Βλαστοκύτταρα

[mammycool]

«Να ελεγχθούμε από το κράτος»

[συνέχεια από το προηγούμενο]

Η ιδιωτική φύλαξη ομφαλοπλακουντιακού αίματος δεν έχει στόχο τη λευχαιμία, τον καρκίνο του αίματος, αλλά εφαρμογές της αναγεννητικής ιατρικής, όπως είναι η θεραπεία του διαβήτη τύπου 1, της σκλήρυνσης κατά πλάκας, των τραυματισμών του νευρικού ή του καρδιακού ιστού. Οσοι ενημερωμένοι γονείς θέλουν να πληρώσουν διότι βλέπουν βαθιά το μέλλον, γιατί να μην έχουν αυτή την ευκαιρία. Οι υπόλοιποι, το 80-90% στη χώρα μας, θα μπορούσαν να συμβάλουν στο να δημιουργηθεί μια πιστοποιημένη δημόσια τράπεζα που θα αντιμετώπιζε τη λευχαιμία και τον καρκίνο του αίματος με αλλογενή μοσχεύματα». Τα λόγια είναι του αναπληρωτή καθηγητή Βιοχημείας της Ιατρικής Σχολής του ΑΠΘ, Γιώργου Κολιάκου, ιδρυτή και προέδρου της Biohellenika, της ιδιωτικής τράπεζας ομφαλοπλακουντιακού αίματος που συνεργάζεται με ποσοστό 40% και με την Τράπεζα Αρχέγονων Κυττάρων του επιστημονικού φορέα του Δημοσίου Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών.

«Δεν μπορεί κάτι να υπάρχει στον δημόσιο τομέα και όχι στον ιδιωτικό», υποστηρίζει. «Οι αιματολόγοι βλέπουν τις εφαρμογές βλαστοκυττάρων στον οργανισμό υπό το στενό πρίσμα της ειδικότητάς τους. Ομως αφορά 17 ειδικότητες. Ετσι μπορεί να μη γνωρίζουν ότι υπάρχουν κυτταρικές σειρές που προέρχονται από το ομφαλοπλακουντιακό αίμα και μπορούν να μετατραπούν σε οποιοδήποτε άλλο κύτταρο του οργανισμού. Η πρόοδος αυτή αφορά όλες τις ιατρικές ειδικότητες και όχι μόνο της αιματολογίας. Πράγματι, η πιθανότητα να χρησιμοποιηθεί το αίμα για αυτόλογη μεταμόσχευση για λευχαιμία ή καρκίνους του αίματος είναι μικρή: 1 στις 2.000. Αυτό όμως δεν ακυρώνει την αξία της φύλαξης των μοσχευμάτων για άλλες ασθένειες, όπως είναι η μαιευτική παράλυση, η σκλήρυνση κατά πλάκας, ο διαβήτης τύπου 1, οι καρδιοπάθειες, τα ρευματικά νοσήματα, οι τραυματισμοί του νωτιαίου μυελού ή του καρδιακού ή του νευρικού συστήματος».

Οι παραπάνω εφαρμογές είναι καθημερινή ιατρική πρακτική ή βρίσκονται σε πειραματικό στάδιο;

«Είναι στο τελικό στάδιο (τρίτο στάδιο) και χρειάζονται πέντε χρόνια για να γίνουν καθημερινή ιατρική πρακτική».

Πόσα χρόνια ζωής έχει το ομφαλοπλακουντιακό αίμα;

«Θεωρητικά μπορεί να φυλαχθεί περισσότερο από μία ανθρώπινη ζωή - και το λέω αυτό διότι μέχρι στιγμής κανένας δεν το έχει παρατηρήσει για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα».

Γιατί το αίμα του ομφάλιου λώρου; Υπάρχει η επιστημονική άποψη που υποστηρίζει ότι ακόμη και αν στο μέλλον γίνουν πραγματικότητα θεραπείες με αυτόλογα αρχέγονα κύτταρα, τα πρωτόκολλά τους πιθανόν θα βασίζονται σε εύκολα προσβάσιμα αρχέγονα κύτταρα (ακόμα και από το περιφερικό αίμα);

«Το αίμα του ομφάλιου λώρου είναι ανώτερο διότι δεν έχει υποστεί τη γήρανση ή την αλλοίωση του περιβάλλοντος».

Σε αυτούς που υποστηρίζουν ότι το ομφαλοπλακουντιακό αίμα πρέπει να δωρίζεται σε δημόσιες τράπεζες προκειμένου να χρησιμοποιηθεί σε αλλογενείς μεταμοσχεύσεις, τι απαντάτε;

«Στις τράπεζες που προορίζονται για αλλογενείς μεταμοσχεύσεις ο καθένας μπορεί να δώσει τα βλαστοκύτταρα του παιδιού του, χωρίς να έχει δικαίωμα να τα χρησιμοποιήσει. Να χαρίσει δηλαδή εκ μέρους του παιδιού του, το οποίο προφανώς δεν μπορεί να αποφασίσει μόνο του, πολύτιμο υλικό για το μέλλον του. Ποιος έχει δικαίωμα να στερήσει από το παιδί το πολύτιμο αυτό υλικό; Για να ξεκινήσει κάποιος δημόσια φύλαξη πρέπει να ενημερώνει τους γονείς για τις ωφέλειες και αν οι γονείς αποφασίσουν παρ' όλ' αυτά να χαρίσουν ή να πετάξουν το ομφαλοπλακουντιακό αίμα του παιδιού τους μπορούν να το κάνουν. Επιπλέον, όταν φεύγει αίμα από τη δημόσια τράπεζα για αλλογενή χρήση δεν φεύγει δωρεάν, αλλά πληρώνει το εκάστοτε Ταμείο 25-30.000 ευρώ».

Για το μόσχευμα;

«Δεν φαίνεται ότι πληρώνεται το μόσχευμα αλλά η όλη διαδικασία. Ακόμα ένα γεγονός είναι ότι η δημόσια τράπεζα της χώρας μας, αυτή της Ακαδημίας Αθηνών που διατηρεί μόνο 600 δείγματα στα 4 χρόνια λειτουργίας της, τώρα τελευταία έχει αρχίσει να διαφημίζει τη φύλαξη κυττάρων από το σώμα του ομφάλιου λώρου ως περισσότερο χρήσιμη για μελλοντική χρήση, υπηρεσία για την οποία χρεώνει 1.000 ευρώ τον γονιό. Σημειώστε ότι η φύλαξη κυττάρων από το σώμα του ομφάλιου λώρου είναι ισάξια με τη φύλαξη του ομφαλοπλακουντιακού αίματος».

Ο μικρός αριθμός δειγμάτων ομφαλοπλακουντιακού αίματος της δημόσιας τράπεζας οφείλεται μάλλον στην ελλιπή χρηματοδότηση της πολιτείας; Πόσο κοστίζει η δημιουργία μιας τέτοιας τράπεζας που θα λάβει πιστοποίηση;

«Ενα εκατομμύριο ευρώ, ποσό που θα μπορούσε να διαθέσει η πολιτεία αναλογιζόμενη την υπηρεσία που θα προσέφερε στους πολίτες της. Οσο για την πιστοποίηση που αναφέρατε, δυστυχώς λόγω της καθυστέρησης της εφαρμογής των ευρωπαϊκών οδηγιών από το κράτος πιθανόν να υπάρχουν κάποιες ιδιωτικές τράπεζες στη χώρα μας οι οποίες δεν τηρούν τις προδιαγραφές ασφάλειας και ποιότητας».

Και ο γονιός πώς μπορεί να το γνωρίζει αυτό;

«Θα πρέπει να ζητά να δει το ISO 9001. Καλύτερη λύση θα ήταν να επιθεωρήσει το κράτος όλες τις τράπεζες».

[mammycool]

«Να ελεγχθούμε από το κράτος»

[συνέχεια από το προηγούμενο]

Η ιδιωτική φύλαξη ομφαλοπλακουντιακού αίματος δεν έχει στόχο τη λευχαιμία, τον καρκίνο του αίματος, αλλά εφαρμογές της αναγεννητικής ιατρικής, όπως είναι η θεραπεία του διαβήτη τύπου 1, της σκλήρυνσης κατά πλάκας, των τραυματισμών του νευρικού ή του καρδιακού ιστού. Οσοι ενημερωμένοι γονείς θέλουν να πληρώσουν διότι βλέπουν βαθιά το μέλλον, γιατί να μην έχουν αυτή την ευκαιρία. Οι υπόλοιποι, το 80-90% στη χώρα μας, θα μπορούσαν να συμβάλουν στο να δημιουργηθεί μια πιστοποιημένη δημόσια τράπεζα που θα αντιμετώπιζε τη λευχαιμία και τον καρκίνο του αίματος με αλλογενή μοσχεύματα». Τα λόγια είναι του αναπληρωτή καθηγητή Βιοχημείας της Ιατρικής Σχολής του ΑΠΘ, Γιώργου Κολιάκου, ιδρυτή και προέδρου της Biohellenika, της ιδιωτικής τράπεζας ομφαλοπλακουντιακού αίματος που συνεργάζεται με ποσοστό 40% και με την Τράπεζα Αρχέγονων Κυττάρων του επιστημονικού φορέα του Δημοσίου Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών.

«Δεν μπορεί κάτι να υπάρχει στον δημόσιο τομέα και όχι στον ιδιωτικό», υποστηρίζει. «Οι αιματολόγοι βλέπουν τις εφαρμογές βλαστοκυττάρων στον οργανισμό υπό το στενό πρίσμα της ειδικότητάς τους. Ομως αφορά 17 ειδικότητες. Ετσι μπορεί να μη γνωρίζουν ότι υπάρχουν κυτταρικές σειρές που προέρχονται από το ομφαλοπλακουντιακό αίμα και μπορούν να μετατραπούν σε οποιοδήποτε άλλο κύτταρο του οργανισμού. Η πρόοδος αυτή αφορά όλες τις ιατρικές ειδικότητες και όχι μόνο της αιματολογίας. Πράγματι, η πιθανότητα να χρησιμοποιηθεί το αίμα για αυτόλογη μεταμόσχευση για λευχαιμία ή καρκίνους του αίματος είναι μικρή: 1 στις 2.000. Αυτό όμως δεν ακυρώνει την αξία της φύλαξης των μοσχευμάτων για άλλες ασθένειες, όπως είναι η μαιευτική παράλυση, η σκλήρυνση κατά πλάκας, ο διαβήτης τύπου 1, οι καρδιοπάθειες, τα ρευματικά νοσήματα, οι τραυματισμοί του νωτιαίου μυελού ή του καρδιακού ή του νευρικού συστήματος».

Οι παραπάνω εφαρμογές είναι καθημερινή ιατρική πρακτική ή βρίσκονται σε πειραματικό στάδιο;

«Είναι στο τελικό στάδιο (τρίτο στάδιο) και χρειάζονται πέντε χρόνια για να γίνουν καθημερινή ιατρική πρακτική».

Πόσα χρόνια ζωής έχει το ομφαλοπλακουντιακό αίμα;

«Θεωρητικά μπορεί να φυλαχθεί περισσότερο από μία ανθρώπινη ζωή - και το λέω αυτό διότι μέχρι στιγμής κανένας δεν το έχει παρατηρήσει για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα».

Γιατί το αίμα του ομφάλιου λώρου; Υπάρχει η επιστημονική άποψη που υποστηρίζει ότι ακόμη και αν στο μέλλον γίνουν πραγματικότητα θεραπείες με αυτόλογα αρχέγονα κύτταρα, τα πρωτόκολλά τους πιθανόν θα βασίζονται σε εύκολα προσβάσιμα αρχέγονα κύτταρα (ακόμα και από το περιφερικό αίμα);

«Το αίμα του ομφάλιου λώρου είναι ανώτερο διότι δεν έχει υποστεί τη γήρανση ή την αλλοίωση του περιβάλλοντος».

Σε αυτούς που υποστηρίζουν ότι το ομφαλοπλακουντιακό αίμα πρέπει να δωρίζεται σε δημόσιες τράπεζες προκειμένου να χρησιμοποιηθεί σε αλλογενείς μεταμοσχεύσεις, τι απαντάτε;

«Στις τράπεζες που προορίζονται για αλλογενείς μεταμοσχεύσεις ο καθένας μπορεί να δώσει τα βλαστοκύτταρα του παιδιού του, χωρίς να έχει δικαίωμα να τα χρησιμοποιήσει. Να χαρίσει δηλαδή εκ μέρους του παιδιού του, το οποίο προφανώς δεν μπορεί να αποφασίσει μόνο του, πολύτιμο υλικό για το μέλλον του. Ποιος έχει δικαίωμα να στερήσει από το παιδί το πολύτιμο αυτό υλικό; Για να ξεκινήσει κάποιος δημόσια φύλαξη πρέπει να ενημερώνει τους γονείς για τις ωφέλειες και αν οι γονείς αποφασίσουν παρ' όλ' αυτά να χαρίσουν ή να πετάξουν το ομφαλοπλακουντιακό αίμα του παιδιού τους μπορούν να το κάνουν. Επιπλέον, όταν φεύγει αίμα από τη δημόσια τράπεζα για αλλογενή χρήση δεν φεύγει δωρεάν, αλλά πληρώνει το εκάστοτε Ταμείο 25-30.000 ευρώ».

Για το μόσχευμα;

«Δεν φαίνεται ότι πληρώνεται το μόσχευμα αλλά η όλη διαδικασία. Ακόμα ένα γεγονός είναι ότι η δημόσια τράπεζα της χώρας μας, αυτή της Ακαδημίας Αθηνών που διατηρεί μόνο 600 δείγματα στα 4 χρόνια λειτουργίας της, τώρα τελευταία έχει αρχίσει να διαφημίζει τη φύλαξη κυττάρων από το σώμα του ομφάλιου λώρου ως περισσότερο χρήσιμη για μελλοντική χρήση, υπηρεσία για την οποία χρεώνει 1.000 ευρώ τον γονιό. Σημειώστε ότι η φύλαξη κυττάρων από το σώμα του ομφάλιου λώρου είναι ισάξια με τη φύλαξη του ομφαλοπλακουντιακού αίματος».

Ο μικρός αριθμός δειγμάτων ομφαλοπλακουντιακού αίματος της δημόσιας τράπεζας οφείλεται μάλλον στην ελλιπή χρηματοδότηση της πολιτείας; Πόσο κοστίζει η δημιουργία μιας τέτοιας τράπεζας που θα λάβει πιστοποίηση;

«Ενα εκατομμύριο ευρώ, ποσό που θα μπορούσε να διαθέσει η πολιτεία αναλογιζόμενη την υπηρεσία που θα προσέφερε στους πολίτες της. Οσο για την πιστοποίηση που αναφέρατε, δυστυχώς λόγω της καθυστέρησης της εφαρμογής των ευρωπαϊκών οδηγιών από το κράτος πιθανόν να υπάρχουν κάποιες ιδιωτικές τράπεζες στη χώρα μας οι οποίες δεν τηρούν τις προδιαγραφές ασφάλειας και ποιότητας».

Και ο γονιός πώς μπορεί να το γνωρίζει αυτό;

«Θα πρέπει να ζητά να δει το ISO 9001. Καλύτερη λύση θα ήταν να επιθεωρήσει το κράτος όλες τις τράπεζες».

[mammycool]

«Να ελεγχθούμε από το κράτος»

[συνέχεια από το προηγούμενο]

Η ιδιωτική φύλαξη ομφαλοπλακουντιακού αίματος δεν έχει στόχο τη λευχαιμία, τον καρκίνο του αίματος, αλλά εφαρμογές της αναγεννητικής ιατρικής, όπως είναι η θεραπεία του διαβήτη τύπου 1, της σκλήρυνσης κατά πλάκας, των τραυματισμών του νευρικού ή του καρδιακού ιστού. Οσοι ενημερωμένοι γονείς θέλουν να πληρώσουν διότι βλέπουν βαθιά το μέλλον, γιατί να μην έχουν αυτή την ευκαιρία. Οι υπόλοιποι, το 80-90% στη χώρα μας, θα μπορούσαν να συμβάλουν στο να δημιουργηθεί μια πιστοποιημένη δημόσια τράπεζα που θα αντιμετώπιζε τη λευχαιμία και τον καρκίνο του αίματος με αλλογενή μοσχεύματα». Τα λόγια είναι του αναπληρωτή καθηγητή Βιοχημείας της Ιατρικής Σχολής του ΑΠΘ, Γιώργου Κολιάκου, ιδρυτή και προέδρου της Biohellenika, της ιδιωτικής τράπεζας ομφαλοπλακουντιακού αίματος που συνεργάζεται με ποσοστό 40% και με την Τράπεζα Αρχέγονων Κυττάρων του επιστημονικού φορέα του Δημοσίου Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών.

«Δεν μπορεί κάτι να υπάρχει στον δημόσιο τομέα και όχι στον ιδιωτικό», υποστηρίζει. «Οι αιματολόγοι βλέπουν τις εφαρμογές βλαστοκυττάρων στον οργανισμό υπό το στενό πρίσμα της ειδικότητάς τους. Ομως αφορά 17 ειδικότητες. Ετσι μπορεί να μη γνωρίζουν ότι υπάρχουν κυτταρικές σειρές που προέρχονται από το ομφαλοπλακουντιακό αίμα και μπορούν να μετατραπούν σε οποιοδήποτε άλλο κύτταρο του οργανισμού. Η πρόοδος αυτή αφορά όλες τις ιατρικές ειδικότητες και όχι μόνο της αιματολογίας. Πράγματι, η πιθανότητα να χρησιμοποιηθεί το αίμα για αυτόλογη μεταμόσχευση για λευχαιμία ή καρκίνους του αίματος είναι μικρή: 1 στις 2.000. Αυτό όμως δεν ακυρώνει την αξία της φύλαξης των μοσχευμάτων για άλλες ασθένειες, όπως είναι η μαιευτική παράλυση, η σκλήρυνση κατά πλάκας, ο διαβήτης τύπου 1, οι καρδιοπάθειες, τα ρευματικά νοσήματα, οι τραυματισμοί του νωτιαίου μυελού ή του καρδιακού ή του νευρικού συστήματος».

Οι παραπάνω εφαρμογές είναι καθημερινή ιατρική πρακτική ή βρίσκονται σε πειραματικό στάδιο;

«Είναι στο τελικό στάδιο (τρίτο στάδιο) και χρειάζονται πέντε χρόνια για να γίνουν καθημερινή ιατρική πρακτική».

Πόσα χρόνια ζωής έχει το ομφαλοπλακουντιακό αίμα;

«Θεωρητικά μπορεί να φυλαχθεί περισσότερο από μία ανθρώπινη ζωή - και το λέω αυτό διότι μέχρι στιγμής κανένας δεν το έχει παρατηρήσει για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα».

Γιατί το αίμα του ομφάλιου λώρου; Υπάρχει η επιστημονική άποψη που υποστηρίζει ότι ακόμη και αν στο μέλλον γίνουν πραγματικότητα θεραπείες με αυτόλογα αρχέγονα κύτταρα, τα πρωτόκολλά τους πιθανόν θα βασίζονται σε εύκολα προσβάσιμα αρχέγονα κύτταρα (ακόμα και από το περιφερικό αίμα);

«Το αίμα του ομφάλιου λώρου είναι ανώτερο διότι δεν έχει υποστεί τη γήρανση ή την αλλοίωση του περιβάλλοντος».

Σε αυτούς που υποστηρίζουν ότι το ομφαλοπλακουντιακό αίμα πρέπει να δωρίζεται σε δημόσιες τράπεζες προκειμένου να χρησιμοποιηθεί σε αλλογενείς μεταμοσχεύσεις, τι απαντάτε;

«Στις τράπεζες που προορίζονται για αλλογενείς μεταμοσχεύσεις ο καθένας μπορεί να δώσει τα βλαστοκύτταρα του παιδιού του, χωρίς να έχει δικαίωμα να τα χρησιμοποιήσει. Να χαρίσει δηλαδή εκ μέρους του παιδιού του, το οποίο προφανώς δεν μπορεί να αποφασίσει μόνο του, πολύτιμο υλικό για το μέλλον του. Ποιος έχει δικαίωμα να στερήσει από το παιδί το πολύτιμο αυτό υλικό; Για να ξεκινήσει κάποιος δημόσια φύλαξη πρέπει να ενημερώνει τους γονείς για τις ωφέλειες και αν οι γονείς αποφασίσουν παρ' όλ' αυτά να χαρίσουν ή να πετάξουν το ομφαλοπλακουντιακό αίμα του παιδιού τους μπορούν να το κάνουν. Επιπλέον, όταν φεύγει αίμα από τη δημόσια τράπεζα για αλλογενή χρήση δεν φεύγει δωρεάν, αλλά πληρώνει το εκάστοτε Ταμείο 25-30.000 ευρώ».

Για το μόσχευμα;

«Δεν φαίνεται ότι πληρώνεται το μόσχευμα αλλά η όλη διαδικασία. Ακόμα ένα γεγονός είναι ότι η δημόσια τράπεζα της χώρας μας, αυτή της Ακαδημίας Αθηνών που διατηρεί μόνο 600 δείγματα στα 4 χρόνια λειτουργίας της, τώρα τελευταία έχει αρχίσει να διαφημίζει τη φύλαξη κυττάρων από το σώμα του ομφάλιου λώρου ως περισσότερο χρήσιμη για μελλοντική χρήση, υπηρεσία για την οποία χρεώνει 1.000 ευρώ τον γονιό. Σημειώστε ότι η φύλαξη κυττάρων από το σώμα του ομφάλιου λώρου είναι ισάξια με τη φύλαξη του ομφαλοπλακουντιακού αίματος».

Ο μικρός αριθμός δειγμάτων ομφαλοπλακουντιακού αίματος της δημόσιας τράπεζας οφείλεται μάλλον στην ελλιπή χρηματοδότηση της πολιτείας; Πόσο κοστίζει η δημιουργία μιας τέτοιας τράπεζας που θα λάβει πιστοποίηση;

«Ενα εκατομμύριο ευρώ, ποσό που θα μπορούσε να διαθέσει η πολιτεία αναλογιζόμενη την υπηρεσία που θα προσέφερε στους πολίτες της. Οσο για την πιστοποίηση που αναφέρατε, δυστυχώς λόγω της καθυστέρησης της εφαρμογής των ευρωπαϊκών οδηγιών από το κράτος πιθανόν να υπάρχουν κάποιες ιδιωτικές τράπεζες στη χώρα μας οι οποίες δεν τηρούν τις προδιαγραφές ασφάλειας και ποιότητας».

Και ο γονιός πώς μπορεί να το γνωρίζει αυτό;

«Θα πρέπει να ζητά να δει το ISO 9001. Καλύτερη λύση θα ήταν να επιθεωρήσει το κράτος όλες τις τράπεζες».

[mammycool]

Συμβαίνει παντού

[συνέχεια από τα προηγούμενα...]

Το φαινόμενο των ιδιωτικών Τραπεζών Ομφαλοπλακουντιακού Αίματος δεν συναντάται μόνο στη χώρα μας, αλλά σε πολλές άλλες του πλανήτη, από την Ινδία μέχρι τον Καναδά και από την Ουκρανία μέχρι τη Βραζιλία.

Η Αμερικανική Παιδιατρική Εταιρεία σε ανακοίνωσή της το 2007 για το θέμα των Τραπεζών Ομφαλοπλακουντιακού Αίματος, υπογραμμίζει: «Οι γιατροί θα πρέπει να γνωρίζουν ότι οι υποσχέσεις των ιδιωτικών Τραπεζών Ομφαλοπλακουντιακού Αίματος περί διασφάλισης των ανηλίκων ή των συγγενικών τους προσώπων από βαριές μελλοντικές ασθένειες με τη χρήση των βλαστικών κυττάρων του πλακούντα είναι αναπόδεικτες».

Η ύπαρξη δημόσιων τραπεζών στηρίζεται από την ιατρική κοινότητα, σε αντίθεση με αυτή των ιδιωτικών τραπεζών, προσθέτει η Αμερικανική Παιδιατρική Εταιρεία. Απέναντι στην ιδιωτική φύλαξη στέκεται και η Ομάδα Ηθικής, στην Επιστήμη και στις Νέες Τεχνολογίες της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Η ίδια εκτιμά σε δημοσιευμένη μελέτη της ότι οι πιθανότητες να χρειαστεί ένα παιδί αυτόλογο βλαστικό μόσχευμα μέχρι τα 20 του χρόνια είναι μία στις 20.000. Η ομάδα της Ε.Ε. συμπεραίνει ότι «η νομιμότητα των εμπορικών Τραπεζών Ομφαλοπλακουντιακού Αίματος για αυτόλογη χρήση πρέπει να αμφισβητηθεί αφού πωλούν μία υπηρεσία η οποία δεν αποτελεί θεραπευτική επιλογή. Ετσι, υπόσχονται περισσότερα από αυτά που μπορούν να διεκπεραιώσουν. Οι ενέργειες των τραπεζών αυτών εγείρουν σοβαρές ηθικές επικρίσεις».

Τον Μάιο του 2006 η Παγκόσμια Ενωση Δωρητών Μυελού των Οστών δήλωσε ότι η πολιτική της σχετικά με τη χρησιμότητα της αυτόλογης ή οικογενειακής αποθήκευσης ομφαλοπλακουντιακού αίματος είναι ότι η ίδρυση Τραπεζών Ομφαλοπλακουντιακού Αίματος θα πρέπει να βασίζεται στην αλτρουιστική και εθελοντική δωρεά του και γνωρίζοντας ότι αυτό θα χρησιμοποιηθεί για αλλογενή μεταμόσχευση.

Ταυτόσημο είναι και το σκεπτικό της γνωμοδότησης περί Ηθικών Διαστάσεων των Τραπεζών Αίματος Ομφαλίου Λώρου στο Συμβούλιο των Υπουργών της Ε.Ε. (το οποίο και την ψήφισε στις 19.5.2004) της Ομάδας Ηθικής στην Επιστήμη και στις Νέες Τεχνολογίες της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Επιπλέον, σε αυτό αναφέρεται ότι «η δημιουργία τραπεζών ΟΠΑ για αυτόλογη χρήση δεν θα πρέπει να υποστηρίζεται από τα κράτη ή από τις ιατρικές τους υπηρεσίες και ότι στο κοινό θα πρέπει να παρέχονται ακριβείς πληροφορίες σχετικά με τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα της φύλαξης του ομφαλοπλακουντιακού αίματος».

Το Βασιλικό Κολέγιο Μαιευτήρων και Γυναικολόγων (RCOG) της Βρετανίας «στηρίζει τη δημόσια αποθήκευση και δωρεά ομφαλοπλακουντιακού αίματος». Υπογραμμίζει δε ότι «εξακολουθεί να μην πείθεται για τα οφέλη της φύλαξης του ομφαλοπλακουντιακού αίματος σε ιδιωτικές τράπεζες από οικογένειες που δεν έχουν κανένα ιατρικό λόγο (εντοπισμένη γενετική κατάσταση) να το κάνουν».

Οι πιθανότητες να χρειαστεί ποτέ το παιδί σας το δικό του ομφαλοπλακουντιακό αίμα είναι εξαιρετικά μικρές. Μπορεί κανείς να το αποθηκεύσει σε ιδιωτική τράπεζα, ελπίζοντας ότι στο μέλλον τα βλαστικά κύτταρα του ομφάλιου λώρου μπορεί να χρησιμεύσουν αν ένα μέλος της οικογένειας αναπτύξει μια ασθένεια που μπορεί να θεραπευθεί με τη χρήση βλαστικών κυττάρων.

Και το Αμερικανικό Κολέγιο Μαιευτήρων και Γυναικολόγων είναι αντίθετο στην ιδιωτική φύλαξη, υποστηρίζοντας ότι «μόνο όταν υπάρχει οικογενειακό ιστορικό συγκεκριμένων ασθενειών πρέπει να λαμβάνεται υπόψη η ιδιωτική φύλαξη και πάντα για αλλογενή μεταμόσχευση, σε άλλο παιδί της οικογένειας».

[mammycool]

Συμβαίνει παντού

[συνέχεια από τα προηγούμενα...]

Το φαινόμενο των ιδιωτικών Τραπεζών Ομφαλοπλακουντιακού Αίματος δεν συναντάται μόνο στη χώρα μας, αλλά σε πολλές άλλες του πλανήτη, από την Ινδία μέχρι τον Καναδά και από την Ουκρανία μέχρι τη Βραζιλία.

Η Αμερικανική Παιδιατρική Εταιρεία σε ανακοίνωσή της το 2007 για το θέμα των Τραπεζών Ομφαλοπλακουντιακού Αίματος, υπογραμμίζει: «Οι γιατροί θα πρέπει να γνωρίζουν ότι οι υποσχέσεις των ιδιωτικών Τραπεζών Ομφαλοπλακουντιακού Αίματος περί διασφάλισης των ανηλίκων ή των συγγενικών τους προσώπων από βαριές μελλοντικές ασθένειες με τη χρήση των βλαστικών κυττάρων του πλακούντα είναι αναπόδεικτες».

Η ύπαρξη δημόσιων τραπεζών στηρίζεται από την ιατρική κοινότητα, σε αντίθεση με αυτή των ιδιωτικών τραπεζών, προσθέτει η Αμερικανική Παιδιατρική Εταιρεία. Απέναντι στην ιδιωτική φύλαξη στέκεται και η Ομάδα Ηθικής, στην Επιστήμη και στις Νέες Τεχνολογίες της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Η ίδια εκτιμά σε δημοσιευμένη μελέτη της ότι οι πιθανότητες να χρειαστεί ένα παιδί αυτόλογο βλαστικό μόσχευμα μέχρι τα 20 του χρόνια είναι μία στις 20.000. Η ομάδα της Ε.Ε. συμπεραίνει ότι «η νομιμότητα των εμπορικών Τραπεζών Ομφαλοπλακουντιακού Αίματος για αυτόλογη χρήση πρέπει να αμφισβητηθεί αφού πωλούν μία υπηρεσία η οποία δεν αποτελεί θεραπευτική επιλογή. Ετσι, υπόσχονται περισσότερα από αυτά που μπορούν να διεκπεραιώσουν. Οι ενέργειες των τραπεζών αυτών εγείρουν σοβαρές ηθικές επικρίσεις».

Τον Μάιο του 2006 η Παγκόσμια Ενωση Δωρητών Μυελού των Οστών δήλωσε ότι η πολιτική της σχετικά με τη χρησιμότητα της αυτόλογης ή οικογενειακής αποθήκευσης ομφαλοπλακουντιακού αίματος είναι ότι η ίδρυση Τραπεζών Ομφαλοπλακουντιακού Αίματος θα πρέπει να βασίζεται στην αλτρουιστική και εθελοντική δωρεά του και γνωρίζοντας ότι αυτό θα χρησιμοποιηθεί για αλλογενή μεταμόσχευση.

Ταυτόσημο είναι και το σκεπτικό της γνωμοδότησης περί Ηθικών Διαστάσεων των Τραπεζών Αίματος Ομφαλίου Λώρου στο Συμβούλιο των Υπουργών της Ε.Ε. (το οποίο και την ψήφισε στις 19.5.2004) της Ομάδας Ηθικής στην Επιστήμη και στις Νέες Τεχνολογίες της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Επιπλέον, σε αυτό αναφέρεται ότι «η δημιουργία τραπεζών ΟΠΑ για αυτόλογη χρήση δεν θα πρέπει να υποστηρίζεται από τα κράτη ή από τις ιατρικές τους υπηρεσίες και ότι στο κοινό θα πρέπει να παρέχονται ακριβείς πληροφορίες σχετικά με τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα της φύλαξης του ομφαλοπλακουντιακού αίματος».

Το Βασιλικό Κολέγιο Μαιευτήρων και Γυναικολόγων (RCOG) της Βρετανίας «στηρίζει τη δημόσια αποθήκευση και δωρεά ομφαλοπλακουντιακού αίματος». Υπογραμμίζει δε ότι «εξακολουθεί να μην πείθεται για τα οφέλη της φύλαξης του ομφαλοπλακουντιακού αίματος σε ιδιωτικές τράπεζες από οικογένειες που δεν έχουν κανένα ιατρικό λόγο (εντοπισμένη γενετική κατάσταση) να το κάνουν».

Οι πιθανότητες να χρειαστεί ποτέ το παιδί σας το δικό του ομφαλοπλακουντιακό αίμα είναι εξαιρετικά μικρές. Μπορεί κανείς να το αποθηκεύσει σε ιδιωτική τράπεζα, ελπίζοντας ότι στο μέλλον τα βλαστικά κύτταρα του ομφάλιου λώρου μπορεί να χρησιμεύσουν αν ένα μέλος της οικογένειας αναπτύξει μια ασθένεια που μπορεί να θεραπευθεί με τη χρήση βλαστικών κυττάρων.

Και το Αμερικανικό Κολέγιο Μαιευτήρων και Γυναικολόγων είναι αντίθετο στην ιδιωτική φύλαξη, υποστηρίζοντας ότι «μόνο όταν υπάρχει οικογενειακό ιστορικό συγκεκριμένων ασθενειών πρέπει να λαμβάνεται υπόψη η ιδιωτική φύλαξη και πάντα για αλλογενή μεταμόσχευση, σε άλλο παιδί της οικογένειας».

[mammycool]

Συμβαίνει παντού

[συνέχεια από τα προηγούμενα...]

Το φαινόμενο των ιδιωτικών Τραπεζών Ομφαλοπλακουντιακού Αίματος δεν συναντάται μόνο στη χώρα μας, αλλά σε πολλές άλλες του πλανήτη, από την Ινδία μέχρι τον Καναδά και από την Ουκρανία μέχρι τη Βραζιλία.

Η Αμερικανική Παιδιατρική Εταιρεία σε ανακοίνωσή της το 2007 για το θέμα των Τραπεζών Ομφαλοπλακουντιακού Αίματος, υπογραμμίζει: «Οι γιατροί θα πρέπει να γνωρίζουν ότι οι υποσχέσεις των ιδιωτικών Τραπεζών Ομφαλοπλακουντιακού Αίματος περί διασφάλισης των ανηλίκων ή των συγγενικών τους προσώπων από βαριές μελλοντικές ασθένειες με τη χρήση των βλαστικών κυττάρων του πλακούντα είναι αναπόδεικτες».

Η ύπαρξη δημόσιων τραπεζών στηρίζεται από την ιατρική κοινότητα, σε αντίθεση με αυτή των ιδιωτικών τραπεζών, προσθέτει η Αμερικανική Παιδιατρική Εταιρεία. Απέναντι στην ιδιωτική φύλαξη στέκεται και η Ομάδα Ηθικής, στην Επιστήμη και στις Νέες Τεχνολογίες της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Η ίδια εκτιμά σε δημοσιευμένη μελέτη της ότι οι πιθανότητες να χρειαστεί ένα παιδί αυτόλογο βλαστικό μόσχευμα μέχρι τα 20 του χρόνια είναι μία στις 20.000. Η ομάδα της Ε.Ε. συμπεραίνει ότι «η νομιμότητα των εμπορικών Τραπεζών Ομφαλοπλακουντιακού Αίματος για αυτόλογη χρήση πρέπει να αμφισβητηθεί αφού πωλούν μία υπηρεσία η οποία δεν αποτελεί θεραπευτική επιλογή. Ετσι, υπόσχονται περισσότερα από αυτά που μπορούν να διεκπεραιώσουν. Οι ενέργειες των τραπεζών αυτών εγείρουν σοβαρές ηθικές επικρίσεις».

Τον Μάιο του 2006 η Παγκόσμια Ενωση Δωρητών Μυελού των Οστών δήλωσε ότι η πολιτική της σχετικά με τη χρησιμότητα της αυτόλογης ή οικογενειακής αποθήκευσης ομφαλοπλακουντιακού αίματος είναι ότι η ίδρυση Τραπεζών Ομφαλοπλακουντιακού Αίματος θα πρέπει να βασίζεται στην αλτρουιστική και εθελοντική δωρεά του και γνωρίζοντας ότι αυτό θα χρησιμοποιηθεί για αλλογενή μεταμόσχευση.

Ταυτόσημο είναι και το σκεπτικό της γνωμοδότησης περί Ηθικών Διαστάσεων των Τραπεζών Αίματος Ομφαλίου Λώρου στο Συμβούλιο των Υπουργών της Ε.Ε. (το οποίο και την ψήφισε στις 19.5.2004) της Ομάδας Ηθικής στην Επιστήμη και στις Νέες Τεχνολογίες της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Επιπλέον, σε αυτό αναφέρεται ότι «η δημιουργία τραπεζών ΟΠΑ για αυτόλογη χρήση δεν θα πρέπει να υποστηρίζεται από τα κράτη ή από τις ιατρικές τους υπηρεσίες και ότι στο κοινό θα πρέπει να παρέχονται ακριβείς πληροφορίες σχετικά με τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα της φύλαξης του ομφαλοπλακουντιακού αίματος».

Το Βασιλικό Κολέγιο Μαιευτήρων και Γυναικολόγων (RCOG) της Βρετανίας «στηρίζει τη δημόσια αποθήκευση και δωρεά ομφαλοπλακουντιακού αίματος». Υπογραμμίζει δε ότι «εξακολουθεί να μην πείθεται για τα οφέλη της φύλαξης του ομφαλοπλακουντιακού αίματος σε ιδιωτικές τράπεζες από οικογένειες που δεν έχουν κανένα ιατρικό λόγο (εντοπισμένη γενετική κατάσταση) να το κάνουν».

Οι πιθανότητες να χρειαστεί ποτέ το παιδί σας το δικό του ομφαλοπλακουντιακό αίμα είναι εξαιρετικά μικρές. Μπορεί κανείς να το αποθηκεύσει σε ιδιωτική τράπεζα, ελπίζοντας ότι στο μέλλον τα βλαστικά κύτταρα του ομφάλιου λώρου μπορεί να χρησιμεύσουν αν ένα μέλος της οικογένειας αναπτύξει μια ασθένεια που μπορεί να θεραπευθεί με τη χρήση βλαστικών κυττάρων.

Και το Αμερικανικό Κολέγιο Μαιευτήρων και Γυναικολόγων είναι αντίθετο στην ιδιωτική φύλαξη, υποστηρίζοντας ότι «μόνο όταν υπάρχει οικογενειακό ιστορικό συγκεκριμένων ασθενειών πρέπει να λαμβάνεται υπόψη η ιδιωτική φύλαξη και πάντα για αλλογενή μεταμόσχευση, σε άλλο παιδί της οικογένειας».

[mammycool]

Τι ισχύει σε άλλες χώρες

ΓΑΛΛΙΑ

Στη Γαλλία, όπου ξεκίνησε η μεταμόσχευση ομφαλοπλακουντιακού αίματος το 1988, η ιδιωτική φύλαξη αυτού είναι παράνομη επειδή θεωρείται εθνικός πόρος.

ΓΕΡΜΑΝΙΑ

Η ιδιωτική φύλαξη επιτρέπεται στη Γερμανία, εφόσον ακολουθεί τις οδηγίες της Ομοσπονδιακής Ιατρικής Ενωσης. Η τελευταία ωστόσο αναφέρει ότι «μέχρι στιγμής δεν υπάρχει καμία ένδειξη για τη συλλογή δειγμάτων ομφαλοπλακουντιακού αίματος για αυτόλογη χρήση κι επομένως δεν είναι απαραίτητη».

ΑΥΣΤΡΙΑ

Επιτρέπεται η ιδιωτική φύλαξη, αλλά κι εδώ η Ιατρική Ενωση της χώρας προειδοποιεί ότι σήμερα αλλά και για τα επόμενα 20 χρόνια, τουλάχιστον, είναι σίγουρο ότι δεν προσφέρει τίποτα.

ΙΤΑΛΙΑ

Το 2003 το υπουργείο Υγείας της χώρας δημοσίευσε απόφαση σχετικά με το ομφαλοπλακουντιακό αίμα. Η απόφαση ανέφερε ότι «η φύλαξη ομφαλοπλακουντιακού αίματος επιτρέπεται μόνο από δημόσια δομή φύλαξης» και ότι «η ιδιωτική φύλαξη απαγορεύεται». Το υπουργείο εξηγούσε ότι «οι προϋποθέσεις αυτές κρίνονται απαραίτητες επειδή οι θεραπείες που χρησιμοποιούν τα βλαστικά κύτταρα του ομφαλοπλακουντιακού αίματος είναι ακόμα υπό έρευνα».

Το 2005 το ίδιο υπουργείο επαναδημοσίευσε τις ίδιες οδηγίες στις οποίες επαναλάμβανε ότι η ιδιωτική φύλαξη απαγορεύεται, ωστόσο πρόσθεσε μία παράγραφο η οποία ανέφερε ότι επιτρέπεται η εξαγωγή του ομφαλοπλακουντιακού αίματος, η φύλαξή του δηλαδή σε ιδιωτικές τράπεζες του εξωτερικού.

ΟΛΛΑΝΔΙΑ

Νόμος που ψηφίστηκε το 2003 στη χώρα αναφέρει ότι οποιοσδήποτε εργαζόμενος του τομέα υγείας (γιατρός, νοσηλευτής κ.ά.) λάβει ανθρώπινο υλικό (από ακρωτηριασμένο πόδι μέχρι ομφαλοπλακουντιακό αίμα) είναι υποχρεωμένος να το προσφέρει σε δημόσια «τράπεζα οργάνων», η οποία θα αποφασίσει εάν είναι χρήσιμο και μπορεί να φυλαχθεί ή εάν θα καταστραφεί ως ιατρικό απόβλητο. Μέχρι στιγμής δεν υπάρχει ιδιωτική τράπεζα ομφαλοπλακουντιακού αίματος. Δημοψήφισμα που έγινε στη χώρα έδειξε ότι το 93% των εγκύων γυναικών πιστεύουν ότι πρέπει να υπάρχει μία τράπεζα για την ατομική φύλαξη του ομφαλοπλακουντιακού αίματος στη χώρα. Το 23% αυτών των γυναικών δεν θα τη χρησιμοποιούσαν, ωστόσο θέλουν να έχουν οι υπόλοιπες γυναίκες που θα τη χρησιμοποιούσαν (72%) την ευκαιρία αυτή. Οι τελευταίες θα έδιναν το ομφαλοπλακουντιακό αίμα για φύλαξη μόνο εάν η τράπεζα λάμβανε χρηματοδότηση από όλους, π.χ. μέσω φόρων. Στην ερώτηση εάν θα ήταν διατεθειμένες να πληρώσουν 1.800-3.000 ευρώ από την τσέπη τους, μόνο το 20% είπαν ναι. Επιπλέον, ένα 60% δήλωσαν ότι θα έδιναν το δείγμα του ομφαλοπλακουντιακού αίματος στην έρευνα.

ΠΟΛΩΝΙΑ

Η Πολωνία έχει αρκετές δημόσιες τράπεζες ομφαλοπλακουντιακού αίματος, οι οποίες λόγω έλλειψης χρηματοδότησης υπολειτουργούν. Μετρά και αρκετές ιδιωτικές τράπεζες, οι οποίες χρεώνουν χαμηλά σε σύγκριση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Συγκεκριμένες οδηγίες δεν υπάρχουν για τη διαχείριση των δειγμάτων ομφαλοπλακουντιακού αίματος στη χώρα, ωστόσο αντιμετωπίζει το ομφαλοπλακουντιακό αίμα ως «όργανο για μεταμόσχευση», το οποίο δεν μπορεί να επαναπωληθεί από άλλο οργανισμό εκτός του Εθνικού Οργανισμού Μεταμοσχεύσεων.

ΡΩΣΙΑ

Τον Απρίλιο του 2003 η κυβέρνηση της χώρας ανακοίνωσε ότι αίρει την προϋπόθεση της συγκατάθεσης για την δωρεά οργάνων. Πτώματα άρχισαν να συλλέγονται χωρίς καν την ενημέρωση των οικογενειών. Το ίδιο σκεπτικό ισχύει και για το ομφαλοπλακουντιακό αίμα. Η πολιτεία έχει το δικαίωμα να κατάσχει πλακούντες για τη δημόσια τράπεζα ομφαλοπλακουντιακού αίματος της χώρας.

ΒΡΕΤΑΝΙΑ

Μόνο οι τράπεζες που έχουν πιστοποίηση του MHRA, του Ρυθμιστικού Οργάνου Φαρμάκων και Υπηρεσιών Υγείας του Τμήματος Υγείας της Βρετανίας, θα μπορούν να προσφέρουν μοσχεύματα στα νοσοκομεία του Εθνικού Συστήματος Υγείας (NHS) της χώρας. Σε απλά ελληνικά, αυτό σημαίνει ότι οι γονείς που φυλάσσουν το ομφαλοπλακουντιακό αίμα σε τράπεζες που δεν είναι πιστοποιημένες με τον Κώδικα Πρακτικής της χώρας, πετούν τα λεφτά τους, αφού δεν θα μπορούν να χρησιμοποιήσουν τα μοσχεύματα στη Βρετανία είτε η τράπεζα είναι βρετανική είτε του εξωτερικού.

ΙΑΠΩΝΙΑ

Από το 2003 η Ιαπωνία μετρά 11 δημόσιες τράπεζες ομφαλοπλακουντιακού αίματος. Η πρώτη ιδιωτική άνοιξε το 1999. Η χώρα είναι πρώτη παγκοσμίως στη χρήση ομφαλοπλακουντιακού αίματος για αλλογενείς μεταμοσχεύσεις σε μη συγγενικά πρόσωπα. Από το 1999 μέχρι το 2003 το Ιαπωνικό Δίκτυο Ομφαλοπλακουντιακού Αίματος αναπτύχθηκε ραγδαία και από το 4% των συνολικών μεταμοσχεύσεων στη χώρα έφτασε να καλύπτει το 43%.

ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ

Ενα εθνικό πρόγραμμα συλλογής ανώνυμων δωρεών ομφαλοπλακουντιακού αίματος ξεκίνησε το 1995, με σκοπό τη συνδρομή στη μεταμόσχευση βλαστικών κυττάρων σε οποιονδήποτε ασθενή χρειαστεί, Αυστραλό ή μη, στη χώρα ή στο εξωτερικό. Το 2002 το πρόγραμμα ενισχύθηκε με 20 εκατομμύρια δολάρια, χρηματοδότηση που έκανε το υπουργείο Υγείας της χώρας. Υπάρχουν και ιδιωτικές τράπεζες στη χώρα, οι οποίες ελέγχονται από τον Οργανισμό Θεραπευτικών Αγαθών (TGA). Οι τράπεζες αυτές είναι έμποροι θεραπευτικών αγαθών και μόνο αν λάβουν πιστοποίηση μπορούν να λειτουργήσουν. Πολλές από αυτές έχουν άδεια να συλλέγουν και να φυλάσσουν ομφαλοπλακουντιακό αίμα, αλλά όχι και να το διαθέτουν για μεταμόσχευση. *

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 12/07/2008

Όλα τα άρθρα είναι από αφιέρωμα της εφημερίδας για τα βλαστοκύτταρα.

Ελπίζω να βοηθούν τον προβληματισμό κ τη συζήτησή μας

[mammycool]

Τι ισχύει σε άλλες χώρες

ΓΑΛΛΙΑ

Στη Γαλλία, όπου ξεκίνησε η μεταμόσχευση ομφαλοπλακουντιακού αίματος το 1988, η ιδιωτική φύλαξη αυτού είναι παράνομη επειδή θεωρείται εθνικός πόρος.

ΓΕΡΜΑΝΙΑ

Η ιδιωτική φύλαξη επιτρέπεται στη Γερμανία, εφόσον ακολουθεί τις οδηγίες της Ομοσπονδιακής Ιατρικής Ενωσης. Η τελευταία ωστόσο αναφέρει ότι «μέχρι στιγμής δεν υπάρχει καμία ένδειξη για τη συλλογή δειγμάτων ομφαλοπλακουντιακού αίματος για αυτόλογη χρήση κι επομένως δεν είναι απαραίτητη».

ΑΥΣΤΡΙΑ

Επιτρέπεται η ιδιωτική φύλαξη, αλλά κι εδώ η Ιατρική Ενωση της χώρας προειδοποιεί ότι σήμερα αλλά και για τα επόμενα 20 χρόνια, τουλάχιστον, είναι σίγουρο ότι δεν προσφέρει τίποτα.

ΙΤΑΛΙΑ

Το 2003 το υπουργείο Υγείας της χώρας δημοσίευσε απόφαση σχετικά με το ομφαλοπλακουντιακό αίμα. Η απόφαση ανέφερε ότι «η φύλαξη ομφαλοπλακουντιακού αίματος επιτρέπεται μόνο από δημόσια δομή φύλαξης» και ότι «η ιδιωτική φύλαξη απαγορεύεται». Το υπουργείο εξηγούσε ότι «οι προϋποθέσεις αυτές κρίνονται απαραίτητες επειδή οι θεραπείες που χρησιμοποιούν τα βλαστικά κύτταρα του ομφαλοπλακουντιακού αίματος είναι ακόμα υπό έρευνα».

Το 2005 το ίδιο υπουργείο επαναδημοσίευσε τις ίδιες οδηγίες στις οποίες επαναλάμβανε ότι η ιδιωτική φύλαξη απαγορεύεται, ωστόσο πρόσθεσε μία παράγραφο η οποία ανέφερε ότι επιτρέπεται η εξαγωγή του ομφαλοπλακουντιακού αίματος, η φύλαξή του δηλαδή σε ιδιωτικές τράπεζες του εξωτερικού.

ΟΛΛΑΝΔΙΑ

Νόμος που ψηφίστηκε το 2003 στη χώρα αναφέρει ότι οποιοσδήποτε εργαζόμενος του τομέα υγείας (γιατρός, νοσηλευτής κ.ά.) λάβει ανθρώπινο υλικό (από ακρωτηριασμένο πόδι μέχρι ομφαλοπλακουντιακό αίμα) είναι υποχρεωμένος να το προσφέρει σε δημόσια «τράπεζα οργάνων», η οποία θα αποφασίσει εάν είναι χρήσιμο και μπορεί να φυλαχθεί ή εάν θα καταστραφεί ως ιατρικό απόβλητο. Μέχρι στιγμής δεν υπάρχει ιδιωτική τράπεζα ομφαλοπλακουντιακού αίματος. Δημοψήφισμα που έγινε στη χώρα έδειξε ότι το 93% των εγκύων γυναικών πιστεύουν ότι πρέπει να υπάρχει μία τράπεζα για την ατομική φύλαξη του ομφαλοπλακουντιακού αίματος στη χώρα. Το 23% αυτών των γυναικών δεν θα τη χρησιμοποιούσαν, ωστόσο θέλουν να έχουν οι υπόλοιπες γυναίκες που θα τη χρησιμοποιούσαν (72%) την ευκαιρία αυτή. Οι τελευταίες θα έδιναν το ομφαλοπλακουντιακό αίμα για φύλαξη μόνο εάν η τράπεζα λάμβανε χρηματοδότηση από όλους, π.χ. μέσω φόρων. Στην ερώτηση εάν θα ήταν διατεθειμένες να πληρώσουν 1.800-3.000 ευρώ από την τσέπη τους, μόνο το 20% είπαν ναι. Επιπλέον, ένα 60% δήλωσαν ότι θα έδιναν το δείγμα του ομφαλοπλακουντιακού αίματος στην έρευνα.

ΠΟΛΩΝΙΑ

Η Πολωνία έχει αρκετές δημόσιες τράπεζες ομφαλοπλακουντιακού αίματος, οι οποίες λόγω έλλειψης χρηματοδότησης υπολειτουργούν. Μετρά και αρκετές ιδιωτικές τράπεζες, οι οποίες χρεώνουν χαμηλά σε σύγκριση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Συγκεκριμένες οδηγίες δεν υπάρχουν για τη διαχείριση των δειγμάτων ομφαλοπλακουντιακού αίματος στη χώρα, ωστόσο αντιμετωπίζει το ομφαλοπλακουντιακό αίμα ως «όργανο για μεταμόσχευση», το οποίο δεν μπορεί να επαναπωληθεί από άλλο οργανισμό εκτός του Εθνικού Οργανισμού Μεταμοσχεύσεων.

ΡΩΣΙΑ

Τον Απρίλιο του 2003 η κυβέρνηση της χώρας ανακοίνωσε ότι αίρει την προϋπόθεση της συγκατάθεσης για την δωρεά οργάνων. Πτώματα άρχισαν να συλλέγονται χωρίς καν την ενημέρωση των οικογενειών. Το ίδιο σκεπτικό ισχύει και για το ομφαλοπλακουντιακό αίμα. Η πολιτεία έχει το δικαίωμα να κατάσχει πλακούντες για τη δημόσια τράπεζα ομφαλοπλακουντιακού αίματος της χώρας.

ΒΡΕΤΑΝΙΑ

Μόνο οι τράπεζες που έχουν πιστοποίηση του MHRA, του Ρυθμιστικού Οργάνου Φαρμάκων και Υπηρεσιών Υγείας του Τμήματος Υγείας της Βρετανίας, θα μπορούν να προσφέρουν μοσχεύματα στα νοσοκομεία του Εθνικού Συστήματος Υγείας (NHS) της χώρας. Σε απλά ελληνικά, αυτό σημαίνει ότι οι γονείς που φυλάσσουν το ομφαλοπλακουντιακό αίμα σε τράπεζες που δεν είναι πιστοποιημένες με τον Κώδικα Πρακτικής της χώρας, πετούν τα λεφτά τους, αφού δεν θα μπορούν να χρησιμοποιήσουν τα μοσχεύματα στη Βρετανία είτε η τράπεζα είναι βρετανική είτε του εξωτερικού.

ΙΑΠΩΝΙΑ

Από το 2003 η Ιαπωνία μετρά 11 δημόσιες τράπεζες ομφαλοπλακουντιακού αίματος. Η πρώτη ιδιωτική άνοιξε το 1999. Η χώρα είναι πρώτη παγκοσμίως στη χρήση ομφαλοπλακουντιακού αίματος για αλλογενείς μεταμοσχεύσεις σε μη συγγενικά πρόσωπα. Από το 1999 μέχρι το 2003 το Ιαπωνικό Δίκτυο Ομφαλοπλακουντιακού Αίματος αναπτύχθηκε ραγδαία και από το 4% των συνολικών μεταμοσχεύσεων στη χώρα έφτασε να καλύπτει το 43%.

ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ

Ενα εθνικό πρόγραμμα συλλογής ανώνυμων δωρεών ομφαλοπλακουντιακού αίματος ξεκίνησε το 1995, με σκοπό τη συνδρομή στη μεταμόσχευση βλαστικών κυττάρων σε οποιονδήποτε ασθενή χρειαστεί, Αυστραλό ή μη, στη χώρα ή στο εξωτερικό. Το 2002 το πρόγραμμα ενισχύθηκε με 20 εκατομμύρια δολάρια, χρηματοδότηση που έκανε το υπουργείο Υγείας της χώρας. Υπάρχουν και ιδιωτικές τράπεζες στη χώρα, οι οποίες ελέγχονται από τον Οργανισμό Θεραπευτικών Αγαθών (TGA). Οι τράπεζες αυτές είναι έμποροι θεραπευτικών αγαθών και μόνο αν λάβουν πιστοποίηση μπορούν να λειτουργήσουν. Πολλές από αυτές έχουν άδεια να συλλέγουν και να φυλάσσουν ομφαλοπλακουντιακό αίμα, αλλά όχι και να το διαθέτουν για μεταμόσχευση. *

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 12/07/2008

Όλα τα άρθρα είναι από αφιέρωμα της εφημερίδας για τα βλαστοκύτταρα.

Ελπίζω να βοηθούν τον προβληματισμό κ τη συζήτησή μας

[mammycool]

Τι ισχύει σε άλλες χώρες

ΓΑΛΛΙΑ

Στη Γαλλία, όπου ξεκίνησε η μεταμόσχευση ομφαλοπλακουντιακού αίματος το 1988, η ιδιωτική φύλαξη αυτού είναι παράνομη επειδή θεωρείται εθνικός πόρος.

ΓΕΡΜΑΝΙΑ

Η ιδιωτική φύλαξη επιτρέπεται στη Γερμανία, εφόσον ακολουθεί τις οδηγίες της Ομοσπονδιακής Ιατρικής Ενωσης. Η τελευταία ωστόσο αναφέρει ότι «μέχρι στιγμής δεν υπάρχει καμία ένδειξη για τη συλλογή δειγμάτων ομφαλοπλακουντιακού αίματος για αυτόλογη χρήση κι επομένως δεν είναι απαραίτητη».

ΑΥΣΤΡΙΑ

Επιτρέπεται η ιδιωτική φύλαξη, αλλά κι εδώ η Ιατρική Ενωση της χώρας προειδοποιεί ότι σήμερα αλλά και για τα επόμενα 20 χρόνια, τουλάχιστον, είναι σίγουρο ότι δεν προσφέρει τίποτα.

ΙΤΑΛΙΑ

Το 2003 το υπουργείο Υγείας της χώρας δημοσίευσε απόφαση σχετικά με το ομφαλοπλακουντιακό αίμα. Η απόφαση ανέφερε ότι «η φύλαξη ομφαλοπλακουντιακού αίματος επιτρέπεται μόνο από δημόσια δομή φύλαξης» και ότι «η ιδιωτική φύλαξη απαγορεύεται». Το υπουργείο εξηγούσε ότι «οι προϋποθέσεις αυτές κρίνονται απαραίτητες επειδή οι θεραπείες που χρησιμοποιούν τα βλαστικά κύτταρα του ομφαλοπλακουντιακού αίματος είναι ακόμα υπό έρευνα».

Το 2005 το ίδιο υπουργείο επαναδημοσίευσε τις ίδιες οδηγίες στις οποίες επαναλάμβανε ότι η ιδιωτική φύλαξη απαγορεύεται, ωστόσο πρόσθεσε μία παράγραφο η οποία ανέφερε ότι επιτρέπεται η εξαγωγή του ομφαλοπλακουντιακού αίματος, η φύλαξή του δηλαδή σε ιδιωτικές τράπεζες του εξωτερικού.

ΟΛΛΑΝΔΙΑ

Νόμος που ψηφίστηκε το 2003 στη χώρα αναφέρει ότι οποιοσδήποτε εργαζόμενος του τομέα υγείας (γιατρός, νοσηλευτής κ.ά.) λάβει ανθρώπινο υλικό (από ακρωτηριασμένο πόδι μέχρι ομφαλοπλακουντιακό αίμα) είναι υποχρεωμένος να το προσφέρει σε δημόσια «τράπεζα οργάνων», η οποία θα αποφασίσει εάν είναι χρήσιμο και μπορεί να φυλαχθεί ή εάν θα καταστραφεί ως ιατρικό απόβλητο. Μέχρι στιγμής δεν υπάρχει ιδιωτική τράπεζα ομφαλοπλακουντιακού αίματος. Δημοψήφισμα που έγινε στη χώρα έδειξε ότι το 93% των εγκύων γυναικών πιστεύουν ότι πρέπει να υπάρχει μία τράπεζα για την ατομική φύλαξη του ομφαλοπλακουντιακού αίματος στη χώρα. Το 23% αυτών των γυναικών δεν θα τη χρησιμοποιούσαν, ωστόσο θέλουν να έχουν οι υπόλοιπες γυναίκες που θα τη χρησιμοποιούσαν (72%) την ευκαιρία αυτή. Οι τελευταίες θα έδιναν το ομφαλοπλακουντιακό αίμα για φύλαξη μόνο εάν η τράπεζα λάμβανε χρηματοδότηση από όλους, π.χ. μέσω φόρων. Στην ερώτηση εάν θα ήταν διατεθειμένες να πληρώσουν 1.800-3.000 ευρώ από την τσέπη τους, μόνο το 20% είπαν ναι. Επιπλέον, ένα 60% δήλωσαν ότι θα έδιναν το δείγμα του ομφαλοπλακουντιακού αίματος στην έρευνα.

ΠΟΛΩΝΙΑ

Η Πολωνία έχει αρκετές δημόσιες τράπεζες ομφαλοπλακουντιακού αίματος, οι οποίες λόγω έλλειψης χρηματοδότησης υπολειτουργούν. Μετρά και αρκετές ιδιωτικές τράπεζες, οι οποίες χρεώνουν χαμηλά σε σύγκριση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Συγκεκριμένες οδηγίες δεν υπάρχουν για τη διαχείριση των δειγμάτων ομφαλοπλακουντιακού αίματος στη χώρα, ωστόσο αντιμετωπίζει το ομφαλοπλακουντιακό αίμα ως «όργανο για μεταμόσχευση», το οποίο δεν μπορεί να επαναπωληθεί από άλλο οργανισμό εκτός του Εθνικού Οργανισμού Μεταμοσχεύσεων.

ΡΩΣΙΑ

Τον Απρίλιο του 2003 η κυβέρνηση της χώρας ανακοίνωσε ότι αίρει την προϋπόθεση της συγκατάθεσης για την δωρεά οργάνων. Πτώματα άρχισαν να συλλέγονται χωρίς καν την ενημέρωση των οικογενειών. Το ίδιο σκεπτικό ισχύει και για το ομφαλοπλακουντιακό αίμα. Η πολιτεία έχει το δικαίωμα να κατάσχει πλακούντες για τη δημόσια τράπεζα ομφαλοπλακουντιακού αίματος της χώρας.

ΒΡΕΤΑΝΙΑ

Μόνο οι τράπεζες που έχουν πιστοποίηση του MHRA, του Ρυθμιστικού Οργάνου Φαρμάκων και Υπηρεσιών Υγείας του Τμήματος Υγείας της Βρετανίας, θα μπορούν να προσφέρουν μοσχεύματα στα νοσοκομεία του Εθνικού Συστήματος Υγείας (NHS) της χώρας. Σε απλά ελληνικά, αυτό σημαίνει ότι οι γονείς που φυλάσσουν το ομφαλοπλακουντιακό αίμα σε τράπεζες που δεν είναι πιστοποιημένες με τον Κώδικα Πρακτικής της χώρας, πετούν τα λεφτά τους, αφού δεν θα μπορούν να χρησιμοποιήσουν τα μοσχεύματα στη Βρετανία είτε η τράπεζα είναι βρετανική είτε του εξωτερικού.

ΙΑΠΩΝΙΑ

Από το 2003 η Ιαπωνία μετρά 11 δημόσιες τράπεζες ομφαλοπλακουντιακού αίματος. Η πρώτη ιδιωτική άνοιξε το 1999. Η χώρα είναι πρώτη παγκοσμίως στη χρήση ομφαλοπλακουντιακού αίματος για αλλογενείς μεταμοσχεύσεις σε μη συγγενικά πρόσωπα. Από το 1999 μέχρι το 2003 το Ιαπωνικό Δίκτυο Ομφαλοπλακουντιακού Αίματος αναπτύχθηκε ραγδαία και από το 4% των συνολικών μεταμοσχεύσεων στη χώρα έφτασε να καλύπτει το 43%.

ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ

Ενα εθνικό πρόγραμμα συλλογής ανώνυμων δωρεών ομφαλοπλακουντιακού αίματος ξεκίνησε το 1995, με σκοπό τη συνδρομή στη μεταμόσχευση βλαστικών κυττάρων σε οποιονδήποτε ασθενή χρειαστεί, Αυστραλό ή μη, στη χώρα ή στο εξωτερικό. Το 2002 το πρόγραμμα ενισχύθηκε με 20 εκατομμύρια δολάρια, χρηματοδότηση που έκανε το υπουργείο Υγείας της χώρας. Υπάρχουν και ιδιωτικές τράπεζες στη χώρα, οι οποίες ελέγχονται από τον Οργανισμό Θεραπευτικών Αγαθών (TGA). Οι τράπεζες αυτές είναι έμποροι θεραπευτικών αγαθών και μόνο αν λάβουν πιστοποίηση μπορούν να λειτουργήσουν. Πολλές από αυτές έχουν άδεια να συλλέγουν και να φυλάσσουν ομφαλοπλακουντιακό αίμα, αλλά όχι και να το διαθέτουν για μεταμόσχευση. *

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 12/07/2008

Όλα τα άρθρα είναι από αφιέρωμα της εφημερίδας για τα βλαστοκύτταρα.

Ελπίζω να βοηθούν τον προβληματισμό κ τη συζήτησή μας