Μεγαλώνουν...

[hope_89]

Καλησπέρα κορίτσια!

Έχω μοιραστεί μαζί σας όλες μου τις σκέψεις και για άλλη μια φορά θα σας μιλήσω για κάτι που με απασχολεί,και φαντάζομαι και πολλές απο εσάς...

Παρατηρώ την μικρούλα μου,σήμερα 4,5 μηνών,και σκέφτομαι πόσο γρήγορα περνάει ο καιρός... Μπηκε ξαφνικά στην ζωή μου και απο ένα θετικό τεστ,έγινε ένα σποράκι στον υπέρυχο,η παρουσία της έγινε περισσότερο αισθητή μετά απο κλωτσιές και κινήσεις που ένιωθα ενώ ημουν έγκυος.

Όσο περνούσε ο καιρός αυτό το μικρό πλασματάκι που βλέπαμε στον υπέρυχο έγινε λόγος ύπαρξης,όνειρα,χαμόγελα...

Την ημέρα της γέννησης της μας έδειξε τι θα πει ευτυχία...

Και τώρα,4,5 μήνες μετά,έχω στην αγκαλιά μου ένα πανέμορφο(κουκουβάγια λέμε! )νεραιδομπεμπάκι που μου χαμογελάει,μου ''μιλάει'' και με κοιτάει με λατρεία :woohoo:

Συγχρόνως,περιμένω και το δεύτερο θαυματάκι μου,για το οποίο είμαι εξίσου ενθουσιασμένη! :woohoo:

Σκεφτόμουνα λοιπόν,πόσο γρήγορα μεγαλώνουν τα παιδιά...

Σε λίγο καιρό θα αρχίσει τις τροφές,θα μιλήσει,θα περπατήσει,θα με πει μαμά!

Τα πρώτα της γενέθλια θα μας βρουν και τους τέσσερις μαζί και θα έχει περάσει ήδη ένας χρόνος με την Αννούλα στην ζωή μου,και εμένα με την ιδιότητα της μαμάς! :silly:

Μετά θα πάει σχολείο,θα κάνει καινούριες παρέες... Θα μάθουμε να γράφουμε και να διαβάζουμε. :silly: Θα παίζει μαζί με το αδερφάκι της στην αυλή μας και το σπίτι μας θα είναι γεμάτο φωνές και παιχνίδια! :woohoo:

Θέλω να τους χαρίσω μια τρυφερή παιδική ηλικία!Να τα αφήσω να ζήσουν την παιδικότητα τους.Δεν θα τους πω ποτέ οτι ο Άγιος Βασίλης δεν υπάρχει και θα τα αφήσω να πιστέυουν πως η καλή τους νεράιδα είναι κάπου εδώ και τα προσέχει...

Θα τους δείξω όλους τους δρόμους και όλες τις επιλογές που μπορούν να έχουν στην ζωή τους.Θα τα μάθω να αγαπάνε

Και όταν βγουν ''έξω'';Όταν πληγωθούν απο τον/την πρώτο/η φίλο/η φίδι; Όταν βρεθούν κάποιοι άνθρωποι να πληγώσουν τα πλασματάκια που λατρευω εγώ;

Όταν θα περάσουν την πρώτη τους ερωτική απογοήτευση;Αν σε μια πιθανή δύσκολη εφηβεία,εγώ-η μαμά τους- γίνω αυτόματα εχθρός τους; Μπορώ άραγε να αποφύγω τις συγκρούσεις με τα παιδιά μου;

Ξέρω πως καμία σχέση δεν είναι τέλεια και πάντα υπάρχουν εντάσεις...Σκέφτομαι όμως κάτι τέτοιο και στεναχωριέμαι-αγχώνομαι πολύ

Και αν,μεγαλώνοντας,δεν ευτυχίσουν με τις επιλογές τους;Τι θα μπορώ να κάνω εγώ για αυτό;Πώς θα τα βοηθήσω;Είναι σωστό,άραγε,μια μάνα να είναι υπερπροστατευτική και πάντα ''πίσω''απο το παιδί της;

Έχει κάποια άλλη μανούλα τις ίδιες ανησυχίες με εμένα ή άρχισα να τρελλαίνομαι;

[ΜΠΕΜΠΟΥΛΗΣ]

αχχχχ νελλη μου τις ιδιες αγωνιες με σενα εχω κι εγω και ολες οι μανουλες υποθετω!!

εγω λογω οτι ηταν πολυ μικροσκοπικος ελεγα ''αχ ποτε θα μεγαλωσει?,ποτε θα μου χαμογελασει ,ποτε θα παιξουμε μαζι,ποτε θα πει μαμα(γιατι το μπαμπα το ειχε καραμελα)ποτε θα περπατησει......και αλλα πολλα αμετρητα ποτε!!

και ολα αυτα εγιναν νελλη μου και το μικρο μου μικροσκοπικο μωρακι μεγαλωσε και εγω το κοιταζω με υπερηφανια σε καθε του μεγαλο γιαυτον κατορθωμα σε καθε του νεα κινηση,σε καθε του νεα λεξη.

στεκομαι υπερηφανη μανουλα και τον επιβραβευω με αγκαλιτσες και φιλακια τωρα που εκανε και τα πρωτα του δειλα βηματα εκει να δεις χαρα εγω!!!!!

εγω επειδη εχει περασει πολλα σκευτομαι οτι ισως να ειμαι λιγο υπερπροστατευτικη αλλα σιγουρα θα τον αφησω να ζησει την παιδικοτητα του,την εφηβεια του,την ενηληκιωση του..τις επιλογες του ακομη και τα λαθη του

θα εχω φροντισει να του εχω δωσει οσο μπορω τις σωστες βασεις να ειναι ενας σωστος και χρησιμος ανθρωπος.αυτα θα εχει σαν εφοδιο στην ζωη του και εγω θα ειμαι παντα διπλα του και στα καλα και στα δυσκολα

ενα πραγμα ειναι σιγουρο παρολο που λεω το ''μωρο μου μεγαλωσε'' η λεξη και μονο με προδιδει...ακομη μωρο τον λεω χεχε

[hope_89]

Αναστασία μου,αν τα σκέφτομαι εγώ μια φορά,φαντάζομαι πως εσύ θα τα σκέφτεσαι πολύ περισσότερο καθώς έχετε περάσει και τόσα.Ο μπεμπούλης είναι πραγματικό παλληκαράκι και τα καταφέρνει τέλεια! :laugh:

Πρέπει να είναι φοβερό και για εσάς να βλέπεται τον μικρό σας απο ένα αδύναμο μωράκι στην θερμοκοιτίδα να μετατρέπεται σε ένα μικρό αντράκι!

Απλά σκέφτομαι τι είναι καλύτερο...

Γονείς που θα τα αφήσουν να ''ψηθούν''απο νωρίς ή γονείς που θα παρέχουν τα πάντα και και θα είναι υπερπροστατευτικοί;

Νομίζω πως και οι δυο πλευρές έχουν θετικά και αρνητικά Αλλά τι είναι καλύτερο,κατά την γνώμη σας;

[ΜΠΕΜΠΟΥΛΗΣ]

νομιζω οτι η λυση ειναι καπου αναμεσα σαυτο που λες δηλαδη θεωρω οτι πρεπει να του τα προσφερω ολα μα ολα αλλα μαλλον με μετρο γιατι δεν θελω με τιποτα να εχω ενα αχαριστο νευρικο παιδι που οταν δεν του δινεις αυτο που θελει ουρλιαζει και συμπεριφερεται ασχημα

ακου ενα παραδειγμα:την δευτερα πηγαμε με τον μικρο στην λαικη.οσο πηγαινε το καροτσι ολα καλα οταν σταματησα σε εναν παγκο να παρω κατι και εκανα λιγο παραπανω ωρα αρχισε να ουρλιαζει και να χτυπιεται

μου λεει τοτε μια κυρια δωστου κατι να ξεγελαστει...του δινω..το πεταει!!

ε!!!! τοτε και εγω τον αφησα εκλαψε 2-3 λεπτα το πολυ και σταματησε(θεωρω οτι καταλαβαινουν αρκετα σαυτην την ηλικια)εντωμεταξυ αν του δινω παντα κατι να τον απασχολω και καλα για να μην γκρινιαζει δεν θα παρει μπερδεμενο μυνημα οτι οποτε κλαιω παιρνω και κατι???

[hope_89]

Αναστασία μου έχεις δίκιο σε αυτό...

Σε αυτή την ηλικία αρχίζουν να συνδιάζουν.Πχ,όπως είπες,αν κλαψω και αν επιμείνω θα ανταμοιφθώ.Θέλω να τα αποφύγω αυτά τα λάθη,γιατι συνήθως επηρρεάζουν και τα μετέπειτα χρόνια.

Κοίτα,πιστευω οτι τα παιδιά δεν μπορούμε να τα έχουμε ρυθμισμένα και να κάνουν πάντα αυτό που θέλουμε.Οι κανόνες,η επιβράβευση και η τιμωρία φέρνουν-κατά την γνώμη μου-τα επιθυμητά αποτελέσματα

[ΕleNitSa]

χμμμ...

δεν είναι και τόσο άτοπα αυτά που γράφεις Νελλάκι μου....

κι εγώ τα σκέφτομαι αυτά πριν καν μείνω έγυος

και ήταν συχνά ένα θέμα συζήτησης με τον άντρα μου....

αγχώνομαι και για ένα άλλο θέμα...

σε τι κόσμο μεγαλώνει η νέα γενιά και μαζί τους σε

τι κόσμο πρόκειται

να μεγαλώσει και το δικό μου μωρό...

....

[hope_89]

Ελενίτσα μου,νομίζω πως τον καινούριο κόσμο μπορούμε να τον φτιάξουμε εμείς,μέσω των παιδιών μας

Λίγη περισσότερη ανθρωπιά χρειάζεται...Τα υπόλοιπα εξαρτόνται απο αυτό

[ΜΠΕΜΠΟΥΛΗΣ]

πες τα βρε ελενακι εμενα κοριτσια ξερετε τι με φοβιζει ποιο πολυ απο ολα???

καποτε παιζαμε εξω μονα μας μεχρι αργα τωρα δεν τολμας να αφησεις το παιδι σου μονο του ουτε λεπτο μην το αρπαξουν

ευτυχως για μας μενω σε ''γειτονια'' και οχι μεσα στην τσιμεντουπολη οποτε εχει να δει αλανες,χωμα,λοφακια,αμετριτα σοκακια για ποδηλατο και ανεμελια

αυτο που εχει χαθει η αγνοητα και η αθωωτητα πως θα ξαναρθουν????

ααα οσο για το αλλο νελλη καμια φορα πρεπει να βρισκεις τροπους στο πως θα χειριστεις το παιδι σου λογο του οτι δεν μπορουμε να τα εχουμε ρυθμισμενα οπως ειπες εκει πας ψαχνοντας αν και μετα απο καποιους μηνες(στην ηλικια του διου μου)μπορεις πλεον να καταλαβεις γιατι κλαει και αναλογως πρατεις

[ΕleNitSa]

ακριβώς, τρόποι υπάρχουν άπειροι για να πλησιάσεις

το παιδί σου....

Μπεμπούλη... μου λέει μια φορά ο άντρας μου

πάνω στο ίδιο θέμα που κουβεντιάζουμε τώρα.

δε ξέρεις πως να προστατέψεις το παιδί σου τη σήμερον

ημέρα.

Κορίτσι έχεις, φοβάσαι πως θα στο βιάσουν,

αγόρι έχεις φοβάσαι το ίδιο...

σκέφτεσαι πως να το αποτρέψεις από ναρκωτικά,

να μη τα πλησιάσει καν και φοβάσαι αν έχεις αγόρι,

μη το γυρίσει στο τρίτο φύλο....

τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, πασάρουν τους γκέι

σαν κάτι το φυσιολογικό, (δεν έχω κάτι με τη συγκεκριμένη

ομάδα ανθρώπων, άλλο να γεννηθείς έτσι, και άλλο να το γυρίσεις μετά)και τους παρουσιάζουν λες και το να είσαι γκέι, είναι της μόδας!!!

μ εκνευρίζει αφάνταστα όμως το πως παρουσιάζουν τα αγόρια

της εφηβείας...

τίποτα το αρρενωπό επάνω τους, χτενίσματα που μοιάζουν με κορίτσια,

και τρόποι ντυσίματος εντελώς άθλιοι...

θηλυπρέπεια στο φουλ όμως!!! από το περπάτημα, μέχρι τη χροιά της φωνής!

μήπως φταίνε τα μεταλλαγμένα που τρώμε?

[ΜΙΚΡΟΥΛΙΝΑΚΙ]

καλα κοριτσια το πως μεγαλωνουν δεν το πιστευω

και εγω ποτε εμεινα εγκυος και ειδα το θετικο τεστ

ποτε μεγαλωνε στην κοιλια και ξενυχτουσα εδω μεσα γιατι δεν μπορουσα να κοιμηθω

ποτε γεννησα σαν χθες μου φαινεται που ημουν στο μαιευτηριο και ηταν μια σταλια(λεμε τωρα 4100 ηταν)

ποτε περασαν οι κολικοι μεχρι 3 μηνων κλαιγαμε συνεχεια

και τωρα 6 μηνων ξεκιναμε φαγητακι γελαμε παιζουμε δεν μας ξεφευγει τιποτα μα τιποτα σαν γυναικες που ειμαστε και κοτσομπολες

εχουμε και αποψη σε πολλα θεματα

αχ πως περναει ο καιρος ουτε καταλαβαινω

[bebadomama]

αχ βρε Νελακι εισαι πολυ τρυφερο πλασμα,περα απο τις ορμονες που χοροπηδανε μεσα σου εισαι γλυκο πλασμα!

[dallia]

Αχ Νελάκι δεν έχεις καθόλου άδικο!! Πότε έμαθα ότι είμαι έγκυος.. πότε γέννησα.. πότε έφτασε 2 μηνών και.. άσε!! Περνάει ο καιρός.. και δεν παίρνουμε χαμπάρι!! Με το καλό να έρθει και το 2ο νινάκι στην ζωή σας και να χαίρεστε κάθε όμορφη οικογενειακή στιγμή όλοι μαζί!!!!

[sweetmammy]

Ετσι ειναι δυστυχως... ολοι οι γονεις εχουν τις ιδιες ανησυχιες και αγχοι για τα παιδια τους... και ολοι ελπιζουμε οτι κανουμε ο,τι καλυτερο μπορουμε για να τα μεγαλωσουμε σωστα... η καθε μανουλα με τον δικο της τροπο...

Το γεγονος οτι μεγαλωνουν γρηγορα ειναι αλλο θεμα... ολες θα θελαμε να μενουν σ'αυτην την ομορφη και τρυφερη ηλικια που ειναι ξεγνοιστα και χαριτωμενα... σαν λουλουδακια...!!!

Ο κοσμος που ζουμε ειναι σκληρος και παει απο το κακο στο χειροτερο... εγω ειμαι της αποψης πως πρεπει να μαθουμε τα παιδια μας ν'αμυνονται για να μπορεσουν να επιβιωσουν...!!!

[hope_89]

Κορίτσια ευχαριστώ που ανταποκριθήκατε στις ανησυχίες μου!

Ελενίτσα μου, σχετικά με την ομοφυλοφιλία... Είναι ένα θέμα ταμπού ακόμα.Οκ,συμφωνώ πως ο καθένας μπορεί να κάνει ό,τι θέλει στην προσωπική του ζωή,είναι δικαίωμα του,όσο δεν προσβάλλει τον άλλο(και φυσικά όσο δεν είναι προκλητικός ).Ούτε εμένα μου αρέσει το πρότυπο του gay που προβάλλει η tv...

1)Πιστευω πως γελοιοποιεί τασυγκεκριμένα άτομα με το να δείχνει ''κουνιστούς'' νεαρούς,με τσιριχτή φωνή κτλ... Είναι προσβλητικό για αυτή την ομάδα ανθρώπων,που πρέπει να σεβόμαστε...Υπάρχουν ομοφυλόφιλοι που δεν δίνουν δικαιώματα και δεν έχουν σε καμία περίπτωση θηλυκή συμπεριφορά

Δεν ξέρω τι θα σκεφτόμουνα αν ο γιος μού,μου ανακοίνωνε πως είναι ομοφυλόφιλος Το μόνο σίγουρο είναι πως θα τον στήριζα,και σε καμία περίπτωση δεν θα του έλεγα την αντίθετη άποψη μου,που θα μπορούσε να τον πληγώσει και να μας απομακρύνει

bebadomama και dallia,σας ευχαριστώ πολύ!!!Να χαίρεστε κι εσείς τα ζουζουνάκια σας!!!

sweetmammy,συμφωνώ!

Ο κόσμος είναι σκληρός και πρέπει να μάθουμε στα παιδιά μας να επιβιώνουν.

Εγώ προσωπικά ,όπως προείπα,θέλω να τους δώσω απο νωρίς διάφορες εμπειρίες.Πχ.να πάμε για αναδάσωση και να τα μάθω να αγαπάνε το περιβάλλον καθημερινά.Θα τα πήγαινα και σε πορεία διαμαρτυρίας...Σίγουρα σε μεγαλύτερη ηλικία!Αλλά θέλω να ξέρουν πως έχουν το δικαίωμα της επιλογής,της διαμαρτυρίας(με σεβασμό προς τον συμπολίτη φυσικά!)και γενικά την δική τους άποψη Δεν ξέρω άν και πόσες συμφωνείτε μαζί μου... Θέλω να τους δείξω πως υπάρχει και ένας διαφορετικός τρόπος ζωής απο αυτόν των γονιών τους,να τους δώσω επιλογές για το μέλλον τους.Να μην φοβούνται να μου μιλήσουν...Αυτό νομίζω ελιναι το κλειδί.

Φυσικά,δεν εννοώ να γίνουμε κολλητοί και να χάσουμε την ιδιότητα μάνας-παιδιού αλλά να μπορούν να εκφράσουν τις ανησυχίες και τους προβλήματισμούς τους.Πιστευω καταλαβαίνετε τι εννοώ...

[to agoraki mou]

ΑΧ ΚΟΡΙΤΣΑΚΙΑ ΜΟΥ,

ΟΛΕΣ ΟΙ ΜΑΜΑΔΕΣ ΕΧΟΥΜΕ ΤΙΣ ΙΔΙΕΣ

ΑΝΗΣΥΧΙΕΣ ... ΚΙ ΕΓΩ ΘΕΛΩ ΝΑ ΤΟΥ

ΔΩΣΩ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΥ ΠΡΟΣΦΕΡΩ ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ

ΝΑ ΤΟΥ ΜΑΘΩ ΠΟΛΛΑ ... ΚΑΙ ΟΛΑ ΟΣΑ

ΕΙΠΑΤΕ ΚΙ ΕΣΕΙΣ ΠΙΟ ΠΑΝΩ ...

ΑΛΛΑ ΘΑ ΑΝΗΣΥΧΟΥΜΕ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΠΑΨΟΥΜΕ

ΝΑ ΑΝΗΣΥΧΟΥΜΕ ΜΕΧΡΙ ΝΑ "ΣΒΗΣΟΥΜΕ"...

ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΣΤΗΝ ΘΕΩΡΙΑ ΟΛΑ ΚΑΛΑ ΕΙΝΑΙ...

ΔΕΝ ΘΑ ΠΑΨΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΛΑΘΗ ΚΑΙ

ΜΕΡΙΚΕΣ ΦΟΡΕΣ ΘΑ ΤΑ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΟΥΜΕ

ΚΑΙ Ο ΤΡΟΜΟΣ ΜΟΥ Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΕΙΝΑΙ

ΑΥΤΟΣ: ΜΗΝ ΚΑΝΩ ΚΑΠΟΙΟ ΛΑΘΟΣ ΠΟΥ

ΔΕΝ ΔΙΟΡΘΩΝΕΤΑΙ ΓΙΑΤΙ ΚΙ ΕΜΕΙΣ

ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΜΕΓΑΛΩΣΑΜΕ ΟΠΩΣ

ΜΕΓΑΛΩΣΑΜΕ...ΕΙΧΑΜΕ ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΑΣ

ΕΡΕΘΙΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΜΑΣ

ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΠΗΡΕΑΣΑΝ (ΘΕΤΙΚΑ Ή ΑΡΝΗΤΙΚΑ)!

ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΣΙΓΟΥΡΑ ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΚΑΝΩ ΕΙΝΑΙ

ΝΑ ΤΟΥ ΕΠΙΒΑΛΛΩ ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΟΥ "ΘΕΛΩ" ΚΑΙ

ΤΑ ΕΛΛΕΙΜΑΤΑ ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΟΥ ΝΑ ΑΝΑΠΛΗΡΩΣΕΙ

ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ...

ΑΡΑΓΕ ΘΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΩ ?

[tirogaridaki]

hope_89 έγραψε:

Καλησπέρα κορίτσια!

Έχω μοιραστεί μαζί σας όλες μου τις σκέψεις και για άλλη μια φορά θα σας μιλήσω για κάτι που με απασχολεί,και φαντάζομαι και πολλές απο εσάς...

Παρατηρώ την μικρούλα μου,σήμερα 4,5 μηνών,και σκέφτομαι πόσο γρήγορα περνάει ο καιρός... Μπηκε ξαφνικά στην ζωή μου και απο ένα θετικό τεστ,έγινε ένα σποράκι στον υπέρυχο,η παρουσία της έγινε περισσότερο αισθητή μετά απο κλωτσιές και κινήσεις που ένιωθα ενώ ημουν έγκυος.

Όσο περνούσε ο καιρός αυτό το μικρό πλασματάκι που βλέπαμε στον υπέρυχο έγινε λόγος ύπαρξης,όνειρα,χαμόγελα...

Την ημέρα της γέννησης της μας έδειξε τι θα πει ευτυχία...

Και τώρα,4,5 μήνες μετά,έχω στην αγκαλιά μου ένα πανέμορφο(κουκουβάγια λέμε! )νεραιδομπεμπάκι που μου χαμογελάει,μου ''μιλάει'' και με κοιτάει με λατρεία :woohoo:

Συγχρόνως,περιμένω και το δεύτερο θαυματάκι μου,για το οποίο είμαι εξίσου ενθουσιασμένη! :woohoo:

Σκεφτόμουνα λοιπόν,πόσο γρήγορα μεγαλώνουν τα παιδιά...

Σε λίγο καιρό θα αρχίσει τις τροφές,θα μιλήσει,θα περπατήσει,θα με πει μαμά!

Τα πρώτα της γενέθλια θα μας βρουν και τους τέσσερις μαζί και θα έχει περάσει ήδη ένας χρόνος με την Αννούλα στην ζωή μου,και εμένα με την ιδιότητα της μαμάς! :silly:

Μετά θα πάει σχολείο,θα κάνει καινούριες παρέες... Θα μάθουμε να γράφουμε και να διαβάζουμε. :silly: Θα παίζει μαζί με το αδερφάκι της στην αυλή μας και το σπίτι μας θα είναι γεμάτο φωνές και παιχνίδια! :woohoo:

Θέλω να τους χαρίσω μια τρυφερή παιδική ηλικία!Να τα αφήσω να ζήσουν την παιδικότητα τους.Δεν θα τους πω ποτέ οτι ο Άγιος Βασίλης δεν υπάρχει και θα τα αφήσω να πιστέυουν πως η καλή τους νεράιδα είναι κάπου εδώ και τα προσέχει...

Θα τους δείξω όλους τους δρόμους και όλες τις επιλογές που μπορούν να έχουν στην ζωή τους.Θα τα μάθω να αγαπάνε

Και όταν βγουν ''έξω'';Όταν πληγωθούν απο τον/την πρώτο/η φίλο/η φίδι; Όταν βρεθούν κάποιοι άνθρωποι να πληγώσουν τα πλασματάκια που λατρευω εγώ;

Όταν θα περάσουν την πρώτη τους ερωτική απογοήτευση;Αν σε μια πιθανή δύσκολη εφηβεία,εγώ-η μαμά τους- γίνω αυτόματα εχθρός τους; Μπορώ άραγε να αποφύγω τις συγκρούσεις με τα παιδιά μου;

Ξέρω πως καμία σχέση δεν είναι τέλεια και πάντα υπάρχουν εντάσεις...Σκέφτομαι όμως κάτι τέτοιο και στεναχωριέμαι-αγχώνομαι πολύ

Και αν,μεγαλώνοντας,δεν ευτυχίσουν με τις επιλογές τους;Τι θα μπορώ να κάνω εγώ για αυτό;Πώς θα τα βοηθήσω;Είναι σωστό,άραγε,μια μάνα να είναι υπερπροστατευτική και πάντα ''πίσω''απο το παιδί της;

Έχει κάποια άλλη μανούλα τις ίδιες ανησυχίες με εμένα ή άρχισα να τρελλαίνομαι;

Έχεις δίκιο...πότε ήταν ένα μικρό σποράκι στον υπέρηχο με μια καρδούλ να χτυπάει όλο λαχτάρα για ζωή..και πότε περπατάει,παίζει λέει <οπώ μαμά..>> πότε θα φτάσει να είναι ένας νεαρός άντρας αφήνοντάς με ξεχασμένη πίσω..ααααχχχ....γι αυτό θα σας βάλω ένα απόσπασμα απο ενα ποίημα του Ριτσου..που δείχνει απόλυτα πόσο προχωράει η ζωή και πόσο εμείς θα αρχισουμε να την βλέπουμε από μακριά...http://www.youtube.com/watch?v=9EcZH_9bZYE

εμεις θα παρατηρούμε πλέον απο μακριά προσπαθώντας λίγο να τα βοηθήσουμε να πάρουν τη σωστή απόφαση...κι εκείνα θα έχουν βρει αλλού ενδιαφέροντα..

[savropinguinos]

eimai etoimi na valo ta klammata

[hope_89]

Γιατι βρε Γιώτα μου;

Φανή έχεις δίκιο....Θα προχωρήσουν κι εμείς θα είμαστε πάντα πίσω τους,να τα καμαρώνουμε,να στεκόμαστε πίσω απο τα ''φλας'' της ζωής τους,και να είμαστε δίπλα τους όταν απογοητευτούν/λυπηθοούν/τσακιστούν/φτάσουν σε αδιέξοδο...

Πάντα εκεί....

Αναρωτιέμαι βρε κορίτσια...οταν φύγουν τα παιδιά απο το σπίτι δεν είναι εντελώς άδεια η ζωή και η καθημερινότητα; Νομίζω πως μόνο η εργασιοθεραπεία θα μας σώσει!

Ελένη μου...αυτά τα λάθη με φοβίζουν κι εμένα...Μήπως τα χάσουμε απο ένα τέτοιο λάθος.Πόσο προσεκτικές πρέπει να είναι οι κινήσεις ενός γονέα τελικά...

Τελικά καταλαβαίνω πως θα είμαστε πάντα το λιμάνι τους...Και πρέπει να μην φοβούνται να γυρίσουν πίσω!