Μετάβαση σε περιεχόμενο

Recommended Posts

Δημοσίευση

Και να λοιπόν που ήρθε και η δική μου σειρά να αφηγηθώ πως έφερα στον κόσμο το λιονταράκι μου ( θα σας κουράσω λίγο)!!!

Παρασκευή 12/3, στις 8.30 το πρωί νιώθω ότι θέλω να πάω τουαλέτα και καθώς σηκώνομαι από το κρεβάτι αισθάνομαι μια διαρροή… σκέφτομαι πως δεν μπορεί να είναι από την κύστη… τέτοια ακράτεια πια; Παίρνω τηλ μια φίλη και μου λέει πως αν ξαναφύγουν πολλά υγρά, θα είναι αμνιακά και να πάω στο νοσοκομείο. Κάθομαι λίγη ώρα και με το που πάω να σηκωθώ πάλι, έτρεξαν κι άλλα! Δεν πανικοβάλλομαι, χαμογελάω. Μπαίνω να κάνω ένα ντους και κατεβαίνω στα πεθερικά μου για να πάω με τον πεθερό μου στο νοσοκομείο. Ο Γιώργος δούλευε και απλά του είπα ότι θα πάμε να δούμε τι είναι… δεν ήθελα να τον αναστατώσω και να φύγει χωρίς λόγο, αν τελικά δεν ήταν η ώρα. Μέχρι να πάμε είχα λερώσει 3 εσώρουχα! Και λίγο πριν φύγουμε από το σπίτι, πήγα πάλι τουαλέτα και να σου η περίφημη βλέννα με λίγο ροζ αιματάκι!!! Εκεί πια σιγουρεύτηκα… ένιωθα μόνο χαρά και καθόλου φόβο! Χαμογελούσα και σκεφτόμουν «επιτέλους έρχεται!». Στις 9 ήμουν στο νοσοκομείο. Με βλέπει μια μαία και αφού βάλαμε ένα στικ είδαμε ότι όντως σπάσαν τα νερά ( εγώ δεν κατάλαβα πάντως αυτό το -τσακ- σα να σκάει μπαλόνι ούτε έτρεξαν ποτάμι τα υγρά!). Με βλέπει μια γιατρός στον υπέρηχο, η θέση του μωρού καλή (μέχρι εκείνη τη στιγμή). Ήρθε και ο γιατρός μου, παρόλο που δεν δούλευε εκείνη τη μέρα… με βλέπει από κάτω, διαστολή 2 στις 9.30. Κάθομαι στον παλμοτοκογράφο μισή ώρα (ο πεθερός μου έρχεται σπίτι και παίρνει βαλίτσες) και μετά αλλάζω, βγαίνω και κάνω βόλτες! Στο μεταξύ είχαν έρθει και ο Γιώργος και οι γονείς μου!! Κάθε μισή ώρα μπαίνω μέσα, ακούμε την καρδούλα του και βγαίνω πάλι και περπατάω. Από πόνους… ΤΙΠΟΤΑ! Ένα μικρό τράβηγμα στη μέση, σαν πόνος περιόδου. Στις 12 μπαίνω πάλι να ακούσουμε καρδούλα. Με βλέπει ο γιατρός και η διαστολή παραμένει στο 2… από κει και μετά δεν ξαναβγήκα στους δικούς μου. Μου βάλαν ορό ωκυτοκίνης για να ξεκινήσουν οι πόνοι οι οποίοι ήταν πολύ ήπιοι. Γύρω στις 15.00 άρχισα να πονάω πιο δυνατά, η διαστολή 4 και μέχρι τις 17.00 είχε κολλήσει εκεί! Από τις 17.00 και μετά άρχισα να τα ψιλοπαίζω… κουράστηκα πολύ ψυχολογικά και παρακαλούσα τον γιατρό να κάνουμε καισαρική!!! Όχι επειδή δεν άντεχα τους πόνους αλλά γιατί ήμουν πολλές ώρες και δεν προχωρούσαμε και επίσης με έπιασε πανικός ακούγοντας τη διπλανή να ουρλιάζει λες και τη σφάζανε! Με αποσυντόνιζε, ούτε τις αναπνοές μου δεν έκανα σωστά! Στα ενδιάμεσα των πόνων κοιμόμουν και όταν ξυπνούσα και έβλεπα το ρολόι έλεγα «μόνο 2 λεπτά πέρασαν γμτ;;;» Μέχρι τις 20.00 οι πόνοι έρχονταν και έφευγαν αλλά όχι πάντα σε τακτά διαστήματα. Μια ερχόταν ανά λεπτό και μια ανά 5λεπτο. Στις 20.00 είχα φτάσει 9 διαστολή αλλά το μωρό γύρισε με το μουτράκι προς τα πάνω και ήταν σφηνωμένος στα αριστερά μου, δεν μπορούσε να μπει το κεφαλάκι του. Κάναμε προσπάθειες για εξώθηση με τον γιατρό μου και μια μαία μπας και τον ξεκολλήσουμε από κει που είχε σφηνώσει αλλά τίποτα. Οι πόνοι μου είχαν υποχωρήσει και η μήτρα ήταν πια σχεδόν αδρανής. Τελικά 20.45 λέει ο γιατρός ότι θα μπούμε για καισαρική γιατί δεν γίνεται. Ζορίστηκε και το μωρό και σε κάποια φάση ανέβασε παλμούς. Με ετοιμάζουν, μπαίνω στο χειρουργείο και θυμάμαι τα πάντα μέχρι να κοιμηθώ… εκτός απ’ το πώς κοιμήθηκα! Από όταν ξύπνησα τα θυμάμαι όλα αλλά είναι σαν να ήμουν μεθυσμένη… έτσι τα θυμάμαι, σαν όνειρο, σαν παραίσθηση! Κρύωνα πολύ, έτρεμα! Στις 21.10 είχε γεννηθεί ο πρίγκηπάς μου, 3050 και 51 εκ. Στις 23.00 ξύπνησα εγώ και με πήγαν στο δωμάτιο και μισή ώρα μετά μου τον φέρανε και μου τον ακούμπησαν στην αγκαλιά μου… η πιο συγκλονιστική στιγμή της ζωής μου (μέχρι τότε!!!). Έβαλα τα κλάματα από χαρά. Μέχρι και τώρα κλαίω όταν το θυμάμαι! Εκείνο το βράδυ δεν κοιμήθηκα. Τον κοιτούσα συνεχώς και κάθε τόσο έκλαιγα…

Από εκείνη την πρώτη στιγμή που τον κράτησα μέχρι και σήμερα που είμαστε στο σπίτι μας, νιώθω όλο και πιο ευτυχισμένη, όλο και πιο γεμάτη. Ξανάγραψα ότι είμαι τόσο χαρούμενη που πονάει η καρδιά μου από το σφίξιμο και την πληρότητα που νιώθω στην ψυχή μου!

Εύχομαι όλες οι γυναίκες να βιώσουν τη χαρά του να φέρνουν στον κόσμο ένα πλασματάκι και να γεμίζει η ζωή τους!

ΥΓ. Μη φοβάστε τους πόνους γέννας αλλά ούτε την καισαρική!!! Δεν είναι ΤΙΠΟΤΑ, ειλικρινά. Την πρώτη μέρα μόνο πονούσα (ανεκτά) και μετά η ανάρρωση ήταν τρομακτικά γρήγορη. Η ευτυχία δεν μετριάζεται από κανέναν πόνο, ούτε μικρό, ούτε μεγάλο!

Δημοσίευση

να σας ζησει το λιονταρακι σας...αλλα ΛΙΟΝΤΑΡΑΚΙ ρε παιδι μου?

Χαθηκαν οι αντρες να κανετε σεξ???????

αχααααααααααααχααααααααααααα

:laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: αστειααααακιιιιιιιιι

να σας ζησει μωρε κ καλη λοχεια!!!!! :kiss::kiss::kiss:

:kiss::kiss::kiss:

Δημοσίευση

Ποπη μου να σου ζησει το παληκαρι σου! Να εισαι παντα τοσο ευτυχισμενη! Να εισαι αγκαλια με τον Γιωργο και να απολαμβανεται το θαυμα που ηρθε στη ζωη σας! Καλη λοχεια φιλεναδα!! Φιλακια απο το Μαρακι στο παληκαρακι σου!!!! :kiss::kiss::kiss:

Δημοσίευση

Πωπω γεννητούρια στο μαμμυ!!!! Πόσο χαίρομαι!!! :woohoo:

popi να σας ζήσει το παλικαράκι σας!!!

Να είναι πάντα γερό, τυχερό και να περνάει στη ζωή του μόνο χαρές!!!!

Να τον χαίρεστε και να τον καμαρώνετε πάντα!! :cheer:

Η περιγραφή σου παραστατικότατη. Κρίμα να σας την κάνει ο μπέμπης τελευταία στιγμή και με διαστολή 9.

Αλλά τι να λέμε τώρα? Γεννήθηκε, είναι γερός? Αυτό μετράει!!!

Χαίρομαι που η ανάρρωσή σου ήταν ταχεία κι εύκολη. Κι εγώ δεν ταλαιπωρήθηκα μετά την καισαρική!!!

Φιλιά στις πατούσες του μπέμπη!! :kiss:

Δημοσίευση

Να σου ζήσει κοριτσάκι μου!!!!!!!!!!!!! :laugh: :laugh:

να ναι πάντα γερό,καλότυχο και ευτυχισμένο στη ζωή του... καλή λοχεία να χεις!!!!!!!!!!!!! μου άρεσε πολύ η περιγραφή σου..κρίμα που ταλαιπωρήθηκες τόσο και τελικά έκανες και καισαρική...

καλές γιορτούλες ν α χετε...

Δημοσίευση

κορίτσι μου, δεν σε ξέρω, αλλά όσα έγραψες με συγκίνησαν αφάνταστα!!!!! να σου ζήσει ο γιοκας σου, να τον δείς όπως επιθυμείς!!!! τυχερός να έιναι πάντα στην ζωή του!!!!! καλή λοχεία!!!!!

Δημοσίευση

Κορίτσια σας ευχαριστώ όλες για τις ευχές! Με το καλό, όσες περιμένετε, να ζήσετε την πιο συγκλονιστική εμπειρία της ζωής σας!!!Σημασία δεν έχει το πως θα έρθει τελικά ένα μωράκι αλλά να έρθει δυνατό και υγειές!!! Όσο για την ταλαιπωρία...ποια ταλαιπωρία;;; Καμιά δεν την θυμάται!!

Συμμετοχή στη συζήτηση

Μπορείτε να γράψετε τώρα το μήνυμά σας και να εγγραφείτε μετά. Αν έχετε ήδη λογαριασμό, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε το μήνυμα με το ψευδώνυμό σας.
Note: Your post will require moderator approval before it will be visible.

Guest
Απαντήστε σε αυτή τη συζήτηση...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

  • Απαντήσεις

    • Τώρα έρχεσαι στα λόγια μου, όλα είναι υποκειμενικά ... Γεννώντας ένα παιδί προφανώς και δεν σβήνουν ξαφνικά όλες οι άλλες μας ιδιότητες, ο,τι υπήρξαμε και ότι συνεχίζουμε να είμαστε, οι ανάγκες μας, οι ιδιότητές μας, τα χαρακτηριστικά μας. Δεν είμαστε μόνο μανάδες αλλά και πολλά άλλα ταυτόχρονα. Όμως το πώς αισθάνεται η καθεμία διαφέρει και δεν έχει να κάνει με ενοχική συμπεριφορά. Εφόσον ρωτάς τη γνώμη μας- που για μένα η γνώμη των άλλων, πολλώ δε μάλλον άγνωστων ανθρώπων,  μικρή σημασία έχει σε τέτοια θέματα - εγώ δεν θα άφηνα το μωρό σε ανθρώπους με τους οποίους δεν έχει καθημερινή επαφή. Θα μου έκλεβε μεγάλο κομμάτι από τη χαρά του ταξιδιού. Θα ήθελα να είμαι σίγουρη ότι σε έναν πυρετό, μια αδιαθεσία, σε ανάγκη για μια γνώριμη αγκαλιά πριν τον ύπνο, θα να το διαχειριστούν με τρόπο ασφαλή και με τρόπο που να καλύπτει τις συναισθηματικές ανάγκες όλων. Είναι σε μια ηλικία που αντιλαμβάνεται την απουσία του βασικού φροντιστή του. Και σκοπός είναι να περνάμε όλοι καλά- και εμείς αλλά και το μωρό. Όμως, δεν υπάρχει μόνο ένας δρόμος για να μεγαλώνει ένα παιδί, υπάρχουν πολλοί. Οπότε, αφού το έχεις αποφασίσει, απολαύστε το!
    • @Sotiria_94 λυπαμαι πολυ κορίτσι μου για τ μπαμπα σου. Ποσο ακόμα πιο δύσκολο στη φάση που εισαι... @ΜαρίαΔημήτρηςκαλά ναι αν δ σε έχουν ρωτήσει δ μπορείς να πεις από μονη σου. Εμεις θα την πούμε Χαρά γιατί το έχω ταμμενο στην Παναγία του χαρου που γιορτάζει στις 23 Αύγουστου στα 9μερα της Παναγίας. Το 2023 π ήμουν εγκυος πάλι στις 22 Αύγουστου παραμονή δηλ της γιορτής εκανα διακοπη της κυησης με μεγάλο φόβο να χάσω κ τη μητρα μου. Και είπα ότι αν βγω υγιής από τ χειρουργείο κ μ τ ξανά δώσει θα βάλω τ όνομα χαρά που γιορτάζει τότε. 22 Αύγουστου 2024 ειχα τελευταία φορά περιοδο. Αν αυτό δεν είναι σημάδι... αν κ θα το έβαζα ούτως η άλλως.
    • Τα ονοματα που εχεις σκεφτει ειναι και τα δυο υπεροχα δεν πειραζει που δε βγαινει υποκοριστικο Μαρακι μου. Απο τα αγαπημενα μου ονοματα😁🌹. Λυπαμαι για το μπαμπα σου, ας προσπαθησουμε να μη τα σκεφτομαστε τωρα μεχρι να ολοκληρωσουμε την εγκυμοσυνη. Παντως καποια στιγμη μολις πουμε να ετοιμασουμε πραγματα για το μαιευτηριο θα σας ρωτησω και παλι τι εχετε ετοιμασει για να συγκρινω. Εχω κρατησει μεσες ακρες αυτα που παιρνετε βεβαια αλλα πιστευω με τα μισα θα φτασω. 
    • Τρομερά νεύρα εδώ, από το πρωί, σε φάση οποίος μου πάει κόντρα δεν την γλιτώνει 😆 και τρομερή κούραση.  Εννοείται ότι δεν τσεκαρω καν συμπτώματα γιατί τόσες φορές που το έκανα δεν είχε κανένα νόημα.  Αυτό που λες το χω πάθει πάντως ανά διαστήματα
  • Νέες συζητήσεις

×
×
  • Προσθήκη...