Μετάβαση σε περιεχόμενο

MIA ALITHINH APISTEUTH ISTORIA


Recommended Posts

Μια αληθινή απίστευτη ιστορία.

( Η παρακάτω ιστορία είναι αληθινή. Δημοσιεύτηκε στο τοπικό τύπο. Αν και η εφημερίδα αναφέρει τα πλήρη στοιχεία το θεωρώ περιττό να τα αναπαράγω. Η ουσία της ιστορίας είναι μια: θάνατος και ζωή συνυπάρχουν)

Ράγισαν και οι πέτρες” χθες στην *********** για την 26χρονη Σ. , η οποία τη νύχτα της Δευτέρας έχασε τη μάχη με την επάρατη νόσο αφήνοντας πίσω το λίγων μηνών αγοράκι της, που έφερε στον κόσμο αφότου είχε χτυπηθεί από τον καρκίνο.

Η νεκρώσιμος ακολουθία εψάλη από τον ομώνυμο ναό του χωριού όπου βρέθηκε εκεί πλήθος κόσμου, φίλοι και γνωστοί της οικογένειας για το ύστατο χαίρε και λίγα λουλούδια στη σορό της κοπέλας, που μόλις τον τελευταίο χρόνο είχε δημιουργήσει τη δική της οικογένεια ατενίζοντας με αισιοδοξία και όνειρα τη ζωή.

Η τραγωδία

Η τραγωδία της οικογένειας ξεκίνησε το καλοκαίρι όταν η 26χρονη διανύοντας την ευχάριστη αλλά και ευαίσθητη περίοδο των πρώτων μηνών της εγκυμοσύνης της άρχισε να έχει πόνους στο στήθος.

Η αρχική διάγνωση έκανε λόγο για μαστίτιδα, η οποία όμως, παρά τα πήγαινε - έλα στο Νοσοκομείο αλλά και τα διαστήματα νοσηλείας της μέσα στο Νοσοκομείο, δεν υποχωρούσε. Με δεδομένη την κύηση, ήταν αδύνατο η Σ. να υποβληθεί σε μαστογραφία, αν και της έγιναν άλλες εξετάσεις προς περαιτέρω διερεύνηση.

Με τους πόνους στο στήθος της να είναι αφόρητοι αλλά και στο υπόλοιπο σώμα (οι οποίοι αποδίδονταν στην κύηση), η 26χρονη μετέβη με την οικογένειά της τον Ιούλιο στην Αθήνα όπου εκεί βρέθηκαν όλοι τους μπροστά στο χειρότερο. Οι γιατροί που εξέτασαν τη Σ. διαπίστωσαν ότι είχε χτυπηθεί από νεοπλασία στον ένα της μαστό και μάλιστα η νόσος βρισκόταν σε πολύ προχωρημένο στάδιο.

Δίλημμα ζωής

Παρά το γεγονός ότι λόγω της κατάστασής της έπρεπε άμεσα να υποβληθεί σε χημειοθεραπείες, η άτυχη κοπέλα έπρεπε να περιμένει. Και αυτό γιατί έφερε στα σπλάχνα της το παιδί της για το οποίο οι σκληρές θεραπείες για την αντιμετώπιση του επιθετικής μορφής καρκίνου ήταν ανεπίτρεπτες.

Στο τέλος καλοκαιριού με καισαρική τομή οι γιατροί του Νοσοκομείου “Αλεξάνδρα” έδωσαν στη Σ. τη μεγάλη χαρά (μέσα στον ανείπωτο πόνο της), να κρατήσει σφιχτά στα χέρια το μικρό της αγγελούδι. Κι αυτό την ώρα πια που ο καρκίνος στο κορμί της “κάλπαζε”.

Την ίδια περίοδο ο πατέρας της Σ. , που είναι υπάλληλος του Νοσοκομείου και ιδιαίτερα αγαπητός στους συναδέλφους του, υποβαλλόταν σε επέμβαση αντικατάστασης των βαλβίδων της καρδιάς του, καθώς αυτή κρίθηκε αναγκαία για την αντιμετώπιση του σοβαρού καρδιολογικού του προβλήματος.

Στη Σ. αμέσως μετά τον τοκετό οι γιατροί του “Αλεξάνδρα” ξεκίνησαν να εφαρμόζουν ακτινοβολίες και χημειοθεραπείες, οι οποίες όμως δεν απέδωσαν τα αναμενόμενα. Ο καρκίνος είχε κάνει μετάσταση από το μαστό στα οστά δημιουργώντας πολλές διαφορετικές εστίες.

Η κοπέλα επέστρεψε στο τόπο διαμονής της και αναχώρησε μετά από λίγο ξανά για την Αθήνα μαζί με το σύζυγό της, ώστε να ολοκληρώσει τις θεραπείες, μετά τις οποίες οι γιατροί σήκωσαν τα χέρια ψηλά παροτρύνοντάς την να επιστρέψει στη πόλη της και εναποθέτοντας πλέον όλες τις ελπίδες της στο Θεό.

Όσο η Σ. βρισκόταν για τελευταία φορά στην Αθήνα, ο πατέρας της συναντήθηκε με το Διοικητή του Νοσοκομείου στον οποίο εξέφρασε τον προβληματισμό του για την καθυστέρηση στη διάγνωση του σοβαρού νοσήματος απ’ το οποίο έπασχε το παιδί του. Σύμφωνα με πληροφορίες, ο ίδιος απευθύνθηκε και σε γνωστό δικηγορικό γραφείο της πόλης , καθώς δεν αποκλείεται το ενδεχόμενο να διεκδικήσει απόδοση ευθυνών (αν και ο καρκίνος είναι ύπουλος εχθρός).

Η Σ. επέστρεψε στη πόλη της περιμένοντας το θαύμα, το οποίο όμως δεν ήρθε ποτέ. Η κατάστασή της κάθε μέρα επιδεινωνόταν όλο και περισσότερο μέχρι που τελικά παρέλυσε και έμεινε κατάκοιτη να δέχεται τη φροντίδα των δικών της ανθρώπων με ανυπόφορους πόνους στο κορμί να τρυπούν τα κόκαλά της.

Πάλεψε με μία από τις χειρότερες μορφές καρκίνου, που είναι αυτός των οστών και, δυστυχώς, νικήθηκε όπως τόσοι άλλοι. Έσβησε στον ύπνο της τη νύχτα της Δευτέρας, αφήνοντας πίσω το βρέφος, τους απαρηγόρητους γονείς και τα αδέλφια της, μα πάνω απ’ όλα τον σε τραγική κατάσταση νεαρό σύζυγό της. Ένα σύζυγο, που ενώ πριν λίγους μήνες κερνούσε φίλους και γνωστούς πληροφορούμενος ότι θα γίνει πατέρας, ελάχιστο διάστημα μετά είδε τη ζωή του να καταστρέφεται βιώνοντας το “Γολγοθά”, αλλά και το θάνατο της πολυαγαπημένης του συζύγου.

:(

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

Πωπωπω Χριστέ μου... τί ακούμε πια??? Γιατί να πάει έτσι το κορίτσι??? Γιατί??? Πάνω στο άνθος της ηλικίας της... χωρίς να προλάβει να χαρεί το μπουμπουκάκι της... μεγάλη αδικία Θεέ μου... μακάρι να αναπαυθεί η ψυχούλα της... που τόσο πολύ ταλαιπωρήθηκε...

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

O Θεος να αναπαυσει τη ψυχουλα της...

να δωσει κουραγιο στους δικους της ανθρωπους... και στον αντρουλη της δυναμη να μεγαλωσει το παιδακι τους...

Χριστε μου...

:( :( :( :( :( :( :(

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

Ολόιδια ιστορία με εκείνη της κοπέλας απο τη Μυτιλήνη που είδαμε πριν λιγο καιρο στην tv. Η ζωή και ο θάνατος συνυπάρχουν και είναι τόσο μα τόσο κοντά το ένα στο άλλο! Σίγουρα είναι πολύ κρίμα όμως το δώρο της ζωής δεν μας ανήκει, μας το δίνει και μας το παίρνει ο Θεός όποτε εκείνος θέλει. Ας είμαστε ευγνώμονες για την κάθε μέρα που ξημερώνει και μας βρίσκει υγιείς!

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

  • 2 weeks later...

Ατιμο πραγμα η αρρωστια.. Σαν πισωπλατη μαχαιρια ..

Φοβαμαι πολυ οταν με τετοιες ιστοριες συνειδητοποιω ποσο εφημερα ειναι ολα και εμεις σ αυτα...

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

οχι ρε γμτ...και μετα με βριζουνε αμα λεω οτι ο θεος δεν κοιταει παντα κατα κατω να δει τι γινεται!!!!!! αδικο ειναι...αν ειναι δυνατον,26 χρονων κοπελα ποιος μπορει να το χωνεψει αυτο???? αυτη την αδικια.. ελεος πια,καποιος να δειξει ελεος με τον κολοκαρκινο και να βρεθει το φαρμακο,ειναι δυνατον να χανονται ετσι νεα παιδια...κοριτσι ηταν ακομη,26 χρονων,τιποτα δεν ειχε ζησει απο οσα θα ζουσε αν ηταν καλα. αντε μωρε δεν μπορω,ετσι μου ερχεται να πλακωσω στο ξυλο αυτους τους καραγκιοζηδες που εχουν τις φαρμακευτικες εταιρειες,που για να κερδιζουν λεφτα δεν βγαζουν προς τα εξω το φαρμακο του καρκινου, ενω εχουν γινει πειραματα και εχει πετυχει. αμαν πια και το μωρακι της τι εφταιγε???? και ο αντρας της νεος ανθρωπος ελεος.

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

Συμμετοχή στη συζήτηση

Μπορείτε να γράψετε τώρα το μήνυμά σας και να εγγραφείτε μετά. Αν έχετε ήδη λογαριασμό, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε το μήνυμα με το ψευδώνυμό σας.
Note: Your post will require moderator approval before it will be visible.

Guest
Απαντήστε σε αυτή τη συζήτηση...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

  • Απαντήσεις

    • Είναι πολύ δύσκολο να αλλάξεις γιατρό στο τέλος... σε καταλαβαίνω απόλυτα 
    • Δεν πιστεύω να νομίζατε ότι δεν θα έκανα τεστ και το βράδυ; 😂😂 Τώρα από κοντά φαινόταν αυτή η ροζ σκιά σε ολα τα φώτα, όχι μόνο στο κιτρινο φως 😂😂
    • Έχεις δίκαιο σε ότι γράφεις, έτσι το αντιλαμβάνομαι κι εγώ εν τέλη! Είναι πολύ κλειστός ως άνθρωπος, δεν εξωτερικεύεται ποτέ και σε κανέναν, οπότε δεν ξέρω ούτε τις ανησυχίες, μα ούτε και τις σκέψεις του. Μου είναι πολύ δύσκολο μερικές φορές να τον καταλάβω και ειδικά τώρα που με βλέπει χαρούμενη και ανηπόμονη για την όλη διαδικασία.  Δεν δυσανασχέτησα ούτε μια στιγμή, κάθε άλλο δεν βλέπω την ώρα να μπω σε όλο αυτό γιατί ξέρω πως ίσως έτσι έχω μια ευκαιρία για ένα παιδάκι.  Αν δεν ήθελα, δεν θα έμπαινα σε αυτή τη διαδικασία, θα έλεγα οκ, αφού δεν μπορούμε το αφήνουμε εδώ και πάμε παρακάτω, ή θα έλεγα ξέρεις κάτι, από τη στιγμή που ήρθαν έτσι τα πράγματα παίρνει ο καθένας το δρόμο του και όλα καλά, τι είχαμε τι χάσαμε.  Τελικά σήμερα το απόγευμα ήρθε μόνος του στο κρεβάτι και με γύρεψε την ώρα που κοιμόμουν.. ενώ εχθές μου έκανε το δύσκολο. Τι να πω!
    • Κοριτσι μου κ σε εμας συνεβη το ιδιο..εμενα για την ακριβεια ηταν πιο ακραιος..μ ειχε ζητησει να χωρισουμε για να προχωρησω τη ζωη μου κ να κανω παιδια χωρις να χρειαστεί να υποβληθω σε οοολα αυτα.. κ τον ειχα ρωτησει αν το προβλημα το ειχα εγω αν θα με παρατουσε.. κ η απαντηση ηταν πως εμενα γνωρισε μονη μ κ εμενα θελει στη ζωη του..κ τ εξηγησα πως το ιδιο ισχυει κ για εμενα..με ή χωρις παιδι ειμαστε οικογενεια δεν μας οριζει αυτο... κ πλεον με αυτο πορευομαστε κ η αληθεια ειναι πως πλεον ειμαστε πιο δεμενοι απο ποτε.. αλλα περασαμε παρα πολλες διακυμανσεις μεχρι να φτασουμε στο τωρα..θελει διαλογο ολο αυτο κ ειναι καλο π ξεκινησε να σου ανοιγεται. Επισης κ εμενα στεναχωριεται απιστευτα οταν με βλεπει να τρυπιεμαι..ειναι επισης κ ο δικος μ συζυγος ενα ατομο π δεν εξωτερικευει τις σκεψεις του ευκολα... για παραδειγμα εχει αλλαξει δωματιο οταν μια φορα με πετυχε να κανω ενεση.. κ τον βρηκα να κλαιει- με αγκαλιασε κ μ ζητουσε συγγνωμη που τα περναω ολα αυτα.. Και δε θα ξεχασω το σοκ μ οταν καταλαβα πως η εξωσωματικη ειναι μονοδρομος (δεν προσπαθουσαμε πολυ καιρο αλλα πλησιαζα τα 35& ψαχτηκα πριν το 6μηνο κ ολοι γυρω μ επιαναν παιδια με μια επαφη δεν μ ήταν κατι γνωριμο).. ειχα την πολυτελεια να ειμαι σε σοκ μιση μερα γτ οταν γυρισα σπιτι επρεπε να του ανακοινωσω τα αποτελεσματα.. κ να ειμαι εκει να τον προφυλαξω κ να τον παρηγορησω απο ολη αυτη τη ματαιωση π δυστυχως ενιωσε.. τελος, το βασικο ειναι πως δεν πρεπει να βαζουμε ταμπελες για το ποιος φταίει αλλα το ποιος ειναι ο κοινος μας σκοπος.. Αυτααααα απο εμενααααα
    • κορίτσια σήμερα είχα νύχια...αφησα τον μικρούλη στον μπαμπά του και στην πεθερά μου ..η κοπελα που κάνει νυχια εχει το σπίτι κολλητά με το σπιτι της πεθεράς που ήμασταν...στο μισάωρο με παίρνει ο άντρας μου τηλ και ακουω τον μπέμπη απο το τηλέφωνο να τσιριζει στο κλάμα 😱 εφυγα αρον αρον...μολις πηγα και τον πήρα αγκαλια ηρεμησε το ψυχακι μου❤️ μέχρι τώρα δεν τον έχω αφήσει λεπτό για να πάω οπουδήποτε...και ίσως του είχα λείψει..💙
  • Νέες συζητήσεις

×
×
  • Προσθήκη...