Παλίνδρομη Κύηση

[Christina....]

Καλησπέρα σε όλες. Είναι η πρώτη φορά που γράφω καθώς μου συνέβη και εμένα αυτό το θλιβερό γεγονός της παλίνδρομης κύησης στην 9η εβδομάδα. Δυστυχώς το κατάλαβα 2 εβδομάδες μετά το συμβάν στο ραντεβού με τη γυναικολόγο μου. Ειλικρινά δεν έχω αισθανθεί πιο άσχημα στη ζωή μου. Η αλήθεια είναι ότι δεν προσπαθήσαμε γιαυτό το παιδάκι και ήταν η πρώτη φορά που έμεινα έγκυος. Φοβάμαι μήπως μου ξανά συμβεί αν και η γιατρός μου αναφέρει ότι πρόκειται για τυχαίο περιστατικό. Αναμένω και τις εξετάσεις του παιδιού (καρυότυπος) μήπως πάρουμε μια πιο συγκεκριμένη απάντηση. Μέχρι να μείνω έγκυος έλεγα ότι δεν θα είμαι έτοιμη πότε να γίνω μαμά όμως τώρα ξέρω ότι θέλω και μπορώ. Είπα να μην προσπαθήσουμε άμεσα για να κάνω και κάποιες εξετάσεις και να επανέλθει ο κύκλος μου και να αισθανθώ και εγώ πιο έτοιμη και πιο προετοιμασμένη γιαυτό αλλά ειλικρινά ο φόβος με κυριεύει γιατί όταν το ζήσεις μια φορά φοβάσαι ότι θα ξανά συμβεί. Αν κάποια το πέρασε και είχε μετά μια επιτυχημένη εγκυμοσύνη θα ήταν μεγάλη δύναμη για εμένα το να μου πει πως το έζησε ξανά...

[Tinasardin8689]

Γεια σου συνονόματη…Μετά από έναν χρόνο ακριβώς που κάναμε έναρξη των προσπαθειών διανύω τον πέμπτο μήνα (πριν λίγες μέρες μπήκα για την ακρίβεια, και δεν το έχω πιστέψει ακόμα)…Στους τρεις μήνες προσπάθειας είχα την πρώτη βιοχημική μου….οκ λέω δεν μ κόστισε και ιδιαίτερα απλά με το που είδα το θετικό τεστ δεν πήγαινε το μυαλό μου ότι μπορεί να συμβούν χίλια δυο…Μετς ψάχναμε έναν πολύποδα κλπ μέχρι να τον επιβεβαιώσουμε, περάσαμε κόβιντ..μετά την αφαίρεση του πολύποδα μένω έγκυος τον Αύγουστο…ωραία λέω…αμ δε….Αποκόλληση και εν τέλει ένατη εβδομάδα παλινδρόμησε…άσχετη η αποκόλληση από το γεγονός…εκεί πια θορυβήθηκα αρκετά….ψάχτηκα με δικη μου πρωτοβουλία και ευτυχώς δλδ γιατί βρέθηκε μικροβιο στο σπερμα που πιθανόν προκάλεσε την παλίνδρομη, μπορεί και όχι αλλά βρεθηκε και κιρσοκήλη..άρα αντιβίωση και βιταμίνες,,,αφήσαμε τρεις κύκλους να περάσουν και στην πρώτη προσπάθεια πετύχαμε…να μην σου πω πόσο φόβο έχω και μέχρι σήμερα..Δεν το χαίρομαι ούτε το έχω συνειδητοποιήσει…σκέφτομαι κοπέλες που έχουν περάσει χειρότερα και λέω μπράβο ηρωίδες που συνεχίζουν…Εχθές πήγα εκτάκτως γιατρό γιατί απλά είχα άγχος..όλα ήταν καλά αλλά δεν ξέρω πότε θα έρθει η στιγμή που θα το πιστέψω και θα χαρώ…Σου εύχομαι σύντομα με ένα μωράκι…🥰

[Tokyo]

στις πριν 4 ώρες, ο/η Christina.... είπε:

Καλησπέρα σε όλες. Είναι η πρώτη φορά που γράφω καθώς μου συνέβη και εμένα αυτό το θλιβερό γεγονός της παλίνδρομης κύησης στην 9η εβδομάδα. Δυστυχώς το κατάλαβα 2 εβδομάδες μετά το συμβάν στο ραντεβού με τη γυναικολόγο μου. Ειλικρινά δεν έχω αισθανθεί πιο άσχημα στη ζωή μου. Η αλήθεια είναι ότι δεν προσπαθήσαμε γιαυτό το παιδάκι και ήταν η πρώτη φορά που έμεινα έγκυος. Φοβάμαι μήπως μου ξανά συμβεί αν και η γιατρός μου αναφέρει ότι πρόκειται για τυχαίο περιστατικό. Αναμένω και τις εξετάσεις του παιδιού (καρυότυπος) μήπως πάρουμε μια πιο συγκεκριμένη απάντηση. Μέχρι να μείνω έγκυος έλεγα ότι δεν θα είμαι έτοιμη πότε να γίνω μαμά όμως τώρα ξέρω ότι θέλω και μπορώ. Είπα να μην προσπαθήσουμε άμεσα για να κάνω και κάποιες εξετάσεις και να επανέλθει ο κύκλος μου και να αισθανθώ και εγώ πιο έτοιμη και πιο προετοιμασμένη γιαυτό αλλά ειλικρινά ο φόβος με κυριεύει γιατί όταν το ζήσεις μια φορά φοβάσαι ότι θα ξανά συμβεί. Αν κάποια το πέρασε και είχε μετά μια επιτυχημένη εγκυμοσύνη θα ήταν μεγάλη δύναμη για εμένα το να μου πει πως το έζησε ξανά...

Καταρχήν λυπάμαι πολύ για την άσχημη εμπειρία σου. Εγώ δεν το έχω ζήσει όμως έχει συμβεί σε δύο πολύ στενές μου φίλες. Κ στις δύο όντως βρέθηκε στο έμβρυο σύνδρομο. Πολύ σύντομα (μόλις τους επέτρεψε ο γιατρός) προσπάθησαν κ αμέσως έμειναν κ οι δύο έγκυες. Τώρα έχει κάνει η καθεμία από δύο παιδιά χωρίς ποτέ να τους ξανασυμβεί το ίδιο. Σου εύχομαι σύντομα να έχεις μόνο ευχάριστα νέα!

[Christina....]

στις πριν 15 ώρες, ο/η Tinasardin8689 είπε:

Γεια σου συνονόματη…Μετά από έναν χρόνο ακριβώς που κάναμε έναρξη των προσπαθειών διανύω τον πέμπτο μήνα (πριν λίγες μέρες μπήκα για την ακρίβεια, και δεν το έχω πιστέψει ακόμα)…Στους τρεις μήνες προσπάθειας είχα την πρώτη βιοχημική μου….οκ λέω δεν μ κόστισε και ιδιαίτερα απλά με το που είδα το θετικό τεστ δεν πήγαινε το μυαλό μου ότι μπορεί να συμβούν χίλια δυο…Μετς ψάχναμε έναν πολύποδα κλπ μέχρι να τον επιβεβαιώσουμε, περάσαμε κόβιντ..μετά την αφαίρεση του πολύποδα μένω έγκυος τον Αύγουστο…ωραία λέω…αμ δε….Αποκόλληση και εν τέλει ένατη εβδομάδα παλινδρόμησε…άσχετη η αποκόλληση από το γεγονός…εκεί πια θορυβήθηκα αρκετά….ψάχτηκα με δικη μου πρωτοβουλία και ευτυχώς δλδ γιατί βρέθηκε μικροβιο στο σπερμα που πιθανόν προκάλεσε την παλίνδρομη, μπορεί και όχι αλλά βρεθηκε και κιρσοκήλη..άρα αντιβίωση και βιταμίνες,,,αφήσαμε τρεις κύκλους να περάσουν και στην πρώτη προσπάθεια πετύχαμε…να μην σου πω πόσο φόβο έχω και μέχρι σήμερα..Δεν το χαίρομαι ούτε το έχω συνειδητοποιήσει…σκέφτομαι κοπέλες που έχουν περάσει χειρότερα και λέω μπράβο ηρωίδες που συνεχίζουν…Εχθές πήγα εκτάκτως γιατρό γιατί απλά είχα άγχος..όλα ήταν καλά αλλά δεν ξέρω πότε θα έρθει η στιγμή που θα το πιστέψω και θα χαρώ…Σου εύχομαι σύντομα με ένα μωράκι…🥰

Εύχομαι να πάνε όλα καλά μέχρι το τέλος και να κρατήσεις το παιδάκι σου στην αγκαλιά σου. Ευχαριστώ πολύ για τη συμπαράσταση. Πραγματικά σε τέτοιες στιγμές ψάχνουμε να κρατηθούμε από κάπου. Διαβάζω άρθρα και κάθε φορά βλέπω ότι το ένα περιστατικό είναι τυχαίο και ότι συνήθως η επόμενη εγκυμοσύνη είναι επιτυχημένη. Αυτό όμως με τον φόβο που έχεις πιστεύω πως θα το έχω και εγώ... Θα θέλω να πηγαίνω κάθε λίγο και λιγάκι να ακούω και να βλέπω το μωράκι αν έρθει επόμενο. Εύχομαι να πάνε όλα καλά σε εσένα από καρδιάς!

[Christina....]

στις πριν 15 ώρες, ο/η Tokyo είπε:

Καταρχήν λυπάμαι πολύ για την άσχημη εμπειρία σου. Εγώ δεν το έχω ζήσει όμως έχει συμβεί σε δύο πολύ στενές μου φίλες. Κ στις δύο όντως βρέθηκε στο έμβρυο σύνδρομο. Πολύ σύντομα (μόλις τους επέτρεψε ο γιατρός) προσπάθησαν κ αμέσως έμειναν κ οι δύο έγκυες. Τώρα έχει κάνει η καθεμία από δύο παιδιά χωρίς ποτέ να τους ξανασυμβεί το ίδιο. Σου εύχομαι σύντομα να έχεις μόνο ευχάριστα νέα!

Πολύ ευχάριστο αυτό που μου λες! Δυστυχώς είναι πολύ άσχημο σαν συναίσθημα! Πήγαμε με τον σύντροφο μου μέσα στη χαρά να δούμε το μωράκι μας και να ακούσουμε τη καρδούλα του και δεν θα ξεχάσω ποτέ τον εφιάλτη που έζησα! Είπα στον εαυτό μου γιατί; Μετά έμαθα ότι παρά πολλές γυναίκες το παθαίνουν και απόρησα γιατί να συμβαίνει αυτό; Κυρίως στην πρώτη εγκυμοσύνη... Εύχομαι καμία γυναίκα στον κόσμο να μην το πάθει! Ευχαριστώ πολύ για τα τόσο ενθαρρυντικά λόγια σου! 

[Watermelon]

στις On 22/4/2023 at 5:45 ΜΜ, ο/η Christina.... είπε:

Καλησπέρα σε όλες. Είναι η πρώτη φορά που γράφω καθώς μου συνέβη και εμένα αυτό το θλιβερό γεγονός της παλίνδρομης κύησης στην 9η εβδομάδα. Δυστυχώς το κατάλαβα 2 εβδομάδες μετά το συμβάν στο ραντεβού με τη γυναικολόγο μου. Ειλικρινά δεν έχω αισθανθεί πιο άσχημα στη ζωή μου. Η αλήθεια είναι ότι δεν προσπαθήσαμε γιαυτό το παιδάκι και ήταν η πρώτη φορά που έμεινα έγκυος. Φοβάμαι μήπως μου ξανά συμβεί αν και η γιατρός μου αναφέρει ότι πρόκειται για τυχαίο περιστατικό. Αναμένω και τις εξετάσεις του παιδιού (καρυότυπος) μήπως πάρουμε μια πιο συγκεκριμένη απάντηση. Μέχρι να μείνω έγκυος έλεγα ότι δεν θα είμαι έτοιμη πότε να γίνω μαμά όμως τώρα ξέρω ότι θέλω και μπορώ. Είπα να μην προσπαθήσουμε άμεσα για να κάνω και κάποιες εξετάσεις και να επανέλθει ο κύκλος μου και να αισθανθώ και εγώ πιο έτοιμη και πιο προετοιμασμένη γιαυτό αλλά ειλικρινά ο φόβος με κυριεύει γιατί όταν το ζήσεις μια φορά φοβάσαι ότι θα ξανά συμβεί. Αν κάποια το πέρασε και είχε μετά μια επιτυχημένη εγκυμοσύνη θα ήταν μεγάλη δύναμη για εμένα το να μου πει πως το έζησε ξανά...

Σε καταλαβαίνω μιας και η δική μου πρώτη κύηση ήταν με έμβρυο με χρωμοσωμικη ανωμαλία στο οποίο δυστυχώς αναγκαστηκαμε να κάνουμε διακοπή κύησης σε πολύ μεγαλύτερη εβδομάδα.  Η απώλεια και η στεναχώρια είναι κάτι απερίγραπτο. Αυτό που βιώνει η κάθε γυναίκα είναι ξεχωριστό. 

Δυστυχώς συμβαίνουν και αυτά αλλά ευτυχώς στην συντριπτική τους πλειοψηφία είναι τυχαία γεγονότα. 

Κάντε κι εσείς αν θέλετε συμβατικό καρυότυπο να δείτε ότι έχετε φυσιολογικούς καρυότυπους αν και το αποτέλεσμα του εμβρύου θα μιλήσει από μόνο του. 

Πάρε τον χρόνο σου και όταν είσαι έτοιμη ξεκίνα πάλι δυναμικά!

Πάντως έχω παρατηρήσει ότι σε πολλές γυναίκες τυχαίνει η πρώτη κύηση να είναι ανεπιτυχής για τέτοιους λόγους 😕

[Christina....]

στις πριν 3 ώρες, ο/η Watermelon είπε:

Σε καταλαβαίνω μιας και η δική μου πρώτη κύηση ήταν με έμβρυο με χρωμοσωμικη ανωμαλία στο οποίο δυστυχώς αναγκαστηκαμε να κάνουμε διακοπή κύησης σε πολύ μεγαλύτερη εβδομάδα.  Η απώλεια και η στεναχώρια είναι κάτι απερίγραπτο. Αυτό που βιώνει η κάθε γυναίκα είναι ξεχωριστό. 

Δυστυχώς συμβαίνουν και αυτά αλλά ευτυχώς στην συντριπτική τους πλειοψηφία είναι τυχαία γεγονότα. 

Κάντε κι εσείς αν θέλετε συμβατικό καρυότυπο να δείτε ότι έχετε φυσιολογικούς καρυότυπους αν και το αποτέλεσμα του εμβρύου θα μιλήσει από μόνο του. 

Πάρε τον χρόνο σου και όταν είσαι έτοιμη ξεκίνα πάλι δυναμικά!

Πάντως έχω παρατηρήσει ότι σε πολλές γυναίκες τυχαίνει η πρώτη κύηση να είναι ανεπιτυχής για τέτοιους λόγους 😕

Καλησπέρα και ευχαριστώ για τα ενθαρρυντικά λόγια... Ειλικρινά λυπαμε πολυ για οτι περασες! Σε καταλαβαινω απολυτα! Το να είναι ένα τυχαίο περιστατικό σε κάνει να νιώθεις καλύτερα για την προσπάθεια που πρόκειται να κάνεις αν και η απώλεια αυτή είναι μεγάλη και δυστυχώς για τις περισσότερες γυναίκες δυσκολη. Είπα στη γιατρό μου να κάνουμε και εμείς εξέταση καρυότυπου αλλά με αποθάρρυνε λέγοντας μου ότι συνέβει μια φορά και ότι δεν αξίζει να μπούμε στη διαδικασία αυτή για ένα τυχαίο γεγονός. Από όσο κατάλαβα η ίδια το θεώρησε τυχαίο γιατί μάλλον πολλά είδαν τα μάτια της. Μου είπε ότι θα κάνω κάποιες άλλες αιματολογικες εξετάσεις σε λίγο καιρό να προσδιορίσουμε αλλά πράγματα αν και φάνηκε πολύ σίγουρη ότι δεν θα υπάρχει κάποιο πρόβλημα. Μου τονίζει ότι το σημαντικό είναι ότι μπορώ να μείνω έγκυος και πρεπει να κρατησω αυτο... Προς το παρόν περιμένουμε τον καρυότυπο του μωρού με αγωνία... Εσύ έκανες άλλο παιδάκι μετά από αυτό το τραγικό συμβάν;

[Mummy2be]

στις On 22/4/2023 at 5:45 ΜΜ, ο/η Christina.... είπε:

Καλησπέρα σε όλες. Είναι η πρώτη φορά που γράφω καθώς μου συνέβη και εμένα αυτό το θλιβερό γεγονός της παλίνδρομης κύησης στην 9η εβδομάδα. Δυστυχώς το κατάλαβα 2 εβδομάδες μετά το συμβάν στο ραντεβού με τη γυναικολόγο μου. Ειλικρινά δεν έχω αισθανθεί πιο άσχημα στη ζωή μου. Η αλήθεια είναι ότι δεν προσπαθήσαμε γιαυτό το παιδάκι και ήταν η πρώτη φορά που έμεινα έγκυος. Φοβάμαι μήπως μου ξανά συμβεί αν και η γιατρός μου αναφέρει ότι πρόκειται για τυχαίο περιστατικό. Αναμένω και τις εξετάσεις του παιδιού (καρυότυπος) μήπως πάρουμε μια πιο συγκεκριμένη απάντηση. Μέχρι να μείνω έγκυος έλεγα ότι δεν θα είμαι έτοιμη πότε να γίνω μαμά όμως τώρα ξέρω ότι θέλω και μπορώ. Είπα να μην προσπαθήσουμε άμεσα για να κάνω και κάποιες εξετάσεις και να επανέλθει ο κύκλος μου και να αισθανθώ και εγώ πιο έτοιμη και πιο προετοιμασμένη γιαυτό αλλά ειλικρινά ο φόβος με κυριεύει γιατί όταν το ζήσεις μια φορά φοβάσαι ότι θα ξανά συμβεί. Αν κάποια το πέρασε και είχε μετά μια επιτυχημένη εγκυμοσύνη θα ήταν μεγάλη δύναμη για εμένα το να μου πει πως το έζησε ξανά...

Ας πω κι εγω την ιστορια μου!

Θα σταθω σε μια γενική αλήθεια. Ναι πολλές φορε΄ς η πρωτη εγκυμοσύνη δεν παει καλα. Αλλά βλέπεις, είναι ταμπου να μιλάμε για αυτό. Για αυτο δεν ξερουμε αν εχει συμβει ακόμα και στην κολλητη μας. Ειναι επισης μια μορφη πενθους που καταπίνουμε. Το βιώνουμε με τον άντρα μας, αντε με τη μαμά μας και βαζουμε μεικ απ στο σημάδι της πληγης. 

Εγω ειχα μια ανεμβρυική λοιποοοον. Παντρευτηκαμε, ειπαμε να ξεκινήσουμε να προσπαθούμε, στο μήνα πάνω να η καθυστέρηση, να το θετικό τεστ, να και η χωριακή να ανεβαίνει. Πέρσυ το Πάσχα, εγκυούλα εγώ, να περιμένω το ραντεβού. Πάμε στο γιατρο, βλέπω τη γιατρίνα μου να σκαλώνει λίγο... σχεδον 7 εβδομάδων επρεπε να δουμε εμβρυικά στοιχεια. Τζίφος! Αναμονη καμια εβδομαδα, 10 μέρες, τα εχω ξεχασει κιολας, και επαναλαμβανουμε υπερηχο. Αδειος ο σάκος μας. Εν ολίγοις? Απόξεση. Κάνουμε υπερηχο τη μερα της αποξεσης, ο σακος ειχε αρχισει να αποκολλάτε, οπότε θα εφευγε τις επομενες ωρες/μέρες. Η εμπειρια? Υπεροχη! NOT! Ειχα κατουρηθει πανω μου και ειχα νευριάσει κιολας γτ μία δίπλα μου έκανε έκτρωση και ήμουν έξαλλη. Δικαιωμά της, 1000 φορες δικαιωμά της, αλλά σε εκεινη την ψυχολογική κατάσταση που ήμουν τοτε, είχα θυμώσει. Τωρα θυμώνω με εμενα που το λέω, αλλά ήμουν τοσο φορτισμένη που ναι, ειχα θολώσει και σκεφτομουν ηλιθια... 

Καρυότυπο δεν κάναμε, ηταν η 1η φορά, ειμαστε νέοι, εγω ήμουν 32 τοτε, ο αντρας μου 33, το αποδωσαμε στο τυχαιο γεγονός. 

Μετά απο 2 κύκλους ξεκινήσαμε να προσπαθουμε. Μετά το οκ της γιατρου, πάμε να προσπαθουμε ξανά. 

Και εδώ ειναι η παγίδα. Ερχεται ο γιατρος και θα σου πει κι εσενα, οτι μετα απο τέτοια, μένεις έγκυος πιο εύκολο. Αμ δε! Ήρθε η ιδεα και θρονιαστηκε φαρδιά πλατιά και ημουν σίγουρη οτι απο τον 1ο μηνα παλι θα εμενα εγκυος. Και να τα τεστ ωορρυξιας και να τα τεστ προωρης ανίχνευσης. Μη τα πολυλογω, τελευταια περιοδο ειχα 30/11. Και ξέρεις γιατί τότε κι όχι νωρίτερα? Γιατί ήταν ο μόνος μήνας που δεν μέτρησα, δεν κατούρησα ραβδάκια και ειχα αποφασισει γεμάτη ωριμότητα και άπειρη βλακεια, ότι μετα τις γιορτές θα πήγαιναμε για εξετάσεις γονιμότητας. 

Πέρασα οπως καταλαβαινεις 5-6 μήνες με ενα ουφ. Και ξεφύσηξα το μήνα που δεν μέτρησα! 

Θα μου πεις βρε κουκλα μου γιατι μου τα λες αυτα? Στα λεω γτ ξέρω πως νιώθεις. Ξέρω κι εγω και άλλες πολλ΄ές κοπέλες ΔΥΣΤΥΧΩ΅Σ εδω με΄σα πως ειναι. Ξέρουμε ότι θα κλάψεις, ξέρουμε οτι θα πονεσεις, κι ειναι οκ. Ειναι μια αναβολλή για κάτι που ποθείς και λαχτα΄ρας. Αλλά θα περασει κοριτσάκι. Όλα περνανε. Γιατι ειμαστε δυνατές, γιατι δινουμε ζωή και σάρκα απο τη σαρκα μας. Και ευτυχω΄ς, η δύναμη που μας έδωσε ο Θεός είναι μεγαλύτερη απο όσο μπορουμε να διανοηθουμε. 

Μην την πατησεις με το αγχος κι εσυ γλυκιά μου, μην την πατησεις... Σφίξε τα δόντια, κάνε τις εξετάσεις που θα σου πει ο γιατρός σου και επειτα, σήκω, σκουπισε τα δάκρυα σου και ζήσε ήρεμα. Μην αμελήσεις τις δραστηριοτητες σου, τις φιλες σου, τα μπανια σου, τις διακοπές σου. Δώσε χρόνο με ηρεμία στις προσωπικές σας στιγμές, απολαυστε τις επαφές σας και μην βάλετε στο νου το κλασσικό "κανω σεξ για να μεινω εγκυος". Και θα έρθει το βρεφάκι ❤️ 

[Watermelon]

στις πριν 3 ώρες, ο/η Christina.... είπε:

Καλησπέρα και ευχαριστώ για τα ενθαρρυντικά λόγια... Ειλικρινά λυπαμε πολυ για οτι περασες! Σε καταλαβαινω απολυτα! Το να είναι ένα τυχαίο περιστατικό σε κάνει να νιώθεις καλύτερα για την προσπάθεια που πρόκειται να κάνεις αν και η απώλεια αυτή είναι μεγάλη και δυστυχώς για τις περισσότερες γυναίκες δυσκολη. Είπα στη γιατρό μου να κάνουμε και εμείς εξέταση καρυότυπου αλλά με αποθάρρυνε λέγοντας μου ότι συνέβει μια φορά και ότι δεν αξίζει να μπούμε στη διαδικασία αυτή για ένα τυχαίο γεγονός. Από όσο κατάλαβα η ίδια το θεώρησε τυχαίο γιατί μάλλον πολλά είδαν τα μάτια της. Μου είπε ότι θα κάνω κάποιες άλλες αιματολογικες εξετάσεις σε λίγο καιρό να προσδιορίσουμε αλλά πράγματα αν και φάνηκε πολύ σίγουρη ότι δεν θα υπάρχει κάποιο πρόβλημα. Μου τονίζει ότι το σημαντικό είναι ότι μπορώ να μείνω έγκυος και πρεπει να κρατησω αυτο... Προς το παρόν περιμένουμε τον καρυότυπο του μωρού με αγωνία... Εσύ έκανες άλλο παιδάκι μετά από αυτό το τραγικό συμβάν;

Τώρα που σου μιλάω είμαι στην επόμενη κύηση. Σε λίγες μέρες έχω β επιπέδου και εύχομαι να πάνε όλα καλά. Δεν είχαμε φτάσει μέχρι τόσο πέρσι. Οπότε έχω αγωνία! 

Γενικά η εγκυμοσύνη ξεκίνησε με πολύ άγχος!!!! Δεν στο κρύβω! Έτσι θα είναι η επόμενη εγκυμοσύνη, να το ξέρεις!! Αλλά αξίζει με τα χίλια αν πάνε όλα καλά! 

Εμείς κάναμε εξετάσεις από δική μας θέληση. Στην αρχή δεν μπορούσα να δεχτώ το "τυχαίο γεγονός". Δεν ήξερα από αυτά εξάλλου. Έκανα ορμονολογικες, θρομβοφιλιας και ο άντρας μου σπερμοδιαγραμμα σε εξειδικευμένο κέντρο και καλλιέργεια σπέρματος. Όλα καλά δόξα το θεό. Ξεκινήσαμε βιταμίνες (375 ευρώ και για τους 2  μας). Πάνω στον 1,5 μήνα που έπαιρνα τις βιταμίνες μένω έγκυος. ( Ο άντρας μου τότε τις έπαιρνε ήδη 2,5 μήνες) . 

Μου είχε γίνει και εμένα εμμονή μετά την απώλεια της κύησης να μείνω άμεσα έγκυος ξανά. Ήθελα παιδί τώρα!!!! Τελικά πράγματι τον μήνα που απολαύσαμε το σεξ χωρίς τέστ χωρίς τίποτα, έμεινα έγκυος!!! ( 5 μήνες μετά το οκ του γιατρού). 

Πάρε τον χρόνο σου, κάνε ότι εξέταση θες για να νιώσεις εσύ καλά και ήρεμη και με το καλό να ξεκινήσετε τις προσπάθειες. 

Μην κάνεις τεστ ωορρηξίας . Καλύτερα κάνε σεξ συχνά όλο τον μήνα. Πρώτον περνάς καλά, δεύτερον δεν βάζεις πρόγραμμα και τρίτον να ξέρεις ότι θα έρθει. 

Αυτό που σου είπε ο γιατρός σου (ότι έμεινες εύκολα έγκυος και είναι θετικό) να ξέρεις είναι η αλήθεια. Και εμένα αυτό μου έλεγε!! 

[Christina....]

στις πριν 4 ώρες, ο/η Mummy2be είπε:

Ας πω κι εγω την ιστορια μου!

Θα σταθω σε μια γενική αλήθεια. Ναι πολλές φορε΄ς η πρωτη εγκυμοσύνη δεν παει καλα. Αλλά βλέπεις, είναι ταμπου να μιλάμε για αυτό. Για αυτο δεν ξερουμε αν εχει συμβει ακόμα και στην κολλητη μας. Ειναι επισης μια μορφη πενθους που καταπίνουμε. Το βιώνουμε με τον άντρα μας, αντε με τη μαμά μας και βαζουμε μεικ απ στο σημάδι της πληγης. 

Εγω ειχα μια ανεμβρυική λοιποοοον. Παντρευτηκαμε, ειπαμε να ξεκινήσουμε να προσπαθούμε, στο μήνα πάνω να η καθυστέρηση, να το θετικό τεστ, να και η χωριακή να ανεβαίνει. Πέρσυ το Πάσχα, εγκυούλα εγώ, να περιμένω το ραντεβού. Πάμε στο γιατρο, βλέπω τη γιατρίνα μου να σκαλώνει λίγο... σχεδον 7 εβδομάδων επρεπε να δουμε εμβρυικά στοιχεια. Τζίφος! Αναμονη καμια εβδομαδα, 10 μέρες, τα εχω ξεχασει κιολας, και επαναλαμβανουμε υπερηχο. Αδειος ο σάκος μας. Εν ολίγοις? Απόξεση. Κάνουμε υπερηχο τη μερα της αποξεσης, ο σακος ειχε αρχισει να αποκολλάτε, οπότε θα εφευγε τις επομενες ωρες/μέρες. Η εμπειρια? Υπεροχη! NOT! Ειχα κατουρηθει πανω μου και ειχα νευριάσει κιολας γτ μία δίπλα μου έκανε έκτρωση και ήμουν έξαλλη. Δικαιωμά της, 1000 φορες δικαιωμά της, αλλά σε εκεινη την ψυχολογική κατάσταση που ήμουν τοτε, είχα θυμώσει. Τωρα θυμώνω με εμενα που το λέω, αλλά ήμουν τοσο φορτισμένη που ναι, ειχα θολώσει και σκεφτομουν ηλιθια... 

Καρυότυπο δεν κάναμε, ηταν η 1η φορά, ειμαστε νέοι, εγω ήμουν 32 τοτε, ο αντρας μου 33, το αποδωσαμε στο τυχαιο γεγονός. 

Μετά απο 2 κύκλους ξεκινήσαμε να προσπαθουμε. Μετά το οκ της γιατρου, πάμε να προσπαθουμε ξανά. 

Και εδώ ειναι η παγίδα. Ερχεται ο γιατρος και θα σου πει κι εσενα, οτι μετα απο τέτοια, μένεις έγκυος πιο εύκολο. Αμ δε! Ήρθε η ιδεα και θρονιαστηκε φαρδιά πλατιά και ημουν σίγουρη οτι απο τον 1ο μηνα παλι θα εμενα εγκυος. Και να τα τεστ ωορρυξιας και να τα τεστ προωρης ανίχνευσης. Μη τα πολυλογω, τελευταια περιοδο ειχα 30/11. Και ξέρεις γιατί τότε κι όχι νωρίτερα? Γιατί ήταν ο μόνος μήνας που δεν μέτρησα, δεν κατούρησα ραβδάκια και ειχα αποφασισει γεμάτη ωριμότητα και άπειρη βλακεια, ότι μετα τις γιορτές θα πήγαιναμε για εξετάσεις γονιμότητας. 

Πέρασα οπως καταλαβαινεις 5-6 μήνες με ενα ουφ. Και ξεφύσηξα το μήνα που δεν μέτρησα! 

Θα μου πεις βρε κουκλα μου γιατι μου τα λες αυτα? Στα λεω γτ ξέρω πως νιώθεις. Ξέρω κι εγω και άλλες πολλ΄ές κοπέλες ΔΥΣΤΥΧΩ΅Σ εδω με΄σα πως ειναι. Ξέρουμε ότι θα κλάψεις, ξέρουμε οτι θα πονεσεις, κι ειναι οκ. Ειναι μια αναβολλή για κάτι που ποθείς και λαχτα΄ρας. Αλλά θα περασει κοριτσάκι. Όλα περνανε. Γιατι ειμαστε δυνατές, γιατι δινουμε ζωή και σάρκα απο τη σαρκα μας. Και ευτυχω΄ς, η δύναμη που μας έδωσε ο Θεός είναι μεγαλύτερη απο όσο μπορουμε να διανοηθουμε. 

Μην την πατησεις με το αγχος κι εσυ γλυκιά μου, μην την πατησεις... Σφίξε τα δόντια, κάνε τις εξετάσεις που θα σου πει ο γιατρός σου και επειτα, σήκω, σκουπισε τα δάκρυα σου και ζήσε ήρεμα. Μην αμελήσεις τις δραστηριοτητες σου, τις φιλες σου, τα μπανια σου, τις διακοπές σου. Δώσε χρόνο με ηρεμία στις προσωπικές σας στιγμές, απολαυστε τις επαφές σας και μην βάλετε στο νου το κλασσικό "κανω σεξ για να μεινω εγκυος". Και θα έρθει το βρεφάκι ❤️ 

Ειλικρινά ευχαριστώ για τα όσα μου είπες και λυπάμαι τόσο πολύ για ότι έζησες! Να σου πω την αλήθεια πραγματικά γνωρίζω ότι το βιώνουν πολλές γυναίκες και από τότε που το έζησα πονάω για τη κάθε μία ξεχωριστά. Δεν θέλω να βάλω στο μυαλό μου την επαφή σαν σκοπό για παιδί γιατί έχω φίλη η οποία έπεσε στην ίδια παγίδα... Αλλά αυτός ο πόνος της απώλειας και η αγωνία για το πως θα είναι η επόμενη φορά δεν περιγράφονται... Δεν μπορούσα να πιστέψω ποτέ ότι θα σκεφτόμουν τόσο πολύ τη μητρότητα γιατί πραγματικά τόσο καιρό δεν το είχα στο μυαλό μου μέχρι που ήρθε. Και το τι συναισθήματα γεννιούνται μόνο που έχεις ένα τόσο δα πλασματάκι μέσα σου δεν λέγεται... Όσο το έζησα το αγάπησα αυτό το συναίσθημα και πόνεσα που το έχασα γιατί μετά από αυτό νιώθεις κενή... Και αυτό το κενό κανένας σύζυγος, σύντροφος ή γκόμενος δεν μπορεί να το γεμίσει... Είναι μόνο αυτό το μωρό που μπορεί... Και σου λένε "εσύ να είσαι καλά, θα κάνεις άλλο..." Λες και αυτό δεν το θέλαμε και δεν το αγαπήσαμε... Κλαίω μόνη μου... Προσπαθώ να παρηγορηθώ γιατί είμαι και λίγο περισσότερο συναισθηματική από έναν φυσιολογικό άνθρωπο... Βλέπω συνέχεια εγκυούλες και να είναι καλά και αυτές και τα μωράκια τους αλλά πονάω τόσο όταν τις βλέπω... Όχι γιατί τις ζηλεύω... Προς Θεού! Αλλά γιατί θυμάμαι εμένα και την κοιλίτσα που ήθελα να έχω γεμάτη με το δικό μου μωράκι... Και που τελικά δεν ήρθε... Δεν δυσκολεύτηκα να μείνω έγκυος είναι η αλήθεια... Είπαμε μερικές φορές ας είμαστε ελεύθεροι και ήρθε γρήγορα αυτό το πλάσμα που δεν θα γνωρίσω πότε... Τώρα θα μου πεις μην γίνεσαι αχάριστη..  Και θα έχεις δίκιο... Αλλά η πληγή είναι φρέσκια και ο πόνος ακόμα έντονος... Εσύ έκανες κάποιο παιδάκι ή παιδάκια μετά; Πως ήταν οι επόμενες εγκυμοσύνες;

[Christina....]

στις πριν 4 ώρες, ο/η Watermelon είπε:

Τώρα που σου μιλάω είμαι στην επόμενη κύηση. Σε λίγες μέρες έχω β επιπέδου και εύχομαι να πάνε όλα καλά. Δεν είχαμε φτάσει μέχρι τόσο πέρσι. Οπότε έχω αγωνία! 

Γενικά η εγκυμοσύνη ξεκίνησε με πολύ άγχος!!!! Δεν στο κρύβω! Έτσι θα είναι η επόμενη εγκυμοσύνη, να το ξέρεις!! Αλλά αξίζει με τα χίλια αν πάνε όλα καλά! 

Εμείς κάναμε εξετάσεις από δική μας θέληση. Στην αρχή δεν μπορούσα να δεχτώ το "τυχαίο γεγονός". Δεν ήξερα από αυτά εξάλλου. Έκανα ορμονολογικες, θρομβοφιλιας και ο άντρας μου σπερμοδιαγραμμα σε εξειδικευμένο κέντρο και καλλιέργεια σπέρματος. Όλα καλά δόξα το θεό. Ξεκινήσαμε βιταμίνες (375 ευρώ και για τους 2  μας). Πάνω στον 1,5 μήνα που έπαιρνα τις βιταμίνες μένω έγκυος. ( Ο άντρας μου τότε τις έπαιρνε ήδη 2,5 μήνες) . 

Μου είχε γίνει και εμένα εμμονή μετά την απώλεια της κύησης να μείνω άμεσα έγκυος ξανά. Ήθελα παιδί τώρα!!!! Τελικά πράγματι τον μήνα που απολαύσαμε το σεξ χωρίς τέστ χωρίς τίποτα, έμεινα έγκυος!!! ( 5 μήνες μετά το οκ του γιατρού). 

Πάρε τον χρόνο σου, κάνε ότι εξέταση θες για να νιώσεις εσύ καλά και ήρεμη και με το καλό να ξεκινήσετε τις προσπάθειες. 

Μην κάνεις τεστ ωορρηξίας . Καλύτερα κάνε σεξ συχνά όλο τον μήνα. Πρώτον περνάς καλά, δεύτερον δεν βάζεις πρόγραμμα και τρίτον να ξέρεις ότι θα έρθει. 

Αυτό που σου είπε ο γιατρός σου (ότι έμεινες εύκολα έγκυος και είναι θετικό) να ξέρεις είναι η αλήθεια. Και εμένα αυτό μου έλεγε!! 

Εύχομαι να πάνε όλα καλά έως το τέλος και να έχεις το μωράκι σου στην αγκαλιά σου! Εγώ δεν θέλω να ξεκινήσω άμεσα... Θέλω πρώτα να ηρεμήσω ψυχολογικά.... Έπειτα να κάνω κάποιες ρηετασεις που μου είπε η γιατρός μου και επίσης να ελέγξω και το σάκχαρο μου γιατί στην εγκυμοσύνη (όσο αυτή κράτησε) είχα κάποιες πιο υψηλές τιμές και είπα έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα να τα δω όλα... Ειλικρινά δεν θέλω να μπω στο διαδικασία με τεστ κλπ... Το μόνο τεστ που θα έχω είναι της εγκυμοσύνης και αυτό θα το κάνω όταν έχω αρκετές μέρες καθυστέρηση... Είπα θα αναγκάσω τον εαυτό μου γιατί το άγχος μόνο κακό θα μου κάνει! Μακάρι να πάνε όλα καλά την επόμενη φορά και για εμένα γιατί πραγματικά είναι ένα μαρτύριο αυτό... Και σκέφτομαι πόσες γυναίκες προσπαθούν με εξωσωματικές και τελικά αποβάλλουν κιόλας... Έτσι παίρνω δύναμη και θα συνεχίσω... Να σου πάνε όλα καλά εύχομαι από καρδιάς!

[Mummy2be]

στις πριν 21 λεπτά, ο/η Christina.... είπε:

Ειλικρινά ευχαριστώ για τα όσα μου είπες και λυπάμαι τόσο πολύ για ότι έζησες! Να σου πω την αλήθεια πραγματικά γνωρίζω ότι το βιώνουν πολλές γυναίκες και από τότε που το έζησα πονάω για τη κάθε μία ξεχωριστά. Δεν θέλω να βάλω στο μυαλό μου την επαφή σαν σκοπό για παιδί γιατί έχω φίλη η οποία έπεσε στην ίδια παγίδα... Αλλά αυτός ο πόνος της απώλειας και η αγωνία για το πως θα είναι η επόμενη φορά δεν περιγράφονται... Δεν μπορούσα να πιστέψω ποτέ ότι θα σκεφτόμουν τόσο πολύ τη μητρότητα γιατί πραγματικά τόσο καιρό δεν το είχα στο μυαλό μου μέχρι που ήρθε. Και το τι συναισθήματα γεννιούνται μόνο που έχεις ένα τόσο δα πλασματάκι μέσα σου δεν λέγεται... Όσο το έζησα το αγάπησα αυτό το συναίσθημα και πόνεσα που το έχασα γιατί μετά από αυτό νιώθεις κενή... Και αυτό το κενό κανένας σύζυγος, σύντροφος ή γκόμενος δεν μπορεί να το γεμίσει... Είναι μόνο αυτό το μωρό που μπορεί... Και σου λένε "εσύ να είσαι καλά, θα κάνεις άλλο..." Λες και αυτό δεν το θέλαμε και δεν το αγαπήσαμε... Κλαίω μόνη μου... Προσπαθώ να παρηγορηθώ γιατί είμαι και λίγο περισσότερο συναισθηματική από έναν φυσιολογικό άνθρωπο... Βλέπω συνέχεια εγκυούλες και να είναι καλά και αυτές και τα μωράκια τους αλλά πονάω τόσο όταν τις βλέπω... Όχι γιατί τις ζηλεύω... Προς Θεού! Αλλά γιατί θυμάμαι εμένα και την κοιλίτσα που ήθελα να έχω γεμάτη με το δικό μου μωράκι... Και που τελικά δεν ήρθε... Δεν δυσκολεύτηκα να μείνω έγκυος είναι η αλήθεια... Είπαμε μερικές φορές ας είμαστε ελεύθεροι και ήρθε γρήγορα αυτό το πλάσμα που δεν θα γνωρίσω πότε... Τώρα θα μου πεις μην γίνεσαι αχάριστη..  Και θα έχεις δίκιο... Αλλά η πληγή είναι φρέσκια και ο πόνος ακόμα έντονος... Εσύ έκανες κάποιο παιδάκι ή παιδάκια μετά; Πως ήταν οι επόμενες εγκυμοσύνες;

Δεν μπορώ να σου πω ότι οι σκέψεις σου μου είναι ξένες. Δεν μπορώ να σου πω ότι δεν έκλαψα κι εγώ κρυφά. Δεν μπορώ να σου πω ότι για καιρό δεν ήθελα να βλέπω φίλες με μωρά. Και είναι πράγματι έτσι. Για αυτο τώρα αν με αγγίζουν διαφορα θέματα εδώ μέσα είναι γυναικών που βιώνουν μια τέτοια απώλεια.
 

Δεν ξέρω αν δεν μπορεί να σε καταλάβει. Είμαι μπερδεμένη σε αυτο… Σίγουρα η μαμά σου μπορεί, εγώ τουλάχιστον αυτο ένιωσα. Είδα τον άντρα μου να δακρύζει, να με βάζει να κοιμηθώ κ να βγαίνει έξω να σκαλίζει τον κήπο κι ήξερα πως ηταν η δικιά του θεραπεία. Το δικό του ξέσπασμα γτ ξέρω πως όσο με έβλεπε να πονάω και ψυχικά κ σωματικά πονούσε πολύ. Ειμαι η απόλυτη αδυναμία του βλεπεις, το τρωτό του σημείο. Επισης είδα τον πατέρα μου να μην στέκεται κοντά μου γτ ξέρω πως υπέφερε που υπέφερα κι αυτο επειδή ήμουν το παιδί του, όχι όπως με πόνεσε η μάνα μου. Και είναι όλα λογικά και κυρίως σεβαστά. 
Για να γελάσουμε λίγο, νομίζω ότι τον πόνο μου τον ένιωσε κ ο σκύλος μου. Εκείνο το απόγευμα στεκόταν κοντα μου, είχε ακουμπήσει το κεφάλι του στο γόνατο μου κ δεν έφευγε από δίπλα μου. Η ψυχούλα του μάλλον με ένιωθε ❤️

Αλλα ναι, ξέρω τις σκέψεις καλά. Ακόμα κι όταν έρθει το επόμενο θετικό τεστ, εσυ πάντα μέσα σου θα σκεφτεσαι αυτο το μωρο. Αν θα ήταν αγόρι ή κορίτσι, αν θα γεννιόνταν φυσιολογικά, πως θα μεγάλωνε… εγώ σκεφτόμουν πως αν δεν είχε γίνει αυτό τα Χριστούγεννα θα είμασταν τρεις.  Ο θεός μου έστειλε ένα σπόρο όμως τα Χριστούγεννα. Εμείς περιμένουμε τη μπεμπα μας. Είμαι στην 21η εβδομάδα για να σου απαντήσω κιόλας. 

Χαιρομαι που είσαι προετοιμασμένη για το τι θα ακολουθήσει, που βλέπεις τον κίνδυνο του άγχους μπροστά σου. Και μόνο που το αναγνωρίζεις, μπορείς να το αποφύγεις. 
Μην διστάσεις να κουβεντιάζεις με έναν ειδικό. Θα σε κάνει να κάνεις λέξεις τα συναισθήματα σου. Θα σου δείξει την πραγματική διάσταση της κατάστασης κ θα απαλύνει ο πόνος.
και μια ακόμα κουβέντα και κλείνω γτ κλαίω όση ώρα γράφω.

Μανουλα θα γίνεις! Να είσαι σίγουρη. Η κοιλιά θα γεμίσει, θα ακούσεις κι εσυ αυτό τον ήχο της καρδιάς στον υπέρηχο και θα είναι ακόμα πιο σπουδαίο όπως είναι για ολες όσες έχουμε ανεβεί εναν μικρό γολγοθά. 

[Christina....]

στις πριν 52 λεπτά, ο/η Mummy2be είπε:

Δεν μπορώ να σου πω ότι οι σκέψεις σου μου είναι ξένες. Δεν μπορώ να σου πω ότι δεν έκλαψα κι εγώ κρυφά. Δεν μπορώ να σου πω ότι για καιρό δεν ήθελα να βλέπω φίλες με μωρά. Και είναι πράγματι έτσι. Για αυτο τώρα αν με αγγίζουν διαφορα θέματα εδώ μέσα είναι γυναικών που βιώνουν μια τέτοια απώλεια.
 

Δεν ξέρω αν δεν μπορεί να σε καταλάβει. Είμαι μπερδεμένη σε αυτο… Σίγουρα η μαμά σου μπορεί, εγώ τουλάχιστον αυτο ένιωσα. Είδα τον άντρα μου να δακρύζει, να με βάζει να κοιμηθώ κ να βγαίνει έξω να σκαλίζει τον κήπο κι ήξερα πως ηταν η δικιά του θεραπεία. Το δικό του ξέσπασμα γτ ξέρω πως όσο με έβλεπε να πονάω και ψυχικά κ σωματικά πονούσε πολύ. Ειμαι η απόλυτη αδυναμία του βλεπεις, το τρωτό του σημείο. Επισης είδα τον πατέρα μου να μην στέκεται κοντά μου γτ ξέρω πως υπέφερε που υπέφερα κι αυτο επειδή ήμουν το παιδί του, όχι όπως με πόνεσε η μάνα μου. Και είναι όλα λογικά και κυρίως σεβαστά. 
Για να γελάσουμε λίγο, νομίζω ότι τον πόνο μου τον ένιωσε κ ο σκύλος μου. Εκείνο το απόγευμα στεκόταν κοντα μου, είχε ακουμπήσει το κεφάλι του στο γόνατο μου κ δεν έφευγε από δίπλα μου. Η ψυχούλα του μάλλον με ένιωθε ❤️

Αλλα ναι, ξέρω τις σκέψεις καλά. Ακόμα κι όταν έρθει το επόμενο θετικό τεστ, εσυ πάντα μέσα σου θα σκεφτεσαι αυτο το μωρο. Αν θα ήταν αγόρι ή κορίτσι, αν θα γεννιόνταν φυσιολογικά, πως θα μεγάλωνε… εγώ σκεφτόμουν πως αν δεν είχε γίνει αυτό τα Χριστούγεννα θα είμασταν τρεις.  Ο θεός μου έστειλε ένα σπόρο όμως τα Χριστούγεννα. Εμείς περιμένουμε τη μπεμπα μας. Είμαι στην 21η εβδομάδα για να σου απαντήσω κιόλας. 

Χαιρομαι που είσαι προετοιμασμένη για το τι θα ακολουθήσει, που βλέπεις τον κίνδυνο του άγχους μπροστά σου. Και μόνο που το αναγνωρίζεις, μπορείς να το αποφύγεις. 
Μην διστάσεις να κουβεντιάζεις με έναν ειδικό. Θα σε κάνει να κάνεις λέξεις τα συναισθήματα σου. Θα σου δείξει την πραγματική διάσταση της κατάστασης κ θα απαλύνει ο πόνος.
και μια ακόμα κουβέντα και κλείνω γτ κλαίω όση ώρα γράφω.

Μανουλα θα γίνεις! Να είσαι σίγουρη. Η κοιλιά θα γεμίσει, θα ακούσεις κι εσυ αυτό τον ήχο της καρδιάς στον υπέρηχο και θα είναι ακόμα πιο σπουδαίο όπως είναι για ολες όσες έχουμε ανεβεί εναν μικρό γολγοθά. 

Όπως το είπες... Δεν μπορώ και δεν θέλω να βλέπω φίλες με παιδιά ή εγκυμονουσες... Λίγες μέρες πριν μάθω το τι συνέβη έμαθα για την εγκυμοσύνη της κοπέλας του κολλητού του συντρόφου μου... Χαρά εμείς... Ένα μήνα διαφορά είχαμε... Λέγαμε θα είμαστε κοντά... Θα τα ζούμε μαζί... Θα είμαστε και οι δύο με τη κοιλιά μέχρι πέρα στον γάμο του παιδικού φίλου των συντρόφων μας τον Σεπτέμβριο και μετά από λίγες μέρες το κενό... Πρώτη επίσκεψη μαζί με τον σύντροφο μου στη γυναικολόγο... Είχα πάει βλέπεις μόνη τις άλλες φορές και ίσως ήταν τελικά καλύτερα έτσι γιατί μόνο εγώ πρόλαβα να ακούσω την καρδιά του... Εκείνος όμως όχι... Είχε μια αγωνία σαν να είχε διαίσθηση... Και ένα άγχος να δούμε αν μπορέσουμε κάτι από το φύλο του παιδιού... Όλο αγωνία για κάτι βλέπεις αυτές οι επισκέψεις... Αυτά που δεν θα μπορέσω να ξεχάσω ποτέ στη ζωή μου είναι πολύ λίγα πράγματα... Και αυτό είναι το νούμερο ένα σε αυτά... Όταν απλά περίμενα να το δω να κουνιέται και να ακούσω τη καρδιά του... Και αυτό να κουνιέται μόνο όταν κουνιωμουν εγώ... Και να θυμάμαι τη γιατρό, σαν να το ξανά ζω τώρα, να δυναμώνει τον ήχο στον υπέρηχο και η καρδιά να μην ακούγεται.... Και να σταματάει μαζί και η δική μου μιας και μου κόπηκε η αναπνοή... Τα πρώτα δευτερόλεπτα δεν μπορούσα να συνειδητοποιήσω τι έγινε... Πως να μπορώ άλλωστε αφού δεν μου πέρασε στιγμή από το μυαλό... Και εκεί να ξεκινάει ο γολγοθάς μου... Εγώ στα χαμένα και ο σύντροφος μου ψύχραιμος γιατί κάποιος έπρεπε να είναι... Εικόνες που δεν μπορείς να ξεχάσεις ποτέ... Από την εξέταση του καρυότυπο θα μάθω και το φύλο του... Μου λένε "Ας το... Μη το σκαλίζεις" και καλά για δικό μου καλό χωρίς να μπορούν να καταλάβουν ότι πρέπει να ξέρω... Ότι δεν μπορείς να μείνεις στην άγνοια... Ότι θέλω να ξέρω... Και δικαιωμά μου! Γιατί ήταν δικό μου παιδί και ό,τι έχει να κάνει με αυτό θέλω να το ξέρω... Έτσι τώρα περιμένοντας τα αποτελέσματα μαζεύω τα κομμάτια μου... Και ένα πράγμα ξέρω σίγουρα... Ότι τώρα πια δεν θα αγωνιώ για το αν θα είναι αγόρι ή κορίτσι... Ο μόνος λόγος που θα αγωνιώ είναι το αν θα ακούσω τη καρδιά του να χτυπά... Για το αν θα είναι γερό... Και μετά τα βάζω με τον εαυτό μου... Από αναγούλες δεν είχα πολλά πράγματα αλλά κάποια στιγμή σταμάτησαν.. Λέω τυχερή που είμαι... Θα το περάσω χωρίς να καταλάβω τίποτα... Αλλά που να ήξερα την ατυχία μου εκείνη τη στιγμή... Πως να ήξερα ότι αφού υποχώρησαν τα συμπτώματα αυτό ήταν ένα σημάδι ότι δεν πήγαιναν καλά τα πράγματα... Κάθε μία περνάει τον δικό της γολγοθά.... Όμως ενωμένες δίνουμε στήριξη η μια στην άλλη και έτσι μπορούμε και προχωράμε! Εύχομαι με το καλό να έρθει το μωράκι σου να πάνε όλα καλά! Ειλικρινά ευχαριστώ!

[Watermelon]

στις πριν 2 ώρες, ο/η Christina.... είπε:

Εύχομαι να πάνε όλα καλά έως το τέλος και να έχεις το μωράκι σου στην αγκαλιά σου! Εγώ δεν θέλω να ξεκινήσω άμεσα... Θέλω πρώτα να ηρεμήσω ψυχολογικά.... Έπειτα να κάνω κάποιες ρηετασεις που μου είπε η γιατρός μου και επίσης να ελέγξω και το σάκχαρο μου γιατί στην εγκυμοσύνη (όσο αυτή κράτησε) είχα κάποιες πιο υψηλές τιμές και είπα έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα να τα δω όλα... Ειλικρινά δεν θέλω να μπω στο διαδικασία με τεστ κλπ... Το μόνο τεστ που θα έχω είναι της εγκυμοσύνης και αυτό θα το κάνω όταν έχω αρκετές μέρες καθυστέρηση... Είπα θα αναγκάσω τον εαυτό μου γιατί το άγχος μόνο κακό θα μου κάνει! Μακάρι να πάνε όλα καλά την επόμενη φορά και για εμένα γιατί πραγματικά είναι ένα μαρτύριο αυτό... Και σκέφτομαι πόσες γυναίκες προσπαθούν με εξωσωματικές και τελικά αποβάλλουν κιόλας... Έτσι παίρνω δύναμη και θα συνεχίσω... Να σου πάνε όλα καλά εύχομαι από καρδιάς!

Είναι απολύτως φυσιολογικά όλα αυτά που σκέφτεσαι. Εγώ να δεις πόσο κενό ένιωθα μετά. Είχα προλάβει να νιώσω και τις κινήσεις του μωρού και μετά που γύρισα από το νοσοκομείου εκεί να δεις πόσο ΚΕΝΗ ένιωθα. Πόσο άδεια ημουν. Ήμουν ένα τίποτα!!!!!!!! Ποναγα ψυχολογικά πάρα πολύ. Πόσο έκλαψα όταν ήρθε η περίοδος και Όταν είδα την μήτρα μου στον υπέρηχο ΚΕΝΗ μετά από καιρό. Μετά από τόσους υπερήχους που έβλεπα μόνο ένα μωράκι να μεγαλώνει. .για μήνες ήμουν έτσι. Σκέψου ότι και ψυχολόγο λίγο πριν το Πάσχα πήγα. Ενώ ήμουν έγκυος ήδη στο επόμενο μωρό. 

Δώσε χρόνο στον εαυτό σου. Ο καιρός ανοίγει, βγες ξεκίνα όταν μπορέσεις τα μπάνια, κάνε βόλτες. Θα βοηθήσει αλήθεια. Στο λέω εκ πείρας.

Καλή συνέχεια και σε ευχαριστώ για τις ευχές ❤️

[Mummy2be]

στις πριν 16 ώρες, ο/η Christina.... είπε:

Όπως το είπες... Δεν μπορώ και δεν θέλω να βλέπω φίλες με παιδιά ή εγκυμονουσες... Λίγες μέρες πριν μάθω το τι συνέβη έμαθα για την εγκυμοσύνη της κοπέλας του κολλητού του συντρόφου μου... Χαρά εμείς... Ένα μήνα διαφορά είχαμε... Λέγαμε θα είμαστε κοντά... Θα τα ζούμε μαζί... Θα είμαστε και οι δύο με τη κοιλιά μέχρι πέρα στον γάμο του παιδικού φίλου των συντρόφων μας τον Σεπτέμβριο και μετά από λίγες μέρες το κενό... Πρώτη επίσκεψη μαζί με τον σύντροφο μου στη γυναικολόγο... Είχα πάει βλέπεις μόνη τις άλλες φορές και ίσως ήταν τελικά καλύτερα έτσι γιατί μόνο εγώ πρόλαβα να ακούσω την καρδιά του... Εκείνος όμως όχι... Είχε μια αγωνία σαν να είχε διαίσθηση... Και ένα άγχος να δούμε αν μπορέσουμε κάτι από το φύλο του παιδιού... Όλο αγωνία για κάτι βλέπεις αυτές οι επισκέψεις... Αυτά που δεν θα μπορέσω να ξεχάσω ποτέ στη ζωή μου είναι πολύ λίγα πράγματα... Και αυτό είναι το νούμερο ένα σε αυτά... Όταν απλά περίμενα να το δω να κουνιέται και να ακούσω τη καρδιά του... Και αυτό να κουνιέται μόνο όταν κουνιωμουν εγώ... Και να θυμάμαι τη γιατρό, σαν να το ξανά ζω τώρα, να δυναμώνει τον ήχο στον υπέρηχο και η καρδιά να μην ακούγεται.... Και να σταματάει μαζί και η δική μου μιας και μου κόπηκε η αναπνοή... Τα πρώτα δευτερόλεπτα δεν μπορούσα να συνειδητοποιήσω τι έγινε... Πως να μπορώ άλλωστε αφού δεν μου πέρασε στιγμή από το μυαλό... Και εκεί να ξεκινάει ο γολγοθάς μου... Εγώ στα χαμένα και ο σύντροφος μου ψύχραιμος γιατί κάποιος έπρεπε να είναι... Εικόνες που δεν μπορείς να ξεχάσεις ποτέ... Από την εξέταση του καρυότυπο θα μάθω και το φύλο του... Μου λένε "Ας το... Μη το σκαλίζεις" και καλά για δικό μου καλό χωρίς να μπορούν να καταλάβουν ότι πρέπει να ξέρω... Ότι δεν μπορείς να μείνεις στην άγνοια... Ότι θέλω να ξέρω... Και δικαιωμά μου! Γιατί ήταν δικό μου παιδί και ό,τι έχει να κάνει με αυτό θέλω να το ξέρω... Έτσι τώρα περιμένοντας τα αποτελέσματα μαζεύω τα κομμάτια μου... Και ένα πράγμα ξέρω σίγουρα... Ότι τώρα πια δεν θα αγωνιώ για το αν θα είναι αγόρι ή κορίτσι... Ο μόνος λόγος που θα αγωνιώ είναι το αν θα ακούσω τη καρδιά του να χτυπά... Για το αν θα είναι γερό... Και μετά τα βάζω με τον εαυτό μου... Από αναγούλες δεν είχα πολλά πράγματα αλλά κάποια στιγμή σταμάτησαν.. Λέω τυχερή που είμαι... Θα το περάσω χωρίς να καταλάβω τίποτα... Αλλά που να ήξερα την ατυχία μου εκείνη τη στιγμή... Πως να ήξερα ότι αφού υποχώρησαν τα συμπτώματα αυτό ήταν ένα σημάδι ότι δεν πήγαιναν καλά τα πράγματα... Κάθε μία περνάει τον δικό της γολγοθά.... Όμως ενωμένες δίνουμε στήριξη η μια στην άλλη και έτσι μπορούμε και προχωράμε! Εύχομαι με το καλό να έρθει το μωράκι σου να πάνε όλα καλά! Ειλικρινά ευχαριστώ!

Ξερεις σε ποσες προτασεις σου διαβασα τις σκεψεις μου? 

Αν εξαιρεσεις το γεγονος οτι εγω ειχα εναν άδειο σάκο, στις περισσότερες φράσεις σου διαβαζω τι σκεφτομουν. Θυμάμαι ακόμα που έλεγα οτι μια χαρά ειμαι, αν περναω τετοιες εγκυμοσυνες θα κανω 5! Δεν ηταν ετσι όμως.. Δεν μεγαλωνε τιποτα μεσα μου για να εχω συμπτωματα. Ενω τωρα, εχει φυγει ο 5ος μηνας και ακομα νιωθω καουρες...

Σου υπογράφω ομως πως αυτο που λες, πως δεν θα αγωνιάς αν θα ειναι αγορι ή κορίτσι, θα αγωνιάς να ακουσεις την καρδια του. Κι ετσι θα ειναι. Θα σου λενε ολοι "μα δεν σε νοιαζει τι φυλο θα ειναι?" θα τους λες ΟΧΙ! και θα το εννοεις. Γιατι ετσι θα ειναι. Γιατι θα λες Παναγια μου προστατευσε το ως το τελος, να γεννηθει γερο κι ολα τα αλλα θα ειναι λεπτομερειες. Γιατι οι αλλοι γυρω δεν θα ξέρουν και θα λενε την εξυπνάδα τους. Ενω εσυ θα πηγαινεις απο ραντεβου σε ραντεβου και θα αγωνιάς να ακουσεις την καρδουλα. 

Ξερεις πως μωρο θα έρθει. Αλήθεια θα έρθει. Στην οικογενεια μου, παραλληλα με εμενα έχασαν το μωρο τους και 2 ξαδερφες μου. Πρωτες ξαδερφες οι μαμαδες μας, δευτερες εμεις. Λες και εγινε επιτηδες... Ολες μαζι, με διαφορα μήνα, το πολύ δύο μηνών η καθεμία. Και οι 2 τωρα ειμαστε εγκυες. Η τρίτη, επειδη η εγκυμοσυνη ετυχε κι ειναι το κοριτσι μικρο ακομα, ειναι 26 χρονων, αποφασισε να κανει το γαμο της πρώτα και θα προσπαθησει ξανα μετά ειπε. Πράγματι το κοριτσι παντρευεται μεθαυριο. Και στο λεω αυτο ως ακομα μια απόδειξη πως ναι, η πρωτη εγκυμοσυνη μπορει να παει λαθος. 

Ακουσε με, συμφωνω απολυτα μαζι σου που θελεις να μαθεις τα παντα. Γνωμη μου ομως ειναι να μην το σκαλιζεις αλλο. Εφοσον και ο γιατρος το αποδιδει σε τυχαιο γεγονος σημαίνει, πως με βαση και το ιστορικο σας κι αλλους παράγοντες που εκεινος γνωριζει, δεν το κρίνει αναγκαίο να σε αγχωνει. Εκεινοι ειναι συνηθισμένοι σε τέτοια γεγονότα, εμας μας φαινεται πώς έπεσε ο ουρανός στο κεφάλι και ετσι ειναι. Αλλά δειξε εμπιστοσύνη. 

Θα ειμαστε εδω και θα περιμενουμε σε κανα 2 μήνες να σε δουμε να μπαινεις σε γκρουπάκι "Μωράκια Χ μήνα". Αν χρειαστείς οτιδήποτε, μια κουβέντα παρηγοριάς, μια ηλεκτρονική αγκαλιά, εδω ειμαστε ❤️ 

 

[Christina....]

στις πριν 1 ώρα, ο/η Mummy2be είπε:

Ξερεις σε ποσες προτασεις σου διαβασα τις σκεψεις μου? 

Αν εξαιρεσεις το γεγονος οτι εγω ειχα εναν άδειο σάκο, στις περισσότερες φράσεις σου διαβαζω τι σκεφτομουν. Θυμάμαι ακόμα που έλεγα οτι μια χαρά ειμαι, αν περναω τετοιες εγκυμοσυνες θα κανω 5! Δεν ηταν ετσι όμως.. Δεν μεγαλωνε τιποτα μεσα μου για να εχω συμπτωματα. Ενω τωρα, εχει φυγει ο 5ος μηνας και ακομα νιωθω καουρες...

Σου υπογράφω ομως πως αυτο που λες, πως δεν θα αγωνιάς αν θα ειναι αγορι ή κορίτσι, θα αγωνιάς να ακουσεις την καρδια του. Κι ετσι θα ειναι. Θα σου λενε ολοι "μα δεν σε νοιαζει τι φυλο θα ειναι?" θα τους λες ΟΧΙ! και θα το εννοεις. Γιατι ετσι θα ειναι. Γιατι θα λες Παναγια μου προστατευσε το ως το τελος, να γεννηθει γερο κι ολα τα αλλα θα ειναι λεπτομερειες. Γιατι οι αλλοι γυρω δεν θα ξέρουν και θα λενε την εξυπνάδα τους. Ενω εσυ θα πηγαινεις απο ραντεβου σε ραντεβου και θα αγωνιάς να ακουσεις την καρδουλα. 

Ξερεις πως μωρο θα έρθει. Αλήθεια θα έρθει. Στην οικογενεια μου, παραλληλα με εμενα έχασαν το μωρο τους και 2 ξαδερφες μου. Πρωτες ξαδερφες οι μαμαδες μας, δευτερες εμεις. Λες και εγινε επιτηδες... Ολες μαζι, με διαφορα μήνα, το πολύ δύο μηνών η καθεμία. Και οι 2 τωρα ειμαστε εγκυες. Η τρίτη, επειδη η εγκυμοσυνη ετυχε κι ειναι το κοριτσι μικρο ακομα, ειναι 26 χρονων, αποφασισε να κανει το γαμο της πρώτα και θα προσπαθησει ξανα μετά ειπε. Πράγματι το κοριτσι παντρευεται μεθαυριο. Και στο λεω αυτο ως ακομα μια απόδειξη πως ναι, η πρωτη εγκυμοσυνη μπορει να παει λαθος. 

Ακουσε με, συμφωνω απολυτα μαζι σου που θελεις να μαθεις τα παντα. Γνωμη μου ομως ειναι να μην το σκαλιζεις αλλο. Εφοσον και ο γιατρος το αποδιδει σε τυχαιο γεγονος σημαίνει, πως με βαση και το ιστορικο σας κι αλλους παράγοντες που εκεινος γνωριζει, δεν το κρίνει αναγκαίο να σε αγχωνει. Εκεινοι ειναι συνηθισμένοι σε τέτοια γεγονότα, εμας μας φαινεται πώς έπεσε ο ουρανός στο κεφάλι και ετσι ειναι. Αλλά δειξε εμπιστοσύνη. 

Θα ειμαστε εδω και θα περιμενουμε σε κανα 2 μήνες να σε δουμε να μπαινεις σε γκρουπάκι "Μωράκια Χ μήνα". Αν χρειαστείς οτιδήποτε, μια κουβέντα παρηγοριάς, μια ηλεκτρονική αγκαλιά, εδω ειμαστε ❤️ 

 

❤️❤️❤️