Μετάβαση σε περιεχόμενο

Recommended Posts

Δημοσίευση

Να που γραφω κ γω σε αυτην την κατηγορια….καταρχην δεν πιστευα ποτε ότι θα γραφομουν σε αυτό το φορουμ..δεν με αφορουσε..ποσο μαλλον η κατηγορια τοκετος….

Σα τη συμπεθερουλα μου την αναστασια ειμαι κ γω πολυλογου..οποτε θα σας ζαλισω λιγακι..

Δε θα γραψω ακριβως την ιστορια τοκετου…αλλα την ιστορια που προηγηθηκε..και αυτό γιατι δε θελω να μιλησω μονο για τα συναισθηματα της γεννας κ γενικα της εγκυμοσυνης…θελω τα κοριτσακια που προσπαθουν να παρουν μια ελπιδα..να δουν ότι τιποτε δεν είναι ακατορθωτο..πως όλα γινονται εκει που δεν το περιμενεις…

Ναμαι λοιπον εγω …..ετων 38.............. ,με δυο αποβολες με δακρυα ψυχης

κ μετα μια τριτη προσπαθεια με προγραμμα..ωορηξιες,ενεσεις,υπερηχους,φαρμακα,προσευχες………και ναι..στα 24 μου χρονια ειμαι κ παλι εγκυος…

Ανησυχια και χαρα…αγχος και προσμονη…κι όμως γινεται να φοβασαι την ευτυχια..!! αν χαθει….χαθηκα…σκεφτομουν…

Στην 7η βδομαδα νατο το ροζ…που εγινε αιμοραγια…συναισθηματα?μετα απο τις δυο αποβολες? Γκρεμιζεται ολος ο κοσμος…όλες οι απαισιοδοξες-παραλογες σκεψεις χορευουν στο μυαλο…αρχιζει η ακινησια..τα φαρμακα κ φυσικα οι προσευχουλες……Ο γιατρος απαισιοδοξος.. ένα τεραστιο πηγμα αιματος..φαινεται ναναι το τερμα..κι όμως ο υπερηχος διαψευδει…η καρδια δειχνει ότι υπαρχει ζωη..υπαρχει Θεος!

Κοριτσια μου από τοτε εχουν περασει 14 ολοκληρα χρονια…ανατριχιαζω κ μονο που σας τα γραφω….

Συνεχισαμε με φαρμακα κ συσπασεις εως τον 8ο..κι εκει αποφασισαμε ότι φτανει..κι ετσι ο γιος μου βγηκε για να γινει το κεντρο της ζωης μας..γεννηθηκε ενώ δεν πιστευα ότι θα γινω μανουλα…μου χαρισε το νοημα της υπαρξης μου…

Μολις εγινε 4χρ αρχισα τις προσπαθειες για να του χαρισω ένα αδελφακι..Οχι ότι προσεχαμε αλλα ο τροπος θα ηταν πιο συστηματικος!!

Πλεον δεν ειχα αγχος..ειχα το παιδακι μου!Τα χρονια περνουσαν..εκανα εξετασεις ,πηρα χαπακια,ρυθμισα την προλακτινη μου,αλλα τζιφος…

Από τοτε περασαν 9 χρονια..Δεν με πειραζε πολύ που δεν εμενα…η ζωη μου οληηηη περιστρεφοταν γυρω από αυτόν..ειμασταν τρεις αλλα τοσο δεμενοι…οι επαφες φυσικα ηταν παντα ..ελευθερα..

Και μια μερα..με πειραξε η…φακη!! Ρωτησα το μικρο αν κι αυτος ειχε τις ιδιες αναγουλες..μου το επιβεβαιωσε!!!! Η φακη όμως επεμενε….κι ο γιος μου πλεον δεν ειχε τιποτε...Ειδα ότι ειχα καθυστερηση…Αλλα κ παλι νομιζα ότι μπαινω στην εμμηνοπαυση…ωσπου πηρα μια μερα για ..πλακα το τεστ….Για να θυμηθω παλιες καλες μερες που το….εκανα συνεχεια!!!!Εμεινα καταπληκτη……………..εδειξε θετικο!!!!!!!!!!!!!! Να μην σας τα πολυλογω…πιστευα ότι θαχω μια εγκυμοσυνη όπως τις άλλες…συν τις φοβιες κ τα αγχη μου …

Κι όμως…Δεν ειχα εμετους,δεν ειχα αιμα….εκανα αμνιοπαρακεντηση κι όλα πηγαν απλα ..υπεροχα!!

Στις 11.8 βιωσα για δευτερη φορα το θαυμα …Αξιωθηκα να γινω μαμα ξανα εκει που το ειχα διαγραψει…ο μικρουλης μου γεννηθηκε την 37η εβδομαδα 2800 κιλα..με καισαρικη…Απολαυσα κάθε στιγμη…ακομη κ τη στιγμη που πονουσα..Η ωριμοτητα της ηλικιας με εκανε να δω τα παντα πιο ομορφα…Ο γιος μου δεν εκλαψε όταν γεννηθηκε..εβγαλε μονο βραχνη φωνουλα…-αργησα να ερθω..γιατι ετσι ηθελα!!!

Αλλα τελικα ηρθε…….

Η εμπειρια του 2ου τοκετου μου ηταν τοσο καλη..που δεν ηθελα να τελειωσει !!

Να σας πω ότι ακομη δεν το πιστευω?? Ότι θελω να παγωσει ο χρονος?

Ειμαστε πλεον μια ΄΄μεγαλη ΄΄οικογενεια…Το ονειρο μου δυο παιδια ..κι ενας σκυλος(!!)εγινε πραγματικοτητα με τροπο που ποτε δεν περιμενα….

τα κοιταζουμε το βραδυ που κοιμουνται…το ένα αντρακι..το άλλο βρεφακι..κ λεμε τα παιδια ΜΑΣ..

Μεχρι τωρα σκεφτομασταν ..μονο για έναν….τωρα μιλαμε σε πληθυντικο αριθμο..

Ποσα τελικα χρωματα εχει η ευτυχια!!

Ποσο αλλαζουν τη ζωη μας αυτά τα μικρα ζαρωμενα ομορφουλικα πλασματακια?

Τι κι αν δεν προλαβαινω τιποτα πια? Τι κι αν η ριζα εφτασε στο..αυτι? τι κι αν τρεχω ασταματητα ολη τη μερα κ τη νυχτα…αφου με φωναζει η ευτυχια …είναι να μην παω???

Ειπα παρα πολλα κι ηθελα να πω αλλααα τοσα!!

Κοριτσακια μου εσεις που προσπαθειτε.. μη το βαζετε κατω..ο Θεος είναι μεγαλος!!ευχομαι μεσα απ την καρδια μου,γιατι σας νιωθω..να γινετε γρηγορα μανουλες!!!

Στις ηδη εγκυουλες μας ευχομαι να μην εχουν αγχος κ να απολαυσουν τη μαγεια..

Και σε αυτές που ηδη κρατανε το ονειρο τους αγκαλια..τι άλλο? Να ναι γερα κ χαμογελαστα!!

Σας ευχαριστω ολες σας για τη θετικη σας ενεργεια κ τα καλα σας λογια ολο αυτό το διαστημα…

Αυγουστιατικες μανουλες σας ευχαριστω για την ομορφη συντροφια σας…Ηταν τοσο ..μερεντενιες(μαρακι μου) οι στιγμες κι όλα αυτά που μοιραστηκαμε….!!

Συμπεθερα..ετοιμασε την προικα κ τις λιρες!!!!ειδες πως εγινε ο γαμπρος!!

Σας ευχομαι γεματες αγκαλιες,χαρουμενες καρδιες κ σας στελνω τα φιλια μου κ του μπεμπη μου! :)

Δημοσίευση

happy mom

συγχαρητήρια για την υπέροχη οικογένειά σου

:woohoo: :kiss::kiss::kiss:

πάντα γεροί να είσαστε και να χαιρόσαστε ο ένας τον άλλον,

κάθε ευτυχία εύχομαι!!

να πω κι εγώ στις φίλες μας που προσπαθούν, να μη το βάζουν

κάτω και να μη χάνουν τη δύναμη και το κουράγιο τους!!!

γρήγορα μανούλες εύχομαι :kiss:

Δημοσίευση

happy mom.. τι ωραια που μας τα περιγραφεις...

Πραγματικα ειναι σαν να ζεις σε ονειρο..!!

Ευχομαι καθε ευτυχια στη ζωη σας και να ειστε

παντα γεροι και τυχεροι..

Που ξερεις?

Ισως ερθει κι αλλα μελος στην ομορφη οικογενεια σας.

Να προσεχεις τα αντρακια σου.. :)

Κι οπως λεει και η γιαγια μου..

"ο θεος κανεναν δε ξεχναει"..

φιλια

Δημοσίευση

Εφάκι τι να πω...;;; Με συγκίνησες πάρα πάρα πολύ με την ιστορία σου!! Να 'σαι καλά κοριτσάρα μου, να χαίρεσαι και να σε χαίρονται τ'αντράκια σου μικρά μεσαία κ μεγάλα!!! :D

Σ'ευχαριστώ κι εγώ πολύ πολύ για όλες τις συμβουλές που μου έδωσες κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης, την παρέα σου και για ότι προκύψει από δω και πέρα!!! Να μας ζήσουν τα όμορφα - ζαρωμένα - γουστόζικα βρεφάκια μας!!!

Δημοσίευση

Ποσα τελικα χρωματα εχει η ευτυχια!!

Ποσο αλλαζουν τη ζωη μας αυτά τα μικρα ζαρωμενα ομορφουλικα πλασματακια?

Τι κι αν δεν προλαβαινω τιποτα πια? Τι κι αν η ριζα εφτασε στο..αυτι? τι κι αν τρεχω ασταματητα ολη τη μερα κ τη νυχτα…αφου με φωναζει η ευτυχια …είναι να μην παω???

Αυτό είναι ΕΥΤΥΧΙΑ, μαυτο και μόνο τα είπες όλα !!!!!! Συγχαρητήρια κορίτσι μου!

Δημοσίευση

Εισαι ζωντανο παραδειγμα για τα κοριτσια εδω που προσπαθουν και ποτε ποτε τα πιανει απογοητευση!! :cheer:

Να εισαι παντα καλα να καμαρωνεις την υπεροχη οικογενεια σου!!! :kiss:

Α στο καλο συγκινηθηκα παλι... :P

Δημοσίευση

ΝΑ ΣΟΥ ΖΗΣΟΥΝ ΤΑ ΑΓΟΡΑΚΙΑ ΣΟΥ...ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΗ ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΓΕΜΑΤΗ ΤΡΥΦΕΡΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ. ΣΙΓΟΥΡΑ ΜΕ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΣΟΥ ΘΑ ΕΔΩΣΕΣ ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΣΕ ΤΟΣΕΣ ΚΟΠΕΛΕΣ ΠΟΥ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΝ ΓΙΑ ΜΩΡΑΚΙ ΚΑΙ ΘΑ ΣΥΓΚΙΝΗΣΕΣ ΤΙΣ ΗΔΗ ΜΑΝΟΥΛΕΣ. :)

Δημοσίευση

happy mom μου,συγκινήθηκα ;)

Απο εκεί που έχεις ένα παιδάκι-κέντρο της ζωής σου-έρχεται ξαφνικά και ένα δεύτερο να χαρίσει ευτυχία και να σας ενώσει περισσότερο!

Δεν ήξερα την ιστορία σου και πραγματικά είναι ιστορία ζωής!

Να χαίρεσαι τα αντράκια σου...Να ευχηθώ και μια μπουμπού; ;)

Φιλάκια :kiss::kiss::kiss:

Δημοσίευση

hope_89 έγραψε:

happy mom μου,συγκινήθηκα ;)

Απο εκεί που έχεις ένα παιδάκι-κέντρο της ζωής σου-έρχεται ξαφνικά και ένα δεύτερο να χαρίσει ευτυχία και να σας ενώσει περισσότερο!

Δεν ήξερα την ιστορία σου και πραγματικά είναι ιστορία ζωής!

Να χαίρεσαι τα αντράκια σου...Να ευχηθώ και μια μπουμπού; ;)

Φιλάκια :kiss::kiss::kiss:

Δημοσίευση

Τι κι αν ολα αυτα μου τα εχεις πει...?

Παλι γεμισαν τα ματια μου!!!!

Ειμαι τοσο χαρουμενη που σε γνωρισα,που σας εχω αγαπησει οικογενειακώς κ

που εχω την τιμη να σε αποκαλω φιλη μου!!!!

Πραγματικα η ιστορια της ζωης σου δινει κουραγιο σαυτες που προσπαθουν και...

"Σφαλιαρες" σε εμας τις υπολοιπες...Που η ζωη μας τα εφερε ευκολα και εμεις "τρωγομαστε" με τα ρουχα μας!!!!

Τον γαμπρουλη μου,το γλυκο μου φαλακρομπεκατσο(!!!),τον λατρευω απ'την κοιλια ακομη!!!!Ευχομαι να εχει μια υπεροχη ζωη γεματη ομορφες στιγμες!!!Ευχομαι η κορη μου να μην του κανει τη ζωη πολυ δυσκολη!!! :P:P

Ευχομαι τα καλυτερα για την σουπερ οικογενεια σας!!!

Και ευχομαι....Η μοιρα να εχει γραμμενο κι αλλο ενα παιδακι για σας!!!!

Να ξαναπω πως σας αγαπαμε????? :kiss::kiss::kiss:

ΥΓ Οπως ξερεις δεν ειχα ιντερνετ...Εβαλα το συμπεθερο σου να τρεχει νυχτιατικα να κανει πατεντες για να διαβασω την ιστορια σου!!!

ΥΓ2.Επισης....Τον εβαλα να μου υπογραψει πως οι λιρες ειναι οοολες της τσαχπινας!!!!Στα αλλα παιδακια που ισως κανουμε θα αναγκαστουμε να...ΜΗΝ δωσουμε προικα! :P :laugh: :P:P:P

Συμμετοχή στη συζήτηση

Μπορείτε να γράψετε τώρα το μήνυμά σας και να εγγραφείτε μετά. Αν έχετε ήδη λογαριασμό, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε το μήνυμα με το ψευδώνυμό σας.
Note: Your post will require moderator approval before it will be visible.

Guest
Απαντήστε σε αυτή τη συζήτηση...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

  • Απαντήσεις

    • @MantariniΤι υπεροχα νεα🤍🤍🩵Με το καλο το αγοράκι σου κορίτσι μου, να εχεις μια όμορφη και ήρεμη εγκυμοσύνη!!          Κορίτσια την επόμενη εβδομάδα περιμένω να αδιαθετησω και ο άντρας μου θα πάει για εξετάσεις και μετα και εγώ. Νιωθω κάπως καλύτερα που αποφασισαμε να προγραμματιστούν αυτες οι εξετάσεις. Αν μας επιτρέψει ο γιατρός στον κυκλο του Νοεμβρίου να κανουμε την πρόκληση🙏
    • Καλημέρα κορίτσι μου, Εγώ πέρα απ' αυτά που είπαν τα άλλα κορίτσια, ένιωθα μοναξιά όταν συνέκρινα αυθόρμητα και χωρίς να το θέλω τον εαυτό μου με τον άντρα μου. Ενώ ήταν πολύ υποστηρικτικός και με φρόντισε πάρα πολύ στην περίοδο της λοχείας, και ήταν πολύ παρών, ένιωθα τόση μοναξιά που αυτός δεν ξυπνούσε τα βράδια επειδή δεν θηλαζε, που δεν άλλαξε το σώμα του, που δεν σταμάτησε τη δουλειά του κι "έμεινε πίσω", που δεν άφησε τα χόμπυ του ενώ εγώ ήθελα πολύ χρόνο μέχρι να ξανά ξεκινήσω, που του ήταν πιο εύκολο να βρει χρόνο για τον εαυτό του απ'ότι εγώ. Ενώ στην ουσία δεν έκανε κάτι που να "φταίει" και παρόλο που ήταν κι αυτός γονιός του ίδιου παιδιού, ένιωθα τόσο μόνη επειδή δεν ένιωθε και δεν το βιωνε ακριβώς με τον ίδιο τρόπο όπως κι εγώ.  Είχα την τύχη και οι φίλες μου όλες να κάνουμε παιδιά μέσα στο ίδιο διάστημα, οπότε βρήκα την υποστήριξη εκεί.  Θα βρεις κι εσύ τα πατήματα σου, μίλα στον περίγυρο σου για το πώς νιώθεις, πώς βιώνεις τις αλλαγές. Θα βρεις υποστήριξη, ακόμα κι από άτομα που δεν είναι στην ίδια φάση με σένα.  Τέλος, πόσο συμφωνώ με τη @MinaSam στο τελευταίο. Κι εμένα όταν ο άντρας μου έπαιρνε το παιδί (τα παιδιά πλέον) να πάνε κάπου για να μου δώσει χρόνο για τον εαυτό μου, μετά ένιωθα ότι λείπω και ότι μου λείπουν, και "ζήλευα" που περνάν καλά χωρίς εμένα κι ήθελα να είμαι κι εγώ εκεί! 😆 Πραγματικά κι εγώ αξία της μοίρας μου! 😆
    • Καλημέρα κορίτσια, σας ευχαριστώ που πήρατε το χρόνο να μου απαντήσετε!  Απ' ότι καταλαβαίνω, λίγο πολύ, ανεξάρτητα τους χαρακτήρες και τις συνθήκες μας, όλες βιώνουνε σε κάποια φάση λίγη μοναξιά και συνειδητοποιώ ότι τελικά λογικό είναι. Και πριν την εγκυμοσύνη πάλι ήταν περίοδοι που μπορεί  που ένιωθα κάπως έτσι. Απλά τώρα αυτό που συμβαίνει και θα συμβεί είναι huge!  Χαίρομαι που όλες έχετε βρει τα πατήματά σας και μου δίνει κουράγιο ότι θα τα βρω κι εγώ με τον έναν ή τον άλλον τρόπο και από τη στιγμή που αυτό ζητούσα και το ευχόμουν με όλη μου την ψυχή, θα στρέψω το βλέμμα στο ότι ήρθε, έρχεται και πόσο ευγνώμων είμαι για αυτό. Από κει και πέρα κάθε αλλαγή ποτέ δεν έχει μόνο ευχάριστα συναισθήματα. Και με κάθε αλλαγή είναι λογικό να υπάρχουν και κάποιες απώλειες. Προσωπικά δεν είμαι από εκείνες που μιλάνε μόνο για την εγκυμοσύνη τους ή δε νομίζω να μιλάω μόνο εγώ για το παιδί μου χωρίς να δίνω χώρο στον άλλον να μου πει τα δικά του νέα και τις δικές του ανησυχίες. Απο κει και πέρα αν ο άλλος δεν μπορεί να διαχειριστεί τη νέα μου συνθήκη, τότε είναι δικό του θέμα και καλύτερα να μην είναι κοντά μου αν δεν μπορεί. Νομίζω ξεκαθαρίζουν πολλά πράγματα έτσι κι αλλιώς.  @eva96 σχετικά με αυτό που είπες ναι μετά την αυχενική θα νιώσεις καλύτερα κι εγώ έτσι ήμουν ήθελα να το μοιραστώ και το ήξεραν ελάχιστα άτομα, και ναι από αυτά δεν έδειξαν όλα το ίδιο ενδιαφέρον. Αλλά καλύτερα θα πω, τα βλέπεις όλα πιο ξεκάθαρα. 
    • Καλημέρα! Εγώ θα πω κάτι που είχα διαβάσει όταν έκανα τον γιο μου και μου φάνηκε πολύ σωστό. Παρόλο που εγώ ήμουν από αυτές τις γυναίκες που ερωτεύτηκα τον γιο μου από το τεστ εγκυμοσύνης, η περίοδος με το μωρό και αναφέρομαι στον πρώτο χρόνο ολόκληρο είναι ένα πένθος του παλιού σου εαυτού, των παλιών συνηθειών και της παλιάς σου ζωής. Από τη μια όντως ένιωθα ότι η θέση του μπέμπη ήταν πάντα στο σπίτι μας αλλά από την άλλη είμαι ένας άνθρωπος με τη δουλειά μου, τα χόμπι μου και μετά με τον άντρα μου και τους φίλους μου και είμαστε πολύ του έξω. Ξαφνικά και ειδικά εφόσον γέννησα χειμώνα, έβγαινα μεν με το μωρό από την πρώτη εβδομάδα κάθε πρωί για βόλτα αλλά όλοι δούλευαν, το μωρό δε μιλάει να πεις καμία κουβέντα αλλά και όταν έβλεπα τους άλλους δεν είχα να πω τίποτα για μένα που δε σχετιζόταν με το παιδάκι μου. Κάποιες γυναίκες δεν έχουν θέμα με αυτό και πολύ καλά κάνουν και μάλιστα νομίζω ότι είναι και πιο ικανοποιημένες απτή ζωή τους, εγώ όμως δεν είμαι έτσι και το να νιώθω ότι έχω να πω κάτι για τον εαυτό μου που δε συνδέεται με το σπίτι μου με ανανεώνει. Σε όποια κατηγορία κι αν βρεθείς όμως θα βρεις τα πατηματά σου και όλα θα γίνουν φυσιολογικά αλλά με έναν διαφορετικό τρόπο που μετά από λίγο δε θα θυμάσαι καθόλου πως ήσουν πριν το μωράκι. Αφού πλέον αν λείπει ο άντρας μου με τον γιο μου πολλές ώρες κανένα Σάββατο στην αρχή λέω ναι θα κάνω το ένα το άλλο, θα πάω εδώ εκεί κλπ και μετά από κανένα τρίωρο μου φαίνεται άδειο το σπίτι. Αξία της μοίρας μου  
  • Νέες συζητήσεις

×
×
  • Προσθήκη...