Η ΜΑΜΑ ΤΟΥ ΕΙΧΕ ΜΟΝΟ ΕΝΑ ΜΑΤΙ

[ΤΡΙΣΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ]

ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΣ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗΣ ΜΑΝΑ ΘΥΜΗΘΗΚΑ ΚΙ ΕΓΩ ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ.. ΑΚΟΥΣΤΕ ΛΟΙΠΟΝ ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΜΑΝΟΥΛΑ... Μα από μικρός είχε πρόβλημα με την εικόνα της μητέρας του. Μια μέρα όταν ακόμη πήγαινε στο δημοτικό, πέρασε η μητέρα του στο διάλειμμα να του πει ένα γεια. Ένοιωσε πολύ στενοχωρημένος. «Πώς μπόρεσε να του το κάνει αυτό»;…αναρωτιόταν… Την αγνόησε, της έριξε μόνο ένα μισητό βλέμμα κι έτρεξε.

Την επόμενη μέρα ένας από τους συμμαθητές του φώναξε: "EEEE, η μητέρα σου έχει μόνο ένα μάτι!..."

Ήθελε να πεθάνει. Ήθελε να εξαφανιστεί.

Όταν γύρισε σπίτι της είπε: "αν είναι όλοι να γελάνε μαζί μου εξαιτίας σου τότε καλύτερα να πεθάνεις;!!!"

Αυτή δεν του απάντησε...

"Δεν με ένοιαζε τι είπα ή τι αισθάνθηκε, γιατί ήμουν πολύ νευριασμένος», έλεγε αργότερα σ’ ένα φίλο του. «Ήθελα να φύγω από εκείνο το σπίτι και να μην έχω καμία σχέση μαζί της. Έτσι διάβασα πάρα πολύ σκληρά με σκοπό να φύγω μια μέρα μακριά για σπουδές... και τα κατάφερα, μα ήλθε κι έπιασε αυτή τη δουλειά στη λέσχη για να με βοηθάει... Δεν μπορούσε να πάει κάπου αλλού;… "

Αργότερα, παντρεύτηκε. Αγόρασε ένα δικό του σπίτι. Έκανε δικά του παιδιά κι ήταν ευχαριστημένος με τη ζωή του, τα παιδιά του, την γυναίκα του και τη δουλειά του!

Μια μέρα -μετά από χρόνια απουσίας, όπως ο ίδιος της ζήτησε- η μητέρα του πήγε να τον επισκεφτεί. Δεν είχε δει ποτέ από κοντά τα εγγόνια της.

Μόλις εμφανίστηκε στην πόρτα, τα παιδιά του άρχισαν να γελάνε. Θύμωσε επειδή είχε πάει χωρίς να του το ζητήσει και χωρίς να τον προειδοποιήσει.

Τότε της φώναξε: "Πως τολμάς να έρχεσαι ξαφνικά στο σπίτι μου και να τρομάζεις τα παιδιά μου; Βγες έξω! Φύγε!!"

Η μητέρα του απάντησε γαλήνια: "ΑΑ, πόσο λυπάμαι κύριε! Μάλλον μου έδωσαν λάθος διεύθυνση" κι εξαφανίστηκε, χωρίς να καταλάβουν τα μικρά πως είναι γιαγιά τους…

Πέρασαν χρόνια και μια μέρα βρήκε στο γραμματοκιβώτιο του σπιτιού του μια επιστολή για τη σχολική συγκέντρωση της τάξης του από το δημοτικό σχολείο, που θα γινόταν στην πόλη που γεννήθηκε… Είπε ψέματα στη γυναίκα του ότι θα έκανε ένα επαγγελματικό ταξίδι και πήγε.

Όταν τελείωσε η συγκέντρωση των συμμαθητών, πήγε στο σπίτι όπου μεγάλωσε, μόνο από περιέργεια... Οι γείτονες του είπαν ότι η μητέρα του είχε πεθάνει πρόσφατα. Δεν έβγαλε ούτε ένα δάκρυ.

Του έδωσαν ένα γράμμα που είχε αφήσει γι’ αυτόν:

"Αγαπημένε μου γιε, σε σκέφτομαι συνέχεια. Λυπάμαι που ήρθα στο σπίτι σου και φόβισα τα παιδιά σου. Έμαθα ότι έρχεσαι για την σχολική συγκέντρωση κι ένοιωσα πολύ χαρούμενη. Αλλά φοβάμαι ότι μπορεί να μην είμαι σε θέση να σηκωθώ από το κρεβάτι για να έρθω να σε δω. Έγραψα αυτό το γράμμα να στο δώσουν αν δεν με προφτάσεις… Στεναχωριέμαι που σε έφερνα σε δύσκολη θέση και ντρεπόσουν για μένα όσο ήσουν μικρός. Βλέπεις........όταν ήσουν πολύ μικρός είχες ένα σοβαρό ατύχημα κι έχασες το μάτι σου. Δεν θα μπορούσα να σε βλέπω να μεγαλώνεις με ένα μάτι. Έτσι σου έδωσα το δικό μου. Ήμουν τόσο υπερήφανη που ο γιος μου θα έβλεπε τον κόσμο με την δική μου βοήθεια, με το δικό μου μάτι... Έχεις πάντα όλη την αγάπη μου, η μητέρα σου."

[jovanna]

ela bre gkastroula!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!amannnnnnnnn balte kai kamoia eyxaristi istoria.!!!!!!!!!!!!!!!

[juliana]

Αχ γκαστρούλα μου..μου το ειχαν στειλει αυτο παλιοτερα σε μέιλ σε μορφη παρουσίασης και ειχα συγκινηθει παρα πολύ..το χα δειξει και στην μανα μου..και τα δακρυα πηγαν σύννεφο..

πολυ καλο!!!!!

[Τζοαννα]

Vre koritsi mou,,,

Eilikrina eklapsa...

Kanei dakrya gia mena...

Auti tin eudomada olo dakrizw...

prepei na katalavoume oloi ti simenei mana...

[scarlet30]

Α ρε gastroula....

Με.....(μπιιιιιπ) τωρα....

Τσακωθηκα πριν καμια βδομαδα με τη μανα μου για κατι χαζομαρες.... και αν και ειχα δικιο σε ο,τι ελεγα.... το κακο ειναι οτι της τα ειπα πολυ σκληρα..

Απο προχθες ειμαι με 40 πυρετο...

Μαντεψτε ποιος ετρεξε να μου φερει αναβραζοντα... να μου φτιαξει σουπιτσα και κρεμουλες... να ερχεται να τσεκαρει και να μου φερνει κομπρεσες...

Μαντεψτε επισης ποσες τυψεις μπορει να αισθανθηκα....

Κι ομως ακομα δεν της εχω ζητησει "συγνωμη":blush: (και καλα για να μην παρει θαρρος...:silly:

Μολις ομως σηκωθω απ το κρεβατι θα το κανω.... με μια αγκαλια λουλουδια.... κι ενα ΣΒΟΥΡΗΧΤΟΟΟΟΟ φιλι!!! :laugh:

[marouli32]

Αυτό είναι το ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ.

Είμαι πολύ ασήμαντη για να δίνω συμβουλές όμως θέλω να σας πώ να μη στενοχωρείτε τις μανούλες σας, να μην κρατάτε μούτρα ότι κι αν κάνουν. Κάθε μέρα που περνάτε μαζί τους είναι ανεκτίμητη και δεν θα ξαναυπάρξει. Εγώ μιλάω κάθε μέρα στους γονείς μου και ξέρω ότι με ακούνε από εκεί ψηλά. Δεν περνάει ούτε μία μέρα να μην τους σκεφτώ, γιατί εγώ δεν έχω την πολυτέλεια να τους βλέπω.

[chrysoyla]

Σαν τη μανούλα μας κανένας...

Μακάρι να το ακουσουμε και για εμας αυτό κάποτε...

[Aristina]

Τωρα με εστειλες!!!Οταν διαβαζω τετοια ειναι σαν να με καρφωνεις στην ψυχη!!!Βρε σαν την μανα κανεις!!!!!!!!!!!!!!Λυπαμαι που δεν το καταλαβαινουν ολοι...λυπαμαι πολυ....μπορει η ιστορια να μην ειναι και αληθινη αλλα δυστηχως στην ζωη πολλα τετοια παραδειγματα!!!Αχ....κι εμεις μια μερα θα την καταλαβουμε αλλα γιατι τοτε και οχι τωρα!

[barbie]

Ειχα καιρο να κλάψω έτσι.............πολυ συγκυνητικό!!!!!!!!!

[Argi]

scarlet30 έγραψε:

Α ρε gastroula....

Με.....(μπιιιιιπ) τωρα....

Τσακωθηκα πριν καμια βδομαδα με τη μανα μου για κατι χαζομαρες.... και αν και ειχα δικιο σε ο,τι ελεγα.... το κακο ειναι οτι της τα ειπα πολυ σκληρα..

Απο προχθες ειμαι με 40 πυρετο...

Μαντεψτε ποιος ετρεξε να μου φερει αναβραζοντα... να μου φτιαξει σουπιτσα και κρεμουλες... να ερχεται να τσεκαρει και να μου φερνει κομπρεσες...

Μαντεψτε επισης ποσες τυψεις μπορει να αισθανθηκα....

Κι ομως ακομα δεν της εχω ζητησει "συγνωμη":blush: (και καλα για να μην παρει θαρρος...:silly:

Μολις ομως σηκωθω απ το κρεβατι θα το κανω.... με μια αγκαλια λουλουδια.... κι ενα ΣΒΟΥΡΗΧΤΟΟΟΟΟ φιλι!!! :laugh:

Το λιγότερο που θα πρέπει να κάνεις είναι αυτό: τα λουλούδια και το καλύτερο είναι να μην την στενοχωρήσεις ξανά γιατί πραγματικά όπως είπε και η marouli32, είναι πολύ δύσκολο όταν δεν μπορείς να της ξαναμιλήσεις και να εκφράσεις τα συναισθήματά σου για αυτήν και... και..... και....... :(