Μετάβαση σε περιεχόμενο

Recommended Posts

Δημοσίευση

Κάνεις όνειρα, σχεδιάζεις και προγραμματίζεις τη νέα σου ζωή με τα μικρουλια σου. Οργανώνεσαι και περιμένεις με λαχτάρα. Κάτι στραβώνει και χάνεις τον κόσμο. Μένεις μόνος να κλάψεις και κανεις δεν είναι δίπλα σου, γιατί είναι γιορτές και όλοι θέλουν να περνούν καλά. Ακόμα και ο γιατρός σου δεν απαντά στις κλήσεις σου. Μετά αρχίζουν οι σκεψεις: τι έκανα λάθος? γιατί δεν είδε κάτι ο γιατρός να με προειδοποιησει και με άφησε να ελπίζω? κόστος: εξωσωματικη + φάρμακα + εξετάσεις + επισκέψεις για υπέρηχο + αγορές μωρουδιακά + σωματική καταπόνηση + ψυχική φθορά = 0 μωρά   & πονος, κλάματα, νεύρα, απογοήτευση, μοναξιά. 

Δημοσίευση
στις πριν 17 ώρες, ο/η Μπεμπεδοσκονη είπε:

Κάνεις όνειρα, σχεδιάζεις και προγραμματίζεις τη νέα σου ζωή με τα μικρουλια σου. Οργανώνεσαι και περιμένεις με λαχτάρα. Κάτι στραβώνει και χάνεις τον κόσμο. Μένεις μόνος να κλάψεις και κανεις δεν είναι δίπλα σου, γιατί είναι γιορτές και όλοι θέλουν να περνούν καλά. Ακόμα και ο γιατρός σου δεν απαντά στις κλήσεις σου. Μετά αρχίζουν οι σκεψεις: τι έκανα λάθος? γιατί δεν είδε κάτι ο γιατρός να με προειδοποιησει και με άφησε να ελπίζω? κόστος: εξωσωματικη + φάρμακα + εξετάσεις + επισκέψεις για υπέρηχο + αγορές μωρουδιακά + σωματική καταπόνηση + ψυχική φθορά = 0 μωρά   & πονος, κλάματα, νεύρα, απογοήτευση, μοναξιά. 

Οσο και αν θα φανεί κοινότυπο, η ελπίδα πεθαίνει τελευταία και δεν πρέπει να πεθαίνει ποτέ. Στη ζωή μας δοκιμαζομαστε ξανά και ξανά και μερικές φορές φτάνουμε στα όρια μας, τα ξεπερνάμε, φτάνουμε στον πάτο και αρχίζουμε ξανά από την αρχή. Με νέα όνειρα, με περισσότερη ελπίδα και με πιο πολύ δύναμη. Έτσι πάει ο κόσμος μπροστά, με αγώνες και ελπίδα. 

Η καταπίεση των γιορτών, ότι πρέπει να είσαι καλά και πρέπει να διασκεδάσεις και να συμμετάσχεις σε όλα, θες δεν θες, και εμένα μου τη δίνει. Μην κατηγορείς όμως αυτούς που θέλουν να το κάνουν. Εσύ επιλέγεις με ποιον θα πας και ποιον θα αφήνεις. 

Εμείς αποφασίζουμε πόσο θα μείνουμε στα σκοτάδια και για πόσο θα ξινουμε την πληγή. Στην αρχή την πειράζουμε και μας αρέσει που πονάει, μας ανακουφίζει, αλλά στο τέλος γίνεται εμμονή και εθιζομαστε σε αυτό. Όμως μένει μόνο μια απόφαση, η δική μας απόφαση, για να δούμε τα πράγματα αλλιώς και να πάμε παρακάτω. 

Δεν ξέρω τι ακριβώς έχεις περάσει, εύχομαι όμως η νέα χρονιά να σου δώσει την ευτυχία που ζητάς και να μπορέσεις να χαρίσεις την αγάπη σου σε αυτούς που υ θα την χρειάζονται περισσότερο. ❤️🎁🎶

Δημοσίευση
στις πριν 18 ώρες, ο/η Μπεμπεδοσκονη είπε:

Κάνεις όνειρα, σχεδιάζεις και προγραμματίζεις τη νέα σου ζωή με τα μικρουλια σου. Οργανώνεσαι και περιμένεις με λαχτάρα. Κάτι στραβώνει και χάνεις τον κόσμο. Μένεις μόνος να κλάψεις και κανεις δεν είναι δίπλα σου, γιατί είναι γιορτές και όλοι θέλουν να περνούν καλά. Ακόμα και ο γιατρός σου δεν απαντά στις κλήσεις σου. Μετά αρχίζουν οι σκεψεις: τι έκανα λάθος? γιατί δεν είδε κάτι ο γιατρός να με προειδοποιησει και με άφησε να ελπίζω? κόστος: εξωσωματικη + φάρμακα + εξετάσεις + επισκέψεις για υπέρηχο + αγορές μωρουδιακά + σωματική καταπόνηση + ψυχική φθορά = 0 μωρά   & πονος, κλάματα, νεύρα, απογοήτευση, μοναξιά. 

Κορίτσι μου θυμάμαι που έψαχνες κλινική για να γεννήσεις. Καταλαβαίνω από τα λεγόμενά σου ότι πέρασες δύσκολα… Δύναμη σου εύχομαι, για να σταθείς γρήγορα στα πόδια σου❤️.

Δημοσίευση
στις πριν 18 ώρες, ο/η Μπεμπεδοσκονη είπε:

Κάνεις όνειρα, σχεδιάζεις και προγραμματίζεις τη νέα σου ζωή με τα μικρουλια σου. Οργανώνεσαι και περιμένεις με λαχτάρα. Κάτι στραβώνει και χάνεις τον κόσμο. Μένεις μόνος να κλάψεις και κανεις δεν είναι δίπλα σου, γιατί είναι γιορτές και όλοι θέλουν να περνούν καλά. Ακόμα και ο γιατρός σου δεν απαντά στις κλήσεις σου. Μετά αρχίζουν οι σκεψεις: τι έκανα λάθος? γιατί δεν είδε κάτι ο γιατρός να με προειδοποιησει και με άφησε να ελπίζω? κόστος: εξωσωματικη + φάρμακα + εξετάσεις + επισκέψεις για υπέρηχο + αγορές μωρουδιακά + σωματική καταπόνηση + ψυχική φθορά = 0 μωρά   & πονος, κλάματα, νεύρα, απογοήτευση, μοναξιά. 

Κορίτσι μου γλυκό, να πω ότι δεν σε νιώθω ; Θα είναι ψέματα... Πόσο να κλάψω και πόσο να ρίξω και τους γύρω μου. Επιλέγω να μην το κάνω, δεν έχει νόημα να τους μαυρίζω όλους μέρες που είναι. Το περνάω μέσα μου, σιωπηλά, και παλεύω να ξαναβρώ την ελπίδα.. Βουτηγμένη στην απελπισία είμαι αλλά δεν έχω επιλογή πλέον, οφείλω να σηκωθώ όσο και αν δεν θέλω!! Δεν περνάει λεπτό που να μην σκέφτομαι τι έγινε πριν 11 μέρες, είναι πλέον σαν να συνέβη σε κάποια άλλη και όχι σε μένα. Και οι γιορτές με ρίχνουν ακόμα περισσότερο για κάποιο λόγο. Και αυτές οι διαφημίσεις με μωράκια λίγο ακόμα, και οι ευχές για το νέο έτος, και οι κοινωνικές υποχρεώσεις, και τα καλά ρούχα που φοράω, και η μάσκα στο πρόσωπο μου για να μην καταλάβει κανείς τίποτα...

Καλή δύναμη εύχομαι μόνο, καλό κουράγιο και μια τεράστια αγκαλιά, γιατί δεν είσαι μόνη σου, στο λέω μέσα από την ψυχή μου. Είμαστε εδώ, ΕΙΜΑΙ ΕΔΩ για όποια το έχει ανάγκη!! 

Δημοσίευση

Στις 16.12 έχασα τον πατέρα μου, όλο το βράδυ ήμασταν στα τηλέφωνα Θεσσαλονίκη Αθήνα, τελικά εξέπνευσε μετά από 25 χρόνια ανάπηρος. Έχω ένα μωράκι 5 μηνών, δεν μπόρεσα λόγω φόρτου να είμαι δίπλα του πριν πεθάνει, πήγα μετά στην κηδεία, του έπιασα το χέρι και του είπα "σε αγαπώ μπαμπάκα μου". Θα σου συνιστούσα με αγάπη να δεχτείς τα συναισθήματα που αισθάνεσαι, να τα αγκαλιασεις και να αφήσεις τη ψυχή σου να γιατρευτει μιλώντας σε όσους σε αγαπούν και εδώ σε εμάς. Γιορτάζουμε τη γέννηση του Χριστού που έγινε σε μία φατνη με δυσκολίες και προβλήματα. Μετά από λίγο καιρό ο Ηρώδης διατάζει τη σφαγή βρεφών και νηπίων. Ο πόνος είναι συνυφασμένος με την πίστη και την ανθρώπινη φύση. 

Συμμετοχή στη συζήτηση

Μπορείτε να γράψετε τώρα το μήνυμά σας και να εγγραφείτε μετά. Αν έχετε ήδη λογαριασμό, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε το μήνυμα με το ψευδώνυμό σας.
Note: Your post will require moderator approval before it will be visible.

Guest
Απαντήστε σε αυτή τη συζήτηση...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

  • Απαντήσεις

    • Α ξεχασα να σας πω εγω κανονικοτατα τον ξεματιαζω. Δηλαδη εχει τυχει να χτυπιεται ανευ λογου και σε τελικη αναλυση λεει το αγορι μ θα παρω τη μανα μ να τον ξεματιασει και μετα απο λιγο ηρεμει. Παιρνει και η πεθερα και λεει εμ βεβαια ειχε ματι το παιδι το ειδα εγω. 🤣🤣🤣
    • @Katerinioo μου εχω και γω πολλους μυοσκελετικους πονους δηλαδη σε καταλαβαινω. Αν θυμαμαι καλα εσυ ειχες ενοχλημα και κατα τη διαρκεια της εγκυμοσυνης αναμεσα στα ποδια δηλαδη σε κοντινο σημειο με το ηβικο. Πιστευω θα υποχωρησει με τον καιρο και με την ενδυναμωση π θα επανελθει στην περιοχη δωσε λιγο χρονο. Για να σ δωσω κουραγιο εγω ειμαι χρεπι ποναει μεση και γονατα εχω ανησυχησει καπως. Κατι στιγμες με το ζπρι αηκωνομαι ορθια. @Diwni και ο δικος μου σημερα μας προβληματισε τ απογευμα, πολυ κλαμα αλλα υπαρχουν κι αυτα τα ακατανοητα που εξηγουνται με το κλασσικο οτι «ειναι μωρο και κλαιει αναποφευκτα». Η κινηση με το καροτσι αλλα και το μαρσιπο ειναι δυνατα οπλα και το στηθος υπεροπλο. Παντως αν ειναι να κανει καποια την αρχη με τις επαφες, αυτη πρεπει να εισαι εσυ π εισαι πιο εμπειρη εγω ψιλοφοβαμαι. Μου ξαναβγηκαν υγρα ρε κοριτσια ροζ και καφε και ξαναεβαλα σερβιετακι. Και μαλιστα δεν ειναι βλεννες ειναι σαν νερουλα οποτε απλωνονται. Το χω παραχεσει και γω ολη μερα σηκωνω τα παντα κανω και δουλειες κλπ. 
    • @Katerinioo αρκετα??? Πλακα μας κανεις? Μονο αρκετα? Εμενα τα απογεύματα με ζοριζει καπως κ νιώθω ψόφια οχι να ηθελε κ ολη μερα αγκαλια. Πολύ δύσκολη φάση περνατε. Μήπως τ ενοχλει τ γαλα? Του φερνει πονακια κ αέρια μηπως? Μακάρι να στρώσει γρήγορα. Δ μπορω να καταλάβω ακριβώς που νιωθεις ότι πονας. Εγω μερικες φορες νιωθω πονο χαμηλα στα κοκκαλα στο ισχύο. Όπως όταν ανοίγε στην εγκυμοσύνη. Καμία φορά οταν σηκώνομαι νιωθω να κάνει κάτι σαν κρακ κρακ, σαν τριξιμο. Κορίτσια εμενα τελικά την πιανει μια ανησυχια τ απογεύματα. Άλλοτε πιο χαλαρή Άλλοτε πιο έντονη. Χθες ψοφησαμε. Σήμερα ήταν πιο χαλαρά. Ισως βοήθησε π την έβαλα κ στο μαρσιπο όταν ξεκίνησε τ χαζα της. Κ όταν λέω χαζα να εξήγησω, ξεκιναει κλαιει, τη σηκώνω, σταματαει κ μετα απο λίγο τ ίδια, την βαζω στηθος πινει πινει κ μετα ξεκιναει τ κλάμα, τη σηκώνω αγκαλια, την κουνάω, την αφήνω κατω κτλ,  δ βολευεται πουθενα. Σήμερα μόλις ξεκίνησε την έβαλα στο μαρσιπο κ τέλος. Μεχρι κ σκουπα εβαλα μ αυτήν πάνω μου. Φανηκε να της αρέσει.
  • Νέες συζητήσεις

×
×
  • Προσθήκη...