Ο δικός μου τοκετός

[agathap]

Είναι ημέρα Κυριακή 12 Φεβρουαρίου 2012 και βρίσκομαι αισίως στις 40 + 5 εβδομάδες της εγκυμοσύνης μου. Τις τελευταίες 5 εβδομάδες πάω κι έρχομαι στο γιατρό και στο μαιευτήριο για καρδιοτοκογραφήματα αλλά η μπέμπα μου δε λέει να έρθει. Εντωμεταξύ έχω ρίξει πολύ περπάτημα και από το άλλο… (ξέρετε…) αλλά δεν έχω αισθανθεί ούτε ένα πόνο , ούτε μια συσπασούλα … Ανυπομονώ για τη μεγάλη στιγμή , ενώ παράλληλα σκέφτομαι και ψιλοφοβάμαι τη διαδικασία του τοκετού.

Ο γιατρός μου ήταν της άποψης να περιμένουμε τη φύση να κάνει τη δουλειά της καθώς έτσι όλα είναι πιο ομαλά και εύκολα. Όλα αυτά βέβαια αφού ελέγχει συχνά μωρό , πλακούντα, υγρά κτλ και είναι όλα οκ.

Τελικά αποφασίσαμε από κοινού να προκαλέσουμε τον τοκετό , οπότε έχουμε ραντεβού στο μαιευτήριο πλέον , τη Δευτέρα 13 Φεβρουαρίου στις 6:30 το πρωί .

Κυριακή , λοιπόν , μια μέρα πριν , κι ενώ όλη η οικογένεια (μαμάδες , μπαμπάδες , αδέλφια κτλ) έχει ψιλοφρικάρει , εγώ παραδόξως βρίσκομαι στην κοσμάρα μου. Πάω τη βολτίτσα μου , τρώω το αγαπημένο μου το φαγητάκι , κάνω το beaute μου και κάθομαι ήσυχα να δω τηλεόραση η οποία δεν έδειχνε τίποτα παρά την Αθήνα να καίγεται κι έτσι γυρνάω πλευρό και ρίχνω έναν ξεγυρισμένο ύπνο. Ούτε αγωνία , ούτε ξενύχτι όπως θα ήταν αναμενόμενο για μένα. Έτσι κι αλλιώς ένας από τους μεγάλους φόβους μου έχει ξεπεραστεί κλείνοντας αυτό το ραντεβού. Δε χρειάζεται να ανησυχώ πια για το αν θα μου σπάσουν τα νερά και που θα βρίσκομαι και αν θα καταλάβω ότι γεννάω κτλ.

Το πρωί φορτωνόμαστε όλοι στα αυτοκίνητα (11 άτομα συνολικά) και πάμε στο μαιευτήριο. Μάταια έλεγα στους υπόλοιπους να έρθουν λίγο αργότερα γιατί η διαδικασία θα καθυστερούσε. Ήθελαν να ζήσουν όλη την εμπειρία…Τελικά τους βγήκε ξινό αφού χρειάστηκε να περιμένουν περί τις 12 ώρες!

Τους χαιρετώ με συνοπτικές διαδικασίες και κατεβαίνω στο χώρο της προετοιμασίας. Έτοιμη να αντιμετωπίσω έναν άλλο μεγάλο φόβο μου : το ξύρισμα και το κλύσμα. Για καλή μου τύχη εκεί βρίσκω μια από τις μαίες που είχα γνωρίσει κάποια φορά που πήγα για καρδιοτοκογράφο και με την οποία είχαμε ρίξει πολύ γέλιο. Αμέσως η ψυχολογία μου ανέβηκε! Όταν μάλιστα μου είπαν ότι δε χρειάζομαι ξύρισμα (τα είχα καταφέρει καλά στο σπίτι με τα καθρεφτάκια μου και τα ακροβατικά μου) , πέταξα από τη χαρά μου. Το κλύσμα δεν το γλίτωσα αλλά ήταν τόσο διακριτικές και τόσο γρήγορη και απλή διαδικασία που τελικά άδικα αγχωνόμουν τόσο καιρό…Έτοιμη λοιπόν στο καροτσάκι μου ένα άλλο ευγενικό παιδί με μεταφέρει στο δωμάτιο τοκετών.

Εκεί με ανέλαβε ένα άλλο υπέροχο κορίτσι (μαία) με την οποία γελάσαμε πολύ. Να σου και ο γιατρούλης. Μου βάζουν τους ορούς και τα φάρμακα (δεν με πόνεσαν καθόλου αν και δεν έβλεπα όταν μου έβαλαν την πεταλούδα) , τον καρδιοτοκογράφο και ο γιατρός ξεκινάει να μου σπάσει τα νερά. Έχοντας διαβάσει ιστορίες άλλων γυναικών του λέω να μου κάνει πρώτα επισκληρίδιο για να μην πονέσω. Μου λέει ότι δεν πονάει. Κι όντως δεν πόνεσε όταν η μαία έβαλε το χεράκι της τελικά και τα έσπασε. Πόνεσε αρκετά όμως όταν πριν είχε επιχειρήσει ο ίδιος να το κάνει με τις χερούκλες του! Το αν πονάει ή όχι δηλαδή για μένα είναι καθαρά θέμα μεγέθους χεριού! Κι όπως του είπα , θα έπρεπε να τους κόβουν στο Πανεπιστήμιο ανάλογα με το μέγεθος του χεριού τους – Γιατί τους πιλότους πως τους κόβουν αν έχουν μυωπία ε;

Από αυτή τη στιγμή ξεκινάει μια πολύωρη αναμονή να φτάσουμε στην πολυπόθητη τέλεια διαστολή. Ο αντρούλης μου δίπλα , η αγαπημένη μου μαία κοντά μου , ο γιατρός μέσα έξω μαζί με την προϊσταμένη. Τραγούδια στο iphone του γιατρού , γέλια (πολλά!) , οι ώρες να περνούν πολύ ευχάριστα θα έλεγα. Κάποια στιγμή βέβαια ένιωσα και κάποια πονάκια ανεκτά αλλά ζήτησα επισκληρίδιο για καλό και για κακό μήπως κάτι γίνει και καθυστερήσει να με πιάσει κι έτσι αναγκαστώ να καταλάβω και περισσότερους πόνους.

Άλλος ένας φόβος καταρρίπτεται για μένα : η διαδικασία της επισκληριδίου – το απόλυτο τίποτα! Δεν κατάλαβα τίποτα απολύτως όταν η αναισθησιολόγος μου έβαλε τον καθετήρα και ήταν υπόθεση δευτερολέπτων. Η ανακούφιση δε που ακολουθεί όλα τα λεφτά κορίτσια! (Θα ήθελα πολύ να έχω μερικές δόσεις και στο σπίτι όταν με πιάνουν οι πόνοι της περιόδου ή κανένας πονόδοντος…)

Δεν ξέρω αν τα φάρμακα , η επισκληρίδιος ή η ωραία ατμόσφαιρα με είχαν χαλαρώσει τόσο. Πραγματικά χαιρόμουν την όλη διαδικασία και η μόνη μου έννοια πλέον ήταν να κρατήσω στην αγκαλιά το μωράκι μου. Εκείνες τις στιγμές λάτρευα όλο τον κόσμο : τον άντρα μου , το γιατρό μου , τις μαίες… Ακόμα και η αγωνία που είχα τις προηγούμενες μέρες για τον αν είναι καλά το μωρό μου , είχε εξαφανιστεί. Ήμουν σίγουρη ότι όλα θα πήγαιναν καλά , όπως κι έγινε!

Κι οι ώρες περνούσαν , κι όλο να μου αλλάζουν στάσεις στο κρεβάτι εεεε… και να μου βάζουν και λίγο χεράκι (ντροπές και τέτοια δεν αισθανόμουν ούτε κατά διάνοια κι ας είχε παρελάσει όλο το νοσηλευτικό προσωπικό μπροστά από τα σκέλια μου – Ποια εγώ , που για να πάω για τεστ-παπ μια φορά το χρόνο το σκεφτόμουν 6 μήνες προκαταβολικά!). Και η διαστολή να προχωράει με αργούς ρυθμούς και το μωρό να είναι ακόμα ψηλά … Ο γιατρός λέει θα δούμε μέχρι τις 14:00 το μεσημέρι θα ξεκαθαρίσει το πράγμα . Στις 14:00 με εξετάζει και λέει θα περιμένουμε μέχρι τις 16:00 και θα δούμε . Στις 15:00 ωστόσο αλλάζει η βάρδια , μαίες φεύγουν και άλλες έρχονται , βάζουν κι αυτές τα χεράκια τους (Περάστε κόσμε!) , μαζεύονται όλες στο δωμάτιό μας αφού δεν υπάρχει καμία άλλη να γεννάει εκείνη την ώρα. Όσες είχαν έρθει είχαν ξεμπερδέψει πολύ νωρίτερα από μένα. Μα τι στο καλό , εγώ γιατί αργώ τόσο; Ο γιατρός τηλεφωνάει στο ιατρείο του και ακυρώνει τα ραντεβού. Μάλλον θα το ξημερώσουμε σήμερα…

Γύρω στις 16:00 η διαστολή φτάνει στο 8 και η δόση της επισκληριδίου έχει περάσει οπότε αισθάνομαι πια πόνους. Είναι σαν πολύυυ δυνατοί πόνοι περιόδου αλλά δε σταματάνε και ξαναέρχονται , είναι συνέχεια εκεί! Μου λένε μην βάλουμε άλλη δόση για λίγο για να προχωρήσει πιο γρήγορα η διαδικασία. Σφίγγω τα δόντια και περιμένω…Δεν ξέρω πόση ώρα άντεξα , πάντως όχι και πολύ μέχρι που φώναξα «Βάλτε τη δόση μου τώρα!».Ανακούφιση και πάλι αναμονή , όχι για πολύ αυτή τη φορά. Σε καμιά ώρα η διαστολή στο 10 και βρίσκομαι με τα πόδια ψηλά να σπρώχνω και να σπρώχνω αλλά … χωρίς αποτέλεσμα. Το μωρό δεν κατέβαινε – Δυσαναλογία λέει ο γιατρός – δεν πρόκειται να βγει έτσι – πάμε για καισαρική….

Όσα ακολούθησαν τα θυμάμαι θολά καθώς δε μπορούσα με τίποτα να σταματήσω τα κλάματα . Χαιρετάω τον άντρα μου , κλαίω εγώ , κλαίει κι αυτός. Αυτός γιατί με είδε έτσι εγώ …γιατί άραγε; Ακόμα και σήμερα δεν μπορώ να καταλήξω. Ήταν γιατί «απέτυχα» να γεννήσω φυσιολογικά , ήταν λόγω της έντασης , λόγω του φόβου για το χειρουργείο που θα ακολουθούσε…δεν ξέρω. Ξέρω μόνο ότι έλεγα από μέσα μου «καλά να πάθεις χαζή-ξινά θα σου βγουν τα γέλια τελικά».

Στο χειρουργείο όλα έγιναν αστραπιαία. Εγώ να κλαίω απαρηγόρητη σε όλη τη διαδικασία. Να με ρωτούν γιατί κλαις και να μην μπορώ να τους απαντήσω. Η αναισθησιολόγος πάνω από το κεφάλι μου όλη την ώρα να με χαϊδεύει και να μου μιλάει για να ηρεμήσω αλλά εγώ τίποτα. Από κάπου ακούγονταν τραγούδια , πολύς κόσμος να μπαινοβγαίνει και σε μια στιγμή ακούω κλάμα και ένα μωρό χρώματος μωβ αιωρείται από πάνω μου και φτάνει στο κουνάκι δίπλα μου όπου και το αναλαμβάνουν οι μαίες. Στο τεράστιο ρολόι γράφει 17:40. Είναι η στιγμή της γέννησης της μπεμπούλας μου. Μου τη φέρνουν τυλιγμένη σε σεντονάκι να τη δω και να της μιλήσω αλλά το δάκρυ κορόμηλο. Δεν μπορώ να ηρεμήσω με τίποτα. Τώρα πια έχω λόγο να κλαίω…Τι στιγμή είναι αυτή ρε κορίτσια! Είναι ένα θαύμα!

Την είχα 9 μήνες στην κοιλιά μου και τώρα βρίσκεται στην αγκαλιά μου. Δεν είναι εύκολο να το συλλάβει ο νους. Δεν πίστευα ποτέ πως θα είναι έτσι και πως εγώ θα ανέπτυσσα τέτοια συναισθήματα. Δύο εβδομάδες μετά δε μπορώ να τη χορτάσω ακόμα. Είμαι τόσο ευτυχισμένη και ικανοποιημένη από το πώς εξελίχθηκαν τα πράγματα. Είμαι ικανοποιημένη ακόμα και που προσπάθησα να γεννήσω φυσιολογικά κι ας ταλαιπωρήθηκα κάποιες ώρες , είμαι βαθιά υποχρεωμένη στο γιατρό μου που με σεβάστηκε και εξάντλησε όλα τα περιθώρια , τη στιγμή που οι περισσότεροι θα είχαν προχωρήσει κατευθείαν σε καισαρική. Σκέφτομαι όμορφα για την εγκυμοσύνη και τον τοκετό μου κι ενώ δεν πίστευα πως θα το έλεγα ποτέ εγώ αυτό …. Θα ήθελα να το ξαναζήσω…

[maraki24]

Κοριτσακι με συγκινησες!Να χαιρεσαι το παιδακι σου, πάντα γερο κ καλοτυχο να ειναι.Καλη λοχεια να εχεις../

Η πιο ομορφη στιγμη ειναι ο τοκετος...συναισθηματα που ουτε να τα περιγραψεις μπορεις1

[an-n]

πολυ ομορφη η ιστορια τοκετου σου κοπελα μου!να σας ζησει κ να ειναι παντοτε γερο!καλη λοχεια και να χαιρεστε τη καθε στιγμη μαζι της!

[Maria 84]

να σου ζησει το κοριτσακι σου γερο και καλοτυχο να ειναι...καλη λοχεια να εχετε...τα συναισθηματα της γεννας ειναι απεριγραπτα τα εχω νιωσει και σε καταλαβαινω απολυτα...σε λιγο καιρο θα τα ξαναζησω με το καλο...

[boymamma]

μπραβο κοπελα μου! να σας ζησει.γερο και καλοτυχο να ειναι το κοριτσακι σου!

[Edie1901]

να το χαίρεστε το μπουμπουκάκι σας! σε καταλαβαίνω, γιατί κ εγώ για φυσιολογικό πήγαινα κ τελικά άλλα σχέδια είχε ο μπέμπης μου, αλλά χαλάλι!! τα μωράκια μας πάνω απ' όλα! καλή λοχεία κοριτσάκι!

[kangaroo]

Να σου ζήσει η κουκλίτσα σου, πάντα ευτυχισμένη γερή και καλοτυχη να ειναι και εσεις να την καμαρώνετε πάντα! Καλή λοχεια και καλους θηλασμούς!

[Ανθη]

Να σου ζήσει η μπουμπούκα σου!!!!! Τα περιέγραψες όλα τόσο όμορφα, τόσο παραστατικά...Λες και ήμουν εκεί ένιωσα..Καλή λοχεία!!! Είναι απερίγραπτα τα συναισθήματα που νιώθει μια γυναίκα όταν γεννά το παιδί της..Απερίγραπτα!

[twiggy]

Αγκαθαπ πολυ μας συγκινησες...Να χαιρεσαι τη μικρη σου, να ειναι γερη και καλοτυχη και να ζησετε πολλες ομορφες στιγμες!! Καλη λοχεια και καλους θηλασμους... τα φιλια μου!

[kokona]

Να σου ζήσει η κουκλίτσα σου με συγκινησες..., πάντα ευτυχισμένη γερή και καλοτυχη να ειναι και εσεις να την καμαρώνετε πάντα! Καλή λοχεια και καλους θηλασμούς!

[rapanaki]

καλημερα και καλο μηνα να σου ζησει η μπεμπουλα σου και να εχεις μια πολυ καλη λοχιααααααααα

εκλεγες στην γεννα εκλεγα και γω τωρα που διαβαζα την ιστορια σου στην πρωτη μου γεννα τα ιδια σχεδον ειχα περασει πολλες ωρες και τελικα καταλληξαμε σε καισαρικη αφου εβλεπα ολες να ερχονται και να φευγουν πριν απο μενα και να λεω εγω ποτε και αυτο με τα νερααααααααααααα πα πα πα πα πα ολο το νοσοκομειο να εχει περασει να "βαλει ενα χερακι"!!!!!!!!!!!!αλλα τι να κανεις που πρεπει να το υποστεις και αυτο βεβαια οταν ακουσεις το κλαμματακι αυτα ολα τα ξεχνας ........................

ειδα οτι γεννησες στο ρεα επειδη και γω με το καλο εκει θα γεννησω θα μπορουσες να μου πεις πως σου φανηκε γενικα δωμματια κτλ σε ευχαριστω πολυ και παλι να σου ζησει

[agathap]

Ευχαριστώ πολύ όλες σας για τις ευχές!

rapanaki όντως γέννησα στο Ρέα και μπορώ να πω ότι είμαι σούπερ ευχαριστημένη από όλα! Τα δωμάτια πεντακάθαρα και ολοκαίνουρια - λίγο στριμωχτά αλλά και που δεν είναι; Η καθαριότητα σε πολύ καλό επίπεδο , διαρκώς καθάριζαν το μπάνιο , κάθε μέρα αλλαγή στα σεντόνια και τις πετσέτες. Το φαγητό ΥΠΕΡΟΧΟ! και οι κοπέλες όλες ευγενέστατες και πρόθυμες να βοηθήσουν : μαίες , προϊσταμένες , καθαρίστριες , τραπεζοκόμοι... Δεν έχεις την αίσθηση ότι είσαι σε νοσοκομείο... Έκαναν την εμπειρία μου ακόμα καλύτερη...

[rapanaki]

αχ πολυ χαιρομαι σε ευχαριστω και παλι που μου απαντησες να χαιρεσαι και παλι το μωρακι σου και να εχεις μια πολυ καλη λοχιαααα