""ΤΟΚΕΤΟΣ""ο αντρουλης σας ,ηταν παρων στη γεννα?

[mariakim23]

ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΕΓΩ ΔΕΝ ΕΧΩ ΓΕΝΝΗΣΕΙ ΑΚΟΜΗ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΘΑ ΤΟ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΩΝ.Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΕΧΕΙ ΤΙΣ ΑΠΟΨΕΙΣ ΤΟΥ ΚΑΙ ΓΩ ΤΟ ΘΕΩΡΩ ΚΑΠΩΣ ΤΡΑΓΙΚΟ.ΜΠΟΡΕΙ ΝΕ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΣΥΓΚΙΝΗΤΙΚΗ ΑΥΤΗ Η ΣΤΙΛΜΗ ΑΛΛΑ ΣΙΓΟΥΡΑ ΚΑΙ ΑΡΓΟΤΕΡΑ ΘΑ ΥΠΑΡΞΟΥΝ ΠΟΛΛΕΣ ΠΡΩΣΟΠΙΚΕΣ ΚΑΙ ΣΥΓΚΙΝΗΤΙΚΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΜΕ ΤΟ ΜΩΡΑΚΙ ΜΑΣ.ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΤΗΝ ΩΡΑ ΠΟΥ ΠΟΝΑΩ ΕΓΩ ΝΑ ΠΟΝΑΕΙ ΚΑΙ ΕΚΙΝΟΣ ΚΑΙ ΕΚΤΟΣ ΑΥΤΟΥ ΕΧΩ ΑΚΟΥΣΕΙ ΟΤΙ ΟΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΑΝΤΡΕΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΩΝ ΠΑΘΑΙΝΟΥΝ ΚΑΠΙΟ ΣΟΚ ΚΑΙ ΚΑΝΟΥΝ ΠΟΛΥ ΚΑΙΡΟ ΝΑ ΕΡΘΟΥΝ ΣΕ ΕΠΑΦΗ ΜΕ ΤΗ ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΟΥΣ.ΔΕΝ ΞΕΡΩ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΜΕ ΤΙΣ ΑΝΤΟΧΕΣ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΠΟΨΕΙΣ ΤΟΥ:woohoo:

[mariah]

εμενα ηταν μεσα απο την αρχη μεχρι το τελος.13 ωρες εκανε ο μπεμπης μεχρι να αποφασισει να βγει και χαιρομαι πολυ που ειχα τον αντρα μου μαζι.τις πρωτες ωρες βλεπαμε τηλεοραση και αστειευομασταν και η ωρα περασε πολυ πιο γρηγορα.μετα με στηριζε, μου κρατουσε το χερι και μολις βγηκε ο μπεμπης δε θα ξεχασω την εκφραση του,απολυτα εκστασιασμενος.

απλως να πω οτι δεν τον αφησαν καθολου να κοιταξει απο κατω ,ευτυχως γιατι νομιζω τοτε οτι θα ειχε φρικαρει...

παντως νομιζω οτι ειναι μια εμπειρια που πρεπει να ζησουν κι αυτοι...

[mariah]

εμενα ηταν μεσα απο την αρχη μεχρι το τελος.13 ωρες εκανε ο μπεμπης μεχρι να αποφασισει να βγει και χαιρομαι πολυ που ειχα τον αντρα μου μαζι.τις πρωτες ωρες βλεπαμε τηλεοραση και αστειευομασταν και η ωρα περασε πολυ πιο γρηγορα.μετα με στηριζε, μου κρατουσε το χερι και μολις βγηκε ο μπεμπης δε θα ξεχασω την εκφραση του,απολυτα εκστασιασμενος.

απλως να πω οτι δεν τον αφησαν καθολου να κοιταξει απο κατω ,ευτυχως γιατι νομιζω τοτε οτι θα ειχε φρικαρει...

παντως νομιζω οτι ειναι μια εμπειρια που πρεπει να ζησουν κι αυτοι...

[popaki]

Κορίτσια εμένα ο άντρας μου είναι η προσωποποίηση του άγχους και της ανυππομονησίας μαζί, συνδοιασμός δύσκόλος! αν προσθέσεις και το γεγονος οτι φοβάται ό,τι έχει σχέση με γιατρους δεν χωράει αμφιβολία οτι δεν θα είναι μέσα! Το λέει και ο ίδιος ότι δεν θέλει άλλωστε. Επίσης η κλινική που θα γεννήσω βρίσκεται σε γειτονική πόλη 36 χμ απόσταση οπότε σίγουρα δεν θα τον αφήσω να οδηγήσει, θα με πάει ο πατέρας μου. Το ιδανικό σενάριο θα ήταν να είναι στη δουλεία όταν έρθει η ώρα και να μην πάρει χαμπάρι τίποτα και να τον πάρω τηλέφωνο να έρθει να δέι το καμάρι μας. Μπόρει να ακούγεται ακραίο αλλά φανταστείτε να πονάω και να έχω έναν άνθρωπο δίπλα μου τον οποίο λατρεύω αλλά θα αγχώνεται, θα φοβάται και θα ανυπομονεί, τέλεια! Για να καταλάβετε πριν ενάμιση χρόνο έκανα εγχείρηση χιαστό και μηνίσκο και την παραμονή της επέμβασης με παρακαλούσε να το ξανασκεφτώ και ότι δεν είναι αναγκαίο να γίνει και τουλαχιστον αν γίνει να μην γίνει με ολική νάρκωση ενώ εγώ πάλι είμαι το άλλο άκρο, σηκώθηκα τα ξημερώματα, έβαλα τις κρεμούλες μου, κυρία, τη ρομπίτσα μου και στις 7 ήμουν έτοιμη για το χειρουργείο με ψυχολογία ότι πήγαινα εκδρομή! Τελίκα δεν ξέρω τι θα γίνει, αλλά όπως νιώθει κανείς είναι το καλύτερο ειδικά αν ο ένας καταλαβαίνει τον άλλο.

[popaki]

Κορίτσια εμένα ο άντρας μου είναι η προσωποποίηση του άγχους και της ανυππομονησίας μαζί, συνδοιασμός δύσκόλος! αν προσθέσεις και το γεγονος οτι φοβάται ό,τι έχει σχέση με γιατρους δεν χωράει αμφιβολία οτι δεν θα είναι μέσα! Το λέει και ο ίδιος ότι δεν θέλει άλλωστε. Επίσης η κλινική που θα γεννήσω βρίσκεται σε γειτονική πόλη 36 χμ απόσταση οπότε σίγουρα δεν θα τον αφήσω να οδηγήσει, θα με πάει ο πατέρας μου. Το ιδανικό σενάριο θα ήταν να είναι στη δουλεία όταν έρθει η ώρα και να μην πάρει χαμπάρι τίποτα και να τον πάρω τηλέφωνο να έρθει να δέι το καμάρι μας. Μπόρει να ακούγεται ακραίο αλλά φανταστείτε να πονάω και να έχω έναν άνθρωπο δίπλα μου τον οποίο λατρεύω αλλά θα αγχώνεται, θα φοβάται και θα ανυπομονεί, τέλεια! Για να καταλάβετε πριν ενάμιση χρόνο έκανα εγχείρηση χιαστό και μηνίσκο και την παραμονή της επέμβασης με παρακαλούσε να το ξανασκεφτώ και ότι δεν είναι αναγκαίο να γίνει και τουλαχιστον αν γίνει να μην γίνει με ολική νάρκωση ενώ εγώ πάλι είμαι το άλλο άκρο, σηκώθηκα τα ξημερώματα, έβαλα τις κρεμούλες μου, κυρία, τη ρομπίτσα μου και στις 7 ήμουν έτοιμη για το χειρουργείο με ψυχολογία ότι πήγαινα εκδρομή! Τελίκα δεν ξέρω τι θα γίνει, αλλά όπως νιώθει κανείς είναι το καλύτερο ειδικά αν ο ένας καταλαβαίνει τον άλλο.

[Ifigeneia]

Καλημέρα κορίτσια! Τις ωδίνες μου τις πέρασα στην αίθουσα τοκετού, στο ένα από τα δύο κρεβάτια-μπουμ, στο διπλανό ερχόταν η μία, γεννούσε, έφευγε, ερχόταν η άλλη... Ξεγέννησα 5 πριν από μένα μέχρι να γεννήσω εγώ. Τις 3 τις ξεγέννησε ο γυναικολόγος μου και μάλιστα μου έκανε πλάκα "Κοίτα, εσύ θα τα κάνεις όλα μόνη σου, έμαθες τώρα, εγώ θα φύγω.." Έτσι λοιπόν ο άντρας μου δεν μπορούσε να είναι συνέχεια μέσα. Τον έβαζε στα μουλωχτά ο γιατρός μου και τον βγάζανε οι μαίες. Όταν λοιπόν γεννήσανε όλες και έμεινα η τελευταία των μοϊκανών και με βάλανε χειρουργείο (γιατί τελικά έκανα καισαρική), μόλις βγήκε η μπέμπα μου, ο γιατρός είπε να μπει ο άντρας μου μέσα.. "Αποκλείεται έλεγα, μην τον βάζετε μέσα!" Σας πληροφορώ μπήκε ενώ ήμουν ανοιχτή ακόμα και παρακολουθούσε το τελευταίο στάδιο της επέμβασης. Η αλήθεια είναι ότι χλώμιασε αλλά τα κατάφερε!

Στη δεύτερη καισαρική θα είναι μέσα από την αρχή, το συμφωνήσανε ήδη με το γιατρό μου.

Φιλιά!

[Ifigeneia]

Καλημέρα κορίτσια! Τις ωδίνες μου τις πέρασα στην αίθουσα τοκετού, στο ένα από τα δύο κρεβάτια-μπουμ, στο διπλανό ερχόταν η μία, γεννούσε, έφευγε, ερχόταν η άλλη... Ξεγέννησα 5 πριν από μένα μέχρι να γεννήσω εγώ. Τις 3 τις ξεγέννησε ο γυναικολόγος μου και μάλιστα μου έκανε πλάκα "Κοίτα, εσύ θα τα κάνεις όλα μόνη σου, έμαθες τώρα, εγώ θα φύγω.." Έτσι λοιπόν ο άντρας μου δεν μπορούσε να είναι συνέχεια μέσα. Τον έβαζε στα μουλωχτά ο γιατρός μου και τον βγάζανε οι μαίες. Όταν λοιπόν γεννήσανε όλες και έμεινα η τελευταία των μοϊκανών και με βάλανε χειρουργείο (γιατί τελικά έκανα καισαρική), μόλις βγήκε η μπέμπα μου, ο γιατρός είπε να μπει ο άντρας μου μέσα.. "Αποκλείεται έλεγα, μην τον βάζετε μέσα!" Σας πληροφορώ μπήκε ενώ ήμουν ανοιχτή ακόμα και παρακολουθούσε το τελευταίο στάδιο της επέμβασης. Η αλήθεια είναι ότι χλώμιασε αλλά τα κατάφερε!

Στη δεύτερη καισαρική θα είναι μέσα από την αρχή, το συμφωνήσανε ήδη με το γιατρό μου.

Φιλιά!

[mpempoula16]

Κοριτσάκια, εγώ όταν με το καλό γεννήσω, θέλω ο αντρούλης μου να είναι μαζί μου! Και αυτός, εξάλλου, το θέλει πάρα πολύ...

Ωστόσο, φοβάμαι λίγο για εκείνον, γιατί δεν μπορεί να με βλέπει να πονάω και να υποφέρω..Να φανταστείτε μια φορά χρειάστηκε να μπω σε νοσοκομείο και την ώρα που μου έβαζαν τον ορό, τον πρόλαβαν στο τσακ οι νοσοκόμες από τη λιποθυμία και τον έβγαλαν έξω... Πιστεύω όμως ότι όταν θα έρθει η κορούλα του, θα είναι εκεί για να την υποδεχτεί...Εξάλλου κι εγώ φοβάμαι τόοοοοοοσο πολύ γενικά που αποκλείεται να μπω να γεννήσω μόνη μου...Φιλάκια σε όλες σας!

[mpempoula16]

Κοριτσάκια, εγώ όταν με το καλό γεννήσω, θέλω ο αντρούλης μου να είναι μαζί μου! Και αυτός, εξάλλου, το θέλει πάρα πολύ...

Ωστόσο, φοβάμαι λίγο για εκείνον, γιατί δεν μπορεί να με βλέπει να πονάω και να υποφέρω..Να φανταστείτε μια φορά χρειάστηκε να μπω σε νοσοκομείο και την ώρα που μου έβαζαν τον ορό, τον πρόλαβαν στο τσακ οι νοσοκόμες από τη λιποθυμία και τον έβγαλαν έξω... Πιστεύω όμως ότι όταν θα έρθει η κορούλα του, θα είναι εκεί για να την υποδεχτεί...Εξάλλου κι εγώ φοβάμαι τόοοοοοοσο πολύ γενικά που αποκλείεται να μπω να γεννήσω μόνη μου...Φιλάκια σε όλες σας!

[Γλύκα]

Και σε μένα ήτανε μέσα σε όλη τη διάρκεια του τοκετού.Δίπλα στο κεφάλι μου βέβαια ,δεν είδε το υπερθέαμα από μπροστά.Δε θέλαμε ούτε αυτός, ούτε εγώ, γιατί φοβόμασταν τις συνέπειες αργότερα. You know sex... :ohmy:

Νομίζω ότι θα έχανε πολλά αν δεν ήταν εκεί ,να μοιραστούμε αυτή τη μοναδική στιγμή και να ακουσουμε ταυτόχρονα την αφιξης της μικρής Μαγδούλας.Τπεροχη εμπειρία!!!:silly: :silly: :silly:

Ανυπομονώ για μια επανάληψη.

[Γλύκα]

Και σε μένα ήτανε μέσα σε όλη τη διάρκεια του τοκετού.Δίπλα στο κεφάλι μου βέβαια ,δεν είδε το υπερθέαμα από μπροστά.Δε θέλαμε ούτε αυτός, ούτε εγώ, γιατί φοβόμασταν τις συνέπειες αργότερα. You know sex... :ohmy:

Νομίζω ότι θα έχανε πολλά αν δεν ήταν εκεί ,να μοιραστούμε αυτή τη μοναδική στιγμή και να ακουσουμε ταυτόχρονα την αφιξης της μικρής Μαγδούλας.Τπεροχη εμπειρία!!!:silly: :silly: :silly:

Ανυπομονώ για μια επανάληψη.

[mitsakii]

Κοριτσακια μου, να σας πω κι εγω την εμπειρια μου! ο δικος μου αντρουλης παρολο που κατα την διαρκεια της εγκυμοσυνης, χλωμιαζε λιγο στη σκεψη του τοκετου κι εγω τον εκλιπαρουσα να ειναι μαζι μου, γιατι ειμαι τρελη φοβιτσιαρα , τελικα βγηκε παλικαρι!!:laugh: ηταν μαζι μου απ'την αρχη ως το τελος, απ' την αιθουσα ωδινων μεχρι το τελος στο χειρουργιο και μαλιστα ειδε και το υπερθεαμα απο μπροστα (το κεφαλακι να ξεπροβαλλει!!!) (τωρα που το ξανασκεφτομαι, μηπως δεν ειναι γενναιος, ειναι απλα αναισθητος??:laugh: )

η παρουσια του ηταν οντως πολυ ενθαρρυντικη, αν και -οπως μου ειχε πει καποιος φιλος, προς το τελος της εγκυμοσυνης, στην ουσια μονη σου το περνας ετσι ή αλλιως!- γι αυτο θελω να πω στις κοπελες που οι συντροφοι τους αρνουνται, να μην αγχωνονται και παρα πολυ!!! χωρια που προσωπικα, καταλαβαινω απολυτα την λιγοψυχια, αν ημουν στη θεση του, δε νομιζω να τα καταφερνα....

τα δυο χαρακτηριστικα στιγμιοτυπα που νομιζω δε θα ξεχασω ποτε, ηταν τα εξης: καπου στη μεση των ωδινων κι ενω ειχαν αρχισει οι βαρβατοι πονοι, του ζητησα συγγνωμη που τον στεναχωρω:silly: (ΘΕΕ ΜΟΥ, ποσο τον αγαπαω και ποσο καλη ειμαι!!!:laugh: :laugh: ) και την ωρα που με μεταφεραν στο χειρουργιο, ζητησα μια γουλια νερο γιατι ειχαν στεγνωσει εντελως τα χειλη μου και το στομα μου απο τις ανασες και μου ειπαν πως δε γινεται τωρα!! και τοτε του ζητησα να με φιλησει, για να βραχουν λιγο τα χειλη μου, να συνεχισω τα "φου,φου,φου"!!! ηταν το πιο υπεροχο, το πιο συγκλονιστικο, το πιο ανακουφιστικο φιλι που μου εχει δωσει ποτε... αυτο και το 1ο μας φιλι, ειναι απ'τις πιο ομορφες αναμνησεις της ζωης μου!!! θα τον ευγνωμονω για παντα γι αυτο το φιλι....

επισης ηταν πολυ συγκλονιστικη στιγμη, οταν βγηκε η νινιτσα, την ακουμπησαν στο στηθος μου, κι οπως χαρακτηριστικα λεει κι ο ιδιος... κλαιγαμε κι οι 3 μαζι....

[mitsakii]

Κοριτσακια μου, να σας πω κι εγω την εμπειρια μου! ο δικος μου αντρουλης παρολο που κατα την διαρκεια της εγκυμοσυνης, χλωμιαζε λιγο στη σκεψη του τοκετου κι εγω τον εκλιπαρουσα να ειναι μαζι μου, γιατι ειμαι τρελη φοβιτσιαρα , τελικα βγηκε παλικαρι!!:laugh: ηταν μαζι μου απ'την αρχη ως το τελος, απ' την αιθουσα ωδινων μεχρι το τελος στο χειρουργιο και μαλιστα ειδε και το υπερθεαμα απο μπροστα (το κεφαλακι να ξεπροβαλλει!!!) (τωρα που το ξανασκεφτομαι, μηπως δεν ειναι γενναιος, ειναι απλα αναισθητος??:laugh: )

η παρουσια του ηταν οντως πολυ ενθαρρυντικη, αν και -οπως μου ειχε πει καποιος φιλος, προς το τελος της εγκυμοσυνης, στην ουσια μονη σου το περνας ετσι ή αλλιως!- γι αυτο θελω να πω στις κοπελες που οι συντροφοι τους αρνουνται, να μην αγχωνονται και παρα πολυ!!! χωρια που προσωπικα, καταλαβαινω απολυτα την λιγοψυχια, αν ημουν στη θεση του, δε νομιζω να τα καταφερνα....

τα δυο χαρακτηριστικα στιγμιοτυπα που νομιζω δε θα ξεχασω ποτε, ηταν τα εξης: καπου στη μεση των ωδινων κι ενω ειχαν αρχισει οι βαρβατοι πονοι, του ζητησα συγγνωμη που τον στεναχωρω:silly: (ΘΕΕ ΜΟΥ, ποσο τον αγαπαω και ποσο καλη ειμαι!!!:laugh: :laugh: ) και την ωρα που με μεταφεραν στο χειρουργιο, ζητησα μια γουλια νερο γιατι ειχαν στεγνωσει εντελως τα χειλη μου και το στομα μου απο τις ανασες και μου ειπαν πως δε γινεται τωρα!! και τοτε του ζητησα να με φιλησει, για να βραχουν λιγο τα χειλη μου, να συνεχισω τα "φου,φου,φου"!!! ηταν το πιο υπεροχο, το πιο συγκλονιστικο, το πιο ανακουφιστικο φιλι που μου εχει δωσει ποτε... αυτο και το 1ο μας φιλι, ειναι απ'τις πιο ομορφες αναμνησεις της ζωης μου!!! θα τον ευγνωμονω για παντα γι αυτο το φιλι....

επισης ηταν πολυ συγκλονιστικη στιγμη, οταν βγηκε η νινιτσα, την ακουμπησαν στο στηθος μου, κι οπως χαρακτηριστικα λεει κι ο ιδιος... κλαιγαμε κι οι 3 μαζι....

[magdalina]

καλημερα ,κοριτσια...εγω θα ηθελα παρα πολυ ο αντρας μου να ειναι παρων στη γεννα,αν το αντεξει φυσικα....ειναι και αυτο...

[magdalina]

καλημερα ,κοριτσια...εγω θα ηθελα παρα πολυ ο αντρας μου να ειναι παρων στη γεννα,αν το αντεξει φυσικα....ειναι και αυτο...

[papaki70]

κοριτσια εμενα ο δικος μου μονο με αλυσιδες θα τον βγαλουν εξω απο την αιθουσα. Θελει να ναι μεσα παση θυσια. Εδω ειχαμε γιατρο σε δημοσιο νοσοκομιο και αυτος διαλεξε κλινικη μονο κ μονο για να τον αφησουνε να ναι μεσα.Γενικα τον εχω εμπιστοσυνη οτι δεν θα τα χασει γιατι εχει τυχει πολλες φορες κ ο ιδιος να δωσει τις πρωτες βοηθειες σε ατυχηματα κ σε ασχημες καταστασεις. Τωρα αυτη θα ειναι χαρουμενη περισταση αλλα ποτε δεν ξερεις αν αντεξει την συγκινηση. Μου δηλωσε ομως από τωρα οτι σιγουρα θα κλαψει. Αντε να τον δω τι θα κανει στο τελος..

[papaki70]

κοριτσια εμενα ο δικος μου μονο με αλυσιδες θα τον βγαλουν εξω απο την αιθουσα. Θελει να ναι μεσα παση θυσια. Εδω ειχαμε γιατρο σε δημοσιο νοσοκομιο και αυτος διαλεξε κλινικη μονο κ μονο για να τον αφησουνε να ναι μεσα.Γενικα τον εχω εμπιστοσυνη οτι δεν θα τα χασει γιατι εχει τυχει πολλες φορες κ ο ιδιος να δωσει τις πρωτες βοηθειες σε ατυχηματα κ σε ασχημες καταστασεις. Τωρα αυτη θα ειναι χαρουμενη περισταση αλλα ποτε δεν ξερεις αν αντεξει την συγκινηση. Μου δηλωσε ομως από τωρα οτι σιγουρα θα κλαψει. Αντε να τον δω τι θα κανει στο τελος..

[Happyland]

Μιτσακι συγλονιστικη η εμπιρεια σας!!!!!!! :woohoo:

Εγώ έκανα καισαρικη και δεν περιμενα να ειναι μεσα. Αλλα εκει που ημουν στο χειρουργειο και ότι μου απλωσαβ το σεντονι... ακουσα τη φωνούλα του! Τον ειχε βαλει μεσα ο γιατρος και καθοταν απο τη μερια της εγχειρησης!! Αυτος κι αν ειναι αναισθητος! Μετα ηθελε να μου πει τι μου εκαναν αλλα ρου λεω ΟΧΙΙΙΙΙ!!!!!!! Δε θελω να ξερω!!!!!

Πάντως ενιωθα πολυ καλα που ηξερα οτι ηταν εκει και θα ειναι ο πρωτος που θα δει το μωρο μας!!

[Happyland]

Μιτσακι συγλονιστικη η εμπιρεια σας!!!!!!! :woohoo:

Εγώ έκανα καισαρικη και δεν περιμενα να ειναι μεσα. Αλλα εκει που ημουν στο χειρουργειο και ότι μου απλωσαβ το σεντονι... ακουσα τη φωνούλα του! Τον ειχε βαλει μεσα ο γιατρος και καθοταν απο τη μερια της εγχειρησης!! Αυτος κι αν ειναι αναισθητος! Μετα ηθελε να μου πει τι μου εκαναν αλλα ρου λεω ΟΧΙΙΙΙΙ!!!!!!! Δε θελω να ξερω!!!!!

Πάντως ενιωθα πολυ καλα που ηξερα οτι ηταν εκει και θα ειναι ο πρωτος που θα δει το μωρο μας!!

[mitsakii]

γλυκια μου happyland, ηταν οντως η συγκλονιστικοτερη εμπειρια της ζωης μας και νιωθω ευλογημενη που τη ζησαμε μαζι...

μα κι η δικη σας δε παει πισω!!! τι καλα που τον εβαλαν μεσα, παρα την καισαρικη!! τελεια!! μαλλον μοιαζουν στην αναισθησια τα παλικαρια μας... κι εμενα μου ελεγε, ωχ, ωχ, βλεπω το κεφαλακι, ειναι μαυρο, ειναι, ειναι... κι εγω του ελεγα, δεν θελω να ξερω πως ειναι ανθρωπε μου!!!!:laugh:

[mitsakii]

γλυκια μου happyland, ηταν οντως η συγκλονιστικοτερη εμπειρια της ζωης μας και νιωθω ευλογημενη που τη ζησαμε μαζι...

μα κι η δικη σας δε παει πισω!!! τι καλα που τον εβαλαν μεσα, παρα την καισαρικη!! τελεια!! μαλλον μοιαζουν στην αναισθησια τα παλικαρια μας... κι εμενα μου ελεγε, ωχ, ωχ, βλεπω το κεφαλακι, ειναι μαυρο, ειναι, ειναι... κι εγω του ελεγα, δεν θελω να ξερω πως ειναι ανθρωπε μου!!!!:laugh:

[zouzou21]

ax!!mitsakii dakrysa to pisteueis???

polu omorfh stigmh fantazomai th xara sou!!!

emena o dikos mou 8elei leei na einai mesa alla ton kovw

na lupo8umaei:laugh:

:silly:

[zouzou21]

ax!!mitsakii dakrysa to pisteueis???

polu omorfh stigmh fantazomai th xara sou!!!

emena o dikos mou 8elei leei na einai mesa alla ton kovw

na lupo8umaei:laugh:

:silly:

[n_mama]

Πω πω ιστοριες! Εμενα ο αντρουλης μου ειναι η προσωποποιηση της γενναιοτητας (ή τουλαχιστον ετσι ηθελε να φαινεται στη γεννα )! Επισης επειδη ειναι φρικτά οργανωτικος, ειχε φτιαξει την τσαντα με τα απαραιτητα για το μαιευτηριο πολύ καιρο πριν και (ακουσον ακουσον!) πηγαινε και τα 2 αμαξια καθε λιγο και λιγακι στο συνεργειο για να ειναι σιγουρος οτι την κρισιμη στιγμη θα εχουμε σιγουρα αυτοκινητο!!! Εγω του ελεγα, δεν παλευεσαι αγαπη μου! Στο μαιευτηριο ηταν μαζι μου, χαμογελαστος συνεχως (ειχε φορεσει και το καλο του κουστουμι! ...παραλιγο να τον δειρω!) και μου εδινε πολυ κουραγιο! Βεβαια παραλιγο να μεινω με ενα χερι γιατι ειχε πιασει το δεξι και μου το κρατουσε καθολη τη διαρκεια του τοκετου και μετά δεν ελεγε να το αφησει και εγω μεσα στον πανικο δεν το ειχα καταλαβει, μονο οταν ηρεμησα καπως ενιωσα εναν πονο και γυρναω και το χερι μου ειχε ασπρισει!

ΥΓ: Εκδικηση για το καλο κουστουμι πηρε η Έλλη για λογαριασμο μου... Την κρατουσε αγκαλια φορωντας το και οικονομησε μια αναγουλα στον ωμο του σακακιου :laugh:

[n_mama]

Πω πω ιστοριες! Εμενα ο αντρουλης μου ειναι η προσωποποιηση της γενναιοτητας (ή τουλαχιστον ετσι ηθελε να φαινεται στη γεννα )! Επισης επειδη ειναι φρικτά οργανωτικος, ειχε φτιαξει την τσαντα με τα απαραιτητα για το μαιευτηριο πολύ καιρο πριν και (ακουσον ακουσον!) πηγαινε και τα 2 αμαξια καθε λιγο και λιγακι στο συνεργειο για να ειναι σιγουρος οτι την κρισιμη στιγμη θα εχουμε σιγουρα αυτοκινητο!!! Εγω του ελεγα, δεν παλευεσαι αγαπη μου! Στο μαιευτηριο ηταν μαζι μου, χαμογελαστος συνεχως (ειχε φορεσει και το καλο του κουστουμι! ...παραλιγο να τον δειρω!) και μου εδινε πολυ κουραγιο! Βεβαια παραλιγο να μεινω με ενα χερι γιατι ειχε πιασει το δεξι και μου το κρατουσε καθολη τη διαρκεια του τοκετου και μετά δεν ελεγε να το αφησει και εγω μεσα στον πανικο δεν το ειχα καταλαβει, μονο οταν ηρεμησα καπως ενιωσα εναν πονο και γυρναω και το χερι μου ειχε ασπρισει!

ΥΓ: Εκδικηση για το καλο κουστουμι πηρε η Έλλη για λογαριασμο μου... Την κρατουσε αγκαλια φορωντας το και οικονομησε μια αναγουλα στον ωμο του σακακιου :laugh: