Μετάβαση σε περιεχόμενο

Recommended Posts

Δημοσίευση

Λοιπον...μετα απο χρονια προσπαθειων και εξωσωματικες αποφασισα πως πρεπει λιγο να "κουλαρω" γιατι η ψυχολογια μου κ το.κλιμα στο γαμο μου χειροτερευε!παιζω το τελευταιο μου χαρτι και λεω:μια ακομη προσπαθεια,μετα τελος!αν δεν ερθει κ παλι τοτε κριμα αλλα θα το παρω αποφαση!γινεται ολη η διαδικασια στην ελλαδα(μενω εξωτερικο)κ μετα τις 12 μερες παω το πρωι στο κεντρο ν δωσω αιμα και.αμεσως μετα για αεροδρομιο!πετουσαμε για επιστροφη!καταφερνω να το ξεχασω και πεφτω με τα μουτρα στα αφορολογητα χωριζοντας με τον αντρα μου οταν ξαφνικα χτυπαει το τηλ και ειμαι στα αρωματα!τελειως αφερημενη απαντω και ακουω:ιωαννα...συγχαρητηρια!τα καταφεραμε!!θα σας πω μονο.να φανταστειτε πως συναντηθηκα παλι με τον καλο μου!σαν ασπρομαυρη ταινια!τρεχαμε να αγκαλιαστουμε κλαιγοντας(ειναι ενα σκηνικο τρυφερο.και γελοιο ταυτοχρονα)!η εγκυμοσυνη κυλησε αψογα!χωρις ενοχλητικα.συμπτωματα κ ετσι δουλευα μεχρι κ που μπηκα στο μηνα μου!φυσικα ημουν μεσα στο αγχος σκεφτοντας παντα το χειροτερο και φου εφτασε η πητ μου λεει ο γιατρουδακος μου(απο τον θεο σταλμενος)θες να μπεις μεσα με προκληση?δε ξερω θελω να το σκεφτω!μου δινει το παραπεμπτικο για νοσοκομειο.ααφηνοντας τα ολα στη δικη μου κριση!λεω στον αντρα μου παμε να δοκιμασουμε!απο εδω και περα μπορει να βγει!μπαινω την επομενη μερα λοιπον με προκληση!κανω προκληση 2 φορες τη μερα για τις επομενες 3 μερες!πονοι ναι,διαστολη οχι!παρε παυσιπονο!κυριακη πρωι παλι τα ιδια(μπηκα πεμπτη)κ αλλο παυσιπονο!φευγει ο αντρας μου στη δουλεια κ μενω με μαμα και αδερφη.να περιμενω να περασουν οι πονοι!τιποτα ομως!οπου η μαμα μ λεει στην αδερφη μου:για κρατα χρονο βρε χριστινα να δουμε!εγω:ασε μας καλε μαμα!δεν γενναω ακομα!θα περασει που θα παει!εκει λοιπον ειχα πονους καθε 3 λεπτα και μετα απο πολυ λιγο στα 2 λεπτα!η αδερφη κ η μαμα μου κοιταζοντε σοκαρισμενες!εγω σαν τη τρελη ρωταω:τι?τι?τι?τιιιι????αρχιζουν καποια δακρυα απο.τον πονο να τρεχουν κ μου λεει η μαμα μου μαλλον γεννας!εεεε??τωρα???φοβαμαιιιι!στο καπακι δινω εντολη στην αδερφη να παρει τον μελλον χαζομπαμπα τηλ ενω εμενα μου σπανε τα νερα και ντρεπομαι να πω οτι κατουρηθηκα(χαχαχαχα)ο μπαμπας διακτινιζεται και μαζι με τη μαια στις 19:00 μπαινω στην αιθουσα τοκετου!πονος και επισκληριδιο!αναθεμα στον αναισθησιολογο που μιλαει ασταματητα(δυστυχως οχι ελληνικα)και πολυ γρηγορα και εγω δε καταλαβαινω χριστο!το μονο που επιασα ειναι να με μαλωνει γιατι απο το δοκιμαστικο ευτυχως τσιμπημα κουνηθηκα!παει και αυτο!η ωρα ειναι 22:00 και εγω ειμαι σε νιρβανα!παει ο συζηγος να φερει τη πεθερα και εγω μενω στην αιθουσα με τη μαμα μου κ σχολιαζουμε το συστημα ελλαδα και εδω!κατα τις 01:00 με το συζηγο διπλα μας παιρνει ο υπνος!στις 2 με ξυπνανε!διαστολη 10!!!μειωνουν επισκληριδιο και ερχονται οι πονοι μου!σπρωξε!!!πως ομως????δε ξερω!!!(αλλο κομματι κ αυτο)μεχρι τις 6 εσπρωχνα κοριτσια!!τιποτα..πουθενα.ο μπεμπης!απελπιστηκα!ερχεται ο γιατρος να.μου πει πως μαμα και γιος ειναι πολυ ταλαιπωρημενοι κ ο μπεμπης αργα μεν αλλα σταδιακα χανει παλμους!τι??????καισαρικη???μα δεν θελω???το μωρο μου ομως..!!και εκει ξεκιναει το μινι μαρτυριο!απαγορευεται ο συζηγος να.μπει μαζι μου μεσα(γκρρρρρ)και εμφανιζεται κ ο αναισθησιολογος"αμαξοστοιχια"!!παθαινω σπασμους και ο γιατρος προσπαθει να με ηρεμησει και να με συνεφερει!δε καταφεραν να φερουν τη θερμοκρασια μου στα κανονικα της μεχρι που ειδα το μωρο μου!ξημερωματα δευτερας στις 06:37 και ημερομηνια 28 Οκτωβριου ηρθε ο δικος μου επαναστατης!!μα τι ομορφο που ειναι!ειναι δικο μου?εγινα μαμα?ειμαστε γονεις!ειναι το πιο ομορφο πλασμα!αν και συναισθηματικα ειμαι μουδιασμενη(κ σωματικα)καταφερνω οταν τον φερνουν διπλα στο προσωπο μου να τον φιλησω και να τον καλως ορισω!!εσενα περιμενα ολη μου τη ζωη!για εσενα γεννηθηκα και εγω!!για εσενα εκλαιγα!εσενα ζητουσα!σε εσενα μιλουσα!!!για εσενα προσευχομουν,προσκυνουσα!!!ΜΟΝΑΧΑ ΓΙΑ ΕΣΕΝΑ!!Σ'ευχαριστω θεε μου!Και την Αγια Ειρηνη Χρυσοβαλαντω!

Με αφησαν 3 ωρες στην ανανηψη και οταν μπαμπας και γιος ανταμωσαν εγω ελειπα!αυτο που μου ειπε ο καλος μου ηταν οτι μολις τον ειδε σοκαριστηκε με το σχημα του κεφαλιου του μωρου και το πρωτο που ρωτησε ηταν ανα θα μεινει ετσι για παντα!χαχαχαχαχα(ειχε το συνηθες ωοειδες σχημα)

Η αναρρωση ηταν δυσκολη!Παρ'ολα αυτα ειχα το μωρο διπλα.μου 24 ωρες το 24ωρο κ το θηλαζα με οσο γαλα ειχα!

Ακομα δεν εχω συμφιλιωθει με την ιδεα της καισαρικης και ακομα ποναει η ψυχη μου(μη με ρωτατε γιατι) αλλα εδω και ενα χρονο ζω τις καλυτερες μερες της μεχρι τωρα ζωης μου!προσευχομαι να προσεχει ο θεουλης ολα τα παιδακια του κοσμου!

Ξερω οτι ειναι πολυ μεγαλο το ποστ αλλα προσπαθησα να το συρρικνωσω οσο μπορουσα!10000 συγνωμη αλλα το ειχα αχτι να μπω μια μερα και να γραψω τη δικη μου ιστορια τοκετου!σας ευχαριστω ολες πολυ και ειδικα τα κοριτσια που ηταν διπλα μου μεσω του μαμμυ απο τοτε που ξεκινησα τον δικο μου αγωνα!σας φιλω...

Δημοσίευση

Να σας ζήσει και να το χαίρεστε το παιδάκι σας!!!!!!!!!!! 

Μη στεναχωριέσαι για την καισαρική, κι εγώ το πρώτο με καισαρική το γέννησα, λόγω ψηλής πίεσης και απογοητεύτηκα πολύ, ενώ το δεύτερο πήγα να το γεννήσω φυσιολογικά, αλλά μετά από πεντακόσιες ώρες ωδινών, καταλήξαμε και πάλι σε καισαρική, λόγω προβληματικής θέσης του μωρού! 

Και πάλι να σας ζήσει!

  • 2 weeks later...
Δημοσίευση

Να σας ζησει το αγορακι σας!

Να το χαιρεστε και να ειναι παντα υγιης και γερος!

Συγκινηθηκα με την ιστορια σου γιατι διαβαζα τον αγωνα σου απο παλια...μπραβο που δεν τα παρατησες και με την πιστη σας Ο Θεος σας βοηθησε κι σας ευλογησε με το δωρο Του για ολες αυτες τις προσπαθειες σας!

  • 3 years later...

Συμμετοχή στη συζήτηση

Μπορείτε να γράψετε τώρα το μήνυμά σας και να εγγραφείτε μετά. Αν έχετε ήδη λογαριασμό, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε το μήνυμα με το ψευδώνυμό σας.
Note: Your post will require moderator approval before it will be visible.

Guest
Απαντήστε σε αυτή τη συζήτηση...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

  • Απαντήσεις

    • Αυτό ακριβώς έκανα στην μεγάλη μου γιατί ήταν (και είναι) ένα παιδί δύσκολο στον ύπνο. Φτάσαμε 2 ετών για να κοιμηθεί σερί.  Σε τέτοια παιδιά (velcro babies), βοηθάει τρομερά η συγκοιμηση. Είναι ο μόνος τρόπος για να κοιμηθεί η μαμά. Ευτυχώς το δεύτερο, βγήκε τελείως διαφορετικό και δεν χρειάστηκε ούτε ένα βράδυ να κοιμηθούμε μαζί. Έπιασαν τόπο τα λεφτά που είχα δώσει κάποτε για το λίκνο 😂 @Naty_ κορίτσι μου υπάρχουν κάποιοι τρόποι για να μάθει το μωράκι σιγά σιγά να κοιμάται λίγο πιο αυτόνομα, αλλά είναι τόσο μικρουλι ακόμα που έχει ανάγκη την αγκαλιά σας. Ειδικά αν πονάει... Είναι επίσης όπως έγραψα πιο πάνω και θέμα ιδιοσυγκρασίας του κάθε μωρού.  Να βάζεις τον καθένα στη θέση του αν σου λένε βλακείες (γιατί βλακείες λένε ξεκάθαρα). Προσωπικά με βοήθησε πολύ το σεμινάριο βρεφικού ύπνου της m for mamma (έτσι είναι το όνομα της σελίδας στο Instagram). Τσεκαρε το αν θέλεις γιατί με την μεγάλη μου αυτό το "πάνω κάτω στο δωμάτιο" το πλήρωσα κάπως ακριβά μέχρι που πήγε 14 μηνών και μου έπεσαν τα χέρια και η μέση, και το έκοψα αναγκαστικά γιατί ήμουν έγκυος.  Στέλνω αγωνιστικούς χαιρετισμούς 🩷
    • Να σου ζήσει κορίτσι μου, γέρος και τυχερός να είναι και να έχετε μια υπέροχη ζωή 🧿🩷 Θα σου πω και γω με τη σειρά μου να δώσεις χρόνο. Θα δεις πως σιγά σιγά όλα θα μπουν στη θεση τους και θα τα καταφέρεις άψογα. Η αρχή είναι όντως δύσκολη, όχι μόνο για τα πρώτα μας παιδάκια, αλλά και για εμάς τις ίδιες. Και εγώ έτρεμα τη στιγμή που θα έρθουμε στο νησί και θα μείνω ολομόναχη με τα δύο μωρά. Αλλά βρήκα τα πατήματα μου σιγά σιγά και η μεγάλη συνήθισε και έστρωσε πολύ η συμπεριφορά της.  Θα σου πω μόνο ότι καταφέρνω τα μεσημέρια και τις κοιμιζω και τις δύο ταυτόχρονα  (ναι ταυτόχρονα!) και ξαπλώνω και εγώ. Το θεωρώ προσωπικό μου επίτευγμα αυτό 😂😂 Να περάσετε υπέροχα τις γιορτές, και να χαρεις όσο μπορείς αυτή τη βρεφική μωρουδιλα που ξέρεις πόσο γρήγορα φεύγει 🥹🩷
    • Καλησπερα κοριτσια,χρονια πολλα με υγεια για ολους μας. Πως περνατε με τα νινακια σας?
    • Εφοσον θηλαζεις αντι να κουραζεσαι με ολη αυτη την κατασταση με βολτες και πανω κατω και λικνα και ξαναμανα, κανε συγκοιμηση (ακολουθωντας τους κανονες ασφαλειας) και θα ηρεμησεις κι εσυ και το παιδι. Εγω και τα τρια μου παιδακια ετσι τα κοιμιζα / κοιμιζω. Τα δυο μαλιστα διδυμακια. Το μεγαλο μου θηλαζε σχεδον τρια χρονια και υπνο χωρις στηθος δεν εκανε πανω απο μια ωρα κι αυτο παντα διπλα μου. Οποτε κρεβατι μαζι, και υπνος παραλληλα με το θηλασμο. Με τα διδυμα επισης, κρεβατι μαζι, δεξια κι αριστερα μου και οποιο ξυπναει το θηλαζω ενοσω ξαπλωνω. Αν τυχει και ξυπνανε και τα δυο ειναι το ζορι, γιατι πρεπει να καθισω για να τα βαλω μαζι και καθολου δεν αντεχω μες στη νυχτα 🤣🤣🤣 Παντως ξεκινα τη συγκοιμηση και θα με θυμηθεις. Και το παιδι θα ειναι ηρεμο και ευτυχισμενο κι απλα θα θηλαζει / πιπιλαει και θα κοιμαται (ουτε ξυπνηματα, ουτε περα δωθε, ουτε να κανετε τη νυχτα μερα, ουτε κλαματα, ουτε τιποτα) κι εσυ θα ξεκουραζεσαι. Δεν νομιζω να γινεται διαφορετικα σε θηλαζον βρεφος , ειδικα μακροχρονια. 
    • Τέλειο το στολίδι σας!! Χρόνια πολλά κιόλας!! 😊😊 Για το κεφάλι δεν τον έχω ρωτήσει. Τον είχα πιάσει απ' τα μούτρα για διάφορα αλλά και το έχω ξεχάσει. Μα, εννοείται ότι ρίχνει κουτουλιδια και σε μας, αλλά αυτά τα κάνει για παιχνίδι. Κουτουλαει, γυρνάει σε κοιτάει και γελάει! 😆 Όταν κοπανάει το κεφάλι του κάτω, το κάνει όταν κλαίει, όταν νιώθει ότι τον έχεις "παρατήσει". Το κάνει λιγότερο τώρα ή με ακούει όταν του λέω μη και όχι! Πάλι καλά... Παιδίατρο έχουμε τώρα τέλη Ιανουαρίου, ελπίζω να το θυμηθώ να τον ρωτήσω 🙄 Με το φαι εννοείται ότι τα πετάει κι εμάς. Εμάς είναι στη φάση "τρώω τα πάντα και κυρίως θέλω να φάω αυτό που τρως εσύ!" 😆 Αλλά άμα δε θέλει κάτι, το λιώνει ακόμα στο χέρι και το πετάει κάτω. Ακόμα και το νερό του όταν δεν το θέλει άλλο, το πετάει με μίσος κάτω... Κάποια τα πετάει κιόλας και μετά κάνει "ου ου" να μου τα δείξει που τα θέλει πίσω... Ο,τι να ναι... Περιμένω απλά να μεγαλώσει 🙄.  Ο παιδότοπος ρε συ είναι πολύ καλή φάση αν υπάρχει κάποιος να την απασχολεί. Σε όσους έχουμε πάει εμεις συνήθως έχουν ηλικιακό όριο. Μετά τα 3-4 λένε χωρίς επίβλεψη γονέα. Μόνο σε έναν στη Θεσσαλονίκη που είχαμε πάει είχαμε βρει μια κοπέλα να ασχολείται με τον μπέμπη που ήταν τότε κάπου 6-7 μηνών και κάθησε μαζί του κάνα 3ωρο... Πήρε γερό τιπ 😆 ίσως άμα πας ώρες που δεν έχει ψυχή να απασχολούν το κορίτσι σου για μερικές ώρες να κάνεις τη δουλειά σου.  Εμείς προσωπικά καταφέραμε να δουλέψουμε όταν πήγε βρεφικό, δε θα πω ψέματα. Κατά τα άλλα χρειάζεται συνεχή επίβλεψη κι εμάς, παρόλο που δεν κλαίει τόσο πολύ άμα δεν είναι πάνω μου. Κάθεται ήρεμος άμα είναι στον ίδιο χώρο με μας. Επίσης, πολύ ζόρι αυτό με τον ύπνο σας, είναι ένα μικρό βαμπίρ Ε; 🥲😅 Εμάς ας πούμε θα νυστάξει γύρω στις 6:30 το απόγευμα, θα κοιμηθεί κατά τις 7+, θα ξυπνήσει 2-3 φορές, θα θηλάσει και τον καλύτερο ύπνο τον κάνει εκεί 2-6 το ξημέρωμα που συνήθως είναι σερί. Τώρα που προσπαθώ να του κόψω τον θηλασμό, απλά τον παίρνω αγκαλιά και τον κουνάω 1 ώρα μέχρι να μπορέσω να τον αφήσω κάτω χωρίς να ξυπνήσει. Κι εμάς το χει αυτό το θέμα ότι πρέπει να μας ακουμπάει για να κοιμάται καλά 😒 Τον ενοχλούν πολύ επειδή τώρα τρώει και σκληρές τροφές και πάνε εκεί που είναι πρησμένα τα ούλα... Αλλά τώρα κι εμάς είναι πόσος καιρός που έχει περάσει και σήμερα μόλις ένιωσα τις μυτουλες να έχουν σκάσει. Αλλά έχει ηρεμήσει με το κλάμα, ειδικά το βράδυ!!  Τα πρώτα 100 χρόνια είναι τα δύσκολα, μετά θα δούμε φως! 🥲
  • Νέες συζητήσεις

×
×
  • Προσθήκη...