Ο μπαμπάς μαζί την ώρα του τοκετού

[Κικιτσα22]

και εγω θα ηθελα να ειναι παρων ο αντρας μου, τουλαχιστον οσες ωρες περιμενω μονη μου μεχρι να με βαλουν στο χειρουργειο για την καισαρικη γιατι μπαινουν διαφορες ιδεες στο μυαλο και αγχωνομαι απο μονη μου. τωρα επειδη η καισαρικη γινεται με ολικη δεν ξερω αν θα τον αφηναν να μπει μεσα.

[ΤΡΙΣΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ]

εμενα ηταν. Να πω την αληθεια ομως απο καποια στιγμη και μετα ειτε ηταν ειτε οχι το ιδιο μου εκανε. Δεν του εδινα σημασια γιατι ποναγα και ηθελα να τελειωνω! Το καλυτερο ειναι να ειναι μαζι μεχρι την τελεια διαστολη. Πριν το χειρουργειο δηλαδη. Μετα δεν χρειαζετε... Ασε που δεν μ εχει ξανααγγιξει απο τοτε... Του χει μεινει τραυμα!! Τι να πω! Αντρες... Με το καλο οι εγκυουλες!!!!

[filos`ifigen]

ΕΓΩ ΔΕΝ ΤΟ ΠΟΛΥ ΗΞΕΡΑ ΑΝ ΗΘΕΛΑ Η ΟΧΙ ΑΛΛΑ Ο ΑΝΤΡΑΣ ΜΟΥ ΗΤΑΝ ΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΟΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΔΙΠΛΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΜΕ ΣΤΗΡΙΖΕΙ ΑΛΛΑ ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΔΕΝ ΕΠΙΤΡΕΠΟΥΝ...ΟΠΟΤΕ ΤΟ ΠΕΡΑΣΑ ΜΟΝΗ ΜΟΥ ΑΠΛΑ ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΜΠΗΚΕ ΝΑ ΜΕ ΔΕΙ ΚΑΙ ΕΙΔΕ ΣΕ ΤΙ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΗΜΟΥΝΑ ΠΟΥ ΤΖ=ΣΗΡΙΖΑ ΦΩΝΑΖΑ ΔΙΨΟΥΣΑ ΚΑΙ ΟΛΑ ΚΑΙ ΤΑΡΑΧΤΗΚΕ ΔΕΝ ΠΕΡΙΜΕΝΕ ΝΑ ΜΕ ΔΕΙ ΕΤΣΙ ΤΟ ΛΙΓΟ ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΜΕ ΣΤΗΡΙΖΕ ΣΙΓΟΥΡΑ ΚΑΙ ΘΑ ΜΕ ΒΟΗΘΟΥΣΕ ΑΛΛΑ ΔΕΝΞΕΡΩ ΑΝ ΘΑ ΑΝΤΕΧΕ ΝΑ ΕΒΛΕΠΕ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΜΕΧΡΙ ΤΗ ΓΕΝΝΗΣΗ ΑΝ ΚΑΙ ΜΟΥ ΕΛΕΓΕ ΝΑΙ ΤΙ ΛΕΜΕ..ΠΑΝΤΩΣ ΚΟΠΕΛΑ ΜΟΥ ΕΓΩ ΛΕΩ ΕΝΑ ΝΑ ΒΡΕΙΣ ΜΙΑ ΠΟΛΥ ΚΑΛΗ ΜΑΙΑ ΕΜΕΝΑ ΑΥΤΗ ΜΕ ΒΟΗΘΗΣΕ ΤΡΟΜΕΡΑ ΚΑΙ ΛΟΓΟ ΕΜΕΙΡΙΑΣ ΤΗΝ ΕΝΙΩΘΑ ΣΑΝ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟ ΚΑΙ ΑΣ ΤΗΝ ΓΝΩΡΙΣΑ ΕΚΕΙ ΕΤΥΧΑ ΣΕ ΚΑΛΟ ΑΝΘΡΩΠΟ....ΚΑΙ ΕΙΠΑ ΑΝ ΞΑΝΑΜΕΙΝΩ ΕΓΚΥΟΣ ΚΑΙ ΕΙΜΑΙ ΕΔΩ ΓΥΡΩ(ΛΟΓΟ ΜΕΤΑΘΕΣΗΣ)ΤΟΥΣ ΙΔΙΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΘΑ ΔΙΑΛΕΞΩ ΠΑΛΙ

[nicole27]

Και εγω δεν ξερω αν θελω η οχι να ειναι μεσα! Ο αντρας μου παντως ειναι απολυτος και μου εχει δηλωσει οτι δεν υπαρχει περιπτωση να μην ειναι μεσα.. Εμενα το ανχος μου ειναι να μην ξενερωσει μετα απ ολα οσα θα δει και δεν με βλεπει ερωτικα μετα... Γιατι κακα τα ψεματα.. η σεξουαλικη ζωη του ζευγαριου πρεπει να ειναι καλη για να αντεξει μια σχεση....

[eva_25]

Εμένα ήταν μαζί μου τις ώρες των ωδινών αλλά τελικά έκανα καισαρική και εκεί δεν τον άφησε ο γιατρός να μπει.

Πάντως, παρόλο που είναι γιατρός και έχει παρακολουθήσει γέννες όταν είδε εμένα με 3 εκ. διαστολή (παραπάνω δεν άνοιξα).... γούρλωσε τα μάτια! χαχα! Θυμάμαι τον ρώτησα τρομαγμένη "τί είδες;;;;" Και μου χαμογέλασε γλυκά και με χάιδεψε! "Τίποτα αγάπη μου", μου είπε!!! "Ναι, καλά, γι 'αυτό κιτρίνησες ολόκληρος"!!

Τελικά, μου είπε (μετά τη γέννα) πως είδε την περιοχή πολύ φουσκωμένη και τρόμαξε και ότι άλλο να βλέπεις ξένες και άλλο τη γυναίκα σου! Δεν τον επηρέασε καθόλου στην ερωτική μας ζωή αλλά εμένα δε μου άρεσε καθόλου που με είδε έτσι! Στο επόμενο, αν καταφέρω τελικα φυσιολογικά, τον θέλω δίπλα μου αλλά στο κεφάλι μου!! :laugh: Οχι εκεί κάτω!!! Δεν περίμενα να μασήσει,πάντως!!

[ΆνναΜαρία]

Καλησπέρα και απο'μένα!!!!!!!!!!!!! Ο δικός μου ο αντρούλης το σκέφτεται και 'γω προσπαθούσα να τον πείσω να είναι μέ΄σα όταν με το καλό έρθει εκείνη η ώρα του τοκετού πρώτα ο Θεός!!!!!!!!!! Όμως επειδή είναι ευαίσθητος με αίματα και με τέτοια νομίζω πως καλό είναι να αποφασίσει μόνος του τι θέλει,μην μου λυποθημήσει κιόλας γιατί ποιόν θα κοιτάξουν εμένα ή εκείνον; :laugh: :laugh:

ΦΙΛΑΚΙΑ ΠΟΛΛΑ

[ΚΑΤΚΑΤ]

Αμα δεν ειναι προθυμος μην τον πιεσεις, μην παθειτιποτα και τρεχεις! Αυτα τα πραγματα δεν σηκωνουν πιεση.

Εγω ετρεμα μην τον αφησει να μπει ο γιατρος οταν γεννουσα (πιο πριν οταν περιμενα στο δωματιακι ηρθε και εκατσε λιγο μαζι μου και ειχε ψιλοασπρισει, παρολο που ημουνα μια χαρα). Να σου πω την αληθεια ομως δεν τον ηθελα μαζι μου, παρολο που στην αρχη της εγκυμοσυνης το σκεφτομουνα; οταν πια ακουσα πως ουρλιαζανε οι αλλες στα χειρουργεια...ουτε για αστειο!!

[Νανούκα]

Την εμπειρία του τοκετού ήθελα να τη ζήσουμε μαζί!

Ήταν δική μας στιγμή!!!

Είχα λίγο άγχος, όμως, μη μου λυποθυμίσει...

Να σκεφτείς οτι λίγο πριν μπούμε μέσα στο δωμάτιο του τοκετού, του μετρούσαν την πίεση γιατί είχε γίνει άσπρος σαν το πανί (επειδή με έβλεπε να πονάω)... :laugh:

Μου έδινε απίστευτη δύναμη!!!

Ποτέ δε θα ξεχάσω τα λόγια που μου έλεγε και τις αγκαλιές και τα φιλιά που μας έδωσε όταν βγήκε το μωράκι μας!

Άσε που βοηθούσε και τη μαία :laugh:

Γέννησα χωρίς επισκληρίδιο (κατ' επιλογή), οπότε ήταν όλα πιο έντονα!

Ήταν δίπλα στο προσκεφάλι μου, αλλά είδε σχεδόν τα πάντα!

Δε σιχάθηκε καθόλου!

Εύχομαι να έχετε μία ανάλογη εμπειρία!

[harap]

Ο δικός μου πάλι έχει δεί σε ντοκιμαντέρ όλη την φάση της γέννας, και δεν είχε πρόβλημα. Στην Μαριλή δεν τον άφησαν γιατί εκείνη την περίοδο είχε λιποθυμήσει ένας μπαμπάς στο Ιασώ και το είχαν απαγορέψει για λίγο. Κρίμα γιατί τον ήθελα τόσο πολύ μαζί μου. Είχαμε φάει τόσες ώρες μαζί στους τεχνητούς (έσπασαν τα νερά στις 2 τη νύχτα και γέννησα στις 6 το απόγευμα) και το τελευταίο τέταρτο τον έδιωξαν.

Ευτυχώς στον Κωνσταντίνο ήταν μαζί μου μέχρι το τέλος. Ήταν πίσω μου, μου κρατούσε το χέρι, και ήταν τέτοια η χαρά μας που είδαμε μαζί για πρώτη φορά το μικρό, που κλαίγαμε και οι δύο. Πόσο μάλλον που ακούσαμε το "να σας ζήσει, αγόρι", γιατί ως γνωστόν δεν θέλαμε να μάθουμε τί είναι.

Κορίτσια είναι "ΜΟΝΑΔΙΚΗ" εμπειρία, που αν την χάσεις, δεν είναι σίγουρο αν θα κάτσει και στο επόμενο παιδί. Για μένα πάντα, ΖΗΣΤΕ ΤΗ.

[bourique1983]

εμενα στη πρωτη γεννα εμεινε πολυ λιγο....να σας πω καλυτερα γιατι ηταν δυσκολα τα πραγματα...

στη δευτερη καθησε μαζι μου μεχρι και πριν μπω στο χειρουργιο...αλλα τοτε μπορουσε να το αντεξει

θεωρω οτι δεν χρειαζεται πιεση,ας αποφασισει ο ιδιος

[Maimoudaki]

Καλημερα κοριτσια. Εγω δεν τον ηθελα μαζι μου την ωρα που γεννουσα αλλα αυτος επεμενε να ερθει! Δεν ειναι καθολου σιχασιαρης. Οταν φανηκε το κεφαλι του μωρου τον φωναξε ο γιατρος να παει να δει τα ξανθα του τα μαλλακια, του εκοψε και το λωρο! Δεν εχει αλλαξει τιποτα μεταξυ μας, δε με βλεπει "καπως" ερωτικα επειδη ειδε ολη τη φαση, ισα ισα λεει πως ηταν η καλυτερη εμπειρια της ζωης του και δε θα το αλλαζε με τιποτα.

Νομιζω πως ειναι αναλογα τις αντοχες του καθενος, εγω δεν τον ηθελα καθολου πιο πριν αλλα εκεινη την ωρα πραγματικα δε με ενοιαζε ηταν δεν ηταν μεσα μαζι μου. Μου φτανει που αυτος το χαρηκε κ κρατησε το μωρο μας με τα αιματακια. Στο προσωπο του φαινοταν ολη η ευτυχια του!

[sweetmammy]

Καλημερα...!!!

Δικη μου αποψη ειναι να μην πιεσετε τους συντροφους σας να μπουν εαν εχουν καποιους ενδιασμους... καλο ειναι να ειναι σιγουροι και αποφασισμενοι να το κανουν απο μονοι τους... αυτο σημαινει οτι δεν εχουν προβλημα και ειναι ετοιμη να το αντικρισουν...!!!!

Σε αντιθετη περιπτωση μπορει να τους αφησει μεχρι και ψυχολογικο... ποτε δεν ξερεις την ψυχοσυνθεση του αλλου... και ιδιαιτερα οι αντρες ειναι πολυ ευαισθητοι σε τετοια θεματα...!!!

Εμενα ο αντρας μου δεν ηθελε να μπει... εγω επεμενα... τελικα εκατσε μεσα μεχρι που αρχισα τις εξωθησεις και μετα δεν ηθελα ουτε κι'εγω να μεινει και του ειπα να φυγει...!!!

Δεν το μετανοιωσα...!!! Γιατι ετσι αισθανθηκα και ετσι αισθανοταν κι'εκεινος...!!!

[mpempoula16]

Εμένα ο αντρούλης μου αν και φοβιτσιάρης ήταν μέσα από την αρχή μέχρι το τέλος!!!!!!!Ήταν μαζί μου, γελούσαμε και μέχρι και την τελευταία στιγμή κάναμε όνειρα γαι την πριγκίπισσά μας και προσπαθούμε να φανταστούμε πώς θα είναι...Τον ευχαριστώ πολύ!!!!!!!Τον λατρεύω!!!!!!

Όταν πονούσα πολύ, ερχόταν δίπλα μου με χάιδευε και μου έλεγε να κάνω υπομονή...Αλλά εγώ η αχάριστη μες στον πόνο μου του έλεγα σαν υστερική: "Άσε με!!!!!Μη με αγγίζεις!!!!!Πονάω!!!!!!".. :laugh: :laugh: :laugh

Όταν μπήκαμε στο χειρουργείο δεν καταλάβαινα και πολλά από την εξάντληση..Θυμάμαι τον αντρούλη μου να μου λέει: Αγάπη μου βλέπω το κεφαλάκι της!!!!!!Έχει μαλλάκια!!!!!! (Αυτό μου το είπε γιατί μικροί ήμασταν και οι δύο κατάξανθοι και γεννηθήκαμε χωρίς μαλλιά...Οπότε περιμέναμε και την μπέμπα καραφλούλα!!!!!!) :laugh: :laugh:

Όταν βγήκε η μπεμπα, δεν έκλαψε και τον θυμάμαι να τρέχει πίσω από τις μαίες και να τους λέει είναι καλά...Κι ενώ όλα αυτά διαδραμτίζονταν μπροστά στα μάτια μου, έτρεχε σαν το Βέγγο μια στην μπέμπα που την καθάριζαν και μια σε μενα και μου έλεγε: "Αγάπη μου είναι κούκλα..."

Όταν πλέον μου την έφεραν στην αγκαλιά μου, κλαίγαμε και οι τρεις μαζί!!!!!

Κορίτσια νομίζω ότι κάθε άντρας πρέπει να το ζήσει...Εμείς τα νιώθουμε εννέα μήνες μέσα στην κοιλίτσα μας και η εμπειρία της γέννας μας μένει χαραγμένη στην ψυχή και το μυαλό μας...Γιατί να μην τη ζουν και οι μπαμπάδες αυτή την εμπειρία;;;Ακόμα και τώρα μου λέει ότι είναι η πιο δυνατλη εμπειρία της ζωής του και ανυπομονεί να την ξαναζήσει!!!!!

όσο για σεξουαλικά προβλήματα, δεν έχουμε κανένα... Αν και παρακολουθούσε τα πάντα...Και μετά μου περιέγραφε πώς ήταν...

[PENATA71]

ΕΓΩ ΝΑ ΠΩ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΘΑ ΤΟΝ ΗΘΕΛΑ ΜΕΧΡΙ ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ ΜΠΩ ΣΤΟ ΧΕΙΡΟΥΡΓΕΙΟ. ΑΛΛΑ ΞΕΡΩ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΛΙΓΟΨΥΧΟΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΤΟ ΑΝΤΕΞΕΙ ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΑΥΤΟ. ΓΙΑ ΤΗΝ ΩΡΑ ΤΗΣ ΓΕΝΝΑΣ ΔΕΝ ΤΟ ΣΥΖΗΤΩ. ΘΑ ΜΕ ΣΙΧΑΘΕΙ ΣΙΓΟΥΡΑ ΚΑΙ ΘΑ ΕΠΗΡΕΑΣΤΕΙ Η ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗ ΜΑΣ ΖΩΗ. ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΙΣΤΕΥΩ ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΣΙΧΑΣΙΑΡΗΣ. ΟΠΟΤΕ ΠΡΟΤΙΜΩ ΝΑ ΤΟ ΠΕΡΑΣΩ ΟΛΟ ΑΥΤΟ ΜΟΝΗ ΜΟΥ, ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΦΗΜΙΖΟΜΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΨΥΧΡΑΙΜΙΑ ΜΟΥ. ΑΛΛΑ ΠΑΛΙ ΒΛΕΠΟΝΤΑΣ ΚΑΙ ΚΑΝΟΝΤΑΣ.

[PURPLE]

ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΗΣ ΜΟΥ ΕΙΧΑ ΠΕΙ ΣΤΟΝ ΑΝΤΡΑ ΜΟΥ ΟΤΙ ΘΕΛΩ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΜΑΖΙ ΜΟΥ ΣΤΗ ΓΕΝΝΑ(ΤΟΤΕ ΔΕΝ ΗΞΕΡΑ ΟΤΙ ΣΤΟ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΔΕΝ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ)...ΑΥΤΟΣ ΜΟΥ ΕΙΧΕ ΠΕΙ ΟΓΛΥΚΟΣ ΜΟΥ ΟΤΙ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ΓΙΑΤΙ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΣΚΕΦΤΕΤΑΙ ΝΑ ΜΕ ΒΛΕΠΕΙ ΝΑ ΠΟΝΑΩ ΘΑ ΣΠΑΡΑΖΕ Η ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥ!

ΣΚΕΦΥΗΚΑ ΟΤΙ ΘΑ ΤΟΝ ΠΕΙΣΩ ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΙΡΟ...

ΤΕΛΙΚΑ ΣΤΗΝ ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΕΥΤΥΧΩΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΜΑΖΙ ΜΟΥ ΓΙΑΤΙ Ο ΤΟΚΕΤΟΣ ΜΟΥ ΕΓΙΝΕ ΜΕ ΠΡΟΚΛΗΣΗ,ΗΤΑΝ ΧΡΟΝΟΒΟΡΑ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΚΑΙ ΜΕ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΛΙΓΟ ΔΥΣΚΟΛΕΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΤΕΛΟΣ.

ΟΠΟΤΕ ΚΑΙ Η ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΓΝΩΜΗ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΑΦΗΝΟΥΜΕ ΤΟΝ ΣΥΝΤΡΟΦΟ ΜΑΣ ΝΑ ΤΟ ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΤΕΙ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΤΟΥ ΚΑΙ ΑΝ ΝΙΩΘΕΙ ΔΥΝΑΤΟΣ ΑΣ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΟΝ,ΑΝ ΠΑΛΙ ΟΧΙ ΔΕΝ ΧΑΘΗΚΕ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΟΥΤΕ ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΜΠΑΜΠΑΣ ΝΙΩΘΕΙ

[bambina]

Πρόσφατα ο δικός μου αντρούλης αφού το σκέφτηκε από εδώ - το σκέφτηκε από εκεί μου είπε ότι τελικά δεν θέλει να είναι παρόν κατά τη διάρκεια του τοκετού.

Πραγματικά δε με πείραξε καθόλου, γιατί κι εγώ απλά του είχα πει να κάνει ότι θέλει, εκείνη τη στιγμή είναι το τελευταίο που θα με απασχολεί...

[τονιαχαν]

ΕΜΕΝΑ Ο ΑΝΤΡΑΣ ΜΟΥ ΗΤΑΝ ΠΑΡΩΝ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΤΟΥ ΤΟΚΕΤΟΥ..ΣΤΙΣ ΩΔΙΝΕΣ ΗΤΑΝ ΔΙΠΛΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΠΩ ΟΤΙ ΜΟΥ ΕΔΙΝΕ ΔΥΝΑΜΗ..ΑΝ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΑΥΤΟΣ ΔΙΠΛΑ ΜΟΥ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΑΝ ΘΑ ΤΑ ΕΙΧΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕΙ ΟΛΑ ΜΟΝΗ ΜΟΥ..ΒΕΒΑΙΑ ΟΤΑΝ ΕΙΧΕ ΕΡΘΕΙ Η ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΕΒΓΑΙΝΕ Ο ΓΙΟΣ ΜΑΣ ΤΟΝ ΕΙΔΑ ΠΟΥ ΠΗΓΕ ΝΑ ΚΛΑΨΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΛΙΠΟΘΥΜΗΣΕΙ ΑΛΛΑ ΕΥΤΥΧΩΣ ΚΡΑΤΗΘΗΚΕ ΚΑΙ ΑΠΟΛΑΥΣΕ ΤΗΝ ΠΙΟ ΩΡΑΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ!!!ΒΕΒΑΙΑ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΚΑΝΕΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΘΕΛΕΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΝΤΕΞΕΙ!!ΕΓΩ ΑΝ ΗΜΟΥΝ ΑΝΤΡΑΣ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΑΝ ΘΑ ΑΝΤΕΧΑ!!!ΧΑΧΑΧΑ