Υιοθεσια

[ΚΑΤΚΑΤ]

Σε οσες προσπαθουν, χιλια συγγνωμη, ουτε προσπαθω να κρινω τις επιλογες κανενος, ουτε Αντζελινα Τζολι (!) θελω να το παιξω.

Απο προσωπικο ενδιαφερον ρωταω και μονο.

Οσοι προσπαθειτε να κανετε ενα παιδακι, κ δεν μπορειτε γιατι επιμενετε στην εξωσωματικη και δεν υιοθετειτε ενα παιδακι?

Και γενικα - τι γνωμη εχετε για την υιοθεσια? Και ακομη - τι γνωμη εχετε για τη βιολογικη μητερα που δινει το παιδι της για υιοθεσια?

[mariagl]

Αχ εδώ ανοίγεις ένα ΤΕΡΑΣΤΙΟ θέμα, με πολλές απόψεις. Εγώ έχω δυο παιδιά, και να σου πω την αλήθεια καταλαβαίνω απόλυτα τις κοπέλες που προσπαθούν με εξωσωματικες. Γιατί, αν καποιος γιατρός δεν έχει αποκλείσει τη δυνατότητα σε μια γυναικα να κανει παιδι, γιατί να μην προσπαθήσει ότι και αν συνεπαγεται αυτο? Σίγουρα ειναι ψυχοφθόρα διαδικασία, πολυέξοδη, αλλα η αποκτηση δικού σου παιδιου δε συγκρίνεται. όσο για την υιοθεσία, δυστυχως στη χωρα μας τα εμποδια ειναι τόσο μεγάλα, η γραφειοκρατία ανεξάντλητη, που μπορεί να πάρει και 2-3 χρονια για να σου δώσουν παιδί ή μπορει και να μη σου δώσουν καθόλου. λες και τα παιδια είναι καλύτερα στο ίδρυμα Τι να πω... Πάντως η υιοθεσία είναι μεγάλη αποφαση και ηρωική, και μπράβο σε όσους καταφέρνουν να υιοθετήσουν παιδάκι. όσο για τη βιολογική μητερα που δινει το παιδί της, για να το κάνει΄αυτό, σημαινει ότι ειναι ανικανη να το μεγαλώσει οπότε κατά τη γνώμη μου έιναι καλύτερα για το παιδι, με την προυποθεση η οικογενεια που παει να ειναι καλή απο όλες τις αποψεις...

[cecilia]

Στην Ελλαδα το θεμα Υιοθεσια δεν ειανι λιγοτερο ψηχοφθορο απο μια και δυο και τρεις εξωσωματικες..το λεω απο προσωπικη πειρα αο κοντινα ατομα στο φιλικο μου περιβαλλον.

Ειδικα το ενα ζευγαρη δεν αντεξε και τα παρατησε

[ΚΑΤΚΑΤ]

Π.χ οτι μια κοπελα νεα μενει εγκυος απο καποιον που δεν θελει το παιδι και αυτη, μη εχοντας τη στηριξη των γονιων της, αποφασιζει να το δωσει, θελοντας να ξαναφτιξει τη ζωη της με καποιον αλλο. Και ειναι σε προχωρημενη εγκυμοσυνη για αμβλωση.Ποια η γνωμη σου τοτε Franita?

[...katerina...]

ΚΑΤΚΑΤ έγραψε:

[Οσοι προσπαθειτε να κανετε ενα παιδακι, κ δεν μπορειτε γιατι επιμενετε στην εξωσωματικη και δεν υιοθετειτε ενα παιδακι?

Γεια σου Κατκατ οντως ανοιξες ενα πολυ μεγαλο θεμα για κατι το οποιο πολλς απο εμας εδω ποναει..

Εχεις παιδακι????Γιατι αν εχεις και αν σου ηρθε και ευκολα τοτε μιλας εκ του ασφαλους..

Δυστυχως οσοι ειναι εξω απο το χορο λενε πολλα τραγουδια..

Θα συμφωνησω με την Mariargi η αποκτηση του δικου σου παιδιου δεν συγκρινετε σε ολες τις φασεις..απο την συλληψη μεχρι τη γεννηση και απο τη γεννηση και για παντα..

Θα ξερεις σιγουρα πως την Ελλαδα η υιοθεσια ειναι σχεδον ακατορθωτη..

Οταν λοιπον εμενα προσωπικα μου πει ο γιατρος δεν μπορεις να κανεις παιδι τοτε ναι θα σκεφτω την υιοθεσια..οσο εχω ελπιδες θα το παλευω!!!

Συγνωμη αν φανηκα επιθετικη αλλα αυτη ειναι η αληθεια..για μενα τουλαχιστον και για οσες κοπελες πιστευω προσπαθουν καιρο..

[mariagl]

ναι είναι πολύ δύσκολη η υιοθεσία. Μάλιστα, ένα γνωσ΄το ζευγαρι της αδελφής μου, έιχε την εξής απάντηση στην ερωτηση 'γιατί τόση καθυστερηση?: AN ΔΙΝΑΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΣΟ ΕΥΚΟΛΑ, ΤΟΤΕ ΤΙ ΔΟΥΛΕΙΑ ΘΑ ΚΑΝΑΜΕ ΕΜΕΙΣ? απαντηση κοινωνικής λειτουργου. Της σπας τα μουτρα τωρα ναι η οχι? :angry:

[ΚΑΤΚΑΤ]

Φρανιτα, ελπιζω να μην νομισες οτι εκανα κατι τετοιο εγω! Και οτι θελω να κλαφτω εδω τωρα για να τραβηξω την προσοχη!(αυτα που κοροιδευαμε πριν). Σου ανεφερα το παραδειγμα απλως επειδη ειπες οτι η καθε περιπτωση ειναι διαφορετικη κ δεν ξερεις τι να απαντησεις.

Εχω παιδακι, ναι. Και οταν ειδα το μουτρακι του οταν γεννηθηκε να σας πω οτι σιγουρα θα σκοτωνα για να το προστατεψω, οχι να το δωσω!!!

Ειπα απ την αρχη οτι δεν θελω να κρινω κανεναν για τις επιλογες του. Και ευχομαι ειλικρινα μεσα απο την καρδια μου σε οσες κοπελες προσπαθουν να κρατησουν ολες τους στην αγκαλια τους το δικο τους παιδακι!

Απλα, για να μην κρυβομαι και ρωταω ετσι αοριστα και σπαω και νευρα ρωταω γιατι εγω ειμαι ενα τετοιο παιδι! Και επειδη οι γονεις μου ειχαν την επιλογη να προσπαθησουν με εξωσωματικη (πολυ καινουργια μεθοδος τοτε και με οχι σιγουρα αποτελεσματα οσο σημερα)και αντ' αυτου επελεξαν...εμενα, με νοιαζει να καταλαβω την βαρυτητα της επιλογης αυτης.

Οπως επισης, επειδη γνωριζω τη βιολογικη μου μητερα, εχει θεση στη ζωη του παιδιου μου?? Η μαλλον της αξιζει? Αυτο με απασχολει πιο πολυ.

Και θα μου πειτε "καλα, στα γεραματα σε επιασαν αυτες οι σκεψεις"

Ναι γιατι τωρα εγινα μανα και καταλαβαινω (αυτο που ειχα βαρεθει να ακουω απο τη μανα μου). Και το παν για μενα ειναι να προστατεψω τη μικρουλα μου.

[SEVASTH]

Νομίζω ότι την μητρότητα τη ζει κάθε γυναίκα είτε έχει γεννήσει το παιδί της είτε το έχει υιοθετήσει.

Ωστόσο την διάρκεια της κυοφορίας, που είναι ΜΟΝΑΔΙΚΗ για κάθε γυναίκα δεν την έχεις ζήσει όταν υιοθετείς. Οπότε νομίζω ότι είναι απόλυτα κατανοητό η προσπάθεια κάθε γυναίκας να μείνει έγγυος με κάθε δυνατή ιατρική βοήθεια. Οπότε δεν είναι δύσκολο να καταλάβεις γιατί όλες αυτές οι γυναίκες που κάνουν εξωσωματικές συνεχίζουν να προσπαθούν.

Τώρα αν δεν τα καταφέρουν είναι λογικό να στραφούν στην υιοθεσία (τα γραφιοκρατικά είναι άλλη συζήτηση).

Αλλά πάλι δεν απορώ καθόλου με όλα τα κορίτσια που ξοδεύουν και την τελευταία ρανίδα υπομονής και επιμονής προκειμένου να δουν αυτό το πολυπόθυτο ++.

Τώρα για τις γυναίκες αυτές που δίνουν για υιοθεσία τα μωρά τους δεν μπορώ να έχω άποψη. Δεν μπορώ να μπω στην σκέψη και στις συνθήκες ζωής καθεμιάς τους. Είναι το μόνο πράγμα που είμαι απόλυτη στη ζωή μου. Δεν θα έδινα ποτέ το παιδί μου.

[Eko]

Τα πράγματα είναι απλά, μπορεί η υιοθεσία να αποτελεί τεράστιο θέμα ωστόσο δεν παύει να αποτελεί επιλογή του καθενός το τι θα κάνει στη ζωη του.

Έτσι, υπάρχουν γυναίκες που θελουν να νιώσουν την μητρότητα κάνοντας το δικό τους παιδί με κάποιες απο εμάς που θέλουν και δεν το πετυχαίνουν εύκολα, άλλες που τα κάνουν 10-10 χωρίς λόγο και δεν τους ένοιαξε και ποτέ, και κάποιες που επικαλούμενες διάφορους λόγους τα παρατάνε σε ιδρύματα, είτε γιατί θέλουν να ζήσουν τη ζωή που δεν έκαναν είτε γιατι αισθάνονται οτι δεν είναι σε θέση να τα μεγαλώσουν για οικονομικούς λόγους...και δεν θα μπω καν στον κόπο να τις στολίσω με κοσμητικά επίθετα...(να μην ξεχνάμε και τα κακοποιημένα αγγελούδια που καταλήγουν σε ιδρύματα βέβαια)

και φυσικά γυναίκες που δεν θέλουν να γίνουν μάνες. γούστο τους και καπέλο τους.

To μόνο σίγουρο είναι οτι ο κάθε άνθρωπος είναι ελεύθερος να διαθέσει το είναι του ολόκληρο άμα μπορεί για να αποκτήσει ένα δικό του παιδί - πολλές ακόμα και διακινδυνεύοντας την ίδια τους την υγεία...και γούστο τους και καπέλο τους επίσης..

Δεν μπορεί να κατακρίνει κανείς κανέναν για την επιλογή του.

Σε ένα ιδανικό κόσμο κάθε παιδί θα είχε την ζεστή αγκαλιά της μάνας του αλλά δυστυχώς δεν είναι έτσι.

Και γω πριν καν επιχειρήσω με εξωσωματική να αποκτήσω παιδί έλεγα στον άντρα μου οτι προτιμώ να διαθέσω χρόνο και χρήμα για να υιοθετήσω ενα παιδι.

Ηθελα όμως και να προσπαθήσω για το δικό μου.

Η 1η μου προσπάθεια με εξωσωματική (και δεν μετράω καν τις 3σπερματεγχύσεις) δεν ευόδωσε κι ας ξεκίνησε με εγκυμοσύνη.

Να πω όμως κάτι...θα ξαναπροσπαθήσω και θα τα καταφέρω.

και θα προσπαθήσω και παιδί να υιοθετήσω -και εύχομαι να τα καταφέρω-

Αλλα....αυτό είναι δική μου επιλογή..

[dimitraki]

KATKAT το να υιοθετησεις ενα παιδι και να του αφοσιωθεις ειναι σιγουρα μια πραξη αγαπης και μεγαλοψυχιας απεναντι, οχι στο παιδι, αλλα στην ιδια τη ζωη. Το να δωδεις το παιδι σου για μενα ακουγεται ανεξηγητο, αλλα δεν ξερω τι μπορει να εχει συμβει στη ζωη μιας γυναικας που να την οδηγησει σε αυτη την αποφαση. Τωρα για το αν εχουν θεση οι βιολογικοι σου γονεις στη ζωη του παιδιου σου εχει να κανει με το αν εσυ εχεις δωσει τις απαντησεις που χρειαζεσαι στην ψυχη σου. Προσωπικα θεωρω οτι δεν πρεπει να βαρυνεις το παιδι με το παρελθον, κανε ο,τι δεν θα φορτισει το παιδι σου.

[juliax]

aaaxxxx αν ηξερες ποσο δυσκολο ειναι να υιο8ετησεις κ τι χρειαζεται κ αν τελικα (που δεν προκειται , εκτος αν εισαι πλουσια αρκετα κ δεν εχεις ουτε σκωληκοειδητιδα!!!) κ μετα απο ποοοσαα χρονια , δεν 8α ρωτουσες καν !

[neni86]

ΚΑΤΚΑΤ μου,οι απόψεις που θα ακούσεις πολλές κ διάφορες.Ξέρω φιλικά ζευγάρια που προσπαθούσαν πάνω από δέκα χρόνια να κάνουν παιδί κ τελικά τα κατάφεραν.

Δεν θέλησαν να υιοθετήσουν όσο είχαν την ελπίδα πως θα κάνουν ένα δικό τους.

Ένας θείος μου έχει αποκτήσει ένα κοριτσάκι σε μεγάλη ηλικία με την γυναίκα του κ φαίνεται σαν να είναι παππούς της μικρής κ όχι ο μπαμπάς της.Ξέρεις πως σχολιάζει ο κόσμος κάτι τέτοια,ειδικά στην επαρχία κ περισσότερο στα χωριά.

Η καλύτερη μου φίλη έμαθε πρόσφατα ότι είναι υιοθετημένη.Δεν ήθελε ποτέ να πιστέψει κάτι τέτοιο.Κ δεν δέχτηκε να συναντήσει την φυσική της μητέρα (τουλάχιστον όχι τώρα) όπως μου είπε.

Δεν ξέρω,το θέμα είναι πολύ μεγάλο.Κ ο κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός.Προσωπικά,δεν θα μπορούσα να ζήσω χωρίς παιδιά.Αν δεν μπορούσα να κάνω θα υιοθετούσα άνετα ένα παιδάκι.

[ΑΡΤΕΜΗ]

Εγώ ανήκω στην κατηγορία των γυναικών που είχαν την τύχη να μείνουν εύκολα έγκυες. Πριν μείνω όμως είχα σκεφτεί τα ερωτήματα που θέτεις. σε καμία περίπτωση δεν θα υπέβαλα τον εαυτό μου στη διαδικασία της εξωσωματικής. Ίσως είμαι πολύ εγωϊστρια γι΄αυτό.Το παραδέχομαι. Σίγουρα θα ήθελα να υιοθετήσω ένα παιδάκι αλλά ξέρω ότι στην Ελλάδα αυτές οι διαδικασίες κρατάνε τουλάχιστον 5 χρόνια. Όσο για τη μητέρα που δίνει το παιδί της για υιοθεσία είναι πολύ εύκολο να την κρίνεις αυστηρά αλλά πολύ δύσκολο να κάτσεις και να σκεφτείς τους πραγματικούς λόγους που την οδήγησαν εκεί. Πιστεύω ότι το 99%των γυναικών που γίνονται μητέρες δεν το μετανιώνουν ποτά. Το 1%΄που πιθανών να το μετανιώνει, θα έχει ψυχολογικά ή άλλα παρεμφερή προβλήματα.

[mariagl]

ΚΑΤ παντα η επιλογή μιας υιοθεσίας έχει μεγάλη βαρύτητα, θεωρώ πολύ σημαντικό αυτο που εκαναν οι θετοι σου γονεις. όσο για τη βιολογική σου μητέρα, για το αν αξίζει μια θεση στη ζωή αυτο μονο εσυ μπορεις να το κρινεις, όμως με συγχωρεις για την παρεμβαση μη την βγαλεις απο τη ζωή σου. Πιστευω ότι για την πλειοψηφία των γυναικών που δινουν ενα παιδι, ο πονος του αποχωρισμού και το κενο που τους μενει, ειναι μεγαλη τιμωρια για αυτη τους την πραξη ειτε την αξιζαν είτε οχι...

[Eko]

Ισως να μην έχουμε το δικαίωμα να κρίνουμε για όσο είμαστε απέξω, αλλά συγνώμη εγώ θα το κάνω - εξαιρώντας άτομα που ήταν άτυχα στην ζωή τους και λόγω ΥΓΕΙΑΣ αναγκάστηκαν να αφήσουν το παιδί τους

(ή και να τους το πάρουν) σε ίδρυμα,

δεν νοείται άνθρωπος με 'σώας τας φρένας' να επικαλείται λόγους που την οδηγούν στο να αποχωριστεί το σπλάχνο της.

Λυπάμαι αλλά για μενα αυτες οι γυναίκες είναι απαραδεκτα ανωριμες και αδυνατώ να είμαι επιεικής....

Εδω κατακρίνουμε αυτούς που απο επιπολαιότητα υιοθετούν ζωάκια και όταν 'δεν μπορουν άλλο να τα φροντίσουν' τα αφήνουν στους 5 δρόμους....

[ΚΑΤΚΑΤ]

Οι γονεις μου προσπαθουσαν 10 χρονια να υιοθετησουν! Και οντως η διαφορα ηλικιας που ειχαμε ειναι πολυ μεγαλη..κατι που με εκανε να νιωθω ασχημα οταν πηγαινα σχολειο (ολα τα παιδακια ελεγαν την μαμα μου γιαγια μου).

Οπως οι περισσοτεροι γονεις, εκαναν κι αυτοι τα λαθη τους. δεν τους κατηγορω, με εκαναν να αισθανθω κατι παραπανω απο δικο τους παιδι κ αυτο μετραει για μενα.

Οσο για τη βιολογικη μου μητερα, δεν επεδιωξα να τη γνωρισω, οι συγκυριες ηταν τετοιες που εγινε και αυτο.

Εγω ειχα επαφες μαζι της, δεν ειχα κατι να της συγχωρησω πολυ απλα γιατι δεν ενιωθα οτι αυτη η γυναικα ηταν η μανα που με παρατησε, αφου μανα ειχα! (τωρα ακουγεται λιγο κουφο αυτο αλλα ..ετσι ειναι).

Το παιδι μου σκεφτομαι μονο. Αξιζει να μπερδεψω αυτο το μυαλουδακι?

[ΜΠΕΜΠΟΥΛΗΣ]

ειναι οτι πιο ιερο πραγμα η υιοθεσια ομως δυστυχως στην χωρα μας τα πραγματα ειναι τοσο χρονοβορα που ειναι εις βαρος των παιδων..

οσον αφορα την βιολογικη μητερα που δινει το παιδι της για υιοθεσια σιγουρα καποιους λογους θα εχει....και προτιμοτερο ειναι να το δωσει σε καποιους που θα του προσφερουν στοργη και αγαπη παρα να το παρατησει οπως εχουμε δει σε πολλες περιπτωσεις!!!!

το κακο ειναι οτι αυτα τα παιδια περιμενουν πως και πως αυτην την αγαπη αλλα το ποσο τους την καθυστερουν δεν περιγραφεται και ετσι παραμενουν στα ιδρυματα περιμενοντας υπομονετικα το χερι που θα τα αγκαλιασει....

[ΝεφέληΠ]

Εγώ και ο άντρας μου επειδή υπήρχε μια υποψία πριν παντρευτούμε ότι μπορεί να μην μπορούμε να κάνουμε εύκολα παιδιά συζητήσαμε το θέμα αυτό.

Καταλήξαμε σε 2 σημεία.Ότι αν δεν μπορούσαμε να κάνουμε παιδί μετά από κάποιο χρονικό διάστημα προσπαθειών θα υιοθετήσουμε και δεύτερον ότι αν δεν γινόταν κι αυτό (είναι δύσκολο όπως λέτε) θα μέναμε πιστοί στην οικογένεια μας,μόνο που θα ήταν διμελής και όχι πολυμελής.

Ευτυχώς κάναμε το παιδάκι μας εύκολα και νιώθω πολύ τυχερή γιαυτό αλλά μιλώντας βέβαια εκ του ασφαλούς λέω ότι δεν θα έκανα πολλά χρόνια προσπαθειών με εξωσωματικές χωρίς να έχω κινήσει ΚΑΙ διαδικασίες υιοθεσίας.

Θα τα έκανα παράλληλα μετά από κάποιο καιρό γιατί δεν θεωρώ ότι έχει ιδιαίτερη σημασία να έχω γεννήσει το παιδί που θα μεγαλώσω.

Αυτό που λένε κάποιοι ότι θέλω το παιδί μου να μου μοιάζει και να είναι η συνέχεια της οικογένειας μου το θεωρώ εγωιστικό γιατί δεν είμαστε και τα πιο τέλεια όντα ούτε έχουμε προσυπογράψει ότι στη σύλληψη θα δοθούν μόνο τα καλά του χαρακτήρα μας και όχι τα ελαττώματά μας.

Άλλο που επίσης ακούω από ανθρώπους που φοβούνται την υιοθεσία είναι ότι φοβούνται την κληρονομικότητα λες και τα δικά μας βλαστάρια δεν μπορούν να πάρουν το κακό δρόμο ή θα έχουν σίγουρα τον τέλειο χαρακτήρα.

Η εγκυμοσύνη και το θαύμα της γέννησης είναι κάτι σημαντικό δεν λέω αλλά πάλι έρχονται πολύ πίσω στις προτεραιότητες που θα είχα εγώ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ προκειμένου να κρατήσω ένα παιδί στην αγκαλιά μου.

Φυσικά κάθε γυναίκα έχει το δικαίωμα να κάνει ότι νιώθει αλλά έχω δει σε φίλη μου πρόσφατα που έκανε εξωσωματικές και κατάφερε να κάνει τελικά ένα παιδάκι ότι σε κάποιες φάσεις το άγχος την είχε διαλύσει και κόντεψε να χαλάσει τη σχέση με τον άντρα της.

Όσον αφορά αυτές που δίνουν τα παιδιά τους στη σημερινή εποχή (παλιά επικρατούσαν άλλες συνθήκες και νοοτροπίες) νομίζω ότι είναι μια πράξη αδιανόητη εκτός ορισμένων ειδικών περιπτώσεων πχ παιδιά από βιασμό,από ανήλικες κοπέλες,από γυναίκες με διανοητικά ή ψυχολογικά προβλήματα κ.α.

[alexdim]

Παλαιότερα που είχα ταλαιπωρηθεί πάαααρα πολύ για να μείνω έγκυος (εξ'αιτίας ηλίθιου γιατρου), το είχαμε συζητήσει πολύ έντονα με τον αντρούλη μου. Στο περιβάλλον μας έχουμε και πολλά ζευγάρια που έχουν υιοθετήσει και γενικα είμαστε αρκετα "απελευθερωμένοι" με αυτό το θέμα. Πάντα όμως φοβόμουν μήπως ο καυημός μου που νόμιζα πως δεν μπορώ να αποκτήσω δικό μου με κάνει να βγάλω μπερδεμένα συναισθηματα απεναντί του...Παρ'όλ'αυτα είμαι απόλυτα υπερ των ζευγαριών που αποφασίζουν να υιοθετήσουν και δεν σας κρύβω πως όταν με το καλό γεννήσω και λίγο μεγαλώσει το παιδάκι μου, δεν θα παραιτηθώ απο την ιδέα. Πιστεύω πως θα είναι πιο συνειδητή η επιλογή μου και εντελώς ανιδιοτελης η αγάπη που θα του έχω. Όλα τα παιδάκια αξίζουν μια καλύτερη τύχη και αν εμεις μπορούμε να την προσφέρουμε γιατι όχι?

Όσο για τις μαμαδες που δίνουν τα παιδάκια τους δεν μπορούμε να κρίνουμε καμία...ίσως πραγματικα να είναι καλύτερα να υιοθετηθουν παρά να μεγαλώσουν άθλια.

[ζουμπι]

Εγω αυτο που καταλαβα περα απο τις ερωτησεις που κανεις περι υιοθεσιας και το πως το βλεπουμε το να αφηνει μια μανα το παιδι της,αυτο που επισης σε ενδιαφερει ειναι το αν καποια στιγμη η κορη σου γνωρισει τη βιολογικη σου μητερα,ετσι δεν ειναι;

Σε ολα τα υπολοιπα εχεις παρει αρκετες απαντησεις κ οι δικες μου αποψεις,αν κ απολυτες,ταιριαζουν με καποιες απο αυτες που εχουν ειπωθει.

Δε κατανοω με τιποτα το σκεπτικο μιας μανας να παραταει το παιδι της,δεν το καταλαβαινω,δεν το χωνευω,δεν το δεχομαι.Απο τη στιγμη που παραταει το παιδι της παυει να λεγετε μανα.Μανα δεν ειναι αυτη που θα πονεσει 1-2 -5 -10 ωρες θα κανει κ 5 ραμματα κ πηρε τον τιτλο.μανα ειναι αυτη που στην καθε δυσκολια θα κλεισει το σπλαχνο της μεσα στην αγκαλια της κ δεν θα αφησει τιποτα κ κανεναν να το πειραξει.

Εμεινα κ εγω εγγυος στην κορη μου,χωρις να το θελω,απο "ατυχημα".ομως δεν μου περασε ποτε απο το μυαλο να μην την κρατησω.Περασα παρα πολυ δυσκολα,χωρις βοηθεια,χωρις λεφτα,ο πατερας της ενας ανθρωπος ανωριμος,τεμπελης,περασα πεινες εγω κ το παιδι μου...ξερετε τι παει να πει το 2003,04,05 κ να ΠΕΙΝΑΣ;;;;Ναι το εζησα κ δεν ντρεπομαι να το πω.Τοτε ζουσα στην επαρχια...οταν ενα πρωι πηρα την αποφαση να φυγω απο εκει,ξερετε πως εφυγα;;Με ενα σακ βουγιαζ που ειχα μεσα τα απαραιτητα για τις δυο μας κ στην τσεπη 100 ευρω!

Δεν θελω να φανω μελο,απλα καταθετω την αληθεια μου,οπως ακριβως την εζησα.Δεν υπηρχε περιπτωση να αφησω το παιδι μου,καλυτερα να πεθαινα την ιδια στιγμη.

Οπως επισης θα ηθελα παρα πολυ να υιοθετησω ενα παιδακι αν ηταν εφικτο κι ας ειχα 2 κ 3 δικα μου,αλλα δυστηχως οπως ειπαν κ οι κοπελες στην Ελλαδα ειναι σχεδον αδυνατο να γινει πραξη μια υιοθεσια.

Τωρα οσον αφορα αυτο που ρωτας για το αν θα πρεπει να γνωρισει ην κορη σου τη βιολογικη σου μητερα...δεν ξερω..εσυ πως το νοιωθεις;τι σχεσεις εχεις πλεον μαζι της;;Θελεις να επεμβει τοσο μεσα στη ζωη σου;Νομιζω εξαρταται απο το ειδος της σχεσης που εχεις μαζι της,μονο εσυ μπορεις να κρινεις ποιο ειναι το σωστο στην προκειμενη.

Αυτα απο εμενα κ συγνωμη αν εγινα λιγο...κλαψα σε ενα σημειο.

[ρουλα 3]

ζουμπι έγραψε:

Εγω αυτο που καταλαβα περα απο τις ερωτησεις που κανεις περι υιοθεσιας και το πως το βλεπουμε το να αφηνει μια μανα το παιδι της,αυτο που επισης σε ενδιαφερει ειναι το αν καποια στιγμη η κορη σου γνωρισει τη βιολογικη σου μητερα,ετσι δεν ειναι;

Σε ολα τα υπολοιπα εχεις παρει αρκετες απαντησεις κ οι δικες μου αποψεις,αν κ απολυτες,ταιριαζουν με καποιες απο αυτες που εχουν ειπωθει.

Δε κατανοω με τιποτα το σκεπτικο μιας μανας να παραταει το παιδι της,δεν το καταλαβαινω,δεν το χωνευω,δεν το δεχομαι.Απο τη στιγμη που παραταει το παιδι της παυει να λεγετε μανα.Μανα δεν ειναι αυτη που θα πονεσει 1-2 -5 -10 ωρες θα κανει κ 5 ραμματα κ πηρε τον τιτλο.μανα ειναι αυτη που στην καθε δυσκολια θα κλεισει το σπλαχνο της μεσα στην αγκαλια της κ δεν θα αφησει τιποτα κ κανεναν να το πειραξει.

Εμεινα κ εγω εγγυος στην κορη μου,χωρις να το θελω,απο "ατυχημα".ομως δεν μου περασε ποτε απο το μυαλο να μην την κρατησω.Περασα παρα πολυ δυσκολα,χωρις βοηθεια,χωρις λεφτα,ο πατερας της ενας ανθρωπος ανωριμος,τεμπελης,περασα πεινες εγω κ το παιδι μου...ξερετε τι παει να πει το 2003,04,05 κ να ΠΕΙΝΑΣ;;;;Ναι το εζησα κ δεν ντρεπομαι να το πω.Τοτε ζουσα στην επαρχια...οταν ενα πρωι πηρα την αποφαση να φυγω απο εκει,ξερετε πως εφυγα;;Με ενα σακ βουγιαζ που ειχα μεσα τα απαραιτητα για τις δυο μας κ στην τσεπη 100 ευρω!

Δεν θελω να φανω μελο,απλα καταθετω την αληθεια μου,οπως ακριβως την εζησα.Δεν υπηρχε περιπτωση να αφησω το παιδι μου,καλυτερα να πεθαινα την ιδια στιγμη.

Οπως επισης θα ηθελα παρα πολυ να υιοθετησω ενα παιδακι αν ηταν εφικτο κι ας ειχα 2 κ 3 δικα μου,αλλα δυστηχως οπως ειπαν κ οι κοπελες στην Ελλαδα ειναι σχεδον αδυνατο να γινει πραξη μια υιοθεσια.

Τωρα οσον αφορα αυτο που ρωτας για το αν θα πρεπει να γνωρισει ην κορη σου τη βιολογικη σου μητερα...δεν ξερω..εσυ πως το νοιωθεις;τι σχεσεις εχεις πλεον μαζι της;;Θελεις να επεμβει τοσο μεσα στη ζωη σου;Νομιζω εξαρταται απο το ειδος της σχεσης που εχεις μαζι της,μονο εσυ μπορεις να κρινεις ποιο ειναι το σωστο στην προκειμενη.

Αυτα απο εμενα κ συγνωμη αν εγινα λιγο...κλαψα σε ενα σημειο.

σου στελνω τον θαυμασμο μου για την δυναμη που εχεις !

[karolinaki1]

ζουμπι έγραψε:

Δε κατανοω με τιποτα το σκεπτικο μιας μανας να παραταει το παιδι της,δεν το καταλαβαινω,δεν το χωνευω,δεν το δεχομαι.Απο τη στιγμη που παραταει το παιδι της παυει να λεγετε μανα.Μανα δεν ειναι αυτη που θα πονεσει 1-2 -5 -10 ωρες θα κανει κ 5 ραμματα κ πηρε τον τιτλο.μανα ειναι αυτη που στην καθε δυσκολια θα κλεισει το σπλαχνο της μεσα στην αγκαλια της κ δεν θα αφησει τιποτα κ κανεναν να το πειραξει.

Εμεινα κ εγω εγγυος στην κορη μου,χωρις να το θελω,απο "ατυχημα".ομως δεν μου περασε ποτε απο το μυαλο να μην την κρατησω.Περασα παρα πολυ δυσκολα,χωρις βοηθεια,χωρις λεφτα,ο πατερας της ενας ανθρωπος ανωριμος,τεμπελης,περασα πεινες εγω κ το παιδι μου...ξερετε τι παει να πει το 2003,04,05 κ να ΠΕΙΝΑΣ;;;;Ναι το εζησα κ δεν ντρεπομαι να το πω.Τοτε ζουσα στην επαρχια...οταν ενα πρωι πηρα την αποφαση να φυγω απο εκει,ξερετε πως εφυγα;;Με ενα σακ βουγιαζ που ειχα μεσα τα απαραιτητα για τις δυο μας κ στην τσεπη 100 ευρω!

Δεν θελω να φανω μελο,απλα καταθετω την αληθεια μου,οπως ακριβως την εζησα.Δεν υπηρχε περιπτωση να αφησω το παιδι μου,καλυτερα να πεθαινα την ιδια στιγμη.

Ζούμπι μου (μπορεί να μην τα χουμε ξαναπεί...) αλλά συμφωνώ απόλυτα με όλα όσα λές... Μάνα και να μην είναι δίπλα στο παιδί της δέν νοείται να λέγεται μάνα...με τίποτα...

έχω ένα κοριτσάκι 9 μηνών που το λατρεύω και που θα δινα ακόμη και τη ζωή μου γ'αυτό... αξίζει να κάνεις υπομονή για τα πάντα οι άσχημες στιγμές και οι δυσκολίες περνάνε και ξερεις τι μένει ...το υπέροχο συναίσθημα ότι έχεις φέρει στον κόσμο ένα πλασματάκι το οποίο σου οφείλει τη ζωή του και εσύ από τη μεριά σου οφείλεις να το γαλουχήσεις όσο καλύτερα μπορείς...μάνα δέν γεννιέσαι γίνεσαι....

¨¨Οσο γ'αυτά που πέρασες κοριτσάκι μου ένα πολύ μεγάλο μπράβοοοοοοοοοοοοοοοοοοοο!!!!!!!!!!!!!!!!!!! πρέπει να σαι περήφανη για τον ευατό σου και σίγουρα θα ναι και η κορούλα σου ...και δεν έγινες καθόλου μελό.

[ΚΑΤΚΑΤ]

Ζουμπι, μπραβο σου! Ειλκρινα με συγκινησες! Και με βοηθησες πολυ! Σε ευχαριστω.

Ουτε εγω μπορω να διανοηθω να εδινα το μωρο μου! Ειναι δυνατον ? Εδωπερα ενα σκυλι και το πονας και δεν μπορεις να το δωσεις, το ιδιο σου το παιδι? Αυτο το "για να εχει μια καλυτερη ζωη" το βλεπω χιλιομασημενη δικαιολογια...Σαν την κλασσικη δικαιολογια αυτων που χωριζουνν και ολοι κρυφογελαμε οταν την ακουμε "σου αξιζει κατι καλυτερο απο μενα". Μονο που οταν αυτο το λεει μια μανα..ακουγετε πολυ πιο "αστειο"...

Τελοςπαντων, αλλοι ειναι πιο αδυναμοι και πιο εγωιστες, ισως και πιο αδιαφοροι απο αλλους..

[ΛΙΖΑ]

Έχω περάσει τη φάση του να μην μένω έγκυος, έμεινα τελικά με εξωσωματική, έχω φίλες που ταλαιπωρήθηκαν πολύ περισσότερο από εμένα ή που ακόμα ταλαιπωρούντια και έτυχε να γνωρίζω και 2 ζευγάρια που έχουν υιοθετήσει παιδάκι.

Νομίζω πως η "λογική" σειρά για ένα ζευγάρι που δεν πιάνει φυσιολογικά είναι πρώτα να προσπαθήσει με ιατρική βοήθεια (εξωσωματική και όλα τα προηγούμενα στάδια - εκτός αν το πρόβλημα δε διορθώνεται πχ δεν υπάρχει μήτρα) και όταν απογοητευτεί ή κουραστεί (τελείως υποκειμενικό και προσωπικό θέμα το πότε) να στραφεί στην υιοθεσία. Από τα ζευγάρια που έχουν υιοθετήσει έχω καταλάβει ότι αγαπούν τα παιδιά τους το ίδιο με αυτούς που τα έχουν κυοφορήσει, όπως, νομίζω ότι και όσοι έχουν χρησιμοποιήσει ξένα ωάρια ή σπέρμα αγαπούν τα παιδιά τους το ίδιο με αυτούς που τα έχουν κάνει με δικά τους.

ΠΡάγματι είναι μια διαδικασία δύσκολη και χρονοβόρα. Ενα θέμα είναι ότι αν υιοθετήσει κανείς από ίδρυμα συνήθως ώσπου να ολοκληρωθεί, το παιδάκι είναι 2-3 ετών - οπότε οι θετοί γονείς πρέπει να συμβιβαστούν με το γεγονός ότι έχει αποκτήσει ήδη πολλά βιώματα και μάλιστα μάλλον αρνητικά (είτε "κακούς" φυσικούς γονείς, είτε ατμόσφαιρα ορφανοτροφείου). Σίγουρα είναι πιο εύκολο αν έχει κανείς την τύχη να υιοθετήσει μωράκι.

Οσο για αυτούς που τα δίνουν, δυστυχώς είμαι σίγουρη ότι οι πιο αθώοι είναι οι επιπόλαιοι και οι ευθυνόφοβοι που αναφέρθηκαν. Εκτός από αυτούς όμως υπάρχουν και αυτοί που σκοπίμως φέρνουν ένα μωρό στον κόσμο αποβλέποντας στο να βγάλουν κάποιο ... δωράκι. Ασχετα όμως από τους λόγους των φυσικών γονέων, το ίδιο το παιδάκι είτε είναι αποτέλεσμα βιασμού, είτε one night stand, είτε προμελετημένο, είτε είναι το 6ο μιας πάμφτωχης οικογένειας, είτε είναι πραγματικά ορφανό, το ίδιο δεν φταίει σε τίποτα και είναι ιερή ανάγκη να αποκτήσει οικογένεια.

Για το θέμα της ΚΑΤΚΑΤ. Το αν θα γνωρίσει το παιδάκι σου τη βιολογική σου μητέρα, δηλαδή τη βιολογική του γιαγιά, έχει να κάνει αποκλειστικά με το πώς αισθάνεσαι εσύ γι' αυτήν πιστεύω. Αν την έχεις δικαιολογήσει και "συγχωρέσει" και αν η ίδια ενδιαφέρεται για εσένα και έχεις μια καλή σχε΄ση, εννοείται να τη γνωρίσει. Αν όχι, δεν υπάρχει κανένας λόγος, ούτε έχεις τέτοια υποχρέωση απέναντι στο παιδί σου.

[Eko]

Ζούμπι θα σου πω μπράβο ενώ δεν θα έπρεπε (καταλαβαίνεις πως το εννοώ- γιατί εννοείται οτι αύτο ειναι το αυτονόητο για μια γυναίκα που φερει την ευθύνη ενός παιδιού.

Καλύτερα να μου κοβόταν τα χέρια και τα πόδια παρα να γυρνούσα την πλάτη στο μωρό μου.Ανατριχιάζω μονο που το σκεφτομαι.

Θα ήθελα αν έχετε χρόνο και σας αρέσουν οι ταινίες να δείτε το 'Precious'στα ελληνικα 'Μονάκριβη'

Θέμα της η μητρότητα η οικογενειακή κακοποίηση και εν μέρη η υιοθεσία..

Όσες έχετε γερά νεύρα.. απλά δείτε το.Εγώ έκανα ώρα να συνέλθω.

Οσκαρική -πλέον ταινία, και άκρως ρεαλιστική.