Μετάβαση σε περιεχόμενο

Για τα παιδια που χαθηκαν..


apis

Recommended Posts

ΚΑΛΩΣΗΡΘΕΣ ΣΤΗΝ ΠΑΡΕΑ ΜΑΣ ΤΑΝΙΑ.ΑΝ ΚΑΙ ΘΑ ΠΡΟΤΙΜΟΥΣΑ ΝΑ ΜΙΛΟΥΣΑΜΕ ΣΕ ΚΑΠΟΙΑ ΑΛΛΗ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ΑΛΛΑ ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ Η ΖΩΗ.

ΛΥΠΑΜΑΙ ΓΙΑ ΤΑ ΑΓΓΕΛΟΥΔΙΑ ΠΟΥ ΕΧΑΣΕΣ.

ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΞΕΤΑΣΗ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΒΔΟΜΑΔΑ.ΚΑΙ ΣΟΥ ΕΥΧΟΜΑΙ ΑΠΟ 'ΔΩ ΚΑΙ ΠΕΡΑ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΜΟΝΟ ΧΑΡΕΣ ΚΑΙ ΓΕΛΙΑ.

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

πριν 2 χρονια εχασα ενα μωρακι και γω απο παλλινδρομη.καμια φορα ξεχνιεμαι αλλα σχεδον καθε μερα το σκεφτομαι.ειναι αγγελουδι ψηλα στον ουρανο και κανει παρεα με τα αλλα εμρυακια και μωρακια που χαθηκαν.σαν χθεσ πριν ενα χρονο εμεινα εγκυοσ στο γιοκα μου που τωρα ειναι 4 μηνων σχεδον.ξερω πωσ το αγενητο αδερφακι του τον προστατευε οσο ηταν στην κοιλια μου και τωρα ξερω πωσ τισ νυχτεσ τον φυλαει στον υπνο του οσο εμεισ κοιμομαστε.....τα λενε οι δυο τουσ......κοριτσια μη χανετε το κουραγιο σασ.συντομα θα γινετε μανουλεσ αυτεσ που προσπαθουν και αυτεσ που ηδη ειναι θα χαιρονται τα καμαρια τουσ...μια προσευχουλα να λεμε παντωσ ΓΙΑ ΟΛΑ ΕΚΕΙΝΑ ΤΑ ΝΙΝΑΚΙΑ ΠΟΥ ΔΕ ΒΡΕΘΗΚΑΝ ΜΑΖΙ ΜΑΣ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΑΛΛΑ ΣΙΓΟΥΡΑ ΚΑΠΟΥ ΘΑ ΣΥΝΑΝΤΗΘΟΥΜΕ......

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

Αχ ρε κορίτσια...:( λυπάμαι πάρα πολύ για τα μωράκια σας...

Δεν έχω προσωπική εμπειρία αλλά το έχω ζήσει με μια φίλη μου που έχασε το μωράκι της λίγες ώρες πριν από προγραμματισμένη καισαρική. Μπήκε στην κλινική το βράδυ -όλα καλά- και το πρωί είχε σταματήσει να χτυπάει η καρδούλα του. Ποτέ δεν έμαθε το γιατί και κανένας γιατρός δεν έδωσε την παραμικρή εξήγηση... Τότε λοιπόν το είχα χειριστεί πολύ λάθος κι εγώ και οι υπόλοιπες κοινές μας φίλες και τώρα καταλαβαίνω ότι δεν τη στηρίξαμε καθόλου. Προσπαθούσαμε να μην της μιλάμε καθόλου γιαυτό γιατί πιστεύαμε ότι με το να συζητάμε για ένα σωρό άσχετα και ανούσια θέματα θα ξεχνιέται κι αυτή σιγά-σιγα... Τώρα, ώντας έγκυος, καταλαβαίνω πόσο μπορείς να δεθείς και να αγαπήσεις αυτό το πλασματάκι που στρυφογυρίζει στην κοιλιά σου. Κι ότι εννοείται ότι δε θα ξεχάσεις...Κι ότι είναι ηλίθιο να κάνουν οι γύρω σου ότι δεν τρέχει τίποτα, γιατί τρέχει και παρατρέχει...

Εύχομαι ο χρόνος να μαλακώσει τον πόνο σας και να σας φέρει μωράκια να γεμίσει η άδεια αγκαλιά σας και πάνω απ'ολα η καρδιά σας!

Σας φιλώ :kiss: - σας σκέφτομαι κι ας μη σας ξέρω

Μάγδα

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

σκεφτομουν να γραψω ή να μην γραψω στο θεμα αυτο,το σκεφτομουν πολυ..

απο την μια θα δυσκολεψει τις κοπελες που ειναι εγκυες αυτην την περιοδο διαβαζοντας μας,απο την αλλη και μη με παρεξηγησετε,"λυτρωθηκα" μεσα μου που ανοιχτηκε ενα τετοιο θεμα..

διαβαζω για τις κοπελες που γεννησαν αυτη την περιοδο τουλαχιστον και χαιρομαι απιστευτα..διαβαζω για τις κοπελες που ειναι εγκυες κι ολα βαινουν καλως κι ειναι σαν να συμβαινει σε εμενα..

ομως ενα βαρος υπαρχει μεσα μου απο τον Ιουλιο κι οσο προσπαθω με τον τροπο μου να το προσπερναω,αυτο ειναι εκει τις πιο περιεργες στιγμες..

εχασα το εμβρυακι μου (κοριτσακι) κι απο την πρωτη στιγμη αδειασα μεσα μου..τον πρωτο καιρο δεν ειχα συνειδητοποιησει μεσα μου τι ενιωθα,μονο κενο..οσο περναει ο καιρος ομως,δεν ειναι οτι μεγαλωνει το κενο,ειναι οτι νιωθω οτι χαθηκε ο προσανατολισμος μου,το ονειρο μου εφυγε μακρυα..

δε μπορω να συγκριθω με εσενα THEODOSIADOY,WENDY,APIS κι οσα κοριτσια εχασαν τα εμβρυα πιο μετα απο τις εννεα εβδομαδες,αλλα απο την αλλη,μια απωλεια ισουται παντα με πενθος κι εγω αυτο το κουβαλαω ακομα μεσα μου,οσο και αν γελαω στην καθημερινοτητα μου..

και να ηταν μονο αυτο;ο φοβος για επομενη εγκυμοσυνη ισοδυναμει με ενα διαρκες βασανο...μακαρι καποιος να μπορουσε να μας πει στον υπνο μας ενα βραδυ εκει που θα ονειρευομαστε,οτι η επομενη φορα για ολες μας θα ειναι η καθοριστικη,αυτη που θα ορισει και παλι την ζωη μας,αυτη που θα λυτρωσει την ψυχη μας απο τα γιατι...

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

κορίτσια μου πόσο καταλαβαίνω πως νιώθετε...είναι αβάσταχτος ο πόνος ακόμα και όταν μιλάμε για έμβρυα λίγων εβδομάδων...εγώ είχα παλλίνδρομη τον απρίλιο στην 11 εβδομάδα...γκρεμίστηκε ο κόσμος μου γιατί είχα αρχίσει να κάνω όνειρα..αλλά μάλλον ο Θεός είχε άλλη γνώμη..

προσπαθώ να μην το σκέφτομαι αλλά δεν μπορώ...σαν να έχασα ένα κομμάτι μου..

και με φοβίζει πολύ το ενδεχόμενο να το πάθω ξανά σε επόμενη εγκυμοσύνη..

εγώ θέλω να ευχηθώ σε όλες τις γυναίκες του κόσμου να μην ζήσουν ποτέ τέτοια εμπειρία...

και σε όλες εμάς σύντομα να κρατήσουμε τα μωράκια μας στην αγκαλιά μας!!!

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

ΑΧ ΚΟΡΙΤΣΑΚΙΑ ΜΟΥ ΠΟΣΟ ΠΟΝΟ ΕΧΕΤΕ ΝΙΩΣΕΙ!ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΛΟΓΙΑ ΠΑΡΗΓΟΡΙΑΣ.ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΤΟΝ ΘΕΟ ΜΟΝΟ ΝΑ ΣΑΣ ΒΟΗΘΗΣΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΣΑΣ ΔΩΣΕΙ ΜΟΝΟ ΧΑΡΕΣ ΑΠΟ ΤΩΡΑ ΚΑΙ ΣΤΟ ΕΞΗΣ

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

Γεια σας. Εγω ειμαι καινουργια στην παρεα και δυστηχως μονο σε αυτο το θεμα μπορω να γραψω.

Ηταν τελος Ιουλιου και ημουν στην 34η εβδομαδα μιας εγκυμοσυνης χωρις κανενα μα κανενα προβλημα.Μολις ειχαμε τελειωσει τις εκρεμοτητες και επιτελους θα απολαμβανα τον τελευταιο μηνα της εγκυμοσυνης μου.Ομως δεν προλαβα.Αρχισα να εχω συσπασεις.Ο μπεμπακος πολυ ψηλα.Πονουσα και φοβομουν.Τα ειχα σκεφτει ολα οχι ομως προωρο τοκετο.Τι ειναι αυτο?Δεν ειχα ομως επιλογη.

Ξυπνησα απο την αναισθησια με τη φωνη της μαιας στα αυτια μου"να σου ζησει ο κουκλος 2230".Δεν τον ειδα τον πηραν στη μοναδα.Την αλλη μερα κατεβηκα με τα χιλια ζορια να τον δω."Αυτος ειναι ο γιος σου" η φωνη του αντρα μου και η καρδουλα μου μεσα σε ενα γυαλινο κλουβι με μενα να κλαιω και να του μιλαω.Να μην μπορω να το αγγιξω,να μην μπορω να το παρω αγκαλια.Καθε μερα στην ουρα να περιμενουμε για να το δουμε 5 λεπτα δυο φορες τη μερα.Μια μερα με αφησαν να τον ακουμπησω.Εβαλα το χερι μου στην καρδουλα του.ΕΥΤΥΧΙΑ!

Οι μερες περνουσαν και ο μικρος χειροτερευει."τον ελεγχουμε" λενε οι"γιατροι".Δεν μπορουν να βρουν τι λοιμωξη εχει.Ζηταμε διακομηδη και αρνουνται.Ζηταμε ιατρικο συμβουλιο με δικο μας νεογνολογο και κανονιζεται για τριτη πρωι.Δευτερα βραδυ η καρδουλα μου δεν αντεξε.Κουραστηκε.Εφυγε χωρις να τον αγκαλιασουμε,χωρις να ερθει σπιτι μας να δει το δωματιο του,χωρις να κοιμηθουμε αγκαλια,χωρις....

ΖΕΙΣ?Ζεις μετα απο αυτο?Ζεις με τυψεις που τρως που κοιμασαι που αναπνεεις.Ζεις χωρις να ξεχνας τα προσωπα αυτων που τους εμπιστευτηκες τη ζωη του παιδιου σου και αυτοι σκεφτηκαν μονο "ενα ακομη".Ζεις χωρις να ξεχνας το βλεμα του.Του υποσχεθηκαμε να τον παρουμε υγιη και δεν τα καταφεραμε.ΣΥΓΝΩΜΗ ΚΑΡΔΟΥΛΑ ΜΟΥ!

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

Ευχομαι σε ολες οι κοπελες η Παναγιτσα να στειλει ενα μωρακι!

Προσωπικα δεν εχω τετοια εμπειρια αλλα η μητερα μου 36 χρονια τωρα ακομα θυμαται το μωρακι της που εγινε αγγελουδι στον ουρανο σαν τα δικα σας! Ξερω λοιπον οτι δεν προκειται να το ξεχασατε ποτε , οσο μπορειτε ομως να εχετε δυναμη και υπομονη για να προχωρησετε! Δεν μπαινω συχνα γιατι δεν προλαβαινω αλλα σας σκεφτομαι ολες και παρακαλαω την Παναγιτσα και τον Χριστουλη για σας! Πολλα φιλια σε ολες !

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

lypame poly gia ayth thn megalh απωλειασου!σου ευχομαο οθεος να σου απαλυνειτον πονο δ ξεχνιεται αλλα νασε βοηθησει ναηρεμησεις!σουευχομαι νασουδωσειπολλα κ υγιεστατα μωρακι ολες τιςευχες μου ειμαι μα,α 2κοριτσιων κ σουευχομαοι ναζησεις οτι ωραιοτεροεχω ζησει

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

ποσο σε νιωθω muller.....αχχχχχ ποσο σε νιωθω ειχα κι εγω τον γιο μου στο γυαλινο κλουβι 1 μηνα και παρακαλαγα μερα νυχτα να μην κολλησει τιποτα μιας και ηταν πιο μικρουλης απο τον δικο σου ''αγγελο'' (μολις 1250 γεννηθηκε στην 31η εβδομαδα)

νιωθω ομως οσα περασες,τις αγωνιες σου,τους φοβους σου,τα ΓΙΑΤΙ!!!! στο λεω γιατι εμενα ο γιος μου αντεξε αλλα ακομη παλευει και ποτε μα ποτε δεν θα ξεχασω εκεινες τις στιγμες που καθε μερα ετρεμα απο τον φοβο μου να μην παθει κατι

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

ειλικρινα κουραγιο!!!!ειναι πολυ ασχημη εμπειρια αυτο που ζουμε ολες μας αλλα ο θεος εχει κανει τις εξερεσεις του κ δινει μωρακια σε λαθος ανθρωπους που πανε κ τα σκοτωνουνε!!!!ειναι αδικο αυτο που ζουμε!!!!να θελουμε κατι τοσο πολυ κ να μην μπορουμε να το αποκτησουμε!!!!!!!υπομονη κοριτσαρες μουκ ας πιστεψουμε στην παναγια,μανα ειναι κ θα μας νιωσει τον πονο μας!!!!

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΚΟΜΠΟ ΣΤΟΝ ΛΑΙΜΟ MULLER, ΤΟΝ ΕΧΩ ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΔΙΑΒΑΖΩ ΓΙΑ ΕΝΑ ΜΩΡΑΚΙ ΠΟΥ ΧΑΘΗΚΕ ΠΟΝΑΩ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ ..ΠΟΝΑΩ ΓΙΑ ΕΜΑΣ ΟΛΕΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΡΟΛΑΒΑΜΕ ΑΚΟΜΑ ΝΑ ΣΦΙΞΟΥΜΕ ΕΝΑ ΜΩΡΟ ΣΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑ ΜΑΣ..ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΑΣ ΣΙΓΟΥΡΑ ΤΑ ΕΙΧΑΜΕ ΦΤΙΑΞΕΙ ΟΛΑ ΟΜΟΡΦΑ ΠΟΥ ΘΑ ΜΠΕΙ ΤΟ ΚΡΕΒΑΤΑΚΙ ..ΤΙ ΟΝΟΜΑ ΘΑ ΤΟ ΒΓΑΛΟΥΜΕ..ΠΟΙΟΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΟΙΑΖΕΙ ΠΩΣ ΘΑ ΤΟ ΜΕΓΑΛΩΣΟΥΜΕ..ΑΦΗΝΟΥΜΕ ΤΩΡΑ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΚΑΙ ΠΑΜΕ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΜΑΣ..ΓΙΑΤΙ Η ΖΩΗ ΠΑΙΖΕΙ ΑΛΛΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ...ΦΕΥΓΕΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΚΑΙ ΖΕΙΣ ΕΣΥ MULLER ...ΖΕΙΣ...ΖΕΙΣ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΑΛΛΗ ΕΠΙΛΟΓΗ..ΖΕΙΣ ΓΙΑΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΤΑΘΕΙΣ ΟΡΘΙΑ..ΖΕΙΣ ΓΙΑΤΙ ΑΓΑΠΑΣ ΣΤΟΝ ΑΝΤΡΑ ΣΟΥ..ΖΕΙΣ ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΕΧΕΙΣ ΒΑΛΕΙ ΠΕΙΣΜΑ ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟ ΣΦΙΞΕΙΣ ΣΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑ ΣΟΥ..ΖΕΙΣ ΓΙΑΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΖΗΣΕΙΣ ..ΣΟΥ ΓΡΑΦΩ ΤΙ ΚΑΝΩ ΕΓΩ ..Η ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΗΤΑΝ ΔΥΟ ΟΧΙ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ..Η ΣΥΝΕΧΙΖΑ ΤΗΝ ΖΩΗ ΜΟΥ ΠΡΟΣΠΑΘΟΝΤΑΣ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΟΣΟ ΜΠΟΡΩ ΔΥΝΑΤΗ ...Η ΔΕΝ ΤΗΝ ΣΥΝΕΧΙΖΑ .....ΔΙΑΛΕΞΑ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΕΠΙΛΟΓΗ ΓΙΑΤΙ ΘΕΛΩ ΟΣΟ ΤΙΠΟΤΑ ΝΑ ΓΙΝΩ ΜΑΝΑ ΓΙΑΤΙ ΠΟΝΑΣΑ ΚΑΙ ΑΞΙΖΩ ΤΗΝ ΧΑΡΑ..ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΤΟΣΑ ΓΙΑΤΙ ΠΟΥ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΣΟΥ ΓΡΑΨΩ ..

ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΟΛΛΕΣ ΑΥΤΕΣ ΠΟΥ ΧΑΣΑΜΕ ΜΩΡΑΚΙΑ ..ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΟΛΛΕΣ ΑΥΤΕΣ ΠΟΥ ΕΙΧΑΝ ΑΝΕΚΠΛΗΡΩΤΑ ΟΝΕΙΡΑ..

ΚΑΛΗ ΔΥΝΑΜΗ

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

ΑΑΑΑΑ ΚΑΙ ΠΟΥ ΕΙΣΤΕ... ΑΝ ΔΕΙΤΕ ΤΟΝ ΘΕΟ ΠΕΙΤΕ ΤΟΥ ΟΤΙ ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩ ΑΛΛΟ...ΕΤΣΙ ΓΙΑΤΙ ΛΕΝΕ ΟΤΙ ΣΟΥ ΔΙΝΕΙ ΟΣΑ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΑΝΤΕΞΕΙΣ...

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΤΙ ΑΛΛΑ ΛΟΓΙΑ ΝΑ ΒΡΩ ΓΙΑ ΝΑ ΑΠΑΛΥΝΩ ΤΟΝ ΠΟΝΟ ΜΑΣ...

ΑΦΙΕΡΩΝΩ ΑΥΤΟ ΣΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΑΓΓΕΛΑΚΙ ΚΑΙ ΤΟΥ ΖΗΤΑΩ ΝΑ ΜΑΣ ΠΡΟΣΕΧΕΙ ΚΑΙ

ΝΑ ΜΑΣ ΣΤΕΙΛΕΙ ΣΥΝΤΟΜΑ ΤΟ ΑΔΕΡΦΑΚΙ ΤΟΥ...

ΓΙΑ ΟΛΑ ΤΑ ΑΓΓΕΛΑΚΙΑ ΠΟΥ ΧΑΘΗΚΑΝ ΕΤΣΙ ΞΑΦΝΙΚΑ..

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

wendy μου καθε φορα που διαβαζω μηνημα σου με παιρνουν τα κλαματα κ λεω γιατι;;;;τι κανμε κ νας δοκιμαζει;;;τουλαχιστον βρισκω παρηγορια στην κορουλα μου κ προσευχομαι καποια στιγμη να μπορεσω να της προσφερω ενα αδελφακι που τοσο πολυ το θελει

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

αυτο ειναι αφιερωμενο σε ολα τα αγγελουδια που αποψε μας βλεπουν και γελουν βαζω και εναν δικο μου στεναγμο και ενα δικο μου δακρυ μεσα

ειστε καλα εκει πανω??

[video type=youtube]http://www.youtube.com/watch?v=aQ5mnudoMxQ

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

Δε μπορώ να γράψω πολλά...μ'εχουν πάρει τα δάκρυα...

Μόνο δύναμη, πείσμα και πίστη... ΘΑ ΕΘΕΙ ΤΟ ΝΙΝΑΚΙ ΠΟΥ ΘΑ ΠΑΕΙ.......ΥΠΟΜΟΝΗ ΚΟΡΙΤΣΙΑ!!!

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

ΔΕΝ ΑΝΤΕΞΑ ΝΑ ΑΚΟΥΣΩ ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΣΑΣ ..ΝΑΙ ΔΕΝ ΜΟΥ ΕΧΕΙ ΜΕΙΝΕΙ ΠΟΛΥ ΔΥΝΑΜΗ..ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΑΚΟΜΑ ..ΑΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΘΕΟΣ..ΛΕΩ ΑΝ ...ΔΕΝ ΤΟΥ ΚΡΑΤΑΩ ΚΑΚΙΑ ΜΟΝΟ ΑΝ ΔΕΝ ΜΑΣ ΒΛΕΠΕΙ ΜΟΝΟ ΑΝ ΜΑΣ ΞΕΧΑΣΕ ΠΑΝΩ ΣΤΗ ΠΟΛΛΕΣ ΤΟΥ ΕΝΝΟΙΕΣ..ΓΙΑΤΙ ΑΝ ΜΑΣ ΒΛΕΠΕΙ ΤΟΥ ΕΙΜΑΙ ΠΟΛΥ ΘΥΜΩΜΕΝΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ...ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΜΟΥ ΕΜΕΙΝΕ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΦΟΒΑΜΑΙ ΤΟΝ ΘΕΟ ..ΝΑ ΦΟΒΑΜΑΙ ΜΕ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΓΡΑΦΩ ΜΗΝ ΜΟΥ ΣΤΕΙΛΕΙ ΚΙ ΑΛΛΑ ΠΙΟ ΔΥΣΚΟΛΑ ..ΜΟΝΟ ΑΥΤΟ ΜΟΥ ΕΜΕΙΝΕ..ΔΕΝ ΕΧΩ ΑΛΛΗ ΑΓΑΠΗ ..ΤΗΝ ΞΟΔΕΨΑ ΟΛΗ ΑΠΛΟΧΕΡΑ ΣΕ ΟΤΙ ΕΧΑΣΑ ..ΤΗΝ ΕΔΩΣΑ ΜΕ ΟΛΗ ΜΟΥ ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ..ΧΑΘΗΚΑ ΜΕ ΟΤΙ ΧΑΘΗΚΕ ΚΑΙ ΕΜΕΙΝΕ Η ΣΚΙΑ ΜΟΥ ΝΑ ΠΑΛΕΥΕΙ..ΝΑΙ Η ΕΛΠΙΔΑ ΔΕΝ ΧΑΝΕΤΑΙ..ΧΑΝΕΤΑΙ ΟΜΩΣ Η ΑΝΕΜΕΛΙΑ..Η ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ..ΧΑΝΕΤΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ..ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΠΟΙΑ ΠΙΣΤΗ ΜΟΥ ΛΕΤΕ? ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΠΡΟΣΕΥΧΟΜΟΥΝ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΣΤΑΥΡΩΝΑ ΤΗΝ ΚΟΙΛΙΑ ΜΟΥ..ΓΙΑΤΙ??????????????? ΓΙΑ ΝΑ ΜΟΥ ΤΑ ΠΑΡΕΙ...ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΛΟΙΟΠΝ ΑΛΛΗ ΠΙΣΤΗ ...ΠΑΕΙ ΕΦΥΓΕ..ΜΟΝΟ ΠΕΙΣΜΑ ΕΜΕΙΝΕ ΝΑ ΠΑΛΕΥΩ ...

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

Κορίτσια καλησπέρα, και εγώ δυστυχώς πέρασα παρόμοια δοκιμασία και έχασα το μωράκι μου όταν ήμουν στην 8η εβδομάδα. Πήγα στο νοσοκομείο για υπέρηχο και εκεί ανακάλυψαμε πως η καρδιά του δεν λειτουργούσε...έτσι απλά.Χωρίς να το καταλάβω βρέθηκα στο χειρουργείο για απόξουση. έγιναν όλα τόσο γρήγορα. Όταν γύρισα σπίτι και κατάλαβα τι έγινε έπαθα κατάθλιψη, αποτέλεσμα για έναν ολόκληρο χρόνο δεν μπορούσα να μείνω έγκυος. Το γενάτη του 2008 έμεινα έγκυος, έτρεμα σε όλη τη διάρκεια της εγκυμοσύνης μήπως κάτι δεν πάει καλά, γέννησα τον Οκτώβρη του 2008 ένα αγοράκι, γύρισα σπίτι αλλά κάτι δεν μου πήγαινε καλά. Ξύπναγα τη νύχτα και πήγαινα να δω εάν είναι καλά. Στις 20 μέρες μου έκανε πυρετό και δεν ξύπναγε να φάει. Το πήγαμε στο Πάιδων και μπήκε κατευθείαν εντατική με βαριά πνευμονία (!), αρχικά ατιμετωπίστηκε στις πρώτες 10 μέρες αλλά και πάλι κάτι δεν πήγαινε καλά.... ξαφνικά πάλι πυρετό 39.6.. το πόρισμα? κόλησε μύκητες στο αίμα .... πήγα να πεθάνω ... εμπαινα στην εντατική μισή ώρα το πρωί και μισή ώρα το βράδυ και προσπαθουσα να του δώσω κουράγιο και δύναμη, γύρναγα σπίτι και όλη τη νύχτα κλαίγοντας κοίταγα το ταβάνι και περιμενα να έρθει ώρα να πάω κοντά του... ένιωσα την ανάγκη από κάπου να κρατηθώ, κάτι πιο πάνω από μένα.. το έταξα ... άρχισε να καλυτερεύει η κατάσταση του. μείναμε στο νοσοκομείο 6 εβδομάδες... ευτυχώς όλα πήγαν καλά και το ξεπέρασε. Τώρα τον κοιτάω και παίρνω δύναμη από αυτόν που πέρασε τόσα πολλά τόσο μικρός και τα κατάφερε. Εγώ άλλαξα πάρα πολύ σαν άνθρωπος, σταμάτησα να "κουβαλάω" τα προβλήματα της δουλειάς στο σπίτι και να ασχολούμαι με χαζά πράγματα, δίνω χρόνο στα παιδιά μου και στον άνδρα μου και προσπαθούμε να ζούμε τις μικρές μας χαρές. Κορίτσια μη το βάζετε κάτω, όλα έχουν το σκοπό τους. Σίγουρα θα έρθουν καλύτερες στιγμές αρκεί να το πιστέψουμε βαθιά μέσα μας. Τα παιδάκια μας σίγουρα κάπου στον ουρανό μας βλέπουν, και θα θέλουν να μας βλέπουν καλά....

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

Συμμετοχή στη συζήτηση

Μπορείτε να γράψετε τώρα το μήνυμά σας και να εγγραφείτε μετά. Αν έχετε ήδη λογαριασμό, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε το μήνυμα με το ψευδώνυμό σας.
Note: Your post will require moderator approval before it will be visible.

Guest
Απαντήστε σε αυτή τη συζήτηση...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.


×
×
  • Προσθήκη...