Άγχος και κλάμα στην εγκυμοσύνη.

[miou90]

Καλησπέρα σε όλες! 

Βρίσκομαι στην 13η εβδομάδα κύησης και έχω πρόβλημα. Παλιά είχα αγχωδεις διαταραχές όμως πρόλαβα και διέκοψα τα αντικαταθλιπτικά πριν μείνω έγκυος. Ο άντρας μου εργάζεται σε πλοιο και όπως ήταν αναμενόμενο έφυγε πριν λίγες μέρες για 6μηνο ταξίδι όπου θα γυρίσει πριν με το καλό γεννήσω. Για να μην μείνω μόνη λοιπόν στο σπίτι και μαραζωσω και για να μην αισθάνομαι ανασφάλεια ήρθα στο πατρικο μου το οποίο βρίσκεται μια ώρα μακριά από την Αθήνα. Είμαι εδώ μια εβδομάδα και έπεσα σε κατάθλιψη. Ο αποχωρισμός μου από τον άντρα μου και το να συμβιώνω παλι με γονείς με κανουν να αισθάνομαι ασφυκτικά. Τα βλέπω όλα μαύρα, σταμάτησα να χαίρομαι την εγκυμοσύνη μου, πνιγομαι, δεν τους αντέχω. Κλαιω σαν μωρό συνέχεια κάτι το οποίο δεν το ειχα. Νομίζω οι ορμόνες της εγκυμοσυνης και οι δεδομένες συνθήκες έχουν εντείνει το άγχος και τις καταθλιπτικές τάσεις. Φυσικά κάνω ψυχοθεραπεία όμως πρέπει να προσπαθήσω πολύ και αυτή τη στιγμή μου είναι δύσκολο. Είμαι χάλια. Βρίσκομαι σε αδιέξοδο, από τη μια λέω να γυρίσω σπίτι μου με κίνδυνο να φοβάμαι ή να νιώθω μόνη κι από την άλλη εδώ νιώθω πως βουλιάζω. 

Αποφάσισα να τα γράψω γιατί ξέρω πως δεν είμαι μόνη και για να τα βγάλω από μέσα μου. 

[Zenia z]

στις πριν 22 ώρες, ο/η miou90 είπε:

Καλησπέρα σε όλες! 

Βρίσκομαι στην 13η εβδομάδα κύησης και έχω πρόβλημα. Παλιά είχα αγχωδεις διαταραχές όμως πρόλαβα και διέκοψα τα αντικαταθλιπτικά πριν μείνω έγκυος. Ο άντρας μου εργάζεται σε πλοιο και όπως ήταν αναμενόμενο έφυγε πριν λίγες μέρες για 6μηνο ταξίδι όπου θα γυρίσει πριν με το καλό γεννήσω. Για να μην μείνω μόνη λοιπόν στο σπίτι και μαραζωσω και για να μην αισθάνομαι ανασφάλεια ήρθα στο πατρικο μου το οποίο βρίσκεται μια ώρα μακριά από την Αθήνα. Είμαι εδώ μια εβδομάδα και έπεσα σε κατάθλιψη. Ο αποχωρισμός μου από τον άντρα μου και το να συμβιώνω παλι με γονείς με κανουν να αισθάνομαι ασφυκτικά. Τα βλέπω όλα μαύρα, σταμάτησα να χαίρομαι την εγκυμοσύνη μου, πνιγομαι, δεν τους αντέχω. Κλαιω σαν μωρό συνέχεια κάτι το οποίο δεν το ειχα. Νομίζω οι ορμόνες της εγκυμοσυνης και οι δεδομένες συνθήκες έχουν εντείνει το άγχος και τις καταθλιπτικές τάσεις. Φυσικά κάνω ψυχοθεραπεία όμως πρέπει να προσπαθήσω πολύ και αυτή τη στιγμή μου είναι δύσκολο. Είμαι χάλια. Βρίσκομαι σε αδιέξοδο, από τη μια λέω να γυρίσω σπίτι μου με κίνδυνο να φοβάμαι ή να νιώθω μόνη κι από την άλλη εδώ νιώθω πως βουλιάζω. 

Αποφάσισα να τα γράψω γιατί ξέρω πως δεν είμαι μόνη και για να τα βγάλω από μέσα μου. 

Δώσε λίγο χρόνο στον εαυτό σου να  προσαρμοστείς.  Σκέψου ότι είναι για λίγο χρονικό διάστημα. Είναι η αλλαγή ή απουσία του άντρα σου.  Αν δεις ότι στο μήνα είσαι στην ίδια κατάσταση δοκίμασε να επιστρέψεις στο σπίτι σου κ να δεις που είναι καλύτερα για σένα.❤ 

[Tokyo]

στις On 19/4/2023 at 10:09 ΜΜ, ο/η miou90 είπε:

Καλησπέρα σε όλες! 

Βρίσκομαι στην 13η εβδομάδα κύησης και έχω πρόβλημα. Παλιά είχα αγχωδεις διαταραχές όμως πρόλαβα και διέκοψα τα αντικαταθλιπτικά πριν μείνω έγκυος. Ο άντρας μου εργάζεται σε πλοιο και όπως ήταν αναμενόμενο έφυγε πριν λίγες μέρες για 6μηνο ταξίδι όπου θα γυρίσει πριν με το καλό γεννήσω. Για να μην μείνω μόνη λοιπόν στο σπίτι και μαραζωσω και για να μην αισθάνομαι ανασφάλεια ήρθα στο πατρικο μου το οποίο βρίσκεται μια ώρα μακριά από την Αθήνα. Είμαι εδώ μια εβδομάδα και έπεσα σε κατάθλιψη. Ο αποχωρισμός μου από τον άντρα μου και το να συμβιώνω παλι με γονείς με κανουν να αισθάνομαι ασφυκτικά. Τα βλέπω όλα μαύρα, σταμάτησα να χαίρομαι την εγκυμοσύνη μου, πνιγομαι, δεν τους αντέχω. Κλαιω σαν μωρό συνέχεια κάτι το οποίο δεν το ειχα. Νομίζω οι ορμόνες της εγκυμοσυνης και οι δεδομένες συνθήκες έχουν εντείνει το άγχος και τις καταθλιπτικές τάσεις. Φυσικά κάνω ψυχοθεραπεία όμως πρέπει να προσπαθήσω πολύ και αυτή τη στιγμή μου είναι δύσκολο. Είμαι χάλια. Βρίσκομαι σε αδιέξοδο, από τη μια λέω να γυρίσω σπίτι μου με κίνδυνο να φοβάμαι ή να νιώθω μόνη κι από την άλλη εδώ νιώθω πως βουλιάζω. 

Αποφάσισα να τα γράψω γιατί ξέρω πως δεν είμαι μόνη και για να τα βγάλω από μέσα μου. 

Επειδή προέρχομαι από οικογένεια ναυτικου (ο μπαμπάς μου) κ νησί που έχει πάρα πολλούς ναυτικούς επίσης, έχω μια εικόνα του τι ζεις. Νομίζω ότι καλύτερα να πας σπίτι σου... Αν η σχέση με τους γονείς σου είναι τέτοια που τελικά σε πιέζει καλύτερα μόνη. Στο κάτω κάτω καλύτερα κοντά στο γιατρό σου στην Αθήνα. Το αρχίσεις σε λίγο να ετοιμάζεις το σπίτι κ τα πράγματα του μωρου θα σου δώσει ανάσα κ αυτό θα γίνει σπίτι σου. Εκτός φυσικά κ αν η εγκυμοσύνη σου έχει κάποιο πρόβλημα που απαιτεί να είσαι με κάποιον στο σπίτι. Αν όμως η κατάσταση είναι ομαλή καλύτερα σπίτι νομίζω... Με το καλό!

 

[miou90]

Κορίτσια ευχαριστώ πολυ για τις απαντήσεις. Η αλήθεια είναι πως μια χαρά είναι η εγκυμοσύνη μου, απλώς ξέρω πως όταν φουσκώσω δεν θα μπορώ να είμαι τελείως μόνη. Ωστόσο θα κάνω υπομονή λίγο καιρό να δω πως θα είμαι και αν δεν αλλάξουν τα πράγματα θα επιστρέψω έστω για κάποιο καιρό σπίτι μου. 

Ευχαριστώ και πάλι...