Ένα χρόνο μετά!

[Gelie 692]

@Dim83 Πολύ αργοπορημένα μπαίνω στη συζήτηση για να σου πω πολλά συγχαρητήρια για το κουράγιο και το θάρρος με το οποίο αντιμετωπισες την πολύ δύσκολη κατάσταση την όποια έμελλε να βιώσεις.... Απώλεια του μωρού σε τόσο προχωρημένη εγκυμοσύνη.... σύνδρομο του κενού σακκου... βιοχημική.... Όλα επίπονα από μόνα τους... και συνδυαστικά ακόμη πιο οδυνηρά.... Είναι αυτό που λες... πόσα πια να τύχουν σε έναν άνθρωπο;;; Προσωπικα χαίρομαι απίστευτα όταν οι γυναίκες που επιθυμούν τόσο τη μητρότητα καταφέρνουν  να κάνουν το όνειρο τους πραγματικότητα... Είναι τόσο επώδυνο να θες από τα βάθη της καρδιάς σου και να μην μπορείς, που δύσκολα περιγράφεται με λόγια... Όπως έχω μοιραστεί αρκετές φορές στο φόρουμ έχω βιώσει τον αντίποδα της κατάστασης που περιεγραψες...  Όχι να μένεις έγκυος και να το χάνεις... Αλλά να μην μπορείς να μείνεις έγκυος με κανένα γνωστό τροπο.. Ούτε φυσιολογικά, ούτε με εξωσωματική μέσω διέγερσης ωοθηκών, ούτε με εξωσωματική σε φυσικό κύκλο.. Κοινώς με τίποτα..  Ο λόγος;;; Αρχικά γνωστος.... : το υπογονιμο σπέρμα... Και όταν αυτό μετα κόπων και βασάνων διορθώθηκε  έπειτα άγνωστος!!!! Ωάρια που δεν αντιδρούσαν στα σπερματοζωάρια ωστε να επιτευχθεί γονιμοποίηση στο εργαστήριο.... Δεν έφτασα ποτέ σε εμβρυομεταφορα γιατί τα μοναδικά 2 έμβρυα που καταφέραμε να αποκομίσουμε από τα συνολικά 10 ωάρια που παρήγαγε ο οργανισμός μου δεν άντεξαν πάνω από 2 εικοσιτετράωρα στο εργαστήριο...  Και έπειτα 3 φορες φυσικό κυκλο με ωάρια grade B (δηλ ποιοτικά) που δυστυχώς παλι δεν γονιμοποιηθηκαν........ Αδιεξοδος. Μόλις  μου ξεστόμισε ό γιατρός τον ορο "ανεξήγητη υπογονιμότητα" ηταν σαν να βρέθηκα μπροστά στον μεγαλύτερο μου εφιάλτη....Οταν δε, κάνοντας μια amh ανακάλυψα πως είμαι μια ανάσα πριν την εμμηνόπαυση στα 34 μου χρόνια, ήρθε και έδεσε το πράγμα... Δεν ήξερα αν όλα αυτά τα ζω ή αν βλέπω το πιο τρομακτικό όνειρο...

Δε θέλω να αναλύσω περισσότερο την απογοήτευση και τον πόνο του να μην αντιδρά το αναπαραγωγικό σύστημα μιας γυναίκας που νιώθει τόσο έτοιμη να γίνει μητέρα... οι εξετάσεις να φαίνονται καλές και όμως ο οργανισμός να βρίσκεσαι στον απόλυτο λήθαργο.. Το υποτίθεται εφικτό να μοιάζει ανέφικτο... Το "οπωσδήποτε" να μετατρέπεται σταδιακά σε "μακάρι" και στη συνέχεια σε "ισως".... 

Να βλέπεις την ελπίδα να ξεγλιστρα μέσα από τα χέρια σου, μήνα με το μήνα και φορά με τη φορά...  Είχα γίνει και εγώ σκιά του εαυτού μου.. Παρακολουθουσα τη ζωή μου σαν παρατηρητής να εξελίσσεται και εγω απλα ζούσα μηχανικά... Για κάποιους μήνες πραγματικά με είχα χάσει... Και όταν άρχισα να πιάνω πάτο... αποφάσισα πως χρειάζομαι οπωσδήποτε συνεδρίες ψυχολογικης στήριξης με ειδικό.. Σε 2 μήνες και με αρκετή προσπάθεια να σκέφτομαι αισιόδοξα κατάφερα να ξανακερδίσω την ψυχική μου ισορροπία και να καταλαβω πως ένιωθα λιώμα γιατί είχα χάσει την ελπίδα... Και όταν την ξανακερδισα έγινε το θαύμα και μένα.......

Έμεινα έγκυος φυσιολογικα με ένα απλό τεστ ωορρηξίας λιγο πριν προχωρησω στην επόμενη εξωσωματική..... Η έγκυμοσυνη μου ήταν όπως ακριβώς αφηγήθηκες τη δική σου.... αγκαλιά με τον φόβο επί 39 βδομάδες και 1 μέρα.. Και όταν στις 30-5-18 κράτησα στα χέρια μου τη βασίλισσα μου.... οταν άκουσα στο χειρουργείο το δυνατό της κλάμα.... Έζησα την πιο δυνατή στιγμή της ζωης μου και σκέφτηκα πως άξιζε ό,τι πέρασα για να την αποκτήσω........Θα είναι παντα για μένα ο θησαυρός μου.... το πιο πολύτιμο πλάσμα πάνω στη γη, που τρέμω μην πάθει κάτι και συχνα όταν με χαϊδεύει με τα μικρά της χεράκια δακρύζω..... Και επειδή η ζωή ειναι τόσο απρόβλεπτη όσο τελικά κανείς δεν μπορεί φανταστει λίγο καιρο μετά τα πρώτα γενέθλια της κόρης μου συνειδητοποίησα πως είμαι παλι έγκυος....!!! Απρογραμμάτιστα και χωρίς να μου έχει έρθει καν περίοδος μετά τη γέννα λόγω θηλασμού ως τον 11 μηνα... Εννοείται οτι πάλι αγχώνομαι και φοβάμαι... ότι προσεύχομαι συνεχώς να πάνε ολα καλά και ότι κάθε φορά πριν τον υπέρηχο η καρδιά μου χτυπάει σαν τρελη....... Προσπαθώ να είμαι λίγο πιο δυνατή αυτή τη φορά... να παίρνω δύναμη απο αυτον τον μικρο άνθρωπο που ήρθε για να μας αλλάξει για παντα τη ζωη....ώστε να μπορέσουμε να υποδεχτούμε πρώτα ο Θεός και το νεο μικροσκοπικό πλασματάκι που θα κάνει την εμφάνιση του μεσα στις γιορτές......... Εύχομαι από καρδιάς τα καλύτερα για το αγγελούδι σου.... Αξίζεις πολλά Μπράβο!!!

 

 

 

[Dim83 532]

στις πριν 20 ώρες, ο/η Gelie είπε:

@Dim83 Πολύ αργοπορημένα μπαίνω στη συζήτηση για να σου πω πολλά συγχαρητήρια για το κουράγιο και το θάρρος με το οποίο αντιμετωπισες την πολύ δύσκολη κατάσταση την όποια έμελλε να βιώσεις.... Απώλεια του μωρού σε τόσο προχωρημένη εγκυμοσύνη.... σύνδρομο του κενού σακκου... βιοχημική.... Όλα επίπονα από μόνα τους... και συνδυαστικά ακόμη πιο οδυνηρά.... Είναι αυτό που λες... πόσα πια να τύχουν σε έναν άνθρωπο;;; Προσωπικα χαίρομαι απίστευτα όταν οι γυναίκες που επιθυμούν τόσο τη μητρότητα καταφέρνουν  να κάνουν το όνειρο τους πραγματικότητα... Είναι τόσο επώδυνο να θες από τα βάθη της καρδιάς σου και να μην μπορείς, που δύσκολα περιγράφεται με λόγια... Όπως έχω μοιραστεί αρκετές φορές στο φόρουμ έχω βιώσει τον αντίποδα της κατάστασης που περιεγραψες...  Όχι να μένεις έγκυος και να το χάνεις... Αλλά να μην μπορείς να μείνεις έγκυος με κανένα γνωστό τροπο.. Ούτε φυσιολογικά, ούτε με εξωσωματική μέσω διέγερσης ωοθηκών, ούτε με εξωσωματική σε φυσικό κύκλο.. Κοινώς με τίποτα..  Ο λόγος;;; Αρχικά γνωστος.... : το υπογονιμο σπέρμα... Και όταν αυτό μετα κόπων και βασάνων διορθώθηκε  έπειτα άγνωστος!!!! Ωάρια που δεν αντιδρούσαν στα σπερματοζωάρια ωστε να επιτευχθεί γονιμοποίηση στο εργαστήριο.... Δεν έφτασα ποτέ σε εμβρυομεταφορα γιατί τα μοναδικά 2 έμβρυα που καταφέραμε να αποκομίσουμε από τα συνολικά 10 ωάρια που παρήγαγε ο οργανισμός μου δεν άντεξαν πάνω από 2 εικοσιτετράωρα στο εργαστήριο...  Και έπειτα 3 φορες φυσικό κυκλο με ωάρια grade B (δηλ ποιοτικά) που δυστυχώς παλι δεν γονιμοποιηθηκαν........ Αδιεξοδος. Μόλις  μου ξεστόμισε ό γιατρός τον ορο "ανεξήγητη υπογονιμότητα" ηταν σαν να βρέθηκα μπροστά στον μεγαλύτερο μου εφιάλτη....Οταν δε, κάνοντας μια amh ανακάλυψα πως είμαι μια ανάσα πριν την εμμηνόπαυση στα 34 μου χρόνια, ήρθε και έδεσε το πράγμα... Δεν ήξερα αν όλα αυτά τα ζω ή αν βλέπω το πιο τρομακτικό όνειρο...

Δε θέλω να αναλύσω περισσότερο την απογοήτευση και τον πόνο του να μην αντιδρά το αναπαραγωγικό σύστημα μιας γυναίκας που νιώθει τόσο έτοιμη να γίνει μητέρα... οι εξετάσεις να φαίνονται καλές και όμως ο οργανισμός να βρίσκεσαι στον απόλυτο λήθαργο.. Το υποτίθεται εφικτό να μοιάζει ανέφικτο... Το "οπωσδήποτε" να μετατρέπεται σταδιακά σε "μακάρι" και στη συνέχεια σε "ισως".... 

Να βλέπεις την ελπίδα να ξεγλιστρα μέσα από τα χέρια σου, μήνα με το μήνα και φορά με τη φορά...  Είχα γίνει και εγώ σκιά του εαυτού μου.. Παρακολουθουσα τη ζωή μου σαν παρατηρητής να εξελίσσεται και εγω απλα ζούσα μηχανικά... Για κάποιους μήνες πραγματικά με είχα χάσει... Και όταν άρχισα να πιάνω πάτο... αποφάσισα πως χρειάζομαι οπωσδήποτε συνεδρίες ψυχολογικης στήριξης με ειδικό.. Σε 2 μήνες και με αρκετή προσπάθεια να σκέφτομαι αισιόδοξα κατάφερα να ξανακερδίσω την ψυχική μου ισορροπία και να καταλαβω πως ένιωθα λιώμα γιατί είχα χάσει την ελπίδα... Και όταν την ξανακερδισα έγινε το θαύμα και μένα.......

Έμεινα έγκυος φυσιολογικα με ένα απλό τεστ ωορρηξίας λιγο πριν προχωρησω στην επόμενη εξωσωματική..... Η έγκυμοσυνη μου ήταν όπως ακριβώς αφηγήθηκες τη δική σου.... αγκαλιά με τον φόβο επί 39 βδομάδες και 1 μέρα.. Και όταν στις 30-5-18 κράτησα στα χέρια μου τη βασίλισσα μου.... οταν άκουσα στο χειρουργείο το δυνατό της κλάμα.... Έζησα την πιο δυνατή στιγμή της ζωης μου και σκέφτηκα πως άξιζε ό,τι πέρασα για να την αποκτήσω........Θα είναι παντα για μένα ο θησαυρός μου.... το πιο πολύτιμο πλάσμα πάνω στη γη, που τρέμω μην πάθει κάτι και συχνα όταν με χαϊδεύει με τα μικρά της χεράκια δακρύζω..... Και επειδή η ζωή ειναι τόσο απρόβλεπτη όσο τελικά κανείς δεν μπορεί φανταστει λίγο καιρο μετά τα πρώτα γενέθλια της κόρης μου συνειδητοποίησα πως είμαι παλι έγκυος....!!! Απρογραμμάτιστα και χωρίς να μου έχει έρθει καν περίοδος μετά τη γέννα λόγω θηλασμού ως τον 11 μηνα... Εννοείται οτι πάλι αγχώνομαι και φοβάμαι... ότι προσεύχομαι συνεχώς να πάνε ολα καλά και ότι κάθε φορά πριν τον υπέρηχο η καρδιά μου χτυπάει σαν τρελη....... Προσπαθώ να είμαι λίγο πιο δυνατή αυτή τη φορά... να παίρνω δύναμη απο αυτον τον μικρο άνθρωπο που ήρθε για να μας αλλάξει για παντα τη ζωη....ώστε να μπορέσουμε να υποδεχτούμε πρώτα ο Θεός και το νεο μικροσκοπικό πλασματάκι που θα κάνει την εμφάνιση του μεσα στις γιορτές......... Εύχομαι από καρδιάς τα καλύτερα για το αγγελούδι σου.... Αξίζεις πολλά Μπράβο!!!

 

 

 

αχ βρε κοριτσι μου γλυκο.ποσο χαρηκα με τα νεα σου για τη 2η εγκυμοσυνη (btw χαρα στο κουραγιο σου!) για την 1η το ηξερα. ηξερα και την ιστορια σου. ποσο κουραγιο θελει η ζωη. για ποσα δεν ειμαστε προετοιμασμενοι κ μπαινουμε στο παιχνιδι κ χορευουμε.

με το καλο ευχομαι το 2ο μωρακι. σε ποια βδομαδα εισαι? φανταζομαι ειναι δυσκολο να ξεκουραζεσαι με ενα μωρο στο σπιτι. η μικρουλα σου πως παει??? 

[Dim83 532]

στις πριν 23 ώρες, ο/η Diwni είπε:

@Dim83 ναι ξυπναγε άπειρες φορές. Από 5 έως 10 μηνών περίπου ξυπναγε 10 με 15 φορές. Ολο τ βράδυ δηλαδή. Τα είχα δει όλα. Μετά τ πήγε στις 4 5 κ τώρα π έγινε δύο χρόνων ξυπνάει μόνο μια γύρω στις 5. Εύχομαι η δικιά σ να στρώσει πολύ πιο γρήγορα γτ όπως λες όλοι λένε πω πω δύσκολο αλλά αμα Δ τ έχεις βιώσει Δ καταλαβαίνεις την έκταση του.

ακριβως ετσι. δεν θελω να κοιμηθω σερι. απλα αλλα 2-3 ξυπνηματα κ αλλο 10. κ σε ενα μηνα γυριζω κ δουλεια,οποτε ελπιζω να βελτιωθει καπως η κατασταση. εμενα η αλλαγη στον υπνο συνεπεσε με τη ζεστη του καλοκαιριου. οποτε εχω μια ελπιδα μηπως καθως θα δροσισει, βελτιωθει λιγο. για να δουμε. τι λεει η μεγαλη σου για το μωρο??

[Dim83 532]

στις πριν 22 ώρες, ο/η Antelope είπε:

@Dim83 και @Diwni κι εμείς έχουμε τα θεματάκια μας με τον ύπνο και μάλιστα έχει 3 μερες τώρα που κοιμάται 45 λεπτά, ξυπνάει και ξανακοιμαται 45 λεπτά. Είναι εξουθενωτικό. Τον ξαναεβαλα στο κρεβάτι και απόψε θα διώξω τον άντρα μου γιατί δεν βολεύομαι αναμεσα σε δύο άντρες 😁. Δεν θέλει να φάει όμως. Ίσα που ρουφάει δύο γουλιές και κοιμάται. Αγκαλιά θέλει περισσότερο. Νομίζω σήμερα μου ήρθε η περίοδος, μικρή ροή κόκκινου αίματος, θα δείξει αν είναι κανονική. Έχω ξεχάσει πώς ειναι μετά από τόσο καιρό χαχαχα! Μπορεί να παίζει ρόλο και αυτο; να άλλαξε η γεύση ή η ροή του γαλακτος; Ξεκίνησα και σκόνη και δεν έχει κανένα πρόβλημα, το πίνει κανονικά ευτυχώς. Αλλά και με το μπουκάλι ο ύπνος αντί να φτιάξει χάλασε χειρότερα... Αχ πότε θα κοιμηθούμε κανονικα; Σαν όνειρο μου φαινεται

αυτο με την περιοδο ισχυει. μου το ειχε πει η συμβουλος θηλασμου. οτι 1-2 μερες ισως εχει αλλη γευση. 

ειχε φτιαξει κ εστρωσε στον υπνο ή παντα ξυπνουσε εσενα? κ εμενα οταν ξυπναει το ιδιο κανει. 2 λεπτα πιπιλαει κ την παιρνει ο υπνος.μα ειναι σιγουρο οτι δεν πεινανε.ξυπνανε στον υπνο τους κ απλα για να ηρεμησουν θελουν αγκαλια. κ επειδη εμεις τα βαζουμε στο στηθος-εχουν μαθει οτι το ξυπνημα σημαινει μανουλα. γιαυτο κ τοσες θεωριες "αστο να κλαιει". εκει μαθαινει οτι το ξυπνημα δεν εχει μανουλα κ το κοβουν. εγω ετσι πιστευω τουλαχιστον.  

εμεις ειμαστε κοντα ηλικιακα. εμεις σχεδον 7 μηνων. 5/2 γεννησα. εσυ??

 

[Antelope 392]

@Dim83 είμαστε 8 μηνων ακριβώς! Ναι, πολυ κοντα αλλα εγω γεννησα το '18 ενω εσυ το '19. Δηλαδη σας περνάμε 1 χρόνο χιχιχι! Ποτέ δεν κοιμόταν σερί. 4 ώρες μαξ. Αλλά ξεκουραζομουν. Εχει τωρα 2-3 βδομαδες που χάλασε ο ύπνος. Τι να πω, ίσως είναι φάση, ισως και η ζέστη, τα δόντια, ποιος ξέρει. Αύριο έχω παιδίατρο, θα ρωτήσω και θα σου πω. Σήμερα άθελά μου δοκίμασα τη μέθοδο cry it out. Ήμουν στο αυτοκίνητο μόνη με τρελή κίνηση και ο μικρός στο καθισματάκι πίσω. Έκλαιγε γοερά και προσπαθούσα να τον αποσπάσω με τραγουδάκια, να του κουνάω παιχνιδάκια με το ένα χέρι κλπ μεχρι να βρω καπου να σταματησω για να τον παρω αγκαλια αλλά αυτός όσο περισσότερο προσπαθούσα τόσο περισσότερο πλάνταζε. Η αδρεναλινη μου ειχε φτασει στα ύψη, καταλαβαίνεις, αλλα επειδη προσπαθωντας να τον ηρεμησω τα εκανα χειροτερα, σταματησα να του δινω σημασία γιατι σε 5 λεπτά φτάναμε ούτως ή άλλως. Κλάμα αυτός μέχρι που κάποια στιγμή εντελώς ξαφνικά σταμάτησε τελείως και.... τον είχε παρει ο ύπνος! Τρόμαξα, νόμιζα ότι κάτι έπαθε, λιποθύμησε ή κάτι τέτοιο αλλά όχι! Ήταν κανονικός ύπνος. Μόλις πάρκαρα και σταμάτησε η μηχανή ξύπνησε και ξανάρχισε το κλάμα. Η ψυχη μου πηγε στην κούλουρη, δεν το ξανακανω με τιποτα!

[Gelie 692]

στις πριν 1 ώρα, ο/η Dim83 είπε:

αχ βρε κοριτσι μου γλυκο.ποσο χαρηκα με τα νεα σου για τη 2η εγκυμοσυνη (btw χαρα στο κουραγιο σου!) για την 1η το ηξερα. ηξερα και την ιστορια σου. ποσο κουραγιο θελει η ζωη. για ποσα δεν ειμαστε προετοιμασμενοι κ μπαινουμε στο παιχνιδι κ χορευουμε.

με το καλο ευχομαι το 2ο μωρακι. σε ποια βδομαδα εισαι? φανταζομαι ειναι δυσκολο να ξεκουραζεσαι με ενα μωρο στο σπιτι. η μικρουλα σου πως παει??? 

Σε ευχαριστώ... Μεθαύριο κλείνω τον 5ο μήνα δηλ. την 21η βδομάδα και αναμένω εναγωνίως τη Β επιπέδου την Τρίτη!!! Η μικρή είναι 15 μηνών και διαολακι... Σκαρφαλώνει οπουδήποτε σε χρόνο ρεκόρ οπότε πρέπει μονίμως να την ακολουθώ κ με την κατεβάζω από όπου ανεβαίνει...... Το περίεργο είναι πως αν και Ταρζαν ακόμη δεν περπατάει εντελώς μόνη της, θέλει συνέχεια να την κρατάμε  από το χέρι γιατί φοβάται..(!) Αυτο με κουράζει αρκετά γιατί δεν είναι εύκολο να σκύβω σε αυτή τη φάση... Το οτι δε φοβάται να ανέβει στην πλάτη του καναπέ και φοβάται να περπατήσει μόνη της με ξεπερνάει... αλλα οκ! Εύχομαι να ανεξαρτητοποιηθεί σύντομα στο θέμα του περπατηματος μήπως είναι λίγο πιο εύκολο μετά για μένα.. Το θετικό είναι οτι έχω αρκετή βοήθεια από τους γονείς μου μέσα στην ημέρα και από τον άντρα μου από τις 8μμ και μετά που επιστρέφει σπίτι από τη δουλειά.  Όπως και να έχει πάντως οι αντοχές του σώματος δεν είναι ίδιες με αυτές προ εγκυμοσύνης... Αν χρειαστεί να τη σηκώσω αρκετές φορές μέσα στη μέρα το βράδυ έχω πανακια.. Προσπαθώ να προσέχω γίνεται!!!! Αν θες την ταπεινή μου άποψη σε σχέση με το βραδινό  ξύπνημα (γιατί και εγώ τα πέρασα... ) μάλλον θα φτιάξουν τα πράγματα γύρω στο 10μηνο με χρόνο..Εγώ εκεί είδα φως... Πιο πριν είχα ζοριστει κ εγώ αρκετά και ιδιαίτερα τους μηνες από 5ο μέχρι 9ο μας γονάτισε... Πολύ ξύπνημα και πολλη γκρίνια... Μόλις βγήκαν τα πρώτα δόντια έφτιαξε πολύ το θέμα...Και όταν αρχίσαμε και το ξένο γάλα βελτιώθηκε ακόμη περισσότερο..(Φυσικά αυτό το τελευταίο δεν πιάνει πάντα εννοείται)... Θέλει κουράγιο, αντοχή και πίστη ότι κάποτε θα κοιμούνται τα πουλάκια μας ξερα...!!! Χαχα 

[Dim83 532]

στις πριν 10 ώρες, ο/η Antelope είπε:

@Dim83 είμαστε 8 μηνων ακριβώς! Ναι, πολυ κοντα αλλα εγω γεννησα το '18 ενω εσυ το '19. Δηλαδη σας περνάμε 1 χρόνο χιχιχι! Ποτέ δεν κοιμόταν σερί. 4 ώρες μαξ. Αλλά ξεκουραζομουν. Εχει τωρα 2-3 βδομαδες που χάλασε ο ύπνος. Τι να πω, ίσως είναι φάση, ισως και η ζέστη, τα δόντια, ποιος ξέρει. Αύριο έχω παιδίατρο, θα ρωτήσω και θα σου πω. Σήμερα άθελά μου δοκίμασα τη μέθοδο cry it out. Ήμουν στο αυτοκίνητο μόνη με τρελή κίνηση και ο μικρός στο καθισματάκι πίσω. Έκλαιγε γοερά και προσπαθούσα να τον αποσπάσω με τραγουδάκια, να του κουνάω παιχνιδάκια με το ένα χέρι κλπ μεχρι να βρω καπου να σταματησω για να τον παρω αγκαλια αλλά αυτός όσο περισσότερο προσπαθούσα τόσο περισσότερο πλάνταζε. Η αδρεναλινη μου ειχε φτασει στα ύψη, καταλαβαίνεις, αλλα επειδη προσπαθωντας να τον ηρεμησω τα εκανα χειροτερα, σταματησα να του δινω σημασία γιατι σε 5 λεπτά φτάναμε ούτως ή άλλως. Κλάμα αυτός μέχρι που κάποια στιγμή εντελώς ξαφνικά σταμάτησε τελείως και.... τον είχε παρει ο ύπνος! Τρόμαξα, νόμιζα ότι κάτι έπαθε, λιποθύμησε ή κάτι τέτοιο αλλά όχι! Ήταν κανονικός ύπνος. Μόλις πάρκαρα και σταμάτησε η μηχανή ξύπνησε και ξανάρχισε το κλάμα. Η ψυχη μου πηγε στην κούλουρη, δεν το ξανακανω με τιποτα!

καλημερα.το εχει κανει κ εμενα ακριβως το ιδιο αλλα πιο μικρη.ημαστε στην εθνικη κ εκλαιγε.εγω τη λυπομουν κ ηθελα να την παρω αγκαλια αλλα ο αντρας μου ελεγε οχι-για λογους ασφαλειας-μεχρι να σταματουσαμε καπου.κ ξαφνικα σταματησε κ την πηρε ο υπνος. το εγραψα κ χτες: πιστευω η μεθοδος δουλευει-απλα εγω ως ανθρωπος δεν συμφωνω. οκ δεν τη σηκωνω μολις νιαουρισει.αλλα αν τη δω οτι παει να κλαψει τη σηκωνω.το αισθανομαι σαν να μου ζηταει βοηθεια κ να της την αρνουμαι.

[Dim83 532]

στις πριν 8 ώρες, ο/η Gelie είπε:

Σε ευχαριστώ... Μεθαύριο κλείνω τον 5ο μήνα δηλ. την 21η βδομάδα και αναμένω εναγωνίως τη Β επιπέδου την Τρίτη!!! Η μικρή είναι 15 μηνών και διαολακι... Σκαρφαλώνει οπουδήποτε σε χρόνο ρεκόρ οπότε πρέπει μονίμως να την ακολουθώ κ με την κατεβάζω από όπου ανεβαίνει...... Το περίεργο είναι πως αν και Ταρζαν ακόμη δεν περπατάει εντελώς μόνη της, θέλει συνέχεια να την κρατάμε  από το χέρι γιατί φοβάται..(!) Αυτο με κουράζει αρκετά γιατί δεν είναι εύκολο να σκύβω σε αυτή τη φάση... Το οτι δε φοβάται να ανέβει στην πλάτη του καναπέ και φοβάται να περπατήσει μόνη της με ξεπερνάει... αλλα οκ! Εύχομαι να ανεξαρτητοποιηθεί σύντομα στο θέμα του περπατηματος μήπως είναι λίγο πιο εύκολο μετά για μένα.. Το θετικό είναι οτι έχω αρκετή βοήθεια από τους γονείς μου μέσα στην ημέρα και από τον άντρα μου από τις 8μμ και μετά που επιστρέφει σπίτι από τη δουλειά.  Όπως και να έχει πάντως οι αντοχές του σώματος δεν είναι ίδιες με αυτές προ εγκυμοσύνης... Αν χρειαστεί να τη σηκώσω αρκετές φορές μέσα στη μέρα το βράδυ έχω πανακια.. Προσπαθώ να προσέχω γίνεται!!!! Αν θες την ταπεινή μου άποψη σε σχέση με το βραδινό  ξύπνημα (γιατί και εγώ τα πέρασα... ) μάλλον θα φτιάξουν τα πράγματα γύρω στο 10μηνο με χρόνο..Εγώ εκεί είδα φως... Πιο πριν είχα ζοριστει κ εγώ αρκετά και ιδιαίτερα τους μηνες από 5ο μέχρι 9ο μας γονάτισε... Πολύ ξύπνημα και πολλη γκρίνια... Μόλις βγήκαν τα πρώτα δόντια έφτιαξε πολύ το θέμα...Και όταν αρχίσαμε και το ξένο γάλα βελτιώθηκε ακόμη περισσότερο..(Φυσικά αυτό το τελευταίο δεν πιάνει πάντα εννοείται)... Θέλει κουράγιο, αντοχή και πίστη ότι κάποτε θα κοιμούνται τα πουλάκια μας ξερα...!!! Χαχα 

σε αντιστοιχες βδομαδες ημουν κ εγω περυσι σχεδον. αντε με το καλο εως τελους!!!! να προσπαθεις να μην κουραζεσαι. στο βαθμο που γινεται φυσικα. 

ωχ ωχ η μικρουλα σου ταρζαν!!! η γλυκουλα. και να δεις γυρω στα 2 πως ζωηρευουν. βλεπω την ανηψια μου.

παντως για τον υπνο κ εμενα εκει στον 5ο αλλαξε. μα τι παθαινουν????

οσο για τη σκονη (εγω μεχρι τωρα θηλαζω) αλλα λεω μηπως την κανω τη δοκιμη.γυρναω κ γραφειο τον αλλο μηνα. κ δεν θελω αλλο θηλαστρο. κουραστηκα νομιζω.ισως κανω μεικτη. οποτε θα δω.παντως στενα μου παιδακια μου επιναν σκονη (εξ αρχης βεβαια) δεν ειχαν τετοια θεματα με 100 ξυπνηματα τη νυχτα. ισως να ειναι τυχαιο δεν ξερω.

[Gelie 692]

στις On 29/8/2019 at 10:57 ΜΜ, ο/η Dim83 είπε:

 

@Dim83 Τυχαίο δεν είναι με τίποτα.... Η αποκλειστική σίτιση του μωρού με έτοιμο γαλα σκόνη από την πρώτη μέρα της γέννησης του επιτυγχάνει κορεσμο, με αποτέλεσμα να κοιμούνται τα μωρά συνεχόμενα... Πολλές φορές στο 40ημερο κοιμούνται και όλη νύχτα... Έχω άπειρα παραδείγματα από το οικογενειακό και φιλικό περιβάλλον... Φυσικά ο θηλασμός έχει πολλά άλλα οφέλη όπως τα αντισώματα του μητρικού γάλακτος που είναι αναντικατάστατα!!! Με καθε επιλογή κάτι κερδίζεις κάτι χάνεις.....

[Dim83 532]

στις πριν 19 λεπτά, ο/η Gelie είπε:

@Dim83 Τυχαίο δεν είναι με τίποτα.... Η αποκλειστική σίτιση του μωρού με έτοιμο γαλα σκόνη από την πρώτη μέρα της γέννησης του επιτυγχάνει κορεσμο, με αποτέλεσμα να κοιμούνται τα μωρά συνεχόμενα... Πολλές φορές στο 40ημερο κοιμούνται και όλη νύχτα... Έχω άπειρα παραδείγματα από το οικογενειακό και φιλικό περιβάλλον... Φυσικά ο θηλασμός έχει πολλά άλλα οφέλη όπως τα αντισώματα του μητρικού γάλακτος που είναι αναντικατάστατα!!! Με καθε επιλογή κάτι κερδίζεις κάτι χάνεις.....

μαλλον καπως ετσι θα ειναι οπως το λες. γιατι οντως κ εγω το εχω δει σε πολλα παιδακια (του στενου κυκλου) που επιναν εξ αρχης σκονη. ενω σε θηλαζοντα (επι μηνες) που δινεις ξαφνικα σκονη δεν ειναι το ιδιο.

αυτο με τον υπνο με στεναχωρει λιγο-γιατι οταν εισαι αυπνος δεν εχεις την επομενη μερα ενεργεια να χαρεις το παιδακι σου. και συνεχως σκεφτεσαι "αχ να περασει ο καιρος να κοιμηθει", που ειμαι σιγουρη οτι μετα αναπολεις τοτε που ηταν μικρουλι.

[Gelie 692]

@Dim83 Σε εμένα πάντως έπιασε... Αν και 11 μήνες θηλαζα αποκλειστικά μόλις ήπιε γάλα σκόνη είδα μεγάλη αλλαγή...Άρχισε να κοιμάται όλη νύχτα.. βέβαια οπως σου είπα είχαν βγει κ τα δόντια...θεωρώ έπαιξε πολύ σημαντικό ρόλο αυτό.. δηλ από τον 9ο άρχισε να ξυπνάει 1φορα τη νύχτα αντί για 2-3...  Και με το που άρχισαμε το ξένο γάλα... καμία φορά.. Απο το Πασχα ως τώρα κοιμάστε σερί τα βράδια υπο νορμάλ συνθήκες... Υπάρχουν φυσικά και εξαιρέσεις.. χθες και προχθές μας έκανε καλο χουνερι... ξύπνησε και δεν ξανακοιμοταν.. έκλαιγε και δε βολευοταν πουθενά...με ντεπόν   καταφεραμε να την ηρεμήσουμε κ ξανακοιμηθηκε μέχρι το πρωί... μάλλον ετοιμάζεται να βγει κ άλλο δόντι!

[Dim83 532]

στις πριν 19 ώρες, ο/η Gelie είπε:

@Dim83 Σε εμένα πάντως έπιασε... Αν και 11 μήνες θηλαζα αποκλειστικά μόλις ήπιε γάλα σκόνη είδα μεγάλη αλλαγή...Άρχισε να κοιμάται όλη νύχτα.. βέβαια οπως σου είπα είχαν βγει κ τα δόντια...θεωρώ έπαιξε πολύ σημαντικό ρόλο αυτό.. δηλ από τον 9ο άρχισε να ξυπνάει 1φορα τη νύχτα αντί για 2-3...  Και με το που άρχισαμε το ξένο γάλα... καμία φορά.. Απο το Πασχα ως τώρα κοιμάστε σερί τα βράδια υπο νορμάλ συνθήκες... Υπάρχουν φυσικά και εξαιρέσεις.. χθες και προχθές μας έκανε καλο χουνερι... ξύπνησε και δεν ξανακοιμοταν.. έκλαιγε και δε βολευοταν πουθενά...με ντεπόν   καταφεραμε να την ηρεμήσουμε κ ξανακοιμηθηκε μέχρι το πρωί... μάλλον ετοιμάζεται να βγει κ άλλο δόντι!

καλα δεν μιλαμε για τις εξαιρεσεις. εμενα εδω κ 10 μερες δινει καποια σημαδια βελτιωσης. δηλαδη μια μερα ξυπναει μονο 2 φορες την επομενη πιο συχνα. καπως εναλλαξ.για να δουμε.μακαρι να στρωσει παλι. κ εγω μεχρι τωρα αποκλειστικα θηλασα. αλλα λεω τωρα να κανω δοκιμη με σκονη.μηπως συνεχισω μεικτη.ελπιζω να δω λιγη βελτιωση.

[Gelie 692]

 @Dim83 σε αυτή τη φάση που είναι το μωρό σου είναι παρα πολύ πιθανό να δεις βελτίωσή στον ύπνο με τη μεικτή διατροφή...!!! Αν ήταν πολυ πιο μικρό θα σου έλεγα πως είναι αμφίβολο. Εγώ πχ δοκίμασα στη δικιά μου να δίνω 1 γεύμα ξένο λίγο πριν τον υπνο όταν ήταν 19 ημερών το βράδυ κ τις υπόλοιπες φορές θήλαζα... πίστευα ότι θα βαρυστομαχιαζε και θα επεφτε ξερή.. σε 3-4  μέρες κιολας αποδείχτηκε πως αυτο δεν ίσχυε.. (τι να σου κάνει 1 μόνο γεύμα ξένο όταν όλη την υπόλοιπη μέρα πίνει το μωρό μητρικό γάλα, έχει μάθει να κάνει πολλά μικρά γεύματα, να νιωθει το στομαχακι του πιο ανάλαφρο ενώ παράλληλα έχει και κολικούς...;;;) από τη δεύτερη κιολας μέρα άρχισε να δειχνει το μωρό τη δυσαρέσκειά του... το έπινε κλαίγοντας.. και λίγες μέρες αργότερα άρχισε να σπρώχνει κ το μπιμπερό ενώ το δικό μου γάλα με θήλαστρο το έπινε από το ίδιο μπιμπερό σε χρόνο μηδέν.... Στην αρχή πίστεψα ότι έφταιγε το γάλα... Για να μη σου τα πολυλογώ άλλαξα 4 γάλατα σε βάθος ενός μήνα.. Στην αρχή κάπως τα έπινε... Μετά είχαμε πάλι τα ίδια κλάματα συν ότι ξυπναγε κιολας σε 1,5 ωρα.. Όπως κ με το δικό μου δηλαδή... οπότε σκέφτηκα ότι δεν έχει νόημα όλο αυτό κ το γύρισα παλι σε αποκλειστικό θηλασμό.. Το θετικό όμως ήταν πως το παιδί αντέδρασε τελείως φυσιολογικά στον αποθηλαμο αργότερα που έτρωγε κρέμες και αλλα φαγητά  οπότε είχε διευρυνθεί πολύ το πεδίο των γεύσεων του... Ήπιε το ετοιμο γάλα με τη μια, λες κ το είχε ξαναπιεί εκατοντάδες φορές....και όντως κοιμήθηκε βαθιά αφού πια δεν είχε πονακια ή άλλες ενοχλήσεις... Βέβαια κάθε παιδί είναι διαφορετικό...

Πιστεύω πως θα πας καλά πάντως!!!!! Στο εύχομαι!!!

[Dim83 532]

στις πριν 7 ώρες, ο/η Gelie είπε:

 @Dim83 σε αυτή τη φάση που είναι το μωρό σου είναι παρα πολύ πιθανό να δεις βελτίωσή στον ύπνο με τη μεικτή διατροφή...!!! Αν ήταν πολυ πιο μικρό θα σου έλεγα πως είναι αμφίβολο. Εγώ πχ δοκίμασα στη δικιά μου να δίνω 1 γεύμα ξένο λίγο πριν τον υπνο όταν ήταν 19 ημερών το βράδυ κ τις υπόλοιπες φορές θήλαζα... πίστευα ότι θα βαρυστομαχιαζε και θα επεφτε ξερή.. σε 3-4  μέρες κολλάς αποδείχτηκε πως αυτο δεν ίσχυε.. (τι να σου κάνει 1 μόνο γεύμα ξένο όταν όλη την υπόλοιπη μέρα πίνει το μωρό μητρικό γάλα, έχει μάθει να κάνει πολλά μικρά γεύματα, να νιωθει το στομαχακι του πιο ανάλαφρο ενώ παράλληλα έχει και κολικούς...;;;) από τη δεύτερη κολλάς μέρα άρχισε να δειχνει το μωρό τη δυσαρέσκειά του... το έπινε κλαίγοντας.. και λίγες μέρες αργότερα άρχισε να σπρώχνει κ το μπιμπερό ενώ το δικό μου γάλα με θήλαστρο το έπινε από το ίδιο μπιμπερό σε χρόνο μηδέν.... Στην αρχή πίστεψα ότι έφταιγε το γάλα... Για να μη σου τα πολυλογώ άλλαξα 4 γάλατα σε βάθος ενός μήνα.. Στην αρχή κάπως τα έπινε... Μετά είχαμε πάλι τα ίδια κλάματα συν ότι ξυπναγε κιολας σε 1,5 ωρα.. Όπως κ με το δικό μου δηλαδή... οπότε σκέφτηκα ότι δεν έχει νόημα όλο αυτό κ το γύρισα παλι σε αποκλειστικό θηλασμό.. Το θετικό όμως ήταν πως το παιδί αντέδρασε τελείως φυσιολογικά στον αποθηλαμο αργότερα που έτρωγε κρέμες και αλλα φαγητά  οπότε είχε διευρυνθεί πολύ το πεδίο των γεύσεων του... Ήπιε το ετοιμο γάλα με τη μια, λες κ το είχε ξαναπιεί εκατοντάδες φορές....και όντως κοιμήθηκε βαθιά αφού πια δεν είχε πονακια ή άλλες ενοχλήσεις... Βέβαια κάθε παιδί είναι διαφορετικό...

Πιστεύω πως θα πας καλά πάντως!!!!! Στο εύχομαι!!!

μακαρι κοριτσακι μου!!! λυπαμαι να κοψω/μειωσω τους θηλασμους να ειμαι ειλικρινης, απο την αλλη δεν ειμαι ο ανθρωπος που θα θηλαζε για χρονια. απο αποψη δηλαδη. θα ηθελα μεχρι το ετος. οποτε καπως πρεπει να κανουμε μια αρχη. χρησιμα αυτα που μου ειπες.

γραφετε πουθενα σε αλλο γκρουπ για ολα αυτα?? μην γραφω σε ασχετο θεμα.....

[ΦΑΙΗ2 11]

στις On 19/8/2019 at 1:14 ΜΜ, ο/η antzy9 είπε:

χαιρομαι πολυ για την εξελιξη σου.....επειδη μοιαζουν αρκετα οι ιστοριες μας κ εχω χασει 3 μωρα με φυσικη συλληψη,θελεις να μου πεις την τελευταια κ τυχερη σου εγκυμοσυνη τι εκανες διαφορετικο? δηλ. προληπτικα αντιπηκτικες? κορτιζονη? βιταμινες? σαλοσπιρ? θα με βοηθουσε πολυ η εμπειρια σου....να σου ζησει η μικρουλα σου...συγχαρητηρια!!!

Καλησπέρα,επειδή ειχα 3 αποβολες με φυσική σύλληψη μόλις είδα το μνμ σου σκαλωσα! !έχεις κάνει έλεγχο για θρομβοφιλια? Αν όχι ξεκίνησε από αυτό. .εμένα εκεί οφειλόταν οι αποβολες. Είναι κρίμα για μας για την μη γνώση ορισμένων γιατρών να βιώνουμε τέτοιες καταστάσεις. Σου εύχομαι καλή επιτυχία! !!