ΠΑΠΠΟΥΔΕΣ ΕΝ ΔΡΑΣΕΙ

[ΑΝΤΡΙΑΝΑ]

STAVROULA μου έτσι όπως τα λες είναι.Γιαγιάδες κ παππούδες αποτελούν αναγκαστική λύση πια.Και σαφως είναι προτιμότερο αυτό,παρά η επιλογή του βρεφικού σταθμού.

Ωστόσο,στις περιπτώσεις,που κ ο βρεφικός σταθμός είναι μονόδρομος,τότε συνιστώ μεγάλη ΠΡΟΣΟΧΗ στην τελική μας επιλογή.

Εγώ είχα την επιλογή να συνεχίσω να εργάζομαι στον παιδικό σταθμό κ να έχω κ τη μικρή μου στο βρεφικό τμήμα.

Παρόλα ταύτα,δεν το σκέφτηκα ούτε λεπτό.Αφενός γιατί είδα με τα μάτια μου ακραίες συμπεριφορές εκ μέρους της βρεφοκόμου και αφετέρου γιατί για λίγο ακόμα μπορώ να μείνω εκτός δουλειάς.(Εννοώ ότι μπορεί ευτυχώς να μας στηρίξει οικονομικά ο άντρας μου,για λίγο καιρό ακόμα).

Επίσης υπερ της απόφασης μου να μεινω στο σπίτι με τη μικρή,συνέβαλε κ το γεγονός ότι ήμουνα χαμηλόμισθη.Έπαιρνα 600 ευρώ,εκ των οποίων τα 250 θα τα έδινα στο βρεφικο.

Συνεπώς το οικονομικό δεν ήταν κίνητρο αλλά αντικίνητρο για να γυρίσω στη δουλεια.

Ζύγισε τα πράγματα έχοντας υπόψιν τις δικές σας παραμέτρους κ σίγουρα όποια απόφαση και αν πάρεις θα είναι καλή για το μωρό σας.

Μην νιώσεις ενοχές αν χρειαστεί να την αφήσεις σε κάποιο βρεφικό σταθμό.Απλά να έχεις τα μάτια σου κ τα αυτιά σου ανοιχτά κ να ελέγχεις διακριτικά εαν το παιδί σου είναι καλά.

Πληρώνεις κ έχεις το νόμο με το μέρος σου.

Επίσης,μην ξεγελαστείς από τις πολλές παροχές που θα προβάλουν οι διάφοροι σταθμοί,για να σε κάνουν

πελάτη.Π.χ ''κοινωνικοποίηση του παιδιού''΄΄παιδαγωγικά προγράμματα'',''θα μάθει να μοιράζεται'',''κολύμβηση'',''αγγλικά''κλπ.

Σύμφωνα με την παιδαγωγική αλλά κ την παιδοψυχολογία,καλύτερα ένα παιδί να ξεκινά παιδικό σταθμό σε ηλικία 3ων ετών περίπου.

Ό,τι καλύτερο εύχομαι

[Κουκλίτσα]

Εγω πιστευω οτι το παιδι με το που αρχισει να μιλαει (ωστε να μπορει να πει κατι περιεργο που ισως συμβει), πρεπει να παει σταθμο και οχι να μενει με τους παππουδες, εκτος αν μπορουν η μαμα ή ο μπαμπας του να το εχουν. Θεωρω πολυ ασχημο να βλεπω παιδακια 3 ετων να ειναι σε ενα δωματιο με μια γυναικα 70 χρονων (γιαγια τους) , η οποια δε μπορει ουτε να παιξει μαζι τους , ουτε να τα κανει να νοιωσουν την χαρα που νοιωθουν οταν πανε στο σταθμο και παιζουν με τα αλλα παιδακια.

Καποια στιγμη, μια γνωστη μας νηπιαγωγος, μας ειπε οτι το παιδι δεν χρειαζεται να παει σταθμο πριν τα 5 γιατι δεν καταλαβαινει και πολλα και ο σταθμος δε θα του προσφερει τιποτα. Εγω ομως εχω εντελως αντιθετη αποψη.

[Κουκλίτσα]

Εγω πιστευω οτι το παιδι με το που αρχισει να μιλαει (ωστε να μπορει να πει κατι περιεργο που ισως συμβει), πρεπει να παει σταθμο και οχι να μενει με τους παππουδες, εκτος αν μπορουν η μαμα ή ο μπαμπας του να το εχουν. Θεωρω πολυ ασχημο να βλεπω παιδακια 3 ετων να ειναι σε ενα δωματιο με μια γυναικα 70 χρονων (γιαγια τους) , η οποια δε μπορει ουτε να παιξει μαζι τους , ουτε να τα κανει να νοιωσουν την χαρα που νοιωθουν οταν πανε στο σταθμο και παιζουν με τα αλλα παιδακια.

Καποια στιγμη, μια γνωστη μας νηπιαγωγος, μας ειπε οτι το παιδι δεν χρειαζεται να παει σταθμο πριν τα 5 γιατι δεν καταλαβαινει και πολλα και ο σταθμος δε θα του προσφερει τιποτα. Εγω ομως εχω εντελως αντιθετη αποψη.

[Κουκλίτσα]

Εγω πιστευω οτι το παιδι με το που αρχισει να μιλαει (ωστε να μπορει να πει κατι περιεργο που ισως συμβει), πρεπει να παει σταθμο και οχι να μενει με τους παππουδες, εκτος αν μπορουν η μαμα ή ο μπαμπας του να το εχουν. Θεωρω πολυ ασχημο να βλεπω παιδακια 3 ετων να ειναι σε ενα δωματιο με μια γυναικα 70 χρονων (γιαγια τους) , η οποια δε μπορει ουτε να παιξει μαζι τους , ουτε να τα κανει να νοιωσουν την χαρα που νοιωθουν οταν πανε στο σταθμο και παιζουν με τα αλλα παιδακια.

Καποια στιγμη, μια γνωστη μας νηπιαγωγος, μας ειπε οτι το παιδι δεν χρειαζεται να παει σταθμο πριν τα 5 γιατι δεν καταλαβαινει και πολλα και ο σταθμος δε θα του προσφερει τιποτα. Εγω ομως εχω εντελως αντιθετη αποψη.

[stavroula7]

ΑΝΤΡΙΑΝΑ έγραψε:

STAVROULA μου έτσι όπως τα λες είναι.Γιαγιάδες κ παππούδες αποτελούν αναγκαστική λύση πια.Και σαφως είναι προτιμότερο αυτό,παρά η επιλογή του βρεφικού σταθμού.

Ωστόσο,στις περιπτώσεις,που κ ο βρεφικός σταθμός είναι μονόδρομος,τότε συνιστώ μεγάλη ΠΡΟΣΟΧΗ στην τελική μας επιλογή.

Εγώ είχα την επιλογή να συνεχίσω να εργάζομαι στον παιδικό σταθμό κ να έχω κ τη μικρή μου στο βρεφικό τμήμα.

Παρόλα ταύτα,δεν το σκέφτηκα ούτε λεπτό.Αφενός γιατί είδα με τα μάτια μου ακραίες συμπεριφορές εκ μέρους της βρεφοκόμου και αφετέρου γιατί για λίγο ακόμα μπορώ να μείνω εκτός δουλειάς.(Εννοώ ότι μπορεί ευτυχώς να μας στηρίξει οικονομικά ο άντρας μου,για λίγο καιρό ακόμα).

Επίσης υπερ της απόφασης μου να μεινω στο σπίτι με τη μικρή,συνέβαλε κ το γεγονός ότι ήμουνα χαμηλόμισθη.Έπαιρνα 600 ευρώ,εκ των οποίων τα 250 θα τα έδινα στο βρεφικο.

Συνεπώς το οικονομικό δεν ήταν κίνητρο αλλά αντικίνητρο για να γυρίσω στη δουλεια.

Ζύγισε τα πράγματα έχοντας υπόψιν τις δικές σας παραμέτρους κ σίγουρα όποια απόφαση και αν πάρεις θα είναι καλή για το μωρό σας.

Μην νιώσεις ενοχές αν χρειαστεί να την αφήσεις σε κάποιο βρεφικό σταθμό.Απλά να έχεις τα μάτια σου κ τα αυτιά σου ανοιχτά κ να ελέγχεις διακριτικά εαν το παιδί σου είναι καλά.

Πληρώνεις κ έχεις το νόμο με το μέρος σου.

Επίσης,μην ξεγελαστείς από τις πολλές παροχές που θα προβάλουν οι διάφοροι σταθμοί,για να σε κάνουν

πελάτη.Π.χ ''κοινωνικοποίηση του παιδιού''΄΄παιδαγωγικά προγράμματα'',''θα μάθει να μοιράζεται'',''κολύμβηση'',''αγγλικά''κλπ.

Σύμφωνα με την παιδαγωγική αλλά κ την παιδοψυχολογία,καλύτερα ένα παιδί να ξεκινά παιδικό σταθμό σε ηλικία 3ων ετών περίπου.

Ό,τι καλύτερο εύχομαι

ΑΝΤΡΙΑΝΑ, σε ευχαριστώ για την απάντηση σου. Δυστυχώς, καμμία επιλογή δεν είναι τέλεια, οπότε, όπως λες και συ, πρέπει να ζυγίσω τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα.

Να'σαι καλά και φιλιά στο μωράκι σου.

[stavroula7]

ΑΝΤΡΙΑΝΑ έγραψε:

STAVROULA μου έτσι όπως τα λες είναι.Γιαγιάδες κ παππούδες αποτελούν αναγκαστική λύση πια.Και σαφως είναι προτιμότερο αυτό,παρά η επιλογή του βρεφικού σταθμού.

Ωστόσο,στις περιπτώσεις,που κ ο βρεφικός σταθμός είναι μονόδρομος,τότε συνιστώ μεγάλη ΠΡΟΣΟΧΗ στην τελική μας επιλογή.

Εγώ είχα την επιλογή να συνεχίσω να εργάζομαι στον παιδικό σταθμό κ να έχω κ τη μικρή μου στο βρεφικό τμήμα.

Παρόλα ταύτα,δεν το σκέφτηκα ούτε λεπτό.Αφενός γιατί είδα με τα μάτια μου ακραίες συμπεριφορές εκ μέρους της βρεφοκόμου και αφετέρου γιατί για λίγο ακόμα μπορώ να μείνω εκτός δουλειάς.(Εννοώ ότι μπορεί ευτυχώς να μας στηρίξει οικονομικά ο άντρας μου,για λίγο καιρό ακόμα).

Επίσης υπερ της απόφασης μου να μεινω στο σπίτι με τη μικρή,συνέβαλε κ το γεγονός ότι ήμουνα χαμηλόμισθη.Έπαιρνα 600 ευρώ,εκ των οποίων τα 250 θα τα έδινα στο βρεφικο.

Συνεπώς το οικονομικό δεν ήταν κίνητρο αλλά αντικίνητρο για να γυρίσω στη δουλεια.

Ζύγισε τα πράγματα έχοντας υπόψιν τις δικές σας παραμέτρους κ σίγουρα όποια απόφαση και αν πάρεις θα είναι καλή για το μωρό σας.

Μην νιώσεις ενοχές αν χρειαστεί να την αφήσεις σε κάποιο βρεφικό σταθμό.Απλά να έχεις τα μάτια σου κ τα αυτιά σου ανοιχτά κ να ελέγχεις διακριτικά εαν το παιδί σου είναι καλά.

Πληρώνεις κ έχεις το νόμο με το μέρος σου.

Επίσης,μην ξεγελαστείς από τις πολλές παροχές που θα προβάλουν οι διάφοροι σταθμοί,για να σε κάνουν

πελάτη.Π.χ ''κοινωνικοποίηση του παιδιού''΄΄παιδαγωγικά προγράμματα'',''θα μάθει να μοιράζεται'',''κολύμβηση'',''αγγλικά''κλπ.

Σύμφωνα με την παιδαγωγική αλλά κ την παιδοψυχολογία,καλύτερα ένα παιδί να ξεκινά παιδικό σταθμό σε ηλικία 3ων ετών περίπου.

Ό,τι καλύτερο εύχομαι

ΑΝΤΡΙΑΝΑ, σε ευχαριστώ για την απάντηση σου. Δυστυχώς, καμμία επιλογή δεν είναι τέλεια, οπότε, όπως λες και συ, πρέπει να ζυγίσω τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα.

Να'σαι καλά και φιλιά στο μωράκι σου.

[stavroula7]

ΑΝΤΡΙΑΝΑ έγραψε:

STAVROULA μου έτσι όπως τα λες είναι.Γιαγιάδες κ παππούδες αποτελούν αναγκαστική λύση πια.Και σαφως είναι προτιμότερο αυτό,παρά η επιλογή του βρεφικού σταθμού.

Ωστόσο,στις περιπτώσεις,που κ ο βρεφικός σταθμός είναι μονόδρομος,τότε συνιστώ μεγάλη ΠΡΟΣΟΧΗ στην τελική μας επιλογή.

Εγώ είχα την επιλογή να συνεχίσω να εργάζομαι στον παιδικό σταθμό κ να έχω κ τη μικρή μου στο βρεφικό τμήμα.

Παρόλα ταύτα,δεν το σκέφτηκα ούτε λεπτό.Αφενός γιατί είδα με τα μάτια μου ακραίες συμπεριφορές εκ μέρους της βρεφοκόμου και αφετέρου γιατί για λίγο ακόμα μπορώ να μείνω εκτός δουλειάς.(Εννοώ ότι μπορεί ευτυχώς να μας στηρίξει οικονομικά ο άντρας μου,για λίγο καιρό ακόμα).

Επίσης υπερ της απόφασης μου να μεινω στο σπίτι με τη μικρή,συνέβαλε κ το γεγονός ότι ήμουνα χαμηλόμισθη.Έπαιρνα 600 ευρώ,εκ των οποίων τα 250 θα τα έδινα στο βρεφικο.

Συνεπώς το οικονομικό δεν ήταν κίνητρο αλλά αντικίνητρο για να γυρίσω στη δουλεια.

Ζύγισε τα πράγματα έχοντας υπόψιν τις δικές σας παραμέτρους κ σίγουρα όποια απόφαση και αν πάρεις θα είναι καλή για το μωρό σας.

Μην νιώσεις ενοχές αν χρειαστεί να την αφήσεις σε κάποιο βρεφικό σταθμό.Απλά να έχεις τα μάτια σου κ τα αυτιά σου ανοιχτά κ να ελέγχεις διακριτικά εαν το παιδί σου είναι καλά.

Πληρώνεις κ έχεις το νόμο με το μέρος σου.

Επίσης,μην ξεγελαστείς από τις πολλές παροχές που θα προβάλουν οι διάφοροι σταθμοί,για να σε κάνουν

πελάτη.Π.χ ''κοινωνικοποίηση του παιδιού''΄΄παιδαγωγικά προγράμματα'',''θα μάθει να μοιράζεται'',''κολύμβηση'',''αγγλικά''κλπ.

Σύμφωνα με την παιδαγωγική αλλά κ την παιδοψυχολογία,καλύτερα ένα παιδί να ξεκινά παιδικό σταθμό σε ηλικία 3ων ετών περίπου.

Ό,τι καλύτερο εύχομαι

ΑΝΤΡΙΑΝΑ, σε ευχαριστώ για την απάντηση σου. Δυστυχώς, καμμία επιλογή δεν είναι τέλεια, οπότε, όπως λες και συ, πρέπει να ζυγίσω τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα.

Να'σαι καλά και φιλιά στο μωράκι σου.

[mammycool]

Νομίζω ότι το μεγαλύτερο λάθος που κάνουμε οι περισσότεροι νέοι γονείς είναι να αφήνουμε τα μωρά/μικρά παιδιά μας στους παππούδες, χωρίς να κάνουμε μια αντικειμενική εκτίμηση των δυνατοτήτων τους και το κατά πόσο η βοήθεια που μπορούν να μας προσφέρουν είναι αυτή που θέλουμε.

Νομίζω ότι βασική προϋπόθεση είναι να κάνουμε μαζί με τους υποψήφιους παππούδες-baby sitters μια ειλικρινή κουβέντα για τις ανάγκες του μωρού μας και αν χρειαστεί (και μας παίρνει) να τους 'εκπαιδεύσουμε' ώστε να μην εκπλαγούμε αργότερα ανακαλύπτοντας δυσάρεστες εκπλήξεις

Κι αν μπορούμε να περάσουμε ένα χρονικό διάστημα μαζί με τη γιαγια που θα προσέχει το μωράκι (είτε είναι η μάνα μας είτε η πεθερά μας), ώστε να διαπιστώσουμε αν άθελά της κάνει λάθη στη διαπαιδαγώγηση, φροντίδα & διατροφή του παιδιού. Μην ξεχνάμε ότι εκείνες έχουν μείνει στο μεγάλωμα των παιδιών όπως γινόταν 20-30 χρόνια πριν... Κι αν διαπιστώσουμε ότι μας ενοχλούν βασικά πράγματα που δεν μπορούμε να εμποδίσουμε ή να αλλάξουμε, τότε ίσως να είναι καλύτερα να εξετάσουμε και άλλες εναλλακτικές (π.χ. παιδικό σταθμό, baby sitter)...

Προσωπικά ξέρω ότι δεν μπορώ να αφήσω το παιδί μου στη μητέρα μου, ενώ από την άλλη η πεθερά μου αγνοεί βασικές έννοιες της σωστής διατροφής και δε λέει να καταλάβει το δικό μας τρόπο σκέψης στο συγκεκριμένο θέμα... Η αλήθεια είναι ότι σκέφτομαι να εξαντλήσω όλο το χρόνο άδειας που μπορώ να πάρω και μετά να ζητήσω άδεια άνευ αποδοχών από τη δουλειά (εφόσον μας το επιτρέψουν τα οικονομικά μας) ... Σκέφτομαι τι νόημα έχει να επιστρέψω στη δουλειά και μετά να πασχίζω στο πολλαπλάσιο να διορθώσω πράγματα που θα έχει ήδη μάθει στραβά το παιδί;

Έχω δει μέσα από την περίπτωση μιας φίλης μου το τραγικό να μην μπορεί να επιβληθεί στα παιδιά της, γιατί η γιαγια δεν τους έχει πει ποτέ όχι και πλέον είναι αργά για να μάθουν ότι υπάρχουν όρια... Απλά της λένε καταμουτρα ότι η γιαγιά τα αγαπάει πιο πολύ από εκείνη και η φίλη μου αναπόφευκτα πληγώνεται και δεν ξέρει πώς να τιθασεύσει τα μικρά τιγράκια της... Δυστυχώς συνειδητοποίησε το πρόβλημα τώρα που έχει πάρει μεγάλες διαστάσεις και νιώθει καθημερινά ότι αποτυγχάνει ως μητέρα...

[mammycool]

Νομίζω ότι το μεγαλύτερο λάθος που κάνουμε οι περισσότεροι νέοι γονείς είναι να αφήνουμε τα μωρά/μικρά παιδιά μας στους παππούδες, χωρίς να κάνουμε μια αντικειμενική εκτίμηση των δυνατοτήτων τους και το κατά πόσο η βοήθεια που μπορούν να μας προσφέρουν είναι αυτή που θέλουμε.

Νομίζω ότι βασική προϋπόθεση είναι να κάνουμε μαζί με τους υποψήφιους παππούδες-baby sitters μια ειλικρινή κουβέντα για τις ανάγκες του μωρού μας και αν χρειαστεί (και μας παίρνει) να τους 'εκπαιδεύσουμε' ώστε να μην εκπλαγούμε αργότερα ανακαλύπτοντας δυσάρεστες εκπλήξεις

Κι αν μπορούμε να περάσουμε ένα χρονικό διάστημα μαζί με τη γιαγια που θα προσέχει το μωράκι (είτε είναι η μάνα μας είτε η πεθερά μας), ώστε να διαπιστώσουμε αν άθελά της κάνει λάθη στη διαπαιδαγώγηση, φροντίδα & διατροφή του παιδιού. Μην ξεχνάμε ότι εκείνες έχουν μείνει στο μεγάλωμα των παιδιών όπως γινόταν 20-30 χρόνια πριν... Κι αν διαπιστώσουμε ότι μας ενοχλούν βασικά πράγματα που δεν μπορούμε να εμποδίσουμε ή να αλλάξουμε, τότε ίσως να είναι καλύτερα να εξετάσουμε και άλλες εναλλακτικές (π.χ. παιδικό σταθμό, baby sitter)...

Προσωπικά ξέρω ότι δεν μπορώ να αφήσω το παιδί μου στη μητέρα μου, ενώ από την άλλη η πεθερά μου αγνοεί βασικές έννοιες της σωστής διατροφής και δε λέει να καταλάβει το δικό μας τρόπο σκέψης στο συγκεκριμένο θέμα... Η αλήθεια είναι ότι σκέφτομαι να εξαντλήσω όλο το χρόνο άδειας που μπορώ να πάρω και μετά να ζητήσω άδεια άνευ αποδοχών από τη δουλειά (εφόσον μας το επιτρέψουν τα οικονομικά μας) ... Σκέφτομαι τι νόημα έχει να επιστρέψω στη δουλειά και μετά να πασχίζω στο πολλαπλάσιο να διορθώσω πράγματα που θα έχει ήδη μάθει στραβά το παιδί;

Έχω δει μέσα από την περίπτωση μιας φίλης μου το τραγικό να μην μπορεί να επιβληθεί στα παιδιά της, γιατί η γιαγια δεν τους έχει πει ποτέ όχι και πλέον είναι αργά για να μάθουν ότι υπάρχουν όρια... Απλά της λένε καταμουτρα ότι η γιαγιά τα αγαπάει πιο πολύ από εκείνη και η φίλη μου αναπόφευκτα πληγώνεται και δεν ξέρει πώς να τιθασεύσει τα μικρά τιγράκια της... Δυστυχώς συνειδητοποίησε το πρόβλημα τώρα που έχει πάρει μεγάλες διαστάσεις και νιώθει καθημερινά ότι αποτυγχάνει ως μητέρα...

[mammycool]

Νομίζω ότι το μεγαλύτερο λάθος που κάνουμε οι περισσότεροι νέοι γονείς είναι να αφήνουμε τα μωρά/μικρά παιδιά μας στους παππούδες, χωρίς να κάνουμε μια αντικειμενική εκτίμηση των δυνατοτήτων τους και το κατά πόσο η βοήθεια που μπορούν να μας προσφέρουν είναι αυτή που θέλουμε.

Νομίζω ότι βασική προϋπόθεση είναι να κάνουμε μαζί με τους υποψήφιους παππούδες-baby sitters μια ειλικρινή κουβέντα για τις ανάγκες του μωρού μας και αν χρειαστεί (και μας παίρνει) να τους 'εκπαιδεύσουμε' ώστε να μην εκπλαγούμε αργότερα ανακαλύπτοντας δυσάρεστες εκπλήξεις

Κι αν μπορούμε να περάσουμε ένα χρονικό διάστημα μαζί με τη γιαγια που θα προσέχει το μωράκι (είτε είναι η μάνα μας είτε η πεθερά μας), ώστε να διαπιστώσουμε αν άθελά της κάνει λάθη στη διαπαιδαγώγηση, φροντίδα & διατροφή του παιδιού. Μην ξεχνάμε ότι εκείνες έχουν μείνει στο μεγάλωμα των παιδιών όπως γινόταν 20-30 χρόνια πριν... Κι αν διαπιστώσουμε ότι μας ενοχλούν βασικά πράγματα που δεν μπορούμε να εμποδίσουμε ή να αλλάξουμε, τότε ίσως να είναι καλύτερα να εξετάσουμε και άλλες εναλλακτικές (π.χ. παιδικό σταθμό, baby sitter)...

Προσωπικά ξέρω ότι δεν μπορώ να αφήσω το παιδί μου στη μητέρα μου, ενώ από την άλλη η πεθερά μου αγνοεί βασικές έννοιες της σωστής διατροφής και δε λέει να καταλάβει το δικό μας τρόπο σκέψης στο συγκεκριμένο θέμα... Η αλήθεια είναι ότι σκέφτομαι να εξαντλήσω όλο το χρόνο άδειας που μπορώ να πάρω και μετά να ζητήσω άδεια άνευ αποδοχών από τη δουλειά (εφόσον μας το επιτρέψουν τα οικονομικά μας) ... Σκέφτομαι τι νόημα έχει να επιστρέψω στη δουλειά και μετά να πασχίζω στο πολλαπλάσιο να διορθώσω πράγματα που θα έχει ήδη μάθει στραβά το παιδί;

Έχω δει μέσα από την περίπτωση μιας φίλης μου το τραγικό να μην μπορεί να επιβληθεί στα παιδιά της, γιατί η γιαγια δεν τους έχει πει ποτέ όχι και πλέον είναι αργά για να μάθουν ότι υπάρχουν όρια... Απλά της λένε καταμουτρα ότι η γιαγιά τα αγαπάει πιο πολύ από εκείνη και η φίλη μου αναπόφευκτα πληγώνεται και δεν ξέρει πώς να τιθασεύσει τα μικρά τιγράκια της... Δυστυχώς συνειδητοποίησε το πρόβλημα τώρα που έχει πάρει μεγάλες διαστάσεις και νιώθει καθημερινά ότι αποτυγχάνει ως μητέρα...

[ΑΝΤΡΙΑΝΑ]

Κουκλίτσα έγραψε:

''Καποια στιγμη, μια γνωστη μας νηπιαγωγος, μας ειπε οτι το παιδι δεν χρειαζεται να παει σταθμο πριν τα 5 γιατι δεν καταλαβαινει και πολλα και ο σταθμος δε θα του προσφερει τιποτα. Εγω ομως εχω εντελως αντιθετη αποψη''

Λυπάμαι πολύ,αλλά αυτή η άποψη δεν είναι παιδαγωγικά ορθή.

Φυσικά κ στην ηλικία των 5 ετών καταλαβαίνουν σχεδόν τα πάντα κ ανταποκρίνονται σε όλα τα ερεθίσματα.

Εκτός βέβαια των περιπτώσεων που συντρέχουν λόγοι διανοητικής δυσλειτουργείας.

[ΑΝΤΡΙΑΝΑ]

Κουκλίτσα έγραψε:

''Καποια στιγμη, μια γνωστη μας νηπιαγωγος, μας ειπε οτι το παιδι δεν χρειαζεται να παει σταθμο πριν τα 5 γιατι δεν καταλαβαινει και πολλα και ο σταθμος δε θα του προσφερει τιποτα. Εγω ομως εχω εντελως αντιθετη αποψη''

Λυπάμαι πολύ,αλλά αυτή η άποψη δεν είναι παιδαγωγικά ορθή.

Φυσικά κ στην ηλικία των 5 ετών καταλαβαίνουν σχεδόν τα πάντα κ ανταποκρίνονται σε όλα τα ερεθίσματα.

Εκτός βέβαια των περιπτώσεων που συντρέχουν λόγοι διανοητικής δυσλειτουργείας.

[ΑΝΤΡΙΑΝΑ]

Κουκλίτσα έγραψε:

''Καποια στιγμη, μια γνωστη μας νηπιαγωγος, μας ειπε οτι το παιδι δεν χρειαζεται να παει σταθμο πριν τα 5 γιατι δεν καταλαβαινει και πολλα και ο σταθμος δε θα του προσφερει τιποτα. Εγω ομως εχω εντελως αντιθετη αποψη''

Λυπάμαι πολύ,αλλά αυτή η άποψη δεν είναι παιδαγωγικά ορθή.

Φυσικά κ στην ηλικία των 5 ετών καταλαβαίνουν σχεδόν τα πάντα κ ανταποκρίνονται σε όλα τα ερεθίσματα.

Εκτός βέβαια των περιπτώσεων που συντρέχουν λόγοι διανοητικής δυσλειτουργείας.

[valina]

ΑΝΤΡΙΑΝΑ έγραψε:

Κορίτσια εγώ πιστεύω ότι οι γονείς κ τα πεθερικά δεν είναι υποχρεωμένοι να μας μεγαλώνουν τα παιδιά μας.Αυτοί τα δικά τους παιδιά τα μεγάλωσαν.

Εαν το θέλουν οι ίδιοι,τότε αυτό είναι άλλο..

Αλλά και πάλι,να γνωρίζουμε ότι δεν έχουν μόνο υποχρεώσεις αλλά αποκτούν και δικαιώματα όταν έχουν για τόσες ώρες την αποκλειστική φροντίδα του μωρού μας.

Συμφωνώ με τα παραπάνω.

Βέβαια, δε θεωρώ κακό να περνάνε τα εγγονια λιγες ωρες με τους παππούδες. Ειναι μια επαφη που δενει την οικογένεια και προσφερει χαρά και στους δυο. Αλλα οχι να τα προσεχουν αποκλειστικά οι παππουδες. Σκεφτομαι για παράδειγμα ποσο συχνα συμβαίνουν ατυχήματα μεσα στο σπιτι, για παράδειγμα ο αδερφος του άντρα μου-τον καιρο εκεινο που ητανε μωρο-ειχε καψει το χερακι του την ωρα που τον προσεχε η γιαγια του. Ενας μεγάλος ανθρωπος ανω των 60 δεν εχει τα ιδια αντανακλαστικα με ενα τριανταρη, ουτε την ιδια υπομονη. Επιπλεον, νευριαζω καθε φορά που βλεπω γριούλες να περπατάνε στο δρόμο ΔΙΠΛΑ, οχι ΠΑΝΩ στο πεζοδρόμιο, κρατώντας απο το χερι νηπια, που μάλιστα τα βάζουν να περπατάνε απο τη μερια που περνανε τα αυτοκινητα!

[valina]

ΑΝΤΡΙΑΝΑ έγραψε:

Κορίτσια εγώ πιστεύω ότι οι γονείς κ τα πεθερικά δεν είναι υποχρεωμένοι να μας μεγαλώνουν τα παιδιά μας.Αυτοί τα δικά τους παιδιά τα μεγάλωσαν.

Εαν το θέλουν οι ίδιοι,τότε αυτό είναι άλλο..

Αλλά και πάλι,να γνωρίζουμε ότι δεν έχουν μόνο υποχρεώσεις αλλά αποκτούν και δικαιώματα όταν έχουν για τόσες ώρες την αποκλειστική φροντίδα του μωρού μας.

Συμφωνώ με τα παραπάνω.

Βέβαια, δε θεωρώ κακό να περνάνε τα εγγονια λιγες ωρες με τους παππούδες. Ειναι μια επαφη που δενει την οικογένεια και προσφερει χαρά και στους δυο. Αλλα οχι να τα προσεχουν αποκλειστικά οι παππουδες. Σκεφτομαι για παράδειγμα ποσο συχνα συμβαίνουν ατυχήματα μεσα στο σπιτι, για παράδειγμα ο αδερφος του άντρα μου-τον καιρο εκεινο που ητανε μωρο-ειχε καψει το χερακι του την ωρα που τον προσεχε η γιαγια του. Ενας μεγάλος ανθρωπος ανω των 60 δεν εχει τα ιδια αντανακλαστικα με ενα τριανταρη, ουτε την ιδια υπομονη. Επιπλεον, νευριαζω καθε φορά που βλεπω γριούλες να περπατάνε στο δρόμο ΔΙΠΛΑ, οχι ΠΑΝΩ στο πεζοδρόμιο, κρατώντας απο το χερι νηπια, που μάλιστα τα βάζουν να περπατάνε απο τη μερια που περνανε τα αυτοκινητα!

[valina]

ΑΝΤΡΙΑΝΑ έγραψε:

Κορίτσια εγώ πιστεύω ότι οι γονείς κ τα πεθερικά δεν είναι υποχρεωμένοι να μας μεγαλώνουν τα παιδιά μας.Αυτοί τα δικά τους παιδιά τα μεγάλωσαν.

Εαν το θέλουν οι ίδιοι,τότε αυτό είναι άλλο..

Αλλά και πάλι,να γνωρίζουμε ότι δεν έχουν μόνο υποχρεώσεις αλλά αποκτούν και δικαιώματα όταν έχουν για τόσες ώρες την αποκλειστική φροντίδα του μωρού μας.

Συμφωνώ με τα παραπάνω.

Βέβαια, δε θεωρώ κακό να περνάνε τα εγγονια λιγες ωρες με τους παππούδες. Ειναι μια επαφη που δενει την οικογένεια και προσφερει χαρά και στους δυο. Αλλα οχι να τα προσεχουν αποκλειστικά οι παππουδες. Σκεφτομαι για παράδειγμα ποσο συχνα συμβαίνουν ατυχήματα μεσα στο σπιτι, για παράδειγμα ο αδερφος του άντρα μου-τον καιρο εκεινο που ητανε μωρο-ειχε καψει το χερακι του την ωρα που τον προσεχε η γιαγια του. Ενας μεγάλος ανθρωπος ανω των 60 δεν εχει τα ιδια αντανακλαστικα με ενα τριανταρη, ουτε την ιδια υπομονη. Επιπλεον, νευριαζω καθε φορά που βλεπω γριούλες να περπατάνε στο δρόμο ΔΙΠΛΑ, οχι ΠΑΝΩ στο πεζοδρόμιο, κρατώντας απο το χερι νηπια, που μάλιστα τα βάζουν να περπατάνε απο τη μερια που περνανε τα αυτοκινητα!

[Sandy7280]

Πρέπει πάντα να τα συνυπολογίζουμε όλα... Αν οι γονείς ή τα πεθερικά μας είναι πολύ μεγάλοι ή πολύ κουρασμένοι γερνικότερα, τότε καλύτερα είναι το παιδάκι μας να το εμπιστευόμαστε κάπου αλλού... Η μητέρα μου είναι 54 και έχει όλη τη διάθεση η ίδια να μού κρατάει τη μικρή... Εγώ δεν θέλω όμως γιατί έχω μία αδρφούλα που είναι 11(!) χρονών και ακόμη τη χρειάζεται τη μητέρα μου... να την διαβάσει, να την πάει στα αγγλικά και τις άλλες της δραστηριότητες και να την έχει γενικά στο σπίτι διαθέσιμη... Δεν θέλω να επιβαρύνω τη μητέρα μου και όλη δηλαδή την οικογένειά μου με το μεγάλωμα του δικού μου παιδιού, παρόλο που η ίδια έχει και την όρεξη και τις δυνατότητες να φροντίσει καλύτερα το παιδάκι μου από το βρεφικό σταθμό.

Όσο αφορά τα πεθερικά μου, ο πεθερός μου είναι ξαναπαντρεμένος (η πεθερά μου συγχωρέθηκε πριν κανω τη γνωρίσω...) και συν τοις άλλοις μένει μακριά και είναι και πολύ μεγάλοι σε ηλικία... Εκτός αυτού, και δίπλα να ήταν, δεν θα άφηνα ποτέ να μου μεγαλώσει το παιδάκι η σύζυγος του πεθερού μου, παρόλο που είναι ένας αξιολάτρευτος άνθρωπος, αλλά δεν έχει κατά τη γνώμη μου καμία υποχρέωση να το κάνει! Δεν είναι η γιαγιά της...

Οπότε, πρέπει να τα σκεφτόμαστε όλα... Τί επιλογές έχουμε, τί θα 'λουστούμε' ως συνέπεια των επιλογών μας και πώς θέλουμε να μας αντιμετωπίζει κι εμάς το παιδί μας...

[Sandy7280]

Πρέπει πάντα να τα συνυπολογίζουμε όλα... Αν οι γονείς ή τα πεθερικά μας είναι πολύ μεγάλοι ή πολύ κουρασμένοι γερνικότερα, τότε καλύτερα είναι το παιδάκι μας να το εμπιστευόμαστε κάπου αλλού... Η μητέρα μου είναι 54 και έχει όλη τη διάθεση η ίδια να μού κρατάει τη μικρή... Εγώ δεν θέλω όμως γιατί έχω μία αδρφούλα που είναι 11(!) χρονών και ακόμη τη χρειάζεται τη μητέρα μου... να την διαβάσει, να την πάει στα αγγλικά και τις άλλες της δραστηριότητες και να την έχει γενικά στο σπίτι διαθέσιμη... Δεν θέλω να επιβαρύνω τη μητέρα μου και όλη δηλαδή την οικογένειά μου με το μεγάλωμα του δικού μου παιδιού, παρόλο που η ίδια έχει και την όρεξη και τις δυνατότητες να φροντίσει καλύτερα το παιδάκι μου από το βρεφικό σταθμό.

Όσο αφορά τα πεθερικά μου, ο πεθερός μου είναι ξαναπαντρεμένος (η πεθερά μου συγχωρέθηκε πριν κανω τη γνωρίσω...) και συν τοις άλλοις μένει μακριά και είναι και πολύ μεγάλοι σε ηλικία... Εκτός αυτού, και δίπλα να ήταν, δεν θα άφηνα ποτέ να μου μεγαλώσει το παιδάκι η σύζυγος του πεθερού μου, παρόλο που είναι ένας αξιολάτρευτος άνθρωπος, αλλά δεν έχει κατά τη γνώμη μου καμία υποχρέωση να το κάνει! Δεν είναι η γιαγιά της...

Οπότε, πρέπει να τα σκεφτόμαστε όλα... Τί επιλογές έχουμε, τί θα 'λουστούμε' ως συνέπεια των επιλογών μας και πώς θέλουμε να μας αντιμετωπίζει κι εμάς το παιδί μας...

[Sandy7280]

Πρέπει πάντα να τα συνυπολογίζουμε όλα... Αν οι γονείς ή τα πεθερικά μας είναι πολύ μεγάλοι ή πολύ κουρασμένοι γερνικότερα, τότε καλύτερα είναι το παιδάκι μας να το εμπιστευόμαστε κάπου αλλού... Η μητέρα μου είναι 54 και έχει όλη τη διάθεση η ίδια να μού κρατάει τη μικρή... Εγώ δεν θέλω όμως γιατί έχω μία αδρφούλα που είναι 11(!) χρονών και ακόμη τη χρειάζεται τη μητέρα μου... να την διαβάσει, να την πάει στα αγγλικά και τις άλλες της δραστηριότητες και να την έχει γενικά στο σπίτι διαθέσιμη... Δεν θέλω να επιβαρύνω τη μητέρα μου και όλη δηλαδή την οικογένειά μου με το μεγάλωμα του δικού μου παιδιού, παρόλο που η ίδια έχει και την όρεξη και τις δυνατότητες να φροντίσει καλύτερα το παιδάκι μου από το βρεφικό σταθμό.

Όσο αφορά τα πεθερικά μου, ο πεθερός μου είναι ξαναπαντρεμένος (η πεθερά μου συγχωρέθηκε πριν κανω τη γνωρίσω...) και συν τοις άλλοις μένει μακριά και είναι και πολύ μεγάλοι σε ηλικία... Εκτός αυτού, και δίπλα να ήταν, δεν θα άφηνα ποτέ να μου μεγαλώσει το παιδάκι η σύζυγος του πεθερού μου, παρόλο που είναι ένας αξιολάτρευτος άνθρωπος, αλλά δεν έχει κατά τη γνώμη μου καμία υποχρέωση να το κάνει! Δεν είναι η γιαγιά της...

Οπότε, πρέπει να τα σκεφτόμαστε όλα... Τί επιλογές έχουμε, τί θα 'λουστούμε' ως συνέπεια των επιλογών μας και πώς θέλουμε να μας αντιμετωπίζει κι εμάς το παιδί μας...