6/6/18

[Ρουλακι6]

Καλησπέρα!!!Να που ήρθε η στιγμή να γράψω και εγώ την δική μου δυσάρεστη εμπειρία....Είμαι 27 ετών με έναν αντρουλη που δόξα τω θεώ ολα είναι αρμονικά μεταξύ μας..ήρθε και για εμας το θειο δώρο,το αντρακι μας το οποίο απο την 6 εβδομάδα κύησης έκανε την μανούλα να υποφέρει απο εμετούς Μέχρι και την 16 εβδομάδα...ολο αυτο το καιρό η νοσήλια στο νοσοκομείο επί μέρες ήταν κάτι δεδομένο...ενδιάμεσα πάθαμε και μια μικρή αποκόλληση προσέξαμε πήραμε τα φαρμακακια μας και ολα ηταν μια χαρά....απο την 16 εβδομάδα ηταν σκέτο όνειρο η εγκυμοσύνη μου...ο μπεμπακος μου ηταν υγιέστατος εκανε πολλές τούμπες στην κοιλίτσα μου...του μιλουσαμε του τραγουδαγαμε και κάναμε τα παντα να τον κάνουμε να εισπράξει ολη την Αγάπη μας...μόνο που το όνειρο τελείωσε στην 19 εβδομάδα...Δευτέρα βράδυ είχα κάτι πονακια στην κοιλίτσα,πηγαμε στο νοσοκομείο ηταν μια χαρα ολα...ολα όμως...Ίσως κάποιος κολικος εντέρου είπαν..να παω σπίτι να ξαπλώσω και θα με δει ο γυναικολόγος μου την επόμενη μερα...μόνο που την επόμενη μερα πλησίαζε στο τέλος..αιμα πρωί-πρωί!!πήγα στο προγραμματισμένο ραντεβού μου και κατι βουιζε στα αυτιά μου για ανεπάρκεια τραχήλου και οτι το θυλακιο είχε φτάσει στον κόλπο και δεν είναι βιώσιμο στην εβδομάδα αυτη το μικρό μου..εκει άρχισε ο Γολγοθάς μου....μπήκαμε Στην διαδικασία τοκετού...τρομερός πόνος Μέχρι που τον ακουμπισαν χαμηλά στην κοιλίτσα μου κουνήθηκε για λίγο,του εκοψαν τον ομφάλιο λώρο Και τον πήραν απο την μανούλα..με έβαλαν στο χειρουργείο και οταν βγήκα είχα μόνο τον αντρουλη μου χωρίς το όνειρο μας ανάμεσα μας...τον είδα παλι και του έκανα ενα χαδακι του ειπα Πόσο τον αγαπάω...αν και μικρος,πολυ όμορφος!γυρίσαμε σπίτι μόνοι μας...κενή,άδεια Μέχρι και τώρα που γράφω,εμένα μου λείπει και ας λένε Καλύτερα τώρα..ήταν νωρίς!για εμένα δεν ήταν όμως...ιδικά μετα απ ολα αυτα που πέρασα ολο αυτο το καιρο...εχω χάσει τον εαυτό μου..το παλεύω μονο και μονο να μην με βλέπουν με λύπη και μου λεει ο καθένας ότι του κατέβει στο κεφάλι...παντα θα μου λειπει ο μικρός μου πρίγκιπας

[mommy96]

στις πριν 1 ώρα, ο/η Ρουλακι6 είπε:

Καλησπέρα!!!Να που ήρθε η στιγμή να γράψω και εγώ την δική μου δυσάρεστη εμπειρία....Είμαι 27 ετών με έναν αντρουλη που δόξα τω θεώ ολα είναι αρμονικά μεταξύ μας..ήρθε και για εμας το θειο δώρο,το αντρακι μας το οποίο απο την 6 εβδομάδα κύησης έκανε την μανούλα να υποφέρει απο εμετούς Μέχρι και την 16 εβδομάδα...ολο αυτο το καιρό η νοσήλια στο νοσοκομείο επί μέρες ήταν κάτι δεδομένο...ενδιάμεσα πάθαμε και μια μικρή αποκόλληση προσέξαμε πήραμε τα φαρμακακια μας και ολα ηταν μια χαρά....απο την 16 εβδομάδα ηταν σκέτο όνειρο η εγκυμοσύνη μου...ο μπεμπακος μου ηταν υγιέστατος εκανε πολλές τούμπες στην κοιλίτσα μου...του μιλουσαμε του τραγουδαγαμε και κάναμε τα παντα να τον κάνουμε να εισπράξει ολη την Αγάπη μας...μόνο που το όνειρο τελείωσε στην 19 εβδομάδα...Δευτέρα βράδυ είχα κάτι πονακια στην κοιλίτσα,πηγαμε στο νοσοκομείο ηταν μια χαρα ολα...ολα όμως...Ίσως κάποιος κολικος εντέρου είπαν..να παω σπίτι να ξαπλώσω και θα με δει ο γυναικολόγος μου την επόμενη μερα...μόνο που την επόμενη μερα πλησίαζε στο τέλος..αιμα πρωί-πρωί!!πήγα στο προγραμματισμένο ραντεβού μου και κατι βουιζε στα αυτιά μου για ανεπάρκεια τραχήλου και οτι το θυλακιο είχε φτάσει στον κόλπο και δεν είναι βιώσιμο στην εβδομάδα αυτη το μικρό μου..εκει άρχισε ο Γολγοθάς μου....μπήκαμε Στην διαδικασία τοκετού...τρομερός πόνος Μέχρι που τον ακουμπισαν χαμηλά στην κοιλίτσα μου κουνήθηκε για λίγο,του εκοψαν τον ομφάλιο λώρο Και τον πήραν απο την μανούλα..με έβαλαν στο χειρουργείο και οταν βγήκα είχα μόνο τον αντρουλη μου χωρίς το όνειρο μας ανάμεσα μας...τον είδα παλι και του έκανα ενα χαδακι του ειπα Πόσο τον αγαπάω...αν και μικρος,πολυ όμορφος!γυρίσαμε σπίτι μόνοι μας...κενή,άδεια Μέχρι και τώρα που γράφω,εμένα μου λείπει και ας λένε Καλύτερα τώρα..ήταν νωρίς!για εμένα δεν ήταν όμως...ιδικά μετα απ ολα αυτα που πέρασα ολο αυτο το καιρο...εχω χάσει τον εαυτό μου..το παλεύω μονο και μονο να μην με βλέπουν με λύπη και μου λεει ο καθένας ότι του κατέβει στο κεφάλι...παντα θα μου λειπει ο μικρός μου πρίγκιπας

Λύπάμάί  πάρω πολύ γίά  όλό  άύτό ? ό πόνός  μέγάλός.. Δεν έχω  λόγίά  πάρήγόρίάς.. δέν ύπάρχόύν  κίόλάς 

[Ρουλακι6]

Μου λενε θέλει χρόνο θα περασει...ποσο χρόνο θελει?και αλλα πολλα ερωτήματα....

[Guest]

Δεν εχω λογια.......Δεν ξερω ξερω πραγματικα τι να πω, δεν μπορώ να κάνω εικόνα να αντικρύζω την όψη αυτού του πλάσματος. Λυπάμαι πολύ και ευχομαι η επόμενη φορά να ειναι η τυχερή και να ερθει να καταλαγιάσει αυτή την τόσο άσχημη στιγμη. Ο χρονος σιγουρα βοηθάει, ειναι ο μονος γιατρος στις ψυχικες πληγές.

[Ρουλακι6]

Σας ευχαριστώ τόσο πολυ γι αυτά που λετε...μακαρι να περάσει Γιατί δεν υποφέρετε πραγματικά

[mommy96]

στις πριν 22 λεπτά, ο/η Ρουλακι6 είπε:

Σας ευχαριστώ τόσο πολυ γι αυτά που λετε...μακαρι να περάσει Γιατί δεν υποφέρετε πραγματικά

Είναι νωπή η πληγή σου και είναι λογικό...

τους γύρω απλά αγνόησε τους.. Όσοι είναι έξω από τ χορο πολλά λένε . 

ο πόνος απλά με υ χρόνο θα μειωθεί..  Αλλά δε θα ξεχάσεις πότε:( 

συγγνώμη να ρωτήσω... είχε κάποιο πρόβλημα η απλά ο τράχηλος έτσι ξαφνικά εξαλειφτηκε;;;

Το μετραγαν;;;

Εύχομαι σύντομα να έρθει νεο μωράκι στη κοιλίτσα σου και όλα θα πάνε κατ' ευχήν....

[Guest]

στις πριν 26 λεπτά, ο/η Ρουλακι6 είπε:

Σας ευχαριστώ τόσο πολυ γι αυτά που λετε...μακαρι να περάσει Γιατί δεν υποφέρετε πραγματικά

Το μονο σιγουρο ειναι οτι θα περασει. Εχεις ολη τη ζωη μπροστα σου και θα σου φερει αυτο που πρεπει πολυ συντομα!

[Diwni]

Κορίτσι μ λυπάμαι πάρα πολύ. Αν κ δ έχω νιώσει κάτι αντίστοιχο ο πόνος της απώλειας τ παιδίου σ πάντα θα υπάρχει. Με τ καιρό ο πόνος θα γίνει διαφορετικός. Πιο ανεκτος. Αλλά αυτό είναι τ μωράκι π σε έκανε μανούλα. Τ αγάπησες, έκανες όνειρα για αυτό τ μωρο. Άσε τ κόσμο να λέει. Κάνεις δ ξέρει αν δ τ ζήσει. Αγκάθι θα είναι πάντα στην καρδιά αυτή η απώλεια. Μπράβο σ π τ είδες τ μωρακι σου. Εκανες τ σωστό. Από άλλες μανούλες αγγέλων π δ είχαν ρ κουράγιο να τ αντικρίσουν ξέρω πως τ μετανιωνουν. Εύχομαι τ αστεράκι σου να σ στείλει ένα ουράνιο τόξο ( έτσι λέγονται τα μωράκια π έρχονται μετά από μια τέτοια απώλεια) να σ γαληνεψει την ψυχή κ να φέρει μόνο στιγμές ευτυχίας στη ζωή σας.

[Ρουλακι6]

στις πριν 3 ώρες, ο/η mommy96 είπε:

Είναι νωπή η πληγή σου και είναι λογικό...

τους γύρω απλά αγνόησε τους.. Όσοι είναι έξω από τ χορο πολλά λένε . 

ο πόνος απλά με υ χρόνο θα μειωθεί..  Αλλά δε θα ξεχάσεις πότε:( 

συγγνώμη να ρωτήσω... είχε κάποιο πρόβλημα η απλά ο τράχηλος έτσι ξαφνικά εξαλειφτηκε;;;

Το μετραγαν;;;

Εύχομαι σύντομα να έρθει νεο μωράκι στη κοιλίτσα σου και όλα θα πάνε κατ' ευχήν....

Οχι κανένα πρόβλημα δεν ειχα πριν την εγκυμοσύνη...ο γυναικολόγος μου μου έκανε κολπική εξέταση λογο της αποκόλλησης για να παρει δείγμα..αν υπήρχε θέμα δεν θα το έβλεπε?

[Ρουλακι6]

στις πριν 54 λεπτά, ο/η Diwni είπε:

Κορίτσι μ λυπάμαι πάρα πολύ. Αν κ δ έχω νιώσει κάτι αντίστοιχο ο πόνος της απώλειας τ παιδίου σ πάντα θα υπάρχει. Με τ καιρό ο πόνος θα γίνει διαφορετικός. Πιο ανεκτος. Αλλά αυτό είναι τ μωράκι π σε έκανε μανούλα. Τ αγάπησες, έκανες όνειρα για αυτό τ μωρο. Άσε τ κόσμο να λέει. Κάνεις δ ξέρει αν δ τ ζήσει. Αγκάθι θα είναι πάντα στην καρδιά αυτή η απώλεια. Μπράβο σ π τ είδες τ μωρακι σου. Εκανες τ σωστό. Από άλλες μανούλες αγγέλων π δ είχαν ρ κουράγιο να τ αντικρίσουν ξέρω πως τ μετανιωνουν. Εύχομαι τ αστεράκι σου να σ στείλει ένα ουράνιο τόξο ( έτσι λέγονται τα μωράκια π έρχονται μετά από μια τέτοια απώλεια) να σ γαληνεψει την ψυχή κ να φέρει μόνο στιγμές ευτυχίας στη ζωή σας.

Πόσο με ανακουφίζουν τα λόγια σου...και εγω ξέρω θα απαλύνει ο πόνος...δεν θελω να με βλεπει και ο αντρουλης Έτσι.. πονάει όσο και εγω,δεν Θέλω να χάνω τον εαυτό μου και να κανω χειρότερη την ψυχολογία του...βλέπεις ολα μαυρα μου φαίνονται τωρα! 

[KONSTANTIA]

????

[melisanthi drakou]

στις On 11/6/2018 at 4:25 ΜΜ, ο/η Ρουλακι6 είπε:

Καλησπέρα!!!Να που ήρθε η στιγμή να γράψω και εγώ την δική μου δυσάρεστη εμπειρία....Είμαι 27 ετών με έναν αντρουλη που δόξα τω θεώ ολα είναι αρμονικά μεταξύ μας..ήρθε και για εμας το θειο δώρο,το αντρακι μας το οποίο απο την 6 εβδομάδα κύησης έκανε την μανούλα να υποφέρει απο εμετούς Μέχρι και την 16 εβδομάδα...ολο αυτο το καιρό η νοσήλια στο νοσοκομείο επί μέρες ήταν κάτι δεδομένο...ενδιάμεσα πάθαμε και μια μικρή αποκόλληση προσέξαμε πήραμε τα φαρμακακια μας και ολα ηταν μια χαρά....απο την 16 εβδομάδα ηταν σκέτο όνειρο η εγκυμοσύνη μου...ο μπεμπακος μου ηταν υγιέστατος εκανε πολλές τούμπες στην κοιλίτσα μου...του μιλουσαμε του τραγουδαγαμε και κάναμε τα παντα να τον κάνουμε να εισπράξει ολη την Αγάπη μας...μόνο που το όνειρο τελείωσε στην 19 εβδομάδα...Δευτέρα βράδυ είχα κάτι πονακια στην κοιλίτσα,πηγαμε στο νοσοκομείο ηταν μια χαρα ολα...ολα όμως...Ίσως κάποιος κολικος εντέρου είπαν..να παω σπίτι να ξαπλώσω και θα με δει ο γυναικολόγος μου την επόμενη μερα...μόνο που την επόμενη μερα πλησίαζε στο τέλος..αιμα πρωί-πρωί!!πήγα στο προγραμματισμένο ραντεβού μου και κατι βουιζε στα αυτιά μου για ανεπάρκεια τραχήλου και οτι το θυλακιο είχε φτάσει στον κόλπο και δεν είναι βιώσιμο στην εβδομάδα αυτη το μικρό μου..εκει άρχισε ο Γολγοθάς μου....μπήκαμε Στην διαδικασία τοκετού...τρομερός πόνος Μέχρι που τον ακουμπισαν χαμηλά στην κοιλίτσα μου κουνήθηκε για λίγο,του εκοψαν τον ομφάλιο λώρο Και τον πήραν απο την μανούλα..με έβαλαν στο χειρουργείο και οταν βγήκα είχα μόνο τον αντρουλη μου χωρίς το όνειρο μας ανάμεσα μας...τον είδα παλι και του έκανα ενα χαδακι του ειπα Πόσο τον αγαπάω...αν και μικρος,πολυ όμορφος!γυρίσαμε σπίτι μόνοι μας...κενή,άδεια Μέχρι και τώρα που γράφω,εμένα μου λείπει και ας λένε Καλύτερα τώρα..ήταν νωρίς!για εμένα δεν ήταν όμως...ιδικά μετα απ ολα αυτα που πέρασα ολο αυτο το καιρο...εχω χάσει τον εαυτό μου..το παλεύω μονο και μονο να μην με βλέπουν με λύπη και μου λεει ο καθένας ότι του κατέβει στο κεφάλι...παντα θα μου λειπει ο μικρός μου πρίγκιπας

Ρουλάκι διαβασα αυτα που ειπες και δεν εχω λογια να σου πω τι νιωθω... Κουραγιο κοριτσι μου, δεν υπαρχουν λογια παρηγοριας , εισαι ηρωιδα! 

Εχεις καθε δικαιωμα να θρηνησεις για ο,τι εχασες αλλά και να θρηνήσεις για οσα ονειρευτηκες ή σκεφτοσουν και τελικα ηρθαν αλλιως...

εχεις ομως υποχρεωση αφου πεσεις στο πατωμα να σηκωθεις! Και εχεις την τυχη να εχεις καλο αντρουλη στο πλευρο σου , εχετε ο ενας τον αλλον. Ο χρόνος θα σβήσει τις πληγές και το επομενο μωρο σου θα σου επισκευασει την καρδουλα!

Να παλέψεις να βρεις τον εαυτο σου, να κανεις πραγματα που σε απομακρυνουν απο τις σκεψεις σου..

Το ξερω οτι δεν ειναι καθολου της παρουσης αλλα θα ηθελα να σε συμβουλευσω να ψαξεις ακριβως τι εγινε διοτι απ οσο ξερω η ανεπάρκεια τραχηλου ΚΑΙ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΚΑΙ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΕΤΑΙ ΜΕ ΠΕΡΙΔΕΣΗ. 

Στο λεω για να εισαι ετοιμοπολεμη και μυγιασμενη στην επομενη κυηση...

Σε εχω στη σκεψη μου... σφιξε τα δοντια και προχωρα!

[marillia]

στις On 11/6/2018 at 4:25 ΜΜ, ο/η Ρουλακι6 είπε:

Καλησπέρα!!!Να που ήρθε η στιγμή να γράψω και εγώ την δική μου δυσάρεστη εμπειρία....Είμαι 27 ετών με έναν αντρουλη που δόξα τω θεώ ολα είναι αρμονικά μεταξύ μας..ήρθε και για εμας το θειο δώρο,το αντρακι μας το οποίο απο την 6 εβδομάδα κύησης έκανε την μανούλα να υποφέρει απο εμετούς Μέχρι και την 16 εβδομάδα...ολο αυτο το καιρό η νοσήλια στο νοσοκομείο επί μέρες ήταν κάτι δεδομένο...ενδιάμεσα πάθαμε και μια μικρή αποκόλληση προσέξαμε πήραμε τα φαρμακακια μας και ολα ηταν μια χαρά....απο την 16 εβδομάδα ηταν σκέτο όνειρο η εγκυμοσύνη μου...ο μπεμπακος μου ηταν υγιέστατος εκανε πολλές τούμπες στην κοιλίτσα μου...του μιλουσαμε του τραγουδαγαμε και κάναμε τα παντα να τον κάνουμε να εισπράξει ολη την Αγάπη μας...μόνο που το όνειρο τελείωσε στην 19 εβδομάδα...Δευτέρα βράδυ είχα κάτι πονακια στην κοιλίτσα,πηγαμε στο νοσοκομείο ηταν μια χαρα ολα...ολα όμως...Ίσως κάποιος κολικος εντέρου είπαν..να παω σπίτι να ξαπλώσω και θα με δει ο γυναικολόγος μου την επόμενη μερα...μόνο που την επόμενη μερα πλησίαζε στο τέλος..αιμα πρωί-πρωί!!πήγα στο προγραμματισμένο ραντεβού μου και κατι βουιζε στα αυτιά μου για ανεπάρκεια τραχήλου και οτι το θυλακιο είχε φτάσει στον κόλπο και δεν είναι βιώσιμο στην εβδομάδα αυτη το μικρό μου..εκει άρχισε ο Γολγοθάς μου....μπήκαμε Στην διαδικασία τοκετού...τρομερός πόνος Μέχρι που τον ακουμπισαν χαμηλά στην κοιλίτσα μου κουνήθηκε για λίγο,του εκοψαν τον ομφάλιο λώρο Και τον πήραν απο την μανούλα..με έβαλαν στο χειρουργείο και οταν βγήκα είχα μόνο τον αντρουλη μου χωρίς το όνειρο μας ανάμεσα μας...τον είδα παλι και του έκανα ενα χαδακι του ειπα Πόσο τον αγαπάω...αν και μικρος,πολυ όμορφος!γυρίσαμε σπίτι μόνοι μας...κενή,άδεια Μέχρι και τώρα που γράφω,εμένα μου λείπει και ας λένε Καλύτερα τώρα..ήταν νωρίς!για εμένα δεν ήταν όμως...ιδικά μετα απ ολα αυτα που πέρασα ολο αυτο το καιρο...εχω χάσει τον εαυτό μου..το παλεύω μονο και μονο να μην με βλέπουν με λύπη και μου λεει ο καθένας ότι του κατέβει στο κεφάλι...παντα θα μου λειπει ο μικρός μου πρίγκιπας

Πραγματικά φίλη μου δάκρυσα με αυτά που πέρασες!Επέλεξε αυτό το διάστημα να έχεις ανθρώπους που νιώθεις άνετα! κ να κάνεις πράγματα που θες!Σίγουρα η μεγαλύτερη στήριξη θα είναι ο άντρας σου κ εσύ γι αυτόν!Εύχομαι όποτε το επιθυμείτε να ρθεί ένα μωράκι!

[NicolVall]

@Ρουλακι6 δεν εχω λόγια..σφίχτηκε το στομάχι μου. Έχε πίστη πάρε δύναμη κ κουράγιο από τον υπέροχο αντρα σου δώστου κ εσυ πισω την αγάπη που σας αξιζει κ ολη η ζωη ειναι μπροστά σας. Να εισαι δυνατή κ γερή κοπέλα μου.

[Ρουλακι6]

στις πριν 5 ώρες, ο/η melisanthi drakou είπε:

Ρουλάκι διαβασα αυτα που ειπες και δεν εχω λογια να σου πω τι νιωθω... Κουραγιο κοριτσι μου, δεν υπαρχουν λογια παρηγοριας , εισαι ηρωιδα! 

Εχεις καθε δικαιωμα να θρηνησεις για ο,τι εχασες αλλά και να θρηνήσεις για οσα ονειρευτηκες ή σκεφτοσουν και τελικα ηρθαν αλλιως...

εχεις ομως υποχρεωση αφου πεσεις στο πατωμα να σηκωθεις! Και εχεις την τυχη να εχεις καλο αντρουλη στο πλευρο σου , εχετε ο ενας τον αλλον. Ο χρόνος θα σβήσει τις πληγές και το επομενο μωρο σου θα σου επισκευασει την καρδουλα!

Να παλέψεις να βρεις τον εαυτο σου, να κανεις πραγματα που σε απομακρυνουν απο τις σκεψεις σου..

Το ξερω οτι δεν ειναι καθολου της παρουσης αλλα θα ηθελα να σε συμβουλευσω να ψαξεις ακριβως τι εγινε διοτι απ οσο ξερω η ανεπάρκεια τραχηλου ΚΑΙ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΚΑΙ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΕΤΑΙ ΜΕ ΠΕΡΙΔΕΣΗ. 

Στο λεω για να εισαι ετοιμοπολεμη και μυγιασμενη στην επομενη κυηση...

Σε εχω στη σκεψη μου... σφιξε τα δοντια και προχωρα!

Έγιναν όλα τοσο γρήγορα που δεν προλαβα να επεξεργαστώ το τι γίνεται...μου μίλησε και ο γιατρός μου για την περιδεση και εαν μας επέτρεπε η κατάσταση θα κάναμε και τώρα,μα δεν προλάβαμε,στην επόμενη κύηση σίγουρα ειπε ο γιατρός θα ημαστε πιο προετοιμασμένοι...σε ευχαριστώ πολύ μου δινεις δύναμη με τα λόγια σου...πραγματικά

[Ρουλακι6]

στις πριν 3 ώρες, ο/η marillia είπε:

Πραγματικά φίλη μου δάκρυσα με αυτά που πέρασες!Επέλεξε αυτό το διάστημα να έχεις ανθρώπους που νιώθεις άνετα! κ να κάνεις πράγματα που θες!Σίγουρα η μεγαλύτερη στήριξη θα είναι ο άντρας σου κ εσύ γι αυτόν!Εύχομαι όποτε το επιθυμείτε να ρθεί ένα μωράκι!

Σε ευχαριστώ πολύ....αχ και να ξέρες ποσο θέλω να αισθανθώ ολα αυτα πάλι...και ας ταλαιπωρήθηκα δεν με ενδιαφέρει καθόλου....Μου λείπει πολυ

[marillia]

στις πριν 11 ώρες, ο/η Ρουλακι6 είπε:

Σε ευχαριστώ πολύ....αχ και να ξέρες ποσο θέλω να αισθανθώ ολα αυτα πάλι...και ας ταλαιπωρήθηκα δεν με ενδιαφέρει καθόλου....Μου λείπει πολυ

Με το καλό σου εύχομαι όταν σας δώσει ο γιατρός το οκ να ξεκινήσετε πάλι κ είμαι σίγουρη θα ρθεί γρήγορα!Θα μαλακώσει ο πόνος σίγουρα!Δν ξεχάσετε ποτέ το μωράκι σας αλλά σίγουρα θα έχετε να σκέφτεστε το άλλο σας παιδάκι!Πριν μέρες βγήκα με μια κοπέλα!Η συγκεκριμένη είχε μύλη κύηση!Δν της το είχαν βρεί έγκαιρα!!Ηταν απ τις σπάνιες περιπτώσεις που το γέννησε κ έζησε μόνο 1 βδομάδα!!Τώρα έχει 3 παιδάκια!Μας είπε τι πέρασε δν ξεχνάς κ εννοείτε 4 παιδάκια λένε ότι έχουν!Ομώς έβλεπες την οικογενειά της χαρούμενη!!Ο άνθρωπος έχει απίστευτη δύναμη κρυμένη μέσα του!!

[Ρουλακι6]

στις πριν 1 ώρα, ο/η marillia είπε:

Με το καλό σου εύχομαι όταν σας δώσει ο γιατρός το οκ να ξεκινήσετε πάλι κ είμαι σίγουρη θα ρθεί γρήγορα!Θα μαλακώσει ο πόνος σίγουρα!Δν ξεχάσετε ποτέ το μωράκι σας αλλά σίγουρα θα έχετε να σκέφτεστε το άλλο σας παιδάκι!Πριν μέρες βγήκα με μια κοπέλα!Η συγκεκριμένη είχε μύλη κύηση!Δν της το είχαν βρεί έγκαιρα!!Ηταν απ τις σπάνιες περιπτώσεις που το γέννησε κ έζησε μόνο 1 βδομάδα!!Τώρα έχει 3 παιδάκια!Μας είπε τι πέρασε δν ξεχνάς κ εννοείτε 4 παιδάκια λένε ότι έχουν!Ομώς έβλεπες την οικογενειά της χαρούμενη!!Ο άνθρωπος έχει απίστευτη δύναμη κρυμένη μέσα του!!

Η κουνιαδουλα μου,μου ειπε οτι ο θεός μας δινει οσο βάρος μπορούμε να σηκώσουμε....εύχομαι ολο αυτο να περάσει κάπως και να εχω και εγω ενα μωράκι αγκαλίτσα,εχω πολυ Αγάπη μέσα μου και νιώθω την ανάγκη να την δώσω..δεν εχω συζήτηση με τον αντρουλη μου για αλλο μωράκι... έχω και το άγχος μη μου πει ακόμα να περιμένουμε γιατί όπως και να χει του στοίχισε και του ιδιου πολυ

[marillia]

στις πριν 3 ώρες, ο/η Ρουλακι6 είπε:

Η κουνιαδουλα μου,μου ειπε οτι ο θεός μας δινει οσο βάρος μπορούμε να σηκώσουμε....εύχομαι ολο αυτο να περάσει κάπως και να εχω και εγω ενα μωράκι αγκαλίτσα,εχω πολυ Αγάπη μέσα μου και νιώθω την ανάγκη να την δώσω..δεν εχω συζήτηση με τον αντρουλη μου για αλλο μωράκι... έχω και το άγχος μη μου πει ακόμα να περιμένουμε γιατί όπως και να χει του στοίχισε και του ιδιου πολυ

Nαι έτσι είναι!Ο καθένας βιώνει καταστάσεις όσο αντέχει κ σηκώνει τον δικό του σταυρό!Πιστεύω θα είναι έτοιμος για αυτό!Θα ρθουν οι προσπάθειες απο μόνες τους μόλις σας δώσει το οκ ο γιατρός !

[karen]

Λυπάμαι πολύ γλυκιά μου δεν υπάρχουν λόγια παρηγοριάς ούτε ανακούφισης  άσε τους τριγύρω να λένε και μην άκους κανένα τους δεν νιώθω το πόνο σου και το το τι βώνεις??????? δεν ξέρω τι να γράψω εύχομαι ότι καλύτερο από εδώ και πέρα Δύναμη Πίστη κουράγιο ελπίδα αισιοδοξία και μόνο χαρές προσπάθησε όσο μπορείς να συνέλθεις όσο πιο σύντομα γίνεται ψυ λογικά και συναισθήματικα δεν ξεχνιέται αλλά πρέπει να συνεχίσεις

[Λέια 89]

Λυπάμαι πολύ ... Πριν από 2 χρόνια και μετά από 2 αποβολές πρώτου 3μηνου έμαθα στην18η εβδομάδα κύησης ότι το μωρό μου δεν ζούσε πια... Ρωτάς περνάει?  Όχι απολυτα... απλά μαθαίνεις να ζεις με αυτό, πάντα θα πονάει, το παιδί σου έχασες ... αλλά σίγουρα με τον καιρό ο πόνος που τώρα είναι στη επιφάνεια θα υποχωρήσει ... με τον συντροφο σου κλαψτε μαζι ,ουρλιαξτε μαζι, πεστε στα πατωματα μαζι ,δωστε το χρονο του κ σηκωθείτε μαζι πιο δυνατοι απο ποτε...2 χρόνια μετά κ εχω ενα αγοράκι πια 11 μηνών. Ακόμα σκέφτομαι κ το πρώτο μου μωράκι , ακομα κλαίω που το έχασα αλλά πια εχω κ ενα μωράκι κοντά μου που με χρειάζεται... Μην αφήσεις κανένα να σου πει πως θα νιώσεις, έχεις πένθος κ δυστυχώς το πένθος δεν περνάει από τη μια μέρα στην άλλη, δώσε χρόνο στον εαυτό σου κ σε όποιον δεν το καταλαβαίνει πόδι (τουλάχιστον μέχρι να νιώσεις ετοιμη)Εύχομαι από την καρδιά μου να πάνε όλα καλά ❤

[Ρουλακι6]

στις πριν 16 ώρες, ο/η Λέια 89 είπε:

Λυπάμαι πολύ ... Πριν από 2 χρόνια και μετά από 2 αποβολές πρώτου 3μηνου έμαθα στην18η εβδομάδα κύησης ότι το μωρό μου δεν ζούσε πια... Ρωτάς περνάει?  Όχι απολυτα... απλά μαθαίνεις να ζεις με αυτό, πάντα θα πονάει, το παιδί σου έχασες ... αλλά σίγουρα με τον καιρό ο πόνος που τώρα είναι στη επιφάνεια θα υποχωρήσει ... με τον συντροφο σου κλαψτε μαζι ,ουρλιαξτε μαζι, πεστε στα πατωματα μαζι ,δωστε το χρονο του κ σηκωθείτε μαζι πιο δυνατοι απο ποτε...2 χρόνια μετά κ εχω ενα αγοράκι πια 11 μηνών. Ακόμα σκέφτομαι κ το πρώτο μου μωράκι , ακομα κλαίω που το έχασα αλλά πια εχω κ ενα μωράκι κοντά μου που με χρειάζεται... Μην αφήσεις κανένα να σου πει πως θα νιώσεις, έχεις πένθος κ δυστυχώς το πένθος δεν περνάει από τη μια μέρα στην άλλη, δώσε χρόνο στον εαυτό σου κ σε όποιον δεν το καταλαβαίνει πόδι (τουλάχιστον μέχρι να νιώσεις ετοιμη)Εύχομαι από την καρδιά μου να πάνε όλα καλά ❤

Αχ πως περιμένω και εγώ αυτή την στιγμή...να πάρω ΑγκΑλίτσα ενα μωράκι...περνάνε οι μερες και είναι ολο και πιο δύσκολο....πίστεψε με το πρώτο βήμα το έκανα πήραν πόδι πολλοί....εχω ανάγκη απο ανακούφιση οχι απο ανακατωσούρα.....

[Ρουλακι6]

στις On 13/6/2018 at 6:46 ΜΜ, ο/η karen είπε:

Λυπάμαι πολύ γλυκιά μου δεν υπάρχουν λόγια παρηγοριάς ούτε ανακούφισης  άσε τους τριγύρω να λένε και μην άκους κανένα τους δεν νιώθω το πόνο σου και το το τι βώνεις??????? δεν ξέρω τι να γράψω εύχομαι ότι καλύτερο από εδώ και πέρα Δύναμη Πίστη κουράγιο ελπίδα αισιοδοξία και μόνο χαρές προσπάθησε όσο μπορείς να συνέλθεις όσο πιο σύντομα γίνεται ψυ λογικά και συναισθήματικα δεν ξεχνιέται αλλά πρέπει να συνεχίσεις

Πρέπει και το εχω ανάγκη...Αλήθεια! Θέλω πολυ να έρθει η μέρα που θα σας γράψω ευχάριστα νέα 

[Ρουλακι6]

στις On 13/6/2018 at 4:00 ΜΜ, ο/η marillia είπε:

Nαι έτσι είναι!Ο καθένας βιώνει καταστάσεις όσο αντέχει κ σηκώνει τον δικό του σταυρό!Πιστεύω θα είναι έτοιμος για αυτό!Θα ρθουν οι προσπάθειες απο μόνες τους μόλις σας δώσει το οκ ο γιατρός !

Ανυπομονώ πολυυυυ 

[Λέια 89]

στις πριν 14 ώρες, ο/η Ρουλακι6 είπε:

Αχ πως περιμένω και εγώ αυτή την στιγμή...να πάρω ΑγκΑλίτσα ενα μωράκι...περνάνε οι μερες και είναι ολο και πιο δύσκολο....πίστεψε με το πρώτο βήμα το έκανα πήραν πόδι πολλοί....εχω ανάγκη απο ανακούφιση οχι απο ανακατωσούρα.....

Εύχομαι λοιπόν να έρθει πολύ πολύ γρήγορα ?