Μετάβαση σε περιεχόμενο

Recommended Posts

Δημοσίευση

Καλημέρα μανουλες! Ανοίγω αυτό το θέμα γιατί θα ήθελα να συζητήσουμε μαζι για το θέμα του ύπνου των μωρών - παιδιών και τις εμπειρίες των μαμάδων που ακολούθησαν την μέθοδο "Κοιμήσου παιδί μου" του δρ.Εστιβιλ. 

Πώς ήταν κορίτσια; Σας ήταν δύσκολο; Εύκολο; Τα καταφέρατε ; Σε ποια ηλικία το εφαρμόσατε; Πόσο καιρό σας πήρε; Τα καταφέρατε στο τέλος; 

Στον πρώτο μου γιο το εφάρμοσα στους 15 μήνες γιατί είχαμε τρομερό πρόβλημα αϋπνίας (Μπορεί και 17 αφυπνίσεις κατά τη διάρκεια της νύχτας) και ήμουν απελπισμένη. Μέσα σε 1-2 βραδιά όλα κύλησαν ρολόι. Τώρα σκέφτομαι να το εφαρμόσω και στον δεύτερο μου γιο (12 μηνών) αν και με προβληματίζει γιατί απ' ότι δείχνει δε του αρέσουν οι αλλαγές.. 

Περιμένω τις εμπειρίες σας ! 

Δημοσίευση

Καλημερα απο μια παθουσα!! Τον πρωτο χρονο εκλαιγα απο την αυπνια οποτε αφου τα εξαντλησα ολα τα "κολπα",μου προτειναν αυτο το βιβλιο...

Διαβαζοντας το στην αρχη ημουν σιγουρη οτι βρηκα το γιατρικο...Προχωροντας κατι μου "κλωτσουσε",αλλα ειχα ακουσει απο μια ομοιοπαθουσα οτι την λυτρωσε οποτε λεω ας κανω μια δοκιμη..Προσωπικα θα σου πω οτι δεν αντεξα να το συνεχισω..Αυτο το κλαμα και το παρακαλι να παω να τον παρω αγκαλιτσα και να μην φυγω,το πως με κοιτουσε οταν τον "παρατουσα" δεν το αντεξα..Το σταματησα αμεσως ..Οταν λοιπον περασε ο χρονος,αρχισε να στρωνει μαγικα και να κοιμαται και 12ωρα.. 

Πιστευω ειναι ποσο μπορεις να το αντεξεις αυτο σαν διαδικασια,αλλα ναι,το πιστευω οτι καποια στιγμη αυτη η μεθοδος θα σου φερει αποτελεσμα,δεν ξερω ομως αν "τραυματιζεται" το μωρο και στο βαζω σε πολλα εισαγωγικα αυτο!

Δημοσίευση
στις πριν 43 λεπτά, ο/η troia είπε:

Διαβάστε το βιβλίο του παιδιάτρου Στέλιου Παπαβέντση "ΠΡΟΙΚΙΣΜΕΝΑ ΜΩΡΑ, ΕΜΠΝΕΥΣΜΕΝΟΙ ΓΟΝΕΙΣ" και θα δείτε ότι λέει ξεκάθαρα ΝΑ ΜΗΝ ΑΦΗΝΟΥΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΝΑ ΚΛΑΙΝΕ!!! Το ίδιο λέει και η μοντεσσοριανή προσέγγιση, το ίδιο έκανα κι εγώ ακούγοντας αυτούς τους 2 και βάσει της ανάλυσής τους από παιδοψυχολογικής σκοπιάς έχω την πεποίθηση ότι έκανα το καλύτερο για το παιδί μου. Αυτό εξαρτάται βέβαια και από τις αντοχές και την κατάσταση της κάθε μαμάς. Διαβάστε πάντως το βιβλίο του Παπαβέντση πριν προχωρήσετε.

Καλημέρα, είσαι λίγο (έως πάρα πολύ ) off topic. 

Ζητάω ξεκάθαρα ΕΜΠΕΙΡΊΕΣ στη συγκεκριμένη μέθοδο, πουθενά ΔΕ ζήτησα γνώμη . 

Σε ευχαριστώ 

Δημοσίευση
στις πριν 57 λεπτά, ο/η Sofia86 είπε:

Καλημερα απο μια παθουσα!! Τον πρωτο χρονο εκλαιγα απο την αυπνια οποτε αφου τα εξαντλησα ολα τα "κολπα",μου προτειναν αυτο το βιβλιο...

Διαβαζοντας το στην αρχη ημουν σιγουρη οτι βρηκα το γιατρικο...Προχωροντας κατι μου "κλωτσουσε",αλλα ειχα ακουσει απο μια ομοιοπαθουσα οτι την λυτρωσε οποτε λεω ας κανω μια δοκιμη..Προσωπικα θα σου πω οτι δεν αντεξα να το συνεχισω..Αυτο το κλαμα και το παρακαλι να παω να τον παρω αγκαλιτσα και να μην φυγω,το πως με κοιτουσε οταν τον "παρατουσα" δεν το αντεξα..Το σταματησα αμεσως ..Οταν λοιπον περασε ο χρονος,αρχισε να στρωνει μαγικα και να κοιμαται και 12ωρα.. 

Πιστευω ειναι ποσο μπορεις να το αντεξεις αυτο σαν διαδικασια,αλλα ναι,το πιστευω οτι καποια στιγμη αυτη η μεθοδος θα σου φερει αποτελεσμα,δεν ξερω ομως αν "τραυματιζεται" το μωρο και στο βαζω σε πολλα εισαγωγικα αυτο!

Σε ευχαριστώ για την απάντηση!  

Η αλήθεια είναι ότι ειδικά στο πρώτο μου παιδί το κλάμα μου ήταν αβάσταχτο στο οτιδήποτε. Αλλά πραγματικά ήμουν απελπισμένη και ευτυχώς δέχτηκε πολύ εύκολα και γρήγορα την αλλαγή . Μετά κάπως συνήθισα ότι το να κλάψει δεν σημαίνει απαραίτητα κάτι κακό (πχ στα 2 που απαιτούν και είναι αντιδραστικά) αλλά ένα μέσο επικοινωνίας.

Κι εγώ όταν διάβασα όλο το βιβλίο μου τα έβαλε όλα σε μια σειρά , και κατάλαβα και πολλά πράγματα που έκαναν λάθος ο δικοί μου γιατί είχα ούτως ή άλλως θέμα με τον ύπνο από πολύ μικρή (και πριν τα παιδιά ) 

Δεν με έκανε να αμφισβητήσω ίσως γιατί κύλησε εύκολα και ομαλά και δεν πέρασαν μέρες. 

 

Συμμετοχή στη συζήτηση

Μπορείτε να γράψετε τώρα το μήνυμά σας και να εγγραφείτε μετά. Αν έχετε ήδη λογαριασμό, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε το μήνυμα με το ψευδώνυμό σας.
Note: Your post will require moderator approval before it will be visible.

Guest
Απαντήστε σε αυτή τη συζήτηση...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

  • Απαντήσεις

    • Πόσο θα συμφωνήσω με αυτό το μήνυμα!!! Έχω πέσει στα πατώματα, έχω κλάψει, έχω κυνηγήσει (πιο μικρή και ανώριμη γαρ). Περνώντας τα χρόνια και κοιτωντας πίσω, έκανα απλά τον σταυρό μου και είπα Θεέ μου γλίτωσα.... Βέβαια @Nerina κορίτσι μου ο,τι και να σου λέμε εμείς τώρα, ξέρω πολύ καλά ότι δεν αλλάζει αυτό που νιώθεις. Θα σου δώσω μια τελευταία συμβουλή (τα υπόλοιπα στα είχα γράψει στο άλλο θέμα και δεν θέλω να σε κουράζω): μην κινηθείς με γνώμονα το ότι θα μείνεις μόνη σου στην ηλικία σου (εντωμεταξύ νέα κοπέλα είσαι!!!), ή τι θα πει ο κόσμος, ή τα χρόνια που περάσατε μαζί. Θα σπαταλήσεις αλλα τόσα χρόνια, πολύτιμα πλέον, από φόβο; Αξίζει;; 
    • @Mariaa_ δεν έχω ζήσει ποτέ κατάθλιψη ούτε είχα τρελό άγχος στην εγκυμοσύνη. Όμως η εγκυμοσύνη και η λοχεία είναι μια περίοδος που είναι πολύ ευαίσθητη για εμάς. Θυμάμαι ότι έκλαιγα για το παραμικρό για καταστάσεις που δεν θα έκλαιγα κανονικά.  Στην εγκυμοσύνη δούλευα και είχα το πρόγραμμα μου, αλλά όταν γέννησα και έμεινα μόνη με το μωρό τότε αντιμετώπισα την μητρική μοναξιά που λέω εγώ, κάτι που το βλέπω σε όλες τις νέες μητέρες. Ξαφνικά αλλάζει όλος σου ο κόσμος, όλο σου το πρόγραμμα και δεν έχεις παρέες και κάποιον να μιλήσεις τις ώρες που εσύ μπορείς. Ξέρεις πως αντιμετώπισα αυτή την κατάσταση; Έφτιαξα πρόγραμμα που απαιτούσε καθημερινή έξοδο και το τηρουσα πιστά όσο κουρασμένη και να ήμουν. Έτσι "αναγκαζόμουν" να ακολουθήσω μία ρουτίνα σαν να έχω δουλειά (έβρισκα και εξωτερικές δουλίτσες βέβαια να κάνω). Τι προτείνω λοιπόν; Φτιάξε καθημερινό πρόγραμμα και τήρησε το ευλαβικά. Σε αυτό βάλε καθημερινή έξοδο το πρωί (ο ήλιος κάνει καλό).  Α επίσης έκανα φιλίες από εδώ μέσα και μιλούσα με κάποιες κοπέλες που ήμασταν στην ίδια φάση και μοιραζόμασταν κάπως την καθημερινότητα. Δυστυχώς μετά τη γέννα έρχονται τα baby blues, που είναι 2 εβδομάδες που θα είσαι χάλια συναισθηματικά και θα κλαις συνέχεια. Μετά γενικά οι πρώτες 40 μέρες έχουν αρκετό ξενύχτι και κούραση, ειδικά όταν θηλάζεις. Και αν έχει και κολικούς το μωρό; Κλάψε Χαράλαμπε... Όχι δεν στα λέω όλα αυτά για να σε αγχωσω. Στα λέω για να καταλάβεις ότι πρέπει να είσαι καλά! Να φροντίσεις να είσαι στην καλύτερη δυνατή σου φάση! Αν πρέπει να πάρεις αντικαταθλιπτικά, να πάρεις. Περί θηλασμού του συντρόφου σου δεν του πέφτει κανένας λόγος! Δικό σου το σώμα! Ο δικός του ρόλος είναι να στηρίξει μόνο την απόφαση σου. Τέλος, μπες σε ομαδουλες να βρεις κι άλλες εγκύους να μοιράζεστε τα άγχη σας και που ξέρεις; Ίσως βρεις κάποια φίλη να βγαίνετε 😊
    • Με το καλό τη Δευτέρα! Εύχομαι να είναι κορίτσι γιατί έχεις ήδη 3 άντρες μέσα στο σπίτι, φτάνει 🤣 Τι ώρα έχεις την αυχενική; ΠΗΤ πότε έχεις;
    • Καλέ γιατί προδικάζεις; Εμένα πάντα 3 μέρες μετά την αναμενόμενη περίοδο ξεκινάω να έχω αχνά τεστ πρώιμης ανίχνευσης φυσικά.  Επίσης αφού ξέρεις ότι η συνταγή απαιτεί ταξιδάκι τι κάθεσαι; Για ξεκίνα να το οργανώνεις 😉
    • Ετοιμάσου για δίδυμα φίλη! Ελπίζω να έχετε κάνει τα οικονομικά σας κουμάντα 😜
  • Νέες συζητήσεις

×
×
  • Προσθήκη...