Τρομάζω...

[zaxarenia]

Θα εισαι η πιο γλυκια ΦΩΚΙΑ ever!!!! :woohoo:

με γεια το λουκ!!!!

[ΝεφέληΠ]

Κορίτσια συγνώμη αλλά εγώ δεν είμαι τόσο αισιόδοξη.Το λέω γιατί έχω προσωπική πείρα.

Άλλο να είσαι αγχώδης γενικά και άλλο να έχεις παθολογικό άγχος που σου δυσκολεύει τη ζωή.

Ο ερχομός ενός παιδιού είναι η μεγαλύτερη ευθύνη που θα σου τύχει στη ζωή σου.

Αν δεν μπορείς να τα βγάλεις πέρα με απλά πράγματα τι θα κάνεις αν σου τύχει κάτι σοβαρό;

Ο χαρακτήρας ενός ανθρώπου δεν αλλάζει ως δια μαγείας μετά την γέννηση ενός μωρού,ιδιαίτερα για τον πατέρα που τις περισσότερες φορές δεν βιώνει το γεγονός όπως μια μητέρα.

Η γνώμη μου είναι ότι άτομα με έντονο άγχος που αγγίζει τα όρια του παθολογικού πρέπει να ζητάνε τη γνώμη ειδικού.

Πρέπει επιτέλους να σταματήσει η προκατάληψη απέναντι σε ψυχολόγους/ψυχιάτρους.

Όταν αρρωσταίνει το σώμα τρέχουμε στο γιατρό.

Όταν αρρωσταίνει το μυαλό δεν κάνουμε τίποτα και πρέπει όλα να τα γιατρεύσουμε μόνοι μας.

Το άγχος και η κατάθλιψη είναι αρρώστιες του μυαλού και χρήζουν βοήθειας.Ο κόσμος θα ήταν πολύ καλύτερος αν ζητούσε τη βοήθεια των ειδικών.

[ΝεφέληΠ]

Και για να μη παρεξηγηθώ δεν μιλάω για το απλό άγχος που έχουμε οι περισσότεροι στη ζωή μας πχ αν θα προλάβουμε να κάνουμε κάτι ή αν θα μας φτάσουν τα λεφτά ή όταν αρρωσταίνει το παιδί.

Το άγχος μας το έδωσε ο Θεός για να έχουμε την εγρήγορση να αντιμετωπίσουμε τις δύσκολες καταστάσεις.Δεχόμαστε με το μυαλό μας ένα ερέθισμα και αντιδράει και το σώμα.Γίνεται πιο γρήγορος ο σφυγμός και η αναπνοή και εκκρίνονται οι ορμόνες του άγχους από το σώμα μας.

Μιλάω για τις περιπτώσεις που το άγχος είναι συνεχές και δεν σε αφήνει να ηρεμήσεις.Σε κάνει να ξεσπάς με το παραμικρό.Σου δημιουργεί ένα σωρό ψυχοσωματικά πχ πονοκεφάλους,πόνους,σφιξίματα κλπ.Πανικοβάλλεσαι με το παραμικρό.