Μετάβαση σε περιεχόμενο

Recommended Posts

Δημοσίευση

Τι θα λέγατε να φτιάξουμε ένα θεματάκι με όλες τις φοβερές ατάκες-απορίες-ιστορίες που λένε κατά καιρούς τα παιδιά μας?

Έτσι για να γελάσει και λίγο το χειλάκι μας.....το χρειαζόμαστε στην εποχή που ζούμε....

Άλλωστε είμαστε site για μανούλες.....άρα εδώ έχουν θέση τα χαμόγελα και η χαρά που μας δίνουν αυτά τα πλασματάκια!!!!

Και ξεκινάω με το γιο μου.....

#1:Έχουμε αγοράσει ένα παραμύθι,το Μπάμπι...το γνωστό ελαφάκι που μεγαλώνει και γίνεται ενήλικας και βασιλιάς του δάσους.

Έλεγε λοιπόν κάπου ότι ο Μπάμπι μεγάλωσε,έβγαλε κέρατα σα το μπαμπά του και παντρεύτηκε τη Φελίνα,την ελαφίνα!Εκείνη γέννησε και έκανε ελαφάκια και ο Μπάμπι έγινε μπαμπάς!!!

Γυρίζει λοιπόν ο Γιώργος και μου λέει:"Κι εγώ μαμά όταν μεγαλώσω,θα πίνω καφέ,θα τρώω τσίχλες και θα έχω κέρατα σα το μπαμπά!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!" =))=))=))=))=))=))=))=))=))=))=))=))=))=))=))=))=))

Και το κερασάκι στην τούρτα?Το λέω στη μαμά μου και μου λέει όλο σοβαρότητα:

"......Εξήγησες του παιδιού,οτι οι άνθρωποι δεν έχουν κέρατα,μην το πει καμιά φορά μπροστά σε κόσμο και γίνουμε ρεζίλι?" :)):)):)):)):)):)):)):)):)):))

#2:Έχω πάρει ένα τζιν παντελόνι στο γιο μου με σκισίματα....

Του το βάζω πρώτη φορά....

Σε κάποια στιγμή,γυρίζει και μου λέει:

"Μαμά κοίτα!Το παντελόνι που μου έβαλες κόφτηκε!!!!!

Δεν το κόφτηκα εγώ...μόνο του κόφτηκε!

Μπαμπινίωτης το βλαστάρι μου!!!!!Κόφτηκα-κόφτηκες-κόφτηκε!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! :ymapplause::ymapplause::ymapplause::ymapplause::ymapplause:

Δημοσίευση

χαχαχ...χα

Αχ Μαρια ειδικα αυτο με τα κεραταειναι best of..μιλαμε ακομα γελαω...

τοδικομου καμαρι δεν εχει πει κατι ακομα..τουλαχιστων κατι τοσο αξιομνημονευτο..αλλα η κορη μιας φιλης μου...

καθομασταν σπιτι μου( στις μαμας μου..ανηπανδρη ημουν ακομα)..τη μικρη την λενε και τη φωναζουν Κυριακη..και μια γειτονισα την λεει ολο Κουλα αυτο..Κουλα εκεινο..και γιρναει το τριχρονο τοτε και της λει..θα σου δοσω μια θα πας μεχρι τον Βεροπουλο...

Δημοσίευση

Εδω..τρεχω..με εναταρζαν..και εναν εκκολαπτομενο ταρζαν...

αχ αμα τη διες τη γλωσσου..

εχει πει καιαλλα..μικρη την ελεγα τερας...ειναι κουκλιτσα ζωγραφιστη ξανθια γαλανοματα...

και μια μερα που ημουν αρρωστη ηρθε χτηπαει την πσρτα και λεει..εγω ειμαι...το τερας....

Συμμετοχή στη συζήτηση

Μπορείτε να γράψετε τώρα το μήνυμά σας και να εγγραφείτε μετά. Αν έχετε ήδη λογαριασμό, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε το μήνυμα με το ψευδώνυμό σας.
Note: Your post will require moderator approval before it will be visible.

Guest
Απαντήστε σε αυτή τη συζήτηση...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

  • Απαντήσεις

    • Πόσο θα συμφωνήσω με αυτό το μήνυμα!!! Έχω πέσει στα πατώματα, έχω κλάψει, έχω κυνηγήσει (πιο μικρή και ανώριμη γαρ). Περνώντας τα χρόνια και κοιτωντας πίσω, έκανα απλά τον σταυρό μου και είπα Θεέ μου γλίτωσα.... Βέβαια @Nerina κορίτσι μου ο,τι και να σου λέμε εμείς τώρα, ξέρω πολύ καλά ότι δεν αλλάζει αυτό που νιώθεις. Θα σου δώσω μια τελευταία συμβουλή (τα υπόλοιπα στα είχα γράψει στο άλλο θέμα και δεν θέλω να σε κουράζω): μην κινηθείς με γνώμονα το ότι θα μείνεις μόνη σου στην ηλικία σου (εντωμεταξύ νέα κοπέλα είσαι!!!), ή τι θα πει ο κόσμος, ή τα χρόνια που περάσατε μαζί. Θα σπαταλήσεις αλλα τόσα χρόνια, πολύτιμα πλέον, από φόβο; Αξίζει;; 
    • @Mariaa_ δεν έχω ζήσει ποτέ κατάθλιψη ούτε είχα τρελό άγχος στην εγκυμοσύνη. Όμως η εγκυμοσύνη και η λοχεία είναι μια περίοδος που είναι πολύ ευαίσθητη για εμάς. Θυμάμαι ότι έκλαιγα για το παραμικρό για καταστάσεις που δεν θα έκλαιγα κανονικά.  Στην εγκυμοσύνη δούλευα και είχα το πρόγραμμα μου, αλλά όταν γέννησα και έμεινα μόνη με το μωρό τότε αντιμετώπισα την μητρική μοναξιά που λέω εγώ, κάτι που το βλέπω σε όλες τις νέες μητέρες. Ξαφνικά αλλάζει όλος σου ο κόσμος, όλο σου το πρόγραμμα και δεν έχεις παρέες και κάποιον να μιλήσεις τις ώρες που εσύ μπορείς. Ξέρεις πως αντιμετώπισα αυτή την κατάσταση; Έφτιαξα πρόγραμμα που απαιτούσε καθημερινή έξοδο και το τηρουσα πιστά όσο κουρασμένη και να ήμουν. Έτσι "αναγκαζόμουν" να ακολουθήσω μία ρουτίνα σαν να έχω δουλειά (έβρισκα και εξωτερικές δουλίτσες βέβαια να κάνω). Τι προτείνω λοιπόν; Φτιάξε καθημερινό πρόγραμμα και τήρησε το ευλαβικά. Σε αυτό βάλε καθημερινή έξοδο το πρωί (ο ήλιος κάνει καλό).  Α επίσης έκανα φιλίες από εδώ μέσα και μιλούσα με κάποιες κοπέλες που ήμασταν στην ίδια φάση και μοιραζόμασταν κάπως την καθημερινότητα. Δυστυχώς μετά τη γέννα έρχονται τα baby blues, που είναι 2 εβδομάδες που θα είσαι χάλια συναισθηματικά και θα κλαις συνέχεια. Μετά γενικά οι πρώτες 40 μέρες έχουν αρκετό ξενύχτι και κούραση, ειδικά όταν θηλάζεις. Και αν έχει και κολικούς το μωρό; Κλάψε Χαράλαμπε... Όχι δεν στα λέω όλα αυτά για να σε αγχωσω. Στα λέω για να καταλάβεις ότι πρέπει να είσαι καλά! Να φροντίσεις να είσαι στην καλύτερη δυνατή σου φάση! Αν πρέπει να πάρεις αντικαταθλιπτικά, να πάρεις. Περί θηλασμού του συντρόφου σου δεν του πέφτει κανένας λόγος! Δικό σου το σώμα! Ο δικός του ρόλος είναι να στηρίξει μόνο την απόφαση σου. Τέλος, μπες σε ομαδουλες να βρεις κι άλλες εγκύους να μοιράζεστε τα άγχη σας και που ξέρεις; Ίσως βρεις κάποια φίλη να βγαίνετε 😊
    • Με το καλό τη Δευτέρα! Εύχομαι να είναι κορίτσι γιατί έχεις ήδη 3 άντρες μέσα στο σπίτι, φτάνει 🤣 Τι ώρα έχεις την αυχενική; ΠΗΤ πότε έχεις;
    • Καλέ γιατί προδικάζεις; Εμένα πάντα 3 μέρες μετά την αναμενόμενη περίοδο ξεκινάω να έχω αχνά τεστ πρώιμης ανίχνευσης φυσικά.  Επίσης αφού ξέρεις ότι η συνταγή απαιτεί ταξιδάκι τι κάθεσαι; Για ξεκίνα να το οργανώνεις 😉
    • Ετοιμάσου για δίδυμα φίλη! Ελπίζω να έχετε κάνει τα οικονομικά σας κουμάντα 😜
  • Νέες συζητήσεις

×
×
  • Προσθήκη...