ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΤΗ ΓΝΩΜΗ ΣΑΣ...

[fotin]

Καλημέρα σε όλες. Θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας το εξής θέμα.

Έχω ένα αγοράκι 4,5 μηνών (το πρώτο μας παιδάκι). Γενικά σαν μωρό είναι δύσκολο, είναι αρκετά γκρινιάρης, δεν είναι βολικό παιδάκι, είχε και πολλούς κολικούς ως τώρα και απέφευγα να πηγαίνουμε βόλτες (παρόλο που μέχρι πρότεινως είχε καλοκαιρία) γιατί δεν καθόταν ουτε να τον ντύσω, μέχρι να τα καταφέρω ίδρωνα εγώ 17 φορές κι έπρεπε να ξαναμπώ για μπάνιο, τον βάζαμε στο καθισματάκι αυτοκινήτου και έκλαιγε, μετά στο καρότσι πάλι με παίδευε πολύ κι έτσι κι εγώ αγανάκτησα και είπα οτι θα τον αφήσω να μεγαλώσει λιγάκι και μετά να τον πηγαίνω βολτίτσες, ν' αρχίσει να καταλαβαίνει καλύτερα.

Εγώ με τον άντρα μου γενικά δεν είμαστε πολύ του έξω, στην πόλη που ζούμε εγώ δεν έχω πολλές φίλες, είναι όλες εκτός, δεν εργάζομαι προς το παρόν, ο άντρας μου έχει φίλους ανύπαντρους χωρίς παιδιά εννοείται κι έτσι δεν έχω παρέες να πάρω και το μωρό για βόλτα. Οι γονείς μου απέχουν 3 ώρες μακριά, μόνο τον αδερφό μου και τη νύφη μου έχω εδώ και την πεθερά μου από κάτω. Όπως καταλαβαίνετε δλδ το σπίτι μας δεν σφύζει κι απο κόσμο, συνήθως είμαστε εμείς και το μωρό, με αποτέλεσμα κι αυτο να μάθει μόνο με μας τους 2 κυρίως. Κάθε φορά που θα έρθουν λοιπόν ο αδερφός μου, το μωρό βάζει τα κλάματα, λες και δεν θέλει κάνέναν άλλον να βλέπει. Ακόμα και την πεθερά μου που τη βλέπει κάθε μέρα, μόλις τη δει η πρώτη αντίδραση είναι συνήθως το κλάμα. Φροντίζω να της τον αφήνω όμως κάτω κάθε μέρα για να μάθει να κάθεται και μαζί της.

Η πεθερά μου λέει ''έμαθε με εσας τους 2 και δεν θέλει κανέναν άλλον''. Ε, με ποιον να μάθει βρε κορίτσια, εμείς είμαστε οι γονείς του...

Επίσης μας κάνει κάθε μέρα παρατήρηση γιατί δεν το βγάζουμε το μωρό καθόλου έξω, λεέι οτι το έχουμε κλεισμένο στους 4 τοίχους. Εντάξει, εγώ γέννησα τέλος Ιουλίου, μέχρι να σαραντήσω μπήκε ο Σεπτέμβρης και μετά ο καιρός του Οκτώβρη - Νοέμβρη είναι γεμάτος ιώσεις και αρρώστιες, φοβόμουνα κιόλας να τον πάω σε κόσμο, πέρα απο τη γκρίνια κτλ. Ήδη μου αρρώστησε το καημένο μόλις 3 μηνων με μπούκωμα και πυρετό. Τώρα χειμώνιασε και για τα καλά, πού να το πάω? Α, να σημειώσω οτι μένουμε και σε μια γειτονιά που δεν μπορείς να πας πουθενά χωρίς αμάξι, έχει ανηφόρες, κατηφόρες και είναι απόμερα, δεν έχει π.χ. έναν φούρνο, ένα σουπερμάρκετ να πω οτι θα πάρω το μωρό και θα πάμε να πάρουμε ψωμι για βόλτα.

Ο φόβος μου είναι μήπως γίνει τελείως αντικοινωνικό το μπουμπούκι μου...Γιατί κλαίει όταν βλέπει άλλους? Φοβάμαι οτι θα χρειαστεί και κάποια στιγμή να πάω να δουλέψω και δεν θα μπορώ να τον αφήνω πουθενά...Εγώ φταίω κορίτσια? Δεν το μεγαλώνω σωστά το αγγελούδι μου? Αφού σκέφτομαι τώρα τα Χριστουγεννα που θα μαζευτούμε καμια 10αριά άτομα στο σπίτι, ποια θα είναι η αντίδρασή του.

Τι να κάνω, έχω μπερδευτεί κι εγώ και ο άντρας μου. Πως να το βοηθήσουμε να κοινωνικοποιηθεί? Ή μήπως είναι πολύ μωρό ακόμα? Είναι και στον χαρακτήρα του παιδιού ή φταίω μόνο εγω? Πολλά ερωτήματα έχω...Συγγνώμη αν σας κούρασα με τη φλυαρία μου... Καλές γιορτές σε όλες!

[Λιονταρακι]

καλημερα!

καταρχην να σου ζησει το μωρακι σου.να ειναι καλοτυχο κ ευτυχισμενο!

κοιτα εγω γεννησα 5 ιουλιου.κοντα ειμαστε δηλαδη.

διδυμα.

τα μεγαλωνω μονη μου.με τον αντρα μου φυσικα αλλα θελω να πω δεν εχω καποια βοηθεια.

ετσι αναγκαστικα επρεπε οτι ηθελα να κανω να το κανω μαζι με τα παιδια.

απο 20 ημερων μεχρι κ σημερα ειμαι με τα μωρα στους δρομους!!

εχουμε παει απο τη λαικη μεχρι κ σε δημοσιες υπηρεσιες.ταξιδια,για φαγητο σε ταβερνες τελοσπαντων παντου.

αυτο στο λεω οχι για να σου πω οτι κακως κανεις κ κρατας το παιδι μεσα κ να σου υποδειξω εγω τι ειναι το σωστο.

σου λεω τι κανω εγω.κ επισης να σου πω οτι τα δικα μου δεν ειναι καθολου γκρινιαρικα.ετσι μιλαω λιγο εκ του ασφαλους.

νιωθω ομως οτι αν εσυ ησουν πιο ανετη με το μωρο ολα θα ηταν καλυτερα.ακομα κ μια βολτα στο τετραγωνο που λεει ο λογος θα σας κανει κ τους δυο να νιωσετε καλυτερα.αν φοβασαι μονη σου περιμενε τον αντρα σου να πατε μαζι.

το μωρο χρειαζεται καθαρο αερα κ ερεθισματα.να βλεπει πραγματα να παρατηρει.καλα αντικοινωνικο δεν γινεται πιστευω.ειναι πολυ μικρο ακομα.αλλα για σενα το λεω περισσοτερο κ φυσικα για το μωρο.

βεβαια τωρα που χειμωνιαζει ειναι λιγο δυσκολο.αλλα αν εχει μια καλη μερα ντυσε το παιδι καλα κ εξω.

κατι αλλο που θα σου προτεινα ειναι να πας στους γονεις σου διακοπες λιγες μερες κ να κανετε εκει βολτες με τους δικους σου να ξεσκασετε ολοι μαζι!!!

δεν ξερω αν σε βοηθησα καθολου!!!

να εισαι καλα και καλες γιορτες!!!

[fotin]

καλημερα!

καταρχην να σου ζησει το μωρακι σου.να ειναι καλοτυχο κ ευτυχισμενο!

κοιτα εγω γεννησα 5 ιουλιου.κοντα ειμαστε δηλαδη.

διδυμα.

τα μεγαλωνω μονη μου.με τον αντρα μου φυσικα αλλα θελω να πω δεν εχω καποια βοηθεια.

ετσι αναγκαστικα επρεπε οτι ηθελα να κανω να το κανω μαζι με τα παιδια.

απο 20 ημερων μεχρι κ σημερα ειμαι με τα μωρα στους δρομους!!

εχουμε παει απο τη λαικη μεχρι κ σε δημοσιες υπηρεσιες.ταξιδια,για φαγητο σε ταβερνες τελοσπαντων παντου.

αυτο στο λεω οχι για να σου πω οτι κακως κανεις κ κρατας το παιδι μεσα κ να σου υποδειξω εγω τι ειναι το σωστο.

σου λεω τι κανω εγω.κ επισης να σου πω οτι τα δικα μου δεν ειναι καθολου γκρινιαρικα.ετσι μιλαω λιγο εκ του ασφαλους.

νιωθω ομως οτι αν εσυ ησουν πιο ανετη με το μωρο ολα θα ηταν καλυτερα.ακομα κ μια βολτα στο τετραγωνο που λεει ο λογος θα σας κανει κ τους δυο να νιωσετε καλυτερα.αν φοβασαι μονη σου περιμενε τον αντρα σου να πατε μαζι.

το μωρο χρειαζεται καθαρο αερα κ ερεθισματα.να βλεπει πραγματα να παρατηρει.καλα αντικοινωνικο δεν γινεται πιστευω.ειναι πολυ μικρο ακομα.αλλα για σενα το λεω περισσοτερο κ φυσικα για το μωρο.

βεβαια τωρα που χειμωνιαζει ειναι λιγο δυσκολο.αλλα αν εχει μια καλη μερα ντυσε το παιδι καλα κ εξω.

κατι αλλο που θα σου προτεινα ειναι να πας στους γονεις σου διακοπες λιγες μερες κ να κανετε εκει βολτες με τους δικους σου να ξεσκασετε ολοι μαζι!!!

δεν ξερω αν σε βοηθησα καθολου!!!

να εισαι καλα και καλες γιορτες!!![/quote

Σ' ευχαριστώ λιονταράκι. Έχω πάει και στους γονείς μου 2-3 φορές, μείναμε για μερικές μέρες, δεν μπορώ να πω οτι δεν πήγαμε και πουθενά αυτούς τους 4,5 μήνες, απλά το αποφεύγω γιατι νομίζω οτι το μωρό πραγματικά ζορίζεται με την όλη διαδικασία και νιώθω οτι δεν θα περάσει καλά, ούτε φυσικά κι εγώ, αφού θα με έχει σκάσει με το κλαμα του. Ξέρω οτι ο αέρας θα του κάνει καλό αλλά αν κλαίει και συνέχεια? Δεν είναι υποχρεωμένοι οι θαμώνες μιας καφετέριας π.χ. να ακούν ένα μωρό να κλαίει. Ελπίζω να στρώσει.

Είσαι πολύ τυχερή που δεν έχεις γκρινιάρικά μωρά... Να σου ζήσουν και να είστε πάντα καλά!

[ΜΠΕΜΠΟΥΛΗΣ]

κι εγω ειχα ενα γκρινιαρικο μωρουλι με πολυ εντονους κολικους και αλλα διαφορα

ομως ηρεμουσε οταν τον πηγαινα βολτες

μπορει να μου εκλαψε μερικες φορες,να γκρινιαζε στο καροτσι ομως του μιλαγα και τα καταφερνα

τωρα ειναι 2.5 χρονων και δεν μαζευεται απο τις βολτες

η βολτα τα κανει πιο ηρεμα το βλεπω απο τον δικο μου πως αντιδραει οταν ειναι κλεισμενος μεσα και ποσο χαιρεται οταν του λεω παμε τατα

οσο για την κοινωνικοτητα κι εμενα μονο με εμας μεγαλωνει(φροντιζω ομως και τον πηγαινω πολυ συχνα στους παπουδες,νονες κτλ)

ντυστον καλα και βγειτε εξω!!!!!!!!!!!!!!!!!

[Anastacia]

Καλημερα!

Οταν λες πως μενετε απομερα δλδ δεν μπορεις να κυκλοφορησεις με ασφαλεια

ή απλα δεν εχει μαγαζια?

Η δικη μου προταση ειναι να παρεις ενα μαρσιππο και να πας βολτα με τα ποδια(χωρις καροτσι)

μερικες φορες!

Αν στην αρχη τον φορεσεις στο σπιτι θα τον συνηθισετε κ θα τον λατρεψετε κ οι 2!

Και το μωρο θα νιωθει ασφαλεια κ δε θα γκρινιαζει και θα ειστε πιο..Ευκινητοι!

(με βροχη,με κρυο,με οτι καιρο κανει ο μαρσιππος σου λυνει τα χερια)

Και οταν βλεπεις καλες μερες να τον βαζεις κ λιγο-λιγο στο καροτσι!

Ασε που θα κανεις μια κορμαρα φετες με τοσες ανηφορες κατηφορες!Καντο τωρα ομως γιατι αν μεγαλωσει κ αλλο θα ειναι πιο δυσκολο να "μαθει" σε καροτσι(νομιζω!).

Αντε!Ακομα καθεσαι?

[2002]

Καλημέρα. Θα συμφωνήσω και εγω με τις προηγούμενες κοπέλες. Κι εγω έχω δίδυμα και απο την αρχή είχαμε πολύ γκρίνια γιατι είχανε κολικούς και τα Δ Υ Ο!!! όμως τα έπαιρνα και πηγαίναμε βόλτες απο 20 ημερών. Στην αρχή κλαίγανε τρελά μέχρι να τα δέσω στο καθισματάκι και στο καρότσι, αλλά μόλις ξεκινάγαμε τη βόλτα ηρεμούσαν, και το ίδιο γίνεται και τώρα που είναι 5 μηνών. Και εγώ μένω σε χωριό και δεν έχει να τα πάω κάπου ιδιαίτερα με το καρότσι, αλλά τα έβαζα και κάναμε βόλτες ισα-ισα για να μην είμαστε κλεισμένοι μέσα. Την ημέρα που πήγαμε στην εκκλησία για το σραντισμό, είχα πάρει τα μπουκάλια τους μαζί και μετά την ευχή πήγαμε για καφέ σε μια καφετέρια και τα τάισα εκεί. Νομίζω ότι θα σου κάνει και εσένα πολύ καλό και μετά θα ηρεμήσει και τι μωράκι σου. Πιστεύω οτι τα παιδία είναι σαν τα λαγωνικά και μας καταλαβαίνουν όταν είμαστε αγχωμένοι!!! Άντε καλές βόλτες εύχομαι!!!!

[cecilia]

Και εγω θα συμφωνισω με την Αναστασια...στο θεμα Μαρσηπος

Εμενα με ειχε σωσει...

οσο για το καθησματακι εμεις ειχαμε χοντρο θεμα...

τελικα το εβαλα στο μπροστινο καθησμα να κοιταει αναποδα και απενεργοποιησα τον αεροσακο και ηταν καπως καλυτερα για κοντινες αποστασεις..

εγω τον εβγαζα βολτα αφου ειχα φαει συνηθως κοιμοταν στο αμαξι η στον μαρσιπο και ηρεμουσε αρκετα.

[fotin]

Τον μάρσιπο τον δοκίμασα αλλά το μωρό μου τώρα είναι ήδη 7,5 κιλά, έχω κι εγώ μια ευαισθησία στη μέση και δεν με βόλεψε καθόλου. Στο μωρό βέβαια άρεσε!

Θα αρχίσω να τον πηγαίνω βόλτες αν και αυτό το τσουχτερό κρύο το φοβάμαι πολύ και απ' οτι ξέρω τα μωράκια απο τη μύτη κρυώνουν.

Να φανταστείτε οτι τώρα ήρθε η κουνιάδα μου και μόλις την είδε έβαλε τα κλάματα. Προσπάθησα να της τον δώσω να τον κρατήσει μπας και τη συνηθίσει αλλά τίποτα, κλάμα και κακό! Τον λυπηθήκαμε και τον πήρα στο δωμάτιό του. Μόλις έμεινε μόνος μαζί μου έσκασε στα γέλια! Τι θα κάνω κορίτσια? Θα βλέπει κόσμο και θα σκιάζεται? Γιατί κάνει έτσι?

Σας ευχαριστώ για τις απαντήσεις σας.

[Anastacia]

Θα συνηθισει στον κοσμο!Σιγα-σιγα!

Δεν ειναι πολλα τα 7,5 κιλα...Εμενα τοσο ηταν 3 μηνων!Τωρα ειναι 12,5 κ ακομα την "φοραω"

μερικες φορες!Βεβαια αν δεν το αντεχεις...ΟΚ!

Μην τον βγαλεις εξω με -3 αλλα οταν θα εχει 7-10 βαθμους δεν τρεχει τιποτα!

Ντυστον καλα κ βγαλτον!

[juliax]

μαρσιπο σλινγκ και κα8ε μερα φουρνο , σουπερ , χασαπη κ περίπετερο μη σου πω... να βλέπει κοσμο κα8ε μέρα να συνη8ιζει ... μην νιω8εις ένοχη ... εσύ κοιτάς να προστατευσεις το μωρό σου , οι πέ8ερες στο να κάνουν υποδείξεις πρώτες είναι ... να τα βλέπουμε μην κανουμε τα ίδια (8εος φυλάξει...)

[mama eva]

καλημερα κ απο εμενα !

θα συμφωνησω με τα κοριτσια επισης για το θεμα του μαρσιπου ..Για μας ηταν οχι απλα βολικο αλλα σωτηριο !!! Οι μεγαλες μου κορες ειχαν θεματακι με τα ισχυα τους οποτε ηταν ιδανικη η θεση του μαρσιπου ..Αγορασαμε λοιπον δυο κ τις πηγαιναμε βολτιτσες με τον αντρα μου ..Αλλα ακομα κ οταν ημουν μονη μαζι τους εβαζα την μια στο μονο μας καροτσι την αλλη στον μαρσιπο κ βουρ εξω ! Στις αρχες φοβουμουν μονη με δυο μωρα ομως το συνηθισαμε κ μας αρεσε ..

Αν οπως λες η αισθηση του αρεσει κ στο μωρο σου , ξεκινα εστω μια πολυ μικρη διαδρομη ..μεχρι το περιπτερο η τον φουρνο της γειτονιας σας ..Θ'αλλαξετε παραστασεις κ οι δυο αλλα κ διαθεση ..Σιγα σιγα πιστεψε με το μικρο θ'αναζηταει την βολτα ..Το μωρο μας που θα γινει ενος ετους στο τελος του αλλου μηνα εχει επισης τρελη χαρα οταν αισθανεται οτι θα παει βολτα ..Μεχρι κ σουπερ μαρκετ πηγαινω ορισμενες φορες κ με τις τρεις μαζι ..τι να κανω ..Η μπουλουκα μας στον μαρσιπο ( η θυγατερα μου ειναι αισιως 9 κιλα εξου κ το μπουλουκα .. ) η μια μου κορη στη θεσουλα του καροτσιου κ η αλλη μεσα στο καροτσι ..Μην φοβασαι καλε ! Ξεκινα να του δειξεις τον κοσμο , θα το απολαυσετε κ οι δυο !

Καλες βολτιτσες ευχομαι !

[LaLa]

Τα μωρα μετα τον 3ο μηνα αρχιζουν να καταλαβαινουν οτι δεν ειναι ενα με τη μαμα . Αυτο φυσικά τα φοβιζει , ξερουν οτι δεν μπορουν να επιβιώσουν απο μονα τους , εχουν απολυτη ανάγκη την μητέρα τους για να υπάρχουν αλλα και για να ηρεμουν , να νιωθουν σιγουρια και ασφάλεια .

Τους πρωτους μηνες ζωης , ενα μωρο παλευει για την επιβιωση του και οχι για την κοινωνικοτητα του . Ξερει πως μονο του δεν μπορει να τα καταφέρει , χρειάζεται ενα ατομο να συνδεθει μαζι του (συνηθως ειναι η μαμα) , ενα ατομο που θα καλυπτει τις αναγκες του για τροφή αλλα και για αγαπη , ζεστασια ,ασφαλεια.

Ειναι παρα πολυ σημαντικο για την ψυχοσωματική αναπτυξη του μωρου , τους πρωτους μηνες της ζωης του η φροντιδα του να γινετε απο ενα μονο ατομο .

Η κοινωνικοποιηση του μωρου γινετε αργοτερα , συνηθως μετα τον χρονο , οταν πλεον εχει περασει μεσα απο διαφορες διαδικασιες (προσκόλληση ,αγχος αποχωρισμου ) και πλεον ειναι σιγουρο για την αγαπη των γονιών του . Αν το παιδι νιωθει σιγουρο και εχει κερδισει την αγαπη των γονιων του , τοτε ειναι ετοιμο να κερδισει και την αγαπη του περιγυρου . Ειναι στη φυση του μωρου η κοινωνικοποίηση , ειναι σταδιο αναπτυξης και ολα περνανε απο κει . Δεν χρειάζεται να αφηνεις το μωρο στη γιαγια "για να μαθει και με αλλους" , ουτε χρειαζεται να βλεπει συνέχεια κοσμο για να "μαθει με κοσμο" . Μια φυσιολογική κοινωνικη ζωη των γονιων αρκει για να δωσει το ερεθισμα στο μωρο .

Συμφωνω με ολα τα κοριτσια , οτι η βολτα θα σας ωφελησει και τους δυο . Το μωρο , οπως και συ , χρειαζεται ερεθισματα , καθαρο αερα ,αλλαγη παραστάσεων .

Να θυμασαι οτι το μωρο σου δεν ειναι ουτε "καραγκιοζάκι" , ουτε μαριονέτα για να παιζουν οι αλλοι οπως θελουν μαζι του . Ειναι ενας ανθρωπος με δική του προσωπικότητα , με τα θελω και τις ανάγκες της ηλικιας του που οφειλουμε να τα σεβαστούμε . Μην αφηνεις κανεναν να σου τρυπωνει αμφιβολιες με το να βγαζει συμπερασματα για την μετεπειτα αναπτυξη του μωρου , κρινοντας το και φορτωνοντας το με απαιτησεις που δεν ταιριαζουν στην ηλικια ενος βρεφους !

[fotin]

Τα μωρα μετα τον 3ο μηνα αρχιζουν να καταλαβαινουν οτι δεν ειναι ενα με τη μαμα . Αυτο φυσικά τα φοβιζει , ξερουν οτι δεν μπορουν να επιβιώσουν απο μονα τους , εχουν απολυτη ανάγκη την μητέρα τους για να υπάρχουν αλλα και για να ηρεμουν , να νιωθουν σιγουρια και ασφάλεια .

Τους πρωτους μηνες ζωης , ενα μωρο παλευει για την επιβιωση του και οχι για την κοινωνικοτητα του . Ξερει πως μονο του δεν μπορει να τα καταφέρει , χρειάζεται ενα ατομο να συνδεθει μαζι του (συνηθως ειναι η μαμα) , ενα ατομο που θα καλυπτει τις αναγκες του για τροφή αλλα και για αγαπη , ζεστασια ,ασφαλεια.

Ειναι παρα πολυ σημαντικο για την ψυχοσωματική αναπτυξη του μωρου , τους πρωτους μηνες της ζωης του η φροντιδα του να γινετε απο ενα μονο ατομο .

Η κοινωνικοποιηση του μωρου γινετε αργοτερα , συνηθως μετα τον χρονο , οταν πλεον εχει περασει μεσα απο διαφορες διαδικασιες (προσκόλληση ,αγχος αποχωρισμου ) και πλεον ειναι σιγουρο για την αγαπη των γονιών του . Αν το παιδι νιωθει σιγουρο και εχει κερδισει την αγαπη των γονιων του , τοτε ειναι ετοιμο να κερδισει και την αγαπη του περιγυρου . Ειναι στη φυση του μωρου η κοινωνικοποίηση , ειναι σταδιο αναπτυξης και ολα περνανε απο κει . Δεν χρειάζεται να αφηνεις το μωρο στη γιαγια "για να μαθει και με αλλους" , ουτε χρειαζεται να βλεπει συνέχεια κοσμο για να "μαθει με κοσμο" . Μια φυσιολογική κοινωνικη ζωη των γονιων αρκει για να δωσει το ερεθισμα στο μωρο .

Συμφωνω με ολα τα κοριτσια , οτι η βολτα θα σας ωφελησει και τους δυο . Το μωρο , οπως και συ , χρειαζεται ερεθισματα , καθαρο αερα ,αλλαγη παραστάσεων .

Να θυμασαι οτι το μωρο σου δεν ειναι ουτε "καραγκιοζάκι" , ουτε μαριονέτα για να παιζουν οι αλλοι οπως θελουν μαζι του . Ειναι ενας ανθρωπος με δική του προσωπικότητα , με τα θελω και τις ανάγκες της ηλικιας του που οφειλουμε να τα σεβαστούμε . Μην αφηνεις κανεναν να σου τρυπωνει αμφιβολιες με το να βγαζει συμπερασματα για την μετεπειτα αναπτυξη του μωρου , κρινοντας το και φορτωνοντας το με απαιτησεις που δεν ταιριαζουν στην ηλικια ενος βρεφους !

Lala πραγματικά τα λεγόμενά σου μου έδειξαν μια νέα όψη των πραγμάτων όσον αφορά τη συμπεριφορά του μωρού μου.

Καθημερινά βιώνω την απόλυτη εξάρτηση που έχει ο γιος μου από μένα, την ανασφάλεια που νιώθει πολλές φορές (συνήθως κατά τη διαδικασία του ύπνου), την ανάγκη του από τη στοργή μου και την αγάπη μου (και του πατέρα φυσικά). Καταλαβαίνω απόλυτα οτι τα βρέφη μόλις λίγους μήνες πριν δεν υπήρχαν καν στον κόσμο αυτό και η κάθε τους μέρα είναι σαν ένας αγώνας επιβίωσης. Πως μπορούμε λοιπόν να έχουμε τρελές απαιτήσεις από αυτά?

Προσπαθούσα να τα εξηγήσω αυτά και σε άλλους αλλά προφανώς δεν έβρισκα τις κατάλληλες λέξεις ώστε να τους δώσω να καταλάβουν και επείδή δεν έχω κι εγώ ιδέα απο τέτοια θέματα, επηρεαζόμουν απο ανθρώπους και έλεγα πως ναι, φταίω που δεν το φέρνω σε επαφή το παιδί με πολύ κόσμο και δεν θα μάθει, θα φοβάται τους ανθρώπους, θα γίνει αντικοινωνικό.

Αυτά που μου έγραψες όμως με βοήθησαν τόσο πολύ να καταλάβω ορισμένα πράγματα, να προστατέψω το παιδί μου και να είμαι σίγουρη για το πώς το ανατρέφω κι εγώ και ο άντρας μου (ο οποίος παρεπιπτόντως μου είχε πει κατά καιρούς με δικά του λόγια βέβαια κάποια απο αυτά που μου παρέθεσες, αλλά καθότι δεν μου τα έλεγε ίσως με σωστό τρόπο, δεν έδινα σημασία).

Σ' ευχαριστώ πολύ, πραγματικά με συγκίνησαν τα λόγια σου και παρόλο που όλη τη διαδικασία ανάπτυξης του μωρού μου τη ζω καθημερινά, είναι σαν να ξύπνησα τώρα και να είδα τα πράγματα πολύ πιο ξεκάθαρα.

Αφού σκέφτομαι να τυπώσω το κείμενό σου και τώρα τα Χριστούγεννα που θα μαζευτούμε όλοι οι συγγενείς για φαγητό θα τους το μοιράσω, έτσι για να τους ανοίξω τα μάτια και να κλείσω μερικά στόματα! Να μη λένε διάφορα για το μωράκι μου!

Χίλια ευχαριστώ!

[mitsakii]

fotin μου, να σου ζήσει το μωράκι σου!

Χαίρομαι πάρα πολύ που πήρες την απάντησή σου από τη Lala, δεν έχω να προσθέσω τίποτα άλλο, με κάλυψε πλήρως!

Καταλαβαίνω τις ανησυχίες σου σαν πρωτομανούλα, γιατί όλες περάσαμε απ' αυτό το στάδιο... Άκουσα κι εγώ ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ και μάλιστα από δικούς μου ανθρώπους... Συνοπτικά, ότι το μωρό είναι τόσο ανήσυχο, γιατί 1) είναι "κακομαθημένο" (από τις αγκαλιές!) και 2) φυσικά γιατί δεν χόρταινε απ' το γάλα μου!!! Προσπαθούσα να μην επηρεάζομαι και να ακούω μόνο το ένστικτό μου, όμως ήμουν κουρασμένη και ΠΟΛΥ αγχωμένη, πρωτάρα μανούλα κι έτσι δεν ήταν πάντα εύκολο. ΚΑΚΩΣ... ΚΑΚΙΣΤΑ!!!!!! Όλες αυτές οι κουτές "συμβουλές" με οδήγησαν στο να δώσω συμπλήρωμα άνευ λόγου στο μωρό μου (και να παρουσιάσει αργότερα αλλεργία! Άσχετο, αλλά είπα κι εγώ να πω το πόνο μου!) καθώς επίσης και στο να σκέφτομαι ευκαίρως ακαίρως ότι κάτι κάνω λάθος, ότι δεν είμαι σωστή μητέρα κλπ κλπ.... Ακόμα θυμάμαι την πολύ παρηγορητική απάντηση του άντρα μου, σε όποιον σχολίαζε αρνητικά, το ότι είχαμε το μωρό ΣΥΝΕΧΕΙΑ αγκαλιά... "Ένα το έχουμε, αν δεν δώσουμε όλη μας τη προσοχή σε αυτό, σε ποιόν θα τη δώσουμε;;; Και γιατί;;;;" Ωραίος...

Σχετικά με τις βολτούλες, συμφωνώ βέβαια με όλες τις κοπέλες που σε συμβούλευσαν να αλλάξεις τακτική. Σας χρειάζονται και στους δύο... Είναι πολύτιμες και για σένα και για το μωράκι σου!!! Βουρ λοιπόν!!! Μη κολλάς πουθενά!!!

Ούτε στο ότι, το τοσοδούλικο μπεμπάκι σου, θέλει μόνο τη μανούλα του... Αν ήθελε μόνο τη γειτόνισσα, τότε θα έπρεπε να αναρωτιέσαι...!!!

[fotin]

fotin μου, να σου ζήσει το μωράκι σου!

Χαίρομαι πάρα πολύ που πήρες την απάντησή σου από τη Lala, δεν έχω να προσθέσω τίποτα άλλο, με κάλυψε πλήρως!

Καταλαβαίνω τις ανησυχίες σου σαν πρωτομανούλα, γιατί όλες περάσαμε απ' αυτό το στάδιο... Άκουσα κι εγώ ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ και μάλιστα από δικούς μου ανθρώπους... Συνοπτικά, ότι το μωρό είναι τόσο ανήσυχο, γιατί 1) είναι "κακομαθημένο" (από τις αγκαλιές!) και 2) φυσικά γιατί δεν χόρταινε απ' το γάλα μου!!! Προσπαθούσα να μην επηρεάζομαι και να ακούω μόνο το ένστικτό μου, όμως ήμουν κουρασμένη και ΠΟΛΥ αγχωμένη, πρωτάρα μανούλα κι έτσι δεν ήταν πάντα εύκολο. ΚΑΚΩΣ... ΚΑΚΙΣΤΑ!!!!!! Όλες αυτές οι κουτές "συμβουλές" με οδήγησαν στο να δώσω συμπλήρωμα άνευ λόγου στο μωρό μου (και να παρουσιάσει αργότερα αλλεργία! Άσχετο, αλλά είπα κι εγώ να πω το πόνο μου!) καθώς επίσης και στο να σκέφτομαι ευκαίρως ακαίρως ότι κάτι κάνω λάθος, ότι δεν είμαι σωστή μητέρα κλπ κλπ.... Ακόμα θυμάμαι την πολύ παρηγορητική απάντηση του άντρα μου, σε όποιον σχολίαζε αρνητικά, το ότι είχαμε το μωρό ΣΥΝΕΧΕΙΑ αγκαλιά... "Ένα το έχουμε, αν δεν δώσουμε όλη μας τη προσοχή σε αυτό, σε ποιόν θα τη δώσουμε;;; Και γιατί;;;;" Ωραίος...

Σχετικά με τις βολτούλες, συμφωνώ βέβαια με όλες τις κοπέλες που σε συμβούλευσαν να αλλάξεις τακτική. Σας χρειάζονται και στους δύο... Είναι πολύτιμες και για σένα και για το μωράκι σου!!! Βουρ λοιπόν!!! Μη κολλάς πουθενά!!!

Ούτε στο ότι, το τοσοδούλικο μπεμπάκι σου, θέλει μόνο τη μανούλα του... Αν ήθελε μόνο τη γειτόνισσα, τότε θα έπρεπε να αναρωτιέσαι...!!!

Αααααααααχχχχχχχχχχχ, αυτό πια με τις αγκαλιές mitsaki, τι να σου πω! ''Άστο μωρό στο πάρκο μόνο του κι εσύ πήγαινε στο αλλο δωμάτιο να μην σε βλέπει και μην του μιλας'', ''μην το παίρνεις αγκαλιά το παιδί με το παραμιό κλάμα του, δεν θα ξεκολλάει απο τη φούστα σου'', ''μην του μιλάς συνέχεια και το έχεις δίπλα σου, άστο μόνο του να παίζει'' και διάφορα άλλα κουλά τέτοια ακούω κι εγώ...Μα ρε παιδιά, αναρωτιόμουνα, 4,5 μηνών είναι το δόλιο, τι να παίξει μόνο του, τι να μάθει να κάθεται μόνο του? Αυτό το μόνο που θέλει είναι αγάπη και στοργή τώρα...Χαίρομαι που μου το επιβεβαιώσατε γιατί όπως είπες κι εσύ πρωτάρα είμαι και δεν ξέρω πώς να συμπεριφερθώ...Τώρα πια δεν θα ακούω κανέναν. Καλά λέει ο άντρας μου, βρεφάκι είναι το καημένο, πώς να μην το έχουμε στα όπα όπα? Να' σαι καλά φίλη μου, να χαίρεσαι το/τα παιδάκι/α σου!

[LaLa]

Fotin μου , στα γραφω αυτα γιατι τα εχω περασει και γω . Οταν γεννηθηκε η μικρη μου απο τα πρωτα πραγματα που μου ελεγαν ολοι ήταν πως θα γινει πολυ κολλημενη με μενα , δεν θα θελει αλλους ανθρωπους και θα χω προβλημα . Αυτο γιατι εμεις μενουμε εξωτερικο μακρια απο γιαγιαδες και λοιπους φιλους και συγγενεις .

Δεν μπορω να πω πως καποιες φορες δεν επηρεάστηκα απο αυτα που μου ελεγαν αλλα πιστευα παρα πολυ στο παιδι μου και στον τροπο που τη μεγαλώνουμε . Ειχα επιλεξει εναν τροπο ανατροφής που στους αλλους ενισχυε την αποψη τους . Θηλαζα , κοιμομουν μαζι με το μωρο μου , την ειχα αγκαλια συνέχεια , την φορουσα σε μαρσιπο κλπ . Οταν καποιες φορες λιγοψυχουσα εμπαινα και γω σε φορουμ , διαβαζα ενα βιβλιο που ταιριαζε στον τροπο ανατροφής που ειχα επιλεξει και επαιρνα παλι τα πανω μου .

Τωρα το "κολλημενο" πανω μας κοριτσακι μου , κανει πως δεν μας γνωριζει οταν την παμε για γυμναστική , μας σπρωχνει να φυγουμε . Γιατι ? Μα γιατι εχει ξετρελαθει με την δασκάλα της και κανει τα αδυνατα δυνατα για να τραβηξει την προσοχη και να την αγαπησει ! Αυτο το κανει απο 18 μηνων με ολους τους γνωστους , φιλους , συγγενεις που συναντα . Αφου καποια στιγμη με τον αντρα μου λεγαμε πως θα μας φερουν την Προνοια , θα νομιζουν οτι του παιδιου του λειπει η αγαπη και την ψαχνει αλλου (καποιος που δεν ξερει σιγουρα το χει σκεφτει )

Εμεις ξερουμε ομως πολυ καλα τι σημαινουν ολα αυτα που κανει . Προχτες εφυγε η μαμα μου , ειχε ερθει για 2 βδομαδες να μας δει . Οι συγγενεις που μας επαιρναν τηλ αλλα και η ιδια μου λεγαν συνεχεια οτι η μικρη θα κλαψει και θα στεναχωρεθει οταν θα φυγει γιατι η γιαγια της εκανε και ολα τα χατηρια κλπ κλπ .

Η μικρη μου ομως εχει την "ωριμότητα" και ξερει τι ρολο παιζει ο καθενας στη ζωη της . Οσο ηταν εδω η γιαγια ηταν αυτοκόλλητες και ναι εδειξε στεναχωρια οταν την αποχαιρετούσαμε χωρις υπερβολες . Τωρα μας λεει "γιαγια Λαλαδα (Ελλαδα)" και οτι θα παμε και μεις το Πάσχα με το αεροπλάνο .

Απαπα κατεβατο !

[Franita]

Γεια σου και απο μενα. Δεν εχω πολλα να προσθεσω απλα να παραθεσω κ εγω τη δικη μου εμπειρια με το μωρο μου, που ειναι σημερα 19 μηνων.

Καταρχας να πω πως πιστευω οτι καθε παιδι εχει την δικη του προσωπικοτητα κ παντα πρεπει να αφουγκραζομαστε τις αναγκες του κ να πραττουμε αναλογως.

Προσωπικα θεωρουσα τη βολτα παντα απαραιτητη κ εβγαζα το μωρο μου εξω απο 2 ημερων κ ας ειχα γεννησει Δανια κ ας εκανε κρυο. Λειτουργουσε πολυ καλα στον δικο μου. Δεν τον πηγαινα σε καφετεριες (δεν θεωρω οτι το να εχεις το μωρο σε ενα καροτσι κ να καθεσαι σε ενα καφε ειναι βολτα για το παιδι..ισα ισα...δεν θα κοινωνικοποιηθει ετσι..), πηγαιναμε σε παρκα, καναμε βολτες, ακουγαμε τα πουλακια..στην ηλικια του δικου σου τρελλαινοταν να χαζευει τα φυλλα απο τα δεντρα κ να κοιταει τα συντριβανια...Το καροτσι δεν το ηθελε καθολου,οποτε ειχα βρει τη λυση με το μαρσιππο..εχουμε περπατησει ολη την Κοπεγχαγη κ ολη την ΑΘηνα με το μαρσιππο...Περασε επισης κολικους, εκλαιγε καθε βραδυ επι ενα τριωρο..Το μονο που τον βοηθουσε ηταν η βολτιτσα κ η αγκαλια...Τον βγαζαμε καθε μερα κ μονο ετσι ηρεμουσε κ κοιμοταν...Δεν το εκανα για να κοινωνικοποιηθει, οσο για να παιρνουμε αερα, να δεχεται ερεθισματα κ να ξεφευγω κ εγω λιγο..

Οσο για τις αγκαλιες, να μην ακους κανεναν. Το δικο μου παιδι μεγαλωσε μεσα σε μια αγκαλια..χωρις υπερβολη...Δεν τον εχω αφησει να κλαψει, δεν του εκανα "εκπαιδευση" υπνου για να βρω εγω την υσηχια μου, τον θηλαζω ακομα, βγαινουμε οτι καιρο κ αν κανει (εκτος αν βρεχει), κοιμαται ακομα μαζι μας,...Ομως το παιδακι μου ειναι ευτυχισμενο, χορτασμενο απο αγκαλιες, κοινωνικοτατο, κ καθολου κολλημενο πανω μου...ειναι ανεξαρτητος κ τολμηρος ..Ακουω τι εχει να μου πει κ ακολουθω αυτο που θελει κ τι του ταιριαζει κ δεν με ενδιαφερει τι θα πουν οι αλλοι κ τι σκεφτονται..Εννοειται πως ορια μπαινουν στην καθημερινη του ζωη αλλα εγω ειμαι αυτη που τα αποφασιζω κ οχι ο κοινωνικος μου περιγυρος..

[Maimoudaki]

να σου ζησει τι μωρακι σου!!

δεν εχω να συμπληρωσω πολλα... η λαλα με καλυψε 1000000%!!! οπως παντα!!!

λιγο πολυ ολες περναμε απο αυτο το "λουκι"

κ εγω εχω ακουσει τα απιστευτα απο συγγενεις και φιλους, ειδικα μεταξυ σοβαρου κ αστειου

ακομα δε μπορω να καταλαβω γιατι ο καθενας πρεπει να εχει αποψη και να την επιβαλλει στο παιδι το δικο μου

ακομα κ τωρα μου λενε βλακειες

ηθελε αγκαλια, ηθελε βυζι, ηθελε να κοιμαται μαζι μας, με ακολουθουσε ΠΑΝΤΟΥ..

εδω και 2.5 μηνες πανε ολα αυτα.. παιζει μονος του, καθεται μονος του στο δωματιο του, κοιμαται μονος του, τρωει μονος του.. εχει γινει ενα παιδακι σχεδον αυτονομο! τωρα τον κυνηγαμε εμεις για αγκαλιες και φιλια!!

και οταν λενε οτι το μωρο θελει μονο τη μαμα του, ειναι κακο αυτο???? αν δε θελει τη μανα του ποιον θα θελει?? θα ειναι φυσιολογικο να θελει να παει σε μια θεια πχ που δεν την εχει ξαναδει ποτε? τα παιδια θελουν να ειναι με ατομα που αγαπανε κ τα αγαπουν, οχι με τον καθενα!!

ο δικος μου στον αντρα μου δεν πηγαινε καλα καλα, τωρα δεν ξεκολλαει απο πανω του!!!

μακαρι τα παιδια να κακομαθαιναν απο τις αγκαλιες.. αλλα δεν κακομαθαινουν απο την αγαπη!

πηγαινετε πολλες βολτες!! εστω και για 10 λεπτα! θα σας ανανεωσει κ τους δυο!!

[fotin]

Σας ευχαριστώ θερμά όλες. Οι ιστορίες σας με συγκίνησαν και συνάμα με έκαναν να νιώθω πιο σίγουρη και θετική για τον τρόπο που μεγαλώνει το μωράκι μου. Να είστε πάντα καλά και τα παιδάκια σας να έχουν πάντα υγεία, ευτυχία και χαρά!