Αναφορά

Λυπάμαι κοριτσάκι μου…δώσε χρόνο και στους δυο σας να ηρεμήσετε και να ανασυγκροτηθείτε. Όσοι έχουν με κόπο προσπαθήσει, καταλαβαίνουν ότι είναι μια επίπονη διαδικασία που θέλει γερά νεύρα και βάσεις. Μπορεί να ήταν μια έκρηξη της στιγμής, αν όμως όχι αυτό σημαίνει πως ήταν για καλό, γιατί πράγματι η απόκτηση ενός μωρού με τις αϋπνίες, τα άγχη κλπ θέλει ακόμη πιο γερά νεύρα… Μην κατηγορείς τον εαυτό σου, είσαι άνθρωπος και πιέστηκες πολύ μέσα σε αυτό. Αναγνώρισε τα λάθη σου και από εκεί και μετά ότι είναι να γίνει θα γίνει…

Ναι κορίτσι μου λίγες μέρες διαφορά θα έχουμε αν όλα πάνε καλά, κ μακάρι να τα καταφέρουμε κ οι 2 μας επιτέλους😊🙏 @almira Περιμένουμε νέα σου από τον υπέρηχο κορίτσι μου!!! όλα να πάνε σούπερ🥰 @Kateriniw Ελπίζω να άφησες τα τεστ κ να πήγες πουρνό πουρνό για τη δεύτερη χοριακή!!! Καλούς διπλασιασμούς 😉  

@Nerina λυπάμαι πάρα πολύ κορίτσι μου με τα όσα διαβάζω. Η αλήθεια είναι πως όταν μπαίνεις σε μία τέτοια διαδικασία πρέπει να έχεις πολύ υπομονή και γερά νεύρα. Να ξέρεις βέβαια πως ότι γίνεται καμιά φορά είναι για το καλό μας. Προσπάθησε να ηρεμίσεις και να δεις πως τα πράγματα θα πάνε καλύτερα στο μέλλον. Με νεύρα, υστερίες και εντάσεις δουλειά δεν γίνεται. 

Κοριτσάκι μου γλυκό.. καταλαβαίνω πως νιώθεις να έχασες τη γη κάτω από τα πόδια σου. Σε αυτό που σίγουρα συμφωνώ με τον φίλο σου είναι πως η διαδικασία για την απόκτηση  ενός  μωρου μπορεί να φέρει μεγαλύτερο χάσμα ανάμεσα στο ζευγάρι είτε γιατί δεν είναι συνειδητή επιλογή και των δύο είτε γιατί υπάρχει έντονο στρες από τη μια ή και τις δύο πλευρές και ο ένας ξεσπάει στον άλλον. Θέλει γερά νεύρα γενικά και σωστή διαχείριση της κατάστασης. Πόσα χρόνια είστε μαζί και πόσο καιρό προσπαθείτε για μωρό; Εκείνος το ήθελε όσο εσύ και γενικά ποια η στάση του απέναντι σε όλο αυτό; 

Καλημέρα κορίτσια. Ελπιζω να είστε όλες καλά. Ανεπιτυχής η πρώτη μου προσπάθεια με πρόκληση. Ωστοσο, το δικό μου ταξίδι στην προσπάθεια αυτή τελειώνει εδώ καθώς χώρισα και με τον φίλο μου. Μέσα στα νεύρα μου είπα και είπε άσχημα λόγια. Έφυγε… Κυριως έφταιγα εγώ. Τον έχω τρελάνει το ξέρω. Έκανε πολλή υπομονή, πήγαμε για τριήμερο στο χωριό του και εγώ ήμουν συνέχει με το άγχος, να κάνω τεστ, τι έγινε, δεν άντεχα τον ήλιο, τα φαγητά της μαμάς του μου μύριζαν… Μετά απλά ήμουν κλεισμένη στο δωμάτιο και έκλαιγα. Ήμουν ο χειρότερος εαυτός μου. Μου είπε ότι άλλαξα. Η μητέρα του μας είπε να φύγουμε καλύτερα γιατί την ταράζουμε κι αυτήν κι έχει την καρδιά της. Και μόλις επιστρέψαμε έφυγε από το σπίτι. Μάζεψε κυριολεκτικά τα πάντα χθες το βράδυ, μεχρι σημερα το πρωι εψαχνε συρταρια… Τον παρακαλεσα αρκετες φορες, ζητησα συγγνωμη. Μου ειπε οτι καλυτερα να γινει αυτο, ωστε ν μην εχουμε προβληματα μετα με ενα μωρο. Συγγνωμη που τ γραφω εδω… Δεν ξερω πού να τα πω, δε θελω να δωσω σε κανεναν δικαιωματα… Υποφερω…  Νιωθω σαν να εχασα την οικογενεια μου. Δε μας εχει συμβει αυτο ποτε ξανα. Ειπε οτι εχει φτασει στο αμην… και οτι ειναι συνειδητη επιλογη. Υποφερω…