Πρωτοχρονιά 🎄🎄🎄και αρχίζει νέα χρονιά 🎉🎉🎉γεμάτη ελπίδα 💝💝💝για φουσκωμένη κοιλίτσα 🤰🏻🤰🏻🤰🏻και πολλά μωράκια αγκαλιά 👩‍🍼👩‍🍼👩‍🍼

[Diwni]

@evaioan όχι βρε κορίτσι μου, κουβεντα κανουμε. Κουραγιο θα μεγαλώσουν κ θα στρωσουν τ πράγματα.

[afr]

στις πριν 1 ώρα, ο/η Eliza Kats είπε:

Σε νιώθω κορίτσι μου! Κι εγώ περίμενα η κόρη μου να φτάσει 18 μηνών και να αποθηλάσουμε. Κάτι που έγινε αυτές τις μέρες. Και ναι λίγοι μήνες έχουν τεράστια διαφορά. Τώρα περπατάει καλύτερα και δεν θέλει τόση αγκαλιά και ξεκινάει να μιλάει σιγά σιγά. Και γενικά είναι πιο ανεξάρτητη. Οπότε πιστεύω όταν έρθει το μωράκι θα είναι κι αυτή πιο έτοιμη. Κι εγώ νιώθω πιο έτοιμη να ξαναμπώ σε αυτή τη διαδικασία. Δεν ήθελα να σκέφτομαι να θηλάζω ούσα έγκυος. Δεν ξέρω γιατί, απλά δεν μου κάθεται καλά 😅 Δεν πέρασα καλά στην εγκυμοσύνη μου, όποτε μία δεύτερη εννοείται τη θέλω αλλά ξέρω τι με περιμένει...

Εν κατακλείδι, μην νιώθεις άσχημα, δεν σε πήραν τα χρόνια! Μόλις νιώσεις έτοιμη το βάζετε μπροστά 😊

Τι κάνετε κορίτσι μου; Θυμάμαι ότι είχαμε ξαναμιλήσει κάποια στιγμή κι είναι σχεδόν ίσα τα παιδάκια μας, εμένα είναι 17 μηνών τώρα! Ήταν δύσκολος ο αποθηλασμος μετά από τόσους μήνες;

Εύχομαι να έρθει γρήγορα το 2ο αν έχετε ξεκινήσει ήδη προσπάθειες!

[annie!]

στις πριν 8 ώρες, ο/η melitiniღ είπε:

Κορίτσια καλημέρα!

Ερώτηση αν κάποια γνωρίζει. Σήμερα το πρωί ξεκίνησα τις ενέσεις προγεστερόνης prolutex και έχω πόνο στο σημείο της ένεσης. Όχι εσωτερικά της κοιλίας ευτυχώς, αλλά στον υποδόριο ιστό. Έχει συμβεί σε κάποια; Είναι το φάρμακο έτσι ή παίζει να έκανα κάτι λάθος;

Εμένα προσωπικά δε μ ενοχλούσαν. Απειροελάχιστα, αλλά πολλές κοπέλες πονάνε.. Ξεκίνησες προετοιμασία για ετ;;

[Zelda]

στις πριν 4 ώρες, ο/η evaioan είπε:

Κορίτσια μου θέλω να σας περιγράψω ένα γεγονός : Σεπτέμβριο του 2019 πηγαίνω με τη νύφη μου στο Ιασω στην Αθήνα και ακούμε μαζί για πρώτη φορά την καρδιά του πρώτου μου ανηψιου στον υπέρηχο. Κλαιγαμε και οι δύο. Η νύφη μου επέμενε να πάμε στον κάτω όροφο να τη δει ενδοκρινολογος. Περιμέναμε αρκετή ώρα. Της πήρε δείγμα από κάτι στο στήθος. Γυρνάω Θεσσαλονίκη και με καλεί ο αδερφός μου. Καρκίνος. Έκλαιγα δύο μέρες, ο προϊστάμενος με έδιωξε να πάω σπίτι μου διότι φοβήθηκε όπως με είδε. Ο γυναικολόγος λέει να ρίξετε το παιδί και δυνατές χημειοθεραπειες να σωθεί η κοπέλα. Η νύφη μου αυτή η ηρωίδα κράτησε το μωρό, έκανε μαστεκτομή ενώ ήταν έγκυος, έκανε χημειοθεραπειες ενώ ήταν έγκυος, γέννησε, το μωρό το βάφτισε ο γυναικολόγος της. Πέθανε όταν το μωρό της ήταν ενός έτους μετά από βαριές χημειοθεραπειες στο κεφάλι. 37 ετών. Με ρώτησε αν θα κρατούσα το παιδί, της είπα δεν ξέρω. Ο ανηψιος μου είναι 5 ετών. Δεν μπορώ ρε κορίτσια μετά από αυτό να πω εύκολα αν με ρωτήσουν σε καμία κοπέλα να ρίξει ένα μωρό. Σαν νομικός και σαν μάνα δύο μικρών παιδιών καταλαβαίνω αλλά μετά από αυτό δεν μπορώ. 

 

στις πριν 5 ώρες, ο/η evaioan είπε:

@ditakiμου δεν κρίνω κανένα άλλωστε δε θα με ρωτήσει κανένας είναι κάτι προσωπικό του καθενός. Θεωρώ ευλογία να σου έρθει ένα παιδί με οποιονδήποτε τρόπο και δύσκολα θα έπαιρνα απόφαση να διακόψω προσωπικά μια κύηση. Απλώς απάντησα στην κοπέλα ότι σε γενικές γραμμές είναι δυνατό να ελεγχθούν οι εγκυμοσύνες στο ζευγάρι. Αν μου συνέβαινε απρογραμματιστα προφανώς θα ένιωθα άγχος και ίσως πανικό αλλά ελπίζω να μην έφταναν σε διακοπή. Έχει και αυτό συνέπειες άλλωστε στη ψυχοσύνθεση της γυναίκας. 

Ευχαριστώ για το χρόνο να απαντήσεις ωστόσο ήμουν ξεκάθαρη ότι η επιλογή της διακοπής δεν έχει πέσει στο τραπέζι. Όσο περνάει από το χέρι μου εγκυμοσύνη δεν θα "τύχει" αλλά είπα ότι αν τύχει θα την υποδεχτώ με ανοιχτές αγκαλες. Ζήτησα εμπειρίες ως προς τη συναισθηματική παλέτα των γυναικών που έχουν σκεφτεί ανάλογα με μένα, τι έκαναν τελικά και πως αισθάνονται εκ των υστέρων. Ωστόσο παρόλο που ανοίγω μεγάλο θέμα και φοβάμαι λίγο για αυτό, αν και εγώ δε θα έκανα διακοπή τουλάχιστον στη φάση που βρίσκομαι, το σώμα μιας γυναίκας ανήκει στην ίδια, η εγκυμοσύνη και η τεκνοποίηση είναι μεγάλη ευθύνη και η διακοπή κύησης είναι αναφαιρετο δικαίωμα κάθε γυναίκας. Γνώμη μου, μη με λιθοβολησετε παρακαλώ!

[Mantarini]

στις πριν 9 ώρες, ο/η Zelda είπε:

Σας ευχαριστώ για τις απαντήσεις σας. Οποτε και να έρθει θα το αγαπήσω από την πρώτη στιγμή φυσικά αλλά νομίζω πως θα περιμένω λίγο ακόμα γιατί θέλω να νιώσω ότι το περιμένω και το λαχταρώ όσο το πρώτο. Το πρώτο το ήθελα με όλη μου την καρδιά και ήρθε εύκολα ευτυχώς, μακάρι να συμβεί το ίδιο ξανά όταν έρθει η ώρα ❤️

Ας πω και εγώ την γνώμη μου, 

Ήμουν 31 όταν έκανα την κόρη μου, μόλις είχαμε παντρευτεί με τον άντρα μου και θέλαμε παρα πολύ να προχωρήσουμε στη δημιουργία οικογένειας. Για καλή μας τύχη η μικρή ήρθε παρά πολύ εύκολα, είχα μια τέλεια εγκυμοσύνη, δούλευα μέχρι την 37η εβδομάδα όπου έφυγα μετά από το νησί για γεννήσω. 

Η περίοδος της λοχείας σε συνδυασμό με την αϋπνία και τους μαραθώνιους θηλασμός με έκαναν για τα επόμενα χρόνια να μην θέλω ή να το πω διαφορετικά να μην είμαι έτοιμη για ένα δεύτερο παιδί. Είχα ένα παιδί που δεν κοιμόταν, που τα νεύρα μου από την αϋπνία ήταν πάρα πολλά.  Στην ιδέα και μόνο ότι θα έχω δύο παιδιά τρελενομουν.. μας έλεγαν όλοι κάντε δεύτερο τώρα που είναι νωρίς και έχετε αντοχές.. τι αντοχές.. καμία αντοχή...

Και ερχόμαστε στο σήμερα που έχουν περάσει 6 χρόνια από τότε και θέλω ένα δεύτερο παιδάκι όσο τίποτα.. η μικρή μου το ζητάει κάθε μέρα... "Και πες μου βρε μαμά που θα βρούμε ένα μωρό να το βάλουμε στην κοιλιά σου να έχω ένα αδερφάκι.." προσπαθούσαμε 6 μήνες, τους 4 τελευταίους με τεστακια ωορρηξίας. Αποφασίζω να κάνω εξετάσεις γιατί έχω πειστεί ότι κάτι συμβαίνει.. και βρίσκουμε χαμηλή αμη πέφτω από τα σύννεφα..., ο γιατρός δεν αποκλείει φυσική σύλληψη αλλά πρέπει να βιαστούμε... Και τελικά τα καταφέρνουμε και έρχεται το πολυπόθητο θετικό τεστ, στην 11η εβδομάδα παλλινδρομει και όλα τα όνειρα γκρεμίστηκαν μαζί. 

Αν με ρωτάς, έχω μετανιώσει που δεν έκανα μικρότερη παιδί, που άφησα να περάσουν τόσα χρόνια. Μακάρι με κάποιο μαγικό τρόπο να μπορούσα να δω το μέλλον και να το έπαιρνα απόφαση πιο νωρίς. 

[Zelda]

Εσύ, mantarini μου, αντιπροσωπεύεις την άλλη πλευρά, αυτή που φοβάμαι. Επειδή και η μαμά μου είχε δυστυχώς βιώσει πολλές αποβολές όταν ήταν στην αντίστοιχη φάση και τότε η διερεύνηση τους ήταν επιδερμική και άκρη δεν έβγαζαν και η μαμά μου είχε πάθει κατάθλιψη για ένα διάστημα πριν από μένα, το θέμα αυτό ήταν πάντα ταμπού στην οικογένεια μου, δε συζητάμε ποτέ μπροστά στη μαμά μου για παλινδρομες κυήσεις και πάντα το φοβάμαι χωρίς να το έχω βιώσει η ίδια. Λυπάμαι πολύ για αυτό που σου συνέβη, εύχομαι σύντομα να έχεις θετικά νέα και θετική έκβαση!

Σας ευχαριστώ για τη συζήτηση, είναι εντυπωσιακό πως υπάρχει αλληλεγγύη και σεβασμός σε ένα φόρουμ μεταξύ αγνώστων. 🙏

[MinaSam]

στις πριν 7 ώρες, ο/η Mantarini είπε:

Ας πω και εγώ την γνώμη μου, 

Ήμουν 31 όταν έκανα την κόρη μου, μόλις είχαμε παντρευτεί με τον άντρα μου και θέλαμε παρα πολύ να προχωρήσουμε στη δημιουργία οικογένειας. Για καλή μας τύχη η μικρή ήρθε παρά πολύ εύκολα, είχα μια τέλεια εγκυμοσύνη, δούλευα μέχρι την 37η εβδομάδα όπου έφυγα μετά από το νησί για γεννήσω. 

Η περίοδος της λοχείας σε συνδυασμό με την αϋπνία και τους μαραθώνιους θηλασμός με έκαναν για τα επόμενα χρόνια να μην θέλω ή να το πω διαφορετικά να μην είμαι έτοιμη για ένα δεύτερο παιδί. Είχα ένα παιδί που δεν κοιμόταν, που τα νεύρα μου από την αϋπνία ήταν πάρα πολλά.  Στην ιδέα και μόνο ότι θα έχω δύο παιδιά τρελενομουν.. μας έλεγαν όλοι κάντε δεύτερο τώρα που είναι νωρίς και έχετε αντοχές.. τι αντοχές.. καμία αντοχή...

Και ερχόμαστε στο σήμερα που έχουν περάσει 6 χρόνια από τότε και θέλω ένα δεύτερο παιδάκι όσο τίποτα.. η μικρή μου το ζητάει κάθε μέρα... "Και πες μου βρε μαμά που θα βρούμε ένα μωρό να το βάλουμε στην κοιλιά σου να έχω ένα αδερφάκι.." προσπαθούσαμε 6 μήνες, τους 4 τελευταίους με τεστακια ωορρηξίας. Αποφασίζω να κάνω εξετάσεις γιατί έχω πειστεί ότι κάτι συμβαίνει.. και βρίσκουμε χαμηλή αμη πέφτω από τα σύννεφα..., ο γιατρός δεν αποκλείει φυσική σύλληψη αλλά πρέπει να βιαστούμε... Και τελικά τα καταφέρνουμε και έρχεται το πολυπόθητο θετικό τεστ, στην 11η εβδομάδα παλλινδρομει και όλα τα όνειρα γκρεμίστηκαν μαζί. 

Αν με ρωτάς, έχω μετανιώσει που δεν έκανα μικρότερη παιδί, που άφησα να περάσουν τόσα χρόνια. Μακάρι με κάποιο μαγικό τρόπο να μπορούσα να δω το μέλλον και να το έπαιρνα απόφαση πιο νωρίς. 

Κάτσε βρε κοπέλα μου. Μην είσαι τόσο αυστηρή με τον εαυτό σου και μην μπαίνεις στο τρυπακι των αν. Δηλαδή έπρεπε να έχεις κάνει κάτι για το οποίο δεν ήσουν έτοιμη μόνο από φόβο μη τυχόν και δεν θα μπορούσες πιο μετά? Να το πω αλλιώς, αν δεν είχες τώρα την ατυχία που είχες θα ελεγες το ίδιο?

 

[melitiniღ]

στις πριν 9 ώρες, ο/η annie! είπε:

Εμένα προσωπικά δε μ ενοχλούσαν. Απειροελάχιστα, αλλά πολλές κοπέλες πονάνε.. Ξεκίνησες προετοιμασία για ετ;;

Ναι! έχω ξεκινήσει την διαδικασία και πρώτα ο Θεός μέχρι το τέλος της εβδομάδας θα έχω πάει για ετ. Η αλήθεια είναι ότι εμένα με πονάει το φάρμακο και ο πόνος κρατάει σχεδόν όλη τη μέρα.. δεν ξέρω πως θα την παλέψω ειλικρινά.. πφ!

Άλλα ο στόχος είναι ένας και κοιτάω μόνο μπροστά & όπως λέει και η φίλη μου η Ντόρυ ".. κολυμπάμε, κολυμπάμε...!!!" ☺️

[annie!]

στις πριν 26 λεπτά, ο/η melitiniღ είπε:

Ναι! έχω ξεκινήσει την διαδικασία και πρώτα ο Θεός μέχρι το τέλος της εβδομάδας θα έχω πάει για ετ. Η αλήθεια είναι ότι εμένα με πονάει το φάρμακο και ο πόνος κρατάει σχεδόν όλη τη μέρα.. δεν ξέρω πως θα την παλέψω ειλικρινά.. πφ!

Άλλα ο στόχος είναι ένας και κοιτάω μόνο μπροστά & όπως λέει και η φίλη μου η Ντόρυ ".. κολυμπάμε, κολυμπάμε...!!!" ☺️

Με το καλοοοο!!! Θα την παλέψεις!! Κ εύχομαι να συνεχίσεις για πολύ καιρό ακόμα τις ενέσεις!!! (Λίγο πριν την αυχενική σταματάς τα φάρμακα..) Καλή ενυδάτωση στην περιοχή βοηθάει!

[Elk]

στις πριν 10 ώρες, ο/η Zelda είπε:

Εσύ, mantarini μου, αντιπροσωπεύεις την άλλη πλευρά, αυτή που φοβάμαι. Επειδή και η μαμά μου είχε δυστυχώς βιώσει πολλές αποβολές όταν ήταν στην αντίστοιχη φάση και τότε η διερεύνηση τους ήταν επιδερμική και άκρη δεν έβγαζαν και η μαμά μου είχε πάθει κατάθλιψη για ένα διάστημα πριν από μένα, το θέμα αυτό ήταν πάντα ταμπού στην οικογένεια μου, δε συζητάμε ποτέ μπροστά στη μαμά μου για παλινδρομες κυήσεις και πάντα το φοβάμαι χωρίς να το έχω βιώσει η ίδια. Λυπάμαι πολύ για αυτό που σου συνέβη, εύχομαι σύντομα να έχεις θετικά νέα και θετική έκβαση!

Σας ευχαριστώ για τη συζήτηση, είναι εντυπωσιακό πως υπάρχει αλληλεγγύη και σεβασμός σε ένα φόρουμ μεταξύ αγνώστων. 🙏

Κοιτα η κάθε κοπέλα το βιώνει διαφορετικά εγώ προσπαθούσα 1,5 χρόνο να μείνω έγκυος στον πρώτο παιδι.. 33 χρονών γέννησα με καισαρική ο γιατρός είπε όταν κλείσω χρόνο μπορώ να το βάλω μπροστά το δεύτερο αν ειχα και έχω ένα δύσκολο ζωηρό παιδάκι δεν το σκέφτηκα στιγμή για το δεύτερο μόλις έκλεισε ένα χρόνο η κόρη, έμεινα εγκυος, δεν μπορούσα να φανταστώ να περιμένω και να φάω πάλι 1,5 χρόνο προσπαθώντας για το δεύτερο και να περνάει ο καιρός έτσι κι δεν ξερεις εμας τις γυναικες τι θα μας φέρει ο χρονος μας πιέζει πιο πολύ απο του αντρες και επειδή λένε πως μετά από μια γεννά είσαι πιο γόνιμη ήθελα να το εκμεταλλευτώ και τελικά εμεινα εγκυος αμεσως με τεστ ωορρηξιας αλλά παλινδρόμησε 8 εβδ κάνω απόξεση μόλις έρχεται η πρώτη περίοδος ξανά μένω έγκυος

τώρα η κόρη μου είναι 2 ετών και 4,5 μηνων και η μπέμπα 4,5 μηνών 

Τώρα είμαι 35 χρονών ο άντρας μου θέλει και άλλο παιδί ξέρω αν θα πάω για τρίτο θα πρέπει όταν χρονίσει η μπέμπα άντε πολύ βαριά  1,5 χρονών θα πρέπει να βάλω μπροστά για το τρίτο 

το να αφήσεις ένα μικρό χρονικό διάστημα είναι οκ αλλά μην αφήνεις πολλά χρόνια εγώ αυτής της άποψης είμαι 

να χαίρεσαι το παιδάκι σου 🥰

[Elk]

Κορίτσια αν έχουμε καμία κοπέλα που να γιορτάζει χρόνια της πολλά 🥰

[Sofi1987]

στις πριν 12 ώρες, ο/η Zelda είπε:

Εσύ, mantarini μου, αντιπροσωπεύεις την άλλη πλευρά, αυτή που φοβάμαι. Επειδή και η μαμά μου είχε δυστυχώς βιώσει πολλές αποβολές όταν ήταν στην αντίστοιχη φάση και τότε η διερεύνηση τους ήταν επιδερμική και άκρη δεν έβγαζαν και η μαμά μου είχε πάθει κατάθλιψη για ένα διάστημα πριν από μένα, το θέμα αυτό ήταν πάντα ταμπού στην οικογένεια μου, δε συζητάμε ποτέ μπροστά στη μαμά μου για παλινδρομες κυήσεις και πάντα το φοβάμαι χωρίς να το έχω βιώσει η ίδια. Λυπάμαι πολύ για αυτό που σου συνέβη, εύχομαι σύντομα να έχεις θετικά νέα και θετική έκβαση!

Σας ευχαριστώ για τη συζήτηση, είναι εντυπωσιακό πως υπάρχει αλληλεγγύη και σεβασμός σε ένα φόρουμ μεταξύ αγνώστων. 🙏

Ας συνεισφερω και εγω την αποψη μου σε αυτη την ενδιαφερουσα συζητηση, η οποια ειναι οτι ουσιαστικα οσο και να το θελουμε δεν μπορουμε να προγραμματισουμε το ποτε ακριβως θα ερθει ενα παιδι.

Πολλα αλλα πραγματα στη ζωη, οπως το να αγορασουμε ενα σπιτι, να παρουμε μια προαγωγη μπορουν να αποτελεσουν στοχους με χρονοδιαγραμμα πραγματοποιησης αλλα το ποτε και αν θα κανουμε παιδι δεν πιστευω πως συγκαταλεγεται σε αυτους, δεν αποφασιζουμε εμεις γι αυτο αλλα η φυση.

Και εγω ειχα ενα δυσκολο παιδι που δεν κοιμοταν καθολου, ζουμε στο εξωτερικο, δεν ειχαμε καμια βοηθεια και οταν ενιωσα καπως ετοιμη να κανω δευτερο τυχανε καποια συμβαντα στη δουλεια που με πηγαν πισω και μετα ειχα 2 αποβολες στη σειρα. Δυστυχως μετα τη παλινδρομη εχω ακομη καποια προβληματα υγειας συν μεγαλη ψυχολογικη αναστατωση οποτε για τουλαχιστον τους επομενους 6 μηνες δε θα κανω προσπαθεια για παιδι. Τοτε ο γιος μου θα ειναι πρωτα ο Θεος 4 χρονων. Δεν ηταν αυτο που ειχα στο μυαλο μου αλλα η προτεραιοτητα μου παντα ειναι η σωματικη και ψυχικη υγεια των υπαρχοντων μελων της οικογενειας μου. 

Μπορει καποια στιγμη στο μελλον να ερθει καποιο παιδακι, μπορει και οχι αλλα εγω νιωθω ηδη ευγνωμων για ολα οσα εχω. Προσπαθω να μη βλεπω την τεκνοποιηση σαν αυτοσκοπο, ωστε να ματαιωνομαι επειδη δεν συμβαινει, και θελω - αν αποφασισω να προσπαθησω παλι - να το κανω οταν θα μου το επιτρεπει το σωμα και η ψυχη μου, χωρις βεβιασμενες κινησεις. 

Και επειδη η ανατροφη καθε παιδιου ειναι δυσκολη, ειναι καλο να γινεται συνειδητοποιημενα (στο μετρο του δυνατου, δεν μπορουμε να τα προβλεψουμε ολα) ωστε να μην επιβαρυνεται κανεις και να μεγαλωνουμε σωστους ανθρωπους. 

[Mantarini]

στις πριν 4 ώρες, ο/η MinaSam είπε:

Κάτσε βρε κοπέλα μου. Μην είσαι τόσο αυστηρή με τον εαυτό σου και μην μπαίνεις στο τρυπακι των αν. Δηλαδή έπρεπε να έχεις κάνει κάτι για το οποίο δεν ήσουν έτοιμη μόνο από φόβο μη τυχόν και δεν θα μπορούσες πιο μετά? Να το πω αλλιώς, αν δεν είχες τώρα την ατυχία που είχες θα ελεγες το ίδιο?

 

Πιθανόν όχι δεν θα έλεγα το ίδιο, τα γεγονότα και η κατάσταση που πέρασα με έκαναν να σκέφτομαι έτσι. 

[Mantarini]

στις πριν 37 λεπτά, ο/η Sofi1987 είπε:

Ας συνεισφερω και εγω την αποψη μου σε αυτη την ενδιαφερουσα συζητηση, η οποια ειναι οτι ουσιαστικα οσο και να το θελουμε δεν μπορουμε να προγραμματισουμε το ποτε ακριβως θα ερθει ενα παιδι.

Πολλα αλλα πραγματα στη ζωη, οπως το να αγορασουμε ενα σπιτι, να παρουμε μια προαγωγη μπορουν να αποτελεσουν στοχους με χρονοδιαγραμμα πραγματοποιησης αλλα το ποτε και αν θα κανουμε παιδι δεν πιστευω πως συγκαταλεγεται σε αυτους, δεν αποφασιζουμε εμεις γι αυτο αλλα η φυση.

Και εγω ειχα ενα δυσκολο παιδι που δεν κοιμοταν καθολου, ζουμε στο εξωτερικο, δεν ειχαμε καμια βοηθεια και οταν ενιωσα καπως ετοιμη να κανω δευτερο τυχανε καποια συμβαντα στη δουλεια που με πηγαν πισω και μετα ειχα 2 αποβολες στη σειρα. Δυστυχως μετα τη παλινδρομη εχω ακομη καποια προβληματα υγειας συν μεγαλη ψυχολογικη αναστατωση οποτε για τουλαχιστον τους επομενους 6 μηνες δε θα κανω προσπαθεια για παιδι. Τοτε ο γιος μου θα ειναι πρωτα ο Θεος 4 χρονων. Δεν ηταν αυτο που ειχα στο μυαλο μου αλλα η προταιρεοτητα μου παντα ειναι η σωματικη και ψυχικη υγεια των υπαρχοντων μελων της οικογενειας μου. 

Μπορει καποια στιγμη στο μελλον να ερθει καποιο παιδακι, μπορει και οχι αλλα εγω νιωθω ηδη ευγνωμων για ολα οσα εχω. Προσπαθω να μη βλεπω την τεκνοποιηση σαν αυτοσκοπο, ωστε να ματαιωνομαι επειδη δεν συμβαινει και θελω - αν αποφασισω να προσπαθησω παλι - να το κανω οταν θα μου το επιτρεπει το σωμα και η ψυχη μου, χωρις βεβιασμενες κινησεις. 

Και επειδη η ανατροφη καθε παιδιου ειναι δυσκολη, ειναι καλο να γινεται συνειδητοποιημενα (στο μετρο του δυνατου, δεν μπορουμε να τα προβλεψουμε ολα) ωστε να μην επιβαρυνεται κανεις και να μεγαλωνουμε σωστους ανθρωπους. 

 

 

Τι όμορφος τρόπος σκέψης... Πολύ όμορφα τα έγραψες!!

[afr]

στις πριν 4 ώρες, ο/η MinaSam είπε:

Κάτσε βρε κοπέλα μου. Μην είσαι τόσο αυστηρή με τον εαυτό σου και μην μπαίνεις στο τρυπακι των αν. Δηλαδή έπρεπε να έχεις κάνει κάτι για το οποίο δεν ήσουν έτοιμη μόνο από φόβο μη τυχόν και δεν θα μπορούσες πιο μετά? Να το πω αλλιώς, αν δεν είχες τώρα την ατυχία που είχες θα ελεγες το ίδιο?

 

Θα συμφωνήσω απόλυτα! Καταλαβαίνω πως εκ των υστέρων πολλές φορές κατηγορούμε τον εαυτό μας αλλά δεν πρέπει. Για να πήρες αυτή την απόφαση τότε, έτσι ένιωθες οπότε έτσι έπρεπε να γίνει. Κι όχι ένα παιδί με πίεση μόνο και μόνο με τη σκέψη "αν δεν μπορέσω μετά;"

[afr]

στις πριν 50 λεπτά, ο/η Sofi1987 είπε:

Ας συνεισφερω και εγω την αποψη μου σε αυτη την ενδιαφερουσα συζητηση, η οποια ειναι οτι ουσιαστικα οσο και να το θελουμε δεν μπορουμε να προγραμματισουμε το ποτε ακριβως θα ερθει ενα παιδι.

Πολλα αλλα πραγματα στη ζωη, οπως το να αγορασουμε ενα σπιτι, να παρουμε μια προαγωγη μπορουν να αποτελεσουν στοχους με χρονοδιαγραμμα πραγματοποιησης αλλα το ποτε και αν θα κανουμε παιδι δεν πιστευω πως συγκαταλεγεται σε αυτους, δεν αποφασιζουμε εμεις γι αυτο αλλα η φυση.

Και εγω ειχα ενα δυσκολο παιδι που δεν κοιμοταν καθολου, ζουμε στο εξωτερικο, δεν ειχαμε καμια βοηθεια και οταν ενιωσα καπως ετοιμη να κανω δευτερο τυχανε καποια συμβαντα στη δουλεια που με πηγαν πισω και μετα ειχα 2 αποβολες στη σειρα. Δυστυχως μετα τη παλινδρομη εχω ακομη καποια προβληματα υγειας συν μεγαλη ψυχολογικη αναστατωση οποτε για τουλαχιστον τους επομενους 6 μηνες δε θα κανω προσπαθεια για παιδι. Τοτε ο γιος μου θα ειναι πρωτα ο Θεος 4 χρονων. Δεν ηταν αυτο που ειχα στο μυαλο μου αλλα η προτεραιοτητα μου παντα ειναι η σωματικη και ψυχικη υγεια των υπαρχοντων μελων της οικογενειας μου. 

Μπορει καποια στιγμη στο μελλον να ερθει καποιο παιδακι, μπορει και οχι αλλα εγω νιωθω ηδη ευγνωμων για ολα οσα εχω. Προσπαθω να μη βλεπω την τεκνοποιηση σαν αυτοσκοπο, ωστε να ματαιωνομαι επειδη δεν συμβαινει, και θελω - αν αποφασισω να προσπαθησω παλι - να το κανω οταν θα μου το επιτρεπει το σωμα και η ψυχη μου, χωρις βεβιασμενες κινησεις. 

Και επειδη η ανατροφη καθε παιδιου ειναι δυσκολη, ειναι καλο να γινεται συνειδητοποιημενα (στο μετρο του δυνατου, δεν μπορουμε να τα προβλεψουμε ολα) ωστε να μην επιβαρυνεται κανεις και να μεγαλωνουμε σωστους ανθρωπους. 

Πολύ σωστά και όμορφα λόγια!!👏

[arntalia]

στις πριν 1 ώρα, ο/η Sofi1987 είπε:

Ας συνεισφερω και εγω την αποψη μου σε αυτη την ενδιαφερουσα συζητηση, η οποια ειναι οτι ουσιαστικα οσο και να το θελουμε δεν μπορουμε να προγραμματισουμε το ποτε ακριβως θα ερθει ενα παιδι.

Πολλα αλλα πραγματα στη ζωη, οπως το να αγορασουμε ενα σπιτι, να παρουμε μια προαγωγη μπορουν να αποτελεσουν στοχους με χρονοδιαγραμμα πραγματοποιησης αλλα το ποτε και αν θα κανουμε παιδι δεν πιστευω πως συγκαταλεγεται σε αυτους, δεν αποφασιζουμε εμεις γι αυτο αλλα η φυση.

Και εγω ειχα ενα δυσκολο παιδι που δεν κοιμοταν καθολου, ζουμε στο εξωτερικο, δεν ειχαμε καμια βοηθεια και οταν ενιωσα καπως ετοιμη να κανω δευτερο τυχανε καποια συμβαντα στη δουλεια που με πηγαν πισω και μετα ειχα 2 αποβολες στη σειρα. Δυστυχως μετα τη παλινδρομη εχω ακομη καποια προβληματα υγειας συν μεγαλη ψυχολογικη αναστατωση οποτε για τουλαχιστον τους επομενους 6 μηνες δε θα κανω προσπαθεια για παιδι. Τοτε ο γιος μου θα ειναι πρωτα ο Θεος 4 χρονων. Δεν ηταν αυτο που ειχα στο μυαλο μου αλλα η προτεραιοτητα μου παντα ειναι η σωματικη και ψυχικη υγεια των υπαρχοντων μελων της οικογενειας μου. 

Μπορει καποια στιγμη στο μελλον να ερθει καποιο παιδακι, μπορει και οχι αλλα εγω νιωθω ηδη ευγνωμων για ολα οσα εχω. Προσπαθω να μη βλεπω την τεκνοποιηση σαν αυτοσκοπο, ωστε να ματαιωνομαι επειδη δεν συμβαινει, και θελω - αν αποφασισω να προσπαθησω παλι - να το κανω οταν θα μου το επιτρεπει το σωμα και η ψυχη μου, χωρις βεβιασμενες κινησεις. 

Και επειδη η ανατροφη καθε παιδιου ειναι δυσκολη, ειναι καλο να γινεται συνειδητοποιημενα (στο μετρο του δυνατου, δεν μπορουμε να τα προβλεψουμε ολα) ωστε να μην επιβαρυνεται κανεις και να μεγαλωνουμε σωστους ανθρωπους. 

Προσυπογραφω!!! Οι γυναικες εχουμε κ πρεπει να εχουμε τον απολυτο ελεγχο της σκεψης μας και του σωματος μας απαλαγμενος απο καθε λογης προκαταληψεις και "πρεπει"!!! 

[Katiana1987]

στις πριν 13 ώρες, ο/η Zelda είπε:

 

Ευχαριστώ για το χρόνο να απαντήσεις ωστόσο ήμουν ξεκάθαρη ότι η επιλογή της διακοπής δεν έχει πέσει στο τραπέζι. Όσο περνάει από το χέρι μου εγκυμοσύνη δεν θα "τύχει" αλλά είπα ότι αν τύχει θα την υποδεχτώ με ανοιχτές αγκαλες. Ζήτησα εμπειρίες ως προς τη συναισθηματική παλέτα των γυναικών που έχουν σκεφτεί ανάλογα με μένα, τι έκαναν τελικά και πως αισθάνονται εκ των υστέρων. Ωστόσο παρόλο που ανοίγω μεγάλο θέμα και φοβάμαι λίγο για αυτό, αν και εγώ δε θα έκανα διακοπή τουλάχιστον στη φάση που βρίσκομαι, το σώμα μιας γυναίκας ανήκει στην ίδια, η εγκυμοσύνη και η τεκνοποίηση είναι μεγάλη ευθύνη και η διακοπή κύησης είναι αναφαιρετο δικαίωμα κάθε γυναίκας. Γνώμη μου, μη με λιθοβολησετε παρακαλώ!

Εγώ σίγουρα δε θα σε λιθοβολήσω καθώς έχω ήδη πραγματοποιήσει μια διακοπή κύησης στα 16 μου που ήταν ανεπιθύμητη. Φυσικά και είναι αναφαίρετο δικαίωμα της κάθε γυναίκας τι, που, πως και πότε θα κάνει με το σώμα της! Απλά όταν μια άλλη γυναίκα που περνάει τα πάνδεινα για να αποκτήσει ένα αγγελούδι στην αγκαλιά της, ακούει για κάποια ότι έκανε έκτρωση, πληγώνεται βαθειά. Κι αυτό κατανοητό...

[Rena92]

Κορίτσια μου…71 μόνο η χοριακη μου…κρατάω ότι υπήρξε σύλληψη μετά από 8 μήνες και προχωράω. 

[arntalia]

στις πριν 6 λεπτά, ο/η Rena92 είπε:

Κορίτσια μου…71 μόνο η χοριακη μου…κρατάω ότι υπήρξε σύλληψη μετά από 8 μήνες και προχωράω. 

Μιλησες με το γιατρο σου κοριτσι μου τι σου ειπε? Σημερα την εκανες την μετρηση χοριακης?

[annie!]

στις πριν 7 λεπτά, ο/η Rena92 είπε:

Κορίτσια μου…71 μόνο η χοριακη μου…κρατάω ότι υπήρξε σύλληψη μετά από 8 μήνες και προχωράω. 

Κάτσε λίγο κοριτσάκι μου περίμενε, γύρω στο 40 δεν ήταν η πρώτη; Στο Γένεσις την έκανες πάλι; Πέρασαν 48 ώρες;; 65% αύξηση κ πάνω θέλουμε όχι απαραίτητα 100%

[Rena92]

στις πριν 8 λεπτά, ο/η arntalia είπε:

Μιλησες με το γιατρο σου κοριτσι μου τι σου ειπε? Σημερα την εκανες την μετρηση χοριακης?

 

στις πριν 6 λεπτά, ο/η annie! είπε:

Κάτσε λίγο κοριτσάκι μου περίμενε, γύρω στο 40 δεν ήταν η πρώτη; Στο Γένεσις την έκανες πάλι; Πέρασαν 48 ώρες;; 65% αύξηση κ πάνω θέλουμε όχι απαραίτητα 100%

Κορίτσια μου ήταν 48 η πρώτη και την έκανα σήμερα 2 μέρες μετά και βγήκε τόσο. Το έστειλα στον γιατρό και περιμένω, αν και δεν ελπίζω σε κάτι.

[annie!]

στις πριν 19 λεπτά, ο/η Rena92 είπε:

 

Κορίτσια μου ήταν 48 η πρώτη και την έκανα σήμερα 2 μέρες μετά και βγήκε τόσο. Το έστειλα στον γιατρό και περιμένω, αν και δεν ελπίζω σε κάτι.

Θα έπρεπε να είναι τουλάχιστον 79 αλλά κ πάλι ανέβηκε αρκετά. Εύχομαι να αργεί να πάρει μπρος και να προχωρήσει κανονικά!! 

[Rena92]

στις πριν 12 λεπτά, ο/η annie! είπε:

Θα έπρεπε να είναι τουλάχιστον 79 αλλά κ πάλι ανέβηκε αρκετά. Εύχομαι να αργεί να πάρει μπρος και να προχωρήσει κανονικά!! 

Ο γιατρός είπε πως σχεδόν διπλασιάστηκε και δεν είπε κάτι άλλο…θα δω τις επόμενες μέρες πως θα πάει και θα ξανά μιλήσω. 

[Mantarini]

στις πριν 1 ώρα, ο/η afr είπε:

Θα συμφωνήσω απόλυτα! Καταλαβαίνω πως εκ των υστέρων πολλές φορές κατηγορούμε τον εαυτό μας αλλά δεν πρέπει. Για να πήρες αυτή την απόφαση τότε, έτσι ένιωθες οπότε έτσι έπρεπε να γίνει. Κι όχι ένα παιδί με πίεση μόνο και μόνο με τη σκέψη "αν δεν μπορέσω μετά;"

Κορίτσια δεν είπα ότι θα έκανα ένα παιδί με πίεση... Ναι τα πρώτα 2 χρόνια μου ήταν αδιανόητο να ξαναμεινω έγκυος.. θα είχα ξεκινήσει προσπάθειες όμως από τα 3 χρόνια που γενικά ήμασταν λίγο πιο χαλαρά αλλά δεν το περνάμε απόφαση γιατί μας άρεσε αυτή η ισορροπία και ηρεμία που μας είχε βρει μετά από χρόνια. Θα ήμουν λιγότερη ταπεινή και δεν θα βροντοφωναζα άσε μας καλέ μου που θα κάνω δεύτερο παιδί τώρα που καταφέραμε να κοιμηθούμε. Στα 2.5 κατάφερα να αποθηλασω τη μικρή (ήθελα πιο νωρίς) και βρήκα την ελευθερία μου και πάλι. Δεν ξέρω αν με καταλαβαίνετε, αν τα γράφω σωστά κατανοητά. Ούτε τον εαυτό μου τιμωρω ούτε προσπαθώ να απολογηθω. Αν ήξερα όμως ότι η αμη μου θα πέσει τόσο τα επόμενα χρόνια θα είχα επισπεύσει την διαδικασία.