Μετάβαση σε περιεχόμενο

Recommended Posts

  • Απαντήσεις 83
  • Created
  • Τελευταία απάντηση

Top Posters In This Topic

Δημοσίευση

Αν…του Ρ.Κίπλινγκ

Αν να κρατάς καλά μπορείς το λογικό σου, όταν τριγύρω σου όλοι

τάχουν χαμένα και σ’ εσέ της ταραχής τους ρίχνουν την αιτία.

Αν να εμπιστεύεσαι μπορείς τον ίδιο τον εαυτό σου όταν ο κόσμος

δε σε πιστεύει κι’ αν μπορείς να του σχωρνάς αυτή τη δυσπιστία.

Να περιμένεις αν μπορείς δίχως να χάνεις την υπομονή σου,

κι’ αν άλλοι σε συκοφαντούν να μην καταδεχτείς ποτέ το ψέμμα,

κι’ αν σε μισούν, εσύ ποτέ σε μίσος ταπεινό να μην ξεπέσεις,

μα να μην κάνεις τον καλό η τον πολύ σοφό στα λόγια.

Αν να ονειρεύεσαι μπορείς και να μην είσαι δούλος των ονείρων,

αν να στοχάζεσαι μπορείς δίχως να γίνει ο στοχασμός σκοπός σου,

αν ν’ αντικρύζεις σου βαστά το θρίαμβο και τη συμφορά παρόμια

κι’ όμοια να φέρνεσαι σ’ αυτούς τους δυό τυραννικούς απατεώνες,

αν σου βαστά η ψυχή ν’ ακούς όποιαν αλήθεια εσύ είχες ειπωμένη,

παραλλαγμένη απ’ τους κακούς, για να ναι για τους άμυαλους παγίδα

η συντριμένα να θωρείς όσα σούχουν ρουφήξει τη ζωή σου

και πάλι να ξαναρχινάς να χτίζεις μ’ εργαλεία πούναι φθαρμένα.

Αν όσα αποχτήσες μπορείς σ’ ένα σωρό μαζί να τα μαζέψεις

και δίχως φόβο, μονομιάς κορώνα η γράμματα όλα να τα παίξεις

και να τα χάσεις και απ’ αρχής, ατράνταχτος να ξεκεινήσεις πάλι

και να μη βγάλεις και μιλιά γι’ αυτό τον ξαφνικό χαμό σου.

Αν νεύρα και καρδιά μπορείς και σπλάχνα και μυαλό όλα να τα σφίξεις

να σε δουλέψουν ξαναρχής, κι’ ας είναι από πολύν καιρό σωσμένα

και να κρατιέσαι πάντα ορθός, όταν δεν σούχει τίποτε απομείνει

παρά μονάχα η θέληση, κράζοντας σε όλα αυτά «βαστάτε».

Αν με τα πλήθη να μιλάς μπορείς και να κρατάς την αρετή σου,

με βασιλιάδες να γυρνάς, δίχως απ’ τους μικρούς να ξεμακρύνεις.

Αν μήτε φίλοι, μήτ’ εχθροί μπορούνε πιά ποτέ να σε πειράξουν,

όλο τον κόσμο αν αγαπάς, μα και ποτέ παρά πολύ κανένα.

Αν του θυμού σου τις στιγμές, που φαίνεται αδυσώπητη η ψυχή σου,

μπορείς ν’ αφήσεις να διαβούν την πρώτη ξαναβρίσκοντας γαλήνη,

δική σου θάναι τότε η Γη, μ’ όλα και μ’ ό,τι πάνω της κι’ αν έχει

και κάτι ακόμα πιο πολύ: Άντρας αληθινός θάσαι, παιδί μου.

Δημοσίευση

ΛΙΓΑ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ...

Απρίλης του 1920. Οι νεαροί Ιταλοί μετανάστες Nicola Sacco και Bartolomeo Vanzetti κατηγορούνται για ληστεία μετά φόνου στην πολιτεία της Μασαχουσέτης. Παρότι τα στοιχεία που παρουσιάζονται στη δίκη – παρωδία είναι περιστασιακές ενδείξεις, καταδικάζονται αμφότεροι σε θάνατο. Πέφτουν καταφανέστατα θύματα της ρατσιστικής προκατάληψης απέναντι στους μετανάστες, ιδιαίτερα αυτούς με ριζοσπαστικές ιδέες και δράση. Οι δύο άνδρες ήταν οπαδοί του Luigi Galleani, ενός Ιταλού αναρχικού που υποστήριζε την επαναστατική βία.

Την έκδοση της άδικης απόφασης ακολουθούν σφοδρές διαμαρτυρίες σε εργατικές περιοχές των ΗΠΑ, της Ευρώπης και της Λατινικής Αμερικής, διαδηλώσεις και συλλογές υπογραφών που ζητούν την αναψηλάφηση της υπόθεσής τους. Παρόλα αυτά, το μόνο που καταφέρνουν είναι να αναβάλουν την εκτέλεση της ποινής. Οι δύο μάρτυρες εκτελούνται στις φυλακές της Charlestown, τα μεσάνυχτα της 23ης Αυγούστου 1927.

ΑΥΤΟ... ΑΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑΦΡΑΣΜΕΝΟ ΣΤΑ ΕΛΛΛΗΝΙΚΑ, ΔΕΝ ΤΟΥ ΦΑΙΝΕΤΑΙ... ΕΙΝΑΙ ΣΤΙΧΟΙ!!!

"Δεν θα ευχόμουν ποτέ σ’ ένα σκυλί, δεν θα ευχόμουν ποτέ σε ένα φίδι, δεν θα ευχόμουν ποτέ στο πιο χαμερπές και δυστυχισμένο πλάσμα της γης, να περάσει όσα υπέφερα εγώ, για πράγματα για τα οποία δεν είμαι ένοχος. Αλλά έχω πειστεί πως είμαι ένοχος για όλα όσα υποφέρω. Υποφέρω γιατί είμαι ριζοσπάστης και, αλήθεια, είμαι ριζοσπάστης. Υποφέρω γιατί είμαι Ιταλός και, αλήθεια, είμαι Ιταλός. Υποφέρω περισσότερο απ’ όλα για την οικογένειά μου και την αγαπημένη μου, παρά για τον εαυτό μου. Αλλά είμαι τόσο σίγουρος πως έχω το δίκιο με το μέρος μου, ώστε αν μπορούσατε να με εκτελέσετε δυο φορές, και αν μπορούσα να ξαναγεννηθώ ακόμα δύο, θα ζούσα την ίδια ζωή και θα έκανα ότι έχω ήδη κάνει".

Bartolomeo Vanzetti

«Αν δεν είχε συμβεί αυτό, θα μπορούσα να είχα ζήσει τη ζωή μου ανάμεσα σε γελοίους ανθρώπους. Θα μπορούσα να είχα πεθάνει απαρατήρητος, άγνωστος, αποτυχημένος. Αυτό είναι η σταδιοδρομία μας και ο θρίαμβός μας. Ποτέ, σε όλη μας τη ζωή, δεν θα μπορούσαμε να ελπίσουμε να κάνουμε τόσα πολλά για την ανοχή στη διαφορετικότητα, τη δικαιοσύνη, την κατανόηση ανθρώπου από άνθρωπο, όπως κάνουμε τώρα, κατά λάθος. Τα λόγια μας – οι ζωές μας – οι πόνοι μας – είναι ένα τίποτα! Η αφαίρεση της ζωής μας, της ζωής ενός καλού παπουτσή κι ενός πωλητή ψαριών – είναι τα πάντα!»

Nicola Sacco

ΚΑΙ ΕΡΜΗΝΕΥΜΕΝΟ ΟΛΟΚΛΗΡΟ (ΟΙ ΣΤΙΧΟΙ ΠΡΟΕΡΧΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ ΤΩΝ ΔΥΟ ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΕΝΩΝ - ΕΚΤΕΛΕΣΘΕΝΤΩΝ)

ΑΠΟ ΤΗ Joan Baez... ΜΕ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥΣ ΥΠΟΤΙΤΛΟΥΣ!!!

ΖΗΤΩ Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ Ή ΖΗΤΩ Η ΣΚΕΨΗ ΚΑΙ Η ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ???

Δημοσίευση

Night-time sharpens,

heightens each sensation

Darkness stirs and wakes imagination

Silently the senses abandon their defences ...

Slowly, gently night unfurls its splendour

Grasp it, sense it - tremulous and tender

Turn your face away

from the garish light of day,

turn your thoughts away

from cold, unfeeling light -

and listen to the music of the night ...

Close your eyes and surrender to your

darkest dreams!

Purge your thoughts of the life

you knew before!

Close your eyes,

let your spirit start to soar!

And you'll live

as you've never lived before ...

Softly, deftly,

music shall surround you ...

Feel it, hear it,

closing in around you ...

Open up your mind,

let your fantasies unwind,

in this darkness which

you know you cannot fight -

the darkness of the music of the night ...

Let your mind start a journey

through a strange new world!

Leave all thoughts

of the world you knew before!

Let your soul take you where you

long to be !

Only then can you belong to me ...

Floating, falling, sweet intoxication!

Touch me, trust me savour each sensation!

Let the dream begin,

let your darker side give in

to the power of the music that I write -

the power of the music of the night ...

You alone can make my song take flight -

help me make the music of the night . . .

The phantom of the Opera

The music of the night

Δημοσίευση

ΚΙ ΕΝΑ ΠΟΥ ΤΑΙΡΙΑΖΕΙ ΣΤΗ ΒΡΟΧΕΡΗ ΜΕΡΑ... :dry:

ΘΛΙΨΗ ΑΝΕΥ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΑΥΤΗ ΤΗ ΦΟΡΑ!!! ;)

Salvatore Adamo

"Ballade à la pluie", 1964

Γλυκιά κυλούσε η βροχή

στην όμορφη αγάπη μας

και μας ταξίδευε απαλά

σε μια ζωή τραγουδιστή

Γλυκιά που ήταν η βροχή

που την καρδιά μου τώρα καίει

μοιρολογώντας την αγάπη

σα μια φωνή που σιγοκλαίει

θλιμμένη πού 'ναι η βροχή

Γλυκιά που ήταν η βροχή

όταν αντάμωνε το φως

των γαλανών σου των ματιών

ουράνιο τόξο στην ψυχή

Γλυκιά που ήταν η βροχή

που μάς πλημμύριζε χαρά

τότε που δίναμε τους όρκους

για πάντα νά ’μαστε μαζί

θλιμμένη πού 'ναι η βροχή...

Μετάφραση: Μαύρος Γάτος 2006

Δημοσίευση

Salvatore Adamo Ballade à la pluie

Qu'elle était douce, cette pluie

Qui ruisselait sur notre amour

Nous transportant sur le velours

D'un univers de poésie

Qu'elle était douce, cette pluie

Qui aujourd'hui me fend le coeur

En murmurant les litanies

Comme elle est triste, cette pluie

Qu'elle était douce, cette pluie

Qui me payait un arc-en-ciel

Quand elle se mariait au soleil

Au soleil bleu de tes yeux ciel

Qu'elle était douce, cette pluie

Qui nous inondait de tendresse

Quand nous lui faisions la promesse

De nous aimer toute la vie

Comme elle est triste, cette pluie

Δημοσίευση

απο τον ποιητη ρενε ντομαλ ο οποιος ελεγε :

Εχω πεθανει γιατι δεν εχω επιθυμια,

δεν εχω επιθυμια γιατι νομιζω οτι κατεχω,

νομιζω οτι κατεχω γιατι δεν προσπαθω να δωσω ,

προσπαθωντας να δωσω συνειδητοποιω οτι δεν εχω τιποτα,

Μην εχοντας τιποτα αντιλαμβανομαι πως ειμαι ενα τιποτα ,

οντας ενα τιποτα επιθυμω να γινω κατι ,

θελοντας να γινω κατι ,ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΖΩ ;)

Δημοσίευση

Οι τελευταίοι - Τάσος Λειβαδίτης

Mεγάλα λόγια που φωνάξαμε στους δρόμους μικρές αλήθειες που αποσιωπήσαμε στον εαυτό μας...

Γι' αυτό σου λέω πρέπει να βρείς έναν άλλο τρόπο να ξεχωρίζεις τους ανθρώπους, όχι να περιμένεις την πράξη - είναι τότε αργά.

Tα μαλλιά της γεράσανε και πάνω στα ωχρά της χείλη σαπίζουν αρχαία μακρόσυρτα φιλιά και πολλά ανοιξιάτικα λόγια.

...και μέναμε κι οι δυό μετέωροι κι ολομόναχοι, κρεμασμένοιαπ' την αρπαγή μιας ασυνάντητης ηδονής...

Γιατί οι άνθρωποι μόνο όταν βλέπουν τον εαυτό τους μέσα σου βεβαιώνονται οτι κι εσύ υπάρχεις.

Tο ρόλο μας τον διαλέξαμε οι ίδιοι εμείς - την πρώτη μέρα που διστάσαμε να πάρουμε μιάν απόφαση ή που σταθήκαμε εύκολοι σε μιάν αναβολή.

Oλα όσα αρνηθήκαμε - αυτό είναι το πεπρωμένο μας.

H μήπως το μέγιστο μάθημα του Iησού ήταν η ώρα η νεανική που θάπρεπε να πεθάνουμε.

...τα βήματα μιας μεγάλης ώρας που προσπαθήσαμε ν' αποφύγουμετα βήματα μιάς μικρής θυσίας που δεν τολμήσαμε να κάνουμε...

...η αίσθηση του ανεκπλήρωτου όταν είχαμε πετύχει, φιλοδοξίες, τύψεις, γενναιότητες που σαν μεγεθυντικοί φακοί μεγάλωναν ώς το άπειρο τον ελάχιστο εαυτό μας...

Kαι δεν είδαμε τίποτα απ' τον απέραντο κόσμο...

-Λίγα αγαπημένα αποσπάσματα-

Δημοσίευση

ΣΤΕΛΙΟΣ ΡΟΚΚΟΣ-ΕΜΕΙΝΑ ΕΔΩ

..ΕΜΕΙΝΑ ΕΔΩ ΝΑ ΜΗ ΣΟΥ ΛΥΨΕΙ ΤΙΠΟΤΑ ΕΜΕΙΝΑ ΕΔΩ ΝΑ ΜΗ ΦΟΒΗΘΕΙΣ

ΝΑ ΜΗ ΜΕΙΝΕΙΣ ΜΟΝΟΣ ΣΟΥ Κ ΓΩ ΣΤΟ ΤΙΠΟΤΑ...

ΠΑΠΑΖΟΓΛΟΥ-ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ

..ΣΕ ΠΟΙΑ ΕΚΣΤΑΣΗ ΕΠΑΝΩ ΣΕ ΧΟΡΟ ΜΑΓΙΚΟ ΜΠΟΡΕΙ ΕΝΑ ΤΕΤΟΙΟ ΠΛΑΣΜΑ ΝΑ ΓΕΝΝΗΘΙΚΕ,ΑΠΟ ΠΟΙΟ ΜΑΚΡΥΝΟ ΑΣΤΕΡΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΦΩΣ ΠΟΥ ΜΕΣ ΤΑ ΔΥΟ ΤΟΥ ΜΑΤΙΑ ΠΗΓΕ ΚΡΥΦΤΙΚΕ..Κ ΓΩ Η ΤΥΧΕΡΗ ΠΟΥ ΤΟ ΧΕΙ ΔΕΙ...

ΠΥΞ ΛΑΞ-ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΠΟΥ...

..ΕΙΣΑΙ ΤΟ ΠΙΟ ΛΕΥΚΟ ΧΡΩΜΑ ΤΗΣ ΣΚΕΨΗΣ ΜΟΥ,ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΠΟΥ ΠΕΡΠΑΤΑΕΙ ΜΕ ΤΑ ΧΕΡΙΑ,ΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ ΠΟΥ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΤΗΣ ΣΚΟΤΩΣΕ Κ ΠΡΙΝ ΤΟ ΜΑΘΟΥΝ ΟΛΟΙ ΤΟ ΕΣΤΕΙΛΕ ΣΤΑ ΑΣΤΕΡΙΑ..ΑΝ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΜΕ ΒΡΕΙΣ ΝΑ ΠΑΙΖΕΙΣ ,ΝΑ ΝΙΩΘΕΙΣ,ΝΑ ΖΕΙΣ...ΑΝ ΠΑΛΙ ΔΕ ΜΠΟΡΕΙΣ ΜΗ ΦΥΓΕΙΣ ΜΗ ΧΑΘΕΙΣ...ΘΑ ΕΙΣΑΙ ΠΑΝΤΑ ΤΟ ΛΕΥΚΟ ΧΡΩΜΑ ΤΗΣ ΣΚΕΨΗΣ ΜΟΥ..

ΠΥΞ ΛΑΞ-ΠΑΛΙΕΣ ΑΓΑΠΕΣ

..ΔΕ ΞΕΡΩ ΑΝ ΦΕΥΓΕΙΣ ΤΩΡΑ ΓΙΑ ΤΟ ΛΙΓΟ ΜΟΥ Η ΑΝ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΝΙΩΘΩ ΗΤΑΝ ΠΟΛΥ ΓΙΑ ΣΕΝΑ...ΟΤΙ ΑΞΙΖΕΙ ΠΟΝΑΕΙ Κ ΕΙΝΑΙ ΔΥΚΟΛΟ..

ΠΟΛΛΑ ΕΓΡΑΨΑ Ε?? :blush: ΑΧ,ΑΧ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΙ ΣΤΙΧΟΙ...ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟΙ ΣΤΟΝ ΑΝΤΡΟΥΛΗ ΜΟΥ...Α ΡΕ ΓΙΩΡΓΟ

Δημοσίευση

Άναψα όλα τα φώτα κι έδωσα παράσταση

σαν πεθάνει η αγάπη δε γνωρίζει ανάσταση

Τα βεγγαλικά σου μάτια φέγγουν σαν το φώσφορο

σαν νυχτερινά καράβια που περνούν το Βόσπορο

Έκλεισες το φως και πήγες έγινες αόρατη

νέφος που το πήρε ο αέρας σε μια πόλη αυτόματη

Τα βεγγαλικά σου μάτια ένα ολοκαύτωμα

και η μοναξιά να πέφτει σαν βροχή στο πάτωμα

Είμαι πια εγκλωβισμένος στ' άρωμά σου στ' όνομά σου

και στα μάτια ναι στα μάτια τα ψυχρά βεγγαλικά σου

Τα βεγγαλικά σου μάτια φέγγουν σαν το φώσφορο

σαν νυχτερινά καράβια που περνούν το Βόσπορο

Δημοσίευση

ΓΙΩΡΓΟΣ Ν. ΚΑΡΤΕΡ Από τη συλλογή: Κατά παντός υπευθύνου

Αρνούμαι τον ανοήμονα λόγο

γιατί θέλω να επι κοινωνήσω.

Τριάντα αργυρά ευρώ

για να βρω αυτόν που την αγορά γνωρίζει

να πληροφορηθώ ο αγαθός εγώ

αν είναι αναλώσιμη η ψυχή μου.

Όταν αργώ να μιλήσω

μην ερευνάτε για θερμά γεγονότα

Ο κολλητός μου κατρακύλισε στη μοίρα του

και πια δεν ονειρεύεται ένα έγκυρο καλοκαίρι

μήτε ένα χαμόγελο, μήτε μια μεγάλη μέρα.

Όταν αργώ να μιλήσω

μην πείτε πως απίστησα.

Μαζεύω τους καθημερινούς θανάτους

τα λαβωμένα λάβαρα

ώσπου ο καιρός να λογοδοτήσω.

Σε πόσα ξημερώματα θα ξαποστάσω

σε πόσες ιστοσελίδες θα στιγματίζουν

ακόμα την εστία μου

με πόση αγάπη θα πηγαίνω στο γείτονα

με πόσα ευρώ θα ξαναβρώ το παιδικό μου Ιόνιο;

Οι αριθμομηχανές ανατοκίζουν τώρα τα όνειρα

τα χρηματιστήρια υψομετράνε τα χρυσάστρα

η ιστορία σέρνεται στα στερνά της

κι ο άνθρωπος ο Κοινός σκαρφαλώνει

στα καρποφόρα με τα τέσσερα.

Το έσω πυρ προξενεί μιαν εξαίσια έκρηξη

Στεκόμαστε στου σκοταδιού την άκρη

αντίκρυ στον κρυπτό καιρό τον άκριτο

Ταχιά ν' ανάψουμε μιαν αστραπή, ένα ποίημα.

  • 3 weeks later...
Δημοσίευση

Η θλίψη μας γιορτή

Είναι μέρες που δεν θέλω να μιλήσω σε κανένα

Είναι ώρες που δεν θέλω να αντικρίσω ούτε εσένα

Ένα πράγμα μόνο θέλω να μείνω σπίτι

Με ένα φώς αναμμένο να περιμένω ό,τι μου λείπει

Να με ψάχνουνε όλοι μα κανείς να μη με βρίσκει

Έτσι απλά για να ξεφύγω δεν σου κρύβω πως για λίγο

Φοβάμαι, φοβάμαι να μην μείνω μόνος

Θέλω να φύγω προτού να φύγει ο χρόνος

Υπάρχει λόγος, μια φωτογραφία που την πήρε ο χρόνος

Να με κοιτάει δεν μιλάει γι' αυτό μιλάω μόνος

Σε ένα δωμάτιο παρέα με σκιές να σκαλίζω πληγές

Από το χτές, κοίτα με τι θες; Μίλα μου για πες

Όλα είναι εντάξει μια βόλτα με τ' αμάξι Φιλαδέλφεια Γαλάτσι όλα είναι ίδια

τίποτα δεν έχει αλλάξει τίποτα τίποτα τίποτα

Κι όταν έρθει η χαρά, μες στα χέρια μου σφιχτά

Θα την κρύψω μυστικά για να μην ξαναχαθεί

Κι αν ακούσεις μια κραυγή θα είναι το τραγούδι που ενώνει,

Πάλι δίπλα μου εσύ και η θλίψη μας γιορτή

Ανάβω ένα τσιγάρο και γουστάρω πολύ

Τι να σου πάρω ένα φιλί.... δεν μου αρκεί,

Μαγική η ματιά, μου μιλά στην ψυχή,

Ψυχικά είσαι εδώ, σωματικά είσαι εκεί....

Θα 'θελα να δω το προσωπό μου να κρύβει τον θυμό μου

Και να βρεί το όνειρό μου μέσα στην ρωγμή του χρόνου,

Χαμογελό μου μείνε κοντά μου για το καλό μου,

Στέκομαι σε ένα πάρκο μόνος και σκέφτομαι

Τι παραπάνω μπορώ να κάνω απ' το να παίζω και να χάνω

Τι παραπάνω μπορώ να κάνω απ' το να ζήσω ή να πεθάνω...

Πως να ζήσω σε αυτό, αυτόν τον κόσμο που με διώχνει,

Του ονείρου μου η μορφή χάνεται γυμνή στην σκόνη...

Μα τα μάτια σου σαν δω όλα φαντάζουνε πριν χρόνια

Το τραγούδι το παλιό μα εσύ δεν φάνηκες ακόμα

Κι όταν έρθει η χαρά, μες στα χέρια μου σφιχτά

Θα την κρύψω μυστικά για να μην ξαναχαθεί

Κι αν ακούσεις μια κραυγή θα είναι το τραγούδι που ενώνει,

Πάλι δίπλα μου εσύ και η θλίψη μας γιορτή

Δημοσίευση

ΣΩΣΩ έγραψε:

...τα ματια σου με καινε

γιατι εισαι μανεκεννε...

πρωτοτυπος στιχος..

χαχαχααααααα :laugh: :laugh: :laugh:

σταμάτα μαρηηηηη....θα κατουρηθωωωωω και δεν

εχω και κανα τεστ εγκυμοσυνης τριγυρω....

μην παει και το κατουρο χαραμι!!!!! :laugh: :laugh: :laugh:

Συμμετοχή στη συζήτηση

Μπορείτε να γράψετε τώρα το μήνυμά σας και να εγγραφείτε μετά. Αν έχετε ήδη λογαριασμό, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε το μήνυμα με το ψευδώνυμό σας.
Note: Your post will require moderator approval before it will be visible.

Guest
Απαντήστε σε αυτή τη συζήτηση...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.


  • Απαντήσεις

    • Αυτό ακριβώς έκανα στην μεγάλη μου γιατί ήταν (και είναι) ένα παιδί δύσκολο στον ύπνο. Φτάσαμε 2 ετών για να κοιμηθεί σερί.  Σε τέτοια παιδιά (velcro babies), βοηθάει τρομερά η συγκοιμηση. Είναι ο μόνος τρόπος για να κοιμηθεί η μαμά. Ευτυχώς το δεύτερο, βγήκε τελείως διαφορετικό και δεν χρειάστηκε ούτε ένα βράδυ να κοιμηθούμε μαζί. Έπιασαν τόπο τα λεφτά που είχα δώσει κάποτε για το λίκνο 😂 @Naty_ κορίτσι μου υπάρχουν κάποιοι τρόποι για να μάθει το μωράκι σιγά σιγά να κοιμάται λίγο πιο αυτόνομα, αλλά είναι τόσο μικρουλι ακόμα που έχει ανάγκη την αγκαλιά σας. Ειδικά αν πονάει... Είναι επίσης όπως έγραψα πιο πάνω και θέμα ιδιοσυγκρασίας του κάθε μωρού.  Να βάζεις τον καθένα στη θέση του αν σου λένε βλακείες (γιατί βλακείες λένε ξεκάθαρα). Προσωπικά με βοήθησε πολύ το σεμινάριο βρεφικού ύπνου της m for mamma (έτσι είναι το όνομα της σελίδας στο Instagram). Τσεκαρε το αν θέλεις γιατί με την μεγάλη μου αυτό το "πάνω κάτω στο δωμάτιο" το πλήρωσα κάπως ακριβά μέχρι που πήγε 14 μηνών και μου έπεσαν τα χέρια και η μέση, και το έκοψα αναγκαστικά γιατί ήμουν έγκυος.  Στέλνω αγωνιστικούς χαιρετισμούς 🩷
    • Να σου ζήσει κορίτσι μου, γέρος και τυχερός να είναι και να έχετε μια υπέροχη ζωή 🧿🩷 Θα σου πω και γω με τη σειρά μου να δώσεις χρόνο. Θα δεις πως σιγά σιγά όλα θα μπουν στη θεση τους και θα τα καταφέρεις άψογα. Η αρχή είναι όντως δύσκολη, όχι μόνο για τα πρώτα μας παιδάκια, αλλά και για εμάς τις ίδιες. Και εγώ έτρεμα τη στιγμή που θα έρθουμε στο νησί και θα μείνω ολομόναχη με τα δύο μωρά. Αλλά βρήκα τα πατήματα μου σιγά σιγά και η μεγάλη συνήθισε και έστρωσε πολύ η συμπεριφορά της.  Θα σου πω μόνο ότι καταφέρνω τα μεσημέρια και τις κοιμιζω και τις δύο ταυτόχρονα  (ναι ταυτόχρονα!) και ξαπλώνω και εγώ. Το θεωρώ προσωπικό μου επίτευγμα αυτό 😂😂 Να περάσετε υπέροχα τις γιορτές, και να χαρεις όσο μπορείς αυτή τη βρεφική μωρουδιλα που ξέρεις πόσο γρήγορα φεύγει 🥹🩷
    • Καλησπερα κοριτσια,χρονια πολλα με υγεια για ολους μας. Πως περνατε με τα νινακια σας?
    • Εφοσον θηλαζεις αντι να κουραζεσαι με ολη αυτη την κατασταση με βολτες και πανω κατω και λικνα και ξαναμανα, κανε συγκοιμηση (ακολουθωντας τους κανονες ασφαλειας) και θα ηρεμησεις κι εσυ και το παιδι. Εγω και τα τρια μου παιδακια ετσι τα κοιμιζα / κοιμιζω. Τα δυο μαλιστα διδυμακια. Το μεγαλο μου θηλαζε σχεδον τρια χρονια και υπνο χωρις στηθος δεν εκανε πανω απο μια ωρα κι αυτο παντα διπλα μου. Οποτε κρεβατι μαζι, και υπνος παραλληλα με το θηλασμο. Με τα διδυμα επισης, κρεβατι μαζι, δεξια κι αριστερα μου και οποιο ξυπναει το θηλαζω ενοσω ξαπλωνω. Αν τυχει και ξυπνανε και τα δυο ειναι το ζορι, γιατι πρεπει να καθισω για να τα βαλω μαζι και καθολου δεν αντεχω μες στη νυχτα 🤣🤣🤣 Παντως ξεκινα τη συγκοιμηση και θα με θυμηθεις. Και το παιδι θα ειναι ηρεμο και ευτυχισμενο κι απλα θα θηλαζει / πιπιλαει και θα κοιμαται (ουτε ξυπνηματα, ουτε περα δωθε, ουτε να κανετε τη νυχτα μερα, ουτε κλαματα, ουτε τιποτα) κι εσυ θα ξεκουραζεσαι. Δεν νομιζω να γινεται διαφορετικα σε θηλαζον βρεφος , ειδικα μακροχρονια. 
    • Τέλειο το στολίδι σας!! Χρόνια πολλά κιόλας!! 😊😊 Για το κεφάλι δεν τον έχω ρωτήσει. Τον είχα πιάσει απ' τα μούτρα για διάφορα αλλά και το έχω ξεχάσει. Μα, εννοείται ότι ρίχνει κουτουλιδια και σε μας, αλλά αυτά τα κάνει για παιχνίδι. Κουτουλαει, γυρνάει σε κοιτάει και γελάει! 😆 Όταν κοπανάει το κεφάλι του κάτω, το κάνει όταν κλαίει, όταν νιώθει ότι τον έχεις "παρατήσει". Το κάνει λιγότερο τώρα ή με ακούει όταν του λέω μη και όχι! Πάλι καλά... Παιδίατρο έχουμε τώρα τέλη Ιανουαρίου, ελπίζω να το θυμηθώ να τον ρωτήσω 🙄 Με το φαι εννοείται ότι τα πετάει κι εμάς. Εμάς είναι στη φάση "τρώω τα πάντα και κυρίως θέλω να φάω αυτό που τρως εσύ!" 😆 Αλλά άμα δε θέλει κάτι, το λιώνει ακόμα στο χέρι και το πετάει κάτω. Ακόμα και το νερό του όταν δεν το θέλει άλλο, το πετάει με μίσος κάτω... Κάποια τα πετάει κιόλας και μετά κάνει "ου ου" να μου τα δείξει που τα θέλει πίσω... Ο,τι να ναι... Περιμένω απλά να μεγαλώσει 🙄.  Ο παιδότοπος ρε συ είναι πολύ καλή φάση αν υπάρχει κάποιος να την απασχολεί. Σε όσους έχουμε πάει εμεις συνήθως έχουν ηλικιακό όριο. Μετά τα 3-4 λένε χωρίς επίβλεψη γονέα. Μόνο σε έναν στη Θεσσαλονίκη που είχαμε πάει είχαμε βρει μια κοπέλα να ασχολείται με τον μπέμπη που ήταν τότε κάπου 6-7 μηνών και κάθησε μαζί του κάνα 3ωρο... Πήρε γερό τιπ 😆 ίσως άμα πας ώρες που δεν έχει ψυχή να απασχολούν το κορίτσι σου για μερικές ώρες να κάνεις τη δουλειά σου.  Εμείς προσωπικά καταφέραμε να δουλέψουμε όταν πήγε βρεφικό, δε θα πω ψέματα. Κατά τα άλλα χρειάζεται συνεχή επίβλεψη κι εμάς, παρόλο που δεν κλαίει τόσο πολύ άμα δεν είναι πάνω μου. Κάθεται ήρεμος άμα είναι στον ίδιο χώρο με μας. Επίσης, πολύ ζόρι αυτό με τον ύπνο σας, είναι ένα μικρό βαμπίρ Ε; 🥲😅 Εμάς ας πούμε θα νυστάξει γύρω στις 6:30 το απόγευμα, θα κοιμηθεί κατά τις 7+, θα ξυπνήσει 2-3 φορές, θα θηλάσει και τον καλύτερο ύπνο τον κάνει εκεί 2-6 το ξημέρωμα που συνήθως είναι σερί. Τώρα που προσπαθώ να του κόψω τον θηλασμό, απλά τον παίρνω αγκαλιά και τον κουνάω 1 ώρα μέχρι να μπορέσω να τον αφήσω κάτω χωρίς να ξυπνήσει. Κι εμάς το χει αυτό το θέμα ότι πρέπει να μας ακουμπάει για να κοιμάται καλά 😒 Τον ενοχλούν πολύ επειδή τώρα τρώει και σκληρές τροφές και πάνε εκεί που είναι πρησμένα τα ούλα... Αλλά τώρα κι εμάς είναι πόσος καιρός που έχει περάσει και σήμερα μόλις ένιωσα τις μυτουλες να έχουν σκάσει. Αλλά έχει ηρεμήσει με το κλάμα, ειδικά το βράδυ!!  Τα πρώτα 100 χρόνια είναι τα δύσκολα, μετά θα δούμε φως! 🥲
  • Νέες συζητήσεις

×
×
  • Προσθήκη...