Μετάβαση σε περιεχόμενο

Recommended Posts

Δημοσίευση

Μια 55χρονη μητέρα από την κεντρική Κίνα βάδιζε κάθε μέρα 10 χλμ για επτά μήνες για να χάσει βάρος και να σώσει τη ζωή του γιού της. Η Chen Yurong περπάτησε πάνω από 2.000 χιλιόμετρα συνολικά, αφού ο 31χρονος γιός της Ye Haibin χρειαζόταν μεταμόσχευση ύπατος, αλλά το συκώτι της δεν ήταν κατάλληλο επειδή είχε συσσωρευτεί πάρα πολύ λίπος όπως...

της είχαν πει οι γιατροί το Φεβρουάριο. Σε μια προσπάθεια να πάρει το ήπαρ τη σωστή φόρμα, η Chen βάδιζε κατά μήκος ενός δρόμου κοντά στο σπίτι της. Παράλληλα, προχώρησε σε διατροφή, τρώγοντας μόνο ρύζι και λαχανικά. Στις 19 Οκτωβρίου οι γιατροί της είπαν ότι το συκώτι της είχε φτάσει στο πρότυπο ώστε να γίνει η μεταμόσχευση.

Σε μια 14ωρη επέμβαση στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Tongji στην πόλη Wuhan (επαρχιακή πρωτεύουσα), η κινέζα μητέρα δώρισε μέρος του ήπατος στο γιό της.

Η Chen είχε αποφασίσει τον Δεκέμβριο του περασμένου έτους να δωρίσει το ήπαρ της στο γιο της, ο οποίος επί 18 χρόνια είχε υποστεί τη νόσο του Wilson, μια γενετική διαταραχή που προκαλείται από τη συσσώρευση υπερβολικής ποσότητας χαλκού στον οργανισμό που μπορεί να οδηγήσει σε εκφυλισμό του ήπατος.

Η επέμβαση στέφθηκε με επιτυχία, σύμφωνα με το χειρούργο Chen Xiaoping. Και των δυο η κατάσταση της υγείας τους είναι σταθερή και βρίσκονται ακόμα στο νοσοκομείο. Το νοσοκομείο αποφάσισε να μην επιβαρύνει τη μητέρα.

www.chinaview.cn

Συμμετοχή στη συζήτηση

Μπορείτε να γράψετε τώρα το μήνυμά σας και να εγγραφείτε μετά. Αν έχετε ήδη λογαριασμό, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε το μήνυμα με το ψευδώνυμό σας.
Note: Your post will require moderator approval before it will be visible.

Guest
Απαντήστε σε αυτή τη συζήτηση...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

  • Απαντήσεις

    • Κορίτσι μου ξέρω ότι σε 2η εγκυμοσύνη μπορεί να γυρίσει και κατά τη διάρκεια του τοκετού το μωρό. Έχει χώρο. Έτσι είχα μια φίλη που 38η εβδομάδα φαντάσου γύρισε την ώρα της εξέτασης! Και τελικά μια χαρά πήρε θέση στο τέλος και βγήκε το μωρό. Οπότε μην αγχώνεσαι! Μίλα με μαία να σου πει και ασκήσεις για να γυρίσει πάλι.
    • Αυτήν είχα πριν είναι πολύ καλή..δεν νομίζω ότι με πείραξε η κρέμα έτσι ξαφνικά..θα δούμε θα πάω κ στη γιατρό τη Πέμπτη να δω τι θα Μ πει από κοντά 
    • Καλησπέρα κορίτσι μου.... Εγώ είμαι 18+4 και δε το έχω νιώσει ακόμα.  Είναι και η πρώτη μου εγκυμοσύνη,  αλλά αγχώνομαι όσο να ναι 
    • @Mantarini μου συγχαρητήρια και επίσημα πλέον!! Όλα θα πάνε κατευχην αυτή τη φορά, θέλω να το πιστέψεις 🧿🧿🙏🙏 Πάντα έρχεται το ουράνιο τόξο μετά τη βροχή 🌈 Στα δικά μου νέα κορίτσια μου, δεν ξέρω ποιος με έχει γκαντεμιασει σε αυτή την εγκυμοσύνη και κάθε εβδομάδα κάτι νέο προκύπτει..  Αφού έφαγα το στραπατσο του διαβήτη κύησης, το επαναληπτικό ντοπλερ, το κακό nst (ευτυχώς λόγω αφυδάτωσης και όχι κάτι άλλο), πήγα ξανά σήμερα για τον εβδομαδιαίο έλεγχο και μαντεψτε.. είμαι 37+2 και το μωρό μέσα σε αυτή την τελευταία εβδομάδα που μας πέρασε, γύρισε με το κεφάλι πάνω .. Καταλαβαίνουμε όλες τι σημαίνει αυτό, και το σοκ μου ήταν τεράστιο γιατί είναι δύσκολο να γυρίσει ένα μωρό 3 κιλά σε αυτές τις εβδομάδες. Ευελπιστούμε να ξαναγυρίσει αλλιώς δεν την γλιτώνω την καισαρική. Μου είπε ότι το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να πίνω πάρα πολύ νερό ώστε να υπάρχει πολύ αμνιακό και να μπορέσει να γυρίσει. Έφαγα λοιπόν το πρώτο σοκ, λέω να πάω τουαλέτα πριν φύγουμε και βλέπω στο εσώρουχο λίγο αίμα. Καφέ και κόκκινο (δεν με είχε εξετάσει κολπικά να τονίσω). Ε εκεί φρικαρα και ξεκίνησα να κλαίω. Φοβήθηκα μην ήταν σημάδι τοκετου και μαζί με τα τελευταία νέα, μου έγινε η καρδιά περιβόλι. Ξεκίνησα το κλάμα λοιπόν, ο γιατρός με καθησύχασε ότι εφόσον δεν ήταν αιμορραγία, όλα καλά. Να πάω σπίτι μου και αν γίνει οτιδήποτε να τον πάρω. Ευτυχώς δεν είδα άλλο αίμα... Σημασία θα μου πείτε έχει να είναι καλά το μωρό, αλλά σαν δεύτερο τοκετό με ένα μικρουλι στο σπίτι που τελευταία ζητάει μόνο εμένα (περνάει τρομερό άγχος αποχωρισμού, έλειπα στον γιατρό και ούτε νερό δεν έπινε, μόνο έκλαιγε μέχρι να γυρίσω) ξέρω ότι με ένα χειρουργείο θα ζοριστω πολύ.  Τελοσπαντων, ο,τι βρεξει ας κατεβάσει κουράστηκα συνεχώς να προκύπτει κάτι και να στεναχωριέμαι...
    • Ουτε σε εμένα τέθηκε θέμα μέτρησης τραχήλου.  Τα έχετε νιώσει τα μωράκια σας?σύμφωνα με την αυχενική είμαι 17 αλλά δεν το έχω νιώσει ακόμα.
  • Νέες συζητήσεις

×
×
  • Προσθήκη...