Μετάβαση σε περιεχόμενο

ΟΜΟΡΦΗ ΙΣΤΟΡΙΑ..


Recommended Posts

Αυτό μου το έστελε η φίλη μας η anna8 και το βρήκα συγκινητικό,γι΄αυτό σας το παραθέτω.:)

Μία πραγματικά όμορφη ιστορία

Θα πάρει μόλις 37 δευτερόλεπτα να το διαβάσεις και θα αλλάξεις τον τρόπο σκέψης σου.

Δύο άνδρες, και οι δύο σοβαρά άρρωστοι, έμεναν στο ίδιο δωμάτιο ενός νοσοκομείου.

Ο ένας άνδρας αφηνόταν να σηκωθεί όρθιος στο κρεβάτι του για μία ώρα κάθε απόγευμα για να κατέβουνε υγρά από τα πνευμόνια του.

Το κρεβάτι του βρισκόταν δίπλα στο μοναδικό παράθυρο του δωματίου.

Ο άλλος άνδρας έπρεπε να περνάει όλη την ώρα του ξαπλωμένος.

Οι άνδρες μιλούσαν για ώρες αδιάκοπα. Μιλούσαν για τις γυναίκες τους και τις οικογένειές τους, τα σπίτια τους, τις δουλειές τους, τη θητεία τους στο στρατό, πού πήγαν διακοπές.

Κάθε απόγευμα, όταν ο άνδρας δίπλα στο παράθυρο μπορούσε να σηκωθεί, περνούσε την ώρα του περιγράφοντας στον «συγκάτοικό» του όλα όσα μπορούσε να δει έξω από το παράθυρο.

Ο άνδρας στο άλλο κρεβάτι άρχιζε να ζει για αυτές τις περιόδους μίας ώρας όπου μπορούσε να ανοιχτεί και να ζωογονηθεί ο δικός του κόσμος από όλη τη δραστηριότητα και χρώμα από τον κόσμο εκεί έξω.

Το παράθυρο έβλεπε ένα πάρκο με μια όμορφη λιμνούλα.

Πάπιες και κύκνοι έπαιζαν στα νερά ενώ παιδιά αρμένιζαν τα καραβάκια τους. Ερωτευμένοι νέοι περπατούσαν χέρι-χέρι ανάμεσα σε κάθε χρώματος λουλούδια και μια ωραία θέα του ορίζοντα της πόλης μπορούσε να ειδωθεί στο βάθος.

Καθώς ο άνδρας στο παράθυρο περιέγραφε όλο αυτό με θεσπέσια λεπτομέρεια, ο άνδρας στο άλλο μέρος του δωματίου έκλεινε τα μάτια του και φανταζόταν αυτό το γραφικό σκηνικό.

Ένα ζεστό απόγευμα, ο άνδρας στο παράθυρο περιέγραφε μία παρέλαση που περνούσε.

Αν και ο άλλος άνδρας δεν μπορούσε να ακούσει τη φιλαρμονική - μπορούσε να τη δει στο μάτι του μυαλού του καθώς ο κύριος δίπλα στο παράθυρο το απεικόνιζε με παραστατικές λέξεις.

Μέρες, βδομάδες και μήνες πέρασαν.

Ένα πρωί, η πρωινή νοσοκόμα ήρθε να τους φέρει νερά για το μπάνιο τους μόνο για να δει το άψυχο σώμα του άνδρα δίπλα στο παράθυρο, ο οποίος πέθανε ειρηνικά στον ύπνο του.

Ξαφνιάστηκε και κάλεσε τους θεράποντες ιατρούς να πάρουν το νεκρό σώμα.

Όταν θεωρήθηκε πρέπον, ο άλλος άνδρας ρώτησε αν θα μπορούσε να μεταφερθεί δίπλα στο παράθυρο. Η νοσοκόμα ευχαρίστως έκανε την αλλαγή, και εφ' όσον σιγουρεύτηκε ότι ο άνδρας αισθανόταν άνετα, τον άφησε μόνο.

Σιγά, επώδυνα, στήριξε τον εαυτό του στον ένα του αγκώνα να δει για πρώτη φορά του τον έξω κόσμο.

Πάσχισε να γείρει να δει έξω από το παράθυρο δίπλα στο κρεβάτι.

Αντίκρισε ένα λευκό τοίχο.

Ο άνδρας ρώτησε τη νοσοκόμα τι θα μπορούσε να ανάγκασε το συχωρεμένο συγκάτοικό του ο οποίος περιέγραφε τόσο έξοχα πράγματα έξω από το παράθυρο.

Η νοσοκόμα αποκρίθηκε πως ο άνδρας ήταν τυφλός και δεν μπορούσε να δει ούτε τον τοίχο.

Πρόσθεσε, 'Ίσως ήθελε απλά να σου δώσει θάρρος.'

Επίλογος:

Υπάρχει πελώρια ευτυχία στο να κάνεις τους άλλους ευτυχισμένους, παρά τη δική μας κατάσταση.

Μοιρασμένη λύπη είναι μισή λύπη, αλλά η ευτυχία, όταν μοιράζεται, διπλασιάζεται.

Αν θες να νιώθεις πλούσιος, απλά μέτρα όλα τα πράγματα που έχεις τα οποία δεν αγοράζονται με χρήματα.

'Το σήμερα είναι ένα δώρο, γι' αυτό αποκαλείται ' Το παρόν.'

Η προέλευση από αυτό το γράμμα είναι άγνωστη, αλλά φέρνει καλή τύχη σε όποιον το διαδίδει.

Μην κρατήσεις αυτό το γράμμα.

Απλά προώθησέ το στους φίλους στους οποίους θες να ευχηθείς ευλογία.

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

Αντριάνα μου την είχα διαβάσει και εγώ αυτή την ιστορία και στο τέλος δάκρυσα….πραγματικά αν σκεφτόμαστε πόσο τυχεροί ήμαστε που έχουμε την υγεία μας, όλα τα άλλα ¨μικρά¨ προβλήματα που μας βασανίζουν καθημερινά θα μας φαίνονταν τόσο αστεία …….

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

Αντριάνα μου την είχα διαβάσει και εγώ αυτή την ιστορία και στο τέλος δάκρυσα….πραγματικά αν σκεφτόμαστε πόσο τυχεροί ήμαστε που έχουμε την υγεία μας, όλα τα άλλα ¨μικρά¨ προβλήματα που μας βασανίζουν καθημερινά θα μας φαίνονταν τόσο αστεία …….

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

Αντριάνα μου την είχα διαβάσει και εγώ αυτή την ιστορία και στο τέλος δάκρυσα….πραγματικά αν σκεφτόμαστε πόσο τυχεροί ήμαστε που έχουμε την υγεία μας, όλα τα άλλα ¨μικρά¨ προβλήματα που μας βασανίζουν καθημερινά θα μας φαίνονταν τόσο αστεία …….

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

  • 6 months later...

Συμμετοχή στη συζήτηση

Μπορείτε να γράψετε τώρα το μήνυμά σας και να εγγραφείτε μετά. Αν έχετε ήδη λογαριασμό, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε το μήνυμα με το ψευδώνυμό σας.
Note: Your post will require moderator approval before it will be visible.

Guest
Απαντήστε σε αυτή τη συζήτηση...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

  • Απαντήσεις

    • Αυτό πολύ φοβάμαι ότι θα γίνει και θα γελάσουμε!! Θα γίνουν ξεκαθάρισματα 😀   Τραγικό που δεν κάθεται κάποιος να επιβλέπει και να βοηθήσει.. αχ σε νιώθω..κι εμένα έτσι μου παρατάνε τα ανίψια.. έρχονται επίσκεψη και ξαφνικά 'να πεταχτώ λίγο θυμήθηκα μια δουλειά' και επιστρέφουν όταν είναι να φύγουν 😀 πες ξεκάθαρα ότι θέλεις να στα κρατήσω και αν μπορώ πολύ ευχαρίστως!!
    • Καλησπέρα κορίτσια. Μόλις γυρίσαμε σπίτι από απογευματινό μπανιο με την μικρή και είδα στο εσώρουχο μου καφέ αίμα. Όχι όπως τις προηγούμενες ημέρες που ήταν ένα σκούρο μπεζ σε απειροελάχιστη ποσότητα. Τώρα ήταν σαν αίμα περιόδου. Εννοείται με έπιασαν τα κλάματα. Είπα στον άντρα μου ότι αν χάσω το μωρό, δεν θα το συγχωρήσω ποτέ στους γονείς του για την κούραση που τράβηξα 1 εβδομάδα τώρα. Ίσως να μην φταίνε αυτοί αλλά αυτή η κακή τους ενέργεια και η αδιαφορία τους είναι σαν να επιδείνωσαν την κατάσταση. Τους ανέφερα ότι ο γιατρός είπε να μην σηκώνω το μωρό όσο γίνεται, και η απάντηση τους (όχι σε εμένα απευθείας, αλλά στον άντρα μου), ήταν ότι η μάνα του έκανε μετακόμιση έγκυος. Εμένα αυτό μόνο κακία μου βγάζει. Ίσως είμαι απλά ταραγμένη και ψάχνω κάπου να αποδώσω ευθύνες.. ίσως μιλάει ο φόβος μου... Αλλά ειλικρινά έχω πανικοβληθεί και ταυτόχρονα έχω θυμώσει τόσο πολυ. Δεν ξέρω πως θα περιμένω μέχρι την Τρίτη που έχω την αυχενική. 
    • Κοίτα έχεις όλα τα δίκια του κόσμου όταν βλέπεις ομως ότι ο αλλος δεν καταλαβαίνει την κατάσταση σου με ωραίο τρόπο εξήγησε τους πως δε μπορείς πλέον...εν τω μεταξύ ζω κάτι αντίστοιχο..έχω έναν γείτονα Μ ένα κοριτσάκι κι αυτό θέλει συνέχεια να έρχεται να παίζει με τον δικό μου..ε το αφήνουν το παιδί και φεύγουν..δεν κάθονται ..κι εγώ αναγκάζομαι κάνω το διαιτητή μαζεύω το χάος μετά παιχνίδια δωμάτιο..άσε που πρέπει να έχω συνέχεια το νου μου μην πέσει κάπου μη χτυπήσει ...τελοσπαντων απ' τη μια δεν τους ήθελα και μέσ' τα πόδια μου γιατί τι να πεις και συνέχεια πρέπει να κάτσεις κι εκεί μαζί τους  ενώ τώρα κάνω και καμιά δουλειά η κάθομαι ...αλλά τώρα δε μπορώ να τρέχω πίσω να μαζεύω η να γίνει τίποτα και να βρω κάνα μπελα
    • Σ'ευχαριστώ πολύ! Άρα μέχρι τη Πέμπτη περιμένω κανονικά και βλέπουμε..
    • Προσπάθησε να βάλεις λίγο τα όρια σου από εδώ και πέρα γιατί όταν θα γεννήσεις και θα θες μια βοήθεια κατά 90% θα είναι άφαντοι 😕 Και σκέψου αν για εσενα όταν θα θες να αφήσεις κάπου το μωρο για να πας με τον αντρα σου για ενα φαγητό, θα έκαναν κάτι αντίστοιχο ;🤷‍♀️ ειναι ωραία να προσφέρεις βοήθεια αλλά αν είναι μονόπλευρο τότε θα πρέπει να κοιτάξεις και εσυ τον εαυτό σου ειδικά από εδώ και πέρα που θα έχεις και ένα μωρο  εγω το βλέπω με της κουμπαράς μου το παιδί κανονίζουμε όλοι το πρόγραμμα μας ανάλογα με το δικό της το παιδί ποτε  τρώει ποτε κοιμάται, να πάμε εμείς στο σπίτι τους να μην αλλάξει περιβάλλον η μικρή και γενικα ότι βολεύει σε εκείνους λες και εγω δεν έχω παιδί.. που αντικειμενικά έχω πιο δύσκολο παιδί εγω από το δικό της… θα δεις πολλά μετά την γεννά και από ανθρώπους που δεν το περιμένεις 
  • Νέες συζητήσεις

×
×
  • Προσθήκη...