Εγινα μαμα ενος αγγελου

[Cecilaki]

Περασε ενα μηνας και ομως ειναι σα να μη περασε ουτε μερα!!!13βδομαδων και η αυχενικη μας ηταν τελεια.Το παιδακι μου κουνουσε χερακια,ποδαρακια και γω ελιωνα.Μου εφυγε ενα αγχος.Ειπα οτι ολα θα πανε καλα και μπορω επιτελους να ηρεμησω.Λαθος!!!Μεχρι να το κρατησεις στα χερια σου τιποτα δεν ειναι δεδομενο.Δεκα μερες πριν ειχα εναν πονο στο στομαχι.Κολικος εντερου μου ειπαν.Ειχα και υγρα κιτρινα με βλεννες.Το ανεφερα στη γυναικολογο και μου ειπε οτι ειναι φυσιολογικο καθως ολες οι εξετασεια μου ηταν οκ.Τη προηγ βδομαδα ειχα κανει εξετασεις αιματος,ουρων κτλ και ηταν ολα μια χαρα.Δευτερα κανουμε την αυχενικη και τριτη ανεβαζω πυρετο.Παιρνω χαπι ο πυρετος ομως επεφτε για δυο ωρες και μετα ξανα 38.5.Την επομενη θα πηγαινα ξανα γυναικολογο και παθολογο να δουμε.Δε προλαβα...Το βραδυ ειχα λιγο ροζ αλλα επειδη ειχα σε ολη την εγκυμοσυνη ειπαμε οτι μαλλον κουραστηκα.Το πρωι ετοθμαζομαι για τη γυναικολογο και σπανε τα νερα.Παγωσα!!!Η καρδια μου εκανε ενα κρακ και λειτουργουσα μηχανικα.Με εξετασε και το μωρο ηταν ζωντανο και υπηρχε αμνιακο υγρο αλλα ο τραχηλις ειχε διαστολη 1!!!Εγω με πυρετο 39.Νοσοκομειο και εξετασεις αιματος.Σηψαιμια!!!Η λοιμωξη ηταν τοσο μεγαλη πιυ μου ειπαν οτι πρεπει να ξεκινησουμε τωρα διαδικασια αποβολης.Δε σκεφτομουν.Σα να μη το ζουσα εγω .Μου εδωσαν δυο χαπια να ξεκινησει η διαδικασια και γω τα κρατουσα στο χερι και σκεφτομουν οτι σκοτωνω το μωρο μου.Οι γιατροι μου ειπαν πρεπει να τα παρεις γιατι θα πεθανεις και συ μαζι με το μωρο.Το βακτηριο εχει παει στο αιμα σου και ανα πασα ωρα μπορει να παθεις σηψαιμιξο σοκ.Τα πηρα...Μετα απο λιγο πηρα καινδευτερη δοση.Σε 8 ωρες γεννησα με ολους τους πονους της γεννας .Στις 13βδομ και 3μερες ολα τελειωσαν .Μαζι με το μωρο πεθανα και γω .Ισως οχι σωματικα αλλα ψυχικα.Μετα απο εξετασεις βρηκαν οτι η λοιμωξη προκληθηκε απο ενα βακτηριο που εχουμε ολοι στο εντερο και για καποιο λογο που κανεις δε ξερει πηγε στο αιμα και απο κει στον πλακουντα η το αντιθετο.Εμεινα μεσα μια βδομαδα με φαρμακα και στενη παρακολουθηση.Η λοιμωξη εφυγε και μαζι της πηρε οτι πολυτιμο ειχα.Μου εκαναν αξονικη και βρηκαν πισω απο τη μητρα μια μαζα η οποια μπορει να ναι αιμα ,πυον η ινομυωμα.Για να δουν τι ειναι θα κανω μαγνητικη σε λιγες μερες.Ενα μηνα μετα και εχω ακομα αιμα.Αποξεση δεν εγινε γιατι βγηκαν ολα οσα επρεπε να βγουν.Προχτες εκανα υπερηχο και ηταν ολα καθαρα αλλα το αιμα συνεχιζει.Δε ξερω πως μπορεις να ξεπερασεις κατι τετοιο.Τα εβαλα με τον εαυτο μου με το Θεο με ολους...Ειναι τοσο αδικο.Το μωρο μου ειναι θαμμενο στο νεκροταφειο και δεν εχω τη δυναμη να παω.Τουλαχιστον σκεφτομαι οτι δε το πεταξαν στα σκουπιδια.Δε ξερω τι κανουν στην Ελλαδα σε εμβυα αντιστοιχης βδιμαδας γιατι μενω στο εξωτερικο.Βραχος διπλα μου ο αντρας μου ο οποιος  προσπαθει να με παρηγορησει.Μου ειπαν εισαι τυχερη που ζεις...τι τυχη...!!Πως περναει ολο αυτο?Εχω τοσο θυμο μεσα μου και τοσο πονο...Το σωμα μου με προδωσε.Ουσιαστικα εγω φταιω για ολα.Εγω κατι εκανα και το βακτγριο πηγε στο αιμα...Δε αντεχεται αυτος ο πονος

[Diwni]

Δεν έχω λόγια... Μόνο δακρυα.... Είναι τόσο άδικο όλο αυτό. Αλλά δ φταις εσύ... είναι τ μόνο σίγουρο.

[defne89]

Δε φταις εσύ κοπέλα μου γλυκιά!!! Δεν ξέρω τι άλλο να σου πω.... μερικές φορές συμβαίνουν άδικα πράγματα που δεν τα χωράει ο νους μας. Μείνε δυνατή καλή μου....

[Cecilaki]

Το μυαλο μου ακομα δε μπορει να το δεχτει.Γκρεμιστηκε ολη μου η ζωη!!!Ηθελα να με αφησουν ολοι στην ησυχια μου και αντι για αυτο επρεπε να τρεχω στους γιατρους για εξετασεις.Ακομα τρεχω...ολα αυτα δε μ αφηνουν να "προχωρησω".Καθε φορα που παβ στη τουαλετα και βλεπω το αιμα μου ερχονται ολες οι εικονες ξανα.Καθε βδομαδα πηγαινω για εξετασεις αιματος και εχω σημαδια στα χερια απο το τρυπημα.Κανεις δε μπορει να μου πει πως το βακτηριο απο το εντερο πηγε στο αιμα.Συμβαινει λενε...Σπανια και ακομα πιο σπανιο αυτο που μου συνεβει.1/25.000.Τι τυχη!!!Μη πειτε ποτε σε γυναικα που εχασε το μωρο της ολα συμβαινουν για καποιο λογο.

[peacock]

@Cecilaki δεν βρίσκω λόγια.... λυπαμαι πολύ.... Δε φταις εσυ κοριτσακι μου...

Δυστυχως είναι κατι που θα το εχεις μεσα σου μια ζωή... ευχομαι τουλάχιστον να τελειωσεις με τις εξετασεις συντομα για να προσπαθήσεις να ηρεμήσεις λίγο..

[Rosemary]

   Cecilaki  μου... Εμεις εχουμε μιλησει κ σε π.μ. μιας κ μιλουσαμε και απο την αρχη των κυησεων μας, στον ιδιο μηνα, εχοντας κ παρομοια συμπτωματα... Οταν ειχα μαθει για την απωλεια σου, ειχα ταυτιστει, σκεφτηκα πως θα ηταν να το ζω εγω αυτο, ειχα ταραχτει κ υστερα σκεφτηκα ποσο πιο διογκωμενα συναισθηματα θα ενιωθες εσυ... Ποσος πονος να γεννας ενα νεκρο μωρο που ξερεις οτι μεχρι τελευταια στιγμη παλευει...

   Αυτο που σου εχω πει κ θα σ'το ξαναπω, ειναι πως αυτο δεν ξεπερνιεται ποτε, απαλυνεται ομως με τον καιρο κ θα δε θα μπορεσει να επισκιασει καμια χαρα, οταν θα κρατησεις το αυριανο μωρακι σου στην αγκαλια σου... Γιατι θα ερθει!!

   Και πρεπει να βγαλεις επιτελους αυτο το σαρακι απο το κεφαλι σου... Ο,τι φταις εσυ για κατι... Εσυ εκανες αυτο που μπορεσες... Τον αν καποιος γιατρος οφειλε να κανει νωριτερα καποιες εξετασεις (οπως καλλιεργεια κολπικων υγρων), αυτο ειναι μια αλλη υποθεση και η ευθυνη, μονο εσενα δε βαραινει. Αυτο πρεπει να το ξεπερασεις αμεσα.

   Κουραγιο κοριτσαρα μου...

[Cecilaki]

στις πριν 42 λεπτά, ο/η Rosemary είπε:

   Cecilaki  μου... Εμεις εχουμε μιλησει κ σε π.μ. μιας κ μιλουσαμε και απο την αρχη των κυησεων μας, στον ιδιο μηνα, εχοντας κ παρομοια συμπτωματα... Οταν ειχα μαθει για την απωλεια σου, ειχα ταυτιστει, σκεφτηκα πως θα ηταν να το ζω εγω αυτο, ειχα ταραχτει κ υστερα σκεφτηκα ποσο πιο διογκωμενα συναισθηματα θα ενιωθες εσυ... Ποσος πονος να γεννας ενα νεκρο μωρο που ξερεις οτι μεχρι τελευταια στιγμη παλευει...

   Αυτο που σου εχω πει κ θα σ'το ξαναπω, ειναι πως αυτο δεν ξεπερνιεται ποτε, απαλυνεται ομως με τον καιρο κ θα δε θα μπορεσει να επισκιασει καμια χαρα, οταν θα κρατησεις το αυριανο μωρακι σου στην αγκαλια σου... Γιατι θα ερθει!!

   Και πρεπει να βγαλεις επιτελους αυτο το σαρακι απο το κεφαλι σου... Ο,τι φταις εσυ για κατι... Εσυ εκανες αυτο που μπορεσες... Τον αν καποιος γιατρος οφειλε να κανει νωριτερα καποιες εξετασεις (οπως καλλιεργεια κολπικων υγρων), αυτο ειναι μια αλλη υποθεση και η ευθυνη, μονο εσενα δε βαραινει. Αυτο πρεπει να το ξεπερασεις αμεσα.

   Κουραγιο κοριτσαρα μου...

Με τρωει το αν θα μπορουσαμε να χαμε κανει κατι και δε το καναμε.Καλλιεργεια μου χε κανει στην αρχη της κυησης και ηταν ολα καλα.Οσο προσπαθω να βγαλω ακρη για το τι εφταιξε τοσο πιο πισω με παει γιατι ειναι ικασιες.Με τρελαινει η σκεψη οτι θα μπορουσαμε να το χαμε προλαβει.Έπισης τη 10η βδομαδα ειχα παρει αντιβιωση για ουρολοιμωξη (αλλο βακτηριο ) οποτε θεωρητικα ημουν καλυμμενη .Δε ξερω πια τι να σκεφτω.Οπως σου ειπα θα παω και σε αλλον γυναικολογο μολις τελειωσω με τις εξετασεις για να παρω και μια δευτερη γνωμη τουλαχιστον για το τι ζημια εχει δημιουργησει η λοιμωξη .Τετοια ωρα πριν ενα μηνα μπηκα στο νοσοκομειο.

[love30]

Κοριτσακι μου λυπαμε πολη ειναι δυσκολο αυτο που περασες και οτι και να σου λεμε ειναι λιγο μπροστα σε αυτο που βιοσες!!! Το μονο που πρεπει να κανεις ειναι να μην ριχνεις ευθηνες στον εαυτο σου δεν φταις εσυ αυτο ειναι το μονο συγουρο! Οτι και να σου λενε ολα για καποιο λογο γινοντε οτι καλητερα τωρα παρα ενα παιδακι με προβληματα γιατι τα εχω ακουσει και αυτα αστους να λενε κοιτα να κανεις τις εξετασεις σου και να σου πανε ολα καλα απο εδω και περα!

[Guest]

Δεν εχω λόγια...Λυπάμαι παρα πολυ,...

 ,

 

[Cecilaki]

στις πριν 55 λεπτά, ο/η love30 είπε:

Κοριτσακι μου λυπαμε πολη ειναι δυσκολο αυτο που περασες και οτι και να σου λεμε ειναι λιγο μπροστα σε αυτο που βιοσες!!! Το μονο που πρεπει να κανεις ειναι να μην ριχνεις ευθηνες στον εαυτο σου δεν φταις εσυ αυτο ειναι το μονο συγουρο! Οτι και να σου λενε ολα για καποιο λογο γινοντε οτι καλητερα τωρα παρα ενα παιδακι με προβληματα γιατι τα εχω ακουσει και αυτα αστους να λενε κοιτα να κανεις τις εξετασεις σου και να σου πανε ολα καλα απο εδω και περα!

Το τραγικο στη δικη μου περιπτωση ειναι οτι το μωρο μου ηταν γερο.Λογω του οτι ζω στο εξωτερικο ειχαμε κανει το τεστ για συνδρομα που σου δινει 100% απαντηση και οχι πιθανοτες  και το μωρο μας ηταν γερο μεχρι την τελευταια στιγμη.Η λοιμωξη τα διελυσε ολα.Επισης το μωρο μας ηταν αγορακι .Το αγορακι μας

[love30]

Δεν το ηξερα κοριτσακι μου συγνωμη αλλα προσπαθησε αν και δυσκολο να μην ριχνεις ολα τα φτεω στον εαυτο σου δεν υπαρχουνε λογια για να σε παριγωρισει κανεις αλλα μονο αυτο προσπαθησε εστω και λιγο!!!!?

[Cecilaki]

στις πριν 12 λεπτά, ο/η love30 είπε:

Δεν το ηξερα κοριτσακι μου συγνωμη αλλα προσπαθησε αν και δυσκολο να μην ριχνεις ολα τα φτεω στον εαυτο σου δεν υπαρχουνε λογια για να σε παριγωρισει κανεις αλλα μονο αυτο προσπαθησε εστω και λιγο!!!!?

Προσπαθω...οσο μπορω

[love30]

Αυτο να κανεις κοπελα μου και ολα θα γινουν ξερω δεν θα το ξεχασεις οσα παιδακια και να κανεις αλλα εγω θα σου ευχυθω μεσα απο την καρδια μου με ενα μωρακι στην αγκαλιτσα σου και ολα θα πανε καλα!

[Cecilaki]

στις πριν 2 ώρες, ο/η love30 είπε:

Αυτο να κανεις κοπελα μου και ολα θα γινουν ξερω δεν θα το ξεχασεις οσα παιδακια και να κανεις αλλα εγω θα σου ευχυθω μεσα απο την καρδια μου με ενα μωρακι στην αγκαλιτσα σου και ολα θα πανε καλα!

Σ ευχαριστω πολυ.?

[Ε.Γ.Α.]

Δεν έχω λόγια. ....ευχομαι μόνο να βρεις δύναμη να σταθεις στα πόδια σου και το μωράκι σου θα ζει πάντα μέσα στην καρδιά σου...

[ΒΟΥΛΑ21]

Κλαησπερα...πολυ στεναχωρο αυτο που περνας πραγματικα!!!

ευχομαι δυναμη , ο χρονος ν απαλυνει οσο γινεται τον πονο σου και βεβαιως συντομα να ξαναεχεις μια επιτυχημενη εγκυμοσυνη με ενα ομορφο μωρακι που θα σε κανει να τ αφησεις ολα δυσαρεστα πισω σου!

και πανω απ ολα μη κατηγορεις τον εαυτο σου...αυτα συμβαινουν...μη το βαζεις κατω ,η ζωη ειναι πολλες φορες δυσκολη αλλα πρεπει να προχωραμε!

[Cecilaki]

στις πριν 15 ώρες, ο/η Gabry είπε:

@Cecilaki

Το σίγουρο είναι ότι σε αυτές τις περιπτώσεις, τα λόγια της παρηγοριάς δεν έχουν απολύτως κανένα νόημα. Κάθε γυναίκα που κρατάει θετικό τεστ, νιώθει ήδη μητέρα, κάνει εικόνες με το παιδί της.

Έχω ζήσει 4 φορές αυτην την απώλεια κοπέλα μου, η μεγαλύτερη εγκυμοσύνη μου έφτασε στην 10η εβδομάδα πριν παλλινδρομησει...

Έχω κάνει όλες τις εξετάσεις, δε βρήκαμε τίποτα να φταίει...

ΔΕΝ ΦΤΑΙΣ ΚΟΠΕΛΑ ΜΟΥ...

Πουθενά και για τίποτα. 

Τα έχω βάλει με τους γιατρούς, έχω αλλάξει πολλούς, έχω κάνει -κι ο άντρας μου μαζί- πολλές-πολλές εξετάσεις, αυτές που μου ζήτησαν οι γιατροί, άλλες που πρότεινε ο γενετιστης, ο ανοσολογος...

Το "έτυχε" είναι πολύ σκληρό, αλλά τις περισσότερες φορές είναι αλήθεια.

Τα παραδείγματα γύρω μας από γυναίκες που ζήσανε άσχημες εμπειρίες πριν αποκτήσουν τα παιδιά τους, είναι πάρα πολλά...

Δεν έχω λόγια να σου εκφράσω την κατανόηση και την συμπαράστασή μου.

Έχω δύο πράγματα να σου πω:

1) δώσε χρόνο στον εαυτό σου, βρες τις ισορροπίες και μετά αποφάσισε με ήρεμο μυαλό. Να είσαι μόνο με όσους σε αγαπούν πραγματικά. 

2) να είσαι σίγουρη, όπως είμαι κι εγώ, ότι δε αποκτήσουμε μόνο ένα, αλλά πολλά γερά, υπέροχα παιδιά. Οι ψυχουλες που προσπάθησαν να φτάσουν στην αγκαλιά μας και δεν τα κατάφεραν, δεν θα ξεχαστούν... Κάποια στιγμη, όλα αυτα θα είναι ενα κακό, μακρινό όνειρο...

Σου στέλνω πολλή αγάπη.

Να είσαι δυνατή...

Μεχρι να κανουμε την αυχενικη στις 13βδομ ημουν πολυ συγκρατημενη.Δε προλαβα να χαρω ουτε μια μερα...Ξερω οτι ο χρονος θα απαλυνει τον πονο αλλα οταν γεννας ενα παιδι (γιατι το γεννησα κανονικα...) δε νομιζω οτι μπορει να φυγει ποτε αυτο το βαρος στη καρδια.

[Margo84]

στις πριν 26 λεπτά, ο/η Cecilaki είπε:

Μεχρι να κανουμε την αυχενικη στις 13βδομ ημουν πολυ συγκρατημενη.Δε προλαβα να χαρω ουτε μια μερα...Ξερω οτι ο χρονος θα απαλυνει τον πονο αλλα οταν γεννας ενα παιδι (γιατι το γεννησα κανονικα...) δε νομιζω οτι μπορει να φυγει ποτε αυτο το βαρος στη καρδια.

Κουράγιο.Μόνο αυτό μπορεί κάποιος να πει γιατί είναι σίγουρο ότι όλο αυτό δεν θα ξεχαστεί ποτέ.Απλά περνώντας ο καιρός θα πονάει διαφορετικά.Δεν φταις εσυ για οτι έγινε.Μπορεί κ να μην φταίει κανένας αλλά αυτή η ψυχούλα να έπρεπε να σε προστατεύει από ψηλά.Θα περάσεις από όλα τα στάδια της απώλειας και όταν θα είσαι έτοιμη θα ξαναπροσπαθήσεις για ενα μωρούλι.

Προσπάθησε να μην φέρνεις εικόνες στο μυαλό σου και δώσε όλη την αγάπη σου στον αντρούλη σου που κι αυτπς πονάει για δύο.

 

[Cecilaki]

στις πριν 19 λεπτά, ο/η Gabry είπε:

Έχεις απόλυτο δίκιο και σε νιώθω χωρίς να σε ξέρω... Ξέρω κι άλλες περιπτώσεις, κοπέλες που έκαναν αναγκαστική διακοπή κύησης( τα γεννησαν κι εκείνες τα μωράκια τους) στον 4ο μήνα ή στον 6ο μετά τον β επιπέδου...

Έχουν τάφους στα παιδάκια τους κι εκείνες...

Άλλης ήταν το πρώτο, άλλης το δεύτερο παιδί... Δεν έχει σημασία... Ο πονος είναι Ο ίδιος...

Ξέρω κι άλλες μάνες, που γέννησαν παιδιά, τα αναθρεψαν, τα έκαναν άντρες ολόκληρους ή γυναίκες, κι ύστερα τα έχασαν...  Ο πόνος ειναι ο ίδιος...

Κάποιος μου είπε κάποτε, ότι η γυναίκα μπορεί να χάσει παιδί για χίλιους λόγους, γι αυτό η φύση της έδωσε τη δυνατότητα να κάνει πολλά... Σκληρο; Σίγουρα. Όμως η ζωή είναι σκληρή... Δυστυχώς...

Σου μιλάω έτσι εγώ που πέρισυ το καλοκαίρι, ανέβηκα ένα βράδυ στην ταράτσα του σπιτιού μας και κοίταζα κάτω. Ένιωθα άδεια, πολύ ελαφριά, έτοιμη να αφεθώ...

Όχι! Δεν έχω το δικαίωμα! Πρέπει να μείνω και να παλέψω. Για να έχουν τα παιδιά μου, όταν φτάσουν στα χέρια μου, την μητέρα τους γερή στο μυαλό και το σώμα... Ακόμα δεν τα έχω καταφέρει, δεν έχω αφήσει το σκοπό μου όμως... 

Δεν θέλω να σου πω κάτι με όλα αυτά. Το ξέρω ότι αυτή τη στιγμη ο πόνος σε πνίγει. Θα επιμείνω σε ότι σου είπα, έχε γύρω σου μόνο όσους σε αγαπούν, όχι αυτούς που θα σε κρίνουν, όχι όσους θα σε λυπηθούν. 

Εσύ κι ο άντρας σου μόνο. Βούτηξε στην αγκαλιά του, κλάψε, ξέσπασε, να φύγει η θλίψη, ο θυμός... ΚΙ ύστερα θα βρεις δύναμη, η ίδια η φύση την έχει κρατήσει εκεί για σένα... Θα τη βρεις και με καθαρό μυαλό θα πάρεις τις αποφάσεις σου.

Η πληγή θα κλείσει, το σημάδι θα μείνει...

Έχε πίστη και δύναμη...

Μακάρι να μπορούσα να κάνω κάτι ουσιαστικό για να σε βοηθήσω, ειλικρινά...

 

Εγω μονο θα ευχηθω να μη ζησει καμια αλλη αυτο τον πονο.Δε ξερω αν θα κανω ποτε αλλο παιδι,δε ξερω αν θελω να μπω καν ξανα σ αυτη τη διαδικασια γιατι το σοκ ειναι τοσο μεγαλο .Οταν ο γιατρος σου λεει πεθανεις και συ και το μωρο και πρεπει για να σωθεις να το γεννησεις...νομιζω δε θα φυγουν πολλα αυτα τα λογια απο το μυαλο μου

[ditaki]

Λυπάμαι πολύ για όλο αυτό που συναίβει και γι αυτό που ακόμα περνάς μέσα σου.

Θα πάρει καιρό να ηρεμήσει λίγο η καρδιά και η ψυχή σου αλλά ποτέ δεν θα ξεχάσει το μυαλό. Θα πρέπει να μάθεις να ζεις την ζωή σου με αυτό.

Αν δεν νοιώθεις σίγουρη ότι μπορείς μόνη σου, να βρείς το τρόπο, δεν είναι κακό να ζητήσεις και βοήθεια. Όπως και να έχει, δεν υπάρχουν λόγια αυτή την στιγμή να απαλύνουν τον πόνο σου.

[Mg25]

Μου συνεβη ακριβως το ιδιο μονο που εγω γεννησα το δικο μου αγγελακι στις 21 εβδομαδες.ειχαμε κανει κ την β επιπεδου κ ειχαμε ενα υγιεστατο κοριτσακι.το ιδιο μικροβιο με σενα,περασε κ μενα στο αιμα μου.δυστυχως ηταν πολυ επιθετικο κ ολα εγιναν μεσα σε λιγες ωρες.κινδυνεψε η ζωη μου εκτος απο σηψεμικο σοκ κ απο καρδια.δεν θα το ξεχασω ποτε αυτο που εζησα το ξερω.ουτε το μωρο μου θα ξεχασω.ομως πρεπει να κοιταξω μπροστα.οπως λεει κ μια φιλη δεν θα ξεχασεις αλλα θα ξεχαστεις.το μεγαλυτερο κινητρο ειναι η αγαπη κ η στηριξη του αντρα μου καθως επισης οταν θα καταφερω να κρατησω στα χερια μου ενα μωρακι θα εχει ηδη το αγγελακι του που θα το προσεχει απο την στιγμη της συλληψης.καλη δυναμη

[Cecilaki]

Κοριτσι μου ποσο λυπαμαι !!!Το ιδιο μικροβιο????Σου εξηγησαν πως πηγε στο αιμα???Εγω ακομα προσπαθω να λυσω καποιες αποριες.Και μενα ο αντρας μου με κραταει.Οσο περναει ο καιρος ο πονος απλα αλλαζει μορφη.Δε θα φυγει ποτε.Το ξερω.Και δε θελω να φυγει γιατι ειναι το μονο που εχω απο το μωρο μου.Το ιδιο σκεφτομαι και γω...Αν ποτε κρατησω στα χερια μου ενα μωρακι ξερω οτι θα χει τον αδερφο του στον ουρανο να το προσεχει οπως πιστευω οτι μας προσεχει και μας.Εγω ακομα δε μπορω να καταλαβω που βρεθηκε αυτο τπ βακτηριο...

[Mg25]

στις On 24/11/2017 at 1:13 ΠΜ, ο/η Mg25 είπε:

Μου συνεβη ακριβως το ιδιο μονο που εγω γεννησα το δικο μου αγγελακι στις 21 εβδομαδες.ειχαμε κανει κ την β επιπεδου κ ειχαμε ενα υγιεστατο κοριτσακι.το ιδιο μικροβιο με σενα,περασε κ μενα στο αιμα μου.δυστυχως ηταν πολυ επιθετικο κ ολα εγιναν μεσα σε λιγες ωρες.κινδυνεψε η ζωη μου εκτος απο σηψεμικο σοκ κ απο καρδια.δεν θα το ξεχασω ποτε αυτο που εζησα το ξερω.ουτε το μωρο μου θα ξεχασω.ομως πρεπει να κοιταξω μπροστα.οπως λεει κ μια φιλη δεν θα ξεχασεις αλλα θα ξεχαστεις.το μεγαλυτερο κινητρο ειναι η αγαπη κ η στηριξη του αντρα μου καθως επισης οταν θα καταφερω να κρατησω στα χερια μου ενα μωρακι θα εχει ηδη το αγγελακι του που θα το προσεχει απο την στιγμη της συλληψης.καλη δυναμη

 Ακριβώς το ίδιο κωλοβακτηρίδιο λεγεται.Απο τον κολπο στον σακο κ μετα στο αιμα μου.Δυστυχως αυτο μπορεις να το κολλησεις απο τον ιδιο σου τον οργανισμο,απο τουαλετα απο χαρτι τουαλετας.Αν θες μπορουμε να μιλησουμε κ στα μνμ.καλο κουραγιο.

 

[Cecilaki]

στις On 12/2/2017 at 1:21 ΠΜ, ο/η Mg25 είπε:

 Ακριβώς το ίδιο κωλοβακτηρίδιο λεγεται.Απο τον κολπο στον σακο κ μετα στο αιμα μου.Δυστυχως αυτο μπορεις να το κολλησεις απο τον ιδιο σου τον οργανισμο,απο τουαλετα απο χαρτι τουαλετας.Αν θες μπορουμε να μιλησουμε κ στα μνμ.καλο κουραγιο.

 

Καλημερα!!Σου εχω στειλει μηνυμα