Μετάβαση σε περιεχόμενο

Recommended Posts

Δημοσίευση

Εννέα μήνες πριν δεν πίστευα με τίποτα ότι σήμερα θα ερχόταν και η δική μου η σειρά να μοιραστώ μαζί σας την δική μου εμπειρία τοκετού! Μετά από σχεδόν 2 χρόνια προσπαθειών και ενώ προέκυψαν ένα σωρό προβλήματα υπογονιμότητας σε εμένα και τον άντρα μου, τελικά ήρθε έτσι απλά και όμορφα η θετική χοριακή στις 28/03/11, ενώ μας έδιναν ελάχιστες πιθανότητες επιτυχίας!

Μετά από 9 μήνες γλυκιάς αναμονής και με κάποιες μικρές δυσκολίες που ευτυχώς ξεπεράστηκαν έφτασε η μέρα της προγραμματισμένης καισαρικής τη Δευτέρα 19/12/11!

Δευτέρα πρωί λοιπόν στις 8 μπήκαμε στο νοσοκομείο και αφού περάσαμε εξετάσεις και όλα τα διαδικαστικά μας βάλαν σε δωμάτιο όπου και θα περιμέναμε να έρθει η σειρά μου για την καισαρική. Μας είχαν πει ότι θα μπω γύρω στη 1-2 το μεσημέρι. Είχε πολλά χειρουργεία εκείνη τη μέρα και μας καθυστέρησαν πάρα πολύ. Τελικά κατά τις 7 αφού είχαν σπάσει τα νεύρα μας από την αναμονή με πήρανε. Ευτυχώς μέσα στο χειρουργείο είχα μια φίλη γιατρό και η ατμόσφαιρα ήταν πολύ φιλική και μου λέγανε αστεία συνεχώς. Μου κάνανε την ραχιαία αναισθησία, δεν κουνήθηκα, δεν πόνεσα, με έπιασε και όλα καλά. Στις 8.25 μετά από αρκετή αγωνία άκουσα επιτέλους το πρώτο κλάμα της μικρής μου, που ήταν ότι πιο όμορφο έχω ακούσει στην ζωή μου, και αμέσως την σήκωσε ψηλά ο γιατρός από τα ποδαράκια και μου την έδειξε! Τα δάκρυα έτρεχαν ποτάμι! Έκλαιγα με αναφιλυτά! Δεν το πίστευα ότι αυτό ήταν το δικό μου μωράκι! Μετά μου την ξαναδείξανε μόλις την ντύσανε αλλά από τα πολλά δάκρυα δεν μπόρεσα να την δω καλά!

Σε ένα πράγμα που παραδέχθηκα το νοσοκομείο της Αλεξανδρούπολης είναι ότι όχι απλά προωθούν τον θηλασμό αλλά σχεδόν σε πιέζουν να θηλάσεις το παιδί από την πρώτη στιγμή. Με το που με μεταφέρανε στο δωμάτιο και ενώ ήμουν ακόμη μέσα στην ζαλάδα και την θολούρα μου βάλανε το μωρό στο στήθος κατευθείαν! Και αυτό το ζουζουνάκι σαν να ήξερε από πριν, το έπιασε με την πρώτη! Την έβλεπα να θηλάζει και δε το πίστευα ότι ούτε μια ώρα μετά την καισαρική θα είχα γάλα που θα μπορούσε να χορτάσει αυτό το μικρό πλασματάκι. Κατά τα άλλα από το νοσοκομείο Αλεξανδρούπολης αν και πανεπιστημειακό έμεινα πλήρως απογοητευμένη! Το μπάνιο από καθαριότητα χάλια, ούτε χαρτί είχε, ούτε κουρτίνα στο ντουζ και ήταν μέσα στα νερά το πάτωμα συνεχώς. Το δωμάτιο 4κλινο και είχε μόνο μια διαχωριστική κουρτίνα. Αναγκαζόμουνα να θηλάζω μπροστά στον κάθε άσχετο που ερχόταν για επισκεπτήριο. Όσο για το επισκεπτήριο φυσικά και δεν το τηρούσαν και καθημερινά γινόταν πανικός όλη τη μέρα.

Την επόμενη μέρα την έβγαλα ξάπλα με το μωρό στο στήθος. Ταλαιπωρήθηκα μέχρι να καταφέρω να σηκωθώ με πολλές ζαλάδες. Τελικά αφού κατάφερα να σηκωθώ ξεκίνησαν οι πονοκέφαλοι! Τέτοιο πόνο ρε κορίτσια δεν έχω ξαναζήσει. Μόλις σηκωνόμουνα νόμιζα ότι το κεφάλι μου θα σπάσει. Δεν μπορούσα ούτε την μικρή να πάρω αγκαλιά. Το μόνο που κατάφερνα είναι να την θηλάζω σε ξαπλωτή στάση. Στην τουαλέτα με χίλια ζόρια πήγαινα. Έκλαιγα από τον πόνο. Μου είπαν ότι ήταν από τις σπάνιες παρενέργειες που έχει η ραχιαία αναισθησία και ότι μάλλον ενώ μου είχαν πει τις πρώτες 10 ώρες να μην σηκώσω το κεφάλι προς τα πάνω εγώ το σήκωσα ασυναίσθητα και προχώρησε το υγρό προς τα πάνω στο κεφάλι. Να μην πολυλογώ για μια εβδομάδα οι πονοκέφαλοι ήταν σχεδόν συνεχόμενοι και αφόρητοι. Η ψυχολογία μου στα πατώματα. Έκλαιγα συνεχώς και από τον πόνο αλλά κυρίως επειδή δε μπορούσα να χαρώ αυτές τις πρωτες μέρες του μωρού μου. Ήταν άλλα τα όνειρα που είχα κάνει για αυτές τις πρώτες μέρες. Βγάλαμε ελάχιστες φωτογραφίες και βίντεο. Και το μικρό μου ζουζουνάκι σαν να καταλάβαινε τον πόνο μου, ήταν τόσο καλό παιδάκι! Το μόνο που ήθελε το καημένο ήταν να θηλάζει. Έτρωγε και κοιμόταν. Έρωτας μεγάλος με το βυζί μου η μικρή! Βυζοέρωτας λέμε! Ευτυχώς από τη στιγμή που ήρθαμε στο σπίτι όλο και καλυτέρευα και πλέον μου έχει σχεδόν φύγει εντελώς ο παλιοπονοκέφαλος.

Τώρα πλέον την περιποιούμαι μόνη μου την μικρή μου και είμαι πολύ ευτυχισμένη! Ο άντρας μου έχει χεστεί από την χαρά του και είναι εντελώς χαζομπαμπάς! Ενώ φοβόταν ακόμη και να την χαϊδέψει στην αρχή, τώρα έχει αλλάξει εντελώς και προχθες άλλαξε και την πρώτη της πάνα!

Κορίτσια εύχομαι σε όλες τις εγκυούλες που είναι στην αναμονή να πάρετε με το καλό τα λουλουδάκια σας στις αγκαλιές σας, υγιαίστατα και καλότυχα! Είναι η απόλυτη ευτυχία και πληρότητα για ένα ζευγάρι! ! Το πιο έντονο συναίσθημα που ένιωσα ποτέ! Θα το νιώσετε όλες και θα δείτε τι υπέροχο είναι! Όταν την έχω αγκαλιά και με κοιτάει με αυτά τα γκρίζα τα ματάκια της λιώνω!

Στις κοπέλες που είναι στην προσπάθεια εύχομαι σύντομα να έρθουν πολλά υγιαίστατα σποράκια στις κοιλίτσες τους και να νιώσουν αυτά τα μοναδικά συναισθήματα! Μην το βάζετε κάτω κορίτσια ποτέ! Συνεχίστε τις προσπάθειες όσο δύσκολο και αν είναι γιατί πραγματικά αξίζει τον κόπο!

Τα φιλιά μου σε όλες!

Δημοσίευση

MaDi μου να σας ζήσει η ομορφούλα!

Να είναι πάντα γερή και καλότυχη και να σας γεμίζει πάντα χαρά και ευτυχία!!!!

Το πιο όμορφο χριστουγεννιάτικο δώρο της ζωής σας φαντάζομαι!!!!!

Καλή λοχεία γλυκιά μου!!!

Δημοσίευση

να σας ζησει η μπουμπουκα σας!!!να ειναι παντα γερη,πολυ ευτυχισμενη και να σας κανει παντα περηφανους!!!!!!!!!!οσο γι'αυτο που γραφεις για τον θηλασμο,ειναι απο τα "καλα πραγματα" που εκανε η κριση!!ολα τα μαιευτηρια της χωρας,δημοσια κι ιδιωτικα προωθουν τον μητρικο θηλασμο πλεον γιατι μπαιναν μεσα με το ξενο γαλα που εδιναν στα μωρα.ετσι για καλη μας τυχη,εστω και γι αυτον τον λογο,εχουμε καποιον συμμαχο σε αυτο το "ταξιδι",του θηλασμου!!!!!!!

πολλα φιλακια στα ομορφα πατουσακια της κορουλας σου!!!!!!!

Δημοσίευση

Κοπελαρα μου να σου ζεισει η κούκλα σου. Να είναι πάντα καλοτυχη και γερη. Συγχαρητήρια για τον θηλασμο καλή δύναμη στη συνέχεια. Ανυπομονω να κρατησω κι εγω τη μπαμπούλα μου στην αγκαλιά μου και να πλανταξω στο κλάμα!!!!!

Φιλακια Πολλά και καλή Χρόνια!!!!

Δημοσίευση

γλυκια μου μαντι να σου ζησει η απιστευτη φατσουλα σου.....το γλυκο σου μελομακαρονακι....να ειναι καλοτυχη σε ολη της τη ζωη.....

καλη λοχεια να εχεις και καλους και πολλους θηλασμους.....

οσο για τα μαιευτηρια,...εδω τα ιδιωτικα δεν εχουν παραβαν...και εκτειθεσαι σε ολους....θα εχει το δημοσιο;;;;και στα επισκεπτηρια το ιδιο χαλι παλι.....οτι ωρα θελανε μπαινοβγαινανε....ασε......

πολλα φιλακια........

Δημοσίευση

Madi τωρα μπηκα και διαβασα την περιγραφουλα σου,συγκινηθηκα πολυ,τοσο καιρο μοιραζομασταν τις ανησυχιες μας ολες μαζι στο αλλο τοπικ και τωρα γεννησες!Σου ευχομαι να ειστε παντα μια ευτυχισμενη οικογενεια!!Παντα υγιης να ειναι η μικρη σας και καλοτυχη!!

Συμμετοχή στη συζήτηση

Μπορείτε να γράψετε τώρα το μήνυμά σας και να εγγραφείτε μετά. Αν έχετε ήδη λογαριασμό, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε το μήνυμα με το ψευδώνυμό σας.
Note: Your post will require moderator approval before it will be visible.

Guest
Απαντήστε σε αυτή τη συζήτηση...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

  • Απαντήσεις

    • Πόσο θα συμφωνήσω με αυτό το μήνυμα!!! Έχω πέσει στα πατώματα, έχω κλάψει, έχω κυνηγήσει (πιο μικρή και ανώριμη γαρ). Περνώντας τα χρόνια και κοιτωντας πίσω, έκανα απλά τον σταυρό μου και είπα Θεέ μου γλίτωσα.... Βέβαια @Nerina κορίτσι μου ο,τι και να σου λέμε εμείς τώρα, ξέρω πολύ καλά ότι δεν αλλάζει αυτό που νιώθεις. Θα σου δώσω μια τελευταία συμβουλή (τα υπόλοιπα στα είχα γράψει στο άλλο θέμα και δεν θέλω να σε κουράζω): μην κινηθείς με γνώμονα το ότι θα μείνεις μόνη σου στην ηλικία σου (εντωμεταξύ νέα κοπέλα είσαι!!!), ή τι θα πει ο κόσμος, ή τα χρόνια που περάσατε μαζί. Θα σπαταλήσεις αλλα τόσα χρόνια, πολύτιμα πλέον, από φόβο; Αξίζει;; 
    • @Mariaa_ δεν έχω ζήσει ποτέ κατάθλιψη ούτε είχα τρελό άγχος στην εγκυμοσύνη. Όμως η εγκυμοσύνη και η λοχεία είναι μια περίοδος που είναι πολύ ευαίσθητη για εμάς. Θυμάμαι ότι έκλαιγα για το παραμικρό για καταστάσεις που δεν θα έκλαιγα κανονικά.  Στην εγκυμοσύνη δούλευα και είχα το πρόγραμμα μου, αλλά όταν γέννησα και έμεινα μόνη με το μωρό τότε αντιμετώπισα την μητρική μοναξιά που λέω εγώ, κάτι που το βλέπω σε όλες τις νέες μητέρες. Ξαφνικά αλλάζει όλος σου ο κόσμος, όλο σου το πρόγραμμα και δεν έχεις παρέες και κάποιον να μιλήσεις τις ώρες που εσύ μπορείς. Ξέρεις πως αντιμετώπισα αυτή την κατάσταση; Έφτιαξα πρόγραμμα που απαιτούσε καθημερινή έξοδο και το τηρουσα πιστά όσο κουρασμένη και να ήμουν. Έτσι "αναγκαζόμουν" να ακολουθήσω μία ρουτίνα σαν να έχω δουλειά (έβρισκα και εξωτερικές δουλίτσες βέβαια να κάνω). Τι προτείνω λοιπόν; Φτιάξε καθημερινό πρόγραμμα και τήρησε το ευλαβικά. Σε αυτό βάλε καθημερινή έξοδο το πρωί (ο ήλιος κάνει καλό).  Α επίσης έκανα φιλίες από εδώ μέσα και μιλούσα με κάποιες κοπέλες που ήμασταν στην ίδια φάση και μοιραζόμασταν κάπως την καθημερινότητα. Δυστυχώς μετά τη γέννα έρχονται τα baby blues, που είναι 2 εβδομάδες που θα είσαι χάλια συναισθηματικά και θα κλαις συνέχεια. Μετά γενικά οι πρώτες 40 μέρες έχουν αρκετό ξενύχτι και κούραση, ειδικά όταν θηλάζεις. Και αν έχει και κολικούς το μωρό; Κλάψε Χαράλαμπε... Όχι δεν στα λέω όλα αυτά για να σε αγχωσω. Στα λέω για να καταλάβεις ότι πρέπει να είσαι καλά! Να φροντίσεις να είσαι στην καλύτερη δυνατή σου φάση! Αν πρέπει να πάρεις αντικαταθλιπτικά, να πάρεις. Περί θηλασμού του συντρόφου σου δεν του πέφτει κανένας λόγος! Δικό σου το σώμα! Ο δικός του ρόλος είναι να στηρίξει μόνο την απόφαση σου. Τέλος, μπες σε ομαδουλες να βρεις κι άλλες εγκύους να μοιράζεστε τα άγχη σας και που ξέρεις; Ίσως βρεις κάποια φίλη να βγαίνετε 😊
    • Με το καλό τη Δευτέρα! Εύχομαι να είναι κορίτσι γιατί έχεις ήδη 3 άντρες μέσα στο σπίτι, φτάνει 🤣 Τι ώρα έχεις την αυχενική; ΠΗΤ πότε έχεις;
    • Καλέ γιατί προδικάζεις; Εμένα πάντα 3 μέρες μετά την αναμενόμενη περίοδο ξεκινάω να έχω αχνά τεστ πρώιμης ανίχνευσης φυσικά.  Επίσης αφού ξέρεις ότι η συνταγή απαιτεί ταξιδάκι τι κάθεσαι; Για ξεκίνα να το οργανώνεις 😉
    • Ετοιμάσου για δίδυμα φίλη! Ελπίζω να έχετε κάνει τα οικονομικά σας κουμάντα 😜
  • Νέες συζητήσεις

×
×
  • Προσθήκη...