wild lavender

Γέννησα πριν 19 μήνες, σε περίοδο γιορτών. Προσωπικό: Αρχικά μάλλον έπεσα σε εξαίρεση και η μαία (προϊσταμένη κιόλας) που με προετοίμασε για την καισαρική ήταν απαράδεκτα απότομη και αγενής παρόλο που είχα μαζί μου και τη μαία μου. Μέχρι να γεννήσω και να φτάσω στο δωμάτιο, ήταν όλοι πολύ βιαστικοί και δε μου μιλούσαν καθόλου, οπότε δεν προλάβαινα να καταλάβω τι συμβαίνει και σε συνδυασμό με το άγχος μου, ένιωθα σα ζώο για σφαγή. Είχε πάρα πολύ κόσμο εκείνη τη μέρα, οπότε ίσως να έφταιγε αυτό για τη βιασύνη τους. Αφού πήγα στο δωμάτιο οι μαίες ήταν όλες ευγενέστατες, όπως και όλοι οι υπόλοιποι, τραπεζοκόμοι, καθαρίστριες, παιδίατροι. Δωμάτιο/ επισκέψεις: Εμείς ήμασταν σε μονόκλινο, οπότε ήμασταν μόνοι με το μωρό. Επιτρεπόταν μόνο ο σύζυγος, ο οποίος μπορούσε να μπει και να βγει όσες φορές ήθελε. Το δωμάτιο ήταν μια χαρα, στην ντουλάπα είχε έξτρα σεντόνια/μαξιλάρια, οπότε το βράδυ έστρωνε και "κοιμόταν" στον καναπέ. Φαγητό: Το πότε θα ξεκινήσεις να τρως εξαρτάται από τον γιατρό σου. Εγώ γέννησα πρωί και το ίδιο μεσημέρι μου έφεραν κοτόσουπα και το βράδυ στήθος κοτόπουλο. Από την επόμενη μέρα έφερναν κανονικό φαγητό. Μια χαρά ήταν το φαγητό και έφτανε να φάει και ο σύζυγος. Χρεώσεις: Πληρώσαμε όσα ακριβώς στοιχίζει το δωμάτιο. Έξτρα ήταν το πακέτο με τις προαιρετικές εξετάσεις του μωρού, που αν θες κάνεις. Όμως! Μετά από σχεδόν ένα χρόνο μας έστειλαν ότι χρωστάμε ένα ποσό περίπου 60 ευρώ χωρίς να εξηγούν ακριβώς περί τίνος πρόκειται. Δώρα: Πριν να φύγουμε μας έδωσαν πάρα πολλά δειγματάκια για το μωρό και τη μαμά (πάνες, κρέμες για την αλλαγή της πάνας, κρέμες/σαπούνια για τη μαμά). Και νομίζω πως μας έστειλαν αργότερα στο σπίτι μπιμπερό και πιπίλες mam. Επίσης, μας έδωσαν ένα νυχτικάκι, από αυτά με τα οποία ντύνουν τα μωρά στο μαιευτήριο. Βαλίτσα: Εγώ είμαι πολύ υπερβολική και έκανα μετακόμιση, στα απολύτως απαραίτητα όμως θα έλεγα νυχτικά, παντόφλες/σαγιονάρες, εσώρουχα ή πάνες, σουτιέν, επιθέματα στήθους, λανολίνη, μαξιλάρι θηλασμού (ακόμα κι αν δε θηλάσεις), ρούχα εξόδου για το μωρουδέλι. Σερβιέτες δίνουν, δεν ξέρω όμως πόσες γιατί δεν τις χρησιμοποίησα. Με το καλό!!

Α, κατάλαβα. Ναι, το διάβασα κι εγώ ότι λαπαροσκοπικά είναι πιο περίπλοκα τα πράγματα. Ακόμα όμως κι αν δε γίνεται σε κέντρο εξωσωματικής, που δε γνωρίζω αν γίνεται, πιστεύω ότι σε δημόσιο νοσοκομείο θα γίνεται. Γενικώς πολλά δε γίνονται μέχρι να γίνουν. Κι εμένα μου έλεγαν ότι δε γίνεται υστεροσκόπηση χωρίς αναισθησία, αλλά αφού διάβασα ότι σε άλλες χώρες γίνεται και είναι το σύνηθες, τελικά μάντεψε, γινόταν (!) και την έκανα κιόλας. Σίγουρα δεν τα βάζουμε όλα στο ίδιο τσουβάλι, αλλά και οι γιατροί δε θέλουν να ξεβολεύονται. Κι επειδή απ' ο,τι διαβάζω υπάρχουν περιπτώσεις γιατρών που πιέζουν για δανεικά ωάρια χωρίς να είναι η έσχατη λύση, είναι σημαντικό να είναι ξεκάθαρη επιλογή του ζευγαριού. Εύχομαι το εμβρυάκι που θα βάλετε να γίνει το μωρό σας!

@Xnoudel Τώρα λίγο που το έψαξα διάβασα ότι αρχικά η ωοληψία γινόταν λαπαροσκοπικά και από τα τέλη του 80 άρχισε να γίνεται διακολπικά υπό υπερηχογραφική καθοδήγηση. Άρα, μήπως υπάρχει τρόπος τελικά... Επίσης, βρήκα αυτό το άρθρο https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC5907107/ που θυμίζει την περίπτωσή σου και ίσως σε ενδιαφέρει. Εύχομαι καλή τύχη!

Καλησπέρα, Αν καταλαβαίνω καλά ο λόγος που σου προτείνουν να πας με δανεικά είναι ότι δε θα μπορούν να σου κάνουν ωοληψία γιατί οι ωοθήκες σου είναι πολύ ψηλά; Kι εμένα οι ωοθήκες μου είναι ψηλά και ειδικά η μία κάπως πίσω, με αποτέλεσμα να δυσκολεύονται να τις βρουν στον υπέρηχο (πρέπει να κρατάω την ανάσα μου, να με πιέζουν πολύ κτλ). Μάλιστα ένας γιατρός επειδή αισθανόταν άσχημα που δεν τις έβρισκε, με είχε ρωτήσει αν έχω ωοθήκες, ενώ ήξερε ότι ήμουν έγκυος... Τελοσπάντων, όταν συζητούσα για εξωσωματική (έμενα έγκυος, αλλά είχα άλλα θέματα) είχα ρωτήσει αν θα ήταν πρόβλημα η θέση των ωοθηκών και μου είχε πει ο τότε γιατρός ότι στη διέγερση διογκώνονται πολύ οι ωοθήκες οπότε είναι πιο εύκολο να τις βρουν κι επίσης εκείνη την ώρα που είσαι σε μέθη μπορεί να πιέσει πολύ την κοιλιά και να τις εντοπίσει. Ειλικρινά δεν ξέρω αν είσαι μια πολύ ειδική περίπτωση και η μόνη λύση είναι τα δανεικά, αλλά μου ακούγεται κάπως αυτό το απόλυτο ότι μόνο με δανεικά θα μπορέσεις να αποκτήσεις μωρό. Ακόμα κι αν δε γίνεται να σου πάρουν τα ωάρια διακολπικά δε μπορούν λαπαροσκοπικά;

Εκτός από τον Παφίλη, αν εννοείς αυτόν, υπάρχει και η Σούκα αντίστοιχα. (Απ' ο,τι θυμάμαι έχει και δημοσιεύσεις με τον Νικολαίδη!) https://souka.gr/cv/ Εγώ λόγω τεράστιου άγχους είχα κάνει όλες τις μεγάλες εξετάσεις της εγκυμοσύνης και στους δύο και είμαι ευχαριστημένη. Η Σου΄κα μάλιστα μου φάνηκε πιο προσεκτική μπορώ να πω. Εύχομαι να συνεχίσει έτσι καλά η εγκυμοσύνη σου, να πάνε όλα καλά!

Γεια! Κι εμένα μου συνέβαινε αυτό, κυρίως στην αρχή της εγκυμοσύνης αλλά και αργότερα και όλα πήγαν καλά. Στρετσάρει η μήτρα για να φιλοξενήσει το μωράκι σου που μεγαλώνει ταχύτατα. Όλα θεωρούνται φυσιολογικά, από τραβηγματάκια μέχρι έντονους πόνους περιόδου. Ξέρω πόσο τρομακτικό είναι να νιώθεις έτσι, αλλά από τη στιγμή που παίρνεις προγεστερόνη και ξεκουράζεσαι, δεν υπάρχει κάτι άλλο να κάνεις και ο,τι είναι να γίνει θα γίνει. Είναι εκτός του ελέγχου μας. Τέλος, φυσικά αν μπορείς να αποφεύγεις τις ψυχικές εντάσεις είναι καλό, αλλά δεν πρόκειται να πάθει κάτι το μωρό σου επειδή στεναχωρήθηκες ή αγχώθηκες. Εύχομαι να πάει τέλεια!

Καλησπέρα, πιστεύω από τη στιγμή που βλέπετε έμβρυο, που σημαίνει ότι έχει προχωρήσει κάπως η κύηση, θα πρέπει να δεις να βγαίνει ο σάκος, κανονικός ιστός δηλαδή, όχι απλά αίμα και πήγματα αίματος.

Ναι, ναι η πρώτη φορά είναι η δύσκολη! Δοκίμασέ το, εμένα σίγουρα δε θα έφτανε το χέρι μου, αλλά είμαι και πρώτο μπόι!

Α, επίσης νομίζω ότι θα σε βοηθήσει αν το δάχτυλό σου και το υπόθετο είναι βρεγμένα.

Καλησπέρα, Αν έχεις καταφέρει να χρησιμοποιήσεις εφαρμοστή που είναι ένα σκληρό, άκαμπτο πράγμα, το δάχτυλο θα είναι πολύ εύκολο. Κάνεις βαθύ κάθισμα, ακουμπάς το υπόθετο στην είσοδο του κόλπου και σιγά σιγά με τον μέσο το σπρώχνεις προς τα μέσα και κάπως προς τα πίσω, όχι προς τα πάνω. Το βάζεις μέχρι εκεί που μπορείς, δε θα μπορείς και πολύ, μέχρι τη δεύτερη φάλαγγα είναι πολύ καλά.

Κι εγώ νομίζω ότι είναι μεγάλη η προγεστερόνη σου, εμένα σε μια ωορρηξία είχε βγει 13 και όταν έμεινα έγκυος ήταν 39.5. Τα αποτελέσματα δε γράφουν όρια; Γιατί ας πούμε στα δικά μου αναφέρει ότι το άνω όριο της ωχρινικής είναι 23.9 ng/mL. Μακάρι να είσαι, κορίτσι μου! 💜

Δεν καταλαβαίνω ούτε εγώ γιατί δεν τις δίνουν από πριν, ίσως να θεωρούν/έχουν δει από την εμπειρία τους ότι είναι σπάνιο να έχουν και οι δύο γονείς την ίδια μετάλλαξη. Τώρα πώς αυτό είναι υπεύθυνη ιατρική πρακτική, δεν ξέρω. Μάλιστα, εμείς τον είχαμε ρωτήσει μετά την αποβολή για την εξέταση και είχε πει ότι θα την κάνουμε όοοταν ξαναπροκύψει εγκυμοσύνη (παρόλο που του είχαμε εκφράσει την απορία γιατί να περιμένουμε), αλλά τότε ήμουν τόσο ανασφαλής και συναισθηματικά ταραγμένη που δεν ήθελα να επιμείνω άλλο και να προσβληθεί και να με αποπάρει τύπου "εγώ είμαι ο γιατρός". Τώρα βέβαια με όλα αυτά που έχω περάσει, ξέρω ότι πέρα από καλά διαβασμένες πρέπει να πηγαίνουμε στους γιατρούς έτοιμες να υπερασπιστούμε τον εαυτό μας και την υγεία μας/γονιμότητά μας, τίποτα άλλο δεν έχει σημασία και ας παρεξηγηθούν. Ο τωρινός μου γιατρός που είναι σχολαστικός (ίδιος με της @Tokyo) τις δίνει από πριν, φαντάζομαι δεν είναι ο μόνος. Ναι, μια απλή εξέταση αίματος είναι, όπως και για τη μεσογειακή αναιμία, την κάνεις εσύ και μετά αν χρειάζεται την κάνει και ο άντρας σου. Να έρθει γρήγορα ένα υγιές μωράκι σου εύχομαι!

Κι εμένα μου συνέβη αυτό όταν έκανα τον μοριακό έλεγχο των μεταλλάξεων κυστικής ίνωσης, μου βγήκε ότι έχω μια μικρή αλλαγή που στη βιβλιογραφία αναφέρεται ως πιθανά μη παθογόνος αλλά και ως άγνωστης κλινικής σημασίας ή που μπορεί να προκαλεί ήπια συμπτώματα. Μπορεί να ακούγεται τρομακτικό αυτό το "άγνωστης κλινικής σημασίας", αλλά το γονίδιο μελετάται πολλά χρόνια και τουλάχιστον ως προς την κυστική ίνωση δε νομίζω πως πρέπει να ανησυχείς. Το θέμα είναι να μη συνδυάζονται αυτές με τα βαριά κλινικά συμπτώματα. Πάντως αυτές οι εξετάσεις πρέπει να γίνονται ΠΡΙΝ τη σύλληψη, τουλάχιστον στην περίπτωση που έχει ενημερωθεί ο γιατρός πως μια γυναίκα ενδιαφέρεται να μείνει έγκυος. Εμένα ο πρώην γιατρός μου με έστειλε να κάνω την κυστική ίνωση ενώ ήμουν έγκυος και είχε ήδη προηγηθεί μια αποβολή και διάστημα κενό μετά από αυτήν. Βρίσκεται το ζευγάρι σε μια κατάσταση άγχους και αγωνίας που θα μπορούσε να έχει αποφευχθεί. Για να μη σκεφτούμε την περίπτωση που έχουν και οι δύο σοβαρή μετάλλαξη. Ειλικρινά, πολλοί γιατροί, ανεύθυνοι κι αναίσθητοι, θέλουν ένα τηγάνι στη μούρη. Τελοσπάντων! Εύχομαι ο σύζυγος να μην έχει τίποτα και να συνεχίσεις πιο ήρεμη την εγκυμοσύνη σου!

Καλησπέρα, εγώ έκανα δύο φορές αυχενική, μια στον Γιάννη Παφίλη και μια στην Αθηνά Σούκα και αν ξαναμείνω έγκυος, σε αυτούς θα ξαναπάω. Το τι θα πεις στον γιατρό σου είναι το τελευταίο που θα πρέπει να σε αγχώνει αυτήν τη στιγμή, αλλά μπορείς να του εξηγήσεις ότι αυτή η εγκυμοσύνη είναι πολύτιμη και θέλεις να κινηθείς συντηρητικά, με αυχενική και NIPT, και να μην τη θέσεις σε κίνδυνο χωρίς να υπάρχει ένδειξη. Στην τελική, αν φοβάσαι ότι μετά θα αισθάνεσαι άβολα μαζί του, κρύψου πίσω απ' τον άντρα σου και κάντε ότι αυτός δε θέλει να κάνετε κατ'ευθείαν τροφοβλάστη. Είναι δική σου απόφαση τι θα κάνεις, από τη στιγμή που γνωρίζεις τους κινδύνους. Μακάρι να μην υπήρχε αυτή η πιθανότητα αποβολής και θα κάναμε όλες τροφοβλάστη για σιγουριά. Με το καλό!

Κι εγώ είχα διαβήτη κύησης αλλά ουδέποτε συζητήσαμε με τον διαβητολόγο ή τον γυναικολόγο ότι χρειάζονται ενέσεις κορτιζόνης. Ο διαβήτης ήταν βέβαια διαρκώς υπό έλεγχο. Τις ενέσεις κορτιζόνης απ' όσο γνωρίζω τις κάνουν όταν υπάρχει πιθανότητα πρόωρου τοκετού, πχ αν έχεις πρόβλημα με το μήκος τραχήλου ή αν το μωρό δε μεγαλώνει και πρέπει να το πάρουν νωρίς. Ο αρρύθμιστος διαβήτης μπορεί να προκαλέσει πρόωρο τοκετό, αλλά αφού εσύ ξέρεις ότι έχεις διαβήτη, αποκλείεται να σε αφήνουν χωρίς να σε ελέγχουν. Θυμάμαι κι εγώ είχα διαβάσει τα ίδια με εσένα για τις ενέσεις κορτιζόνης και είχα φοβηθεί και το συζητούσα με τον γυναικολόγο για την περίπτωση που κάτι γινόταν και έπρεπε να τις κάνω, αλλά ήταν άσχετο από τον διαβήτη κύησης. Α, και τέλος εμένα ο διαβητολόγος ήθελε να γεννήσω στις 38 εβδομάδες, που έτσι κι αλλιώς τότε έχουν ήδη έχουν ωριμάσει οι πνεύμονες.