Αναφορά

Κορίτσια τις προλουτεξ και τις ινοχεπ τώρα που έχει ζέστη τις βάζετε στο ψυγειο?

Καλησπέρα κορίτσια.Μετά το πρώτο σοκ..Τελικά πήγα σε ενδοκρινολόγο .Διαιτολόγιο και μετρήσεις 4 φορές την ημέρα του ζαχάρου..Αχ ...Προσπαθώ να είμαι δυνατή ..Για το καλό της μπεμπούλας..💗Να μην χρειαστεί να κάνω ινσουλίνη.. @sasaki_gεσύ τι έκανες τελικά?Εγώ δεν τα απέφυγα τα τρυπήματα ..Αν και μου είπε η ενδοκρινολόγος ότι θα μου βάλει ένα αυτοκόλλητο στο μπ΄ρατσο για να γίνονται ψηφιακά οι μετρήσεις..Θα δούμε τώρα τι θα με βολέψει.. @marinaPκι εγώ  τα ίδια..Έχει πολλές πρωτεινες το διαιτολόγιο που μου έδωσε και λίγους υδατάνθρακες..Κάνεις κι εσύ μετρήσεις με το μηχάνημα?Ευτυχώς που το ελέγχεις..Ελπίζω να πάω καλά κι εγώ..

Καλησπέρα μέλλουσες και ήδη μαμάδες, ☺️ Είχα γράψει ήδη στο φόρουμ περισυ μετά από 2 συνεχόμενες αποβολες... και μετά από ένα μακρύ ταξίδι σχεδόν 5 χρονων ανεξήγητης υπογονιμοτητας, 2 εξωσωματικές, 1 φυσιολογικη σύλληψη και 4 εμβρυομεταφορες, έφερα στον κόσμο πριν από μια βδομάδα την υπέροχη κορούλα μου, που ακόμα την κοιτάω και δεν το πιστεύω. Όμως ο τοκετός μου ήτανε πολύ τραυματικος:  Ζω στην Γερμανία και κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης είχα τρομερό άγχος λόγω της προϊστορίας μου. Όλοι οι επαγγελματίες υγείας με καθησυχάζαν ότι το μαιευτήριο που επέλεξα είναι εξειδικευμένο και από τα καλύτερα στην πρωτεύουσα. Για να μην πολυλογώ ο τοκετός ξεκίνησε την Παρασκευή (40+5), με ωδυνες ανά 10 λεπτά αλλά με σπάσιμο νερών, κάτι που μας οδήγησε άμεσα στο νοσοκομείο. Από εκεί και πέρα η ιστορία με λίγα λογια:  Από τις 8 το πρωί μέχρι 4 το απόγευμα ωδυνες μόνο κάθε 10 λεπτά και νερά να τρέχουνε σταθερά. Παρόλα αυτά η γυναικολόγος σε εφημερία μου πρότεινε να πάω σπίτι αν θέλω, γιατί ο τράχηλος ήτανε ανοιχτός μόνο 1 εκ, κάτι που αρνήθηκα λόγω του άγχος μου. Ήτανε φανερό ότι εκείνη την ημέρα γινόταν χαμός από προγραμματισμένους και εκτακτους τοκετους, με το προσωπικό σε μια μόνιμη αναστάτωση.  Μπαίνω εισαγωγή και κατά τις 5 νιώθω ότι κάτι δεν πάει καλά, ωδυνες που ξαφνικά με σφάζουν από τον πόνο κάθε 3 με 4 λεπτά. Ο άντρας μου να προσπαθεί παντού να βρει καποιον να με εξετάσει και να μου δώσει επισκληριδιο για τον πόνο, κάτι που είχα εκφράσει επανειλημμένα ότι θέλω, λόγω τραυματισμόυ και χρονιου πονου στην μεση και στην πλατη... Κανένας από το προσωπικό δεν μας πιστεύει, όλοι λένε αποκλείεται να πονάς τόσο η να γέννας ήδη, είναι πολύ νωρίς ακόμα κλπ... Στις 8 το απόγευμα ο άντρας μου έχει ξεσηκώσει όλο το θάλαμο για να με κοίταξει επιτέλους κάποιος, εγώ να ούρλιαζω από τους πόνους και να μην μπορώ ούτε να σηκωθώ από το κρεββάτι. Επιτέλους μια νοσηλεύτρια με παίρνει σοβαρά όταν άρχισα να μην νιώθω το μωρό μου... με σπρώχνουν αμέσως στην αίθουσα τοκετου, οπου ανακαλύπτουν ότι μέσα σε 4 ώρες έχω ανοίξει στα 10 εκ και το κεφάλι είναι ήδη σε θέση ώθησης...το μωρό είναι καλά αλλά δεν υπάρχει χρόνος ούτε για παυσίπονο, πόσο μάλλον για επισκληριδιο, αφου το μωρο ειναι σχεδον εξω... τελικά και αυτή η πρόβλεψη ήτανε λάθος, αφού κατέληξα να σπρώχνω 4 ώρες με το μωρο να προβαλει και μετα να ρουφιεται ξανα μεσα στο σωμα μου με αφορητους πόνους. Στο τέλος η γιατρός έπρεπε να βάλει βεντούζα για το κεφαλάκι είχε κολλήσει και ο ομφαλιος λωρος είχε τυλιχτει γύρω της σαν γιρλάντα.  Όταν επιτέλους την έβγαλαν και μου την έδωσαν ένιωσα την απόλυτη ευτυχία και ανακούφιση... νόμιζα ότι τις επόμενες μέρες θα ξεχάσω τα πάντα και θα είμαι μόνο ευτυχισμένη, όμως συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο... όσο περνάνε οι μέρες η περιπέτεια στριφογυριζει συνέχεια στο μυαλό μου και δεν με αφήνει να κλείσω μάτι ακόμα και όταν κοιμάται η μικρούλα μου... την κοιτάω και σκέφτομαι ότι απλά κανένας δεν με πήρε στα σοβαρά και ότι αν αργούσαν λίγο περισσότερο μπορεί να είχε συμβεί και εγώ δεν ξέρω τι... ΜΕΣΑ στην αιθουσα τοκετου. Το γεγονός ότι πέρασα τόσα πολλά για να την αποκτήσω κάνει όλο τον περίγυρο μου (εκτός από τον άντρα μου) να μου λέει να ξεχάσω τι πέρασα, να κοιτάω ότι είμαστε όλοι υγιείς, η μικρή είναι ένα θαύμα κλπ. Όμως εγώ δεν μπορώ... συνέχεια με πιάνουν τα κλάματα για το τι θα μπορούσε να πάει στραβά και φοβάμαι πολύ για αυτήν συνέχεια.  Καμία άλλη κοπέλα που να είχε τραυματική εμπειρία τοκετου και να έχει συμβουλές για την αντιμετώπιση του τραύματος? Ότι και να σας βοηθήσε είναι καλοδεχουμενο... Έγραψα σεντόνι, αλλά ένιωθα ότι αν δεν τα έγραφα κάπου θα έσκαγα. 

Γενικά να αποφεύγεις τα "παιδικά" προϊόντα. Τα κανονικά σε πλήρη λιπαρά είναι αυτό που χρειάζεται το μικρουλι σου. Δε χρειάζεται να συνηθίζει γλυκές, επεξεργασμένες γεύσεις. Επίσης ναι, το κατσικίσιο είναι καλύτερο εν γένει από το αγελαδινό καθώς τα αγελαδινα προϊόντα έχουν πολλές ορμόνες στην παραγωγή τους ενώ τα κατσικίσια όχι. Ο ογκολόγος της μαμάς μου (είχε καρκίνο μαστού) της έλεγε όχι αγελαδινα γαλακτοκομικά προϊόντα, είναι τίγκα στην ορμονη. Και αυτό ακολουθώ και στο παιδί μου. Εγώ του έδινα κατσικίσιο σε σκόνη από 10 μηνων ως συμπλήρωμα του μητρικού, μετά το έδινα αποκλειστικά όταν αποθηλασα και τώρα στους 15 μήνες δίνω που και που σκόνη αλλά κυρίως κατσικίσιο φρέσκο βιολογικό.

Μανουλες ζητω ακομα μια φορα τη γνωμη σας σχετικα με τη διατροφη. Ο μικρος μου εγινε ενος 10 Ιουλη και απο τοτε κοψαμε τη σκονη και περασαμε σε φρεσκο γαλα. Του δινουμε κατσικισιο η παιδιατρος μας ειπε οτι ειναι καλυτερο αλα διαβαζω διαφορα βρε κοριτσια και εχω μπερδευτει. Δεν ειμαι σιγουρη οτι ειναι η καλυτερη επιλογη η θα ηταν καλυτερο να δινω ενα παιδικο  γαλατακι αγελαδινο τυπου advance. Εσεις τι λετε, τι δινετε/δινατε στα μικρα σας;;;