ξεσπασμα!

[περιτα27]

γεια σας κοριτσια!!!με λενε κατια και ειμαι 27 ετων.πριν 7 μηνες και ενω πηγα στο γιατρο μου για να κανω αυχενικη στη 12η εβδομαδα ανακαλυψαμε οτι το μωρακι ειχε πεθανει γυρω στη 10η-11η εβδομαδα.απο εκεινη τη μερα και για πολυ καιρο μετα ενιωθα οτι ειχα γινει αλλος ανθρωπος,ημουν πολυ δυστυχισμενη που αυτο το πλασματακι που πριν λιγο καιρο ακουγαμε την καρδουλα του,τωρα μας αφησε.στις αρχες εκλαιγα συνεχεια,ξεσπουσα σε λιγμους,νομιζα οτι θα παθω κατι κακο.ο αντρας μου ηταν παντα διπλα μου ακομα και τωρα(αν και προσπαθουσε κι εκεινος να κρυψει ποσο τον πειραξε).ενιωθα οτι για να αντεξω αυτο,επρεπε να γινω πιο σκληρη και ετσι εγινε.εκει που προσπαθουσα να ξεπερασω αυτο που μου συνεβη και να επανελθω,ακουγα για καποια εγκυμοσυνη και αντι να χαρω,εγω στεναχωριομουν.αν ειναι ποτε δυνατον!!!πηρε η φιλη μου να μου πει οτι ειναι εγκυος και εγω μετα ξεσπασα σε κλαματα,γιατι ο,τι και να μου ελεγαν εγω θυμομουν το μωρακι που εχασα.ακομα και σημερα μετα απο 7,5 μηνες δε το εχω ξεχασει καθολου.σκεφτομαο οτι αρχες ιανουαριου θα ειχα γεννησει και θα ειχαμε το μωρακι μας τωρα.

η αληθεια ειναι οτι απο τον Σεπτεμβριο μεχρι το Νοεμβριο ημουν πολυ καλα,αλλα 20/11 εφυγε και ο αντρας μου για σχολειο και γυρναει σε 2 εβδομαδες.οποτε καταλαβαινετε.οταν ειμαστε μαζι δε το σκεφτομαι τοσο πολυ και ξεχνιεμαι καπως.μολις ειχαμε ξεκινησει προσπαθειες για μωρακι,εφυγε.Μετα παλι σκεφτομαι να μη μου ξανασυμβει.το φοβαμαι λιγο.η ιστολογικη δεν εδειξε τιποτα το παθολογικο.η γιατρος μου(τωρα ειμαστε με μεταθεση στη Μυτιληνη) μου ειπε να μη κανω καμια εξεταση και να μη το ψαξω καθολου.μου ειπε οτι το 50%των παλλινδρομων και αποβολων το 1ο τριμηνο ειναι τυχαιο.το μονο που εκανα ειναι ενα τεστ παπ,προγεστερονη την 21η μερα του κυκλου και μια πηξη αιματος.ολες ηταν πολυ καλες.επισης;και ο υπερηχος ηταν πολυ καλος

κοριτσια τι εχετε να με συμβουλευσετε;;σκεφτομαι μηπως επρεπε να το ψαξω λιγο πιο πολυ;;σε οσες κοπελες συνεβη κατι παρομοιο πως αντιμετωπισατε αυτη την κατασταση;;;η βοηθεια σας ειναι πολυτιμη.

Να σας πω οτι ειμαι πολυ καλα τωρα μετα απο τοσο καιρο,ομως καποιες φορες που το σκεφτομαι γινομαι πολυ χαλια.

[περιτα27]

περιτα27 έγραψε:

γεια σας κοριτσια!!!με λενε κατια και ειμαι 27 ετων.πριν 7 μηνες και ενω πηγα στο γιατρο μου για να κανω αυχενικη στη 12η εβδομαδα ανακαλυψαμε οτι το μωρακι ειχε πεθανει γυρω στη 10η-11η εβδομαδα.απο εκεινη τη μερα και για πολυ καιρο μετα ενιωθα οτι ειχα γινει αλλος ανθρωπος,ημουν πολυ δυστυχισμενη που αυτο το πλασματακι που πριν λιγο καιρο ακουγαμε την καρδουλα του,τωρα μας αφησε.στις αρχες εκλαιγα συνεχεια,ξεσπουσα σε λιγμους,νομιζα οτι θα παθω κατι κακο.ο αντρας μου ηταν παντα διπλα μου ακομα και τωρα(αν και προσπαθουσε κι εκεινος να κρυψει ποσο τον πειραξε).ενιωθα οτι για να αντεξω αυτο,επρεπε να γινω πιο σκληρη και ετσι εγινε.εκει που προσπαθουσα να ξεπερασω αυτο που μου συνεβη και να επανελθω,ακουγα για καποια εγκυμοσυνη και αντι να χαρω,εγω στεναχωριομουν.αν ειναι ποτε δυνατον!!!πηρε η φιλη μου να μου πει οτι ειναι εγκυος και εγω μετα ξεσπασα σε κλαματα,γιατι ο,τι και να μου ελεγαν εγω θυμομουν το μωρακι που εχασα.ακομα και σημερα μετα απο 7,5 μηνες δε το εχω ξεχασει καθολου.σκεφτομαο οτι αρχες ιανουαριου θα ειχα γεννησει και θα ειχαμε το μωρακι μας τωρα.

η αληθεια ειναι οτι απο τον Σεπτεμβριο μεχρι το Νοεμβριο ημουν πολυ καλα,αλλα 20/11 εφυγε και ο αντρας μου για σχολειο και γυρναει σε 2 εβδομαδες.οποτε καταλαβαινετε.οταν ειμαστε μαζι δε το σκεφτομαι τοσο πολυ και ξεχνιεμαι καπως.μολις ειχαμε ξεκινησει προσπαθειες για μωρακι,εφυγε.Μετα παλι σκεφτομαι να μη μου ξανασυμβει.το φοβαμαι λιγο.η ιστολογικη δεν εδειξε τιποτα το παθολογικο.η γιατρος μου(τωρα ειμαστε με μεταθεση στη Μυτιληνη) μου ειπε να μη κανω καμια εξεταση και να μη το ψαξω καθολου.μου ειπε οτι το 50%των παλλινδρομων και αποβολων το 1ο τριμηνο ειναι τυχαιο.το μονο που εκανα ειναι ενα τεστ παπ,προγεστερονη την 21η μερα του κυκλου και μια πηξη αιματος.ολες ηταν πολυ καλες.επισης;και ο υπερηχος ηταν πολυ καλος

κοριτσια τι εχετε να με συμβουλευσετε;;σκεφτομαι μηπως επρεπε να το ψαξω λιγο πιο πολυ;;σε οσες κοπελες συνεβη κατι παρομοιο πως αντιμετωπισατε αυτη την κατασταση;;;η βοηθεια σας ειναι πολυτιμη.

Να σας πω οτι ειμαι πολυ καλα τωρα μετα απο τοσο καιρο,ομως καποιες φορες που το σκεφτομαι γινομαι πολυ χαλια.

[bourique1983]

Περιτα μου πραγματικα αυτο που σου συνεβει ειναι πολυ στεναχωρω.......ειναι λογικο να νιωθεις στεναχωρια στο ακουσμα μιας καινουργιας εγκυμοσυνης.Ειναι μερικα πραγματα που σου περνει πολυ καιρο για να τα ξεχασεις,για την ακριβεια ποτε δε τα ξεχνας απλα τα θαβεις στο πισω μερος του μυαλου σου...μακαρι γρηγορα να εχεις ενα θετικο τεστακι στα χερια σου μα πανω απο ολα ενα γερο μωρακι.....σου ευχομαι το καλυτερο δυνατο για σενα και τον αντρα σου......και μια συμβουλη προσπαθησε να κανεις διαθορα πραγματα για να ξεχνιεσαι......φιλια

[Anna_80]

Κάτια είναι φυσιολογικό να στεναχωρήθηκες.Δεν είναι και λίγο να χάνεις ένα μωράκι που περιμένεις και έχεις χαρεί για αυτό.Είσαι ακόμα νέα και δεν θα έπρεπε να απελπίζεσαι.Θα έρθουν σίγουρα πολλά μωράκια ακόμη στην ζωή σου. Όλα θα πάνε καλά.Το φαινόμενο των αποβολών είναι πολύ μεγάλο.Δεν γνωρίζω αν θα έπρεπε να κάνεις κάποια εξέταση παραπάνω και ποια θα είναι αυτή.Δεν νομίζω ότι χρειάζεται,για να μην στο προτίνει και ο γυναικολόγος σου.Εύχομαι να πάνε όλα καλά απο δω και πέρα και σύντομα να κρατάς στην αγκαλιά σου ένα μωράκι!

Φιλάκια πολλά!

[apis]

Περιτα27 ασχημη εμπειρια καλη μου και λογικο ειναι να εχεις τα συναισθηματα που περιγραφεις Το οτι ο καλος σου ειναι μακρια σιγουρα δυσκολευει την κατασταση...

Εχω διαβασει στο φορουμ οτι καποιες κοπελες εδω ειχαν παρομοια εμπειρια..και μολις διαβασουν το μυνημα σου θα σου δωσουν περισσοτερες πληροφοριες..για εξετασεις που ισως εχουν κανει...

Καλο ειναι να προσπαθησεις να εισαι με φιλους να ξεφευγει λιγο το μυαλο γιατι...η μοναξια ειναι κακος συμβουλος σε τεοιες καταστασεις...

Οσο περνα ο καιρος θα νιωθεις πιο δυνατη χωρις βεβαια να σβησει απο τη μνημη σου αυτη η τραγικη απωλεια

Εδω στο φορουμ εχεις καλη παρεα

Μη νιωθεις ενοχη που εκλαψες στη χαρα αλλης κοπελας...Οταν πονας τοσο πολυ ειναι υπερανθρωπο να χαρεις με τη χαρα που εσυ στερηθηκες

Να δεις που ολα θα πανε καλα!!!!

Πιστη, θετικη(οσο μπορεις) σκεψη και ανθρωπους που σε αγαπανε κοντα σου!!!

Να εισαι καλα!!!!

[Αννιώ]

Ειναι σοκ Κατια και ξερω...

Η αδερφη μου - ειμαστε πολυ δεμενες- επαθε το ιδιο τον Αυγουστο.

Ημαστε σχεδον μαζι εγκυες...Εγω ειχα συλληψη τον Ιουνιο κι εκεινη τελη Μαιου...οποτε για εκεινη ηταν σκληρο να πηγαινει για αποξεση και εμενα η εγκυμοσυνη μου να πηγαινει τοσο καλα...Οταν εγω εμαθα οτι ειμαι εγκυος εκεινη πηγαινε για αποβολη...Καταλαβαινεις πως θα ενιωθε κι εγω κι εκεινη...

Παρ'ολα αυτα βρηκε την δυναμη, εκανε τις εξετασεις μετα την επεμβαση,τις ξαναεκανε και επειδη ειναι και 34 χρονων την βλεπω οτι πολλες φορες αγχωνεται...

Σε συζητησεις μας ομως την βλεπω οτι λεει πως την επομενη φορα ολα θα πανε καλα-Ειναι πιο αισιοδοξη και πιο δυνατη...

Σου παραθετω την ιστορια δικου μου ανθρωπου για να δεις οτι δεν εισαι η μονη που το εχει βιωσει...

Προσπαθησε τωρα οσο μπορεις να βρεις "τις ακρες" σου. Εφ'οσον οι γιατροι λενε οτι ολα ειναι καλα, ολα θα πανε καλα...

Σε χαιρετω και σου ευχομαι ο,τι καλυτερο...

[Γλύκα]

Κατια

γεια σου και απο μενα!

Λυπηθηκα με την ιστορια σου

Δυσκολες καταστασεις...

Σε νιωθω και σε καταλαβαινω,περασα τα ιδια με σενα...ειχα μια παλινδρομη στην 10η εβδομαδα κι εγω

Μου κοστισε πολυ .Ειχε ερθει μετα απο σπερματεγχυση

Προασπαθησα να κρατηθω,εκανα οτι και καλα δεν τρεχει τιποτε και ξανακαναμε σπερματεγχυση μετα απο δυο μηνες και ηταν αρνητικη.Τοτε κατερευσα...μου ηρθαν ολα μαζεμενα.

Ολα αυτα που νιωθεις με τις εγκυμοσυνες που ακους, τα ενιωθα και γω και ενιωθα πολυ ασχημα.Εμεναν φιλες μου εγκυες και δεν ηθελα να τις βλεπω και με πιαναν οι ενοχες...αλλα τι να εκανα.Τωρα πια καταλαβαινω οτι ολα αυτα ηταν πολυ φυσιολογικα,χρειαζομουν χρονο για να ξεπερασω την απωλεια.

Δυστυχως ανηκουμε στο ατυχο ποσοστο των παλινδρομων

Προσπαθησε να γεμιζεις τις μερες σου με δραστηριοτητες και να εισαι με ατομα που μπο ρεις να εισαι ο εαυτος σου χωρις να προσποιεισαι οτι εισαι μια χαρα.

Νομιζω οτι με το περασμα του χρονου θα ισιωσεις σιγα σιγα

Και μενα η ιστολογικη δεν εδειξε τιποτε παθολογικο, ο γιατρος μου ειπε τα ιδια με τον δικο σου ,του εχω απολυτη εμπιστοσυνη και δεν το εψαξα περισσοτερο.

Θετικες σκεψεις και θετικους ανθρωπους διπλα σου

Φιλια