Τεστ ωορρηξιας

[Gelie]

@Eiffel μη χάνεις ποτέ την ελπίδα... Εγω για αυτό γράφω και ξαναγράφω την εμπειρία μου..... γιατί πιστεύω πως κάποια άλλη κοπέλα ίσως διαβάσει και βοηθηθεί. Πέρασα πολύ δύσκολα μέχρι να αντικρύσω το πρωτο θετικό τεστ εγκυμοσύνης..... Είχα τρελαθεί να κάνω σχεδόν κάθε μήνα χοριακη και τεστ πρόωρης ανίχνευσης  1-2 μέρες πριν την αναμενόμενη περίοδο.... Να παίρνω αρνητικά αποτελέσματα...να κλαίω και να διαλύομαι... Σταμάτησα τα πάντα...χόμπυ.. δραστηριότητες... οτιδήποτε με ευχαριστούσε... Και ουσιαστικά έβαλα τη ζωή μου σε παρένθεση περιμένοντας να γίνει το θαύμα..

Και όσο το θαύμα δε γινόταν, ούτε φυσιολογικά, ούτε με τη βοήθεια των γιατρών, άρχισα να μελαγχολω... Και έπειτα να θλίβομαι....τόσο που η καθημερινότητα μου είχε γίνει αγώνας... Τιτάνια προσπάθεια να παριστάνω στους γύρω μου τη χαρουμενη, τη χαμογελαστή, ενώ μέσα μου ήμουν κουρέλι... Θυμάμαι μέρες που έκλαιγα από το πρωί ως το βράδυ... Ιδιαίτερα όταν με έπαιρναν από το κέντρο εξωσωματικής να μου πουν δυσάρεστα.... το στομάχι μου γινόταν κόμπος.....δεν έβγαινε η φωνή μου να μιλήσω στο τηλ. Τη στιγμή που κατάλαβα πως με μαθηματική ακρίβεια βάδιζα στο δρόμο της κατάθλιψης πήρα τη βοήθεια ειδικού ψυχολόγου.. Με συνεδρίες 1 φορά την εβδομάδα για 3 μήνες και φυσικά δική μου προσπάθεια καταφερα να επανέλθω .... Άρχισα να ανοίγω ένα μικρό παράθυρο να μπει λίγη αισιοδοξία στη σκέψη μου.... να ελπίζω ότι με επιμονή και με τη βοήθεια της εξωσωματικής ισως μπορέσω να γίνω κ εγώ κάποια στιγμή μανούλα...Εννοειται πώς πήρα τεράστια δύναμη και απο την πίστη μου η οποία ενισχύθηκε πολύ λόγω αυτής της κατάστασης...Πολλές φορές όταν κάτι είναι πάνω από τις δυνάμεις του ανθρώπου μας κάνει πολύ καλό να προσευχόμαστε και να σκεφτόμαστε πως μια ανώτερη δύναμη μπορεί να μας βοηθήσει να βγούμε από το αδιέξοδο.. Ετσι ισορροπησα ψυχικα...  Γιατί δυστυχώς μεχρι τοτε είχα χάσει την ελπίδα...    Και πάλι βέβαια η φυσιολογική σύλληψη μου φαινόταν κάτι σαν σενάριο από ταινία.... θεωρούσα οτι   "αποκλείεται να τύχει σε εμένα...".  Τελικά οπως αποδείχτηκε  τίποτα δεν είναι αδύνατον...!

[Ioann89]

στις πριν 15 λεπτά, ο/η Eiffel είπε:

Πέμπτη ημέρα ξεκίνησα

Θα συμφωνήσω Με την @Love13 ότι δεν κάνουμε κάθε μήνα την ίδια μέρα ωοορηξια,,, μπορεί να κανείς αργότερα και να είναι πιο μεγάλος ο κύκλος σου... 

[Eiffel]

Ευχαριστώ πολύ κορίτσια για τα καλά σας λόγια.

@Gelie είμαι σε αυτήν ακριβώς τη φάση, ότι έχω χάσει την ελπίδα και την πίστη στο σώμα μου. Ίσως γιατί έχω κουραστεί και σωματικά και ψυχικά.

 

[Ioann89]

στις πριν 10 λεπτά, ο/η Eiffel είπε:

Ευχαριστώ πολύ κορίτσια για τα καλά σας λόγια.

@Gelie είμαι σε αυτήν ακριβώς τη φάση, ότι έχω χάσει την ελπίδα και την πίστη στο σώμα μου. Ίσως γιατί έχω κουραστεί και σωματικά και ψυχικά.

 

Υπομονή και πίστη κορίτσι μου!!!  Θα έρθει.., εξετάσεις έχετε κάνει καλή μου; 

[Maroulita!]

στις πριν 16 ώρες, ο/η Love13 είπε:

Εσεις πόσο καιρό προσπαθείτε?? Εμεις 8 μήνες περίπου. Και εμένα όλο θα έρθει λέει. Πιστεύει ότι δεν θα έχει κάτι και είναι όλα καλά. Αλλά ποτέ δεν ξέρεις 

Εμείς γύρω στα 2 χρόνια είχαμε ελεύθερες επαφές οχι ομως στοχευμένες. Τον τελευταίο χρόνο ήταν λιιιγο πιο στοχευμένο από μένα καθώς έκανα τα τεστ και αφού δεν ήρθε, στους 9-10 μήνες πήγα για εξετάσεις ορμονολογικες στην αρχή κ μετά τα υπόλοιπα..

[Eiffel]

στις πριν 1 ώρα, ο/η Ioann89 είπε:

Υπομονή και πίστη κορίτσι μου!!!  Θα έρθει.., εξετάσεις έχετε κάνει καλή μου; 

Ναι βέβαια, τα πάντα. Όλα καλά.

[Ioann89]

στις πριν 7 λεπτά, ο/η Eiffel είπε:

Ναι βέβαια, τα πάντα. Όλα καλά.

Αφού είναι όλα καλά θα έρθει.,, υπομονή.,, όπως όλες μας.,,, 

[Gelie]

@Eiffel δεν ξερω πόσο καιρό προσπαθείς.. ποσο το έχεις ψάξει ιατρικά, ουτε πόσο γρήγορα αρχισεις να απογοητεύεσαι.. Θα σου πω όμως να προσπαθήσεις να μην χάνεις το κουράγιο σου... Γιατί αν είσαι καταβεβλημένη ψυχικά, είναι σαν να μπλοκάρεις σε κάποιο βαθμό από μόνη σου τον οργανισμό σου..

Σε καμία περίπτωση δεν υποστηρίζω την άποψη ότι το άγχος ή στενάχωρα  φταίνε  για όλα όπως μου έλεγαν και εμένα.... Δεν μπορεί να είναι πάντοτε μόνο αυτές οι αιτίες , αλλά έρχονται δένουν μαζί με άλλα μικρά ή μεγάλα θέματα που υπάρχουν.. και ετσι σίγουρα δυσκολεύει το πράγμα!!! Ο ψυχολόγος μου είχε πει πως είναι αδυνατόν να μην στεναχωριέται μια γυναίκα που θέλει τόσο πολύ την μητρότητα και αυτή για κάποιο λόγο αργεί... ομως το σημαντικό είναι η στεναχώρια αυτή να μην ισοπεδώνει τα πάντα.....να επιτρέπει κάποιες αισιόδοξες σκέψεις που δίνουν δύναμη.. Η απογοήτευση είναι ο χειρότερος σύμβουλος!!!