προβλήματα εμπιστοσύνης

[mika1995]

Γεια σας , έχω το εξης θεμα που με απασχολει και με δυσκολευει. Δεν μπορω να εμπιστευτω το παιδι μου στους γονεις του αντρα μου. Δεν μπορω δηλαδη να την αφησω μαζι τους και να φυγω. Υπηρχε μια περιοδος που το εκανα ομως. Πιεζα τον εαυτο μου και την αφηνα. Εκεινες τις ωρες ομως τρελενομουν. Ψαχνω γενικα στον εαυτο μου γιατι συμβαινει αυτο. Καταλαβαινω οτι ειναι ο παππους και η γιαγια του παιδιου μου, δεν ειναι ξενοι. Φταιει που εγω μεγαλωσα σε προβληματικη οικογενεια και δεν εμπιστευομαι ευκολα? Φταιει που οταν αφηνα το μωρο μαζι τους εκαναν πραγματα για τα οποια δεν συμφωνουσα και τους το ελεγα , το ηξεραν αλλα παλι τα εκαναν? Φταει που οταν επερνα τηλεφωνο να δω τι κανει το παιδι μου , δεν ηθελε να μου λεει τι κανουν και μου ελεγε ψεματα? ( στον γιο της εδεινε κανονικα αναφορα τι γινοταν με το μωρο οσο ηταν μαζι τους. ) Φταει που γενικα εχουμε μια σχεση πολυ τυπικη ισως και κρυα επειδη γενικα που και που ανακατευοντε. Φταει που ζητουσα φωτογραφια του μωρου οσο ημουν στην δουλεια και μου ελεγαν ψεματα πτο δεν το βγαζουν κτλ για να μην μου την στηλουν προφανως? (ενω βγαζουν φωτογραφιες , τις εχω δει). Φταιει που βλεπω πως φερονται στο αλλο τους εγγονι σε σχεση με το δικο μου παιδι που ειναι το πρωτο τους εγγονι και θυμωνω μεσα μου για αυτο που τα ξεχωριζουν? Γενικα απο την πρωτη μερα που γεννησα (πριν 3 χρονια) βλεπω και νιωθωμια ασεβια προς την μερια μου. Δεν εχει σημασια τι λεω, αν συμφωνω με κατι ή οχι , αν επιτρεπω κατι ή οχι σχετικα με το μωρο. Πολλες φορες σκεφτομαι μηπως εγω φταιω σε αυτην την κατασταση , μηπως υπερβαλω καπου? Άλλα μετα γινονται διαφορα επεισοδια με το μωρο που με πηθουν οτι δεν φταιω μονο εγω εδω. Απλα ηθελα να το μοιραστω, ειναι ενα θεμα που δεν εχω συζητησει με κανεναν. Ευχαριστω.

[Nefeliap]

στις πριν 9 ώρες, ο/η mika1995 είπε:

Γεια σας , έχω το εξης θεμα που με απασχολει και με δυσκολευει. Δεν μπορω να εμπιστευτω το παιδι μου στους γονεις του αντρα μου. Δεν μπορω δηλαδη να την αφησω μαζι τους και να φυγω. Υπηρχε μια περιοδος που το εκανα ομως. Πιεζα τον εαυτο μου και την αφηνα. Εκεινες τις ωρες ομως τρελενομουν. Ψαχνω γενικα στον εαυτο μου γιατι συμβαινει αυτο. Καταλαβαινω οτι ειναι ο παππους και η γιαγια του παιδιου μου, δεν ειναι ξενοι. Φταιει που εγω μεγαλωσα σε προβληματικη οικογενεια και δεν εμπιστευομαι ευκολα? Φταιει που οταν αφηνα το μωρο μαζι τους εκαναν πραγματα για τα οποια δεν συμφωνουσα και τους το ελεγα , το ηξεραν αλλα παλι τα εκαναν? Φταει που οταν επερνα τηλεφωνο να δω τι κανει το παιδι μου , δεν ηθελε να μου λεει τι κανουν και μου ελεγε ψεματα? ( στον γιο της εδεινε κανονικα αναφορα τι γινοταν με το μωρο οσο ηταν μαζι τους. ) Φταει που γενικα εχουμε μια σχεση πολυ τυπικη ισως και κρυα επειδη γενικα που και που ανακατευοντε. Φταει που ζητουσα φωτογραφια του μωρου οσο ημουν στην δουλεια και μου ελεγαν ψεματα πτο δεν το βγαζουν κτλ για να μην μου την στηλουν προφανως? (ενω βγαζουν φωτογραφιες , τις εχω δει). Φταιει που βλεπω πως φερονται στο αλλο τους εγγονι σε σχεση με το δικο μου παιδι που ειναι το πρωτο τους εγγονι και θυμωνω μεσα μου για αυτο που τα ξεχωριζουν? Γενικα απο την πρωτη μερα που γεννησα (πριν 3 χρονια) βλεπω και νιωθωμια ασεβια προς την μερια μου. Δεν εχει σημασια τι λεω, αν συμφωνω με κατι ή οχι , αν επιτρεπω κατι ή οχι σχετικα με το μωρο. Πολλες φορες σκεφτομαι μηπως εγω φταιω σε αυτην την κατασταση , μηπως υπερβαλω καπου? Άλλα μετα γινονται διαφορα επεισοδια με το μωρο που με πηθουν οτι δεν φταιω μονο εγω εδω. Απλα ηθελα να το μοιραστω, ειναι ενα θεμα που δεν εχω συζητησει με κανεναν. Ευχαριστω.

Ούτε εγω μπορω και πιστευω και οι περισσότερες ετσι ειμαστε οι μαναδες ..δε θα το αφηνεις ..για ποιο λογο να το αφηνεις δε καταλαβα;; Ασε να μεγαλωσει λιγο για να μπορεσει να σου λεει αν γινει κατι κ να καταλαβεινει.εγω δε το αφηνω ποτε για κανενα λογο ειδικα τωρα που παει 2 ετων ..μετα τα 5 θα το σκεφτω  και εγω ελεγα δε θελω να δινω ζαχαρη κ λεγανε Ελα μωρε δε πειραζει .; Μονο κ μονο απο αυτο πως να το αφησω για πες μου..

[Zaxaroulamak]

Νομιζω οτι αυτο ειναι ενα συναισθημα που πολλες μανουλες το εχουν. Ακομα δεν εχω παιδακι αλλα εχω πολλες φιλες που μου λενε ακριβως το ιδιο! Θεωρω οτι παντα οι παππουδες και οι γιαγιαδες "κακομαθαινουν" τα εγγονια πιο πολυ γιατι δε θελουν να τους χαλανε χατιρι. Εχω δει παππου να δινει στην εγγονη πχ πουρακια επειδη ζητουσε να φαει και να λεει ψεματα μετα στη μαμα οτι δεν εδωσε τιποτα στο παιδι! Αν εχεις αλλη επιλογη εγω θα ελεγα οτι ειναι καλυτερα να μη φερνεις αντιμετωπο τον εαυτο σου με τετοια συναισθηματα και απλα να μην αφηνεις το παιδακι σου εκει!!

[Princess28]

στις πριν 14 ώρες, ο/η mika1995 είπε:

Γεια σας , έχω το εξης θεμα που με απασχολει και με δυσκολευει. Δεν μπορω να εμπιστευτω το παιδι μου στους γονεις του αντρα μου. Δεν μπορω δηλαδη να την αφησω μαζι τους και να φυγω. Υπηρχε μια περιοδος που το εκανα ομως. Πιεζα τον εαυτο μου και την αφηνα. Εκεινες τις ωρες ομως τρελενομουν. Ψαχνω γενικα στον εαυτο μου γιατι συμβαινει αυτο. Καταλαβαινω οτι ειναι ο παππους και η γιαγια του παιδιου μου, δεν ειναι ξενοι. Φταιει που εγω μεγαλωσα σε προβληματικη οικογενεια και δεν εμπιστευομαι ευκολα? Φταιει που οταν αφηνα το μωρο μαζι τους εκαναν πραγματα για τα οποια δεν συμφωνουσα και τους το ελεγα , το ηξεραν αλλα παλι τα εκαναν? Φταει που οταν επερνα τηλεφωνο να δω τι κανει το παιδι μου , δεν ηθελε να μου λεει τι κανουν και μου ελεγε ψεματα? ( στον γιο της εδεινε κανονικα αναφορα τι γινοταν με το μωρο οσο ηταν μαζι τους. ) Φταει που γενικα εχουμε μια σχεση πολυ τυπικη ισως και κρυα επειδη γενικα που και που ανακατευοντε. Φταει που ζητουσα φωτογραφια του μωρου οσο ημουν στην δουλεια και μου ελεγαν ψεματα πτο δεν το βγαζουν κτλ για να μην μου την στηλουν προφανως? (ενω βγαζουν φωτογραφιες , τις εχω δει). Φταιει που βλεπω πως φερονται στο αλλο τους εγγονι σε σχεση με το δικο μου παιδι που ειναι το πρωτο τους εγγονι και θυμωνω μεσα μου για αυτο που τα ξεχωριζουν? Γενικα απο την πρωτη μερα που γεννησα (πριν 3 χρονια) βλεπω και νιωθωμια ασεβια προς την μερια μου. Δεν εχει σημασια τι λεω, αν συμφωνω με κατι ή οχι , αν επιτρεπω κατι ή οχι σχετικα με το μωρο. Πολλες φορες σκεφτομαι μηπως εγω φταιω σε αυτην την κατασταση , μηπως υπερβαλω καπου? Άλλα μετα γινονται διαφορα επεισοδια με το μωρο που με πηθουν οτι δεν φταιω μονο εγω εδω. Απλα ηθελα να το μοιραστω, ειναι ενα θεμα που δεν εχω συζητησει με κανεναν. Ευχαριστω.

Έχω κι εγώ ένα αγοράκι 2,5 ετών, δεν το έχω αφήσει πουθενά το αφήνω μόνο στους γονείς μου και την αδερφή μου που τους εμπιστεύομαι, και ξέρω ότι είναι πιο προσεκτικοί και από μένα..μας το ζητάνε φίλοι μας, αλλά κι εγώ δε μπορώ να εμπιστευτώ. Ειδικά γιατί έχω δει κάποια πράγματα που δε συμφωνώ(να το αφήνουν στο δρόμο να τρέχει μόνο του κλπ)..τα ίδια κάνει κ ο πεθερός μου, και δεν τον εμπιστεύομαι εννοείται. Συν ότι όπως εσένα, ό,τι και να πω κάνει τα δικά του και δεν με ακούει. Ευτυχώς ή δυστυχώς δεν εχει ιδέα απο μωρά, οπότε δε μπορεί να ζητήσει να του το αφήσουμε ακόμα, αλλά άνετα θα ήθελε αν το άφηνα, και απόταν γεννήθηκε του λέει άντε να μεγαλώσεις να έρθεις πάνω μαζί μου(μένει στην επαρχία πολλές ώρες μακριά από εμάς)..όταν είμαστε μαζί έξω, το παίρνει και εξαφανίζονται, και γυρνάει με το παιδί να τρέχει μονο του στο δρομο, σε στροφες κλπ..όσες φορες του έχω πει ότι αυτό ειναι επικίνδυνο και το παιδί το κρατάμε πάντα από το χέρι έξω, μου λέει ότι δε θα γίνει κάτι και σιγά..όποτε δεν τρώει φαγητό και λέω να μη φάει σοκολάτα, πάει και του δίνει σοκολάτα..όταν ήταν πιο μικρός κ έκλαιγε στο καθισματάκι του αυτοκινήτου, μας έλεγε να μη βάζουμε το παιδί στο καθισματάκι και να το κρατάμε στο αμάξι αγκαλιά και δε θα πάθει τίποτα. Γενικά κάνει σε όλα τα δικά του ό,τι κι αν πω εγώ..όπως καταλαβαίνεις δεν υπάρχει περίπτωση να το αφήσω ποτέ μαζί του, και έχω πει στον άντρα μου αν ξαναπάρει το μωρό και φύγει να πάει κι αυτός μαζί! Δεν το διαπραγματεύομαι να νιώσω αυτά τα συναισθήματα και αυτή την ανασφάλεια που περιγράφεις, στην τελική εγώ έχω την ευθύνη του παιδιού και εγώ το μεγαλώνω όπως εγώ θεωρώ σωστό! Όπως δε συμφωνώ με κάποια πράγματα που κανουν οι γονείς μου, η μαμά μου ιδιαίτερα(πχ μπορεί να φωνάξει μπροστά στα παιδιά και της λέω ότι τα μωρά θέλω να μεγαλώνουν σε ηρεμία). Στη μαμά μου όμως μπορώ να μιλήσω, να τσακωθώ κλπ..με τα πεθερικά δε μπορείς! Στη θέση σου δε θα το άφηνα αν είχα άλλη επιλογή..το θέμα είναι να νιώθεις εσύ καλά και να νιώθεις ότι το παιδί σου είναι ασφαλές!

Όσο για το ότι τα ξεχωρίζουν, δυστυχώς δε μπορείς να κάνεις τίποτα..και οι γονείς μου έχουν τον ανιψιό μου πιο πάνω γιατί τον έχουν μεγαλώσει και με πειράζει, δεν το δείχνουν έντονα αλλά το ξέρω ότι έτσι είναι, αλλά δε μπορώ να αλλάξω τα συναισθήματα δυστυχώς..το θέμα είναι έστω στα τυπικά να είναι δίκαιοι, και προσπαθώ απλά εγώ να δίνω παραπάνω αγάπη και δικαιοσύνη. Επίσης ο πεθερός μου τα Χριστούγεννα πήρε δώρο μόνο στο μεγάλο μου γιο(μήπως επειδή έχει το όνομα του;), με πείραξε πολύ που η μικρή κοιτούσε το παιχνίδι σαν τρελή και πήγαινε να το πάρει η γλυκούλα..και αυτοι ηρθαν και είπαν στο μεγαλο μου κοίτα τι σου πήραμε και στην άλλη τίποτα που ήταν δίπλα..εκείνη την ώρα δε μπορούσα να το καταπιώ..το μόνο που έλεγα στο μικρό μου είναι ότι το δώρο είναι και για τους δύο και θα παιζει και η μπέμπα(μπροστά τους, για να το ακούσουν), αλλά αυτός φυσικά δεν της το εδινε και έλεγε είναι δικό μου(αφού του είχαν πει ότι είναι δικό του)..αν επαναληφθεί κάτι τέτοιο θα τους πω να μη ξαναπάρουν δώρο σε κανένα ή να παίρνουν και στους δύο. 

Για τα άλλα δε ξέρω πώς να σε βοηθήσω, ίσως να θέσεις σαν κανόνα ότι όποτε έχουν το παιδί αυτοί(αν τελικά το αφήνεις) να σε ενημερώνουν για όλα και να σου στέλνουν φωτο όταν το ζητάς!! Γιατί η ευθύνη είναι δική σου και είναι το παιδί σου και οφείλουν να το κάνουν. Και αν δεν το κάνουν κ παρολαυτα πρέπει να το αφήνεις, να παίρνει ο άντρας σου να ρωτάει τι γίνεται για να είσαι ήσυχη. Πάντως δε γίνεται να κρατάει κάποιος το παιδί σου και να μη μπορείς να έχεις επικοινωνία και συνεννόηση με αυτό το άτομο. Καλύτερα βρες μια κοπέλα που θα σου δίνει πλήρη αναφορά όποτε το ζητάς, ή στειλτο παιδικό που θα περνάει και καλύτερα! Πόσο είναι το παιδάκι σου;

[Christine_]

Καλησπέρα. Πήρα το θάρρος να γράψω κι εγώ την άποψη μου . 

Καταρχάς βλέπω ένα κύριο θέμα στη σχέση σου με τα πεθερικά κι αυτό είναι τα όρια. Ίσως το πιο κλασσικό πρόβλημα στις ανθρώπινες σχέσεις. 

Είπες ότι ανακατεύονται, είπες ότι ξεχωρίζουν. Ο άντρας σου τι κάνει για όλα αυτά ; 

Μπορεί η άλλη νύφη να μην τους πάει κόντρα γι'αυτό να είναι διαφορετικοί απέναντι στο άλλο εγγόνι, μπορεί χίλια δυο. 

Για μένα το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι μια συζήτηση με τον άντρα σου. Να του πεις τι σε πειράζει και τι θέλεις να αλλάξεις. Να εξηγήσεις τους λόγους που δεν θέλεις το παιδί σου να πηγαίνει εκεί και ότι αν δεν γίνεται με τους δικούς σου όρους, βασικά με τους δικούς σας όρους, σαν γονείς, δε θα γίνεται καθόλου. Εγώ αυτό θα έκανα αν είχα κάποιο πρόβλημα. Ο άντρας σου πρέπει να τους μιλήσει και να βάλει όρια και επειδή συνήθως οι άντρες δε καταλαβαίνουν τέτοια λεπτά θέματα ή δε δίνουν σημασία όσο εμείς , χρειάζεται εσένα να του το επικοινωνήσεις.

[mika1995]

στις πριν 17 ώρες, ο/η Christine_ είπε:

Καλησπέρα. Πήρα το θάρρος να γράψω κι εγώ την άποψη μου . 

Καταρχάς βλέπω ένα κύριο θέμα στη σχέση σου με τα πεθερικά κι αυτό είναι τα όρια. Ίσως το πιο κλασσικό πρόβλημα στις ανθρώπινες σχέσεις. 

Είπες ότι ανακατεύονται, είπες ότι ξεχωρίζουν. Ο άντρας σου τι κάνει για όλα αυτά ; 

Μπορεί η άλλη νύφη να μην τους πάει κόντρα γι'αυτό να είναι διαφορετικοί απέναντι στο άλλο εγγόνι, μπορεί χίλια δυο. 

Για μένα το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι μια συζήτηση με τον άντρα σου. Να του πεις τι σε πειράζει και τι θέλεις να αλλάξεις. Να εξηγήσεις τους λόγους που δεν θέλεις το παιδί σου να πηγαίνει εκεί και ότι αν δεν γίνεται με τους δικούς σου όρους, βασικά με τους δικούς σας όρους, σαν γονείς, δε θα γίνεται καθόλου. Εγώ αυτό θα έκανα αν είχα κάποιο πρόβλημα. Ο άντρας σου πρέπει να τους μιλήσει και να βάλει όρια και επειδή συνήθως οι άντρες δε καταλαβαίνουν τέτοια λεπτά θέματα ή δε δίνουν σημασία όσο εμείς , χρειάζεται εσένα να του το επικοινωνήσεις.

Ευχαριστω για το σχολιο σου. Βασικα για το αλλο εγγονι τρελενονται επειδη ειναι αγορι. ΝΑΙ επειδη ειναι αφορι. Εγω τους εκανα το πρωτο τους εγγονι αλλα εχω κοριτσακι. Τα πεθερικα ειναι πολυ παλιων αρχων. Το πρωτο ταχα επρεπε να ειναι αγορι. Αφου τους ανακηνυσα το φυλο του μωρου και η μαμα του κυριως ηλπιζε μεχρι που γεννησα μηπως εκαναν λαθος και ειναι αγορι τελικα. Δεν βλεπω λογικη σε αυτο. Μ ε τον αντρα μου το εχω συζητηση παρα πολλες φορες. εχουν γινει και σκυνηκα μπροστα του που δεν ηταν σωστα. π.χ. ενα περιστατικο ηταν που το μωρο ειδε το ψαλιδι στο κουτι με τα ραφτικα στους γονεις του και ο μπαμπας του της το φορεσε στα δαχτυλακια και επεμενε κιολας οτι ετσι πρεπει . για να ξερει τι ειναι αυτο και που χρησιμευει. Ευτηχως τα σταματαει κατι τετοια ο αντρας μου αλλα ως εκει. Δεν καταλαβεινει πως νιωθω  εγω. Πως να αφησω το μωρο οταν γινονται τετοια ? Οταν υπαρχουν ψεματα και αυτη η ασεβια προς την μερια μου που οτι και να πω δεν το λογαριαζουν. Ειναι με την λογικη οτι ¨εμεις μεγαλωσαμε δυο παιδια , εσυ εισαι μικρη και δεν ξερεις¨. Τελος παντων , βλεπει τι γινετε ο αντρας μου αλλα δεν θα φερει αντηριση στους γονεις του . Και εγω δεν θελω να τους κανω να μαλωσουν σε καμια περιπτωση αλλα να καταλαβουν τα αυτονοητα. 

[mika1995]

στις On 10/1/2023 at 1:27 ΜΜ, ο/η Princess28 είπε:

Έχω κι εγώ ένα αγοράκι 2,5 ετών, δεν το έχω αφήσει πουθενά το αφήνω μόνο στους γονείς μου και την αδερφή μου που τους εμπιστεύομαι, και ξέρω ότι είναι πιο προσεκτικοί και από μένα..μας το ζητάνε φίλοι μας, αλλά κι εγώ δε μπορώ να εμπιστευτώ. Ειδικά γιατί έχω δει κάποια πράγματα που δε συμφωνώ(να το αφήνουν στο δρόμο να τρέχει μόνο του κλπ)..τα ίδια κάνει κ ο πεθερός μου, και δεν τον εμπιστεύομαι εννοείται. Συν ότι όπως εσένα, ό,τι και να πω κάνει τα δικά του και δεν με ακούει. Ευτυχώς ή δυστυχώς δεν εχει ιδέα απο μωρά, οπότε δε μπορεί να ζητήσει να του το αφήσουμε ακόμα, αλλά άνετα θα ήθελε αν το άφηνα, και απόταν γεννήθηκε του λέει άντε να μεγαλώσεις να έρθεις πάνω μαζί μου(μένει στην επαρχία πολλές ώρες μακριά από εμάς)..όταν είμαστε μαζί έξω, το παίρνει και εξαφανίζονται, και γυρνάει με το παιδί να τρέχει μονο του στο δρομο, σε στροφες κλπ..όσες φορες του έχω πει ότι αυτό ειναι επικίνδυνο και το παιδί το κρατάμε πάντα από το χέρι έξω, μου λέει ότι δε θα γίνει κάτι και σιγά..όποτε δεν τρώει φαγητό και λέω να μη φάει σοκολάτα, πάει και του δίνει σοκολάτα..όταν ήταν πιο μικρός κ έκλαιγε στο καθισματάκι του αυτοκινήτου, μας έλεγε να μη βάζουμε το παιδί στο καθισματάκι και να το κρατάμε στο αμάξι αγκαλιά και δε θα πάθει τίποτα. Γενικά κάνει σε όλα τα δικά του ό,τι κι αν πω εγώ..όπως καταλαβαίνεις δεν υπάρχει περίπτωση να το αφήσω ποτέ μαζί του, και έχω πει στον άντρα μου αν ξαναπάρει το μωρό και φύγει να πάει κι αυτός μαζί! Δεν το διαπραγματεύομαι να νιώσω αυτά τα συναισθήματα και αυτή την ανασφάλεια που περιγράφεις, στην τελική εγώ έχω την ευθύνη του παιδιού και εγώ το μεγαλώνω όπως εγώ θεωρώ σωστό! Όπως δε συμφωνώ με κάποια πράγματα που κανουν οι γονείς μου, η μαμά μου ιδιαίτερα(πχ μπορεί να φωνάξει μπροστά στα παιδιά και της λέω ότι τα μωρά θέλω να μεγαλώνουν σε ηρεμία). Στη μαμά μου όμως μπορώ να μιλήσω, να τσακωθώ κλπ..με τα πεθερικά δε μπορείς! Στη θέση σου δε θα το άφηνα αν είχα άλλη επιλογή..το θέμα είναι να νιώθεις εσύ καλά και να νιώθεις ότι το παιδί σου είναι ασφαλές!

Όσο για το ότι τα ξεχωρίζουν, δυστυχώς δε μπορείς να κάνεις τίποτα..και οι γονείς μου έχουν τον ανιψιό μου πιο πάνω γιατί τον έχουν μεγαλώσει και με πειράζει, δεν το δείχνουν έντονα αλλά το ξέρω ότι έτσι είναι, αλλά δε μπορώ να αλλάξω τα συναισθήματα δυστυχώς..το θέμα είναι έστω στα τυπικά να είναι δίκαιοι, και προσπαθώ απλά εγώ να δίνω παραπάνω αγάπη και δικαιοσύνη. Επίσης ο πεθερός μου τα Χριστούγεννα πήρε δώρο μόνο στο μεγάλο μου γιο(μήπως επειδή έχει το όνομα του;), με πείραξε πολύ που η μικρή κοιτούσε το παιχνίδι σαν τρελή και πήγαινε να το πάρει η γλυκούλα..και αυτοι ηρθαν και είπαν στο μεγαλο μου κοίτα τι σου πήραμε και στην άλλη τίποτα που ήταν δίπλα..εκείνη την ώρα δε μπορούσα να το καταπιώ..το μόνο που έλεγα στο μικρό μου είναι ότι το δώρο είναι και για τους δύο και θα παιζει και η μπέμπα(μπροστά τους, για να το ακούσουν), αλλά αυτός φυσικά δεν της το εδινε και έλεγε είναι δικό μου(αφού του είχαν πει ότι είναι δικό του)..αν επαναληφθεί κάτι τέτοιο θα τους πω να μη ξαναπάρουν δώρο σε κανένα ή να παίρνουν και στους δύο. 

Για τα άλλα δε ξέρω πώς να σε βοηθήσω, ίσως να θέσεις σαν κανόνα ότι όποτε έχουν το παιδί αυτοί(αν τελικά το αφήνεις) να σε ενημερώνουν για όλα και να σου στέλνουν φωτο όταν το ζητάς!! Γιατί η ευθύνη είναι δική σου και είναι το παιδί σου και οφείλουν να το κάνουν. Και αν δεν το κάνουν κ παρολαυτα πρέπει να το αφήνεις, να παίρνει ο άντρας σου να ρωτάει τι γίνεται για να είσαι ήσυχη. Πάντως δε γίνεται να κρατάει κάποιος το παιδί σου και να μη μπορείς να έχεις επικοινωνία και συνεννόηση με αυτό το άτομο. Καλύτερα βρες μια κοπέλα που θα σου δίνει πλήρη αναφορά όποτε το ζητάς, ή στειλτο παιδικό που θα περνάει και καλύτερα! Πόσο είναι το παιδάκι σου;

Γεια σου, ευχαριστω για το σχολιο σου, η αληθεια ειναι οτι ταυτιστηκα με το σχολιο σου . Εκλεισε τα 3 τον Νοεμβριο και γενικα ειναι ντροπαλο σαν παιδακι και δεν μιλαει ακομα. Να βαλω κανονα να μου λενε τι γινετε με το μωρο και να μου στελνουν και μενα τις φωτογραφιες που βγαζουν και στελνουν μετα σε ολους τους συγγενεις κατι που ζητησα να μην γινετε , θα θυμωσουν και θα γινει ενας χαμος. Ειναι παλεων αρχων και γενικα δυσκολευομαι στο να καταλαβουν τα αυτονοητα σχετικα με το μωρο .

[mika1995]

Διαβασα τις απαντησεις σας και νιωθω πιο ηρεμη οτι δεν το περναω μονο εγω. Γενικα ειναι ενα θεμα που με προβληματιζει παρα πολυ και ειναι ο πρωτος λογος που θα μαλωσω με τον αντρα μου . Διοτι δεν καταλαβαινει οτι δεν μπορω να αφησω το μωρο με καποιον που δεν εμπιστευομαι. Μα πως να εμπιστευτεις οταν σου λενε ψεματα , οταν κρυβουν πραγματα , οταν κανουν το δικο τους κτλ.

[Tokyo]

στις πριν 3 ώρες, ο/η mika1995 είπε:

Διαβασα τις απαντησεις σας και νιωθω πιο ηρεμη οτι δεν το περναω μονο εγω. Γενικα ειναι ενα θεμα που με προβληματιζει παρα πολυ και ειναι ο πρωτος λογος που θα μαλωσω με τον αντρα μου . Διοτι δεν καταλαβαινει οτι δεν μπορω να αφησω το μωρο με καποιον που δεν εμπιστευομαι. Μα πως να εμπιστευτεις οταν σου λενε ψεματα , οταν κρυβουν πραγματα , οταν κανουν το δικο τους κτλ.

Συμφωνώ με τα παραπάνω που γράφτηκαν οπότε δεν θα πω κ γω τα ιδια... Αν κατάλαβα καλά όμως το αφήνεις για να πας δουλειά, άρα βασικά πρωινές ώρες. Γιατί δεν το πας παιδικό; Είναι 3 ήδη οπότε θα το πάρουν. Έτσι θα έχεις την τέλεια δικαιολογία να μην το αφήσεις ποτέ ξανά. Το παιδί πρέπει να πάει σχολείο κλπ κλπ κλπ. εμένα είναι σχεδόν 2 ( το Φλεβάρη) κ πάει ήδη από το Σεπτέμβρη. Έτσι έχει κλείσει το θέμα αν κ δεν είχα κανένα θέμα με τους παππούδες να πω την αλήθεια. 

Πάντως, και αυτό το λέω γενικά, είτε μας αρέσει είτε όχι όταν ζητάμε βοήθεια κ μάλιστα δωρεάν, πολλά θα γίνουν που δε θέλουμε... Εμένα πχ ο πατέρας μου έδινε μπισκότα στη μικρή επειδή ήθελε να την κάνει να χαίρεται. Δεν γίνεται με κακή πρόθεση,αλλά εφόσον μας κάνουν χάρη δεν πρόκειται ποτέ να ακούσουν όλες τις εντολές μας όσο καλοί κ να είναι. Για να γίνονται όλα ακριβώς όπως τα θέλουμε πρέπει είτε να τα κάνουμε εμείς είτε να πάρουμε κοπέλα που γενικά απλά κάνουν αυτό που λες. Κ εκεί βέβαια έχει άλλα θέματα οπότε προτίμησα το σχολείο κ τέλος...

[mika1995]

στις πριν 16 ώρες, ο/η Tokyo είπε:

Συμφωνώ με τα παραπάνω που γράφτηκαν οπότε δεν θα πω κ γω τα ιδια... Αν κατάλαβα καλά όμως το αφήνεις για να πας δουλειά, άρα βασικά πρωινές ώρες. Γιατί δεν το πας παιδικό; Είναι 3 ήδη οπότε θα το πάρουν. Έτσι θα έχεις την τέλεια δικαιολογία να μην το αφήσεις ποτέ ξανά. Το παιδί πρέπει να πάει σχολείο κλπ κλπ κλπ. εμένα είναι σχεδόν 2 ( το Φλεβάρη) κ πάει ήδη από το Σεπτέμβρη. Έτσι έχει κλείσει το θέμα αν κ δεν είχα κανένα θέμα με τους παππούδες να πω την αλήθεια. 

Πάντως, και αυτό το λέω γενικά, είτε μας αρέσει είτε όχι όταν ζητάμε βοήθεια κ μάλιστα δωρεάν, πολλά θα γίνουν που δε θέλουμε... Εμένα πχ ο πατέρας μου έδινε μπισκότα στη μικρή επειδή ήθελε να την κάνει να χαίρεται. Δεν γίνεται με κακή πρόθεση,αλλά εφόσον μας κάνουν χάρη δεν πρόκειται ποτέ να ακούσουν όλες τις εντολές μας όσο καλοί κ να είναι. Για να γίνονται όλα ακριβώς όπως τα θέλουμε πρέπει είτε να τα κάνουμε εμείς είτε να πάρουμε κοπέλα που γενικά απλά κάνουν αυτό που λες. Κ εκεί βέβαια έχει άλλα θέματα οπότε προτίμησα το σχολείο κ τέλος...

γεια σου, και οι ιδιοι δουλευουν βασικα και η μικρη μου πηγαινει σταθμο ( και αυτο μου το κανουν θεμα μερικες φορες ). Αυτο που θελουν εινναι γενικα να την πηγαινω σε αυτους και να την αφηνω και να φευγω . Δεν θελουν να ειμαι εκει μαζι τους . Δηλαδη αν παμε με το μωρο στπιτι τους και μεινω και εγω , δεν θα τους αρεσει . Και σε εμας δηλαδη που ερχοντε μια φορα την εβδομαδα , πιανουν το μωρο και χωρις να προλαβω να γυρισω εξαφανιζονται μαζι της εξω, μονο να μην ειμαι μαζι τους εγω. Καταλαβαινω αυτο που λες για τα μπισκοτακια πχ ναι δεν μπορεις να απαγορευεις τα παντα . Αλλα οταν λες καποια πραγματα πρεπει να σεβονται και να γινονται , χωρις ψεματα και μουτρα. απο εκει ξεκιναει το προβλημα.

 

[Tokyo]

στις πριν 9 ώρες, ο/η mika1995 είπε:

γεια σου, και οι ιδιοι δουλευουν βασικα και η μικρη μου πηγαινει σταθμο ( και αυτο μου το κανουν θεμα μερικες φορες ). Αυτο που θελουν εινναι γενικα να την πηγαινω σε αυτους και να την αφηνω και να φευγω . Δεν θελουν να ειμαι εκει μαζι τους . Δηλαδη αν παμε με το μωρο στπιτι τους και μεινω και εγω , δεν θα τους αρεσει . Και σε εμας δηλαδη που ερχοντε μια φορα την εβδομαδα , πιανουν το μωρο και χωρις να προλαβω να γυρισω εξαφανιζονται μαζι της εξω, μονο να μην ειμαι μαζι τους εγω. Καταλαβαινω αυτο που λες για τα μπισκοτακια πχ ναι δεν μπορεις να απαγορευεις τα παντα . Αλλα οταν λες καποια πραγματα πρεπει να σεβονται και να γινονται , χωρις ψεματα και μουτρα. απο εκει ξεκιναει το προβλημα.

 

Έτσι όπως τα περιγράφεις έχεις απόλυτο δίκιο. Είσαι η μαμά του κ θα είσαι με το παιδί όποτε θες εσύ... Άκου να μη σε θέλουν μαζί! Σε αυτή την περίπτωση καλά κάνεις κ αποφεύγεις. Κ γω το ίδιο θα έκανα!

[evaioan]

στις πριν 9 ώρες, ο/η mika1995 είπε:

γεια σου, και οι ιδιοι δουλευουν βασικα και η μικρη μου πηγαινει σταθμο ( και αυτο μου το κανουν θεμα μερικες φορες ). Αυτο που θελουν εινναι γενικα να την πηγαινω σε αυτους και να την αφηνω και να φευγω . Δεν θελουν να ειμαι εκει μαζι τους . Δηλαδη αν παμε με το μωρο στπιτι τους και μεινω και εγω , δεν θα τους αρεσει . Και σε εμας δηλαδη που ερχοντε μια φορα την εβδομαδα , πιανουν το μωρο και χωρις να προλαβω να γυρισω εξαφανιζονται μαζι της εξω, μονο να μην ειμαι μαζι τους εγω. Καταλαβαινω αυτο που λες για τα μπισκοτακια πχ ναι δεν μπορεις να απαγορευεις τα παντα . Αλλα οταν λες καποια πραγματα πρεπει να σεβονται και να γινονται , χωρις ψεματα και μουτρα. απο εκει ξεκιναει το προβλημα.

 

Αχ κορίτσι μου, εμένα πάλι αφού 6 μήνες δεν ασχολήθηκαν μισή ώρα με το μωρό τώρα ξαφνικά θέλει η πεθερά μου κάθε μέρα βόλτες μαζί με εμένα. Εγω αλλάζω, ταΐζω, κοιμιζω, πλένω το μωρό, παράλληλα προσπαθώ κάτι γραφειοκρατικα θέματα να κλείσω με το μωρό να τσιρίζει και η πεθερά μου ποζάρει δίπλα στο καρότσι έχοντας κοιμηθεί, βαφτεί, στολίσει, χτενιστει να τη βλέπουν οι φίλες της. Κουράγιο από μένα! 

[Zenia z]

Αν δεν έχεις δουλειά μη τους το ξαναπάς βρίσκοντας δικαιολογίες θα πάμε βόλτα, έχει κολικούς , τη θέλω παρεουλα μου οτιδήποτε. Πως έρχονται κτην παίρνουν χωρίς να ρωτήσουν, όχι το παιδί θα μείνει γιατι έχει το πρόγραμμα του, τώρα τρώει τώρα κοιμάται κτλ. Όσο για το κορίτσι. Ημουν έγκυος και τα πεθερικά μου ήθελαν αγόρι κ ενώ δεν ξέραμε το φύλο όταν μιλούσαν γι αυτό έλεγαν πάντα ο μπέμπης.  Θα έρθει ο μπέμπης κ θα σας αλλάξει τη ζωή. Οταν μάθανε ότι είναι κορίτσι μου είπαν αντε θα το έχεις παρέα. Δηλαδή το αγόρι ποιος θα το είχε παρέα.? Τεσπα εγώ το έχασα το παιδί μου κ τώρα εμεινα με τις αναμνήσεις. Βάλε ορια κορίτσι μου καλό γιατί όσο κάνουμε εμείς πίσω αυτοί κάνουν μπροστά κ μας πατάνε.