Μετάβαση σε περιεχόμενο

Recommended Posts

Δημοσίευση

Κορίτσια μου όπως σας είχα υποσχεθεί η ιστορία του τοκετού μου έχει ως εξής:

Την Τρίτη 4/11 στις 6 το πρωί μπήκα μέσα με πρόκληση. Μετά τον σχετικό "καλοπισμό" - ξύρισμα, κλύσμα, με έβαλαν σε καρδιοτοκογράφο να δουν τι κάνει η μπουμπού. Κατά τις 8.30 μου έβαλαν τους τεχνιτούς οι οποίοι άρχισαν να με πιάνουν γύρω στις 10.30. Μέχρι τις 11.30 είχα πόνους, όχι κάτι το φοβερό. Με βοήθησε πολύ η μαία μου με τις ανάσες. Κατά τις 11.30 και έχωντας διαστολή 4 μου χορήγησαν επισκληρήδιο. Αυτό πόνεσε περισσότερο από όλα! Αλλά είναι τόσο στιγμιαίο που ούτε που το σκέφτομαι. Γύρω στις 12.30 η μαία μου έσπασε τα νερά με ένα ξυλάκι. Ούτε που το κατάλαβα, απλά ένιωσα μια απίστευτη ζέστη και μία ανακούφιση. Αυτό ήταν. Μέχρι τις 14.30 είχα τέλεια διαστολή 10. Στα ενδιάμεσα έμπαινε μέσα ο γιατρός μου, τη μία μασώντας τυρόπιτα και την άλλη παίζοντας με ένα κομπολόϊ!!! Πολύ γέλιο. Τον εκλιπαρούσα για λίγη τυρόπιτα καθώς είχα λυσσάξει στην πείνα αλλά δεν μου έδινε!!!

Κατά τις 14.45 ξεκίνησα τις εξωθήσεις. Δεν πονούσα απλά ένιωθα πίεση στον πωπώ σαν να ήθελα να πάω τουαλέττα. (σε όσες περιμένετε να γεννήσετε σας ενημερώνω ότι απλά νιώθεις πίεση αλλά όχι πόνο!)

Ξεκίνησα τις εξωθήσεις με τη βοήθεια της μαίας και τα πήγαινα αρκετά καλά γιατί έπαιρνα σωστές ανάσες και έσπρωχνα καλά. Άσε που η αδρεναλίνη εκείνη τη στιγμή έχει ανέβει στα ύψη και το μόνο που θες να κάνεις είναι να σπρώξεις. Κάποια στιγμή η μαία πήρε το χέρι μου και με έβαλε να πιάσω το κεφάλι της μπέμπας η οποία ήταν έτοιμη να βγει. Ήταν η πρώτη φορά που ένιωσα σαν μανούλα. Τόσο υπέροχα!!! Κατάλαβα ότι φέρνω ένα παιδάκι στο κόσμο. Και πείσμωσα ακόμα περισσότερο για να τα καταφέρω! Το αστείο της υπόθεσης ήταν πως στο δωμάτιο των ωδινων ήταν και άλλη μια κοπέλα που έσπρωχνε και οι μαίες μας έκαναν κόντρες για το ποια θα γεννήσει γρηγορότερα. Δεν μπορούσα να σπρώξω από τα γέλια!

Κατά τις 14.25 έρχεται ο γιατρός μου και λέει πως ήρθε η ώρα. Με πήγαν στο χειρουργείο. Ο αντρούλης μου συνεχώς μαζί μου και χωρίς την βοήθειά του και το κουράγιο του δεν ξέρω αν θα τα είχα καταφέρει τόσο καλά! Πλακίτσα και χαβαλέ μέσα στο χειρουργείο με τους γιατρούς όσπου κάποια στιγμή τους λέω ότι ήρθε η ώρα. Σπρώχνω μια φορά αλλά η μικρούλα λόγω που είναι τεράστια δεν έβγαινε και ο γιατρός έπρεπε να με κόψει λίγο. Το ένιωσα αλλά δεν ένιωσα πόνο. Και τότε ξεκινήσαν τα στοιχήματα. Ο ένας να λέει ότι θα βγει 3.900, ο άλλος ότι είναι 4.100. Πετάγομαι κι εγώ και λέω 50ευρώ στο 4.100!!! Και ήρθε η στιγμή! Σπρώχνω άλλη μία και χωρίς να το καταλάβω βγαίνει η μπέμπα με τη μία! Ένιωσα ένα άδειασμα! Και την βλέπω!!! Τεράστια! Μπράτσα σαν του Σταλόνε και μπούτια με δίπλες! Νόμιζα ότι γέννησα ένα νήπιο έτοιμο για το σχολείο! Ο γιατρός μου την πιάνει και μου λέει 4 plus! Την πήραν να την καθαρίσουν και να μην ξεκολάω τα μάτια μου από πάνω της. "είναι κάλά" τους ρώτησα και μου απάντησαν πως καλύτερα δεν γίνεται. Και τότε έρχεται η στιγμή που μου την έδωσαν στην αγκαλιά μου!!! Κορίτσια τι να πω; Με έπιασαν κάτι κλάματα και γέλια ταυτόχρονα. Ένα πολύ περίεργο πράγμα. Να της μιλάω και να με κοιτάει με τα μεγάλα της μάτια σαν να μου έλεγε "ξέρω είσαι η μαμά μου". Έκλαψε λίγο αλλά με το που της ψυθίρισα στο αυτί σταμάτησε. Της τραγούδισα "είσαι ένα περιστέρι που πετάς στον ουρανό πάμε να βρουμε ένα αστέρι σ'έναν κόσμο μακρινό" (της το τραγουδούσα όσο ήταν στην κοιλίτσα μου). Έκανε σαν να το αναγνώρισε και συνέχισε να με κοιτάει χωρίς να κλαίει! Οι πιο υπέροχες στιγμές της ζωής μου!!!

Ο άντρας μου σφιγγόταν να μην κλάψει! Μας χάϊδευε, πότε εμένα και πότε την μπέμπα! Κάποια στιγμή είδα το γιατρό και τη μαία να έχουν σταματήσει να με ράβουν και να μας κοιτάνε καλά κάλά βουρκωμένοι! Η μπέμπα έπιασε το δάχτυλο του μπαμπά της και ο μπαμπάς μόλις που κρατιώταν να μην ξεσπάσει σε κλάματα! Της είπε πως θα την αγαπάει τόσο πολύ που κανένας άντρας δεν θα της κάνει!!! Τον κοίταξε μές στα μάτια λες και τον ήξερε χρόνια!

Μετά έπρεπε να μας την πάρουν για να την ζυγίσουν και να την πλύνουν.

Ήταν σίγουρα οι πιο συγκινητικές στιγμές της ζωής μου αλλά και του μπαμπά μας! Τις σκέφτομαι τόσο γλυκά και τόσο τρυφερά!

Μόλις ήρθε η νοσοκόμα και μας ανακοίνωσε "4.350 και 56 πόντους" μείναμε όλοι άναυδοι! Τι θηρίο! Απόρησα με τον εαυτό μου πως την έβγαλα και ειδικά πως την έβγαλα τόσο εύκολα!

Ούτε πολλά ράμματα έκανα, ούτε πονούσα πολύ μετά.

Όλα πήγαν τόσο καλά που αναρωτιέμαι τι έκανα για να αξίζω ένα τόσο μεγάλο δώρο από τον Θεό!

Κορίτσια μου εύχομαι σε όλες σας να έχετε μια τόσο εύκολη γέννα σαν την δική μου και ακόμα ευκολότερη.

Να μην έχετε άγχος, γιατί όλα είναι τόσο υπέροχα που το άγχος ... απλά περισσεύει! Να το ζήσετε όσο μπορείτε γιατί αυτές οι στιγμές είναι μοναδικές και τελειώνουν γρήγορα όπως και όλα τα ωραία πράγματα στη ζωή!

Σας φιλώ όλες και σας ευχαριστώ για την συμπαράσταση!

Φιλιά πολλά

Γιώτα

  • Απαντήσεις 66
  • Created
  • Τελευταία απάντηση

Top Posters In This Topic

Δημοσίευση

Είναι που είναι οι ορμόνες μου χάλια.... διαβάζω και αυτά και να τα ζουμιά...............................

Γιωτάκι μου, να είστε πάντα γεροί, ευτυχισμένοι και αγαπημένοι!!!!!!!

Να είσαι καλά που μοιράστηκες μαζί μας αυτή την καταπληκτική εμπειρία!!!

Δεν εχω λόγια....

Δημοσίευση

Είναι που είναι οι ορμόνες μου χάλια.... διαβάζω και αυτά και να τα ζουμιά...............................

Γιωτάκι μου, να είστε πάντα γεροί, ευτυχισμένοι και αγαπημένοι!!!!!!!

Να είσαι καλά που μοιράστηκες μαζί μας αυτή την καταπληκτική εμπειρία!!!

Δεν εχω λόγια....

Δημοσίευση

Γιωτάκι μου, ήταν τόοοοοοοοοοοοοσο συγκινητική η περιγραφή σου που κι εγώ δεν μπόρεσα να κρατηθώ κι έβαλα τα κλάματα...Μου έδωσες απίστευτο κουράγιο, γιατί αν και αργώ ακόμα να γεννήσω, έχω ένα άγχος αν θα τα καταφέρω....Αχ πόσο τυχερή είσαι;;;Πότε θα έρθει ο Απρίλιος να γεννήσω κι εγώ το κοριτσάκι μου;;;Να είστε πάντα ευτυχισμένοι κούκλα μου και να καμαρώσετε την κοπελάρα σας, όπως επιθυμείτε! Και γρήγορα να την πάρετε και στο σπιτάκι σας!

Φιλάκια πολλάαααααααα!

Δημοσίευση

Γιωτάκι μου, ήταν τόοοοοοοοοοοοοσο συγκινητική η περιγραφή σου που κι εγώ δεν μπόρεσα να κρατηθώ κι έβαλα τα κλάματα...Μου έδωσες απίστευτο κουράγιο, γιατί αν και αργώ ακόμα να γεννήσω, έχω ένα άγχος αν θα τα καταφέρω....Αχ πόσο τυχερή είσαι;;;Πότε θα έρθει ο Απρίλιος να γεννήσω κι εγώ το κοριτσάκι μου;;;Να είστε πάντα ευτυχισμένοι κούκλα μου και να καμαρώσετε την κοπελάρα σας, όπως επιθυμείτε! Και γρήγορα να την πάρετε και στο σπιτάκι σας!

Φιλάκια πολλάαααααααα!

Συμμετοχή στη συζήτηση

Μπορείτε να γράψετε τώρα το μήνυμά σας και να εγγραφείτε μετά. Αν έχετε ήδη λογαριασμό, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε το μήνυμα με το ψευδώνυμό σας.
Note: Your post will require moderator approval before it will be visible.

Guest
Απαντήστε σε αυτή τη συζήτηση...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.


  • Απαντήσεις

    • Τέλεια! Πάντα γερός ο μπεμπακος και με το καλό να τον γνωρίσετε και από κοντά! 🩵💙 Συνεχίζουμε δυναμικά με αϋπνίες και ζέστες και μακάρι όλες να έχουμε τα ίδια αποτελέσματα😀
    • Εγώ τις τελευταίες μέρες ξυπνάω 2.30, 3.30, 4.30...συνηθως μετά από προσπάθεια μιας ώρας ξανακοιμαμαι, αλλα αν ξυπνήσω έξι παρά τελείωσε δεν ξανακοιμαμαι..οπότε ναι συμπάσχω στο έπακρο....
    • Εμένα μου είπαν οι γιατροί ότι με τη περίδεση ναι μεν έχεις μια κάποια κινητικότητα, αλλά όχι πολλά πολλά. Δηλαδή μια σκάλα την ημέρα, όχι μπάνια, όχι δουλειές, όχι περπάτημα παρά μόνο μέχρι ας πούμε μια πλατεία δίπλα στο σπίτι σου. Οπότε δεν μπορώ να μην ανησυχώ γιατι εντέλει η περίδεση είναι απλά μια προφύλαξη,  με μεγαλύτερο κίνδυνο μόλυνσης από ότι έχω καταλάβει...  Utrogestan, φουλ μαγνησιο και χαπακι για συσπασεις...Ευτυχώς φάνηκε να μένει σταθερός στο 2.9-3 ο τράχηλος μέσα σε αυτό το μήνα. Θα δούμε και αύριο πως τα πάμε και μακάρι να έχει παραμείνει σταθερός...
    • Κορίτσι μου εγώ τώρα είμαι σε παρόμοια φάση με εσένα…η μικρή μου ξεκίνησε 12 μηνών βρεφικό και κόλλησε τα πάντα ένα εξάμηνο που πήγε!! Εγώ ωστόσο, κόλλησα μόνο μια φορά γαστρεντερίτιδα και 3-4 φορές συνάχι. Τώρα που είμαι έγκυος, τους ζήτησα να με ενημερώνουν όταν έχουν κρούσματα για να την κρατάω σπίτι. Αποτέλεσμα; 1 μήνα δεν πήγε καθόλου η μικρή (20 μηνών), γιατί γινόταν χαμός Από ιώσεις και τώρα κόλλησε πιο πολύ μαζί μου και μου λέει πως δεν θέλει να πάει, ενώ πριν την έπαιρνα και έκλαιγε. Οπότε πραγματικά δεν ξέρω πως θα βγει… εγώ θα σου πρότεινα, αν έχεις βέβαια την οικονομική δυνατότητα, να τον στείλεις σε δραστηριότητες 2-3 φορές την εβδομάδα, μουσικοκινητική, messy play κλπ. Εκεί κ θα συναναστραφεί με παιδάκια και θα ξεσκάσει. 
    • Γειααα! Ξεκάθαρα θα τον στείλεις ώστε να κολλήσει ότι είναι να κολλήσει μέχρι την άνοιξη και βέβαια να ξεκολλήσει από πάνω σου ώστε έχοντας τη ζωή του να είναι πιο εύκολη η προσαρμογή του με ένα μωρό ακόμα στο σπίτι. Εσύ κι αν κολλήσεις δεν πεθαίνεις χαλαρά, στη χειρότερη παίρνεις αντιβίωση και τελειώνει η δουλειά αν και ο δικός μου δύο φορές κόλλησε όλες κ όλες την πρώτη του χρονιά. Σχετικά με το νεογέννητο μπορείς όταν μπεις στον μήνα σου να τον σταματήσεις και να τον ξαναστείλεις τον Μάιο. Εμένα η λογική μου είναι ότι δεν γίνεται να κλείσεις ένα δίχρονο μέσα στο σπίτι επειδή 7 μήνες μετά θα έρθει ένα μωρό στο σπίτι. 
  • Νέες συζητήσεις

×
×
  • Προσθήκη...