ΓΕΙΑ ΣΕ ΟΛΕΣ ΣΑΣ

[menioula]

ΓΕΙΑ ΣΑΣ ΕΙΜΑΙ ΝΕΟ ΜΕΛΟΣ ΕΔΩ ΚΑΙ ΜΕΛΛΟΥΣΑ ΜΑΝΟΥΛΑ!ΕΙΜΑΙ 34 ΕΒΔΟΜΑΔΩΝ.ΜΙΑ ΑΠΟΡΕΙΑ ΕΧΩ!ΕΚΑΝΑ ΤΙΣ ΚΑΘΙΕΡΩΜΕΝΕΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΒΡΕΘΗΚΑΝ ΙΧΝΗ ΠΡΩΤΕΙΝΩΝ ΣΤΑ ΟΥΡΑ ΜΟΥ!ΔΙΑΒΑΣΑ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΙΣΩΣ ΣΗΜΑΔΙ ΠΡΟΕΚΛΑΜΨΙΑΣ.ΞΕΡΕΙ ΚΑΜΙΑ?HELP

[Aristina]

menioula καλως μας ηρθες!!Δυστηχως δεν γνωριζω αλλα ελπιζω να μην ειναι κατι ανησυχητικο....ο γιατρος σιγουρα θα λυσει καθε απορεια σου...μην δισταζεις παρτον τηλεφωνο!

Με το καλο να κρατησεις το παιδακι σου αγκαλιτσα!ευχομαι ολα να πανε καλα και καλη συνεχεια!

[juliana]

menioula καλοσώρισες στην παρέα μας και με το καλο το παιδάκι σου!!!Εγω ειμαι στην 38η εβδομαδα!!Ο πιο κατάλληλος για την απορία σου ειναι ο γιατρός σου.Πάντως τωρα προς το τέλος της εγκυμοσύνης εμφανιζονται διάφορα..εγω π.χ εχω ιχνη αιμοσφαιρινης στα ουρα τις τελευταιες εβδομαδες..και ο γιατρος μου με καθυσηχασε..

Η προεκλαμψια απ όσο γνωρίζω εχει πολλα συμπτωματα ένα απ αυτα και το πιο βασικο ειναι η ηψηλη αρτηριακη πίεση..δεν νομιζω οτι απο μονα τους τα ιχνη πρωτεινης ειναι σημαδι προεκλαμψιας..ενημερωσου απ τον γιατρο σου!!

Φιλιά!!!!

[marimari]

Menioula kalws irthes

sto Mammy

kai me to kalo to mwraki sou.......!!!!

Kalo tha Iran na symbouleuteis ton giatro sou...

[filos`ifigen]

Προεκλαμψία: ένας ύπουλος εχθρός

Η προεκλαμψία είναι ένας πολύ ύπουλος εχθρός

Προσβάλλει το 58% των εγκύων, προκαλώντας σοβαρά προβλήματα και στα έμβρυα

Οι ερευνητές στον χώρο της μαιευτικής έχουν προσφέρει πολλά τα τελευταία χρόνια, έτσι ώστε να αυξηθεί η ασφάλεια και η επιτυχής έκβαση της εγκυμοσύνης στις γυναίκες αναπαραγωγικής ηλικίας, αλλά κι εκείνων που προσεγγίζουν το τέλος της ικανότητάς τους να συλλάβουν. Ωστόσο, σε ένα σημαντικό τομέα στην πάθηση της προεκλαμψίας δεν έχει επιτευχθεί αξιοσημείωτη βελτίωση, παρότι η συχνότητα εμφάνισής της έχει αυξηθεί σχεδόν κατά 33% την τελευταία δεκαετία. Η προεκλαμψία, ή αλλιώς τοξιναιμία της κυήσεως, σήμερα προσβάλλει περίπου το 58% των εγκύων και περιλαμβάνει συμπτώματα, όπως επικινδύνως αυξημένη αρτηριακή πίεση, υπερβολικό πρήξιμο και έκκριση πρωτεϊνών στα ούρα, συνεπεία βλαβών στα νεφρά.

Τυπικά αρχίζει μετά την 20ή εβδομάδα της κύησης και αν εξελιχθεί, μπορεί να απειλήσει τη ζωή του εμβρύου και της μητέρας. Ο μόνος τρόπος «θεραπείας» είναι ο πρόωρος τοκετός.

Ποιες κινδυνεύουν

Αν και δεν υπάρχουν αποδεδειγμένοι τρόποι για την πρόληψη της προεκλαμψίας, ορισμένες καταστάσεις είναι γνωστό ότι μπορούν να αυξήσουν τις πιθανότητες ανάπτυξής της:

3 Η εγκυμοσύνη σε μεγάλη ηλικία.

3 H εγκυμοσύνη πριν από τα 20 χρόνια.

3 Οι πολλαπλές κυήσεις με δύο ή περισσότερα έμβρυα.

3 Η παχυσαρκία πριν ακόμη η γυναίκα μείνει έγκυος είναι η τρίτη συνήθης αιτία. Μεταξύ άλλων, η παχυσαρκία συχνά συνδέεται με αυξημένη πίεση και διαβήτη τύπου 2, καταστάσεις που αυξάνουν τον κίνδυνο για προεκλαμψία.

Στους παράγοντες κινδύνου για εμφάνιση προεκλαμψίας περιλαμβάνονται: Η χρόνια και μη ελεγχόμενη υπέρταση πριν από την εγκυμοσύνη, το ιστορικό υπέρτασης ή προεκλαμψίας σε προηγούμενη εγκυμοσύνη και προβλήματα, όπως νεφροπάθεια, ρευματοειδής αρθρίτιδα, λύκος ή σκληροδερμία.

Επίσης ο κίνδυνος είναι μεγαλύτερος για τις γυναίκες που συλλαμβάνουν το καλοκαίρι, σύμφωνα με μελέτη που δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση Μαιευτικής & Γυναικολογίας

Τι συμβαίνει

Η αύξηση της πίεσης είναι ένα μόνο σύμπτωμα της προεκλαμψίας. Το βασικό πρόβλημα είναι ο ελαττωματικός τρόπος, με τον οποίο τα αιμοφόρα αγγεία ανταποκρίνονται στην παρουσία του εμβρύου. Φυσιολογικά, χημικά σινιάλα από το έμβρυο υποκινούν τη διαστολή των αιμοφόρων αγγείων της μητέρας και κυρίως εκείνων που τροφοδοτούν τον πλακούντα. Με καλή παροχή αίματος στον πλακούντα, το αναπτυσσόμενο έμβρυο λαμβάνει επαρκή τροφή και οξυγόνο.

Στην προεκλαμψία όμως τα αιμοφόρα αγγεία αντί να διαστέλλονται συστέλλονται, περιορίζοντας τη ροή του αίματος προς το έμβρυο και στα εσωτερικά όργανα της μητέρας. Η αυξημένη τάση για θρόμβωση του αίματος της μητέρας επιδεινώνει το πρόβλημα, ελαττώνοντας τη ροή του αίματος προς το έμβρυο. Ορισμένα στοιχεία των επιστημόνων υποδεικνύουν ότι γενετικοί παράγοντες ευθύνονται γι' αυτή την κατάσταση. Oταν λοιπόν η παροχή αίματος μέσω του πλακούντα μειώνεται, το μωρό δεν μπορεί να αναπτυχθεί φυσιολογικά. Επίσης αν η προεκλαμψία επιδεινωθεί μπορεί να οδηγήσει σε εκλαμψία που προκαλεί τον θάνατο της μητέρας και του μωρού.

Τα συμπτώματα

Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν έντονους πονοκεφάλους, πρήξιμο στα πόδια, μειωμένη ποσότητα ούρων, έντονο καρδιακό παλμό, ίλιγγο, κοιλιακό πόνο, βουητό στα αφτιά, πυρετό, υπνηλία, διπλωπία ή θολή όραση ή ξαφνική τύφλωση ή απότομη αύξηση βάρους. Η ήπια προεκλαμψία διαγιγνώσκεται όταν η πίεση της γυναίκας αυξάνεται σε 140/90 mmHg, όταν παρουσιάζεται πρωτεΐνη στα ούρα και όταν εμφανίζεται ασυνήθιστα πολύ πρήξιμο στα χέρια και τα πόδια.

Η πρώτη κίνηση του γιατρού είναι να συστήσει στη γυναίκα ξεκούραση και να ρυθμίσει την πίεσή της. Ορισμένοι συστήνουν τη λήψη ασπιρίνης, για την αποφυγή σχηματισμού θρόμβων, και συμπληρώματα ασβεστίου για τον έλεγχο της πίεσης, αν και δεν υπάρχουν σαφείς αποδείξεις για την αποτελεσματικότητα αυτών των μέσων.

Συστήνουν επίσης στις γυναίκες να ξαπλώνουν στο αριστερό πλευρό όταν ξεκουράζονται ώστε να εμποδίσουν το βάρος της κοιλιάς να μειώσει περισσότερο τη ροή του αίματος προς το έμβρυο. Η μείωση του άλατος δεν συνιστάται καθώς σε κανονικές ποσότητες το αλάτι και το νερό χρειάζονται για να διατηρηθούν τα υγρά του σώματος. Αν τα συντηρητικά μέτρα για τον έλεγχο της προεκλαμψίας αποτύχουν, ο γιατρός δεν έχει άλλη επιλογή από τον πρόωρο τοκετό με καισαρική τομή.

Η πρόληψη

Αν έχετε υψηλή πίεση, θα πρέπει οπωσδήποτε να την κρατήσετε υπό έλεγχο πριν μείνετε έγκυος. Περιορίστε το αλάτι, γυμνάζεστε τακτικά και αν είστε υπέρβαρη, χάστε τουλάχιστον 10% του βάρους σας. Αν παρ' όλα αυτά η πίεση δεν επανέλθει σε φυσιολογικά επίπεδα, περίπου 120/80 ή λιγότερο, o γιατρός θα συστήσει φαρμακευτική αγωγή. Βέβαια, η λήψη ενός απλού διουρητικού και οι αλλαγές στον τρόπο ζωής μπορούν να είναι εξίσου αποτελεσματικές με τα φάρμακα.

http://www.mammyland.com

υπέρταση επιπλέκει την κύηση στο 7% των περιπτώσεων και οι υπερτασικές διαταραχές διακρίνονται σε:

Προεκλαμψία (70%)

Χρόνια (προϋπάρχουσα) υπέρταση (30%)

Χρόνια υπέρταση με προεκλαμψία

Παροδική υπέρταση

Ορισμοί

Αύξηση της αρτηριακής πίεσης (ΑΠ)

Αύξηση της ΑΠ άνω του 140/90mmHg σε τυχαίες μετρήσεις που διαφέρουν μεταξύ τους 6 ώρες όταν η προηγούμενη αρτηριακή πίεση δεν είναι γνωστή. Αύξηση της προηγούμενης τιμής της ΑΠ όταν αυτή είναι γνωστή κατά 30mmHg για την συστολική και 25mmHg για την διαστολική σε δύο τυχαίες μετρήσεις

Πρωτεϊνουρία

Η παρουσία λευκώματος στα ούρα άνω των 100mg/dl σε τυχαίο δείγμα

Οίδημα

Η αύξηση του βάρους άνω των 2,5Kg

Προεκλαμψία

Ως προεκλαμψία ορίζεται η μετά την 20 εβδομάδα της κύησης αύξηση της αρτηριακής πίεσης σε συνδυασμό με πρωτεϊνουρία ή οίδημα ή και τα δύο.

Ανάλογα με την βαρύτητα των παραπάνω συμπτωμάτων η προεκλαμψία διακρίνεται σε μέτρια και σοβαρή ως εξής.

Μέτρια προεκλαμψία

Αρτηριακή Πίεση (ΑΠ): 140-160mmHg / 90-110 mmHg

Πρωτεϊνουρία 0,3-5gr/24h

Οίδημα ως αύξηση του βάρους >1Kg /βδομάδα ή 3Kg/μήνα

Ούρα > 500ml/24h

Σοβαρή προεκλαμψία

ΑΠ: 160/110mmHg

Πρωτεϊνουρία >5gr/24h

Ολιγουρία (<400ml/24h)

Εγκεφαλικές ή οπτικές διαταραχές

Επιγαστραλγία

Πνευμονικό οίδημα ή κυάνωση

Διαταραχή της ηπατικής λειτουργίας

Θρομβοπενία (PLT<150.000)

Χρόνια (προϋπάρχουσα) υπέρταση

Είναι η υπέρταση που εμφανίζεται πριν από τις 20 εβδομάδες και διαρκεί άνω των 42 ημερών μετά τον τοκετό. Διακρίνεται σε

Ήπια (95%) ΑΠ=140-160/90-110 mmHg

Σοβαρή(5%) ΑΠ=>160/110mmHg

Χρόνια (προϋπάρχουσα) υπέρταση με προεκλαμψία

Είναι η αύξηση της αρτηριακής υπέρτασης σε γυναίκες με χρόνια υπέρταση πριν από την κύηση για την συστολική >30mmHg για την διαστολική >15mmHg ή για την ΜΑΠ>20mmHg σε συνδυασμό με πρωτεϊνουρία με ή χωρίς οίδημα.

Παροδική υπέρταση

Είναι η εμφάνιση αρτηριακής υπέρτασης κατά την κύηση ή τις πρώτες 24 ώρες μετά τον τοκετό χωρίς σημεία προεκλαμψίας ή προϋπάρχουσας υπέρτασης. Συνήθως η τιμή της αρτηριακής πίεσης επιστρέφει στα φυσιολογικά εντός 10 ημερών μετά τον τοκετό.

Προεκλαμψία

Η συχνότητά της είναι στις

Πρωτοτόκες 14-20%

Πολυτόκες 5,7-7,3%

Προδιαθεσικοί παράγοντες

Πρώτη κύηση

Πολύδυμη κύηση

Πολυάμνιο

Παχυσαρκία

Προηγούμενη κύηση στην ίδια την μητέρα /αδελφή

Σακχαρώδης διαβήτης

Υδατιδώδη μύλη

Αγγειακές διαταραχές

Υποθρεψία

Πιθανά αίτια

Ανώμαλη τροφοβλαστική διείσδυση

Διαταραχές πηκτικότητας

Αγγειακές ενδοθηλιακές βλάβες

Κακή προσαρμογή του καρδιαγγειακού

Ανοσολογικά αίτια

Γενετική προδιάθεση

Διαιτητικές ανεπάρκειες ή καταχρήσεις

Η πιο πρόσφατη θεωρία παθογένεσης αναγνωρίζει το σημαντικό ρόλο στην βλάβη του ενδοθηλίου που προκαλεί αυξημένο τόνο στα αγγεία από την μια και διαφυγή από τα τριχοειδή από την άλλη. Επιπλέον συνυπάρχει αύξηση των προσταγλανδινών που προκαλεί αγγειόσπασμο και ενεργοποίηση του μηχανισμού πήξης του αίματος που προκαλεί θρομβοπενία και αιμόλυση.

Πρόληψη

Πρωτεϊνική δίαιτα χαμηλή σε περιεκτικότητα άλατος

Διαιτητικά συμπληρώματα

Ασβέστιο: Πιστεύεται ότι το ασβέστιο μέσω διαταραχών της ρενίνης του πλάσματος και της παραθορμόνης καθώς επίσης και της ελάττωσης της αγγειοτενσίνης ΙΙ ελαττώνει την αρτηριακή υπέρταση για αυτό συστήνεται η χορήγηση συμπληρωματικά ασβεστίου σε δόσεις 600mg ασπαρτικού ασβεστίου ή 1500-2000mg στοιχειακού ασβεστίου στο 3ο τρίμηνο της κύησης και πιο συγκεκριμένα μετά από την 24η εβδομάδα της κύησης.

Μαγνήσιο: Η χορήγηση μαγνησίου σε δόση 14 mmol ασπαρτικού υδροχλωρικού μαγνησίου (Trofocard sachs 1x3/tabs 2x3) από το 2ο τρίμηνο σε άλλες εργασίες έχει αποδειχθεί ότι προλαμβάνει την προεκλαμψία, και την προωρότητα ενώ σε άλλες όχι.

Ασπιρίνη: Όπως είναι γνωστό η προεκλαμψία σχετίζεται με αγγειόσπασμο και ενεργοποίηση των πηκτικών μηχανισμών με αύξηση της ενεργοποίησης των αιμοπεταλίων προκαλώντας έτσι διαταραχή της ισορροπίας θρομβαξάνης / προστακυκλίνης. Η χορήγηση χαμηλής δοσολογίας ασπιρίνης αναστέλλει την σύνθεση των προσταγλανδινών με την αμετάκλητη ακετυλίωση και απενεργοποίηση της κυκλοξυγενάσης αναστέλλοντας έτσι την σύνθεση της θρομβαξάνης χωρίς να επηρεάζει την προστακυκλίνη. Η δοσολογία που έχει προταθεί είναι 60-150mg με πιο συνηθισμένη τα 80mg . Όσο αναφορά την έναρξη της θεραπείας, για τον μεν πρώτο τρίμηνο έχει αναφερθεί τερατογόνος δράση με συγγενείς καρδιακές βλάβες και κίνδυνο για ανάπτυξη εμβρυϊκής πνευμονικής υπέρτασης, καθυστέρηση έναρξη ωδίνων, διαταραχές πηκτικότητας στην μητέρα και το έμβρυο καθώς επίσης και χαμηλό δείκτη ευφυΐας. Βέβαια όταν η δοσολογία είναι <100mg οι παραπάνω κίνδυνοι είναι θεωρητικοί. Έτσι λοιπόν ενδείκνυται η χορήγηση 80 mg ασπιρίνης από την 18-20η εβδομάδα καθημερινά λειτουργώντας προληπτικά τόσο για την προεκλαμψία.

Διαταραχές οργάνων

Νεφροί

Όπως είναι γνωστό κατά την κύηση αυξάνεται η νεφρική διήθηση κατά 25-50% με αποτέλεσμα την ελάττωση της κρεατινίνης, της ουρίας και του ουρικού οξέος. Στην προεκλαμψία ο αγγειόσπασμος και η διόγκωση του ενδοθηλίου ελαττώνει την νεφρική διήθηση κατά 50% με αποτέλεσμα να αυξάνεται καταρχήν το ουρικό οξύ και σπανιότερα η κρεατινίνη. Η αύξηση του ουρικού οξέος άνω των 5 ή 5,5 mg/dl αποτελεί προγνωστικό δείκτη για την αύξηση της αρτηριακής πίεσης.

Ήπαρ

Αρχικά το ήπαρ δεν προσβάλλεται ωστόσο αργότερα και στο 10% των περιπτώσεων σε σοβαρή προεκλαμψία έχουν βρεθεί στα τοιχώματα των ηπατικών αγγείων εναποθέσεις ινωδογόνου χωρίς να είναι απαραίτητη η εργαστηριακή ή ιστολογική εμπλοκή του ήπατος. Ωστόσο όμως σε περίπτωση που αυξηθεί η SGOT τότε η αύξηση αυτή έχει πολύ καλή συσχέτιση με τον κοιλιακό πόνο. Η χολερυθρίνη όταν αυξάνεται αφορά την έμμεση. Η ρήξη του ήπατος είναι σοβαρή επιπλοκή με 70% μητρική θνησιμότητα και απαιτεί χειρουργική επέμβαση. Η πορεία της ρήξης είναι διφασική όπου σε πρώτη φάση συμβαίνει νέκρωση , ενδοηπατική αιμορραγία αλλά και υποκάψια αιμορραγία ενώ στην δεύτερη ρήγνυται η κάψα.

Αιματολογικές διαταραχές

Το ινωδογόνο μένει συνήθως φυσιολογικό όπως και στην φυσιολογική εγκυμοσύνη αλλά μπορεί να παρουσιάσει ποιοτικές αλλαγές με την μορφή της δυσινωδογοναιμίας. Επίσης μπορεί να παρατηρηθεί παράταση του χρόνου προθρομβίνης χωρίς όμως οι αλλαγές αυτές να έχουν κλινική σημασία. Με τον αγγειόσπασμο και την διάσπαση του ενδοθηλίου των αγγείων συμβαίνει εναπόθεση αιμοπεταλίων οδηγώντας σε θρομβοπενία(<150.000). Η μεγαλύτερη ωστόσο ελάττωση (<60.000) είναι ο καλύτερος δείκτης για την αποκόλληση του πλακούντα.

Hellp syndrome (Hemolysis, Elevated Liver enzymes, Low platelets)

Η συχνότητά του είναι 2-12% και χαρακτηρίζεται από:

Αιμοπετάλια <100.000 mm3 (πιο σταθερό εύρημα)

SGOT> 72 IU/L

LDH> 600 IU/L

Ολική χολερυθρίνη> 1,2 mg/dl

Η συχνότητα του συνδρόμου είναι μεγαλύτερη σε λευκές πολύτοκες άνω των 25 ετών ενώ τα πρόδρομα σημεία είναι:

Επιγαστραλγία ή άλγος στο δεξιό υποχόνδριο (90%)

Ναυτία και εμετός (50%)

Μη ειδικά συμπτώματα ιογενούς λοίμωξης

Αίσθημα κακουχίας (90%)

Αιματουρία

Αιμορραγία από το γαστρεντερικό σύστημα

Η περιγεννητική θνησιμότητα είναι 7,7-60% ενώ η μητρική 0-24%.

Αντιμετώπιση της προεκλαμψίας

Οριστική θεραπεία της προεκλαμψίας είναι μόνο η αποπεράτωση του τοκετού.

Υπέρταση χωρίς πρωτεινουρία

Οι ασθενείς αντιμετωπίζονται ως εξωτερικοί εφόσον μπορούν να ακολουθήσουν τις οδηγίες του γιατρού, εφόσον το έμβρυο είναι ανώριμο και εφόσον δεν διατρέχει κίνδυνο. Σε περίπτωση απότομης αύξησης της αρτηριακής πίεσης ή εμφάνισης πρωτεϊνουρίας εισαγωγή στο νοσοκομείο ακολουθώντας το επόμενο βήμα.

Μέτρια προεκλαμψία

Εισαγωγή στο νοσοκομείο

Κύηση >37 εβδομάδες με ώριμο τράχηλο συνιστάται πρόκληση τοκετού με αγωγή με Mg2SO4 ενώ σε ανώριμο τράχηλο ή κύηση <37 εβδομάδες τότε απαιτείται:

Κατάκλιση

Δεν απαιτείται αντιϋπερτασική αγωγή

Δίαιτα κανονική

Συνήθως εντός 48ώρου έχουμε αυτόματη διούρηση που οδηγεί σε απώλεια βάρους και διόρθωση της πίεσης.

Σε περίπτωση ωριμότητας ή σοβαρής προεκλαμψίας συνιστάται τοκετός

Σοβαρή προεκλαμψία

Σε κύηση >34 εβδομάδων ή σε περίπτωση ωριμότητας του εμβρύου ή όταν το έμβρυο βρίσκεται σε κίνδυνο συνιστάται αποπεράτωση του τοκετού με Mg2SO4 που συνεχίζεται για 24 ώρες μετά τον τοκετό και αντιϋπερτασική αγωγή εφόσον ΑΠ>160/110mmHg.

Όταν η κύηση είναι μικρότερη των 34 εβδομάδων υπάρχει η γνώμη της αποπεράτωσης του τοκετού ούτως ή άλλως ενώ κατά άλλους συνιστάται παράταση της κύησης μέχρι την πνευμονική ωρίμανση, ή τον εμβρυϊκό /μητρικό κίνδυνο ή μέχρι να ξεπεράσει η κύηση τις 36 εβδομάδες.

Χρόνια (προϋπάρχουσα) υπέρταση

Οι ασθενείς με χρόνια υπέρταση είναι αυξημένου κινδύνου για την ανάπτυξη προεκλαμψίας, αποκόλλησης πλακούντα και πρόωρο τοκετό. Η συχνότητα της προεκλαμψίας είναι 10-50% στις σοβαρές περιπτώσεις εξαρτώμενη από την σοβαρότητα της υπέρτασης ενώ της αποκόλλησης του πλακούντα είναι 0,45% στις ελαφρές περιπτώσεις και 10% στις σοβαρές. Παράγοντες που επηρεάζουν την εμφάνιση της αποκόλλησης είναι η ηλικία της μητέρας, ο τόκος και η γεωγραφική κατανομή. Οι ανεπίπλεκτες γυναίκες με μέτρια υπέρταση έχουν την ίδια περιγεννητική έκβαση σε αντίθεση με αυτές με σοβαρή υπέρταση, νεφρικές βλάβες, προεκλαμψία, ή αποκόλληση πλακούντα όπου η περιγεννητική θνησιμότητα είναι αυξημένη. Αυξημένη είναι επίσης και η μητρική θνησιμότητα που οφείλεται στην κακοήθη αύξηση της πίεσης με αποτέλεσμα την καρδιακή ανεπάρκεια και το αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδια. Τέλος ίδια η κύηση προκαλεί βλάβες τόσο στο καρδιαγγειακό όσο και στους νεφρούς.

Στους ασθενείς με χρόνια υπέρταση συστήνεται να γίνεται διερεύνηση της αιτιολογίας και εκτίμηση της κατάστασή της ώστε να διαχωριστούν οι υψηλού από χαμηλού κινδύνου όπου η αντιμετώπιση είναι διαφορετική.

Συστήνεται ο περιορισμός του βάρους η ημερήσια πρόσληψη 2gr NaCl, η διακοπή καπνίσματος, στρες, καφεΐνης, η ημερήσια ανάπαυση ιδίως μετά τα γεύματα. Οι επισκέψεις στο ιατρό θα πρέπει να γίνονται κάθε 2 εβδομάδες για το πρώτο μισό και κάθε εβδομάδα για την υπόλοιπη κύηση. Η εργαστηριακή εκτίμηση αφορά:

Γενική αίματος

Κρεατινίνη ορού

Ουρικό Οξύ

Κάθαρση κρεατινίνης

Κάλιο ορού

Λεύκωμα και Νάτριο ούρων 24ώρου

κ/κ ούρων κάθε τρίμηνο

Μέτρηση κατεχολαμινών ιδίως σε σοβαρή υπέρταση

Ηλεκτροκαρδιογράφημα

Ενδείξεις εισαγωγής στο νοσοκομείο είναι:

Η παρόξυνση της υπέρτασης

Η εμφάνιση πυελονεφρίτιδας

Η σημαντική λευκωματουρία

Η αύξηση του ουρικού οξέος(>6mg/dl)

Αντιυπερτασική αγωγή λαμβάνουν οι ασθενείς με σοβαρή υπέρταση (>160/110mmHg). Η κύηση στις μεν ελαφρές περιπτώσεις μπορεί να συνεχισθεί έως την 41η εβδομάδα ενώ στις υψηλού κινδύνου να μην υπερβαίνει τις 40 εβδομάδες. Η εμφάνιση προεκλαμψίας είναι ένδειξη αποπεράτωσης του τοκετού.

Στένωση αορτής και εξωκαρδιακές εγχειρήσεις

Γράφει ο Γεώργιος Ν. Τσάκωνας, Καρδιολόγος

Διαταραχές από υπέρταση είναι οι πιο συχνές επιπλοκές της κύησης και η κυριότερη αιτία μητρικής και νεογνικής νοσηρότητας και θνησιμότητας1. Η υπέρταση επιπλέκει το 8-10% των κυήσεων και είναι συχνή αιτία αποκόλλησης του πλακούντα, πνευμονικού οιδήματος, διάχυτης ενδαγγειακής πήξης, εγκεφαλικής αιμορραγίας, ηπατικής, αναπνευστικής και οξείας νεφρικής ανεπάρκειας2. Οι εμβρυικές επιπλοκές περιλαμβάνουν προωρότητα, μειωμένη ενδομήτρια ανάπτυξη, γέννηση νεκρού κυήματος και αυξημένη νεογνική θνησιμότητα.

Γυναίκες με υπέρταση, προϋπάρχουσα της κύησης, έχουν μεγαλύτερη επίπτωση προεκλαμψίας και μεγαλύτερη πιθανότητα για πρόωρο τοκετό, για γέννηση μικρότερου βάρους για την ηλικία κύησης νεογνών, τα οποία με τη σειρά τους είναι επιρρεπή στην ανάπτυξη αρτηριακής υπέρτασης όταν ενηλικιωθούν3.

Οι διαταραχές της αρτηριακής πίεσης στην κύηση μπορούν να διακριθούν σε τρεις κατηγορίες : Χρόνια Υπέρταση, Υπέρταση της κύησης, Προεκλαμψία / εκλαμψία (πίν. 1)

Χρόνια υπέρταση

Ως χρόνια ορίζεται η υπέρταση που προηγείται της κύησης, αυτή που εμφανίζεται πριν απο την 20η εβδομάδα της κύησης και εκείνη η οποία επιμένει πέραν της 6ης εβδομάδας (κατ' άλλους της 12ης) μετά τον τοκετό2. Η διάγνωση συνήθως στηρίζεται σε αύξηση της πίεσης, σε επίπεδα μεγαλύτερα των 140/90 mmHg. Συμβαίνει στο 1-5% των κυήσεων και σχετίζεται με αυξημένες επιπλοκές (15%), όπως καθυστερημένη εμβρυική ανάπτυξη, προωρότητα, αποκόλληση πλακούντα, οξεία νεφρική ανεπάρκεια και υπερτασική κρίση. Οι περισσότερες από τις επιπλοκές συμβαίνουν σε γυναίκες άνω των 30 ετών, με μεγαλύτερη διάρκεια της υπέρτασης ή σ' αυτές που επιπλέκονται με προεκλαμψία. Φαρμακευτική αγωγή συνιστάται στις ασθενείς με χαρακτηριστικά υψηλού κινδύνου. Εάν η κύηση αρχίζει ενώ η γυναίκα λαμβάνει ήδη αντιυπερτασική αγωγή, αυτή, περιλαμβανομένων των διουρητικών, συνήθως συνεχίζεται, με απώτερο σκοπό την προστασία της μητέρας και του εμβρύου από αιφνίδιες αιμοδυναμικές μεταβολές, που συμβαίνουν όταν η θεραπεία αρχίζει για πρώτη φορά. Εντούτοις, παρά τη σύγχρονη αγωγή (πίν. 2), η επίπτωση της νεογνικής θνησιμότητας και της καθυστερημένης εμβρυϊκής ανάπτυξης παραμένει υψηλότερη σε ασθενείς με χρόνια υπέρταση.

Υπέρταση της κύησης

Είναι η υπέρταση που εμφανίζεται μετά την 20η εβδομάδα της κύησης και υποχωρεί προ της 6ης εβδομάδας μετά τον τοκετό2. Διακρίνεται δε, σε παροδική και προεκλαμψία χωρίς ή με πρωτεϊνουρία αντίστοιχα.

Η παροδική υπέρταση συνήθως εμφανίζεται όψιμα κατά το 3ο τρίμηνο της κύησης, με υποχώρηση στο φυσιολογικό μέχρι τη 10η ημέρα μετά τον τοκετό. Πρωτεϊνουρία μπορεί να εμφανισθεί όψιμα στη διαδρομή της προεκλαμψίας, οπότε η διάκριση μεταξύ παροδικής υπέρτασης και προεκλαμψίας είναι δυσχερής. Γι' αυτό, σε αβέβαιες περιπτώσεις η παροδική υπέρταση πρέπει να θεωρείται προεκλαμψία και μέτρα προφύλαξης για εμφάνιση σπασμών και αντιυπερτασική θεραπεία πρέπει να εφαρμόζονται σε ασθενείς με αρτηριακή πίεση μεγαλύτερη των 160/110 mmHg.

Η αιτία της υπέρτασης της κύησης είναι άγνωστη, αλλά συμβαίνει συχνότερα σε πρωτοτόκες γυναίκες, ή σε διαδοχικές κυήσεις από διαφορετικό σύντροφο (στοιχείο που συνηγορεί υπέρ της ύπαρξης ανοσολογικού μηχανισμού). Άλλοι προδιαθεσικοί παράγοντες είναι η αυξημένη ηλικία, η μαύρη φυλή, οι πολλαπλές κυήσεις, η συνυπάρχουσα καρδιακή ή νεφρική νόσος και η χρόνια υπέρταση4.

Τα αιμοδυναμικά χαρακτηριστικά της συνίστανται σε αύξηση της καρδιακής παροχής, πέραν αυτής η οποία συνήθως εμφανίζεται στη φυσιολογική κύηση και συνοδεύεται από έντονη αγγειοσύσπαση, που μειώνει την ενδαγγειακή χωρητικότητα δυσανάλογα σε σχέση με τον φυσιολογικά αυξημένο κυκλοφορούντα όγκο αίματος.Η έγκυος μπορεί να είναι ιδιαιτέρως ευάλωτη σε εγκεφαλοπάθεια. Οι γυναίκες με υπέρταση της κύησης, καθώς και τα έμβρυα πρέπει να προστατεύονται από την αυξημένη νοσηρότητα και θνησιμότητα με ενέργειες που μειώνουν την αρτηριακή πίεση χωρίς να επηρεάζουν τη μητροπλακουντιακή αιμάτωση. Αυτές περιλαμβάνουν ανάπαυση, διατροφή με φυσιολογική ποσότητα νατρίου και λήψη αντιυπερτασικών φαρμάκων. Διαστολική πίεση υψηλότερη των 100 mmHg είναι ενδεικτική επηρεασμένης νεφρικής λειτουργίας που προδιαθέτει σε εμφανή εκλαμψία.

Ιδιαίτερη προσοχή απαιτείται στη χρήση φαρμάκων στην ήπια υπέρταση της κύησης η οποία αντιμετωπίίζονταν με Methyldopa. Η φαρμακευτική αντιμετώπιση της αρτηριακής πίεσης δεν βελτιώνει τη νεογνική έκβαση και μπορεί να σχετίζεται με μειωμένη εμβρυϊκή ανάπτυξη, γι΄ αυτό και συνιστάται αντιυπερτασική αγωγή μόνο όταν η διαστολική αρτηριακή πίεση (ΔΑΠ) παραμένει άνω των 100 mmHg5. Τα φάρμακα που αντενδείκνυνται απολύτως, είναι οι αναστολείς του μετατρεπτικού ενζύμου της αγγειοτασίνης και οι αποκλειστές των υποδοχέων της αγγειοτασίνης II λόγω της πιθανότητας να προκαλούν νεφρική ανεπάρκεια στο νεογνό.

Προεκλαμψία - Εκλαμψία

Προεκλαμψία συνήθως συμβαίνει μετά την 20η εβδομάδα της κύησης στην πρώτη εγκυμοσύνη και σχεδόν στην ολοκλήρωσή της σε πολυτόκες γυναίκες (πίν. 3). Η προεκλαμψία μπορεί να είναι ήπια ή σοβαρή2. Στην ήπια μορφή η συστολική αρτηριακή πίεση (ΣΑΠ) είναι μεγαλύτερη των 140 mmHg και μικρότερη των 160 mmHg, η δε ΔΑΠ είναι μεγαλύτερη των 90 mmHg και μικρότερη των 110 mmHg με συνοδό ήπια πρωτεϊνουρία μικρότερη ή ίση των 5 gr/24h. Στη σοβαρή μορφή προεκλαμψίας η ΣΑΠ και η ΔΑΠ είναι άνω των 160 mmHg και 110 mmHg αντίστοιχα, η πρωτεϊνουρία μεγαλύτερη των 5 gr/24h, τα αιμοπετάλια λιγότερα των 100.000/mm³ και είναι εμφανής η μικροαγγειοπαθητική αιμολυτική αναιμία και η άνοδος των ηπατικών ενζύμων (SGOT, SGPT).

Άλλα συμπτώματα της σοβαρής προεκλαμψίας είναι: επίμονη κεφαλαλγία, διαταραχές της όρασης, πνευμονικό οίδημα και επιγαστραλγία. Η προεκλαμψία πάντοτε σχετίζεται με αυξημένο κίνδυνο της μητέρας και του εμβρύου και μπορεί να εξελιχθεί σε εκλαμψία με απειλητικούς για τη ζωή σπασμούς. Η προεκλαμψία υποχωρεί 24 με 48 ώρες μετά τον τοκετό. Σε μικρό ποσοστό, εκλαμψίας μετά τον τοκετό, με υπέρταση, πρωτεϊνουρία και σπασμούς, μπορεί να συμβεί μέχρι και 10 ημέρες μετά τον τοκετό2.

Ασθενείς με σταθερή, ήπια προεκλαμψία πρέπει να παρακολουθούνται μέχρι να διαπιστωθεί ωριμότητα του αναπνευστικού συστήματος του εμβρύου, ή μέχρι την ολοκλήρωση 37 εβδομάδων κύησης, οπότε ωριμάζει ο εγκέφαλος5. Δεν απαιτείται χορήγηση αντιυπερτασικής αγωγής σ΄ αυτές τις υποομάδες ασθενών.

Η σοβαρή προεκλαμψία όταν εξελιχθεί ταχέως μπορεί να προκαλέσει αιφνίδια απορύθμιση της κατάστασης, τόσο της εγκύου, όσο και του εμβρύου. Ασθενείς με σοβαρή προεκλαμψία που διανύουν ή ολοκληρώνουν την 34η εβδομάδα κύησης, πρέπει να οδηγούνται στη διενέργεια τοκετού αμέσως. Γυναίκες με σοβαρή προεκλαμψία που βρίσκονται στην 24η - 34η εβδομάδα της κύησης, είναι υποψήφιες για νοσοκομειακή νοσηλεία, κλινοστατισμό, 24ωρη ενδοφλέβια χορήγηση MgSO4 για προφύλαξη από σπασμούς, έλεγχο της αρτηριακής πίεσης, παρακολούθηση του εμβρύου και χορήγηση κορτικοστεροειδών για επιτάχυνση της ωρίμανσης του αναπνευστικού συστήματος του (πίν. 2).

Οι ενδείξεις για πρόωρο τοκετό, περιλαμβάνουν : την εκλαμψία, την ανθεκτική και σοβαρή υπέρταση - παρά τη χορήγηση μέγιστων δόσεων τριών διαφορετικών αντιυπερτασικών φαρμάκων -, τη συμπλήρωση 34 εβδομάδων κύησης και την εμφάνιση συνδρόμου HELLP (αιμόλυση, αύξηση τρανσαμινασών, μείωση αιμοπεταλίων). Λόγω του υπάρχοντος κινδύνου για την έγκυο και το έμβρυο, η παρακολούθηση πρέπει να γίνεται σε τριτοβάθμια εξειδικευμένα κέντρα, υπό στενή παρακολούθηση. Πρώτιστος σκοπός της θεραπείας είναι η πρόληψη εγκεφαλικών επιπλοκών, καθώς και η μείωση της συστολικής αρτηριακής πίεσης κάτω των 126 mmHg, αλλά όχι χαμηλότερη των 105 mmHg και της διαστολικής μεταξύ 90 και 105 mmHg. Ως αρχική θεραπεία συνιστάται η χορήγηση Hydralazine ενδοφλεβίως 5 mg ανά 20 min, μέχρι συνολικής δόσης 20 mg. Αν δεν υπάρξει αποτέλεσμα, ή εμφανιστούν ανεπιθύμητες ενέργειες στην εγκυμονούσα (ταχυκαρδία, κεφαλαλγίες, ναυτία), μπορούν να δοθούν Labetalol (20 mg ενδοφλεβίως) ή Νifedipine (10 mg από του στόματος).

Βιβλιογραφία

1. Witlin A, Sibai B : Hypertension. Clin Obstet Gynecol 1998, 41:533 - 544.

2. Chari RS, et al : Hypertension during pregnancy : Diagnosis, pathophysiology, and management. In : Elkayam U, Gleicher N (eds): Cardiac Problems in Pregnancy. 3nd ed. New York, Wiley - Liss, 1998, pp 257 - 273.

3. Law CM, Shiell AW : Is blood pressure inversely related to birth weight? The strength of evidence from a systematic revew of the literature. J Hypertens 1996, 14:935.

4. Ness RB, Roberts JM : Heterogeneous causes constituting the single syndrome of preeclampsia. Am J Obstet Gynecol 1996, 175:1365.

5. Sibai BM : Treatment of hypertension in pregnant women. N Engl J Med 1996, 335:273.