Μετάβαση σε περιεχόμενο

Recommended Posts

Δημοσίευση

Κορίτσια καλημέρα!!Είχα ανοίξει κάπου αλλού το θέμα για την απιστία και σας είχα πει τη δική μου περιπέτεια. Και τελικά παρέμεινα όχι για χάρη κάποιου παιδιού - άλλωστε τώρα είμαι έγκυος - αλλά γιατί είναι περίπλοκη κατάσταση και όταν είσαι έξω από τέτοιες καταστάσεις, οι απαντήσεις φαίνονται εύκολες. Δεν είναι όμως!!!Κάποιες φορές η απιστία είναι προειδοποίηση και όχι το τέλος...Αρκεί ο άλλος να δείξει ειλικρινή μεταμέλεια και βέβαι δεν τον συγχωρείς με τη μια. Ίσως το καταχωνιάσεις όπως τελικά έκανα εγώ και να αποφάσισα ότι δίνω μια ακόμη ευκαιρία..Άλλωστε του είπα ότι με αυτό που έγινε έχουν τελειώσει τα κανονάκια του και με το παραμικρό από εδώ και πέρα τέλος!

Κορίτσια σας εύχομαι ποτέ να μη τη βιώσετε απιστία!!!!

Φιλιά!!!

  • Απαντήσεις 53
  • Created
  • Τελευταία απάντηση

Top Posters In This Topic

Δημοσίευση

Μετα απο 12 ολοκληρα χρονια, ενα γαμο κι ενα παιδι και χωρις να εχει δωσει ποτε μα ποτε του την παραμικρη αφορμη (για αλλη γυναικα)...... θα το σκεφτομουν πολυ πολυ....αλλα μαλλον "ΔΕ ΘΑ ΤΟΝ ΣΥΓΧΩΡΟΥΣΑ!!! ΘΑ ΤΟΝ ΣΚΟΤΩΝΑ!!!!!!" :P:P:P

Το ξυλο δε θα το συγχωρουσα με τιποτα!!! Αλλα αν μας δειτε διπλα διπλα με τον αντρουλη μου, θα καταλαβαιτε πως δε γινεται να φαω ξυλο.....γιατι δεν παιζουμε στην ιδια κατηγορια κιλων!!!! ;):lol::lol::lol:

Δημοσίευση

εγω προσωπικα δε θα το συγχωρουσα.αν γινει μια φορα θα ερθει κ η δευτερη κ επεται συνεχεια.

δεν αξιζει να μεινεις σε ενα γαμο αν δεν περνας καλα.πολλοι λενε μενω για τα παιδια ΛΑΘΟΣ για μενα.

εχει σκεφτει κανεις αυατ τα παιδακια οως νιωθουν αν βλεπουν την μανουλα τους δυστυχισμενη?

βεβαια μιλαω εκ του ασφαλους..

Δημοσίευση

δεν ντρεπομαι να πω ο,τι στον πρωτο μου γαμο περνουσα τα παθη του χριστου..εκανα υπομονη για χαρη των παιδιων μου,των γονιων μου,και το τι θα πει ο κοσμος.ξεπερασα τα ορια μου και ειπα φτανει μεχρι εδω δε παει αλλο.στα 15 χρονια γαμου χωρισα..ο λογος?ξυλο.εχω γινει πολυ σκληρη με ο,τι εχω περασει και δε σηκωνω μυγα στο σπαθι μου.δε συγχωρω Τ Ι Π Ο Τ Α... :angry::angry::angry:

Συμμετοχή στη συζήτηση

Μπορείτε να γράψετε τώρα το μήνυμά σας και να εγγραφείτε μετά. Αν έχετε ήδη λογαριασμό, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε το μήνυμα με το ψευδώνυμό σας.
Note: Your post will require moderator approval before it will be visible.

Guest
Απαντήστε σε αυτή τη συζήτηση...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.


  • Απαντήσεις

    • Πόσο θα συμφωνήσω με αυτό το μήνυμα!!! Έχω πέσει στα πατώματα, έχω κλάψει, έχω κυνηγήσει (πιο μικρή και ανώριμη γαρ). Περνώντας τα χρόνια και κοιτωντας πίσω, έκανα απλά τον σταυρό μου και είπα Θεέ μου γλίτωσα.... Βέβαια @Nerina κορίτσι μου ο,τι και να σου λέμε εμείς τώρα, ξέρω πολύ καλά ότι δεν αλλάζει αυτό που νιώθεις. Θα σου δώσω μια τελευταία συμβουλή (τα υπόλοιπα στα είχα γράψει στο άλλο θέμα και δεν θέλω να σε κουράζω): μην κινηθείς με γνώμονα το ότι θα μείνεις μόνη σου στην ηλικία σου (εντωμεταξύ νέα κοπέλα είσαι!!!), ή τι θα πει ο κόσμος, ή τα χρόνια που περάσατε μαζί. Θα σπαταλήσεις αλλα τόσα χρόνια, πολύτιμα πλέον, από φόβο; Αξίζει;; 
    • @Mariaa_ δεν έχω ζήσει ποτέ κατάθλιψη ούτε είχα τρελό άγχος στην εγκυμοσύνη. Όμως η εγκυμοσύνη και η λοχεία είναι μια περίοδος που είναι πολύ ευαίσθητη για εμάς. Θυμάμαι ότι έκλαιγα για το παραμικρό για καταστάσεις που δεν θα έκλαιγα κανονικά.  Στην εγκυμοσύνη δούλευα και είχα το πρόγραμμα μου, αλλά όταν γέννησα και έμεινα μόνη με το μωρό τότε αντιμετώπισα την μητρική μοναξιά που λέω εγώ, κάτι που το βλέπω σε όλες τις νέες μητέρες. Ξαφνικά αλλάζει όλος σου ο κόσμος, όλο σου το πρόγραμμα και δεν έχεις παρέες και κάποιον να μιλήσεις τις ώρες που εσύ μπορείς. Ξέρεις πως αντιμετώπισα αυτή την κατάσταση; Έφτιαξα πρόγραμμα που απαιτούσε καθημερινή έξοδο και το τηρουσα πιστά όσο κουρασμένη και να ήμουν. Έτσι "αναγκαζόμουν" να ακολουθήσω μία ρουτίνα σαν να έχω δουλειά (έβρισκα και εξωτερικές δουλίτσες βέβαια να κάνω). Τι προτείνω λοιπόν; Φτιάξε καθημερινό πρόγραμμα και τήρησε το ευλαβικά. Σε αυτό βάλε καθημερινή έξοδο το πρωί (ο ήλιος κάνει καλό).  Α επίσης έκανα φιλίες από εδώ μέσα και μιλούσα με κάποιες κοπέλες που ήμασταν στην ίδια φάση και μοιραζόμασταν κάπως την καθημερινότητα. Δυστυχώς μετά τη γέννα έρχονται τα baby blues, που είναι 2 εβδομάδες που θα είσαι χάλια συναισθηματικά και θα κλαις συνέχεια. Μετά γενικά οι πρώτες 40 μέρες έχουν αρκετό ξενύχτι και κούραση, ειδικά όταν θηλάζεις. Και αν έχει και κολικούς το μωρό; Κλάψε Χαράλαμπε... Όχι δεν στα λέω όλα αυτά για να σε αγχωσω. Στα λέω για να καταλάβεις ότι πρέπει να είσαι καλά! Να φροντίσεις να είσαι στην καλύτερη δυνατή σου φάση! Αν πρέπει να πάρεις αντικαταθλιπτικά, να πάρεις. Περί θηλασμού του συντρόφου σου δεν του πέφτει κανένας λόγος! Δικό σου το σώμα! Ο δικός του ρόλος είναι να στηρίξει μόνο την απόφαση σου. Τέλος, μπες σε ομαδουλες να βρεις κι άλλες εγκύους να μοιράζεστε τα άγχη σας και που ξέρεις; Ίσως βρεις κάποια φίλη να βγαίνετε 😊
    • Με το καλό τη Δευτέρα! Εύχομαι να είναι κορίτσι γιατί έχεις ήδη 3 άντρες μέσα στο σπίτι, φτάνει 🤣 Τι ώρα έχεις την αυχενική; ΠΗΤ πότε έχεις;
    • Καλέ γιατί προδικάζεις; Εμένα πάντα 3 μέρες μετά την αναμενόμενη περίοδο ξεκινάω να έχω αχνά τεστ πρώιμης ανίχνευσης φυσικά.  Επίσης αφού ξέρεις ότι η συνταγή απαιτεί ταξιδάκι τι κάθεσαι; Για ξεκίνα να το οργανώνεις 😉
    • Ετοιμάσου για δίδυμα φίλη! Ελπίζω να έχετε κάνει τα οικονομικά σας κουμάντα 😜
  • Νέες συζητήσεις

×
×
  • Προσθήκη...