Η γέννηση της Ερατούς

[euapap]

Παρασκευή 4 Ιουνίου 2010

Κατά τις 00.30 μέσα στον ύπνο μου αισθάνομαι κάτι ελαφρυά πονάκια, σαν περιόδου που έρχονται και φεύγουν. Σκέφτομαι ότι μπορεί να έχει έρθει η ώρα, μέχρι τη 01:00 περίπου κοιμάμαι και ξυπνάω. Οι πόνοι σιγά-σιγά δυναμώνουν και σηκώνομαι από το κρεβάτι κάνοντας βόλτα στο σπίτι. Ο τοκετός είχε ξεκινήσει.

Εκανα βόλτες στο σπίτι, έκατσα λίγο στη βεράντα μας κοιτώντας τη θάλασσα. Όλο σκεφτόμουν ότι το πρωί θα έχω αγκαλιά το μωρό μου. Χαϊδευα την κοιλιά μου και ένα παιχνιδάκι της Αννας που μου είχε δώσει, από αυτά τα μικρά που τα κιντερ που χωράνε σε μια χούφτα. Κατά τις 2 οι πόνοι είχαν γίνει ανά 7-10λεπτο.

Παίρνω τηλέφωνο την Ευαγγελία (μαία) και μου λέει «Ωραία, σήμερα είναι η μέρα μας!! ξαναπάρε με όταν γίνουν 5 λεπτοι» Μπαίνω στην μπανιέρα, είχα δίπλα μου ένα κεράκι λεβάντα και με χαλάρωνε τόσο μα τόσο πολύ! Το ζεστό νερό ήταν πολύ ανακουφιστικό… Στις 2.30 οι πόνοι είχαν γίνει 3 λεπτοι και ξαναπαίρνω την Ευαγγελία που μου είπε ότι εχει ήδη ξεκινήσει και έρχεται. Συνέχισα τις βόλτες στο σπίτι. Κάποια στιγμή ξύπνησε η Άννα και σηκώθηκε. Της είπα ότι τάχα μου τάχα μου της είχα κλείσει την πόρτα γιατί είχε πολλά κουνουπια. Συμφώνησε, ξαναξάπλωσε και δεν ξανασηκώθηκε παρά στις 7 το πρωί… (δεν έχει ξαναγίνει ποτέ αυτό).

Ξαναβγήκα έξω και κοίταγα τη θάλασσα και τα ελάχιστα αυτοκίνητα στον παραλιακό δρόμο… οι πονοι συντόμευαν και δυνάμωναν

Η Ευαγγελία ήρθε πολύ γρήγορα, στις 3.10. Με εξέτασε και μου είπε ότι πάμε πολύ καλά και η διαστολή είναι 7. Όμως το αμνιακό υγρό είναι πάρα πολύ και το μωρό εκτός λεκάνης. Θα πρέπει να σπάσουμε τα νερά για να κατέβει. Δεν κατάλαβα τίποτα, μόνο ζεστό υγρό να τρέχει. Ωραία, μου λέει, τώρα έχει κατέβει πολύ χαμηλά το μωρό. Θα πρέπει σε κάθε συστολή να κάθεσαι σε βαθύ κάθισμα και να σπρώχνεις τον αέρα προς τα κάτω. Αυτό μου φάνηκε πολύ κουράστικό, και έκατσα λίγο στην τουαλέτα κάνοντας το ίδιο. Μετά από 2-3 συστολές ξαναπήγαμε στο δωμάτιό μας . Τωρα πιά κάθε πόνος είναι αφόρητος,, εχω ιδρώσει τόσο πολύ που είμαι σα βρεγμένη, όλα τα μαλλιά μου, η πλάτη μου όλα! της λέω ότι δεν αντέχω άλλο (εκείνη την ώρα ήθελα να μου κάνουν καισαρική με ολική νάρκωση ή ευθανασία ) και μου λέει ότι είμαστε πάρα πολύ κοντά. Μού είπε να κάτσω όπως με βολεύει. Το μωρό είχε κατέβει πάρα πολύ. Η ώρα ήταν 4 παρά 5. Μου λέει μέχρι τις 4 θα’χουμε γεννήσει.

Με 2 έντονα σπρωξίματα βγαίνει το κεφάλι και η Ευαγγελία το ξεμπλέκει από τη διπλή περιέλιξη του λώρου. Πιάνω και εγω το κεφάλι και πιά το νιώθω ότι η μπέμπα μας είναι εδώ.. τα χέρια μου τρέμουν. Μου λένε τωρα να μην σπρώξω καθόλου. Σιγά - σιγά και μόνοι τους βγαίνουν οι ώμοι με το χεράκι μαζί (το είχε δίπλα στο κεφάλι της.. αραχτή η κυρια), γλυστράει όλο το σώμα. Μου το βάζουν πάνω μου και εγω κλαίω δυνατά και συνέχεια. Τα δάκρυά μου τρέχουν ποτάμι και δεν μπορώ να δω καθαρά το θησαυρό μου. Είναι λίγο μπλέ, ακούνητη και άπνοη. Της κάνουν μασάζ και γελάνε μεταξύ τους λέγοντάς μου να μου ζήσει. Την έχω αγκαλιά και τα χέρια μου τρέμουν. και τα πόδια μου τρέμουν, τρέμω ολόκληρη από συγκίνηση. Μου λένε να της φυσήξω το πρόσωπο και τότε πήρε την πρώτη της ανάσα, σα να έχει βγει από μακροβούτι και βάζει τα κλάμματα. Ανοίγει τα μάτια της και με κοιτάει στα μάτια. Μα πόση ευτυχία μπορεί να χωρέσει σε δύο τόσα δυο μικρά ματάκια..

Μετά από λίγο κόψαν το λώρο. Περιμέναμε αρκετή ώρα μέχρι να σταματήσει να πάλλεται και να πάρει το μωρό όλο το ομφαλοπλακουντιακό αίμα που είναι τόσο σημαντικό για την υγεία του. Ο πλακούντας, μου λένε, έχει ξεκολλήσει και περιμένουμε να βγει. Αν θυμάμαι καλά έκανε αρκετή ώρα. Με μια σύσπαση βγήκε.

Η μαμά μου μένει από κάτω και έχουμε εσωτερική σκάλα. Την πήρα τηλέφωνο και της λέω «Να μας ζήσει!!» και δεν πίστευε στα αυτιά της. Ηρθε πάνω με τις νυχτικιές χωρίς να μπορεί να αρθρώσει λέξη. Μόνο έκλαιγε και φίλαγε τα κορίτσια λέγοντας τους «Σας ευχαριστώ». ούτε οι γονείς μου είχαν ακούσει τίποτα...

Η μπεμπούλα θήλασε αμέσως για καμια ωρα, μετά κοιμήθηκε. Η Αννα ξυπνησε το πρωί και ήρθε μέσα στο δωμάτιό μου. Μόλις είδε το μωρό γούρλωσε τα μάτια της. Το μωρό μας είναι;;; μου λέει … Πολύ όμορφη είναι.. και μετά ήθελε όλο να την αγκαλιάζει και να τη φιλάει.

Ετσι ήρθε στον κόσμο η Ερατώ μας.

[Marie Saradopoulou]

ti siginitiki h perigrafi sou na sas zhsei na xaireste kai thn megalh sas koroula

[rebbeka]

να σας ζησει!!!!

πολυ ομορφη η εμπειρια σου!!!

[katherinaki82]

καλά περιττό να σου πώ ότι βούρκωσα με την ανάγνωση της περιγραφής σου...

να σου ζήσουν τα παιδάκια σου και να είστε ευτυχισμένοι..

τόση ψυχραιμία πού την αντλείς??? :laugh: χριστέ μου εδώ εγώ σε μαιευτήριο και είχα τρελλαθεί από το άγχος..καλά πώς δεν ακούστηκες καθόλου??

Συγχαρητήρια!! Και πάλι να είστε όλη η οικογένεια χαρούμενη και καλά!!

[lena]

Eυαγγελία να σας ζήσει!!! Πολύ συγκλονιστική εμπειρία!!! Ανατρίχιασα μιλάμε με όλες τις λεπτομέρειες που μας γράφεις...

Μπράβο σου που τόλμησες να γεννήσεις στο σπιτάκι σου...είσαι περίπτωση!

Φαντάζομαι τους ήρθε όλους ξαφνικό ε; Πόσο μάλλον το μικρούλι κοριτσάκι σου όταν ξύπνησε... :laugh:

Μοναδικές στιγμές ανεπανάληπτες!!! :woohoo:

Να είσαι καλά και συ και το μωρουλίνι σου και καλή λοχεία να έχεις κούκλα μου!

[maraki24]

Να χαίρεσαι τα παιδάκια σου κοπέλα μου..πολύ συγκινητική η περιγραφή σου..Τι πιο όμορφη στιγμή να βλεπεις το μωράκι σου για πρώτη φορά...

[Lollipop]

Να σας ζησει και να ειναι καλοτυχα και τα δυο σας παιδακια!!!

Υπεροχη περιγραφη!!!!!

Χαρα στο κουραγιο σου...μεγαλη αποφαση ο τοκετος στο σπιτι!

[Koukida]

Υπέροχη και συγκινητική η περιγραφή σου... πωπω, θαυμα... πραγματικό θαύμα ο τοκετος...

[geo-r-gia]

Να σου ζήσει το μωρούλι και να χαίρεσαι τα παιδάκια σου. Πραγματικά ένιωσα έκπληξη όταν διάβασα ότι γέννησες στο σπίτι,ήταν πολύ γενναίο αυτό που έκανες.Εγώ που γέννησα και τα δύο μου σε μαιευτήριο,μια μικρή ανασφάλεια την ένιωθα. Μπράβο και εύχομαι ξανά να τα καμαρώνεις και τα δύο!!

[miracle_4]

ομορφια, σε ξερω απο καπου ε?

χιχιχ να σας ζησει Και απο εδω και πολλα φιλακια.

[oliax73]

Να σου ζησει η μικρη Ερατω!!!Να ναι παντα γερη και ευτυχισμενη

[katerina_85]

να σου ζησει το κοριτσακι σου!!!!

[mama eva]

να την χαιρεστε ! Υγειης και ευτυχισμενη σας ευχομαι να ειναι ..

γεννησες σπιτι ..πω πω και μονο που το σκεφτομαι ..εγω δεν θα τα καταφερνα ποτε ..Μπραβο σου !