Ιστορίες τοκετού!

[manoyla]

Οταν θα ζησης και εσυ αυτην την εμπειρια Λενακι να μας την πεις και εσυ!!:woohoo:

[manoyla]

Οταν θα ζησης και εσυ αυτην την εμπειρια Λενακι να μας την πεις και εσυ!!:woohoo:

[manoyla]

Οταν θα ζησης και εσυ αυτην την εμπειρια Λενακι να μας την πεις και εσυ!!:woohoo:

[manoyla]

Οταν θα ζησης και εσυ αυτην την εμπειρια Λενακι να μας την πεις και εσυ!!:woohoo:

[liana]

Κοριτσια η δικη μου ιστορια δεν διαφερει και πολύ απο τις δικες σας.

Ειχα πιθανη ημερομηνια τοκετού 4 Δεκεμβριου 2006 αλλά επειδη ηθελα να γεννησω με καισαρική επρεπε να γινει πιο πριν το χειρουργειο δηλαδη γυρω στις 23 Νοεμβριου.

Οταν καναμε τον τελευταιο ηπερηχο εδειξε οτι το σταδιο ωριμανσης του πλακουντα ηταν στο στάδιο ΙΙ προς ΙΙΙ αντι για Ι προς ΙΙ και ετσι μας ειπε ο γιατρος οτι το παιδι καλο θα ηταν να μην μεινει άλλο μεσα μου γιατι δεν υπηρχε λογος πια, οσο ηταν να μεγαλωσει μεγαλωσε (το λεω με απλά λογια γιατι τωρα τα ιατρικα μάλλον μπερδευουν) Αρχισα να ανησυχω οτι κάτι δεν πάει καλα και οτι δεν θα ηθελα να ημουν εγω η αιτια να πάθει κάτι το μωρο ελεγα συνεχεια: γιατι να μην πανε ολα καλα τωρα στο τελος!

Οταν πηγαμε ξανα στον γιατρο μετα από 5 μερες μου ειπε οτι δεν χρειαζοταν να το πάρουμε πολύ νωριτερα απότι ειχαμε πει, ευτυχως και οτι ολα ειναι καλα. Οποτε μου λέει ο γιατρς τι ημερομηνια να σε βάλω για τον τοκετο? Του απανταω: εσεις θα μου πειτε (ειχα και το ψιλοαγχος) οποτε μου λέει στο τελος ελα στις 20 να ειμαστε σιγουροι.

Ετσι λοιπον ξεκιναμε στις 20 Νοεμβριου το πρωι κατα τις 6 παρα να παμε στο ΙΑΣΩ και αφού μου κανανε ολες τις απαραιτητες εξετασεις ((πιεση, αιμα, καρδιοτοκογραφο κλπ)) και ετοιμασιες με πανε κατα τις 8.00 στο χειρουργιο οπου 8.35 γεννηθηκε η μικρη μου Ηλιανα και το πρωτο πραγμα που ειπα ηταν : Αχου ψυχουλα μου!εκλαιγε μολις την ειχαν βγαλει απο την κοιλιτσα μου και την εβαλαν στο πυρεξ και δεν μπορουσα να κάνω κάτι για να την παρηγορησω. Ενιωσα οτι με ζηταγε εκεινη την στιγμη. Ποσο αφιλοξενη θα της φανηκε η έξωτερική ατμοσφαιρα χωρις την ζεστασια μου και τους χτυπους της καρδιας μου!!!!

Κατα την διαρκεια της εγχειρησης ο γιατρος μου ειπε: Κυρια μου το ξερεις οτι ειχες συσπάσεις και οτι θα γεννουσες φυσιολογικά ειτε σημερα το βραδυ ή αυριο πρωι το αργοτερο??

Εγω εντωμεταξυ τα ειχα δει ολα γιατι μολις που ειχα προλάβει να γεννησω με καισαρική, δεν θελω να φανταζομαι τι θα γινοταν διαφορετικά....

Ολα πηγαν πολύ καλα και γεννηθηκε 53 εκ. και 3260kg.

Δεν ειμαι παρα πολύ συναισθηματική και ισως να φαινεται πολύ απλή ιστορια αλλά η κάθε ιστορια εχει για την καθε μια μας την δική της αξια και σημασια.

[liana]

Κοριτσια η δικη μου ιστορια δεν διαφερει και πολύ απο τις δικες σας.

Ειχα πιθανη ημερομηνια τοκετού 4 Δεκεμβριου 2006 αλλά επειδη ηθελα να γεννησω με καισαρική επρεπε να γινει πιο πριν το χειρουργειο δηλαδη γυρω στις 23 Νοεμβριου.

Οταν καναμε τον τελευταιο ηπερηχο εδειξε οτι το σταδιο ωριμανσης του πλακουντα ηταν στο στάδιο ΙΙ προς ΙΙΙ αντι για Ι προς ΙΙ και ετσι μας ειπε ο γιατρος οτι το παιδι καλο θα ηταν να μην μεινει άλλο μεσα μου γιατι δεν υπηρχε λογος πια, οσο ηταν να μεγαλωσει μεγαλωσε (το λεω με απλά λογια γιατι τωρα τα ιατρικα μάλλον μπερδευουν) Αρχισα να ανησυχω οτι κάτι δεν πάει καλα και οτι δεν θα ηθελα να ημουν εγω η αιτια να πάθει κάτι το μωρο ελεγα συνεχεια: γιατι να μην πανε ολα καλα τωρα στο τελος!

Οταν πηγαμε ξανα στον γιατρο μετα από 5 μερες μου ειπε οτι δεν χρειαζοταν να το πάρουμε πολύ νωριτερα απότι ειχαμε πει, ευτυχως και οτι ολα ειναι καλα. Οποτε μου λέει ο γιατρς τι ημερομηνια να σε βάλω για τον τοκετο? Του απανταω: εσεις θα μου πειτε (ειχα και το ψιλοαγχος) οποτε μου λέει στο τελος ελα στις 20 να ειμαστε σιγουροι.

Ετσι λοιπον ξεκιναμε στις 20 Νοεμβριου το πρωι κατα τις 6 παρα να παμε στο ΙΑΣΩ και αφού μου κανανε ολες τις απαραιτητες εξετασεις ((πιεση, αιμα, καρδιοτοκογραφο κλπ)) και ετοιμασιες με πανε κατα τις 8.00 στο χειρουργιο οπου 8.35 γεννηθηκε η μικρη μου Ηλιανα και το πρωτο πραγμα που ειπα ηταν : Αχου ψυχουλα μου!εκλαιγε μολις την ειχαν βγαλει απο την κοιλιτσα μου και την εβαλαν στο πυρεξ και δεν μπορουσα να κάνω κάτι για να την παρηγορησω. Ενιωσα οτι με ζηταγε εκεινη την στιγμη. Ποσο αφιλοξενη θα της φανηκε η έξωτερική ατμοσφαιρα χωρις την ζεστασια μου και τους χτυπους της καρδιας μου!!!!

Κατα την διαρκεια της εγχειρησης ο γιατρος μου ειπε: Κυρια μου το ξερεις οτι ειχες συσπάσεις και οτι θα γεννουσες φυσιολογικά ειτε σημερα το βραδυ ή αυριο πρωι το αργοτερο??

Εγω εντωμεταξυ τα ειχα δει ολα γιατι μολις που ειχα προλάβει να γεννησω με καισαρική, δεν θελω να φανταζομαι τι θα γινοταν διαφορετικά....

Ολα πηγαν πολύ καλα και γεννηθηκε 53 εκ. και 3260kg.

Δεν ειμαι παρα πολύ συναισθηματική και ισως να φαινεται πολύ απλή ιστορια αλλά η κάθε ιστορια εχει για την καθε μια μας την δική της αξια και σημασια.

[liana]

Κοριτσια η δικη μου ιστορια δεν διαφερει και πολύ απο τις δικες σας.

Ειχα πιθανη ημερομηνια τοκετού 4 Δεκεμβριου 2006 αλλά επειδη ηθελα να γεννησω με καισαρική επρεπε να γινει πιο πριν το χειρουργειο δηλαδη γυρω στις 23 Νοεμβριου.

Οταν καναμε τον τελευταιο ηπερηχο εδειξε οτι το σταδιο ωριμανσης του πλακουντα ηταν στο στάδιο ΙΙ προς ΙΙΙ αντι για Ι προς ΙΙ και ετσι μας ειπε ο γιατρος οτι το παιδι καλο θα ηταν να μην μεινει άλλο μεσα μου γιατι δεν υπηρχε λογος πια, οσο ηταν να μεγαλωσει μεγαλωσε (το λεω με απλά λογια γιατι τωρα τα ιατρικα μάλλον μπερδευουν) Αρχισα να ανησυχω οτι κάτι δεν πάει καλα και οτι δεν θα ηθελα να ημουν εγω η αιτια να πάθει κάτι το μωρο ελεγα συνεχεια: γιατι να μην πανε ολα καλα τωρα στο τελος!

Οταν πηγαμε ξανα στον γιατρο μετα από 5 μερες μου ειπε οτι δεν χρειαζοταν να το πάρουμε πολύ νωριτερα απότι ειχαμε πει, ευτυχως και οτι ολα ειναι καλα. Οποτε μου λέει ο γιατρς τι ημερομηνια να σε βάλω για τον τοκετο? Του απανταω: εσεις θα μου πειτε (ειχα και το ψιλοαγχος) οποτε μου λέει στο τελος ελα στις 20 να ειμαστε σιγουροι.

Ετσι λοιπον ξεκιναμε στις 20 Νοεμβριου το πρωι κατα τις 6 παρα να παμε στο ΙΑΣΩ και αφού μου κανανε ολες τις απαραιτητες εξετασεις ((πιεση, αιμα, καρδιοτοκογραφο κλπ)) και ετοιμασιες με πανε κατα τις 8.00 στο χειρουργιο οπου 8.35 γεννηθηκε η μικρη μου Ηλιανα και το πρωτο πραγμα που ειπα ηταν : Αχου ψυχουλα μου!εκλαιγε μολις την ειχαν βγαλει απο την κοιλιτσα μου και την εβαλαν στο πυρεξ και δεν μπορουσα να κάνω κάτι για να την παρηγορησω. Ενιωσα οτι με ζηταγε εκεινη την στιγμη. Ποσο αφιλοξενη θα της φανηκε η έξωτερική ατμοσφαιρα χωρις την ζεστασια μου και τους χτυπους της καρδιας μου!!!!

Κατα την διαρκεια της εγχειρησης ο γιατρος μου ειπε: Κυρια μου το ξερεις οτι ειχες συσπάσεις και οτι θα γεννουσες φυσιολογικά ειτε σημερα το βραδυ ή αυριο πρωι το αργοτερο??

Εγω εντωμεταξυ τα ειχα δει ολα γιατι μολις που ειχα προλάβει να γεννησω με καισαρική, δεν θελω να φανταζομαι τι θα γινοταν διαφορετικά....

Ολα πηγαν πολύ καλα και γεννηθηκε 53 εκ. και 3260kg.

Δεν ειμαι παρα πολύ συναισθηματική και ισως να φαινεται πολύ απλή ιστορια αλλά η κάθε ιστορια εχει για την καθε μια μας την δική της αξια και σημασια.

[liana]

Κοριτσια η δικη μου ιστορια δεν διαφερει και πολύ απο τις δικες σας.

Ειχα πιθανη ημερομηνια τοκετού 4 Δεκεμβριου 2006 αλλά επειδη ηθελα να γεννησω με καισαρική επρεπε να γινει πιο πριν το χειρουργειο δηλαδη γυρω στις 23 Νοεμβριου.

Οταν καναμε τον τελευταιο ηπερηχο εδειξε οτι το σταδιο ωριμανσης του πλακουντα ηταν στο στάδιο ΙΙ προς ΙΙΙ αντι για Ι προς ΙΙ και ετσι μας ειπε ο γιατρος οτι το παιδι καλο θα ηταν να μην μεινει άλλο μεσα μου γιατι δεν υπηρχε λογος πια, οσο ηταν να μεγαλωσει μεγαλωσε (το λεω με απλά λογια γιατι τωρα τα ιατρικα μάλλον μπερδευουν) Αρχισα να ανησυχω οτι κάτι δεν πάει καλα και οτι δεν θα ηθελα να ημουν εγω η αιτια να πάθει κάτι το μωρο ελεγα συνεχεια: γιατι να μην πανε ολα καλα τωρα στο τελος!

Οταν πηγαμε ξανα στον γιατρο μετα από 5 μερες μου ειπε οτι δεν χρειαζοταν να το πάρουμε πολύ νωριτερα απότι ειχαμε πει, ευτυχως και οτι ολα ειναι καλα. Οποτε μου λέει ο γιατρς τι ημερομηνια να σε βάλω για τον τοκετο? Του απανταω: εσεις θα μου πειτε (ειχα και το ψιλοαγχος) οποτε μου λέει στο τελος ελα στις 20 να ειμαστε σιγουροι.

Ετσι λοιπον ξεκιναμε στις 20 Νοεμβριου το πρωι κατα τις 6 παρα να παμε στο ΙΑΣΩ και αφού μου κανανε ολες τις απαραιτητες εξετασεις ((πιεση, αιμα, καρδιοτοκογραφο κλπ)) και ετοιμασιες με πανε κατα τις 8.00 στο χειρουργιο οπου 8.35 γεννηθηκε η μικρη μου Ηλιανα και το πρωτο πραγμα που ειπα ηταν : Αχου ψυχουλα μου!εκλαιγε μολις την ειχαν βγαλει απο την κοιλιτσα μου και την εβαλαν στο πυρεξ και δεν μπορουσα να κάνω κάτι για να την παρηγορησω. Ενιωσα οτι με ζηταγε εκεινη την στιγμη. Ποσο αφιλοξενη θα της φανηκε η έξωτερική ατμοσφαιρα χωρις την ζεστασια μου και τους χτυπους της καρδιας μου!!!!

Κατα την διαρκεια της εγχειρησης ο γιατρος μου ειπε: Κυρια μου το ξερεις οτι ειχες συσπάσεις και οτι θα γεννουσες φυσιολογικά ειτε σημερα το βραδυ ή αυριο πρωι το αργοτερο??

Εγω εντωμεταξυ τα ειχα δει ολα γιατι μολις που ειχα προλάβει να γεννησω με καισαρική, δεν θελω να φανταζομαι τι θα γινοταν διαφορετικά....

Ολα πηγαν πολύ καλα και γεννηθηκε 53 εκ. και 3260kg.

Δεν ειμαι παρα πολύ συναισθηματική και ισως να φαινεται πολύ απλή ιστορια αλλά η κάθε ιστορια εχει για την καθε μια μας την δική της αξια και σημασια.

[yiotaki!!!!]

ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ ΝΑ ΑΦΗΓΗΘΩ ΤΗΝ ΔΙΚΙΑ ΜΟΥ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΚΕΤΟΥ..........

ΑΣ ΤΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ....

ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΜΕΡΑ ΠΟΥ ΕΜΕΙΝΑ ΕΓΚΥΟΣ, ΕΙΧΑ ΠΟΝΟΥΣ! ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΤΡΙΜΗΝΟ

ΕΙΜΟΥΝΑ ΞΑΠΛΑ ΣΤΟ ΚΡΕΒΑΤΙ ΜΕ ΥΠΟΘΕΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΑΠΟΒΑΛΛΩ.ΜΕΤΑ ΠΑΛΙ

ΑΠΟ ΤΟ 5 ΜΗΝΑ ΠΟΝΟΥΣ,ΠΟΝΟΥΣ ΞΑΠΛΑ ΣΤΟ ΚΡΕΒΑΤΙ ΜΕ ΧΑΠΙΑ ΓΙΑ ΑΝΑΣΤΟΛΗ

ΠΡΩΟΡΟΥ ΤΟΚΕΤΟΥ...ΕΤΣΙ ΠΕΡΝΑΝΕ ΟΙ ΜΕΡΕΣ ΓΕΜΑΤΗ ΕΥΤΥΧΙΑ, ΧΑΡΑ, ΑΓΑΠΗ,

Κ ΑΝΥΠΟΜΟΝΗΣΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΜΙΚΡΟ ΠΛΑΣΜΑΤΑΚΙ ΠΟΥ ΕΧΩ ΜΕΣΑ ΜΟΥ!!

ΠΛΗΣΙΑΖΕΙ Η ΜΕΡΑ ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ 26/6 ΠΑΩ ΣΤΟ ΓΙΑΤΡΟ Κ ΜΟΥ ΛΕΕΙ ΟΤΙ ΤΗΝ

ΤΡΙΤΗ 1/7 ΜΠΑΙΝΩ ΝΑ ΓΕΝΝΗΣΩ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΑ ΣΤΗΝ 39η ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΓΙΑΤΙ ΤΑ

ΥΓΡΑ ΤΟΥ ΜΩΡΟΥ ΛΙΓΟΣΤΕΥΟΥΝ.ΔΕΥΤΕΡΑ 30/6 ΠΑΩ ΓΙΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΦΟΡΑ ΣΤΟ

ΓΙΑΤΡΟ Κ ΜΟΥ ΕΔΩΣΕ ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΧΑΠΑΚΙ ΓΙΑ ΝΑ ΕΧΩ ΠΟΝΟΥΣ Κ ΝΑ ΞΕΚΙΝΗΣΗ

Η ΔΙΑΣΤΟΛΗ...ΟΝΤΩΣ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗ ΜΕΡΑ ΑΡΧΙΖΑΝΕ ΣΙΓΑ ΣΙΓΑ ΟΙ ΠΟΝΟΙ,ΑΛΛΑ ΔΕΝ

ΜΕ ΕΝΔΙΕΦΕΡΑΝ ΑΝΥΠΟΜΟΝΟΥΣΑ ΝΑ ΕΡΘΕΙ ΤΟ ΠΡΩΙ ΝΑ ΠΑΩ ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ.....

Η ΩΡΑ ΕΦΤΑΣΕ 7 ΤΟ ΠΡΩΙ ΠΑΩ ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΜΕ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΟΥ, ΜΠΑΙΝΩ ΜΕΣΑ ΜΕ ΕΤΟΙΜΑΖΟΥΝΕ,ΟΡΟ, ΚΛΙΣΜΑ Κ ΠΕΡΙΜΕΝΩ....

ΞΕΚΙΝΑΝΕ ΟΙ ΠΟΝΟΙ ΝΑ ΔΥΝΑΜΟΝΟΥΝΕ, ΝΑ ΔΥΝΑΜΟΝΟΥΝΕ ΟΛΟ Κ ΠΙΟ ΠΟΛΥ,

ΝΑ ΚΟΙΤΑΝΕ ΑΝ ΚΑΝΩ ΔΙΑΣΤΟΛΗ, ΝΑ ΕΧΩ ΤΟΣΟΥΣ ΕΝΤΟΝΟΥΣ ΠΟΝΟΥΣ ΝΑ ΜΕ ΑΚΟΥΕΙ ΟΛΟ ΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΑΠΟ ΤΙΣ ΤΣΙΡΙΔΕΣ ΜΟΥ. ΗΡΘΕ Ο ΓΙΑΤΡΟΣ Κ

ΜΟΥ ΕΙΠΕ ΟΤΙ ΠΑΝΕ ΟΛΑ ΚΑΛΑ Κ ΘΑ ΕΡΘΕΙ ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΝΑ ΜΟΥ ΣΠΑΣΕΙ ΤΑ

ΝΕΡΑ,ΟΜΩΣ... ΤΗΝ ΩΡΑ ΠΟΥ ΜΕ ΕΞΕΤΑΖΕ ΑΠΟ ΚΑΤΩ ΚΑΤΑΛΑΘΟΣ ΣΠΑΣΑΝΕ ΤΑ ΝΕΡΑ

ΜΕ ΤΑ ΔΑΧΤΥΛΑ ΤΟΥ,Ο ΠΟΝΟΣ ΑΒΑΣΤΑΧΤΟΣ, ΤΑ ΟΥΡΛΙΑΧΤΑ ΜΟΥ ΤΡΟΜΑΧΤΙΚΑ.

Η ΜΑΜΑ ΜΟΥ ΗΤΑΝ ΣΤΟ ΣΑΛΟΝΙ(ΕΙΧΑ ΠΕΙ ΣΤΟΝ ΑΝΤΡΑ ΜΟΥ Κ ΣΤΑ ΠΕΘΕΡΙΚΑ ΜΟΥ

ΝΑ ΜΗΝ ΤΗΝ ΑΦΗΝΟΥΝΕ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ ΓΙΑΤΙ ΕΚΛΑΙΓΕ),ΑΚΟΥΣΕ ΤΗΝ ΤΣΙΡΙΔΑ ΜΟΥ ΜΕΧΡΙ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΚΑΘΟΤΑΝΕ.ΟΙ ΠΟΝΟΙ ΔΥΝΑΜΩΝΑΝΕ ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ

ΕΝΙΩΘΑ ΝΑ ΛΙΠΟΘΥΜΑΩ,ΟΜΩΣ ΕΙΧΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΟΥ ΔΙΠΛΑ ΠΟΥ ΜΟΥ ΕΒΡΕΧΕ

ΤΟ ΣΤΟΜΑ ΜΕ ΓΑΖΑ ΜΗΝ ΑΦΥΔΑΤΩΘΩ.ΔΕΝ ΘΑ ΞΕΧΑΣΩ ΠΟΤΕ ΤΗΝ ΩΡΑ ΠΟΥ ΕΠΙΑΣΑ

ΑΠΟ ΤΟΝ ΓΙΑΚΑ ΤΟΝ ΑΝΤΡΑ ΜΟΥ Κ ΤΟΥ ΦΩΝΑΖΑ ΝΑ ΜΕ ΒΟΗΘΗΣΕΙ, ΕΝΙΩΘΑ ΟΤΙ

ΜΕ ΣΚΙΖΑΝΕ, ΑΒΑΣΤΑΧΤΟΙ ΠΟΝΟΙ... ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ 3.30 ΗΡΘΕ Ο ΓΙΑΤΡΟΣ ΜΟΥ ΜΕ

ΤΟΝ ΑΝΑΙΣΘΗΣΙΟΛΟΓΟ ΝΑ ΜΟΥ ΚΑΝΟΥΝ ΕΠΙΣΚΛΗΡΙΔΙΟ ΑΦΟΥ ΕΙΧΑ ΚΑΝΕΙ 5 ΕΚΑΤΟΣΤΑ ΔΙΑΣΤΟΛΗ! ΕΚΕΙ ΗΡΕΜΗΣΑ ΛΙΓΟ...

ΣΤΙΣ 4 ΕΡΧΕΤΑΙ Ο ΓΙΑΤΡΟΣ ΜΟΥ ΜΕ ΚΟΙΤΑΕΙ ΜΟΥ ΛΕΕΙ ΟΤΙ ΕΧΩ ΚΑΝΕΙ ΤΗΝ ΤΕΛΕΙΑ ΔΙΑΣΤΟΛΗ Κ ΕΤΟΙΜΑΖΟΜΑΣΤΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΙΘΟΥΣΑ ΜΑΙΕΥΤΗΡΙΟΥ!!!

ΜΕ ΚΑΤΕΒΑΖΟΥΝΕ ΚΑΤΩ, ΗΤΑΝ ΜΕΣΑ Κ Ο ΑΝΤΡΑΣ ΜΟΥ Κ ΑΡΧΙΖΩ ΝΑ ΣΠΡΩΧΝΩ!

Ο ΑΝΤΡΑΣ ΜΟΥ ΜΟΥ ΚΡΑΤΑΓΕ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ Κ ΜΟΥ ΕΛΕΓΕ ΝΑ ΚΑΝΩ ΥΠΟΜΟΝΗ..

ΟΙ ΩΡΕΣ ΠΕΡΝΑΓΑΝΕ ΟΜΩΣ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΚΑΤΕΒΑΙΝΕΙ ΤΟ ΜΩΡΟ, Ο ΑΝΑΙΣΘ/ΓΟΣ

ΑΝΕΒΗΚΕ ΕΠΑΝΩ ΜΟΥ Κ ΜΕ ΠΑΤΗΣΕ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΤΕΒΕΙ ΤΟ ΜΩΡΟ, ΕΚΕΙ ΕΙΠΑ ΟΤΙ

ΣΒΗΝΩ...!AΠΟ ΤΙΣ 6ΜΕΧΡΙ ΤΗΣ 7 ΕΣΠΡΩΧΝΑ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΤΙΠΟΤΑ ΟΜΩΣ ΤΟ ΜΩΡΑΚΙ ΜΟΥ

ΕΙΧΕ ΦΡΑΚΑΡΕΙ Κ ΔΕΝ ΕΒΓΑΙΝΕ. Ο ΓΙΑΤΡΟΣ ΜΟΥ ΔΕΝ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΕΙ

ΕΚΑΝΕ ΜΙΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΜΕ ΒΕΝΤΟΥΖΑ, ΤΟ ΕΠΙΑΣΕ ΑΛΛΑ ΠΑΛΙ ΔΕΝ ΕΒΓΑΙΝΕ. Η ΕΠΙΣΚΛΗΡΙΔΙΟΣ ΒΕΒΑΙΑ ΠΕΡΝΑΓΕ ΠΙΑ Κ ΕΙΧΑ ΠΑΛΙ ΤΟΥΣ ΠΟΝΟΥΣ

ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΜΕ ΕΝΙΑΖΕ ΣΚΕΦΤΟΜΟΥΝΑ ΝΑ ΣΦΙΧΤΩ ΝΑ ΒΓΑΛΩ ΤΗΝ ΖΩΟΥΛΑ ΜΟΥ.

ΟΤΑΝ ΑΚΟΥΣΑ ΤΟΝ ΓΙΑΤΡΟ ΝΑ ΛΕΕΙ ΟΤΙ ΠΛΕΟΝ Η ΩΡΑ ΠΕΡΝΑΕΙ ΚΑΤΑ ΕΜΕΝΑ Κ

ΤΟΥ ΜΩΡΟΥ ΜΟΥ Κ ΠΡΕΠΕΙ ΕΠΙΓΟΝΤΩΣ ΝΑ ΠΑΜΕ ΓΙΑ ΚΑΙΣΑΡΙΚΗ ΕΚΕΙ ΤΡΕΛΑΘΗΚΑ

ΦΩΝΑΖΑ Κ ΤΟΥΣ ΠΑΡΑΚΑΛΑΓΑ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟ ΚΑΝΟΥΝΕ ΟΤΙ ΘΑ ΕΣΠΡΩΧΝΑ Κ ΑΛΛΟ

Κ ΘΕΩΡΗΣΑ ΤΟΝ ΕΥΑΤΟ ΜΟΥ ΥΠΕΥΘΥΝΟ ΟΤΙ ΔΗΛ.ΔΕΝ ΕΣΠΡΩΧΝΑ ΑΡΚΕΤΑ.

ΟΤΑΝ ΜΕ ΒΓΑΖΑΝΕ ΑΠΟ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΑΙΘΟΥΣΑ ΓΙΑ ΤΟ ΧΕΙΡΟΥΡΓΕΙΟ ΑΡΧΙΖΑ Κ

ΠΑΘΑΙΝΑ ΣΟΚ, ΕΤΡΕΜΑ Κ ΤΕΛΙΚΑ ΜΟΥ ΚΑΝΑΝΕ ΟΛΙΚΗ ΝΑΡΚΩΣΗ.....

ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΘΥΜΑΜΑΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΓΙΑΤΡΟ ΝΑ ΜΟΥ ΛΕΕΙ ΠΑΡΕ ΒΑΘΙΑ ΑΝΑΣΑ Κ ΜΕΤΑ ΣΥΝΗΛΘΑ ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ ΣΤΙΣ 10 ΤΟ ΒΡΑΔΥ. ΤΟ ΜΩΡΟ ΜΟΥ ΤΟ ΕΙΔΑ ΣΤΙΣ

11 Κ ΤΑ ΚΛΑΜΑΤΑ ΗΤΑΝ ΑΦΟΡΗΤΑ ΑΠΟ ΑΥΤΟ ΤΟ ΑΓΓΕΛΟΥΔΙ ΠΟΥ ΗΡΘΕ ΣΤΟ ΚΟΣΜΟ!

52 ΕΚ. Κ 3570 ΒΑΡΟΣ.

Ο ΓΙΑΤΡΟΣ ΜΟΥ ΜΟΥ ΕΙΠΕ ΟΤΙ ΕΙΜΟΥΝΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΛΙΓΕΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ ΠΟΥ ΚΑΝΑΝΕ 2 ΓΕΝΕΣ ΜΑΖΙ!!!

ΠΑΝΤΑ ΘΑ ΕΥΓΝΟΜΟΝΩ ΤΟΥΣ ΓΙΑΤΡΟΥΣ ΓΙΑΤΙ ΞΕΡΩ ΚΑΝΑΝΕ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΒΓΕΙ ΓΕΡΟ Κ ΥΓΙΗ ΤΟ ΜΩΡΑΚΙ ΜΟΥ!!

ΠΑΝΤΑ ΘΑ ΕΥΓΝΟΜΟΝΩ Κ ΘΑ ΑΓΑΠΑΩ ΤΟΝ ΑΝΤΡΑ ΜΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΤΗΡΙΞΗ ΤΟΥ Κ

ΤΗΝ ΑΥΤΟΣΥΓΚΡΑΤΗΣΗ ΤΟΥ ΝΑ ΜΗΝ ΚΛΑΨΕΙ ΑΛΛΑ ΝΑ ΜΟΥ ΔΕΙΝΕΙ ΚΟΥΡΑΓΙΟ!!!

ΤΩΡΑ ΚΟΙΤΑΩ ΤΟΝ ΠΡΙΓΚΙΠΑ ΜΟΥ Κ ΕΙΜΑΙ Η ΠΙΟ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ ΜΑΝΟΥΛΑ!!

ΣΥΓΝΩΜΗ ΑΝ ΣΑΣ ΚΟΥΡΑΣΑ!!! ΦΙΛΑΚΙΑ!!

ΥΓ. ΜΗΝ ΣΑΣ ΦΑΝΟΥΝ ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΓΡΑΦΩ ΙΣΑ ΙΣΑ ΤΑ ΛΕΩ Κ ΠΙΟ ΑΠΛΑ

ΑΠΟ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΠΕΡΑΣΑ...!! ΣΥΓΝΩΜΗ Κ ΑΝ ΣΑΣ ΦΡΙΚΑΡΑ!!!

[yiotaki!!!!]

ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ ΝΑ ΑΦΗΓΗΘΩ ΤΗΝ ΔΙΚΙΑ ΜΟΥ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΚΕΤΟΥ..........

ΑΣ ΤΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ....

ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΜΕΡΑ ΠΟΥ ΕΜΕΙΝΑ ΕΓΚΥΟΣ, ΕΙΧΑ ΠΟΝΟΥΣ! ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΤΡΙΜΗΝΟ

ΕΙΜΟΥΝΑ ΞΑΠΛΑ ΣΤΟ ΚΡΕΒΑΤΙ ΜΕ ΥΠΟΘΕΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΑΠΟΒΑΛΛΩ.ΜΕΤΑ ΠΑΛΙ

ΑΠΟ ΤΟ 5 ΜΗΝΑ ΠΟΝΟΥΣ,ΠΟΝΟΥΣ ΞΑΠΛΑ ΣΤΟ ΚΡΕΒΑΤΙ ΜΕ ΧΑΠΙΑ ΓΙΑ ΑΝΑΣΤΟΛΗ

ΠΡΩΟΡΟΥ ΤΟΚΕΤΟΥ...ΕΤΣΙ ΠΕΡΝΑΝΕ ΟΙ ΜΕΡΕΣ ΓΕΜΑΤΗ ΕΥΤΥΧΙΑ, ΧΑΡΑ, ΑΓΑΠΗ,

Κ ΑΝΥΠΟΜΟΝΗΣΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΜΙΚΡΟ ΠΛΑΣΜΑΤΑΚΙ ΠΟΥ ΕΧΩ ΜΕΣΑ ΜΟΥ!!

ΠΛΗΣΙΑΖΕΙ Η ΜΕΡΑ ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ 26/6 ΠΑΩ ΣΤΟ ΓΙΑΤΡΟ Κ ΜΟΥ ΛΕΕΙ ΟΤΙ ΤΗΝ

ΤΡΙΤΗ 1/7 ΜΠΑΙΝΩ ΝΑ ΓΕΝΝΗΣΩ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΑ ΣΤΗΝ 39η ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΓΙΑΤΙ ΤΑ

ΥΓΡΑ ΤΟΥ ΜΩΡΟΥ ΛΙΓΟΣΤΕΥΟΥΝ.ΔΕΥΤΕΡΑ 30/6 ΠΑΩ ΓΙΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΦΟΡΑ ΣΤΟ

ΓΙΑΤΡΟ Κ ΜΟΥ ΕΔΩΣΕ ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΧΑΠΑΚΙ ΓΙΑ ΝΑ ΕΧΩ ΠΟΝΟΥΣ Κ ΝΑ ΞΕΚΙΝΗΣΗ

Η ΔΙΑΣΤΟΛΗ...ΟΝΤΩΣ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗ ΜΕΡΑ ΑΡΧΙΖΑΝΕ ΣΙΓΑ ΣΙΓΑ ΟΙ ΠΟΝΟΙ,ΑΛΛΑ ΔΕΝ

ΜΕ ΕΝΔΙΕΦΕΡΑΝ ΑΝΥΠΟΜΟΝΟΥΣΑ ΝΑ ΕΡΘΕΙ ΤΟ ΠΡΩΙ ΝΑ ΠΑΩ ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ.....

Η ΩΡΑ ΕΦΤΑΣΕ 7 ΤΟ ΠΡΩΙ ΠΑΩ ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΜΕ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΟΥ, ΜΠΑΙΝΩ ΜΕΣΑ ΜΕ ΕΤΟΙΜΑΖΟΥΝΕ,ΟΡΟ, ΚΛΙΣΜΑ Κ ΠΕΡΙΜΕΝΩ....

ΞΕΚΙΝΑΝΕ ΟΙ ΠΟΝΟΙ ΝΑ ΔΥΝΑΜΟΝΟΥΝΕ, ΝΑ ΔΥΝΑΜΟΝΟΥΝΕ ΟΛΟ Κ ΠΙΟ ΠΟΛΥ,

ΝΑ ΚΟΙΤΑΝΕ ΑΝ ΚΑΝΩ ΔΙΑΣΤΟΛΗ, ΝΑ ΕΧΩ ΤΟΣΟΥΣ ΕΝΤΟΝΟΥΣ ΠΟΝΟΥΣ ΝΑ ΜΕ ΑΚΟΥΕΙ ΟΛΟ ΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΑΠΟ ΤΙΣ ΤΣΙΡΙΔΕΣ ΜΟΥ. ΗΡΘΕ Ο ΓΙΑΤΡΟΣ Κ

ΜΟΥ ΕΙΠΕ ΟΤΙ ΠΑΝΕ ΟΛΑ ΚΑΛΑ Κ ΘΑ ΕΡΘΕΙ ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΝΑ ΜΟΥ ΣΠΑΣΕΙ ΤΑ

ΝΕΡΑ,ΟΜΩΣ... ΤΗΝ ΩΡΑ ΠΟΥ ΜΕ ΕΞΕΤΑΖΕ ΑΠΟ ΚΑΤΩ ΚΑΤΑΛΑΘΟΣ ΣΠΑΣΑΝΕ ΤΑ ΝΕΡΑ

ΜΕ ΤΑ ΔΑΧΤΥΛΑ ΤΟΥ,Ο ΠΟΝΟΣ ΑΒΑΣΤΑΧΤΟΣ, ΤΑ ΟΥΡΛΙΑΧΤΑ ΜΟΥ ΤΡΟΜΑΧΤΙΚΑ.

Η ΜΑΜΑ ΜΟΥ ΗΤΑΝ ΣΤΟ ΣΑΛΟΝΙ(ΕΙΧΑ ΠΕΙ ΣΤΟΝ ΑΝΤΡΑ ΜΟΥ Κ ΣΤΑ ΠΕΘΕΡΙΚΑ ΜΟΥ

ΝΑ ΜΗΝ ΤΗΝ ΑΦΗΝΟΥΝΕ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ ΓΙΑΤΙ ΕΚΛΑΙΓΕ),ΑΚΟΥΣΕ ΤΗΝ ΤΣΙΡΙΔΑ ΜΟΥ ΜΕΧΡΙ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΚΑΘΟΤΑΝΕ.ΟΙ ΠΟΝΟΙ ΔΥΝΑΜΩΝΑΝΕ ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ

ΕΝΙΩΘΑ ΝΑ ΛΙΠΟΘΥΜΑΩ,ΟΜΩΣ ΕΙΧΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΟΥ ΔΙΠΛΑ ΠΟΥ ΜΟΥ ΕΒΡΕΧΕ

ΤΟ ΣΤΟΜΑ ΜΕ ΓΑΖΑ ΜΗΝ ΑΦΥΔΑΤΩΘΩ.ΔΕΝ ΘΑ ΞΕΧΑΣΩ ΠΟΤΕ ΤΗΝ ΩΡΑ ΠΟΥ ΕΠΙΑΣΑ

ΑΠΟ ΤΟΝ ΓΙΑΚΑ ΤΟΝ ΑΝΤΡΑ ΜΟΥ Κ ΤΟΥ ΦΩΝΑΖΑ ΝΑ ΜΕ ΒΟΗΘΗΣΕΙ, ΕΝΙΩΘΑ ΟΤΙ

ΜΕ ΣΚΙΖΑΝΕ, ΑΒΑΣΤΑΧΤΟΙ ΠΟΝΟΙ... ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ 3.30 ΗΡΘΕ Ο ΓΙΑΤΡΟΣ ΜΟΥ ΜΕ

ΤΟΝ ΑΝΑΙΣΘΗΣΙΟΛΟΓΟ ΝΑ ΜΟΥ ΚΑΝΟΥΝ ΕΠΙΣΚΛΗΡΙΔΙΟ ΑΦΟΥ ΕΙΧΑ ΚΑΝΕΙ 5 ΕΚΑΤΟΣΤΑ ΔΙΑΣΤΟΛΗ! ΕΚΕΙ ΗΡΕΜΗΣΑ ΛΙΓΟ...

ΣΤΙΣ 4 ΕΡΧΕΤΑΙ Ο ΓΙΑΤΡΟΣ ΜΟΥ ΜΕ ΚΟΙΤΑΕΙ ΜΟΥ ΛΕΕΙ ΟΤΙ ΕΧΩ ΚΑΝΕΙ ΤΗΝ ΤΕΛΕΙΑ ΔΙΑΣΤΟΛΗ Κ ΕΤΟΙΜΑΖΟΜΑΣΤΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΙΘΟΥΣΑ ΜΑΙΕΥΤΗΡΙΟΥ!!!

ΜΕ ΚΑΤΕΒΑΖΟΥΝΕ ΚΑΤΩ, ΗΤΑΝ ΜΕΣΑ Κ Ο ΑΝΤΡΑΣ ΜΟΥ Κ ΑΡΧΙΖΩ ΝΑ ΣΠΡΩΧΝΩ!

Ο ΑΝΤΡΑΣ ΜΟΥ ΜΟΥ ΚΡΑΤΑΓΕ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ Κ ΜΟΥ ΕΛΕΓΕ ΝΑ ΚΑΝΩ ΥΠΟΜΟΝΗ..

ΟΙ ΩΡΕΣ ΠΕΡΝΑΓΑΝΕ ΟΜΩΣ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΚΑΤΕΒΑΙΝΕΙ ΤΟ ΜΩΡΟ, Ο ΑΝΑΙΣΘ/ΓΟΣ

ΑΝΕΒΗΚΕ ΕΠΑΝΩ ΜΟΥ Κ ΜΕ ΠΑΤΗΣΕ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΤΕΒΕΙ ΤΟ ΜΩΡΟ, ΕΚΕΙ ΕΙΠΑ ΟΤΙ

ΣΒΗΝΩ...!AΠΟ ΤΙΣ 6ΜΕΧΡΙ ΤΗΣ 7 ΕΣΠΡΩΧΝΑ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΤΙΠΟΤΑ ΟΜΩΣ ΤΟ ΜΩΡΑΚΙ ΜΟΥ

ΕΙΧΕ ΦΡΑΚΑΡΕΙ Κ ΔΕΝ ΕΒΓΑΙΝΕ. Ο ΓΙΑΤΡΟΣ ΜΟΥ ΔΕΝ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΕΙ

ΕΚΑΝΕ ΜΙΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΜΕ ΒΕΝΤΟΥΖΑ, ΤΟ ΕΠΙΑΣΕ ΑΛΛΑ ΠΑΛΙ ΔΕΝ ΕΒΓΑΙΝΕ. Η ΕΠΙΣΚΛΗΡΙΔΙΟΣ ΒΕΒΑΙΑ ΠΕΡΝΑΓΕ ΠΙΑ Κ ΕΙΧΑ ΠΑΛΙ ΤΟΥΣ ΠΟΝΟΥΣ

ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΜΕ ΕΝΙΑΖΕ ΣΚΕΦΤΟΜΟΥΝΑ ΝΑ ΣΦΙΧΤΩ ΝΑ ΒΓΑΛΩ ΤΗΝ ΖΩΟΥΛΑ ΜΟΥ.

ΟΤΑΝ ΑΚΟΥΣΑ ΤΟΝ ΓΙΑΤΡΟ ΝΑ ΛΕΕΙ ΟΤΙ ΠΛΕΟΝ Η ΩΡΑ ΠΕΡΝΑΕΙ ΚΑΤΑ ΕΜΕΝΑ Κ

ΤΟΥ ΜΩΡΟΥ ΜΟΥ Κ ΠΡΕΠΕΙ ΕΠΙΓΟΝΤΩΣ ΝΑ ΠΑΜΕ ΓΙΑ ΚΑΙΣΑΡΙΚΗ ΕΚΕΙ ΤΡΕΛΑΘΗΚΑ

ΦΩΝΑΖΑ Κ ΤΟΥΣ ΠΑΡΑΚΑΛΑΓΑ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟ ΚΑΝΟΥΝΕ ΟΤΙ ΘΑ ΕΣΠΡΩΧΝΑ Κ ΑΛΛΟ

Κ ΘΕΩΡΗΣΑ ΤΟΝ ΕΥΑΤΟ ΜΟΥ ΥΠΕΥΘΥΝΟ ΟΤΙ ΔΗΛ.ΔΕΝ ΕΣΠΡΩΧΝΑ ΑΡΚΕΤΑ.

ΟΤΑΝ ΜΕ ΒΓΑΖΑΝΕ ΑΠΟ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΑΙΘΟΥΣΑ ΓΙΑ ΤΟ ΧΕΙΡΟΥΡΓΕΙΟ ΑΡΧΙΖΑ Κ

ΠΑΘΑΙΝΑ ΣΟΚ, ΕΤΡΕΜΑ Κ ΤΕΛΙΚΑ ΜΟΥ ΚΑΝΑΝΕ ΟΛΙΚΗ ΝΑΡΚΩΣΗ.....

ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΘΥΜΑΜΑΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΓΙΑΤΡΟ ΝΑ ΜΟΥ ΛΕΕΙ ΠΑΡΕ ΒΑΘΙΑ ΑΝΑΣΑ Κ ΜΕΤΑ ΣΥΝΗΛΘΑ ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ ΣΤΙΣ 10 ΤΟ ΒΡΑΔΥ. ΤΟ ΜΩΡΟ ΜΟΥ ΤΟ ΕΙΔΑ ΣΤΙΣ

11 Κ ΤΑ ΚΛΑΜΑΤΑ ΗΤΑΝ ΑΦΟΡΗΤΑ ΑΠΟ ΑΥΤΟ ΤΟ ΑΓΓΕΛΟΥΔΙ ΠΟΥ ΗΡΘΕ ΣΤΟ ΚΟΣΜΟ!

52 ΕΚ. Κ 3570 ΒΑΡΟΣ.

Ο ΓΙΑΤΡΟΣ ΜΟΥ ΜΟΥ ΕΙΠΕ ΟΤΙ ΕΙΜΟΥΝΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΛΙΓΕΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ ΠΟΥ ΚΑΝΑΝΕ 2 ΓΕΝΕΣ ΜΑΖΙ!!!

ΠΑΝΤΑ ΘΑ ΕΥΓΝΟΜΟΝΩ ΤΟΥΣ ΓΙΑΤΡΟΥΣ ΓΙΑΤΙ ΞΕΡΩ ΚΑΝΑΝΕ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΒΓΕΙ ΓΕΡΟ Κ ΥΓΙΗ ΤΟ ΜΩΡΑΚΙ ΜΟΥ!!

ΠΑΝΤΑ ΘΑ ΕΥΓΝΟΜΟΝΩ Κ ΘΑ ΑΓΑΠΑΩ ΤΟΝ ΑΝΤΡΑ ΜΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΤΗΡΙΞΗ ΤΟΥ Κ

ΤΗΝ ΑΥΤΟΣΥΓΚΡΑΤΗΣΗ ΤΟΥ ΝΑ ΜΗΝ ΚΛΑΨΕΙ ΑΛΛΑ ΝΑ ΜΟΥ ΔΕΙΝΕΙ ΚΟΥΡΑΓΙΟ!!!

ΤΩΡΑ ΚΟΙΤΑΩ ΤΟΝ ΠΡΙΓΚΙΠΑ ΜΟΥ Κ ΕΙΜΑΙ Η ΠΙΟ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ ΜΑΝΟΥΛΑ!!

ΣΥΓΝΩΜΗ ΑΝ ΣΑΣ ΚΟΥΡΑΣΑ!!! ΦΙΛΑΚΙΑ!!

ΥΓ. ΜΗΝ ΣΑΣ ΦΑΝΟΥΝ ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΓΡΑΦΩ ΙΣΑ ΙΣΑ ΤΑ ΛΕΩ Κ ΠΙΟ ΑΠΛΑ

ΑΠΟ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΠΕΡΑΣΑ...!! ΣΥΓΝΩΜΗ Κ ΑΝ ΣΑΣ ΦΡΙΚΑΡΑ!!!

[yiotaki!!!!]

ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ ΝΑ ΑΦΗΓΗΘΩ ΤΗΝ ΔΙΚΙΑ ΜΟΥ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΚΕΤΟΥ..........

ΑΣ ΤΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ....

ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΜΕΡΑ ΠΟΥ ΕΜΕΙΝΑ ΕΓΚΥΟΣ, ΕΙΧΑ ΠΟΝΟΥΣ! ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΤΡΙΜΗΝΟ

ΕΙΜΟΥΝΑ ΞΑΠΛΑ ΣΤΟ ΚΡΕΒΑΤΙ ΜΕ ΥΠΟΘΕΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΑΠΟΒΑΛΛΩ.ΜΕΤΑ ΠΑΛΙ

ΑΠΟ ΤΟ 5 ΜΗΝΑ ΠΟΝΟΥΣ,ΠΟΝΟΥΣ ΞΑΠΛΑ ΣΤΟ ΚΡΕΒΑΤΙ ΜΕ ΧΑΠΙΑ ΓΙΑ ΑΝΑΣΤΟΛΗ

ΠΡΩΟΡΟΥ ΤΟΚΕΤΟΥ...ΕΤΣΙ ΠΕΡΝΑΝΕ ΟΙ ΜΕΡΕΣ ΓΕΜΑΤΗ ΕΥΤΥΧΙΑ, ΧΑΡΑ, ΑΓΑΠΗ,

Κ ΑΝΥΠΟΜΟΝΗΣΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΜΙΚΡΟ ΠΛΑΣΜΑΤΑΚΙ ΠΟΥ ΕΧΩ ΜΕΣΑ ΜΟΥ!!

ΠΛΗΣΙΑΖΕΙ Η ΜΕΡΑ ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ 26/6 ΠΑΩ ΣΤΟ ΓΙΑΤΡΟ Κ ΜΟΥ ΛΕΕΙ ΟΤΙ ΤΗΝ

ΤΡΙΤΗ 1/7 ΜΠΑΙΝΩ ΝΑ ΓΕΝΝΗΣΩ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΑ ΣΤΗΝ 39η ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΓΙΑΤΙ ΤΑ

ΥΓΡΑ ΤΟΥ ΜΩΡΟΥ ΛΙΓΟΣΤΕΥΟΥΝ.ΔΕΥΤΕΡΑ 30/6 ΠΑΩ ΓΙΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΦΟΡΑ ΣΤΟ

ΓΙΑΤΡΟ Κ ΜΟΥ ΕΔΩΣΕ ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΧΑΠΑΚΙ ΓΙΑ ΝΑ ΕΧΩ ΠΟΝΟΥΣ Κ ΝΑ ΞΕΚΙΝΗΣΗ

Η ΔΙΑΣΤΟΛΗ...ΟΝΤΩΣ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗ ΜΕΡΑ ΑΡΧΙΖΑΝΕ ΣΙΓΑ ΣΙΓΑ ΟΙ ΠΟΝΟΙ,ΑΛΛΑ ΔΕΝ

ΜΕ ΕΝΔΙΕΦΕΡΑΝ ΑΝΥΠΟΜΟΝΟΥΣΑ ΝΑ ΕΡΘΕΙ ΤΟ ΠΡΩΙ ΝΑ ΠΑΩ ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ.....

Η ΩΡΑ ΕΦΤΑΣΕ 7 ΤΟ ΠΡΩΙ ΠΑΩ ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΜΕ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΟΥ, ΜΠΑΙΝΩ ΜΕΣΑ ΜΕ ΕΤΟΙΜΑΖΟΥΝΕ,ΟΡΟ, ΚΛΙΣΜΑ Κ ΠΕΡΙΜΕΝΩ....

ΞΕΚΙΝΑΝΕ ΟΙ ΠΟΝΟΙ ΝΑ ΔΥΝΑΜΟΝΟΥΝΕ, ΝΑ ΔΥΝΑΜΟΝΟΥΝΕ ΟΛΟ Κ ΠΙΟ ΠΟΛΥ,

ΝΑ ΚΟΙΤΑΝΕ ΑΝ ΚΑΝΩ ΔΙΑΣΤΟΛΗ, ΝΑ ΕΧΩ ΤΟΣΟΥΣ ΕΝΤΟΝΟΥΣ ΠΟΝΟΥΣ ΝΑ ΜΕ ΑΚΟΥΕΙ ΟΛΟ ΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΑΠΟ ΤΙΣ ΤΣΙΡΙΔΕΣ ΜΟΥ. ΗΡΘΕ Ο ΓΙΑΤΡΟΣ Κ

ΜΟΥ ΕΙΠΕ ΟΤΙ ΠΑΝΕ ΟΛΑ ΚΑΛΑ Κ ΘΑ ΕΡΘΕΙ ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΝΑ ΜΟΥ ΣΠΑΣΕΙ ΤΑ

ΝΕΡΑ,ΟΜΩΣ... ΤΗΝ ΩΡΑ ΠΟΥ ΜΕ ΕΞΕΤΑΖΕ ΑΠΟ ΚΑΤΩ ΚΑΤΑΛΑΘΟΣ ΣΠΑΣΑΝΕ ΤΑ ΝΕΡΑ

ΜΕ ΤΑ ΔΑΧΤΥΛΑ ΤΟΥ,Ο ΠΟΝΟΣ ΑΒΑΣΤΑΧΤΟΣ, ΤΑ ΟΥΡΛΙΑΧΤΑ ΜΟΥ ΤΡΟΜΑΧΤΙΚΑ.

Η ΜΑΜΑ ΜΟΥ ΗΤΑΝ ΣΤΟ ΣΑΛΟΝΙ(ΕΙΧΑ ΠΕΙ ΣΤΟΝ ΑΝΤΡΑ ΜΟΥ Κ ΣΤΑ ΠΕΘΕΡΙΚΑ ΜΟΥ

ΝΑ ΜΗΝ ΤΗΝ ΑΦΗΝΟΥΝΕ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ ΓΙΑΤΙ ΕΚΛΑΙΓΕ),ΑΚΟΥΣΕ ΤΗΝ ΤΣΙΡΙΔΑ ΜΟΥ ΜΕΧΡΙ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΚΑΘΟΤΑΝΕ.ΟΙ ΠΟΝΟΙ ΔΥΝΑΜΩΝΑΝΕ ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ

ΕΝΙΩΘΑ ΝΑ ΛΙΠΟΘΥΜΑΩ,ΟΜΩΣ ΕΙΧΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΟΥ ΔΙΠΛΑ ΠΟΥ ΜΟΥ ΕΒΡΕΧΕ

ΤΟ ΣΤΟΜΑ ΜΕ ΓΑΖΑ ΜΗΝ ΑΦΥΔΑΤΩΘΩ.ΔΕΝ ΘΑ ΞΕΧΑΣΩ ΠΟΤΕ ΤΗΝ ΩΡΑ ΠΟΥ ΕΠΙΑΣΑ

ΑΠΟ ΤΟΝ ΓΙΑΚΑ ΤΟΝ ΑΝΤΡΑ ΜΟΥ Κ ΤΟΥ ΦΩΝΑΖΑ ΝΑ ΜΕ ΒΟΗΘΗΣΕΙ, ΕΝΙΩΘΑ ΟΤΙ

ΜΕ ΣΚΙΖΑΝΕ, ΑΒΑΣΤΑΧΤΟΙ ΠΟΝΟΙ... ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ 3.30 ΗΡΘΕ Ο ΓΙΑΤΡΟΣ ΜΟΥ ΜΕ

ΤΟΝ ΑΝΑΙΣΘΗΣΙΟΛΟΓΟ ΝΑ ΜΟΥ ΚΑΝΟΥΝ ΕΠΙΣΚΛΗΡΙΔΙΟ ΑΦΟΥ ΕΙΧΑ ΚΑΝΕΙ 5 ΕΚΑΤΟΣΤΑ ΔΙΑΣΤΟΛΗ! ΕΚΕΙ ΗΡΕΜΗΣΑ ΛΙΓΟ...

ΣΤΙΣ 4 ΕΡΧΕΤΑΙ Ο ΓΙΑΤΡΟΣ ΜΟΥ ΜΕ ΚΟΙΤΑΕΙ ΜΟΥ ΛΕΕΙ ΟΤΙ ΕΧΩ ΚΑΝΕΙ ΤΗΝ ΤΕΛΕΙΑ ΔΙΑΣΤΟΛΗ Κ ΕΤΟΙΜΑΖΟΜΑΣΤΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΙΘΟΥΣΑ ΜΑΙΕΥΤΗΡΙΟΥ!!!

ΜΕ ΚΑΤΕΒΑΖΟΥΝΕ ΚΑΤΩ, ΗΤΑΝ ΜΕΣΑ Κ Ο ΑΝΤΡΑΣ ΜΟΥ Κ ΑΡΧΙΖΩ ΝΑ ΣΠΡΩΧΝΩ!

Ο ΑΝΤΡΑΣ ΜΟΥ ΜΟΥ ΚΡΑΤΑΓΕ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ Κ ΜΟΥ ΕΛΕΓΕ ΝΑ ΚΑΝΩ ΥΠΟΜΟΝΗ..

ΟΙ ΩΡΕΣ ΠΕΡΝΑΓΑΝΕ ΟΜΩΣ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΚΑΤΕΒΑΙΝΕΙ ΤΟ ΜΩΡΟ, Ο ΑΝΑΙΣΘ/ΓΟΣ

ΑΝΕΒΗΚΕ ΕΠΑΝΩ ΜΟΥ Κ ΜΕ ΠΑΤΗΣΕ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΤΕΒΕΙ ΤΟ ΜΩΡΟ, ΕΚΕΙ ΕΙΠΑ ΟΤΙ

ΣΒΗΝΩ...!AΠΟ ΤΙΣ 6ΜΕΧΡΙ ΤΗΣ 7 ΕΣΠΡΩΧΝΑ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΤΙΠΟΤΑ ΟΜΩΣ ΤΟ ΜΩΡΑΚΙ ΜΟΥ

ΕΙΧΕ ΦΡΑΚΑΡΕΙ Κ ΔΕΝ ΕΒΓΑΙΝΕ. Ο ΓΙΑΤΡΟΣ ΜΟΥ ΔΕΝ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΕΙ

ΕΚΑΝΕ ΜΙΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΜΕ ΒΕΝΤΟΥΖΑ, ΤΟ ΕΠΙΑΣΕ ΑΛΛΑ ΠΑΛΙ ΔΕΝ ΕΒΓΑΙΝΕ. Η ΕΠΙΣΚΛΗΡΙΔΙΟΣ ΒΕΒΑΙΑ ΠΕΡΝΑΓΕ ΠΙΑ Κ ΕΙΧΑ ΠΑΛΙ ΤΟΥΣ ΠΟΝΟΥΣ

ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΜΕ ΕΝΙΑΖΕ ΣΚΕΦΤΟΜΟΥΝΑ ΝΑ ΣΦΙΧΤΩ ΝΑ ΒΓΑΛΩ ΤΗΝ ΖΩΟΥΛΑ ΜΟΥ.

ΟΤΑΝ ΑΚΟΥΣΑ ΤΟΝ ΓΙΑΤΡΟ ΝΑ ΛΕΕΙ ΟΤΙ ΠΛΕΟΝ Η ΩΡΑ ΠΕΡΝΑΕΙ ΚΑΤΑ ΕΜΕΝΑ Κ

ΤΟΥ ΜΩΡΟΥ ΜΟΥ Κ ΠΡΕΠΕΙ ΕΠΙΓΟΝΤΩΣ ΝΑ ΠΑΜΕ ΓΙΑ ΚΑΙΣΑΡΙΚΗ ΕΚΕΙ ΤΡΕΛΑΘΗΚΑ

ΦΩΝΑΖΑ Κ ΤΟΥΣ ΠΑΡΑΚΑΛΑΓΑ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟ ΚΑΝΟΥΝΕ ΟΤΙ ΘΑ ΕΣΠΡΩΧΝΑ Κ ΑΛΛΟ

Κ ΘΕΩΡΗΣΑ ΤΟΝ ΕΥΑΤΟ ΜΟΥ ΥΠΕΥΘΥΝΟ ΟΤΙ ΔΗΛ.ΔΕΝ ΕΣΠΡΩΧΝΑ ΑΡΚΕΤΑ.

ΟΤΑΝ ΜΕ ΒΓΑΖΑΝΕ ΑΠΟ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΑΙΘΟΥΣΑ ΓΙΑ ΤΟ ΧΕΙΡΟΥΡΓΕΙΟ ΑΡΧΙΖΑ Κ

ΠΑΘΑΙΝΑ ΣΟΚ, ΕΤΡΕΜΑ Κ ΤΕΛΙΚΑ ΜΟΥ ΚΑΝΑΝΕ ΟΛΙΚΗ ΝΑΡΚΩΣΗ.....

ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΘΥΜΑΜΑΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΓΙΑΤΡΟ ΝΑ ΜΟΥ ΛΕΕΙ ΠΑΡΕ ΒΑΘΙΑ ΑΝΑΣΑ Κ ΜΕΤΑ ΣΥΝΗΛΘΑ ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ ΣΤΙΣ 10 ΤΟ ΒΡΑΔΥ. ΤΟ ΜΩΡΟ ΜΟΥ ΤΟ ΕΙΔΑ ΣΤΙΣ

11 Κ ΤΑ ΚΛΑΜΑΤΑ ΗΤΑΝ ΑΦΟΡΗΤΑ ΑΠΟ ΑΥΤΟ ΤΟ ΑΓΓΕΛΟΥΔΙ ΠΟΥ ΗΡΘΕ ΣΤΟ ΚΟΣΜΟ!

52 ΕΚ. Κ 3570 ΒΑΡΟΣ.

Ο ΓΙΑΤΡΟΣ ΜΟΥ ΜΟΥ ΕΙΠΕ ΟΤΙ ΕΙΜΟΥΝΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΛΙΓΕΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ ΠΟΥ ΚΑΝΑΝΕ 2 ΓΕΝΕΣ ΜΑΖΙ!!!

ΠΑΝΤΑ ΘΑ ΕΥΓΝΟΜΟΝΩ ΤΟΥΣ ΓΙΑΤΡΟΥΣ ΓΙΑΤΙ ΞΕΡΩ ΚΑΝΑΝΕ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΒΓΕΙ ΓΕΡΟ Κ ΥΓΙΗ ΤΟ ΜΩΡΑΚΙ ΜΟΥ!!

ΠΑΝΤΑ ΘΑ ΕΥΓΝΟΜΟΝΩ Κ ΘΑ ΑΓΑΠΑΩ ΤΟΝ ΑΝΤΡΑ ΜΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΤΗΡΙΞΗ ΤΟΥ Κ

ΤΗΝ ΑΥΤΟΣΥΓΚΡΑΤΗΣΗ ΤΟΥ ΝΑ ΜΗΝ ΚΛΑΨΕΙ ΑΛΛΑ ΝΑ ΜΟΥ ΔΕΙΝΕΙ ΚΟΥΡΑΓΙΟ!!!

ΤΩΡΑ ΚΟΙΤΑΩ ΤΟΝ ΠΡΙΓΚΙΠΑ ΜΟΥ Κ ΕΙΜΑΙ Η ΠΙΟ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ ΜΑΝΟΥΛΑ!!

ΣΥΓΝΩΜΗ ΑΝ ΣΑΣ ΚΟΥΡΑΣΑ!!! ΦΙΛΑΚΙΑ!!

ΥΓ. ΜΗΝ ΣΑΣ ΦΑΝΟΥΝ ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΓΡΑΦΩ ΙΣΑ ΙΣΑ ΤΑ ΛΕΩ Κ ΠΙΟ ΑΠΛΑ

ΑΠΟ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΠΕΡΑΣΑ...!! ΣΥΓΝΩΜΗ Κ ΑΝ ΣΑΣ ΦΡΙΚΑΡΑ!!!

[yiotaki!!!!]

ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ ΝΑ ΑΦΗΓΗΘΩ ΤΗΝ ΔΙΚΙΑ ΜΟΥ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΚΕΤΟΥ..........

ΑΣ ΤΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ....

ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΜΕΡΑ ΠΟΥ ΕΜΕΙΝΑ ΕΓΚΥΟΣ, ΕΙΧΑ ΠΟΝΟΥΣ! ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΤΡΙΜΗΝΟ

ΕΙΜΟΥΝΑ ΞΑΠΛΑ ΣΤΟ ΚΡΕΒΑΤΙ ΜΕ ΥΠΟΘΕΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΑΠΟΒΑΛΛΩ.ΜΕΤΑ ΠΑΛΙ

ΑΠΟ ΤΟ 5 ΜΗΝΑ ΠΟΝΟΥΣ,ΠΟΝΟΥΣ ΞΑΠΛΑ ΣΤΟ ΚΡΕΒΑΤΙ ΜΕ ΧΑΠΙΑ ΓΙΑ ΑΝΑΣΤΟΛΗ

ΠΡΩΟΡΟΥ ΤΟΚΕΤΟΥ...ΕΤΣΙ ΠΕΡΝΑΝΕ ΟΙ ΜΕΡΕΣ ΓΕΜΑΤΗ ΕΥΤΥΧΙΑ, ΧΑΡΑ, ΑΓΑΠΗ,

Κ ΑΝΥΠΟΜΟΝΗΣΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΜΙΚΡΟ ΠΛΑΣΜΑΤΑΚΙ ΠΟΥ ΕΧΩ ΜΕΣΑ ΜΟΥ!!

ΠΛΗΣΙΑΖΕΙ Η ΜΕΡΑ ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ 26/6 ΠΑΩ ΣΤΟ ΓΙΑΤΡΟ Κ ΜΟΥ ΛΕΕΙ ΟΤΙ ΤΗΝ

ΤΡΙΤΗ 1/7 ΜΠΑΙΝΩ ΝΑ ΓΕΝΝΗΣΩ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΑ ΣΤΗΝ 39η ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΓΙΑΤΙ ΤΑ

ΥΓΡΑ ΤΟΥ ΜΩΡΟΥ ΛΙΓΟΣΤΕΥΟΥΝ.ΔΕΥΤΕΡΑ 30/6 ΠΑΩ ΓΙΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΦΟΡΑ ΣΤΟ

ΓΙΑΤΡΟ Κ ΜΟΥ ΕΔΩΣΕ ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΧΑΠΑΚΙ ΓΙΑ ΝΑ ΕΧΩ ΠΟΝΟΥΣ Κ ΝΑ ΞΕΚΙΝΗΣΗ

Η ΔΙΑΣΤΟΛΗ...ΟΝΤΩΣ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗ ΜΕΡΑ ΑΡΧΙΖΑΝΕ ΣΙΓΑ ΣΙΓΑ ΟΙ ΠΟΝΟΙ,ΑΛΛΑ ΔΕΝ

ΜΕ ΕΝΔΙΕΦΕΡΑΝ ΑΝΥΠΟΜΟΝΟΥΣΑ ΝΑ ΕΡΘΕΙ ΤΟ ΠΡΩΙ ΝΑ ΠΑΩ ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ.....

Η ΩΡΑ ΕΦΤΑΣΕ 7 ΤΟ ΠΡΩΙ ΠΑΩ ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΜΕ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΟΥ, ΜΠΑΙΝΩ ΜΕΣΑ ΜΕ ΕΤΟΙΜΑΖΟΥΝΕ,ΟΡΟ, ΚΛΙΣΜΑ Κ ΠΕΡΙΜΕΝΩ....

ΞΕΚΙΝΑΝΕ ΟΙ ΠΟΝΟΙ ΝΑ ΔΥΝΑΜΟΝΟΥΝΕ, ΝΑ ΔΥΝΑΜΟΝΟΥΝΕ ΟΛΟ Κ ΠΙΟ ΠΟΛΥ,

ΝΑ ΚΟΙΤΑΝΕ ΑΝ ΚΑΝΩ ΔΙΑΣΤΟΛΗ, ΝΑ ΕΧΩ ΤΟΣΟΥΣ ΕΝΤΟΝΟΥΣ ΠΟΝΟΥΣ ΝΑ ΜΕ ΑΚΟΥΕΙ ΟΛΟ ΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΑΠΟ ΤΙΣ ΤΣΙΡΙΔΕΣ ΜΟΥ. ΗΡΘΕ Ο ΓΙΑΤΡΟΣ Κ

ΜΟΥ ΕΙΠΕ ΟΤΙ ΠΑΝΕ ΟΛΑ ΚΑΛΑ Κ ΘΑ ΕΡΘΕΙ ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΝΑ ΜΟΥ ΣΠΑΣΕΙ ΤΑ

ΝΕΡΑ,ΟΜΩΣ... ΤΗΝ ΩΡΑ ΠΟΥ ΜΕ ΕΞΕΤΑΖΕ ΑΠΟ ΚΑΤΩ ΚΑΤΑΛΑΘΟΣ ΣΠΑΣΑΝΕ ΤΑ ΝΕΡΑ

ΜΕ ΤΑ ΔΑΧΤΥΛΑ ΤΟΥ,Ο ΠΟΝΟΣ ΑΒΑΣΤΑΧΤΟΣ, ΤΑ ΟΥΡΛΙΑΧΤΑ ΜΟΥ ΤΡΟΜΑΧΤΙΚΑ.

Η ΜΑΜΑ ΜΟΥ ΗΤΑΝ ΣΤΟ ΣΑΛΟΝΙ(ΕΙΧΑ ΠΕΙ ΣΤΟΝ ΑΝΤΡΑ ΜΟΥ Κ ΣΤΑ ΠΕΘΕΡΙΚΑ ΜΟΥ

ΝΑ ΜΗΝ ΤΗΝ ΑΦΗΝΟΥΝΕ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ ΓΙΑΤΙ ΕΚΛΑΙΓΕ),ΑΚΟΥΣΕ ΤΗΝ ΤΣΙΡΙΔΑ ΜΟΥ ΜΕΧΡΙ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΚΑΘΟΤΑΝΕ.ΟΙ ΠΟΝΟΙ ΔΥΝΑΜΩΝΑΝΕ ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ

ΕΝΙΩΘΑ ΝΑ ΛΙΠΟΘΥΜΑΩ,ΟΜΩΣ ΕΙΧΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΟΥ ΔΙΠΛΑ ΠΟΥ ΜΟΥ ΕΒΡΕΧΕ

ΤΟ ΣΤΟΜΑ ΜΕ ΓΑΖΑ ΜΗΝ ΑΦΥΔΑΤΩΘΩ.ΔΕΝ ΘΑ ΞΕΧΑΣΩ ΠΟΤΕ ΤΗΝ ΩΡΑ ΠΟΥ ΕΠΙΑΣΑ

ΑΠΟ ΤΟΝ ΓΙΑΚΑ ΤΟΝ ΑΝΤΡΑ ΜΟΥ Κ ΤΟΥ ΦΩΝΑΖΑ ΝΑ ΜΕ ΒΟΗΘΗΣΕΙ, ΕΝΙΩΘΑ ΟΤΙ

ΜΕ ΣΚΙΖΑΝΕ, ΑΒΑΣΤΑΧΤΟΙ ΠΟΝΟΙ... ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ 3.30 ΗΡΘΕ Ο ΓΙΑΤΡΟΣ ΜΟΥ ΜΕ

ΤΟΝ ΑΝΑΙΣΘΗΣΙΟΛΟΓΟ ΝΑ ΜΟΥ ΚΑΝΟΥΝ ΕΠΙΣΚΛΗΡΙΔΙΟ ΑΦΟΥ ΕΙΧΑ ΚΑΝΕΙ 5 ΕΚΑΤΟΣΤΑ ΔΙΑΣΤΟΛΗ! ΕΚΕΙ ΗΡΕΜΗΣΑ ΛΙΓΟ...

ΣΤΙΣ 4 ΕΡΧΕΤΑΙ Ο ΓΙΑΤΡΟΣ ΜΟΥ ΜΕ ΚΟΙΤΑΕΙ ΜΟΥ ΛΕΕΙ ΟΤΙ ΕΧΩ ΚΑΝΕΙ ΤΗΝ ΤΕΛΕΙΑ ΔΙΑΣΤΟΛΗ Κ ΕΤΟΙΜΑΖΟΜΑΣΤΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΙΘΟΥΣΑ ΜΑΙΕΥΤΗΡΙΟΥ!!!

ΜΕ ΚΑΤΕΒΑΖΟΥΝΕ ΚΑΤΩ, ΗΤΑΝ ΜΕΣΑ Κ Ο ΑΝΤΡΑΣ ΜΟΥ Κ ΑΡΧΙΖΩ ΝΑ ΣΠΡΩΧΝΩ!

Ο ΑΝΤΡΑΣ ΜΟΥ ΜΟΥ ΚΡΑΤΑΓΕ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ Κ ΜΟΥ ΕΛΕΓΕ ΝΑ ΚΑΝΩ ΥΠΟΜΟΝΗ..

ΟΙ ΩΡΕΣ ΠΕΡΝΑΓΑΝΕ ΟΜΩΣ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΚΑΤΕΒΑΙΝΕΙ ΤΟ ΜΩΡΟ, Ο ΑΝΑΙΣΘ/ΓΟΣ

ΑΝΕΒΗΚΕ ΕΠΑΝΩ ΜΟΥ Κ ΜΕ ΠΑΤΗΣΕ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΤΕΒΕΙ ΤΟ ΜΩΡΟ, ΕΚΕΙ ΕΙΠΑ ΟΤΙ

ΣΒΗΝΩ...!AΠΟ ΤΙΣ 6ΜΕΧΡΙ ΤΗΣ 7 ΕΣΠΡΩΧΝΑ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΤΙΠΟΤΑ ΟΜΩΣ ΤΟ ΜΩΡΑΚΙ ΜΟΥ

ΕΙΧΕ ΦΡΑΚΑΡΕΙ Κ ΔΕΝ ΕΒΓΑΙΝΕ. Ο ΓΙΑΤΡΟΣ ΜΟΥ ΔΕΝ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΕΙ

ΕΚΑΝΕ ΜΙΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΜΕ ΒΕΝΤΟΥΖΑ, ΤΟ ΕΠΙΑΣΕ ΑΛΛΑ ΠΑΛΙ ΔΕΝ ΕΒΓΑΙΝΕ. Η ΕΠΙΣΚΛΗΡΙΔΙΟΣ ΒΕΒΑΙΑ ΠΕΡΝΑΓΕ ΠΙΑ Κ ΕΙΧΑ ΠΑΛΙ ΤΟΥΣ ΠΟΝΟΥΣ

ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΜΕ ΕΝΙΑΖΕ ΣΚΕΦΤΟΜΟΥΝΑ ΝΑ ΣΦΙΧΤΩ ΝΑ ΒΓΑΛΩ ΤΗΝ ΖΩΟΥΛΑ ΜΟΥ.

ΟΤΑΝ ΑΚΟΥΣΑ ΤΟΝ ΓΙΑΤΡΟ ΝΑ ΛΕΕΙ ΟΤΙ ΠΛΕΟΝ Η ΩΡΑ ΠΕΡΝΑΕΙ ΚΑΤΑ ΕΜΕΝΑ Κ

ΤΟΥ ΜΩΡΟΥ ΜΟΥ Κ ΠΡΕΠΕΙ ΕΠΙΓΟΝΤΩΣ ΝΑ ΠΑΜΕ ΓΙΑ ΚΑΙΣΑΡΙΚΗ ΕΚΕΙ ΤΡΕΛΑΘΗΚΑ

ΦΩΝΑΖΑ Κ ΤΟΥΣ ΠΑΡΑΚΑΛΑΓΑ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟ ΚΑΝΟΥΝΕ ΟΤΙ ΘΑ ΕΣΠΡΩΧΝΑ Κ ΑΛΛΟ

Κ ΘΕΩΡΗΣΑ ΤΟΝ ΕΥΑΤΟ ΜΟΥ ΥΠΕΥΘΥΝΟ ΟΤΙ ΔΗΛ.ΔΕΝ ΕΣΠΡΩΧΝΑ ΑΡΚΕΤΑ.

ΟΤΑΝ ΜΕ ΒΓΑΖΑΝΕ ΑΠΟ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΑΙΘΟΥΣΑ ΓΙΑ ΤΟ ΧΕΙΡΟΥΡΓΕΙΟ ΑΡΧΙΖΑ Κ

ΠΑΘΑΙΝΑ ΣΟΚ, ΕΤΡΕΜΑ Κ ΤΕΛΙΚΑ ΜΟΥ ΚΑΝΑΝΕ ΟΛΙΚΗ ΝΑΡΚΩΣΗ.....

ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΘΥΜΑΜΑΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΓΙΑΤΡΟ ΝΑ ΜΟΥ ΛΕΕΙ ΠΑΡΕ ΒΑΘΙΑ ΑΝΑΣΑ Κ ΜΕΤΑ ΣΥΝΗΛΘΑ ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ ΣΤΙΣ 10 ΤΟ ΒΡΑΔΥ. ΤΟ ΜΩΡΟ ΜΟΥ ΤΟ ΕΙΔΑ ΣΤΙΣ

11 Κ ΤΑ ΚΛΑΜΑΤΑ ΗΤΑΝ ΑΦΟΡΗΤΑ ΑΠΟ ΑΥΤΟ ΤΟ ΑΓΓΕΛΟΥΔΙ ΠΟΥ ΗΡΘΕ ΣΤΟ ΚΟΣΜΟ!

52 ΕΚ. Κ 3570 ΒΑΡΟΣ.

Ο ΓΙΑΤΡΟΣ ΜΟΥ ΜΟΥ ΕΙΠΕ ΟΤΙ ΕΙΜΟΥΝΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΛΙΓΕΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ ΠΟΥ ΚΑΝΑΝΕ 2 ΓΕΝΕΣ ΜΑΖΙ!!!

ΠΑΝΤΑ ΘΑ ΕΥΓΝΟΜΟΝΩ ΤΟΥΣ ΓΙΑΤΡΟΥΣ ΓΙΑΤΙ ΞΕΡΩ ΚΑΝΑΝΕ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΒΓΕΙ ΓΕΡΟ Κ ΥΓΙΗ ΤΟ ΜΩΡΑΚΙ ΜΟΥ!!

ΠΑΝΤΑ ΘΑ ΕΥΓΝΟΜΟΝΩ Κ ΘΑ ΑΓΑΠΑΩ ΤΟΝ ΑΝΤΡΑ ΜΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΤΗΡΙΞΗ ΤΟΥ Κ

ΤΗΝ ΑΥΤΟΣΥΓΚΡΑΤΗΣΗ ΤΟΥ ΝΑ ΜΗΝ ΚΛΑΨΕΙ ΑΛΛΑ ΝΑ ΜΟΥ ΔΕΙΝΕΙ ΚΟΥΡΑΓΙΟ!!!

ΤΩΡΑ ΚΟΙΤΑΩ ΤΟΝ ΠΡΙΓΚΙΠΑ ΜΟΥ Κ ΕΙΜΑΙ Η ΠΙΟ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ ΜΑΝΟΥΛΑ!!

ΣΥΓΝΩΜΗ ΑΝ ΣΑΣ ΚΟΥΡΑΣΑ!!! ΦΙΛΑΚΙΑ!!

ΥΓ. ΜΗΝ ΣΑΣ ΦΑΝΟΥΝ ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΓΡΑΦΩ ΙΣΑ ΙΣΑ ΤΑ ΛΕΩ Κ ΠΙΟ ΑΠΛΑ

ΑΠΟ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΠΕΡΑΣΑ...!! ΣΥΓΝΩΜΗ Κ ΑΝ ΣΑΣ ΦΡΙΚΑΡΑ!!!

[natural]

Μπραβο γιωτάκι πρώτα σε σένα αλλα και στον αντρα σου που σου στάθηκε! Καλα έκανες και μοιράστηκες μαζι μας αυτη την ιστορια, παρ'ολη την φρίκη έχει και ιδιαιτερη ευαισθησια! Να χαίρεσαι το μωράκι σου και να μην πονέσεις ποτε ξανα στη ζωη σου! πάντα ευτυχια αγαπα υγεια και χαρα στην οικογένεια σου

[natural]

Μπραβο γιωτάκι πρώτα σε σένα αλλα και στον αντρα σου που σου στάθηκε! Καλα έκανες και μοιράστηκες μαζι μας αυτη την ιστορια, παρ'ολη την φρίκη έχει και ιδιαιτερη ευαισθησια! Να χαίρεσαι το μωράκι σου και να μην πονέσεις ποτε ξανα στη ζωη σου! πάντα ευτυχια αγαπα υγεια και χαρα στην οικογένεια σου

[natural]

Μπραβο γιωτάκι πρώτα σε σένα αλλα και στον αντρα σου που σου στάθηκε! Καλα έκανες και μοιράστηκες μαζι μας αυτη την ιστορια, παρ'ολη την φρίκη έχει και ιδιαιτερη ευαισθησια! Να χαίρεσαι το μωράκι σου και να μην πονέσεις ποτε ξανα στη ζωη σου! πάντα ευτυχια αγαπα υγεια και χαρα στην οικογένεια σου

[natural]

Μπραβο γιωτάκι πρώτα σε σένα αλλα και στον αντρα σου που σου στάθηκε! Καλα έκανες και μοιράστηκες μαζι μας αυτη την ιστορια, παρ'ολη την φρίκη έχει και ιδιαιτερη ευαισθησια! Να χαίρεσαι το μωράκι σου και να μην πονέσεις ποτε ξανα στη ζωη σου! πάντα ευτυχια αγαπα υγεια και χαρα στην οικογένεια σου

[simone]

Πω πω Γιωτακι μου ποσο ταλαιπωρηθηκες...

Τελος καλα,ολα καλα ομως...

Τωρα εχεις το αγγελουδι σου αγκαλια και οι πονοι ειναι παρελθον..

Σας φιλω γλυκα!

[simone]

Πω πω Γιωτακι μου ποσο ταλαιπωρηθηκες...

Τελος καλα,ολα καλα ομως...

Τωρα εχεις το αγγελουδι σου αγκαλια και οι πονοι ειναι παρελθον..

Σας φιλω γλυκα!

[simone]

Πω πω Γιωτακι μου ποσο ταλαιπωρηθηκες...

Τελος καλα,ολα καλα ομως...

Τωρα εχεις το αγγελουδι σου αγκαλια και οι πονοι ειναι παρελθον..

Σας φιλω γλυκα!

[simone]

Πω πω Γιωτακι μου ποσο ταλαιπωρηθηκες...

Τελος καλα,ολα καλα ομως...

Τωρα εχεις το αγγελουδι σου αγκαλια και οι πονοι ειναι παρελθον..

Σας φιλω γλυκα!

[Sandy7280]

Σου εύχομαι να είσαι πάντα τόσο δυνατή και γερή για να προστατεύεις τον άγγελό σου!! Να τον δεις όπως ποθείς και να μπορέσει κάποτε να σου ανταποδόσει όλη την αγάπη που τού δίνεις, παρόλο που ποτέ δεν το διεκδικούμε αυτό από τα παιδιά μας...

Λυπάμαι αν παρεξήγησες τα χθεσινά λεγόμενά μου όμως δεν είχα καμία διάθεση να σε θίξω ή να προσβάλω τις επιλογές σου... Και πάλι να τον χαίρεσαι...

[Sandy7280]

Σου εύχομαι να είσαι πάντα τόσο δυνατή και γερή για να προστατεύεις τον άγγελό σου!! Να τον δεις όπως ποθείς και να μπορέσει κάποτε να σου ανταποδόσει όλη την αγάπη που τού δίνεις, παρόλο που ποτέ δεν το διεκδικούμε αυτό από τα παιδιά μας...

Λυπάμαι αν παρεξήγησες τα χθεσινά λεγόμενά μου όμως δεν είχα καμία διάθεση να σε θίξω ή να προσβάλω τις επιλογές σου... Και πάλι να τον χαίρεσαι...

[Sandy7280]

Σου εύχομαι να είσαι πάντα τόσο δυνατή και γερή για να προστατεύεις τον άγγελό σου!! Να τον δεις όπως ποθείς και να μπορέσει κάποτε να σου ανταποδόσει όλη την αγάπη που τού δίνεις, παρόλο που ποτέ δεν το διεκδικούμε αυτό από τα παιδιά μας...

Λυπάμαι αν παρεξήγησες τα χθεσινά λεγόμενά μου όμως δεν είχα καμία διάθεση να σε θίξω ή να προσβάλω τις επιλογές σου... Και πάλι να τον χαίρεσαι...

[Sandy7280]

Σου εύχομαι να είσαι πάντα τόσο δυνατή και γερή για να προστατεύεις τον άγγελό σου!! Να τον δεις όπως ποθείς και να μπορέσει κάποτε να σου ανταποδόσει όλη την αγάπη που τού δίνεις, παρόλο που ποτέ δεν το διεκδικούμε αυτό από τα παιδιά μας...

Λυπάμαι αν παρεξήγησες τα χθεσινά λεγόμενά μου όμως δεν είχα καμία διάθεση να σε θίξω ή να προσβάλω τις επιλογές σου... Και πάλι να τον χαίρεσαι...

[Happyland]

Γιωτακι μου... κλαίω πάλι... τι τραβηξες κοριτσάκι μου... Ευχομαι να εισαι παντα τοσο δυνατη στη ζωη σου! Να χαιρεσαι και τον αντρούλη σου που σε στηριξε! Αχ Γιωτάκι τωρα κρατα αγκαλια το αγγελουδι σου και μη σκεφτεσαι τιποτα απο αυτα που περασες! Να τον χαιρεσαι!