Μετάβαση σε περιεχόμενο

ΕΧΑΣΑ ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ ΜΟΥ...


maraki24

Recommended Posts

Δευτέρα πρωί πονούσα πολύ κάτω στα γεννητικά όργανα. Δευτέρα απόγευμα πάω στο γιατρό μου όλα καλά! Εκτός από ελάχιστους μύκητες λόγω συχνοουρίας όλα μια χαρά. Το κοριτσάκι μου εκεί όπως πάντα να με χαιρετάει, ο τράχηλος μια χαρά. Δευτέρα βράδυ κάποιες ενοχλήσεις στην κοιλιά αλλά όχι κάτι ασυνήθιστο. Τρίτη ξημερώματα 3:30 αρχίζουν πόνοι-μούδιασμα στα πόδια και σε όλη την κοιλιακή χώρα. Ανυπόφοροι πόνοι ανά 5 λεπτά. Παίρνω το χάπι για τις συσπάσεις που έδωσε ο γιατρός αλλά τίποτα. Ταυτόχρονα είχα πολλά υγρά και στις 6 παρά λίγο ροζ. Παίρνω το γιατρό τηλ και μου λέει πήγαινε αμέσω στην κλινική και έρχομαι.

Τρέχουμε σαν τρελλοί, φτάνουμε στην κλινική μου βάζουν ορό και κάτι φάρμακα για τις συσπάσεις. Οι συσπάσεις έχουν εξαφανιστεί. Καθησυχάζομαι επιτέλους και μου λέει ο γιατρός κάτσε λίγο και θα σε φωνάξω σε μισή ώρα να δούμε και το μωράκι.

Δεν πρόλαβα κορίτσια μου....Πάω τουαλέτα και όταν σηκώνομαι νιώθω κάτι έτοιμο να πέσει από τον κόλπο μου. Πανικοβάλλομαι φωνάζω τις νοσοκόμες, οι οποίες για να με καθησυχάσουν μου λένε ότι ίσως να είναι αίμα και με πάνε χειρουργείο. Με το που ξαπλώνω τις βλέπω να κοιτιούνται και φωνάζουν αμέσως το γιατρό. Το σακουλάκι του μωρού μου...

Ο τράχηλος άνοιξε και έκανε μόνος του τη διαδικασία του τοκετού. Κι εγώ σαν ναρκωμένη απλά παρακολουθώ..Ο γιατρός μου λέει ΜΑρία μου αυτό σημαίνει αποβολή, είσαι μόνο 22 εβδομάδων και το μωράκι μόνο 420 γραμμάρια. Ακόμα κι αν κλάψει θα μπει κατευθείαν εντατική και δεν σου εγγυώμαι τίποτα για την ποιότητα ζωής του.

Πρέπει όμως να το γεννήσω..Αρχίζει το μαρτύριο, ήδη είχα 4 διαστολή. Δύο ώρες πονούσα απίστευτα και τα παυσίπονα δεν μου έκαναν τίποτα. Το κοριτσάκι μου μέχρι το τέλος δυνατό, ζούσε, ακούγαμε την καρδούλα. Σπάραζα από τους πόνους μέχρι που ΄φωναζα βγαίνει..Τότε θυμάμαι τη νοσοκόμα να λέει "είναι νεκρό γιατρέ" κι εμένα να καταρρέω..Να φωνάζω να μου δείξουν το μωρό, να σηκώνω το κεφάλι και να προλαβαίνω να δω τα ποδαράκια του..Δεν με άφησαν να δω τίποτα άλλο..Μετά δεν θυμάμαι τίποτα..

Ο άντρας μου είδε το μωρό μας, ήταν δίπλα μου μέχρι το τέλος και μου έδινε δύναμη.

Γιατί να το χάσω το μωράκι μου, γιατί? Αφού όλα ήταν μια χαρά..ΓΙΑΤΙ????????

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

  • Απαντήσεις 105
  • Created
  • Τελευταία απάντηση

Top Posters In This Topic

Δεν ξέρω τι να σου πώ...Κανείς ποτέ δεν θα σου απαντήσει στο ΓΙΑΤΙ...που ξέρω πόσο πολύ έχεις ανάγκη...

Κάνε κουράγιο καλή μου...

Είναι νωρίς και πονάς...αλλά ο χρόνος θα μαλακώσει την πληγή σου...πάντα θα θυμάσαι το αγγελάκι σου...αλλά θα ρθει ένα άλλο που θα κρατήσεις στη αγκαλιά σου και θα σου μαλακώσει την καρδούλα...

Κλάψε, ξέσπασε...αυτό που πέρασες είναι το χειρότερο που μπορεί να συμβεί σε μία μέλλουσα μανούλα, αλλά ο χρόνος όλα τα γιατρεύει!!! Πίστεψέ με!!! Η Παναγία θα σου δώσει δύναμη να αντέξεις!!!

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

Κούκλα μου,τι να πω...έχασα τα λόγια μου...λυπάμαι πάρα πολύ...είναι άδικο.... :(:(:(:(:(:(

Η Παναγιά μαζί σου...θα σε βοηθήσει να το ξεπεράσεις σιγά σιγά...

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

Βούρκωσα... Αδικίες της ζωής... Μην στεναχωριέσαι όσο μπορείς, το ξέρω είναι δύσκολο, αλλά προσπάθησε! Θα έρθει άλλο μωράκι που θα πάρει την θέση της...,

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

Λυπάμαι ειλικρινά...Ξέρω ότι ό,τι και να ακούσεις δεν είναι αρκετό.......Θα σε ανταμείψει ο θεός με ένα επόμενο μωράκι......

Φοβάμαι και για μένα γιατί είμαι έγκυος στην 18η εβδομάδα, δεν πρέπει να διαβάζω τέτοια(συγνώμη που γίνομαι εγωκεντρική)

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

δεν ξερω τι να πω,λυπαμαι καλη μου παρα πολυ...αυτο που εζησες ειναι ο μεγαλυτερος φοβος για οσες περιμενουμε παιδι. Ειναι μεγαλη αδικια..δεν ξερω τι να σου πω αλλο.Λυπαμαι ειλικρινα.

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

Είμαι σίγουρη ότι η Παναγίτσα θα προστατεύει το αγγελουδάκι σας και την επόμενη φορά όλα, μα όλα θα πάνε μια χαρά. φιλάκια

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

Maraki μου, λυπάμαι πολύ :( Τα λόγια, ξέρω, δεν βοηθούν ιδιαίτερα να μαλακώσει τέτοιος πόνος. Εύχομαι μέσα απ'την καρδιά μου, να βρεις τη δύναμη να το ξεπεράσεις.

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

κοπέλα μου σε νιώθω τόσο πολύ...

αισθάνομαι σα να περνάω πάλι τα ίδια. Έχασα και εγώ το αγοράκι μου 24 εβδομάδων 650 γραμμάρια.

Γιατί? Άγνωστο

Προσπάθησε να ηρεμήσεις, θα σου πάρει χρόνο να συνηδητοποίσεις όλη την κατάσταση αλλά θα τα καταφέρεις, αρκεί να να παραμείνεις λογική και να μην παραλογίζεσαι στις σκέψεις που θα κάνεις.

Μαζί με τον άνθρωπό σου θα τα καταφέρετε, και θα έρθει η στιγμή που θα θέλεις να δοκιμάσεις και πάλι.

Εγώ σε αυτή την φάση βρίσκομαι μετά απο 18 μήνες από την απώλεια του μωρού μας. Θα προσπαθήσω και πάλι, δεν θα το βάλω κάτω.

Σε σκέφτομαι...

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

γιατί εγινε αυτό μαρακι?για ποιο λογο τόσο πρόωρος τοκετός? περιττό να σου πώ ότι μου θύμισες τα δικά μου... :( εγώ γέννησα στην 25η εβδομάδα και έζησα ακριβώς ότι κι εσυ στον τοκετό και αλλα πολλά...απίστευτο. Λυπάμαι πραγματικά πάρα πολύ και ξέρω ακριβώς πως αισθάνεσαι. Ότι και να σου πουν δεν θα σε κανει να νιώσεις καλύτερα. Μόνο ο χρόνος,αυτός γιατρεύει πληγές αν και ουλές θα μεινουν για να θυμάσαι το μωρο σου. Κουράγιο και υπομονή.

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

κοπελα μου λυπαμαι πολυ γι'αυτο που σου συνεβη.... :(

πριν 3 μηνες περιπου μια καλη μου φιλη κ αυτη καπου στον 5 μηνα εχασε κ τα δυο της μωρακια :( ηταν διδυμα αγορακι κ κοριτσακι,κ δυστηχως πεθανανε, ο γιατρος της ειχε πει πως το σωμα της ειχε ξεκινησει τη διαδικασια της γεννας κ πως δεν μπορουσαν να κανουν τιποτε.... :(

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

Δεν χρειάστηκε να γίνει νεκροψία γιατί το μωράκι μου ήταν γερό και δυνατό, ο πλακούντας μια χαρά. Ο τράχηλος έκανε τη ζημιά. Από ότι είπε ο γιατρός κάποιες ίνες του τράχηλου δεν είναι τόσο δυνατές με αποτέλεσμα να αρχίζει μόνος του και ξαφνικά τη διαδικασία του τοκετού.

Την επόμενη φορά θα δέσουμε τον τράχηλο λέει κι όλα θα είναι καλά..αλλά φοβάμαι κορίτσια...

Κοιτάζω την κοιλιά μου που εξαφανίστηκε και τρελλαίνομαι..ΞΑπλώνω το βράδυ και περιμένω να κώτσήσει όπως έκανε συνήθως. Κι όσο σκέφτομαι ότι ζούσε μέχρι την τελευταία στιγμή δεν το αντέχω.. ΟΙ εικόνες στο χειρουργείο δεν λένε να βγουν από το μυαλό μου..

Συγνώμη που τρομάζω όσες είναι έγκυες..Ο γιατρός είπε ότι είναι ασυνήθιστο φαινόμενο για μια κοπέλα στην πρώτη εγκυμοσύνη.

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

λυπάμαι πολύ για ό,τι σου συνέβη, κουράγιο και στους δυο σας για τον δύσκολο πρώτο καιρό... το καλό είναι πως ο γιατρός σου εντόπισε το πρόβλημα και είναι κάτι που μπορεί να διορθωθεί σε επόμενη εγκυμοσύνη (χωρίς αυτό να υποβαθμίζει την απώλειά σου)... εύχομαι με το καλό και σύντομα να έχεις το κουράγιο να ξεκινήσεις ξανά...

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

:(:(:( ο χρονος θα γιατρεψει τις πληγες σου,σιγα σιγα..θα το δεις..λιγο πολυ το εχουμε περασει κι εμεις :(:(:( βεβαια δεν θα μπορεσεις ποτε να το ξεχασεις..θα ερχονται στιγμες που θα σου το θυμιζουν..κουραγιο κοπελα μου,κουραγιο.....
Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

αγάπη μου, λυπάμαι τόσο πολύ και αγχώνομαι κιολάς γιατί όλοι μας λένε πως μόλις περάσουν οι 3 πρώτοι μήνες περνάει ο μεγάλος κίνδυνος για αποβολή... κοπέλα μου προσπάθησε να πενθήσεις να το βγάλεις από μέσα σου και να ημερμήσεις!!!!!

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

Συμμετοχή στη συζήτηση

Μπορείτε να γράψετε τώρα το μήνυμά σας και να εγγραφείτε μετά. Αν έχετε ήδη λογαριασμό, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε το μήνυμα με το ψευδώνυμό σας.
Note: Your post will require moderator approval before it will be visible.

Guest
Απαντήστε σε αυτή τη συζήτηση...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.




  • Απαντήσεις

    • Μια χαρά κι εγώ! Καούρες έχω μόνο πολλές μέρα νύχτα, ότι και να φάω! Ααααχ τι τέλεια που θα κάνετε gender reveal! Έλεγα κι εγώ να κάνω αλλά δεν μπορούσα να κρατηθώ να μην μάθω, μετά έλεγα να το κάνω για τους άλλους και να ξέρω εγώ, αλλά και πάλι δεν κρατήθηκα και το είπα 😂 Εγώ τη νιώθω κανονικά πια, αλλά είναι και 2η και το αναγνώρισα πιο εύκολα κι επίσης έχω οπίσθιο πλακούντα, και η διαφορά με την πρώτη που είχα πρόσθιο είναι πραγματικά τεράστια! Να μην έχεις κανένα άγχος, όλα καλά είναι! Τα δύσκολα πέρασαν! Κορίτσι μου έχεις γιατρό στο Έλενα ή κάνω λάθος? Νομίζω είχα δει κάπου το Χες γράψει!
    • Κορίτσι μου λυπάμαι πολύ για αυτήν την κατάληξη... Είναι πολύ δύσκολο όλο αυτό ... Σου εύχομαι ότι καλύτερο κ πάνω από όλα υγεία 🙏
    • περι πιπιλας που αναφέρεται εγω σωθηκα με την πιπίλα! στην αρχή έλεγα δεν την θελω με τίποτα και δεν πρόκειται να του δώσω... δοκιμάστε να τα βάλετε όταν κλαίνε οχι στα καλα του καθουμενου..μηπως την πιάσουν πιο εύκολα! εμενα την Philips Avent μου πήρε... ενώ στην αρχή ειχα δοκιμάσει μια της nuk ειχε μεγαλύτερη θηλή και δεν την έπαιρνε με τίποτα... αυτή εχει πολύ μικρή θηλή και του άρεσε φαίνεται!
    • Καλημέρα κορίτσια, χαθηκα λίγο...αυτες τις μέρες ο μικρός εκλαιγε ασταμάτητα...απο το εμβόλιο...και δεν ειχα χρόνο να γράψω... πυρετό δεν κάναμε...αλλα τον πονουσε το ποδαρακι του τον καημένο και έκλαιγε 😔  ελπίζω σήμερα να είναι καλύτερα... κορίτσια εσας τα παιδάκια σας το στηρίζουν το κεφαλάκι; εμενα όχι ακόμα 😔 εσεις βλεπω είστε πολύ μπροστα... εμένα δεν κάνει ουτε κίνηση για να πιάσει πράγματα κτλ ..στο γυμναστήριο δεν τον έχω βαλει ακόμα...
    • Κορίτσι μου, πέρασα και εγώ κάτι παρόμοιο. Τα baby blues που κρατάνε 2 βδομάδες. Ήμουν τυχερή που είχα δει μια γνωστή influencer που είχε μιλήσει γι αυτό και έτσι το αναγνώρισα και κατάλαβα πως δεν είναι επιλόχειος. Γενικά επιρρεπής στην κατάθλιψη, με χρόνια ψυχοθεραπεία για να έρθω στα ίσα μου. Αυτό που με βοήθησε πάρα πολύ εμένα, είναι να επαναφέρω την ρουτίνα μου προ μωρού. Παράδειγμα τις πρώτες 2 βδομάδες, ακολουθούσα το πρόγραμμα του μωρού, αλλάζοντας εντελώς το δικό μου (λογικό). Κοιμόμουν ακανόνιστα και ειδικά μετά το απόγευμα ερχόταν το σύννεφο. Όταν άρχισα να κοιμίζω το μωρό και να καθόμαστε το βράδυ με τον άντρα μου για φαγητό και σειρά, όπως κάναμε παλιά, επανήλθα σταδιακά. Έστω μισή ώρα έβλεπα και μετά κοιμόμουν, αλλά με έκανε να νιώσω πως είμαι ακόμη εδώ και δεν έχω εξαλειφθεί σαν παρουσία. Δεν ξέρω αν έχεις τη δυνατότητα να κάνεις κάτι παρόμοιο, δεδομένου πως έχεις κ άλλα παιδάκια, αλλά πιστεύω ότι θα βοηθήσει να επαναφέρεις με κάποιον τρόπο το εγώ σου και έτσι θα δεις καθαρά. Στέλνω μεγάλη αγκαλιά και είμαστε εδώ ❤️
  • Νέες συζητήσεις

×
×
  • Προσθήκη...