Δεν μπορω να αποχωριστω τον μπεμπη μου το βραδυ!!

[tirogaridaki]

Αε μην φτάνουνμε στα άκρα Αφροδίτη! Ούτε και το δικό σου παράδειγμα είναι σωστό. Το ότι ο καθένας στο κρεβάτι του στον ύπνο δε σημαίνει και απαγορυμένο το κρεβάτι των γονέων!Εγώ φέρνω κάθε πρωί το μικρό στο κρεβάτι και παίζουμε ή μπορέι το μεσημέρι να κοιμηθούμε αγκαλιά σε αυτό(όχι πάντα) αλλά το βράδυ ο καθένας στο δωμάτιό του και στο κρεβάτι του. Και θα δείτε πόσο θα σας δυσκολέψει αργότρα αυτό όταν θα θέλετε να ΄μείνετε με το σύντροφό σας μόνοι στο κρεβάτι και το παιδί θα έρχεται απροειδοποίητα να ανοιξει την πόρτα. Κ αν πεις ότι θα κλειδώσεις τότε θα του φανεί ακόμη πιο περίεργο γιατί εκεί που συνηθισε η αγκαλιά της μαμάς να είναι πάντα ανοιχτή , ξαφνικά θα βρεθεί σε μια απόρριψη (κλιεδωμένη πόρτα) και θα νιώσει πολύ χειρότερα. Η κρεβατοκάμαρα των γονιών και γενικά τα δωμάτια των παιδιών πρέπει να είναι χώρος προσωπικός και ιδιωτικός και αυτό πρέπει να τηρήτει από νωρίς. Ο μπαμπάς και η μαμά κοιμούνται μόνο μαζί. Βέβαια σε περιπτώσεις αρρώστειας καλό έίναι να κοιμάται το παιδί στο κρεβάτι μας για να έχουμε τον έλεγχο . Όμως απο κει κ πέρα ο καθένας στο δωμάτιό του. Άλλωστε ποτέ ένα παιδί δεν αισθάνεται χωρίς λόγο τη φοβία της μοναξίας. Όταν όμως μάθει να κοιμάται παρέα με άλλα άτομα και ξαφνικά του ζητήσεις να κοιμηθεί μόνο...θα νιώσει απόρριψη!Εκεί είναι που δημιουργείται το πρόβλημα..ετσι λοιπόν το παιδί δε θα φύγει ποτέ από το κρεβάτι των γονιών του. Εγώ το βίωσα έτσι και ένιωσα την απορριψη και μεγάλωσα με το πρόβλημα να μην μπορω να κοιμηθώ δίχως παρέα. Το ίδιο κ ο αδερφός μου ο οποίος είναι φοιτητης και όταν πάνε οι γονείς μου στο σπίτι του μπορεί να κοιμηθεί ακόμη και μαζί τους. Δεν το βρίσκω κακό αυτό ΄καθώς τους βλέπει μια στο τόσο και ΄θελει να νιώσει κοντά τους, όμως δυσκολεύτηκε κ αυτός αλλά κ εγώ να κοιμηθούμε ολομόναχοι.

[mariah]

λοιπον ας γραψω και τα δικα μας...

στο κρεβατι μας τον πηρα ελαχιστες φορες οχι για να μη συνηθισει αλλα απο φοβο δικο μου μην τον πλακωσω στον υπνο μου(κοιμαμαι πολυ ατσαλα )τον ειχα μεχρι 5 μηνων στο δωματιο μας και μετα αποφασισα να παει στο δικο του....μετα απο ενα μηνα αρχισαν τα οργανα,ορθιος μεσα στη νυχτα και 10 φορες

ακουσα για τη μεθοδο "κοιμησου παιδι μου",τη θεωρησα πολυ σκληρη κι ετσι πηρα ενα κρεβατι κι εβαλα στο δωματιο του για να κοιμαμαι εγω.

τα ιδια ομως.καποια στιγμη 3 η ωρα το πρωι αγανακτησα και ανοιξα το βιβλιο .με 2 λεπτα κλαμα ειχε ξανακοιμηθει(η αληθεια ειναι οτι ημουν πολυ τυχερη γιατι δε θα αντεχα να το εφαρμωσω παραπανω),κι απο τοτε αντε να ξυπνησει οταν ειναι πολυ ανυσηχος με τα δοντια του.ασε που πλεον δε κοιμαται με τιποτα αγκαλια,θελει να τον αφησω στο κρεβατι του να βολευτει

το προβλημα το δικο μου τωρα ειναι αλλο.οτιΕΓΩ δε μπορω να κοιμηθω αν δεν ειμαι στο δωματιο του ακουω την αναπνοουλα του το βραδυ και με παιρνει ο υπνος.

νομιζω πως δεν υπαρχει σωστος και λαθος τροπος...καθε παιδακι ειναι διαφορετικο οπως και καθε μαμα επισης πλεον εμαθα οτι τα μωρα σε καθοδηγουν στο τι ειναι καλυτερο γι αυτα.

παντως ενα ειναι σιγουρο για μενα ,Η ΑΥΠΝΙΑ ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΕΤΑΙ

ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ :blush:

[AFRODITH]

γλυκιά μου δεν έφτασα στα άκρα όπως είπες το βίωμα σου είπα και εγώ .κάπου υπάρχουν και περιπτώσεις που δεν τους έμεινε τίποτα

στην περίπτωση σου έχεις δίκιο ότι ένοιωσες απόρριψη και εγώ αυτό θα ένιωθα στην θέση σου .δεν το έφερα παράδειγμα απλά είναι αυτό που νιώθω και από αυτό εξαρτάτε και πως θα μεγαλώσω το μωρό .

σκέφτομαι και εγώ ότι όταν δεν θα θέλει τόσο το βράδυ να θηλάζει να πάει στο δωμάτιο του .αλλά η παραμονή του τώρα μέσα στο δικό μου που είναι νινί ακόμα δεν κάνει κακό ούτε σε εμάς ούτε δαύτο .αργότερα βλέποντας και κάνοντας δεν μπορώ να πω τίποτα ακόμα .τα βιώματα μας όντως είναι λίγο των ακρών δεν τα σχολιάζω και τα δυο... :laugh:

απλά δεν μπορώ να ακούω αυτό το απόλυτο όχι ...κάθε οικογένεια και κάθε κατάσταση είναι τόσο διαφορετική που δεν μπορούμε να βάλουμε έναν κανόνα για όλους .παντός εγώ από μικρή μου είχανε μάθει να χτυπάω πόρτα όπως χτυπούσε και ο μπαμπάς (η μαμά μπούκαρε).τέλος πάντων όπως λέει και η μαμά μου "θα μεγαλώσει λίγο και θα καταλαβαίνει τι του λες και θα του εξηγήσεις "..μέχρι τότε ...ο θεός βοηθός ..

[tirogaridaki]

Ετσι είναι Αφροδίτη... Κ οι δικοί μας γονείς μας μεγάλωσαν νομίζοντας ότι έκαναν το καλύτερο για μας και τελικά ..τα έχουμε τα ψυχολογικά μας!!! Η προσπάθεια θα μας φάει...ας είναι!! Αγάπη και καλή θέλσηση να υπάρχει και όλα τα άλλα...δεν είναι κ τόσο τραγικά!!!

[ΕλένηΧ]

Συμφωνω με την Lala οτι το καθε παιδι και η καθε μαμα ειναι διαφορετικη περιπτωση

Και μιας και μιλαμε για εμπειριες να σας πω και εγω την δικια μου

Η Μανα μου απο την αρχη κοιμοταν και μαζι μου και με τον αδερφο μου και επειδη ο πατερας Ναυτικος ελειπε αρκετους μηνες απο το σπιτι τα αποτελεσματα στον Αδερφο μου ηταν οτι κοιμοταν μαζι της και μετα το Στρατο απο τα 22 και μετα κοιμηθηκε σε αλλο δωματιο απο την μανα μου και μεχρι τα 16 τον εκανε και μπανιο

Οσο αφορα εμενα παλι εγω ηθελα να φυγω απο τοτε που θυμαμαι τον εαυτο μου δεν ηθελα να κοιμαμαι στο ιδιο δωματιο με τον αδερφο και την μαμα

μ' αρεσε να ξαπλωνουμε μαζι να με τριβει και να κανουμε και καμοια αγκαλιτσα αλλα μεχρι εκει δεν ηθελα να κοιμαμαι στο ιδιο κρεββατι μαζι της ουτε και στο ιδιο δωματιο

Δυστηχως με αφησε μονη μου πρωτη φορα να κανω μπανιο σε ηλικια 6 χρονων

και για να φυγω απο το δωματιο της μετα απο ηρωικες γκρινιες και μαχες σε ηλικια 8 !!!

Το θυμαμαι γιατι μου εχει μεινει ως παιδικο τραυμα!!!!!!!!!!!

Η καθε μαμα επιλεγει πως θα εξελιχθει η σχεση με τα παιδια της και τον αντρα της

Προσωπικα τους πρωτους μηνες 6-7 που θα θηλαζω θα το εχω διπλα μας πιο πολυ για να μην παθει κατι και να μην εχω εγω ανυσηχια και για να αποφυγω την μετακομιση με το ζορι της γιαγια της και μαμας μου στο σπιτι με τον αντρα μου

Μενει ακριβως απο κατω μας σε διοροφο σπιτι και τωρα με απειλει οτι αν δεν εχω το μωρο μωρο διπλα μου θα ερθει απο πανω να το προσεχει!!!

Οποτε το μωρο δεν θα με εμποδισει αν θελω αγκαλιτσες με τον αντρα μου αλλα η γιαγια στο διπλανο δωματιο ουτε να σκεφτομαι δεν θελω!!! :unsure:

αλλα μετα επειδη θελω να δημιουργηθει ενα ανεξαρτητο απο εμενα πλασμα θα την βαλω στο δωματιακι της με καμερα ωστε να μπορω να την βλεπω και να την ακουω τα βραδια

[τονιαχαν]

Ο μικρος μου κοιμαται ολη την διαρκεια της ημερας στην κουνια του αλλα το βραδυ κοιμαται μαζι μας!!Μου ειναι δυσκολο να τον αποχωριστω και καποια στιγμη ειναι ευκαιρια να το κανω γιατι θα κανει καλο στο μωρο...Με τον αντρα μου δεν εχουμε κανενα προβλημα(του αρεσει και εκεινου)να κοιμαται το μωρο μαζι μας!!!Το παιδι του μαθαινεις καποιους βασικους κανονες πχ να χτυπαει την πορτα πριν μπει σε οποιοδηποτε δωματιο..ετσι εκανα τουλαχιστον εγω!!Παντως σας ευχαριστω για τις αποψεις σας..Θα μου ειναι δυσκολα αλλα θα τα καταφερω..ελπιζω..

[ΜΙΚΡΟΥΛΙΝΑΚΙ]

ρε κοριτσια να ρωτησω κατι?

πως κοιμοσαστε στο ιδιο κρεβατι με τα μωρακια δεν φοβαστε μην γυρισετε και τα πλακωσετε η οτιδηποτε αλλο

μια φορα μεσημερι το προσπαθησα αλλα δεν κοιμηθηκα

φοβομουν πολυ και ημουν και μονη που να ηταν και ο αντρας μου μαζι με τιποτα δεν θα κοιμομασταν

το εχω απορια

[mirlitsa]

Το ίδιο άγχος είχα κι εγώ στο πρώτο μου παιδί.

Δεν κοιμόταν στο δικό μας δωμάτιο αλλά εγώ στο δικό της. Βέβαια για λίγο, μετά χρησιμοποιούσαμε την ενδοεπικοινωνία.

Δοκίμασέ το κι εσύ πιστεύω θα σε βοηθήσει...

[tirogaridaki]

Εφουλα κ εγώ είχα αυτό το άγχος και μάλιστα ξυπνούσα πανικόβλητη μήπως το πλάκωσα. >Ετσι αποφάσισα να το βάζω στην κούνια του κ για να κοιμάμαι εγώ ήσυχη αλλά και για να είναι ασφαλές το μωρό γιατί κακά τα ψέματα έχω διαβάσει ότι δεν είναι ασφαλές το μωρό όταν κοιμάται με μας στο ίδιο κρεβάτι.

[Κάσση]

Mιας και λέτε η καθεμία την προσωπική σας εμπερία θα πώ και εγώ τη δική μου

Ο άγγελος κοιμάται στο κρεβάτι μας και κοιμάται την κούνια του ..

τον είχα στο κουνάκι διπλα μου μέχρι 2 μηνών που άρχισε να μη χωράει καλά και δε μπορούσα να τον βλέπω σφηνωμένο....έτσι λοιπόν τον κοίμισα στο κρεβάτι μου και τον μετέφερα ..μια χαρά ούτε ξύπνησε ούτε τίποτα αν εξαιρέσεις την ώρα που ουτως η άλλως ξυπνούσε για να θηλάσει ...και αν και πίστευα οτι δεν θα τον ακούω αν κλάψει μια χαρά τον άκουγα η έννοια κάνει δουλειά...

Αυτός οτρόπος έμεινε ακόμη μέχρι τώρα...απλά μερικές φορές δεν τον μεταφέρω την κούνια τον κρατάω στο κρεβάτι μας...τι ν κάνω πως να αποχωριστώ αυτη τη μυρωδιά και αυτο το σαλάκι στο μαξιλάρι :lol:

Ειτε πάει στην κούνια ειτε κάτσει μαζί μας το ίδιο και το αυτό για εκέινον...αρα είναι στο παιδί ...

Σε αυτό που είμαι αδιάλλακτη ...είναι στο οτι θέλω ΠΑΝΤΑ να τον κοιμίζω εγώ δεν έχει κοιμηθεί ποτε μόνος του..και ουτε και μπορεί πια...

για εμένα αυτη η ωρα ειναι η ομορφότερη ωρα της ημέρας ..η ωρα της αγκαλιάς και του χαδιού...για εμένα που δουλεύω είναι πολύ σημαντικό να κοιμίζω τον άγγελο και να περνάμε αυτη την ωρα μαζί...μη φανταστειτε σε 5-10 κοιμαται ...καμια φορά και σε πολύ λιγότερο........παιζουμε...πινουμε γαλα...αγκαλιαζόμαστε ...και κοιμάται....μετα τον σηκωνω και τον πάω μέσα στην κούνια...αν κλαψει πρεπει να τον παρω αγκαλιά να τον χαιδεψω λιγο και ξανακοιμαται !

όλα είναι υποκειμενικά...εμένα αυτος ο τροπος με ευχαριστεί ...δε με κουράζει...δεν ισχυει το ίδιο για άλλους....

Σημαντικό είναι οτι αν χρειαστεί να κοιμιστεί απο τη γιαγιά πάλι με τον ίδιο τροπο κοιμαται και το μεσημέρι και το βραδυ...και σε άλλο σπίτι να είμαι πάλι κοιμάται στην αγκαλιά μου...

Για κάποιους είναι υπερβολικό για μενα ειναι τρομερή βολή...έχω τον έλεγχο του παιδιού μου ...αν έχω κόσμο δεν καθομαι να περιμενω ποτε θα ερθει ο υπνος στο παιδί ...στα παιδιά δεν έρχεται ποτέ....για αυτο και όλα κλαινε οταν ερχεται η ωρα να κοιμηθούν...εγώ τον τροπο του το αφήνω στην κουνια μπαινοβγαίνω και κοιμαται με συνοδεία κλάμματος ποτε δεν τον καταλαβα...με τιποτα δε μπορώ να το κάνω....θέλω το παιδι να κοιμαται χαρούμενο

Για αρκετά έχω μετανιώσει για το μόνο που δε μετανιώνω είναι για τον τροπο που εμαθα τον άγγελο να κοιμάται ...η κάθε μανούλα όμως βρισκει τον τροπο της ...και κάθε παιδί έχει τον χαρακτηρα του ...δεν υπάρχει λάθος και σωστό...

φιλιά