Είναι έτοιμο το παιδί για τον παιδικό;

[admin]

Πολλοί γονείς βιώνουν το δίλημμα για το αν είναι έτοιμο ή όχι το παιδί τους να πάει στον παιδικό σταθμό. Η αγωνία αυτή διογκώνεται όταν το παιδί είναι το πρωτότοκο της οικογένειας και καταλαγιάζει για το δευτερότοκο, τριτότοκο κ.λπ., όπως άλλωστε και όλα τα γονεϊκά άγχη.

Σε γενικές γραμμές δεν υπάρχει ένα σαφές «ναι» ή «όχι» στο ερώτημα, απλώς ορισμένοι δείκτες που σχετίζονται με τη δομή της προσωπικότητας του παιδιού, του γονιού και με το περιεχόμενο της σχέσης τους.

Το ειδικό συμβολικό βάρος που αποκτά η έννοια του αποχωρισμού μέσα στη σχέση αυτή κατέχει κεντρικό ρόλο.

Τα περισσότερο έτοιμα για τον παιδικό σταθμό παιδιά τείνουν να: έχουν αυτοπεποίθηση, αναζητούν την κοινωνικοποίηση (π.χ. θέλουν την παρέα άλλων παιδιών), έχουν υψηλά επίπεδα ενέργειας, παίζουν μόνα τους και νιώθουν καλά με τον εαυτό τους, έχουν εκτεθεί σε μικρούς αποχωρισμούς από τους γονείς (λόγω εργασίας, ταξιδιών κ.λπ.) και έχουν προσαρμοστεί επιτυχώς σε αυτούς, νιώθουν συναισθηματική ασφάλεια με τους γονείς χωρίς να απειλούνται με τη φυσική τους απουσία και έχουν μάθει να προσαρμόζονται σε κανόνες και όρια.

Αντίθετα, στο προφίλ των παιδιών που ίσως δυσκολευτούν να αντέξουν τη μεγάλη αυτή αλλαγή περιλαμβάνονται χαρακτηριστικά όπως: έντονη ταραχή και κλάμα όταν ο γονιός απομακρύνεται από κοντά τους, μεγάλη ανάγκη για διαβεβαίωση πριν από κάθε απόφαση, μειωμένη για την ηλικία του παιδιού αυτονομία της κρίσης του, υψηλή εξάρτηση ανάμεσα στον γονιό και στο παιδί, χαμηλή αυτοεκτίμηση, υπερπροστατευτικότητα, τάσεις αποφυγής.

Και οι ίδιοι οι γονείς όμως είτε θα βοηθήσουν είτε θα σαμποτάρουν την προσαρμογή του παιδιού.

Στην πρώτη περίπτωση ο γονιός έχει αυτοπεποίθηση και ναι μεν λατρεύει το παιδί του αλλά η σχέση αυτή διέπεται από υγιή και ευδιάκριτα όρια, καθώς και από μια προσδοκία που θα μπορούσε να περιγραφεί ως «πέτα με τα φτερά σου, εγώ είμαι εδώ όποτε και αν με χρειαστείς».

Στη δεύτερη περίπτωση ο γονιός είναι ο ίδιος ανασφαλής και βιώνει τους αποχωρισμούς στη ζωή με πολύ επώδυνο τρόπο, χωρίς να έχει επεξεργαστεί επαρκώς μέσα του τη δυσκολία αυτή. Ως αποτέλεσμα ο γονιός αυτός άρρητα περνάει το μήνυμα στο παιδί του ότι «πέτα με τα φτερά τα δικά μου αλλά επειδή ακόμη σε χρειάζομαι και με χρειάζεσαι γύρνα σε εμένα, εδώ είσαι πιο ασφαλής».

Επομένως η απάντηση στο ερώτημα αν το παιδί είναι έτοιμο για τον σταθμό θα εξαρτηθεί περισσότερο από την καταλληλότητα του γονιού να διαχειριστεί επιτυχώς τις πολυσήμαντες έννοιες της αυτονομίας, των ορίων και της ελευθερίας του εαυτού του και κατ’ επέκταση του παιδιού του. Ετοιμος γονιός σημαίνει και έτοιμο παιδί και αντίστροφα!

Η Μυρσίνη Κωστοπούλου είναι διδάκτωρ Κλινικής Ψυχολογίας - ψυχοθεραπεύτρια, e-mail myrsini.kostopoulou@gmail.com, www.myrsinikostopoulou.com

Δείτε ολόκληρο το άρθρο