Μετάβαση σε περιεχόμενο

Recommended Posts

Δημοσίευση

Ο,τι κ να πω είναι λίγο για να περιγράψω αυτό που έζησα! Το Σάββατο 19/2 γέννησα έναν βιαστικό μπέμπη 35 εβδομάδων, 2900 και 50 πόντους στο Ιασώ. Σήμερα επιστρέψαμε σπίτι. Μόλις μπορέσω θα σας μεταφέρω τη συγκλονιστική αυτή εμπειρία!!!

Δημοσίευση

ΚΑΛΑ !!! ΜΕ "ΕΣΤΕΙΛΕΣ" !!!! να σας ζήσει το βιαστικό ζουζουνι !!!! πωπωωωω !!!!

ε θα εχετε ξετρελαθεί με τον μπεμπη σπίτι τωρα !!! πουυυυ καιρός να μας γράψεις λεπτομέρειες χαχαχααχαχαχα :lol::lol::lol::lol::lol::lol:

ΠΟΛΛΑ ΦΙΛΙΑ & ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ !!!

Δημοσίευση
Ο,τι κ να πω είναι λίγο για να περιγράψω αυτό που έζησα! Το Σάββατο 19/2 γέννησα έναν βιαστικό μπέμπη 35 εβδομάδων, 2900 και 50 πόντους στο Ιασώ. Σήμερα επιστρέψαμε σπίτι. Μόλις μπορέσω θα σας μεταφέρω τη συγκλονιστική αυτή εμπειρία!!!

ΠΛΑΚΑ ΚΑΝΕΙΣ!!!!!!!!!!!!!!

[smilie=wav.gif][smilie=wav.gif][smilie=wav.gif][smilie=wav.gif][smilie=wav.gif][smilie=wav.gif][smilie=wav.gif][smilie=wav.gif][smilie=wav.gif]

Θα τρελλαθω!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Να σας ζησει ο μπεμπακος σας!!!!! Να ειναι γερος,καλοτυχος και εσεις να τον καμαρωνετε καθε μερα-ολη μερα!!!!!!!!!!!

Καλη λοχεια demie μου!!!!!

Δημοσίευση

Να σας ζήσειιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι :lol::lol::lol::lol::D:D:D:D

Να είναι πάντα υγιής και καλότυχος και να είστε όλοι πάντα καλά και ευτυχισμένοι!!!!!!!!!!!!!!!!!

Αυτός δεν είναι μπέμπης αλλά μπέμπαρος!!!! στην 35η εβδομάδα και 2.900?? Δηλαδή πόσο θα έβγαινε αν έπαιρνε όλο τον μήνα?? 4 κιλά και βάλε :lol::lol::lol::lol:

α και ήμουν ΣΙΓΟΥΡΗ ότι γέννησες καθώς σε έχασα για αρκετές ημέρες :D:D:D απλώς περίμενα να κάνεις την ανακοίνωση :D:D:D:D

Και πάλι να σας ζήσει και περιμένω με αγωνία λεπτομέρειες& εντυπώσεις από το Ιασώ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

φιλάκια!!

ΥΓ: τελικά την βυθοσκόπηση πρόλαβες να την κάνεις???

Δημοσίευση

Κατ΄αρχάς να ευχαριστήσω όλα τα κοριτσάκια για τις ευχές! Εύχομαι ό,τι επιθυμεί η καθεμιά ξεχωριστά να το ζήσει κ πάντα με υγιή κ γλυκά μωράκια!

την ιστορία μου τη διηγήθηκα στο θέμα με τις φουσκοκοιλίτσες Ιουλίου, ωστόσο θα σας αναφέρω σε γενικές γραμμές το... χρονικό της απρόβλεπτης γέννας [smilie=confused2.gif]

Τελευταία φορά είδα τον γιατρό μου την Πέμπτη στις 17/2 κ όλα ήταν μια χαρά, ο μπέμπης 2.500 κ σε τελική σχεδόν θέση. Κλείσαμε ραντεβού για 3/3, να δούμε πώς πάμε.

Παρασκευή έκανα κανονικά τα μαθήματά μου (είμαι φιλόλογος) και το βράδυ τελείωσα κατά τις 9 και, πήγα σπίτι κ ξεκουράστηκα. σημειωτέον, έτυχε να βρίσκομαι Αθήνα στο πατρικό μου, καθώς είχα και το Σάββατο μαθήματα κ είπαμε με τον άντρα μου να μην πηγαινοερχόμαστε (μένουμε λίγο πιο έξω από Αθήνα πλέον)... Σάββατο πρωί εκτός από τη δουλειά μου, είχα κ ραντεβού με τη μαία μου για να μου δείξει τα "κατατόπια" του Ιασώ ώστε να εξοικειωθώ βρε παιδί μου!

Στις 7.20' μέσα στον ύπνο μου αισθάνομαι την ανάγκη για τουαλέτα, ωστόσο κάνοντας να σηκωθώ, νιώθω να φεύγουν υγρά. Τρομάζω, πετάγομαι πάνω, γιατί νόμιζα ότι είναι αίμα! κατεβάζω πυτζάμα κ αρχίζει ένας καταρράκτης κυριολεκτικά! Ξυπνάω τον άντρα μου, ο οποίος σαστισμένος, νομίζει ότι κατουριέμαι...

Αυτός με τη σειρά του ξυπνάει τους γονείς μου κ εγώ προσπαθώ να βρω τον γιατρό μου, αλλά δεν...

Τηλεφωνώ στη μαία του, μου λέει να ξεκινήσω για Ιασώ και ότι ο γιατρός είναι εξωτερικό για συνέδριο! ΣΟΚ!

Χωρίς να προλάβω να συνειδητοποιήσω και πολλά πολλά, ετοιμάζομαι, ντύνομαι – στο μεταξύ τα νερά να ρέουν άφθονα… - και παράλληλα να ειδοποιώ με μηνύματα για την ακύρωση των μαθημάτων μου…

Φτάνουμε στο Ιασώ, έρχεται και η μαία κ πάμε κατευθείαν για εισαγωγή στον κάτω όροφο. Αφήνω τα πραγματάκια μου στους δικούς μου κ κάνω το σταυρό μου!

Πάμε στην 1η αίθουσα, μου δίνουν μια θήκη ρούχων, ξεντύνομαι, βάζω τη ρομπίτσα μου κ ξαπλώνω. Έκανα καρδιογράφημα, μου έβαλαν πεταλούδα για να πάρουν αίμα, μετά μια ένεση για τα πνευμονάκια του μπέμπη και εξέταση τραχήλου, ο οποίος ήταν κλειστός εντελώς… έπειτα ξύρισμα, κλύσμα, κ μετά έμεινα μόνη στο δωματιάκι για να πάω τουαλέτα κ να κάνω ντουζάκι.

Αφού τελείωσα, με παρέλαβαν με καροτσάκι κ πήγαμε στην αίθουσα ωδινών για καρδιοτοκογράφο. Εκεί ήρθε και ο αντρούλης μου για συμπαράσταση! Τέλεια αίσθηση να έχεις τον άντρα σου δίπλα σου! Βέβαια πάθαμε μια τρελή λαχτάρα, διότι βγήκε το καλώδιο του μηχανήματος κ ξαφνικά, ενώ ακούγαμε παλμούς, ακούγεται ένα παρατεταμένο μπιιιιιιπ και απόλυτη αδράνεια….. Παγώσαμε… σε κλάσματα δευτερολέπτου, λέω αυτό ήταν, τελειώσαμε, κάτι πήγε στραβά…. Η μαία μου πετάχτηκε πάνω κ ανακουφισμένη μετά από λίγα λεπτά συνέδεσε το μηχάνημα! Πήγε η καρδιά μας στη θέση της!!

Ο γιατρός μου έλειπε κ έτσι ανέλαβε ο διευθυντής του Ιασώ την περίπτωσή μου, η οποία έχρηζε καισαρικής τομής, δυστυχώς… αμνιακό υγρό δεν υπήρχε πλέον, ο μπεμπούλης στις 35 εβδομάδες κ με φόβο για την εξέλιξη της γέννας… συνεπώς, εγκατέλειψα μια κ καλή το όνειρο του φυσιολογικού τοκετού… Ας είναι όμως, δεν πειράζει!

11.15΄ χαιρέτησα τον άντρα μου κ μπήκαμε χειρουργείο. Η μαία μου βράχος ακλόνητος, με στήριξε απόλυτα κ με έκανε να νιώθω απόλυτα δυνατή κ ψύχραιμη! Η επισκληρίδιος με ζόρισε, πόνεσα, γιατί ο αναισθησιολόγος δεν έβρισκε το σωστό σημείο… Κάποια στιγμή το πετυχαίνει κ αρχίζω να μουδιάζω εντελώς! Από εκεί κ πέρα, όλα γίνονται ταχύτατα.. 11.45’ αντικρίζω τον μπέμπη μου, μπροστά μου!!!!!!!!!!!! Η απόλυτη στιγμή βρε κορίτσια!!!!!!!!

Επικρατεί αγωνία στην αίθουσα, να δούμε αν όντως είναι 2.500 ή μήπως ζυγίζει λιγότερο κ χρειάζεται θερμοκοιτίδα… Τελικά ο μικρούλης μου είναι 2900 και 50 πόντους, οπότε όλα είναι τέλεια!!!!!!!

Ο γιατρός τελειώνει με το ράψιμο κ αφού βγαίνω από το χειρουργείο, με δείχνουν στους δικούς μου κ πάω στην ανάνηψη για καμιά ωρίτσα. Ευτυχώς αρχίζω να κουνάω τα πόδια μου κ να συνέρχομαι από την επισκληρίδιο.

Κατόπιν, στο δωμάτιό μου κ από εκεί κ πέρα, αρχίζουν κ έρχονται ξετρελαμένοι οι συγγενείς και οι φίλοι! Ο μπέμπης κυριολεκτικά μας έπιασε όλους στον ύπνο, γονείς, φίλους, συγγενείς, γνωστούς, και όλοι έπαθαν το ίδιο σοκ με τα γεννητουράκια μας!

Πέρα από τις δύσκολες σχετικά 2-3 πρώτες μερούλες, συνήλθα κ όλα βαίνουν στο καλύτερο! Βγήκαμε Τετάρτη από το μαιευτήριο κ φτάσαμε αισίως σπιτάκι μας  !!!

Ο μπεμπούλης μια χαρά, προσπαθούμε να μπούμε σε νέους, πλέον, ρυθμούς! Ακόμη δεν πιστεύω ότι τον έχω αγκαλιά μου και όχι στην κοιλίτσα μου! Τα συναισθήματα πολύ δυνατά και για μένα αλλά και για τον μπαμπά μας, που συγκινείται συνέχεια!

Εύχομαι κοριτσάκια μου να σας πηγαίνουν όλα καλά, για όσες περιμένετε τα μωράκια σας, με το καλό, όσες έχετε, να τα χαίρεστε και να τα καμαρώνετε και για τις wanna be μανούλες, σύντομα με μωράκια στην αγκαλίτσα!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Δημοσίευση

Πω! Πω! Τι ιστορία και αυτή!!! Καλή ανάρρωση demie και να σας ζήσει ο μπέμπης, που βιάστηκε να βγεί στον έξω κόσμο!!! Ευτυχώς που ήταν μια χαρά στα κιλά του και δεν χρειάστηκε θερμοκοιτίδα...

Καλή αρχή, τώρα, στην καινούργια σας ζωή και καλή δύναμη!!!

Πολλά φιλιά και στους δυό σας :-*:YMHUG::-*:YMHUG::-*:YMHUG:

Συμμετοχή στη συζήτηση

Μπορείτε να γράψετε τώρα το μήνυμά σας και να εγγραφείτε μετά. Αν έχετε ήδη λογαριασμό, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε το μήνυμα με το ψευδώνυμό σας.
Note: Your post will require moderator approval before it will be visible.

Guest
Απαντήστε σε αυτή τη συζήτηση...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

  • Απαντήσεις

    • Αρχικά να πω την αλήθεια η μητρότητα είναι μια αρκετά απαιτητική «κατάσταση»  από την άποψη ότι είσαι η μαμά και το βάρος πέφτει στην μαμά και το μπαμπά φυσικά.    όμως είναι περισσότερο στη μαμά. Γιατί η μαμά θα είναι στο σπίτι όσο ο μπαμπάς θα είναι δουλειά.    εγώ έχω 3 παιδιά.    άπειρες φορές έχω νιώσει μόνη κ ίσως και καθημερινά από την άποψη ότι κ μένα οι συγγενείς μου μένουν κοντά αλλά έχουν κ εκείνοι τη ζωη τους δεν μπορούν καθημερινές να μου κάνουν παρέα να πω μια κουβέντα να πιω ένα καφέ (έχουν το πρόγραμμα τους, έχουν τις δουλειές τους κτλ κτλ)  η κόρη μου έγινε 6 κ της λέω κάθε μέρα πόσο τυχερή νιώθω που υπάρχει κ μπορώ να πω μια κουβέντα με κάποιον που με καταλαβαίνει.  Ο ένας ο γιος μου είναι 3.5 κ δν μπορεί να κάνει κάποια ουσιαστική συζήτηση κ το άλλο παιδάκι μου είναι 6 μηνών δεν μιλάει καν 😁 Καμία φίλη μου δεν είναι μητέρα (είμαι 30) κ κανένα συγγενικό μου πρόσωπο που είναι κοντά. Plus μένω στο εξωτερικό κ φαντάζεσαι πόσο πιο δύσκολο είναι.    εμένα τα παιδιά μου είναι η παρέα μου κ πραγματικά είναι όλη μου η μέρα. Προσωπικά μεγαλώνω τα παιδιά μου εδώ και 6 χρόνια άρα 6 χρόνια είμαι στο σπίτι. Σαφώς υπάρχουν στιγμές μοναξιάς από την άποψη ότι θέλεις έναν ενήλικα να συναναστρεφείς να πιεις ένα καφέ κάτι.    αλλά είναι στιγμές.    αν δεν ήταν η κόρη μου τόσο μεγάλη ίσως να μιλούσα στα ντουβάρια που λέει ο λόγος 🤣   το άλλο που κάνω κ μας βοηθάει όλους είναι να τα βγάζω έξω όλη την ημέρα (3ωρες τουλάχιστον) άρα παίρνουμε αέρα βλέπουμε κόσμο.    μετά από κάθε γέννα μου αντιμετώπιζα έτσι ψυχολογικά προβλήματα. Με το που πήγαινε να νυχτώσει έκλαιγα, στεναχωριόμουν, ένιωθα μόνη μου πολύ έντονα.    ευτυχώς μετά τις 50 μέρες καλυτέρεψα.    Δεν βοηθάει που κ ο άντρας μου γυρνάει 11-12 το βράδυ. Αλλά οκ είναι όλα μια συνήθεια εν τέλη.    τώρα είμαι πολύ καλύτερα που έχουν στρώσει οι ορμόνες. Δεν θα σκεφτώ δλδ τέτοια αρνητικά συναισθήματα συχνά.    (οι φίλες μου όλες μένουν στην Ελλάδα άρα μόνο τηλεφωνικά ή με βιντεοκλήσεις μπορώ να τους μιλήσω κάτι είναι κ αυτό όμως από το τίποτα 🙏🏼🩷).    τον πρώτο καιρό να έχεις παρέα συνέχεια ( την πρώτη εβδομάδα η μαμά μου κοιμόταν σπίτι μας για να με βοηθάει γιατί όπως είπα έχω 3 παιδιά άρα ήταν πολύ εξουθενωτικό μέχρι να μαζέψω δυνάμεις από τη γέννα)    Και θα πω αυτό που πάντα λέω κ στον εαυτό μου! Αν σου δίνουν τη βοήθεια τους να την παίρνεις κ να μην ντρέπεσαι. (Είμαι ένας άνθρωπος που ούτε στην μαμά μου δεν θα πω να έρθει να με βοηθήσει ή πχ στις αδερφές μου. Μόνο αν οι ίδιοι θελήσουν από μόνοι τους να έρθουν τότε θα έρθουν. Κ αυτό θεωρώ ότι είναι μειονέκτημά μου κ είναι κ εγωισμός γιατί εν τέλη θαρρώ απλά ότι δεν ξέρω να ζητάω βοήθεια ή ότι έχω εγωισμό και δεν ζητάω βοήθεια. Από την άλλη έχω την τιμή να λέω ότι τα κατάφερα μόνη μου με 3 παιδιά κάθε μέρα όλη μέρα. Τα αγαπάω τόσο πολύ μου αρέσουν τόσο πολύ τα παιδιά που ξεχνάω πολύ εύκολα αυτή τη μοναξιά)    μακρυγορησα με το καλό εύχομαι 🩷
    • Εγώ γενικά δεν είχα σταθερό κύκλο και πριν μείνω έγκυος αλλά μετά την γέννα θήλαζα μου ήρθε στους 5 μήνες η περίοδος  κάποιες φορές που ερχόταν καλά και άλλες είχα καθυστέρηση αρκετές μέρες  έχει να κάνει και με το θηλασμό σε άλλες κοπέλες στρώνει αμέσως άλλες πάλι θέλει ένα διάστημα να επανέλθει  υπάρχει ενδεχόμενο εγκυμοσύνης;
    • Σε ευχαριστώ πολύ που μου απάντησες!  Ο γιατρός μέχρι στιγμής είναι αισιόδοξος γιατί αναπτύσσονται σωστά ,δεν μου έχει θέσει κάποιον αυστηρό περιορισμό,δεν είχα κάποια αιμορραγία μέχρι στιγμής. Απλά ούτως ή άλλως τα δίδυμα γεννιούνται πρόωρα ,και σκέφτομαι ότι τα δικά μου θα γεννηθούν ακόμα πιο πρόωρα λόγω της ανωμαλίας και κάνω άσχημες σκέψεις ότι θα έχουν μια ζωή θέματα υγείας κτλ. Προσπαθώ να διαχειριστω και το σοκ της δίδυμης κυησης και το σοκ του θέματος της μήτρας με ότι αυτά συνεπάγονται... Να αναφέρω ότι είναι σε δύο διαφορετικούς σάκους άρα δύο πλακούντες. Προσπαθώ να είμαι αισιόδοξη αλλά λέω τι θα είμαι η εξαίρεση στον κανόνα εγώ;🥲 Χαίρομαι που τα κατάφερες και πήγαν όλα καλά ! 
  • Νέες συζητήσεις

×
×
  • Προσθήκη...