Ο άντρας μου με πιέζει να θηλάσω

[Marypnk]

Καλησπέρα σε όλα τα μέλη!

Ανοίγω ένα θέμα το οποίο δεν ξερω ακριβώς πως να το πιάσω και που θα καταλήξω αλλά νιώθω να με τρώει καθε μερα πιο πολύ. 

Στις 16/2 γεννησα ενα κοριτσάκι στην 41η εβδομάδα με καισαρική. Περασα δύσκολα στη γεννα κοιλοπονουσα 2 μερες πριν γεννήσω χωρις αποτέλεσμα, ημουν αυπνη, οταν πηγα στο μαιευτήριο πηγα ημιλυποθυμη ,επισκληριδιο δε μου καναν τις πρωτες 5 ωρες ( εχοντας τεχνητους πονους) ενω ζητουσα απεγνωσμένα και γενικα κουράστηκα αρκετά και γεννησα μετα απο 16 ωρες. Το μωρο μου το εβαλαν στο στηθος στην ανάνηψη και θηλαζε για τουλάχιστον 40 λεπτά. Στη συνεχεια αντιμετωπιζα προβλήματα, εκλαιγε παρα πολύ, δε μπορουσα να το τοποθετησω καλα μόνη μου, οταν τα καταφερνα ακομα και μια ωρα να το ειχα στο στηθος μολις το εβγαζα εκλαιγε σπαρακτικα και δεν ηξερα τι του φταιει. Οσο ημουνα στο μαιευτήριο δεν ειχα βοήθεια, ο αντρας μου δε μπορούσε να ειναι μαζι μου το βράδυ κι εγω ειχα ολη μερα το μωρό μου το οποίο δεν έτρωγε και πεινουσε κι εγω με το ζορι ήθελα να το θηλασω. Για να μη τα πολυλογώ γυρισαμε σπίτι και τις πρώτες μερες ειχαμε βοήθεια τη θεια του αντρα μου η οποία μου ειπε πως προφανώς δεν εχω γαλα και το μωρό ειναι νηστικό οποτε του δωσαμε φορμουλα. Σωσρι λάθος δε θα μάθω ποτε. Μεσα στη μερα το ειχα ομως συνέχεια στο στηθος και εκανα πολλες φορες προσπάθεια να θηλασω αποκλειστικά, αγορασα και θήλαστρο αλλά εβλεπα πως βγαζω λίγο γαλα. Δεν ξέρω τι πηγε λαθος πραγματικά το θέμα μου ειναι οτι ο αντρας μου με πιεζει πολυ να θηλασω, εχω φτασει πολλες φορες στα ορια μου, η ψυχολογία μου απο τις τύψεις και τις ενοχες και την κουραση δεν ειναι καλή και παρολα αυτα εκεινος μου λεει πως έχω γάλα και θα ηθελε ιδανικα να θηλαζω για 3 χρόνια. Και να ρωτησω κατι βρε παιδια ; απο ποτε εχουν άποψη για τον θηλασμο; δε λεω ειναι και παιδιά τους και θελουν το καλύτερο αλλά αν δεν γινεται τι να κάνουμε; Πριν μερες αποφάσισα να αποθηλασω σιγα σιγα και για πρωτη φορα ενιωσα ότι ειμαι καλα και δεν εχω πλεον τυψεις για εμένα και το μωρο μου ,αλλα επειτα ακολούθησε ενας τσακωμος για ακυρο λογο μεσα στον οποίο θιχτηκε και το κομματι του θηλασμου. Και απο τοτε αντε ξανα μανα να προσπαθώ για επαναγαλακτισμο μεχρι που νοικιασα και νοσονομειανο θήλαστρο. Στο μεταξύ δεν θελει να εχουμε βοήθεια, ερχεται η μητέρα μου λιγες ωρες τα πρωινά και πανω στον τσακωμο μου το χτυπησε κι αυτό. Δεν ξερω αν έχω επιλόχειο ή αν απλά η συμπεριφορά του αντρα μου με έχει ισοπεδωσει αλλά νιώθω τοσο μπερδεμένη για το αν εκτελώ καλα τον ρολο μου ως μητέρα που το μωρο μου το οποιο λατρευω βλεπει κατα βαση μια θλιμμενη και αγχωμένη μαμα..

[eva96]

στις πριν 53 λεπτά, ο/η Marypnk είπε:

Καλησπέρα σε όλα τα μέλη!

Ανοίγω ένα θέμα το οποίο δεν ξερω ακριβώς πως να το πιάσω και που θα καταλήξω αλλά νιώθω να με τρώει καθε μερα πιο πολύ. 

Στις 16/2 γεννησα ενα κοριτσάκι στην 41η εβδομάδα με καισαρική. Περασα δύσκολα στη γεννα κοιλοπονουσα 2 μερες πριν γεννήσω χωρις αποτέλεσμα, ημουν αυπνη, οταν πηγα στο μαιευτήριο πηγα ημιλυποθυμη ,επισκληριδιο δε μου καναν τις πρωτες 5 ωρες ( εχοντας τεχνητους πονους) ενω ζητουσα απεγνωσμένα και γενικα κουράστηκα αρκετά και γεννησα μετα απο 16 ωρες. Το μωρο μου το εβαλαν στο στηθος στην ανάνηψη και θηλαζε για τουλάχιστον 40 λεπτά. Στη συνεχεια αντιμετωπιζα προβλήματα, εκλαιγε παρα πολύ, δε μπορουσα να το τοποθετησω καλα μόνη μου, οταν τα καταφερνα ακομα και μια ωρα να το ειχα στο στηθος μολις το εβγαζα εκλαιγε σπαρακτικα και δεν ηξερα τι του φταιει. Οσο ημουνα στο μαιευτήριο δεν ειχα βοήθεια, ο αντρας μου δε μπορούσε να ειναι μαζι μου το βράδυ κι εγω ειχα ολη μερα το μωρό μου το οποίο δεν έτρωγε και πεινουσε κι εγω με το ζορι ήθελα να το θηλασω. Για να μη τα πολυλογώ γυρισαμε σπίτι και τις πρώτες μερες ειχαμε βοήθεια τη θεια του αντρα μου η οποία μου ειπε πως προφανώς δεν εχω γαλα και το μωρό ειναι νηστικό οποτε του δωσαμε φορμουλα. Σωσρι λάθος δε θα μάθω ποτε. Μεσα στη μερα το ειχα ομως συνέχεια στο στηθος και εκανα πολλες φορες προσπάθεια να θηλασω αποκλειστικά, αγορασα και θήλαστρο αλλά εβλεπα πως βγαζω λίγο γαλα. Δεν ξέρω τι πηγε λαθος πραγματικά το θέμα μου ειναι οτι ο αντρας μου με πιεζει πολυ να θηλασω, εχω φτασει πολλες φορες στα ορια μου, η ψυχολογία μου απο τις τύψεις και τις ενοχες και την κουραση δεν ειναι καλή και παρολα αυτα εκεινος μου λεει πως έχω γάλα και θα ηθελε ιδανικα να θηλαζω για 3 χρόνια. Και να ρωτησω κατι βρε παιδια ; απο ποτε εχουν άποψη για τον θηλασμο; δε λεω ειναι και παιδιά τους και θελουν το καλύτερο αλλά αν δεν γινεται τι να κάνουμε; Πριν μερες αποφάσισα να αποθηλασω σιγα σιγα και για πρωτη φορα ενιωσα ότι ειμαι καλα και δεν εχω πλεον τυψεις για εμένα και το μωρο μου ,αλλα επειτα ακολούθησε ενας τσακωμος για ακυρο λογο μεσα στον οποίο θιχτηκε και το κομματι του θηλασμου. Και απο τοτε αντε ξανα μανα να προσπαθώ για επαναγαλακτισμο μεχρι που νοικιασα και νοσονομειανο θήλαστρο. Στο μεταξύ δεν θελει να εχουμε βοήθεια, ερχεται η μητέρα μου λιγες ωρες τα πρωινά και πανω στον τσακωμο μου το χτυπησε κι αυτό. Δεν ξερω αν έχω επιλόχειο ή αν απλά η συμπεριφορά του αντρα μου με έχει ισοπεδωσει αλλά νιώθω τοσο μπερδεμένη για το αν εκτελώ καλα τον ρολο μου ως μητέρα που το μωρο μου το οποιο λατρευω βλεπει κατα βαση μια θλιμμενη και αγχωμένη μαμα..

Καταρχην να σου ζησει το μωρακι και να το δεις οπως επιθυμεις. Νευριάζω με τον αντρα σου γιατι θελει να θηλασεις, δεν θελει να εχετε βοηθεια και εχει αποψη για ολους και για ολα. Αν δεν αισθανεσαι καλα με τον θηλασμο το κοβεις χωρις δευτερη σκεψη. Πανω απο ολα θελουμε μια μαμα που να ειναι καλα για να είναι και το μωρο καλα. Να ξερεις ολα τα καταλαβαινουν τα μωρα και αντιδρουν αναλογως. Δευτερον εισαι απο καισαρικη τομη που συμμαινει οτι χρειαζεσαι βοηθεια για να προσαρμοστεις σε μια νεα πραγματικότητα που περιλαμβάνει και ενα μωρο. Τι θελει ακριβως... Να εξαντληθεις τελειως απο την αυπνια και την δυσκολια του να θηλασεις; Βαλε ορια!!! Εκεινος βοηθαει στο σπιτι και στο παιδι; Πως ειναι απεναντι σου;

[barb2019]

Καλησπέρα και να σου ζήσει το μωράκι σου. Έχεις ταλαιπωρηθεί πολύ αυτόν τον καιρό. Ο θηλασμός για να εδραιωθεί θελει ψυχικη ηρεμια και πολύ βοήθεια απο τον περίγυρο. Εγω θήλασα την πρώτη μου κόρη 3 χρόνια και τώρα  με τον γιο μου διανύουμε τον πρώτο χρόνο. Ειχα καλούς φυσικούς τοκετους, ημουν ήρεμη και ειχα βοηθεια για τα πρακτικα ζητηματα απο την μαμα μου και τον συζυγο με αποτελεσμα να αφοσιωθώ στον θηλασμό. Στην αρχη και εγω δεν ειχα πολυ γαλα, ταλαιπωρουμουν με ματωμενες θηλες, κτλ ομως τα κατάφερα. Όλα αυτά στα λέω για να καταλάβεις ότι με το δίκιο σου αισθάνεσαι όπως αισθάνεσαι. Δυσκολεύτηκες πάρα πολύ κορίτσι μου απο τον τοκετό κιολας και με τόση κούραση, ορμόνες στο κόκκινο και χωρίς βοήθεια εννοείται ότι θα δυσκολευτείς στον θηλασμό. Το γεγονος οτι νοιώθεις καλύτερα όταν δίνεις φόρμουλα δεν πρέπει να σε κάνει να αισθάνεσαι τύψεις γιατί πάνω απ' όλα το μωρό σου χρειάζεται μια ήρεμη μαμά. Ο άντρας σου οφείλει να σε στηρίξει και να σεβαστεί οποία απόφαση πάρεις και να μην σου βάζει χρονοδιάγραμματα ούτε να καθορίζει ποιος θα σε βοηθά με αυταρχικό τρόπο. Να προσηλωθεις στο μωρό σου και να χαρείς αυτούς τους πρώτους μήνες μαζί του. Εάν νοιώθεις ότι ζοριζεσε μπορείς να ζητήσεις ψυχολογική υποστήριξη που μπορεί να είναι δωρεάν και τηλεφωνικά από οργανισμούς σαν την Φαιναρετη.

[annie!]

στις πριν 8 ώρες, ο/η Marypnk είπε:

Καλησπέρα σε όλα τα μέλη!

Ανοίγω ένα θέμα το οποίο δεν ξερω ακριβώς πως να το πιάσω και που θα καταλήξω αλλά νιώθω να με τρώει καθε μερα πιο πολύ. 

Στις 16/2 γεννησα ενα κοριτσάκι στην 41η εβδομάδα με καισαρική. Περασα δύσκολα στη γεννα κοιλοπονουσα 2 μερες πριν γεννήσω χωρις αποτέλεσμα, ημουν αυπνη, οταν πηγα στο μαιευτήριο πηγα ημιλυποθυμη ,επισκληριδιο δε μου καναν τις πρωτες 5 ωρες ( εχοντας τεχνητους πονους) ενω ζητουσα απεγνωσμένα και γενικα κουράστηκα αρκετά και γεννησα μετα απο 16 ωρες. Το μωρο μου το εβαλαν στο στηθος στην ανάνηψη και θηλαζε για τουλάχιστον 40 λεπτά. Στη συνεχεια αντιμετωπιζα προβλήματα, εκλαιγε παρα πολύ, δε μπορουσα να το τοποθετησω καλα μόνη μου, οταν τα καταφερνα ακομα και μια ωρα να το ειχα στο στηθος μολις το εβγαζα εκλαιγε σπαρακτικα και δεν ηξερα τι του φταιει. Οσο ημουνα στο μαιευτήριο δεν ειχα βοήθεια, ο αντρας μου δε μπορούσε να ειναι μαζι μου το βράδυ κι εγω ειχα ολη μερα το μωρό μου το οποίο δεν έτρωγε και πεινουσε κι εγω με το ζορι ήθελα να το θηλασω. Για να μη τα πολυλογώ γυρισαμε σπίτι και τις πρώτες μερες ειχαμε βοήθεια τη θεια του αντρα μου η οποία μου ειπε πως προφανώς δεν εχω γαλα και το μωρό ειναι νηστικό οποτε του δωσαμε φορμουλα. Σωσρι λάθος δε θα μάθω ποτε. Μεσα στη μερα το ειχα ομως συνέχεια στο στηθος και εκανα πολλες φορες προσπάθεια να θηλασω αποκλειστικά, αγορασα και θήλαστρο αλλά εβλεπα πως βγαζω λίγο γαλα. Δεν ξέρω τι πηγε λαθος πραγματικά το θέμα μου ειναι οτι ο αντρας μου με πιεζει πολυ να θηλασω, εχω φτασει πολλες φορες στα ορια μου, η ψυχολογία μου απο τις τύψεις και τις ενοχες και την κουραση δεν ειναι καλή και παρολα αυτα εκεινος μου λεει πως έχω γάλα και θα ηθελε ιδανικα να θηλαζω για 3 χρόνια. Και να ρωτησω κατι βρε παιδια ; απο ποτε εχουν άποψη για τον θηλασμο; δε λεω ειναι και παιδιά τους και θελουν το καλύτερο αλλά αν δεν γινεται τι να κάνουμε; Πριν μερες αποφάσισα να αποθηλασω σιγα σιγα και για πρωτη φορα ενιωσα ότι ειμαι καλα και δεν εχω πλεον τυψεις για εμένα και το μωρο μου ,αλλα επειτα ακολούθησε ενας τσακωμος για ακυρο λογο μεσα στον οποίο θιχτηκε και το κομματι του θηλασμου. Και απο τοτε αντε ξανα μανα να προσπαθώ για επαναγαλακτισμο μεχρι που νοικιασα και νοσονομειανο θήλαστρο. Στο μεταξύ δεν θελει να εχουμε βοήθεια, ερχεται η μητέρα μου λιγες ωρες τα πρωινά και πανω στον τσακωμο μου το χτυπησε κι αυτό. Δεν ξερω αν έχω επιλόχειο ή αν απλά η συμπεριφορά του αντρα μου με έχει ισοπεδωσει αλλά νιώθω τοσο μπερδεμένη για το αν εκτελώ καλα τον ρολο μου ως μητέρα που το μωρο μου το οποιο λατρευω βλεπει κατα βαση μια θλιμμενη και αγχωμένη μαμα..

Να σου ζήσει το μωράκι σου κορίτσι μου!!! Λυπάμαι πάρα πολύ για την αντιμετώπιση του άντρα σου. Θα σου πω το κλασικό κλισέ που όμως ισχύει απόλυτα για να είναι καλά το μωρό πρέπει πρώτα να είναι καλά η μαμά!! Εάν δεν θέλεις να θηλάσεις γιατί δε σου βγαίνει δεν είσαι καλά ή απλά δε γουστάρεις (που απ ότι καταλαβαίνω δεν ισχύει στην περίπτωση σου) δε θα θηλάσεις!!! Είναι καθαρά δική σου επιλογή. Είτε με ξένο είτε με το δικό σου γάλα το μωράκι σου θα μεγαλώσει και θα είναι καλά!!! ΕΣΥ πρέπει να είσαι ήρεμη!! Επίσης χρειάζεσαι βοήθεια αυτό τον καιρό. Ο οργανισμός προσπαθεί να συνέλθει από την γέννα, πόσο μάλλον από ένα μεγάλο χειρουργείο!!  Προσπάθησε να κάνεις μια ήρεμη συζήτηση μαζί του κ να του εξηγήσεις πως δεν μπορείς να συνεχίσεις το θηλασμό κ πως χρειάζεσαι βοήθεια. Πρέπει πρώτα να είσαι εσύ καλά!!! Στην τελική δεν του πέφτει κανένας μα κανένας λόγος ειδικά στο θέμα του θηλασμού. Η νέα μανούλα χρειάζεται στήριξη κ όχι πίεση!!! Ο άντρας σου έχει άδεια; Είναι στο σπίτι ή είσαι μόνη τα πρωινά με το μωρό; Γιατί αν είσαι μόνη πάλι μπορείς να του εξηγήσεις πως χρειάζεσαι βοήθεια. Σου στέλνω μια τεράστια αγκαλιά!!!

[Jaipur]

Εννοείται ότι δεν θα θηλάσεις εφόσον αυτό είναι κάτι που σου προκαλεί στρες. Έχεις καταφέρει έναν αληθινό θαύμα, έφερες στη ζωή έναν άνθρωπο. Και δεν είναι κάτι ανώδυνο αυτό. Οι πρώτοι μήνες είναι εξαιρετικά δύσκολοι και πρέπει το περιβάλλον σου να σε φροντίσει. Μην αμελείς τον εαυτό σου. Το αν είσαι καλή μαμά δεν κρίνεται σε καμία περίπτωση από το αν θηλάζεις- αυτά είναι αστεία πράγματα. Δεν κατανοώ το πώς ο σύζυγός σου απαιτεί από εσένα και ταυτόχρονα δεν θέλει να έχεις βοήθεια από αλλού - αυτό είναι βασανιστήριο! Και τελικά αν είναι τόσο υπέρμαχος του θηλασμού - και μάλιστα για 3 χρόνια (!!!) που προφανώς δεν γνωρίζει τι σημαίνει θηλασμός και τι συνεπάγεται για την καθημερινότητα της γυναίκας - ας το θηλάσει εκείνος! Το σώμα σου είναι δικό σου και θα το διαχειριστείς όπως εσύ αισθάνεσαι. 

[afr]

στις πριν 9 ώρες, ο/η Marypnk είπε:

Καλησπέρα σε όλα τα μέλη!

Ανοίγω ένα θέμα το οποίο δεν ξερω ακριβώς πως να το πιάσω και που θα καταλήξω αλλά νιώθω να με τρώει καθε μερα πιο πολύ. 

Στις 16/2 γεννησα ενα κοριτσάκι στην 41η εβδομάδα με καισαρική. Περασα δύσκολα στη γεννα κοιλοπονουσα 2 μερες πριν γεννήσω χωρις αποτέλεσμα, ημουν αυπνη, οταν πηγα στο μαιευτήριο πηγα ημιλυποθυμη ,επισκληριδιο δε μου καναν τις πρωτες 5 ωρες ( εχοντας τεχνητους πονους) ενω ζητουσα απεγνωσμένα και γενικα κουράστηκα αρκετά και γεννησα μετα απο 16 ωρες. Το μωρο μου το εβαλαν στο στηθος στην ανάνηψη και θηλαζε για τουλάχιστον 40 λεπτά. Στη συνεχεια αντιμετωπιζα προβλήματα, εκλαιγε παρα πολύ, δε μπορουσα να το τοποθετησω καλα μόνη μου, οταν τα καταφερνα ακομα και μια ωρα να το ειχα στο στηθος μολις το εβγαζα εκλαιγε σπαρακτικα και δεν ηξερα τι του φταιει. Οσο ημουνα στο μαιευτήριο δεν ειχα βοήθεια, ο αντρας μου δε μπορούσε να ειναι μαζι μου το βράδυ κι εγω ειχα ολη μερα το μωρό μου το οποίο δεν έτρωγε και πεινουσε κι εγω με το ζορι ήθελα να το θηλασω. Για να μη τα πολυλογώ γυρισαμε σπίτι και τις πρώτες μερες ειχαμε βοήθεια τη θεια του αντρα μου η οποία μου ειπε πως προφανώς δεν εχω γαλα και το μωρό ειναι νηστικό οποτε του δωσαμε φορμουλα. Σωσρι λάθος δε θα μάθω ποτε. Μεσα στη μερα το ειχα ομως συνέχεια στο στηθος και εκανα πολλες φορες προσπάθεια να θηλασω αποκλειστικά, αγορασα και θήλαστρο αλλά εβλεπα πως βγαζω λίγο γαλα. Δεν ξέρω τι πηγε λαθος πραγματικά το θέμα μου ειναι οτι ο αντρας μου με πιεζει πολυ να θηλασω, εχω φτασει πολλες φορες στα ορια μου, η ψυχολογία μου απο τις τύψεις και τις ενοχες και την κουραση δεν ειναι καλή και παρολα αυτα εκεινος μου λεει πως έχω γάλα και θα ηθελε ιδανικα να θηλαζω για 3 χρόνια. Και να ρωτησω κατι βρε παιδια ; απο ποτε εχουν άποψη για τον θηλασμο; δε λεω ειναι και παιδιά τους και θελουν το καλύτερο αλλά αν δεν γινεται τι να κάνουμε; Πριν μερες αποφάσισα να αποθηλασω σιγα σιγα και για πρωτη φορα ενιωσα ότι ειμαι καλα και δεν εχω πλεον τυψεις για εμένα και το μωρο μου ,αλλα επειτα ακολούθησε ενας τσακωμος για ακυρο λογο μεσα στον οποίο θιχτηκε και το κομματι του θηλασμου. Και απο τοτε αντε ξανα μανα να προσπαθώ για επαναγαλακτισμο μεχρι που νοικιασα και νοσονομειανο θήλαστρο. Στο μεταξύ δεν θελει να εχουμε βοήθεια, ερχεται η μητέρα μου λιγες ωρες τα πρωινά και πανω στον τσακωμο μου το χτυπησε κι αυτό. Δεν ξερω αν έχω επιλόχειο ή αν απλά η συμπεριφορά του αντρα μου με έχει ισοπεδωσει αλλά νιώθω τοσο μπερδεμένη για το αν εκτελώ καλα τον ρολο μου ως μητέρα που το μωρο μου το οποιο λατρευω βλεπει κατα βαση μια θλιμμενη και αγχωμένη μαμα..

Καλημέρα κορίτσι μου και να σου ζήσει το μωράκι σου! Αρχικά όσον αφορά τη βοήθεια, εάν ο άντρας σου δε θέλει να έρχεται να σε βοηθάει η μαμά σου, να απαιτήσεις να κάνει αυτός όλα όσα χρειάζεσαι αυτή την περίοδο. Τέλος όσον αφορά τον θηλασμό, να μη θηλασεις εννοείται εφόσον σε κάνει κ αισθάνεσαι έτσι.  Όπως είπαν όλα τα κορίτσια σημασία έχει να είσαι καλά εσύ, να έχεις μια όμορφη ψυχολογία και έτσι θα πετάει κ το μωράκι σου!!! Κ στον άντρα σου η απάντηση μου στη θέση σου, θα ήταν ότι όταν αποκτήσεις στήθος κ γεννήσεις, τότε μπορείς να έχεις άποψη και να θηλασεις εσύ.  Ως τότε να μη δέχεσαι την άποψη ΚΑΝΕΝΟΣ σχετικά με τον θηλασμό,  παρά μόνο να ακολουθείς τα συναισθήματα κ τις επιθυμίες σου!

[Xrisa95]

Γεια σου Μαίρη χαίρομαι που έμαθα ότι γέννησες κ είστε  υγιείς.  🩷 γεννήσαμε με μια μέρα διαφορά εγώ στις 17/02. 
 

ήσουν κ στο γκρουπάκι μας με τ μωράκια του Φεβρουαρίου 2025! 🩵

 

ως ένα σημείο μπορώ να καταλάβω ότι ο άντρας σου ως γονιός μπορεί να θέλει πχ κάποια πράγματα σχετικά με το παιδί αλλά ως ένα σημείο. Από την στιγμή που πιέζεσαι θα έπρεπε να κατανοεί κ εκείνος τις συνθήκες! Με το ζόρι δεν γίνεται τίποτα σωστά!

 

καθιστε μιλήστε κ εξήγησε του πως το βιώνεις κ τι θα ήθελες! Σαφώς να συμπεριλάβεις κ το γεγονός ότι λίγη βοήθεια δεν έβλαψε ποτέ κανένα κ ίσα ίσα δεν είναι μόνο η βοήθεια αλλά κ η παρέα πχ από την μαμά σου. Όταν ειδικά αποκτάς το πρώτο παιδί το σοκ είναι μεγάλο. Το ξέρω! Η αϋπνία, η ξαφνική αλλαγή της ζωής 360•, οι ορμόνες κτλ κτλ. 
 

Μέσα σε όλα αυτά είναι κρίμα κ άδικο να νιώθεις ότι έχεις θέματα κ με τον σύζυγο. 
 

Ολα θα πάνε καλά είμαι σίγουρη! Πάντα κάθε αρχή είναι κ δύσκολη αλλά θα το βρείτε 🩷🩷🩷🩷

[ds150e]

Μαλλον ο συζηγος ακομα θηλαζει ή κατα βάθος ήθελε να θηλάζει και δε το ξερει...

αν ειναι δυνατον... ταλαιπωρεισαι και εσυ και το παιδι σου ανευ λογου, καλο ειναι να θηλασεις λιγο για τα αντισωματα αλλα οχι να ζοριζεστε κιολας...

Το επομενο εαν θελει να το κυοφορησει αυτος και να το θηλασει εως τα 18 - βαλε τα ορια σου και οφειλει να τα σεβαστει και αυτος και η θεια του και η γιαγια του..

 

χαλαρωσε, ευχαριστήσου το παιδακι σου και ταισε το οτι μπορεις αρκει να ειναι και αυτο και εσυ γερο και χαρουμενο! 

[evaioan]

στις πριν 17 ώρες, ο/η Marypnk είπε:

Καλησπέρα σε όλα τα μέλη!

Ανοίγω ένα θέμα το οποίο δεν ξερω ακριβώς πως να το πιάσω και που θα καταλήξω αλλά νιώθω να με τρώει καθε μερα πιο πολύ. 

Στις 16/2 γεννησα ενα κοριτσάκι στην 41η εβδομάδα με καισαρική. Περασα δύσκολα στη γεννα κοιλοπονουσα 2 μερες πριν γεννήσω χωρις αποτέλεσμα, ημουν αυπνη, οταν πηγα στο μαιευτήριο πηγα ημιλυποθυμη ,επισκληριδιο δε μου καναν τις πρωτες 5 ωρες ( εχοντας τεχνητους πονους) ενω ζητουσα απεγνωσμένα και γενικα κουράστηκα αρκετά και γεννησα μετα απο 16 ωρες. Το μωρο μου το εβαλαν στο στηθος στην ανάνηψη και θηλαζε για τουλάχιστον 40 λεπτά. Στη συνεχεια αντιμετωπιζα προβλήματα, εκλαιγε παρα πολύ, δε μπορουσα να το τοποθετησω καλα μόνη μου, οταν τα καταφερνα ακομα και μια ωρα να το ειχα στο στηθος μολις το εβγαζα εκλαιγε σπαρακτικα και δεν ηξερα τι του φταιει. Οσο ημουνα στο μαιευτήριο δεν ειχα βοήθεια, ο αντρας μου δε μπορούσε να ειναι μαζι μου το βράδυ κι εγω ειχα ολη μερα το μωρό μου το οποίο δεν έτρωγε και πεινουσε κι εγω με το ζορι ήθελα να το θηλασω. Για να μη τα πολυλογώ γυρισαμε σπίτι και τις πρώτες μερες ειχαμε βοήθεια τη θεια του αντρα μου η οποία μου ειπε πως προφανώς δεν εχω γαλα και το μωρό ειναι νηστικό οποτε του δωσαμε φορμουλα. Σωσρι λάθος δε θα μάθω ποτε. Μεσα στη μερα το ειχα ομως συνέχεια στο στηθος και εκανα πολλες φορες προσπάθεια να θηλασω αποκλειστικά, αγορασα και θήλαστρο αλλά εβλεπα πως βγαζω λίγο γαλα. Δεν ξέρω τι πηγε λαθος πραγματικά το θέμα μου ειναι οτι ο αντρας μου με πιεζει πολυ να θηλασω, εχω φτασει πολλες φορες στα ορια μου, η ψυχολογία μου απο τις τύψεις και τις ενοχες και την κουραση δεν ειναι καλή και παρολα αυτα εκεινος μου λεει πως έχω γάλα και θα ηθελε ιδανικα να θηλαζω για 3 χρόνια. Και να ρωτησω κατι βρε παιδια ; απο ποτε εχουν άποψη για τον θηλασμο; δε λεω ειναι και παιδιά τους και θελουν το καλύτερο αλλά αν δεν γινεται τι να κάνουμε; Πριν μερες αποφάσισα να αποθηλασω σιγα σιγα και για πρωτη φορα ενιωσα ότι ειμαι καλα και δεν εχω πλεον τυψεις για εμένα και το μωρο μου ,αλλα επειτα ακολούθησε ενας τσακωμος για ακυρο λογο μεσα στον οποίο θιχτηκε και το κομματι του θηλασμου. Και απο τοτε αντε ξανα μανα να προσπαθώ για επαναγαλακτισμο μεχρι που νοικιασα και νοσονομειανο θήλαστρο. Στο μεταξύ δεν θελει να εχουμε βοήθεια, ερχεται η μητέρα μου λιγες ωρες τα πρωινά και πανω στον τσακωμο μου το χτυπησε κι αυτό. Δεν ξερω αν έχω επιλόχειο ή αν απλά η συμπεριφορά του αντρα μου με έχει ισοπεδωσει αλλά νιώθω τοσο μπερδεμένη για το αν εκτελώ καλα τον ρολο μου ως μητέρα που το μωρο μου το οποιο λατρευω βλεπει κατα βαση μια θλιμμενη και αγχωμένη μαμα..

Θα στο γράψω απλά ΚΟΊΤΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΌ ΣΟΥ ΚΑΙ ΘΩΡΑΚΙΣΕ ΤΟΝ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΤΗΝ ΥΓΕΊΑ ΣΟΥ. από εδώ και πέρα θα κληθείς να απολογηθείς για πολλά διότι τόλμησες να γίνεις μάνα, εχουν όλοι άποψη αλλά κανείς χέρια και διάθεση να βοηθήσουν. Κάνε ότι σε κάνει να παραμένεις ισορροπημένη. Ρώτα τους ειδικούς για ότι σε αγχώνει. Ο σύζυγος δικαιούται να έχει γνώμη αλλά σε ότι αφορά εσένα η γνώμη του είναι απλά γνώμη όχι νόμος. Σε ότι αφορά τον εαυτό του ας κάθεται μόνος με το παιδί του όταν θέλει και ας αφήσει εσένα να κάνεις τις δικές σου επιλογες οταν είσαι εσύ με το μωρό. Για το στήθος σου εννοείται αποφασίζεις εσύ ΜΌΝΟΝ. 

[Zaxaroulamak]

Συμφωνω με ολες τις κοπελες. Προσωπικα δυσκολευτηκα παρα πολυ και ακομα και τωρα αναλογιζομαι αν θα ειχα καταφερει τον αποκλειστικο θηλασμο αν ειχα περισσοτερη υπομονη και ψυχραιμια. Ομως επειτα σκεφτομαι οτι εκανα ο,τι καλυτερο μπορουσα ΕΓΩ για το παιδι μου. Καναμε μικτη σιτιση του εδινα οσο γαλατακι ειχα χωρις πιεση και συμπληρωναμε τα γευματα του με ξενο. Αλλα μωρακια δε θηλαζουν καθολου αυτα τι παθαινουν δηλαδη;; καλα οτι δεν εχει ιδεα προφανως τι περναει το σωμα μιας γυναικας και εχει την απαιτηση να το θηλασεις και 3 χρονια μαλιστα δεν το σχολιαζω καν! Το μωρο για να ειναι καλα πρεπει πρωτα να εισαι καλα εσυ. Να σου ζησει!