πεθανε ο παππους μου.......

[αντωνης1]

σαν σημερα πριν απο 8 ημερες ο παππους μου μας αφησε.τελικα ποτε δεν εισαι ετοιμος για κατι τετοιο.ηταν 86 χρονων και εδω και 21 ημερες στην εντατικη με χιλια δυο προβληματα.αυριο ειναι τα εννιαμερα και δυστιχως δεν μπορω να παω γιατι δεν εχω που να αφησω τα παιδια και ο αντρας μου δουλευει.η λογικη μου λεει οτι ηταν μεγαλος,οτι τα εζησε ολα στη ζωη του.ειδε παιδια,εγγονια και δισεγγονα.ομως με το συναισθημα τι γινετε;η καρδια μου κλαιει για την γιαγια μου που μετα απο τοσα χρονια εμεινε μονη της και για την μητερα μου που εχασε τον μπαμπα της.συγγνωμη αν σας κουρασα.ηθελα να τα πω καπου και σκεφτικα αυτο τον τροπο.

[merenta]

ο παππούς μου πέθανε πριν 18 χρόνια και όταν τον σκέφτομαι κλαίω ακόμα...

μεγάλη αγάπη !!!

δυστυχώς είναι και αυτό μέσα στην ζωή...

δεν μπορείς να κάνεις τίποτα... απλά θυμάσαι...

και εγώ θυμάμαι μετά απο τόσα χρόνια πολλές όμορφες στιγμές,

με πιάσαν τα ζουμιά πάλι...

[Βανια]

και καλά έκανες . Είμαστε άνθρωποι και έχουμε αισθήματα και προς Θεού είναι λογικό να πονάς και να σου λείπει . Σκέψου όλες τις όμορφες στιγμές που έχετε περάσει μαζί . Πέρσι που έχασα τον πατέρα μου την ωρα που πηγαιναμε στην τελευταία του κατοικία γύριζε σαν ταινία διάφορες εικόνες -στιγμές απο τη ζωη μου μαζί του απο τις πρώτες αναμνήσεις κάπου στα 4 και μετά στο δημοτικό στην εφηβία την μέρα που με οδηγούσε νύφη και πολλές ακόμα Με εκανε να νιώσω πιο ήρεμα . Δεν υπάρχει μυστική συνταγή απλά σκέψου πως μπορείς να διατηρησεις αναληωτη την εικόνα του

[Θέλω να γίνω μαμά]

Κι εμένα η γιαγιά μου πέθανε πριν από 17 χρόνια, και μου λείπει πολύ ακόμη...

Συλληπητήρια για τον παππού σου, φυσικά θα κλάψεις και θα στεναχωρεθείς, αλλά έτσι είναι η ζωή...

[αντωνης1]

βανια μου λυπαμε πολλυ για τον μπαμπα σου κοριτσι μου.η ξαδελφη μου ηταν 8 μηνων εγκυος οταν εχασε τον μπαμπα της 53 χρονων ο μπαμπας της.ετσι ειναι οι αναμνησεις.....εγω αναμνησεις δεν εχω με τον παππου μου.εχω αναμνησεις τον παππου μου με τα παιδια μου ομως.οποτε πηγεναμε ειχε ο καιμενος τετοια χαρα που ολο επαιζε με τον μεγαλο μου.του μπαμπα μου οι γονεις πεθαναν και αυτοι.η γιαγια μου ακριβως 2 μηνες μετα τον αρραβωνα μου πριν 9 χρονια και ο παππους πριν 5 χρονια.ημουν εγκυος στον μεγαλο μου 3 μηνων.

[αντωνης1]

ο παππούς μου πέθανε πριν 18 χρόνια και όταν τον σκέφτομαι κλαίω ακόμα...

μεγάλη αγάπη !!!

δυστυχώς είναι και αυτό μέσα στην ζωή...

δεν μπορείς να κάνεις τίποτα... απλά θυμάσαι...

και εγώ θυμάμαι μετά απο τόσα χρόνια πολλές όμορφες στιγμές,

με πιάσαν τα ζουμιά πάλι...

merenta μου συγγνωμη που σε εκανα να κλαις........

[ΣΩΣΩ]

συγγνωμη και μεναπεθανε ο μπαμπας μου πριν 40 μερες...και τι να λεει;;

οι ανθρωποι ξεκουραζονται..οχι οτι δε στεναχωρεθηκα αλλα ο ναθρωπος ξεκουραστηκε..αυτοι ζησανε και καποια πραγματα...

υπαρχουν τοσα νεα ατομα που παθαινουν..

ελπιζωνα το ξεπερασεις συντομα γιατι η ζωη ειναι δυσκολη!!

[mariaxar]

Πριν 4,5 χρόνια έχασα τον πατέρα μου..εντελώς ξαφνικά..ήμουν και μακριά του,σπούδαζα τότε και τραγική ειρωνεία, μιλάγαμε και στο τηλέφωνο και πρόλαβε να μου πει "άγγελε μου.."έτσι με αποκαλούσε πολλές φορές..τότε η μαμά μου σοκαρισμένη πήρε το τηλ.και έπαιξε ολόκληρο θέατρο,χωρίς να λυγίσει για να μην καταλάβω τίποτα..το έμαθα όταν πήγα,γιατί στο τηλ. την επομένη μου είπανε ότι είχε αρρωστήσει και να κλείσω εισιτήριο με το αεροπλάνο να πάω γρήγορα να τον δω,για να μην ταξιδέψω χάλια...μου στοίχισε όσο δε φαντάζεσαι..αλλά τί να κάνεις? Είναι και αυτά στη ζωή...

Το να ρωτάς το γιατί, είναι ανούσιο..μαθαίνεις να ζεις με την απώλεια αυτή..κρατάς τις πιο όμορφες σας στιγμές χαραγμένες στην καρδιά και το μυαλό σου και απλά για σένα είναι ΠΑΝΤΑ και ΠΑΝΤΑΧΟΥ ΠΑΡΩΝ, και πάντα μέσα σου...........

Όταν το χρειαστείς, κοιτάς λίγο τον ουρανό και παίρνεις δύναμη......Εσύ ξέρεις ότι αυτός κοιτάει και σου κλείνει το μάτι..Προχώρα.......

[gioulaki]

Συλληπητηρια! Μη στεναχωριεσαι, να σκεφτεσαια πως ευλογημενοι ειναι οι ανθρωποι που τα παιδια τους τους οδηγουν στη τελευταια κατοικια.

Πριν απο καποια χρονια εχασα τους πάντες. Παππου, γιαγια, ΜΑΜΑ την αδερφη της (δευτερη μανα) και ημουν στα πατωματα. Οταν ομως εφυγε ο ανηψιος μου στα 8 του χρονια, τοτε καταλαβα αυτο που σου εγραψα παραπανω. Η ζωη ειναι ενας κυκλος, μακαρι τα παιδια μας να μας δουν να κλεινουμε τα ματια μας. Εγω αυτο παρακαλαω.

Ο παππους σου εφυγε ευυχισμενος, αυτο να σκεφτεσαι. Προλαβε να δει πολλα πραγματα.

[αντωνης1]

συγγνωμη και μεναπεθανε ο μπαμπας μου πριν 40 μερες...και τι να λεει;;

οι ανθρωποι ξεκουραζονται..οχι οτι δε στεναχωρεθηκα αλλα ο ναθρωπος ξεκουραστηκε..αυτοι ζησανε και καποια πραγματα...

υπαρχουν τοσα νεα ατομα που παθαινουν..

ελπιζωνα το ξεπερασεις συντομα γιατι η ζωη ειναι δυσκολη!!

σωσω μου το ξερω οτι φευγουν και νεοι ανθρωποι και οπως ανεφερα εχω πολλυ κοντινο μου παραδειγμα τον θειο μου που πεθανε σε ηλικια 53 χρονων και η κορη του και ξαδελφη μου ηταν με την κοιλια στο στομα 8 μηνων εγκυος και να κηδευει τον πατερα της.το ξερω οτι ετσι ειναι η ζωη αλλα εγω σαν μαρια δεν μπορω να μην στεναχωριεμε για την μαμα μου και ακομα περισσοτερο για την γιαγια μου η οποια μετα απο τοοοοοοσα χρονια που ηταν μαζι του ξαφνικα εμεινε ολομοναχη.ο παππους μπορει να ειχε τα προβληματα του αλλα ηταν στο ποδι και τις βολτες του πηγενε και στην αγορα κατεβενε με το λεωφορειο και τα φαρμακα του μονος του πηγενε στο ικα και τα εγραφε.μεχρι που ενοιωσε ενα πονο στο στηθος και η γιαγια πηρε το 166.εκει ειχε παθει ανακοπη.οι γιατροι ειπαν οτι εδρασε γρηγορα η γιαγια αλλα η καρδια του ηταν αυτη τελικα που μας τον πηρε.αυτο που θελω να πω ειναι οτι ο ανθρωπος δεν ηταν κατακιτος για να πω οτι ξεκουραστικε.

[Ανθη]

Ναι όντως πεθαίνουν συνέχεια νέοι άνθρωποι και πραγματικά λυπάμαι πάααρα πολύ. Αυτό δε σημαίνει όμως ότι θα πάρω αψήφιστα το θάνατο ενός δικού μου ανθρώπου μόνο και μόνο επειδή πεθαίνουν και νεότεροι. Τα συνασισθήματα δε λειτουργούν με τη λογική δυστυχώς.

Το 2007 έχασα τη γιαγιά μου που ήταν 93 ετών. Άργησα πολύ ν ατο ξεπεράσω και έκλαιγα όποτε βρισκόμουν κάπου μόνη μου..Τι να μου λέει ότι ήταν 93 όταν είχαμε ζήσει τόοοοσα πολλά μαζί και δε θα την έβλεπα ποτέ ξανά;;;

[αντωνης1]

Ναι όντως πεθαίνουν συνέχεια νέοι άνθρωποι και πραγματικά λυπάμαι πάααρα πολύ. Αυτό δε σημαίνει όμως ότι θα πάρω αψήφιστα το θάνατο ενός δικού μου ανθρώπου μόνο και μόνο επειδή πεθαίνουν και νεότεροι. Τα συνασισθήματα δε λειτουργούν με τη λογική δυστυχώς.

Το 2007 έχασα τη γιαγιά μου που ήταν 93 ετών. Άργησα πολύ ν ατο ξεπεράσω και έκλαιγα όποτε βρισκόμουν κάπου μόνη μου..Τι να μου λέει ότι ήταν 93 όταν είχαμε ζήσει τόοοοσα πολλά μαζί και δε θα την έβλεπα ποτέ ξανά;;;

ανθη μου συμφωνω απολυτα μαζι σου.οταν φευγει ενας δικος σου ανθρωπος δεν μπορεις να εισαι λιγικος.

[Love1]

στις On 16/4/2011 at 10:36 ΜΜ, ο/η αντωνης1 είπε:

σαν σημερα πριν απο 8 ημερες ο παππους μου μας αφησε.τελικα ποτε δεν εισαι ετοιμος για κατι τετοιο.ηταν 86 χρονων και εδω και 21 ημερες στην εντατικη με χιλια δυο προβληματα.αυριο ειναι τα εννιαμερα και δυστιχως δεν μπορω να παω γιατι δεν εχω που να αφησω τα παιδια και ο αντρας μου δουλευει.η λογικη μου λεει οτι ηταν μεγαλος,οτι τα εζησε ολα στη ζωη του.ειδε παιδια,εγγονια και δισεγγονα.ομως με το συναισθημα τι γινετε;η καρδια μου κλαιει για την γιαγια μου που μετα απο τοσα χρονια εμεινε μονη της και για την μητερα μου που εχασε τον μπαμπα της.συγγνωμη αν σας κουρασα.ηθελα να τα πω καπου και σκεφτικα αυτο τον τροπο.

Καλησπέρα, ελπίζω να είστε καλά. Τι γίνεται σήμερα; Πως είναι η γιαγιάκα; Ζω το ίδιο με την δική μου. Μαραζώνει η καρδιά μου 

[misofeggaro]

στις πριν 17 ώρες, ο/η Love1 είπε:

Καλησπέρα, ελπίζω να είστε καλά. Τι γίνεται σήμερα; Πως είναι η γιαγιάκα; Ζω το ίδιο με την δική μου. Μαραζώνει η καρδιά μου 

 

στις πριν 17 ώρες, ο/η Love1 είπε:

Καλησπέρα, ελπίζω να είστε καλά. Τι γίνεται σήμερα; Πως είναι η γιαγιάκα; Ζω το ίδιο με την δική μου. Μαραζώνει η καρδιά μου 

Κορίτσι μου αυτό το θέμα είναι πολύ παλιό, από το 2011. Δεν πιστεύω πως κάποια από αυτές τις κοπέλες συμμετέχει ακόμα στο φόρουμ. 

Λυπάμαι πολύ για την απώλεια σου, είναι δύσκολο να χάνεις κάποιον δικό σου, και είναι πολύ δύσκολο για αυτούς που μένουν πίσω. Εγώ έχω γεννήσει το παιδί μου νεκρό και έχω ζήσει το αδιανόητο να το κηδεψω. Ο πόνος σας θα περάσει με το καιρό και θα μείνουν οι καλές αναμνήσεις. Τώρα μόνο υπομονή μπορείτε να κάνετε και να αφήσετε το χρόνο να κάνει τη δουλειά του.