Ταξίδι χωρίς το μωρό μας (;)

[Christina86]

Καλημέρα!

Εδώ και καιρό σχεδιάζουμε να πάμε ένα ταξίδι και να αφήσουμε το μωρό μας (16 μηνών) με τις γιαγιάδες του! 

Η διάρκεια προβλέπεται 5 βράδια. Ωστόσο μας προβληματίζει η προσαρμογή του και η τυχόν αναστάτωσή του από την απουσία μας.

Έχετε παρόμοιες εμπειρίες;

[Jaipur]

Είναι τελείως υποκειμενικό αυτό που ρωτάς. Υπάρχουν πολλές απαντήσεις. Εξαρτάται από το πώς νιώθεις εσύ, πώς έχει συνηθίσει το μωρό -με φαγητό- ύπνο- επαφή με εσάς- πώς είναι με τις γιαγιάδες, αν έχουν καλή εμπειρία του παιδιού και τη δυνατότητα να διαχειριστούν κάτι απρόοπτο, αν έχει ξανακοιμηθεί εκεί- δεν είναι και λίγες οι έξι μέρες για πρώτη φορά - κλπ...

[afr]

στις πριν 5 ώρες, ο/η Christina86 είπε:

Καλημέρα!

Εδώ και καιρό σχεδιάζουμε να πάμε ένα ταξίδι και να αφήσουμε το μωρό μας (16 μηνών) με τις γιαγιάδες του! 

Η διάρκεια προβλέπεται 5 βράδια. Ωστόσο μας προβληματίζει η προσαρμογή του και η τυχόν αναστάτωσή του από την απουσία μας.

Έχετε παρόμοιες εμπειρίες;

Καλησπέρα κορίτσι μου, νομίζω ότι χρειάζεται να γνωρίζουμε πολλές λεπτομέρειες ακόμα για να μπορέσουμε να πούμε την άποψή μας. Πχ το μωρό έχει ξαναμεινει έστω κ για μικρότερο διάστημα με κάποιον άλλον (συγκεκριμένα με τις γιαγιάδες); Έχει κοιμηθεί βράδια χωρίς εσάς; Κ πως αντέδρασε; Η σχέση του με τις γιαγιάδες ποια είναι; Τις βλέπει συχνά κ τις αισθάνεται σαν πολύ οικεία του πρόσωπα; Το έχουν ταισει ποτέ; Το έχουν απασχολήσει ξανά για πολλές ώρες να ξέρουν ότι μπορούν; Είναι ήσυχο ή ζωηρό κ δυσκολα διαχειρισιμο;

[evaioan]

Εμείς πάμε πολλά ταξίδια από όταν ήταν ημερών τα μικρά μας, εντός Ελλάδος ακόμα εκτός δεν έτυχε αλλά οι γιαγιάδες δεν ασχολούνται και πάμε παντού με τα μικρά μας. 

[Christina86]

Ευχαριστω για τις γνώμες.

Οι γιαγιάδες κι οι παππούδες μένουν μακριά. Δηλαδή το μωρό μας δεν τους έχει ζήσει καθημερινά. Ωστόσο λέγαμε να πηγαίναμε 5-6 μέρες πριν στον τόπο τους για να τους θυμηθεί και να τους ζησει και μετά να φεύγαμε. Πάμε παντού μαζί (έχει διαβατήριο από 4 μηνών) αλλά 16 μήνες μετά τη γέννησή του χρειάζεται και το ζευγάρι χρόνο και χώρο. Αυτά τα ζευγάρια που συναντήθηκαν κι εξ' αφορμής  του έρωτος και της αγάπης γέννησαν. Μην το ξεχνάμε αυτό, mummies....

Πως θα ενσαρκώσουμε ολους τους ρόλους μας όταν σε κάθε βήμα μας είμαστε ενοχικές;

[Tonakiv]

Ούτε κι εγώ έχω αφήσει πουθενά τα μικρά μου αλλά το τι θέλει η κάθε μία να κάνει με το παιδί της είναι δική της επιλογή ! Παμε παρακάτω! Εγώ θα πρότεινα να το αφήσετε το παιδί ένα σκ στους παππούδες κ να είστε κάπου κοντά ώστε αν πάει στραβά να μπορείτε να γυρίσετε. Αν το αφήσεις κατευθείαν 6 μέρες κ από την πρώτη ή δεύτερη μέρα κλαίει απαρηγόρητο τι θα κάνετε; Έτσι νομίζω θα έκανα εγώ! 

[Demy93]

στις πριν 8 ώρες, ο/η Christina86 είπε:

Ευχαριστω για τις γνώμες.

Οι γιαγιάδες κι οι παππούδες μένουν μακριά. Δηλαδή το μωρό μας δεν τους έχει ζήσει καθημερινά. Ωστόσο λέγαμε να πηγαίναμε 5-6 μέρες πριν στον τόπο τους για να τους θυμηθεί και να τους ζησει και μετά να φεύγαμε. Πάμε παντού μαζί (έχει διαβατήριο από 4 μηνών) αλλά 16 μήνες μετά τη γέννησή του χρειάζεται και το ζευγάρι χρόνο και χώρο. Αυτά τα ζευγάρια που συναντήθηκαν κι εξ' αφορμής  του έρωτος και της αγάπης γέννησαν. Μην το ξεχνάμε αυτό, mummies....

Πως θα ενσαρκώσουμε ολους τους ρόλους μας όταν σε κάθε βήμα μας είμαστε ενοχικές;

Καλησπέρα κορίτσι μου...Εγώ έχω ένα βρεφάκι 7 μηνών και μέχρι τώρα δε το έχω αφήσει πουθενά,θεωρώ ούτε στο μέλλον θα το κάνω γιατί έχουμε αποφασίσει με τον σύζυγο να τα κάνουμε όλα παρέα!!!Σε ότι αφορά την δικιά σας επιθυμία θα σου πρότεινα και εγώ πρώτα να το δοκιμάσετε για 2 3 μέρες από την στιγμή κιόλας που το παιδί δεν έχει καθημερινή τριβή με τους ανθρώπους που θα μείνει και μετά να το αφήσετε για περισσότερο γιατί αν τύχει και δεν συνεργάζεται τι θα κάνετε?θα γυρίσετε τα πίσω μπρος ή θα το αφήσετε μέχρι να καταλάβει ότι θα μείνει με τους παππούδες και να ηρεμήσει??

[evaioan]

Πάντως πιστεύω το παιδί θα προσαρμοστεί, πολύ θα ήθελα να πάω κάπου χωρίς τα παιδιά αλλά εμείς πάμε παντού πακέτο! Δες αντοχές των παππουδογιαγιαγιαδων, απομάκρυνε επικίνδυνα πράγματα από το χώρο τους πχ γυάλινα, φάρμακα κλπ, δείξε τους ταίσματα, αλλαγματα, αγαπημένα φαγητά σειρά διατροφής και γευμάτων και ενημέρωσε τους για τυχόν αλλεργίες κλπ. 

[Jaipur]

στις πριν 11 ώρες, ο/η Christina86 είπε:

Ευχαριστω για τις γνώμες.

Οι γιαγιάδες κι οι παππούδες μένουν μακριά. Δηλαδή το μωρό μας δεν τους έχει ζήσει καθημερινά. Ωστόσο λέγαμε να πηγαίναμε 5-6 μέρες πριν στον τόπο τους για να τους θυμηθεί και να τους ζησει και μετά να φεύγαμε. Πάμε παντού μαζί (έχει διαβατήριο από 4 μηνών) αλλά 16 μήνες μετά τη γέννησή του χρειάζεται και το ζευγάρι χρόνο και χώρο. Αυτά τα ζευγάρια που συναντήθηκαν κι εξ' αφορμής  του έρωτος και της αγάπης γέννησαν. Μην το ξεχνάμε αυτό, mummies....

Πως θα ενσαρκώσουμε ολους τους ρόλους μας όταν σε κάθε βήμα μας είμαστε ενοχικές;

Τώρα έρχεσαι στα λόγια μου, όλα είναι υποκειμενικά ... Γεννώντας ένα παιδί προφανώς και δεν σβήνουν ξαφνικά όλες οι άλλες μας ιδιότητες, ο,τι υπήρξαμε και ότι συνεχίζουμε να είμαστε, οι ανάγκες μας, οι ιδιότητές μας, τα χαρακτηριστικά μας. Δεν είμαστε μόνο μανάδες αλλά και πολλά άλλα ταυτόχρονα. Όμως το πώς αισθάνεται η καθεμία διαφέρει και δεν έχει να κάνει με ενοχική συμπεριφορά. Εφόσον ρωτάς τη γνώμη μας- που για μένα η γνώμη των άλλων, πολλώ δε μάλλον άγνωστων ανθρώπων,  μικρή σημασία έχει σε τέτοια θέματα - εγώ δεν θα άφηνα το μωρό σε ανθρώπους με τους οποίους δεν έχει καθημερινή επαφή. Θα μου έκλεβε μεγάλο κομμάτι από τη χαρά του ταξιδιού. Θα ήθελα να είμαι σίγουρη ότι σε έναν πυρετό, μια αδιαθεσία, σε ανάγκη για μια γνώριμη αγκαλιά πριν τον ύπνο, θα να το διαχειριστούν με τρόπο ασφαλή και με τρόπο που να καλύπτει τις συναισθηματικές ανάγκες όλων. Είναι σε μια ηλικία που αντιλαμβάνεται την απουσία του βασικού φροντιστή του. Και σκοπός είναι να περνάμε όλοι καλά- και εμείς αλλά και το μωρό. Όμως, δεν υπάρχει μόνο ένας δρόμος για να μεγαλώνει ένα παιδί, υπάρχουν πολλοί. Οπότε, αφού το έχεις αποφασίσει, απολαύστε το!

[MyNa]

στις πριν 12 ώρες, ο/η Christina86 είπε:

Ευχαριστω για τις γνώμες.

Οι γιαγιάδες κι οι παππούδες μένουν μακριά. Δηλαδή το μωρό μας δεν τους έχει ζήσει καθημερινά. Ωστόσο λέγαμε να πηγαίναμε 5-6 μέρες πριν στον τόπο τους για να τους θυμηθεί και να τους ζησει και μετά να φεύγαμε. Πάμε παντού μαζί (έχει διαβατήριο από 4 μηνών) αλλά 16 μήνες μετά τη γέννησή του χρειάζεται και το ζευγάρι χρόνο και χώρο. Αυτά τα ζευγάρια που συναντήθηκαν κι εξ' αφορμής  του έρωτος και της αγάπης γέννησαν. Μην το ξεχνάμε αυτό, mummies....

Πως θα ενσαρκώσουμε ολους τους ρόλους μας όταν σε κάθε βήμα μας είμαστε ενοχικές;

Όπως σου είπαν και τα κορίτσια εξαρτάται από την περίπτωση. Εμείς ταξιδεύουμε με τη μικρή μας και στο εξωτερικό από 4 μηνών όπως είπες κι εσύ. Και καλοκαιρινές διακοπές σε νησιά κλπ. Ωστόσο, αρκετά συχνά βγαίνουμε οι 2 μας με τον άντρα μου και τους φίλους μας και η μικρή μένει στους παππούδες της (στους γονείς του άντρα μου ή με τη μητέρα μου στο σπίτι μας αν τη φιλοξενούμε). Αυτό μπορεί και 1 φορά την εβδομάδα που πια τη ζητάει κιόλας. Πέρσι και πρόπερσι το καλοκαίρι πήγαμε από 5 βραδια διακοπές μόνοι μας κι έμεινε με όλους τους παππούδες της (φιλοξένησαν και τη μητέρα μου οι γονείς του άντρα μου) στο χωριό (ήταν 1 και 2 ετών αντίστοιχα) και πέρναγε τέλεια. Πρόπερσι ούτε μας αναζήτησε. Περσι κάναμε κάθε μέρα μια βιντεοκληση και λίγο μιλούσαμε και ήταν οκ. Ωστόσο, ενώ ήταν τόσο άνετη με αυτό, το ίδιο καλοκαίρι (πέρσι) χρειάστηκε να γυρίσουμε για 1 βράδυ Αθήνα, ενώ ήμασταν διακοπές στη μητέρα μου στην πόλη της (που μεγάλο μέρος του καλοκαιριού το περνάμε εκεί από τότε που γεννήθηκε και δουλεύουμε εξ αποστάσεως) και επειδή δεν έχει τη σχέση που έχει με τους γονείς του άντρα μου που μένουν δίπλα μας, μας ζήταγε συνέχεια 1,5 μέρα και έβγαλε αρκετό άγχος και κλάμα. Και δεν είναι ότι δεν την ξέρει. Περνάμε αρκετούς μήνες όλοι μαζί, είτε στο δικό μας σπίτι, είτε στο πατρικό μου και δεν έχει πρόβλημα να την κοιμίσει ή να μαγειρέψουν, να φάνε, να πάνε βόλτες κλπ. Απλά προφανώς δεν την έχει καταχωρήσει στους βασικούς φροντιστες της.

Θα πρότεινα κι εγώ να κάνετε λίγη εξάσκηση πριν φύγετε πολλές ημέρες για να δείτε πώς θα πάει και για να μην έρθει ξαφνικό στο παιδί. Πρέπει το παιδί να νιώθει σίγουρο ότι φεύγετε, αλλά θα γυρίσετε και αυτό είναι κάτι φυσιολογικό και δεν έχει να κάνει με το ίδιο. Είναι κάτι που κάνουν οι άνθρωποι στη ζωή τους. Εμάς τώρα είναι 2,5 και βλέπω ότι είναι σε ηλικία που το επεξεργαζεται κανονικά και πχ μια νύχτα πρόσφατα την ώρα που τη έβαζα για ύπνο μου είπε χαρούμενη "οι μαμάδες και οι μπαμπάδες πηγαίνουν βόλτες με τους φίλους τους. Κι εγώ όταν μεγαλώσω θα πηγαίνω βόλτες με τους φίλους μου" 😂