Μετάβαση σε περιεχόμενο

Recommended Posts

Δημοσίευση

με τον αντρα μου ειμαστε μαζι απο το 2005

4 υπεροχα χρονια και παντρεμενοι μολις 11/2 χρονο εχουμε ενα αγγελακι τον μπεμπουλη μας που μας χαριζει απιστευτες στιγμες αγαπης και ζεστασιας πλεον αφουπερασαμε μια δυσκολη φαση στην σχεση μας εχουμε αρχισει να γινομαστε πιο αγαπημενοι και πιο ερωτευμενοι απο πριν καταλαβαμε ποσο αξιζει η αγαπη μας και πλεον την φυλαμε σαν φυλαχτο

Δημοσίευση

κοριτσακια μου καλησπερα και απο εμενα.......εμεις......αχχχχχχχχχχ.....εμεις....ημασταν γνωστοι τοθλαχιστον δεκα χρονια αλλα δεν διναμε σημασια ο ενας στον αλλον....οπου βρεθηκαμε αρχες δεκεμβρη σε κοινη παρεα......φυγαμε μαζι και απο τοτε ειμαστε μαζι.....ερωτευμενοι και τρελαμενοι ο ενας για τον αλλον....λοπον....τον προηγουμενο μηνα μου εκανε προταση γαμου...φυσικα δεχτηκα...και αποφασισαμε του χρονου 28 αυγουστου δηλαδη το 2010 να παντρευτουμε...αλλα το σπορακι μας ειχε αλλα σχεδια....την παρασκευη εμαθα οτι ειμαι εγκυος....και τελικα να ι μεν θα γινουν οπως τα ειχαμε προγραμματισει....βεβαια με μια παρεμβολη ενος πολιτικου γαμου....αλλα και οτι του χρονου μαζι με τον θρησκευτικο θα κανουμε και τα βαφτισια απο το μωρακι μας...που και οι δυο αν και ακομα δεν το εχουμε συνειδητοποιησει ειμαστε τρελοι για αυτο....αυτα κια απο εμενα.......σας φιλω.....να ειμαστε ολες καλα....

Δημοσίευση

γεια σας κι απο μενα κοριτσια.

ωραιες οι ιστοριες σας.

εγω ειμαι 10 χρονια με τον αντρα μου , 8 μηνες παντρεμενοι.

τουλαχιστον για μενα δεν εχει αλλαξει τιποτα.

αντιθετως θα ελεγα οτι μου αρεσει πολυ περισσοτερο απο οταν ημουν στην μανα μου.

περναμε παρα πολυ ωραια και απο την πρωτη στιγμη εκληματιστηκαμε στην οικογενειακη ζωη αμεσως.

δεν το αλλαζω με τιποτα

μενουμε πλεον 1 χρονο μαζι και ειναι σαν να μενουμε πολλα χρονια.

περιμενουμε και τα πρωτα μας παιδακια

και οπως ειμαστε και παλι δεν νομιζω οτι θα μας φανει περιεργο , ειμαστε πολυ συνειδητοποιημενοι σε ολα μας τα βηματα.

ευχομαι σε ολες σας μια ωραια ζωη.

Δημοσίευση

από ό,τι βλέπω υπάρχουν κοινα στοιχει στις ζωες μας..

εμεις ξεκινησαμε τη σχεση μας βραδυ Πρωτοχρονιας..μολις εμπαινε το 2007..δεσαμε αμεσως γιατι ξεραμε ακριβως τι θέλαμε, πράγμα λογικο εγω στα 30 και ο Νίκος στα 34..

συζησαμε σχεδον αμεσως για να δούμε τι ψαρια θα πιάσουμε..και αφου τα καταφεραμε, παντρευτηκαμε τον περασμενο Οκτωβρη..αυτον τον Οκτωβρη περιμεουμε το αγορακι μας!!

εχουμε οριοθετησει τη ζωη μας να εξαρταται μονο από εμας.. κανενας τριτος δεν εχει λογο στο γαμο μας..δεν εχουμε μυστικα μεταξυ μας..γελαμε πολύ μαζι και ειμαστε πολύ παραγωγικοι..

θεωρω μεγαλο δωρο ότι αγαπηθηκαμε τοσο ομορφα

θεωρω μεγαλύτερο όμως το μωρακι μας που το περιμενουμε εναγωνιως...

Δημοσίευση

Τι όμορφες ιστορίες κορίτσια!! Πολύ με σιγκινήσατε!

Εγώ είμαι 24 και με την αγάπη μου είμαστε μαζί 1,5 χρόνο..Δε συζούμε αν κ τις μισές μέρες της εβδομάδας μένουμε μαζί!! Δεν έχουμε παντρευτεί, αν κ ξέρω πως μου ετοιμάζει πρόταση γάμου και περιμένω με αγωνία να πω το μεγάλο ΝΑΙ!! Εύχομαι να είμαστε μαζί αγαπημένοι κ τρελλά ερωτευμένοι μια ζωή. Μακάρι κι η δικιά μας ιστορία να είναι τόσο όμορφη σαν τις δικές σας!! Ότι καλύτερο κορίτσια μου σας εύχομαι και να θυμάστε πως η αγάπη είναι η κινητήριος δύναμη!!

Φιλάκια!! :)

Δημοσίευση

γνωρισα τον κυριακο το 1993 τοτε εγω ημουν με καποιον αλλον και εκεινος με μια αλλη κπελα .Ο κυριακος ηταν κολλητος του αρραβωνιαστικου της κολλητης μου απο την πρωτη στιγμη τον αντιπαθησα ναι καλα διαβασατε αυτη η επιμονη του μου εσπαγε τα νευρα .Μαλιστα ελεγα στη κολλητη μου οτι δεν τον γουσταρω και οτι ειναι σπαστικος . Τον ιανουαριο του 1993 εγω χωρισα με το πρωην και ημου σε μια κατσασταση απελπιστικη βλεπετε ημουν 23 ετων εκεινος ηταν αρκετα χροναι μεγγαλυτερος ηταν ο πρωτος μου και εφαγα φρικη την οποια την πληρωσα με μεγαλο τιμημα στην υγεια μου . Καποιους μηνες αργοτερα μαθαινω απο την κολλητη μου οτι ο κυριακος ειχε χωρισει και ψυχολογικα δνε ηταν καιστα καλυτερα του και μου εοιπε η φιλη μου να βγουμε καμια μερα ολη παρεα της ειπα οτι ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΕ . Καποιες ημερες αργοτερα και ενω επινα καφε με τη κολη τη μου πεταχτηκα μεχρι το σπιτιμου (ακριβως διπλα ) φοραγα ενα σορτακι που ηταν καυτο καυτο και οατ επεστρεψα στο σπιτι τ ςφιλης μου ειχε γυρισει ο αρραβωνιαστικος της και της ειπα ρε παω να άλλαξω και τοτε ακουσα μια φωνη να λεει: καλε ποιος ειναι ο κωλος αυτος; ναικαλα διαβασατε αυτος ηταν ο Κυριακος ο οποιος καθοταν σε μια χαμηλη καρεκλα καιε γω δεν τον ειχα προσεξει βεβαια εγω δεν ακουσα να το λεει το παραπανω το ειπε μολις εφευγα καιμου το ειπε η φιλη μου και εκιενος αργοτερα .Ο αρραβωνιαστικος τη κολλητης μου επεμενε να βγουμε του εξηγησα οτι δεν υπηρχε περιπτωση να κανω κατι ειχα αλλα στο μυαλο μου ετσι περασαν καποιοι μηνες χωρις να ξαναειδωθουμε.Ενα χρονομετα στο κρεβατι της φιλης μου ξανασυναντηθηκαμε και εγεινε πολυ ενοχλητικος με πειραζε μου εκανε κομπλιμεντα μου ειχε σπασει τα νευρα στο δε γαμο αντι να τραβαει με τη καμερα τη φιλη μου τραβαγε εμενα η οποια ημουν παρανυμφος και στο τραπεζι με ταιζε .Μου το ειπε δεν θα σε αφησω να χαθεις . Απο εκεινη τη μερα καναμε πολυ παρεα μπηκα στη παρεα του εμπαινα στο σπιτι του σαν φιλη καικαποια στιγμη η μανα του του ειπε :κανε το βημα γιατι θα τη χασεις ετσικαι εγεινε ενα βραδυ που με πηγαινε σπιτι (καναμε απλα παρεα )με φιλησε και απο τοτε ειμασταν μαζι το 1997 λογοδοθηκαμε το 1998 περασαμε βερες δν το ηξερα μου το εκανε εκλπληξη ττο 1999 ετοιμαζαμε το γαμο μας μεχρι που επεσε μια ΒΟΜΒΑ μου ανακοινσαν οτι ειχα καρκινο και επρεπε να του πω τι να κανουμε σκεφτηκα να σταματησω τα παντα αλλα ειχε δικαιωμα να ξερει αν απρειτην αποφαση του του μιλησα μκαι του ειπα οτι αν θελει αν κανει πισω δενε ιχα προβλημα τοτε μου ειπε να παντρετουμε οσο πιο γρηγορα μπορουμε .Το 1999 πντρευτηκαμε τρεις μερες μετα το γαμο εγεινε ο σεισμος της αθηνας και δνε ειχαμε που αν εμινουμε δνε μας ενοιαζε ομως ειχαμε ο ενας τον άλλον καια υτοπ ηταν αρκετο. Τον ειχα διπλα μου σ εολη την περιπετεια της υγειας μου ακι οταν δοξα τω θεο εγεινα καλα ειπα οτι ηταν το φαρμακο μου .Τωρα εχουμε ενα γιο 5 ετων ακι θελουμε να ακνουμε αλλοενα ,μωρακι αν ερθι βεβαια θα σας πω κατι ειμαστε παντρεμενει 10 χρονια δν ξερω ποτε περασαν αυτο που ξερω ειναι οτι ζω τη καθε μερα σαν να ειναι μοναδικη .Τον αντρα μου δεν τον ερωτευτηκα αλλλα τον αγαπησα και γιαμενα αυτο ειναι οτι σημαντικοτερο .

Δημοσίευση

Πω πω, πραγματικά πάρα πολύ συγκινητική η ιστορία σου! Όταν διάβασα αυτό με τον καρκίνο πάγωσα, αλλά μετά είδα ότι έγινες καλά και από τη μία ανακουφίστηκα κι από την άλλη χάρηκα, και για σένα, αλλά κι επειδή συνειδητοποιώ ότι γίνονται ακόμα θαύματα...

Να σου ζήσει το παιδί σου και να χαίρεσαι τον άντρα σου...

Δημοσίευση

ΕΓΩ ΚΛΕΙΝΩ 10 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕ ΤΟ ΜΙΧΑΛΗ ΜΟΥ ΣΤΙΣ 2 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2010!ΜΙΚΡΗ ΤΟΤΕ ΝΟΜΙΖΑ ΟΤΙ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΣΑΝ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΑΛΛΕΣ.ΜΑΖΙ ΠΕΡΑΣΑΜΕ ΤΙΣ ΣΠΟΥΔΕΣ ΜΑΣ,ΤΟ ΣΤΡΑΤΟ ΤΟΥ....ΚΑΙ ΑΝΤΕΞΑΜΕ.ΝΑΙ ΜΕ ΤΟ ΜΙΧΑΛΗ ΓΝΩΡΙΖΟΜΑΣΤΑΝ ΠΟΛΥ ΠΡΙΝ ΤΑ ΦΤΙΑΞΟΥΜΕ.ΕΜΕΝΑ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕ ΚΙΟΛΑΣ.ΤΟΤΕ ΟΜΩΣ ΥΠΗΡΧΕ ΑΛΛΗ ΟΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΚΑΝΑ ΚΑΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ.ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ ΜΕΤΑ ΚΑΙ ΑΦΟΥ ΕΙΧΑ ΠΑΨΕΙ ΝΑ ΤΟΝ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΜΕ ΠΟΛΙΟΡΚΟΥΣΕ ΑΓΡΙΑ Ε,ΚΑΙ ΕΙΠΑ ΑΣ ΔΟΚΙΜΑΣΟΥΜΕ.ΕΙΝΑΙ Ο ΜΟΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΜΕ ΚΑΝΕΙ ΝΑ ΝΙΩΘΩ ΑΣΦΑΛΕΙΑ,ΠΟΥ ΜΕ ΕΚΑΝΕ ΝΑ ΚΛΑΨΩ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΑΠΟ ΧΑΡΑ,ΠΟΥ ΜΑΖΙ ΤΟΥ ΑΠΕΚΤΗΣΑ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ ΚΑΙ ΕΖΗΣΑ ΠΡΩΤΟΓΝΩΡΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ.ΕΙΝΑΙ ΕΚΕΙΝΟΣ ΠΟΥ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΜΑΣ ΚΑΒΓΑ ΜΟΥ ΕΦΕΡΝΕ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ,ΠΟΥ Σ ΟΛΗ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΗΣ ΜΟΥ ΜΕ ΕΚΑΝΕ ΝΑ ΝΙΩΘΩ Η ΠΙΟ ΟΜΟΡΦΗ ΚΑΙ ΠΟΘΗΤΗ ΓΥΝΑΙΚΑ ΣΤΟΝ ΠΛΑΝΗΤΗ,ΕΚΕΙΝΟΣ ΠΟΥ ΜΟΥ ΧΑΡΙΣΕ ΤΟΝ ΑΓΓΕΛΟ ΜΟΥ.ΤΟ ΓΙΩΡΓΑΚΙ ΜΑΣ.ΤΟ ΓΙΟ ΜΑΣ.ΕΚΕΙΝΟΣ ΠΟΥ Μ ΕΚΑΝΕ ΜΗΤΕΡΑ.10 ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΠΑΡ ΟΛΑ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑΣ ΟΤΑΝ ΚΑΘΟΜΑΣΤΕ ΟΙ ΔΥΟ ΜΑΣ ΣΤΗΝ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ,ΣΤΟ ΚΡΕΒΑΤΙ,ΣΤΗ ΒΕΡΑΝΤΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΕΚΕΙΝΕΣ ΤΙΣ ΠΡΩΤΕΣ ΜΕΡΕΣ.ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΑΝΤΟΥ ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ ΜΑΖΙ ΚΑΙ ΕΛΠΙΖΩ ΜΕΧΡΙ ΤΑ ΒΑΘΕΙΑ ΜΑΣ ΓΕΡΑΜΑΤΑ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΤΣΙ.ΚΙ ΕΠΕΙΔΗ Η ΕΡΩΤΗΣΗ ΗΤΑΝ "ΠΟΣΟ ΑΛΛΑΞΕ Η ΖΩΗ ΜΑΣ"ΝΑΙ ΑΛΛΑΞΕ ΠΟΛΥ.ΔΕ Μ ΑΠΑΣΧΟΛΕΙ ΠΙΑ ΤΙ ΘΑ ΦΟΡΕΣΩ ΣΤΟ ΚΛΑΜΠ ΠΟΥ ΘΑ ΠΑΩ ΜΑΖΙ ΤΟΥ,ΟΠΩΣ ΕΚΑΝΑ ΣΤΑ 20,ΑΛΛΑ ΤΟ ΟΤΙ ΜΕΓΑΛΩΣΑΜΕ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΩΝΟΥΜΕ ΜΑΖΙ,ΟΤΙ ΒΙΩΝΟΥΜΕ ΜΑΖΙ ΤΙΣ ΙΔΙΕΣ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΟ.ΕΥΧΟΜΑΙ ΣΕ ΟΛΕΣ ΜΑΣ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΟΙΟΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΑΣ ΤΗΝ ΠΛΗΡΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΥΤΥΧΙΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΑΞΙΖΕΙ.

Δημοσίευση

Αχ βρε κορίτσια, πόσο χαίρομαι που υπάρχει τόση αγάπη και έρωτας μες στης οικογένεια.

Υπάρχει άραγε καλύτερο πραγμα απ΄αυτό?

Τρελλένομαι να ακούω ζευγάρια ερωτευμένα ύστερα από πολλά χρόνια γάμου.

Εύχομαι να είναι έτσι τα πράγματα για όλες μας, όσα χρόνια κι αν περάσουν.

Πολλά φιλιά σε όλες και όσες ακόμα δεν έχουν παιδάκια με το καλό να αποκτήσουν.

  • Απαντήσεις

    • Αυτό ακριβώς έκανα στην μεγάλη μου γιατί ήταν (και είναι) ένα παιδί δύσκολο στον ύπνο. Φτάσαμε 2 ετών για να κοιμηθεί σερί.  Σε τέτοια παιδιά (velcro babies), βοηθάει τρομερά η συγκοιμηση. Είναι ο μόνος τρόπος για να κοιμηθεί η μαμά. Ευτυχώς το δεύτερο, βγήκε τελείως διαφορετικό και δεν χρειάστηκε ούτε ένα βράδυ να κοιμηθούμε μαζί. Έπιασαν τόπο τα λεφτά που είχα δώσει κάποτε για το λίκνο 😂 @Naty_ κορίτσι μου υπάρχουν κάποιοι τρόποι για να μάθει το μωράκι σιγά σιγά να κοιμάται λίγο πιο αυτόνομα, αλλά είναι τόσο μικρουλι ακόμα που έχει ανάγκη την αγκαλιά σας. Ειδικά αν πονάει... Είναι επίσης όπως έγραψα πιο πάνω και θέμα ιδιοσυγκρασίας του κάθε μωρού.  Να βάζεις τον καθένα στη θέση του αν σου λένε βλακείες (γιατί βλακείες λένε ξεκάθαρα). Προσωπικά με βοήθησε πολύ το σεμινάριο βρεφικού ύπνου της m for mamma (έτσι είναι το όνομα της σελίδας στο Instagram). Τσεκαρε το αν θέλεις γιατί με την μεγάλη μου αυτό το "πάνω κάτω στο δωμάτιο" το πλήρωσα κάπως ακριβά μέχρι που πήγε 14 μηνών και μου έπεσαν τα χέρια και η μέση, και το έκοψα αναγκαστικά γιατί ήμουν έγκυος.  Στέλνω αγωνιστικούς χαιρετισμούς 🩷
    • Να σου ζήσει κορίτσι μου, γέρος και τυχερός να είναι και να έχετε μια υπέροχη ζωή 🧿🩷 Θα σου πω και γω με τη σειρά μου να δώσεις χρόνο. Θα δεις πως σιγά σιγά όλα θα μπουν στη θεση τους και θα τα καταφέρεις άψογα. Η αρχή είναι όντως δύσκολη, όχι μόνο για τα πρώτα μας παιδάκια, αλλά και για εμάς τις ίδιες. Και εγώ έτρεμα τη στιγμή που θα έρθουμε στο νησί και θα μείνω ολομόναχη με τα δύο μωρά. Αλλά βρήκα τα πατήματα μου σιγά σιγά και η μεγάλη συνήθισε και έστρωσε πολύ η συμπεριφορά της.  Θα σου πω μόνο ότι καταφέρνω τα μεσημέρια και τις κοιμιζω και τις δύο ταυτόχρονα  (ναι ταυτόχρονα!) και ξαπλώνω και εγώ. Το θεωρώ προσωπικό μου επίτευγμα αυτό 😂😂 Να περάσετε υπέροχα τις γιορτές, και να χαρεις όσο μπορείς αυτή τη βρεφική μωρουδιλα που ξέρεις πόσο γρήγορα φεύγει 🥹🩷
    • Καλησπερα κοριτσια,χρονια πολλα με υγεια για ολους μας. Πως περνατε με τα νινακια σας?
    • Εφοσον θηλαζεις αντι να κουραζεσαι με ολη αυτη την κατασταση με βολτες και πανω κατω και λικνα και ξαναμανα, κανε συγκοιμηση (ακολουθωντας τους κανονες ασφαλειας) και θα ηρεμησεις κι εσυ και το παιδι. Εγω και τα τρια μου παιδακια ετσι τα κοιμιζα / κοιμιζω. Τα δυο μαλιστα διδυμακια. Το μεγαλο μου θηλαζε σχεδον τρια χρονια και υπνο χωρις στηθος δεν εκανε πανω απο μια ωρα κι αυτο παντα διπλα μου. Οποτε κρεβατι μαζι, και υπνος παραλληλα με το θηλασμο. Με τα διδυμα επισης, κρεβατι μαζι, δεξια κι αριστερα μου και οποιο ξυπναει το θηλαζω ενοσω ξαπλωνω. Αν τυχει και ξυπνανε και τα δυο ειναι το ζορι, γιατι πρεπει να καθισω για να τα βαλω μαζι και καθολου δεν αντεχω μες στη νυχτα 🤣🤣🤣 Παντως ξεκινα τη συγκοιμηση και θα με θυμηθεις. Και το παιδι θα ειναι ηρεμο και ευτυχισμενο κι απλα θα θηλαζει / πιπιλαει και θα κοιμαται (ουτε ξυπνηματα, ουτε περα δωθε, ουτε να κανετε τη νυχτα μερα, ουτε κλαματα, ουτε τιποτα) κι εσυ θα ξεκουραζεσαι. Δεν νομιζω να γινεται διαφορετικα σε θηλαζον βρεφος , ειδικα μακροχρονια. 
    • Τέλειο το στολίδι σας!! Χρόνια πολλά κιόλας!! 😊😊 Για το κεφάλι δεν τον έχω ρωτήσει. Τον είχα πιάσει απ' τα μούτρα για διάφορα αλλά και το έχω ξεχάσει. Μα, εννοείται ότι ρίχνει κουτουλιδια και σε μας, αλλά αυτά τα κάνει για παιχνίδι. Κουτουλαει, γυρνάει σε κοιτάει και γελάει! 😆 Όταν κοπανάει το κεφάλι του κάτω, το κάνει όταν κλαίει, όταν νιώθει ότι τον έχεις "παρατήσει". Το κάνει λιγότερο τώρα ή με ακούει όταν του λέω μη και όχι! Πάλι καλά... Παιδίατρο έχουμε τώρα τέλη Ιανουαρίου, ελπίζω να το θυμηθώ να τον ρωτήσω 🙄 Με το φαι εννοείται ότι τα πετάει κι εμάς. Εμάς είναι στη φάση "τρώω τα πάντα και κυρίως θέλω να φάω αυτό που τρως εσύ!" 😆 Αλλά άμα δε θέλει κάτι, το λιώνει ακόμα στο χέρι και το πετάει κάτω. Ακόμα και το νερό του όταν δεν το θέλει άλλο, το πετάει με μίσος κάτω... Κάποια τα πετάει κιόλας και μετά κάνει "ου ου" να μου τα δείξει που τα θέλει πίσω... Ο,τι να ναι... Περιμένω απλά να μεγαλώσει 🙄.  Ο παιδότοπος ρε συ είναι πολύ καλή φάση αν υπάρχει κάποιος να την απασχολεί. Σε όσους έχουμε πάει εμεις συνήθως έχουν ηλικιακό όριο. Μετά τα 3-4 λένε χωρίς επίβλεψη γονέα. Μόνο σε έναν στη Θεσσαλονίκη που είχαμε πάει είχαμε βρει μια κοπέλα να ασχολείται με τον μπέμπη που ήταν τότε κάπου 6-7 μηνών και κάθησε μαζί του κάνα 3ωρο... Πήρε γερό τιπ 😆 ίσως άμα πας ώρες που δεν έχει ψυχή να απασχολούν το κορίτσι σου για μερικές ώρες να κάνεις τη δουλειά σου.  Εμείς προσωπικά καταφέραμε να δουλέψουμε όταν πήγε βρεφικό, δε θα πω ψέματα. Κατά τα άλλα χρειάζεται συνεχή επίβλεψη κι εμάς, παρόλο που δεν κλαίει τόσο πολύ άμα δεν είναι πάνω μου. Κάθεται ήρεμος άμα είναι στον ίδιο χώρο με μας. Επίσης, πολύ ζόρι αυτό με τον ύπνο σας, είναι ένα μικρό βαμπίρ Ε; 🥲😅 Εμάς ας πούμε θα νυστάξει γύρω στις 6:30 το απόγευμα, θα κοιμηθεί κατά τις 7+, θα ξυπνήσει 2-3 φορές, θα θηλάσει και τον καλύτερο ύπνο τον κάνει εκεί 2-6 το ξημέρωμα που συνήθως είναι σερί. Τώρα που προσπαθώ να του κόψω τον θηλασμό, απλά τον παίρνω αγκαλιά και τον κουνάω 1 ώρα μέχρι να μπορέσω να τον αφήσω κάτω χωρίς να ξυπνήσει. Κι εμάς το χει αυτό το θέμα ότι πρέπει να μας ακουμπάει για να κοιμάται καλά 😒 Τον ενοχλούν πολύ επειδή τώρα τρώει και σκληρές τροφές και πάνε εκεί που είναι πρησμένα τα ούλα... Αλλά τώρα κι εμάς είναι πόσος καιρός που έχει περάσει και σήμερα μόλις ένιωσα τις μυτουλες να έχουν σκάσει. Αλλά έχει ηρεμήσει με το κλάμα, ειδικά το βράδυ!!  Τα πρώτα 100 χρόνια είναι τα δύσκολα, μετά θα δούμε φως! 🥲
  • Νέες συζητήσεις

×
×
  • Προσθήκη...