Μετάβαση σε περιεχόμενο

Recommended Posts

Δημοσίευση

Κορίτσια καλησπέρα,

Είπα και εγώ να μοιραστώ την ιστορία μου μαζί σας...

Τεταρτή 6 και 15 το πρωι εσπασαν τα νερα. Το αστείο είναι οτι δεν ήμουνα σιγουρη εαν ηταν νερα η αν τα ειχα κανει πανω μου γιατι με βρηκε μεσα στον υπνο :blush:

Ξύπνησα τον αντρα μου, πηρα τον γιατρο μου και μετα απο ενα μπανακι και τις τελευταιες προσθηκες της βαλίτσας πηραμε το δρόμο του μαιευτηριου.

Εκει η μαια μου εβαλε ενα χαρτακι στο κολπο το οποιο εαν αλλαζε χρωμα θα επιβεβαιωνε το σπασιμο των νερων, ομως δεν αλλαξε.. Ειχα διαστολη 2 εκεινη την ωρα. Πηραν το γιατρο μου, τον ενημερωσαν και τους ειπε να περιμενω να ερθει να με δει αυτος. Οπως και εγινε, ηρθε και επιβεβαιωσε οτι ειχαν σπασει τα νερα και η διαστολη μου ειχε φτασει στο 3. Ετσι μας ειπε οτι σημερα γενναμε :):) ΠΗΤ ειχα 9/11, οποτε η κορουλα μας ειχε αποφασισει να ερθει και λιγο νωριτερα στη ζωη μας :) ¨

Μετα τα γνωστα με ανεβασαν στο δωματιο και ξεκινησε η αναμονη.. γλυκια αναμονη.... Περνουσαν οι ωρες, οι πονοι δυναμωναν και ετσι προς το μεσημερι εκανα και επισκληριδιο... Φτασαμε 8 το βραδυ και ακομα να γεννηθει η μικρη μας... Εκεινη την ωρα σταματησαν να μου ανανεωνουν το φαρμακο με σκοπο να πονεσω λιγο και να βοηθησω να κατεβει η μικρη... και αυτρο το μισαωρο ηταν το πιο επωδυνο κομματι....Ομως κατεβηκε και ετσι γυρω στις εννια το βραδυ μας ειπαν οτι ειναι χαμηλα και οτι θα αρχισω να σπρωχνω.... Ο αντρας μου διπλα μου ολη την ημερα να μου δινει δυναμη και να ενημερωνει και ολους αυτους που εκαναν την μαραθωνια αναμονη απο εξω!!!

Ξεκινησαμε να σπρωχνουμε και μολισ φανηκε το κεφαλι πηγαμε στο χειρουργειο.... 21 και 53 ηρθε η κουκλαρα μας στο κοσμο..... και ολη η ταλαιπωρια ηταν πλεον παρελθον.... Δακρυα...... Απιστευτη αγαπη γι αυτην και τον αντρα μου....

Απο το σαββατο ειμαστε σπιτι μας και η ζωη ειναι πολυ πιο ομορφη... Ειναι πολυ καλο μωρο και δε μας ταλαιπωρει παρα πολυ τη νυχτα......

Να προσθεσω οτι είναι ιδια ο μπαμπας, αλλα πηρε απο τη μαμα τα πρασινα ματακια και την ομαδα αιματος!!!! :P:P:P

Να και μια φωτογραφια της 2 ημερων....

post-3524-13873934739031_thumb.jpg

Συμμετοχή στη συζήτηση

Μπορείτε να γράψετε τώρα το μήνυμά σας και να εγγραφείτε μετά. Αν έχετε ήδη λογαριασμό, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε το μήνυμα με το ψευδώνυμό σας.
Note: Your post will require moderator approval before it will be visible.

Guest
Απαντήστε σε αυτή τη συζήτηση...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

  • Απαντήσεις

    • Τόσο όμορφο το Χαρά! Και η αλήθεια είναι ότι και εγώ κάπως κολλάω με ημερομηνίες και γιορτές! Εγώ έμαθα ότι είμαι έγκυος του Σταυρου και μου έχει χαραχθεί. Όνομα εμείς μάλλον βρήκαμε αλλά κάπως αποφεύγω να το κλείσω πριν γεννηθεί. Είπα θα του το δώσουμε αφού έρθει. Στον πρώτο δεν είχα τέτοια κολλήματα. Τώρα με έπιασε να είμαι προληπτική. 
    • Εύκολο να το λέω απ έξω αλλά πραγματικά νομίζω ότι δεν χρειάζεται να αγχώνεσαι. Αφου ο γιατρός σου είναι ήρεμος όλα πάνε καλά. Κάνε τον επαναληπτικό έλεγχο σου και θα ηρεμισεις ακόμα παραπάνω. 
    • Γεια σας κορίτσια και από μένα! Τι όμορφα που κάνετε όλες προετοιμασία. Με βάλατε στο ρυθμό, καθώς ακόμα δεν ξεκίνησα! Αγχώθηκα βέβαια τώρα αν θα προλάβω. 😂   Εμεις πήραμε νέο καρότσι, γιατί το παλιό μας αποτελειώθηκε μετά από 2,5 χρόνια καθημερινής χρήσης σε κάμπους και βουνά. Κατά τα άλλα πρέπει να δω τι έχω από τον πρώτο μου γιο, αν και ήρθε χειμώνα και να τα πλύνω και τακτοποιήσω. Και να κάνω και βαλίτσα μέσα στον Απρίλη. Εχω και εγώ πονάκια χαμηλά και πίεση. Εχει γυρίσει και το μωρό από όσο είδαμε στο υπέρηχο. Με χτυπάει συνέχεια στα πλευρά και στο πάνω μέρος της κοιλιάς. Και νιώθω και συσπάσεις, ειδικά τα βράδια. Πια με ζορίζει να σηκώνω αγκαλιά τον μεγάλο μου, αλλά προσπαθώ να το. Παίρνω έστω καθιστή. Δεν θέλω να νιώσει ότι τον αποφεύγω. Κατα τα άλλα εγώ είχα μια ελιά στο στήθος και σήμερα να μου φάνηκε ότι έγινε πιο σκούρα. Ήταν κόκκινη και σαν να καφετισε. Σκέφτηκα μήπως είναι από εγκυμοσύνη αλλά με έπιασε ένα τρομερό άγχος και δεν μπορώ να ηρεμισω. Και όσο αγχώνομαι τόσο κλωτσάει και ο μικρός νιώθω.  
    • Καλά αποτελέσματα κορίτσι μου στην αυχενική σου, να πάνε όλα καλά!!!
    • Χαχαχα κι εγώ δεν τον άφηνα ούτε καν να πλησιάσει τα χέρια του εκεί εκείνη την περίοδο 😂 εύχομαι να φέρνουν καλά νέα τα πιο έντονα συμπτώματα αυτό το μήνα 🤞
  • Νέες συζητήσεις

×
×
  • Προσθήκη...