Μετάβαση σε περιεχόμενο

Recommended Posts

Δημοσίευση

Δευτέρα πρωί πονούσα πολύ κάτω στα γεννητικά όργανα. Δευτέρα απόγευμα πάω στο γιατρό μου όλα καλά! Εκτός από ελάχιστους μύκητες λόγω συχνοουρίας όλα μια χαρά. Το κοριτσάκι μου εκεί όπως πάντα να με χαιρετάει, ο τράχηλος μια χαρά. Δευτέρα βράδυ κάποιες ενοχλήσεις στην κοιλιά αλλά όχι κάτι ασυνήθιστο. Τρίτη ξημερώματα 3:30 αρχίζουν πόνοι-μούδιασμα στα πόδια και σε όλη την κοιλιακή χώρα. Ανυπόφοροι πόνοι ανά 5 λεπτά. Παίρνω το χάπι για τις συσπάσεις που έδωσε ο γιατρός αλλά τίποτα. Ταυτόχρονα είχα πολλά υγρά και στις 6 παρά λίγο ροζ. Παίρνω το γιατρό τηλ και μου λέει πήγαινε αμέσω στην κλινική και έρχομαι.

Τρέχουμε σαν τρελλοί, φτάνουμε στην κλινική μου βάζουν ορό και κάτι φάρμακα για τις συσπάσεις. Οι συσπάσεις έχουν εξαφανιστεί. Καθησυχάζομαι επιτέλους και μου λέει ο γιατρός κάτσε λίγο και θα σε φωνάξω σε μισή ώρα να δούμε και το μωράκι.

Δεν πρόλαβα κορίτσια μου....Πάω τουαλέτα και όταν σηκώνομαι νιώθω κάτι έτοιμο να πέσει από τον κόλπο μου. Πανικοβάλλομαι φωνάζω τις νοσοκόμες, οι οποίες για να με καθησυχάσουν μου λένε ότι ίσως να είναι αίμα και με πάνε χειρουργείο. Με το που ξαπλώνω τις βλέπω να κοιτιούνται και φωνάζουν αμέσως το γιατρό. Το σακουλάκι του μωρού μου...

Ο τράχηλος άνοιξε και έκανε μόνος του τη διαδικασία του τοκετού. Κι εγώ σαν ναρκωμένη απλά παρακολουθώ..Ο γιατρός μου λέει ΜΑρία μου αυτό σημαίνει αποβολή, είσαι μόνο 22 εβδομάδων και το μωράκι μόνο 420 γραμμάρια. Ακόμα κι αν κλάψει θα μπει κατευθείαν εντατική και δεν σου εγγυώμαι τίποτα για την ποιότητα ζωής του.

Πρέπει όμως να το γεννήσω..Αρχίζει το μαρτύριο, ήδη είχα 4 διαστολή. Δύο ώρες πονούσα απίστευτα και τα παυσίπονα δεν μου έκαναν τίποτα. Το κοριτσάκι μου μέχρι το τέλος δυνατό, ζούσε, ακούγαμε την καρδούλα. Σπάραζα από τους πόνους μέχρι που ΄φωναζα βγαίνει..Τότε θυμάμαι τη νοσοκόμα να λέει "είναι νεκρό γιατρέ" κι εμένα να καταρρέω..Να φωνάζω να μου δείξουν το μωρό, να σηκώνω το κεφάλι και να προλαβαίνω να δω τα ποδαράκια του..Δεν με άφησαν να δω τίποτα άλλο..Μετά δεν θυμάμαι τίποτα..

Ο άντρας μου είδε το μωρό μας, ήταν δίπλα μου μέχρι το τέλος και μου έδινε δύναμη.

Γιατί να το χάσω το μωράκι μου, γιατί? Αφού όλα ήταν μια χαρά..ΓΙΑΤΙ????????

  • Απαντήσεις 105
  • Created
  • Τελευταία απάντηση

Top Posters In This Topic

Δημοσίευση

Δεν ξέρω τι να σου πώ...Κανείς ποτέ δεν θα σου απαντήσει στο ΓΙΑΤΙ...που ξέρω πόσο πολύ έχεις ανάγκη...

Κάνε κουράγιο καλή μου...

Είναι νωρίς και πονάς...αλλά ο χρόνος θα μαλακώσει την πληγή σου...πάντα θα θυμάσαι το αγγελάκι σου...αλλά θα ρθει ένα άλλο που θα κρατήσεις στη αγκαλιά σου και θα σου μαλακώσει την καρδούλα...

Κλάψε, ξέσπασε...αυτό που πέρασες είναι το χειρότερο που μπορεί να συμβεί σε μία μέλλουσα μανούλα, αλλά ο χρόνος όλα τα γιατρεύει!!! Πίστεψέ με!!! Η Παναγία θα σου δώσει δύναμη να αντέξεις!!!

Δημοσίευση

Λυπάμαι ειλικρινά...Ξέρω ότι ό,τι και να ακούσεις δεν είναι αρκετό.......Θα σε ανταμείψει ο θεός με ένα επόμενο μωράκι......

Φοβάμαι και για μένα γιατί είμαι έγκυος στην 18η εβδομάδα, δεν πρέπει να διαβάζω τέτοια(συγνώμη που γίνομαι εγωκεντρική)

Δημοσίευση

δεν ξερω τι να πω,λυπαμαι καλη μου παρα πολυ...αυτο που εζησες ειναι ο μεγαλυτερος φοβος για οσες περιμενουμε παιδι. Ειναι μεγαλη αδικια..δεν ξερω τι να σου πω αλλο.Λυπαμαι ειλικρινα.

Δημοσίευση

κοπέλα μου σε νιώθω τόσο πολύ...

αισθάνομαι σα να περνάω πάλι τα ίδια. Έχασα και εγώ το αγοράκι μου 24 εβδομάδων 650 γραμμάρια.

Γιατί? Άγνωστο

Προσπάθησε να ηρεμήσεις, θα σου πάρει χρόνο να συνηδητοποίσεις όλη την κατάσταση αλλά θα τα καταφέρεις, αρκεί να να παραμείνεις λογική και να μην παραλογίζεσαι στις σκέψεις που θα κάνεις.

Μαζί με τον άνθρωπό σου θα τα καταφέρετε, και θα έρθει η στιγμή που θα θέλεις να δοκιμάσεις και πάλι.

Εγώ σε αυτή την φάση βρίσκομαι μετά απο 18 μήνες από την απώλεια του μωρού μας. Θα προσπαθήσω και πάλι, δεν θα το βάλω κάτω.

Σε σκέφτομαι...

Δημοσίευση

γιατί εγινε αυτό μαρακι?για ποιο λογο τόσο πρόωρος τοκετός? περιττό να σου πώ ότι μου θύμισες τα δικά μου... :( εγώ γέννησα στην 25η εβδομάδα και έζησα ακριβώς ότι κι εσυ στον τοκετό και αλλα πολλά...απίστευτο. Λυπάμαι πραγματικά πάρα πολύ και ξέρω ακριβώς πως αισθάνεσαι. Ότι και να σου πουν δεν θα σε κανει να νιώσεις καλύτερα. Μόνο ο χρόνος,αυτός γιατρεύει πληγές αν και ουλές θα μεινουν για να θυμάσαι το μωρο σου. Κουράγιο και υπομονή.

Δημοσίευση

κοπελα μου λυπαμαι πολυ γι'αυτο που σου συνεβη.... :(

πριν 3 μηνες περιπου μια καλη μου φιλη κ αυτη καπου στον 5 μηνα εχασε κ τα δυο της μωρακια :( ηταν διδυμα αγορακι κ κοριτσακι,κ δυστηχως πεθανανε, ο γιατρος της ειχε πει πως το σωμα της ειχε ξεκινησει τη διαδικασια της γεννας κ πως δεν μπορουσαν να κανουν τιποτε.... :(

Δημοσίευση

Δεν χρειάστηκε να γίνει νεκροψία γιατί το μωράκι μου ήταν γερό και δυνατό, ο πλακούντας μια χαρά. Ο τράχηλος έκανε τη ζημιά. Από ότι είπε ο γιατρός κάποιες ίνες του τράχηλου δεν είναι τόσο δυνατές με αποτέλεσμα να αρχίζει μόνος του και ξαφνικά τη διαδικασία του τοκετού.

Την επόμενη φορά θα δέσουμε τον τράχηλο λέει κι όλα θα είναι καλά..αλλά φοβάμαι κορίτσια...

Κοιτάζω την κοιλιά μου που εξαφανίστηκε και τρελλαίνομαι..ΞΑπλώνω το βράδυ και περιμένω να κώτσήσει όπως έκανε συνήθως. Κι όσο σκέφτομαι ότι ζούσε μέχρι την τελευταία στιγμή δεν το αντέχω.. ΟΙ εικόνες στο χειρουργείο δεν λένε να βγουν από το μυαλό μου..

Συγνώμη που τρομάζω όσες είναι έγκυες..Ο γιατρός είπε ότι είναι ασυνήθιστο φαινόμενο για μια κοπέλα στην πρώτη εγκυμοσύνη.

Δημοσίευση

λυπάμαι πολύ για ό,τι σου συνέβη, κουράγιο και στους δυο σας για τον δύσκολο πρώτο καιρό... το καλό είναι πως ο γιατρός σου εντόπισε το πρόβλημα και είναι κάτι που μπορεί να διορθωθεί σε επόμενη εγκυμοσύνη (χωρίς αυτό να υποβαθμίζει την απώλειά σου)... εύχομαι με το καλό και σύντομα να έχεις το κουράγιο να ξεκινήσεις ξανά...

Δημοσίευση
:(:(:( ο χρονος θα γιατρεψει τις πληγες σου,σιγα σιγα..θα το δεις..λιγο πολυ το εχουμε περασει κι εμεις :(:(:( βεβαια δεν θα μπορεσεις ποτε να το ξεχασεις..θα ερχονται στιγμες που θα σου το θυμιζουν..κουραγιο κοπελα μου,κουραγιο.....
Δημοσίευση

αγάπη μου, λυπάμαι τόσο πολύ και αγχώνομαι κιολάς γιατί όλοι μας λένε πως μόλις περάσουν οι 3 πρώτοι μήνες περνάει ο μεγάλος κίνδυνος για αποβολή... κοπέλα μου προσπάθησε να πενθήσεις να το βγάλεις από μέσα σου και να ημερμήσεις!!!!!

Συμμετοχή στη συζήτηση

Μπορείτε να γράψετε τώρα το μήνυμά σας και να εγγραφείτε μετά. Αν έχετε ήδη λογαριασμό, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε το μήνυμα με το ψευδώνυμό σας.
Note: Your post will require moderator approval before it will be visible.

Guest
Απαντήστε σε αυτή τη συζήτηση...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.


  • Απαντήσεις

    • Λοιπόν μπάνιο δεν πρόλαβα αλλά βρήκα τρόπο να κοιμηθεί στο λίκνο μόνος του!!! Αρχικά τον τύλιξα με την κουβέρτα για να μην τον αφήσω στο κρύο κρεβατακι (θεωρώ πως είναι ένας από τους λόγους που ξυπνάνε όταν τα αφήνεις), 2ον έβαλα ένα λούτρινο που έχουμε με λευκούς ήχους κλπ να δουλεύει στον χτύπο της καρδιάς κ νομίζω πως η κίνηση κλειδί ήταν πως έβγαλα την μπλούζα μου κ την έβαλα στην κούνια…. Κάθισε λίγο ξύπνιος κ μετά κοιμηθηκεεεεεε🥳🥳🥳🥳 Που τις προηγούμενες ημέρες με το που σκεφτόσουν να τον αφήσεις το βραδι τσιριζε.. Ελπίζω να πιάσει κ αύριο κ να μην έτυχε απλά σήμερα..
    • Καλησπέρα..εγώ καλά είμαι..αν και νωρίς βλέπω ότι ξαφνικά ξεπετάχτηκε η κοιλιά κι εγώ ακόμα δεν το έχω πει στη δουλειά...αύριο έχω γιατρό μετά από 2,5 εβδομάδες...για να δούμε..
    • Ετσι μου είπε, αλλά δεν μπορεί να ξέρει και με βεβαιότητα! Εγώ πάντως συνεχίζω περπάτημα και θα αρχίσω κ ελεύθερες επαφές και χουρμάδες και όποτε θέλει ας έρθει! Γέννησε και η Ελίζα;; Δεν μας έγραψε και την σκεφτόμουν! Πάντως αφού έχεις συσπάσεις είναι καλό! Λες να σου έρθει μέσα στον Δεκέμβρη;; Εγώ πολύ θα το ήθελα!  Οσο για την μικρή σου, πιστεύω ότι καταλαβαίνει την αλλαγή που έρχεται, γιατί και εγώ τα ίδια βλέπω στην δικιά μου. Μας ακούνε να συζητάμε και εγώ προσωπικά την προετοιμάζω και για τις μέρες που θα λείψω, οπότε έχουν κ αυτά άγχος. Εμένα έχει 1 βδομάδα που έχει κολλήσει ακόμη πιο πολύ πάνω μου, όλη μέρα θέλει αγκαλιές κ φιλιά κ είναι υποτονική, αφού νόμιζα πως αρρωσταίνει. Και επίσης ξυπνάει τα βράδια με πολύ κλάμα, κάτι που είχε κόψει εδώ κ καιρό. Μην έχεις τύψεις αλήθεια είναι απόλυτα φυσιολογικό!! Σε νιώθω 100% και πραγματικά σε λίγο καιρό θα περάσουν όλα, θα μπούμε σε κανονικότητα και θα κυλάει η ζωή μας όμορφα με τις όποιες δυσκολίες. Αλλά αυτό το στάδιο που είμαστε τώρα, όσο όμορφο είναι άλλο τόσο άχαρο είναι επίσης..
    • Καλησπερα!!Μόλις μπήκα να στείλω κ εγω να μάθω νέα σας😁 Ααα σε βλέπει για πιο νωρίς απο την ΠΗΤ σου δηλαδή;Κοίταξε μην γεννησεις κ εσύ πριν απο εμενα,μεχρι 5/01 θα με περιμένει λεει μετα θα παμε με ήπια προκληση κ αν δεν,τότε θα αφήσουμε το vbac για καμιά άλλη😅 Παντως απο του Δεκέμβρη μια κοπέλα γεννάει με το καλο αύριο όλες οι άλλες εχουν τα μωρακια τους ηδη αγκαλια☺️💝🙏 Χθες ολο το βραδυ ειχα συσπασεις καθε 5 7 10 λεπτα αλλα ήταν ακανόνιστες,σημερα πιο χαλαρά πραγματα..Δευτερα εχω γιατρο κ θα εχουμε καλυτερη εικόνα για το πως τα βλεπει,εγω ψηλά τον νιωθω ακομη νομίζω. Η μικρή ειναι μεσα στην γκρίνια αυτες τις μερες πραγματικά κ ολο τσακωνομαστε κ ολο εχω τύψεις μετα γιατι σκέφτομαι οτι για πολυ λίγες μερες ακομη θα ειμαστε μονο οι 2 μας...περίεργα την εχω δει με το συγκεκριμένο θεμα ακομη δεν ξερω πως θα την παλέψω κ με τα 2 χωρις βοήθεια μετα τις πρώτες μέρες..θα δείξει...Περαστικά θα ειναι κ τα δύσκολα,αυτο σκεφτομαι κ οτι γίνει.
  • Νέες συζητήσεις

×
×
  • Προσθήκη...