Εγκυμοσυνη στα 19

[Stitch]

Καλησπερα σας!
Απο που να ξεκινησω😅…Ειμαι 19 χρονων στα 20 και σπουδαζω.Εχω ακομα μεχρι τον Ιουλιο να τελειωσω την σχολη και μετα εχω την πρακτικη μου(παω σε δημοσιο ΙΕΚ).Ειναι αρκετες μερες που δεν αισθανομουν πολυ καλα και ειχα 9 μερες καθυστερηση.Ετσι πηγα και πηρα τεστ εγκυμοσυνης.Εκανα 2 τεστ θετικα.Μιλησα με τον συντροφο μου ειμαστε 2 χρονια μαζι και το θελει το παιδι ειναι θετικος αλλα εγω δεν ειμαι πολυ σιγουρη.Μου ειπε πως οτι και να γινει θα με στηριξει.Η μητερα μου ειναι καθετη απο την πρωτη στιγμη να παω να το ριξω.Οι δικοι μου δεν με ρωτανε πως νιωθω εγω με αποτελεσμα να ερχομαι σε ριξη μαζι τους συνεχεια.Απο την μια θελω να το κρατησω γιατι πιστευω οτι ειναι χαρα και μπορω να ανταπεξελθω στις υποχρεωσεις που εχει και απο την αλλη δεν θελωω να το κρατησω γιατι εχω τις σπουδες μου και θελω να τις τελειωσω.Θα ηθελα την συμβουλη σας.Οχι για το τι θα κανω αλλα ισως καποιες να εχετε παρομοια εμπειρια και να μπορειτε να μου πειτε την δικη σας εμπειρια πως το αντιμετωπησατε.

[misofeggaro]

Γειά σου. 

Θα σταθώ μόνο στο ότι εσύ δεν είσαι και πολύ σιγουρη

Όλοι οι άλλοι δεν έχουν καμία δουλειά στην δική σου απόφαση. 

Μην περιμένεις τίποτα από τους άλλους ούτε να θεωρείς αυτονόητο ότι θα σε στηρίξουν. και φυσικά κάνεις δεν μπορεί να μπει στη θέση σου αλλά ούτε εσύ στη δική τους. Ένα παιδί είναι ταυτόχρονα τεράστια ευθύνη και τεράστια ευτυχία. 

Σκέψου επίσης το ενδεχόμενο να το δώσεις για υιοθεσία αν δεν συμφωνείς με την διακοπή κύησης. Να δεις και έναν γιατρό για να σου πει ακριβώς πόσο εβδομάδων είσαι κ τι περιθώρια έχεις ώστε να αποφασίσεις. 

Εύχομαι να πάρεις μια απόφαση που θα είναι σωστή για τη ζωή σου. Να μας γράψεις πάλι. 

[Christine_]

στις On 1/12/2022 at 8:58 ΜΜ, ο/η Stitch είπε:

Καλησπερα σας!
Απο που να ξεκινησω😅…Ειμαι 19 χρονων στα 20 και σπουδαζω.Εχω ακομα μεχρι τον Ιουλιο να τελειωσω την σχολη και μετα εχω την πρακτικη μου(παω σε δημοσιο ΙΕΚ).Ειναι αρκετες μερες που δεν αισθανομουν πολυ καλα και ειχα 9 μερες καθυστερηση.Ετσι πηγα και πηρα τεστ εγκυμοσυνης.Εκανα 2 τεστ θετικα.Μιλησα με τον συντροφο μου ειμαστε 2 χρονια μαζι και το θελει το παιδι ειναι θετικος αλλα εγω δεν ειμαι πολυ σιγουρη.Μου ειπε πως οτι και να γινει θα με στηριξει.Η μητερα μου ειναι καθετη απο την πρωτη στιγμη να παω να το ριξω.Οι δικοι μου δεν με ρωτανε πως νιωθω εγω με αποτελεσμα να ερχομαι σε ριξη μαζι τους συνεχεια.Απο την μια θελω να το κρατησω γιατι πιστευω οτι ειναι χαρα και μπορω να ανταπεξελθω στις υποχρεωσεις που εχει και απο την αλλη δεν θελωω να το κρατησω γιατι εχω τις σπουδες μου και θελω να τις τελειωσω.Θα ηθελα την συμβουλη σας.Οχι για το τι θα κανω αλλα ισως καποιες να εχετε παρομοια εμπειρια και να μπορειτε να μου πειτε την δικη σας εμπειρια πως το αντιμετωπησατε.

Ένα παιδί σου αλλάζει την ζωή , τη δική σου ζωή κατά κύριο λόγο από τη στιγμή της σύλληψης και μετά . 

Είναι τεράστια ευθύνη και τεράστια ευτυχία παράλληλα. Το πρώτο μου παιδάκι ήρθε απρόσμενα στα 23 μου , ούτε το επιδίωξα ούτε το προσπάθησα. Δεν μετανιώνω ούτε στιγμή που είμαι μαμά 2 πλέον παιδιών και κάθε μέρα αισθάνομαι υπέροχα με αυτή την επιλογή. Τότε έμενα με τους γονείς μου , μόλις είχα τελειώσει τις σπουδές μου και ήμουν 1,5 χρόνο περίπου με τον τώρα σύζυγό μου. Ήταν η αρχή για διαδοχικές αλλαγές στη ζωή μου αλλά ενώ με φόβιζε η αλλαγή δεν είχα δεύτερες σκέψεις. Ήξερα ότι ο λαθρεπιβάτης μου ήρθε για να μείνει. 

Αν πάρεις την απόφαση να γίνεις μαμά να την πάρεις καθαρά για σένα , επειδή εσύ επιλέγεις να μπεις σε αυτή τη διαδικασία, χωρίς να περιμένεις τίποτα από κανέναν. Και χωρίς τη βοήθεια κανενός αν δεν είναι με τους δικούς σου όρους. Από παιδί μεταμορφώνεσαι σε γονιός. Δεν είναι εύκολο αλλά δεν είναι και δύσκολο εδώ που τα λέμε, είναι κάτι που κάποια στιγμή θα γινόταν. 

Έχω μια πολύ καλή μου φίλη η οποία το πρώτο της παιδάκι το έκανε στα 19 και τώρα στα 25 έχει κάνει το 3ο της. Αν με ρωτάς , μια χαρά τα καταφέρνει και αυτό που λέμε εμείς οι μικρομανες είναι ότι θα καταφέρουμε να μεγαλώσουμε τα παιδιά μας με περισσότερες αντοχές και όταν με το καλό θα είναι 20 χρονών, στην ηλικία σου , εσύ θα είσαι 40 νεότατη! 

Εν κατακλείδι, ότι αποφασίσεις εσύ , είναι καθαρά για εσένα επειδή εσύ νιώθεις ότι θέλεις ή δε θέλεις να μπεις σε αυτή τη διαδικασία. Κανένας άλλος . Σου εύχομαι τα καλύτερα! Να μας γράφεις σίγουρα νεότερα! 

[Sofia86]

Γλυκουλα μου κανεις δεν μπορει να σου πει τι να κανεις και τι οχι!

Αυτο που θα σου πω εγω απο την εμπειρια μου ειναι πως πρεπει να σκεφτεις στη ζυγαρια τι γερνει περισσοτερο για σενα..Δεν το συζητω,εισαι πολυ νεα ΟΜΩΣ αυτο δεν σε αποκλειει απο το να κανεις μια ευτυχισμενη οικογενεια,αν αυτο νιωθεις πως σε γεμιζει..Πρεπει να το σκεφτεις πολυ καλα γιατι οτι κι αν αποφασισεις θα αφησει ενα σημαδακι πανω σου..Ποιο τιμημα πιστευεις οτι ειναι το μικροτερο? Δεν θα σου πω ψεματα,παιδι και σπουδες ειναι δυσκολο,αλλα οχι ακατορθωτο..

Εσυ αποφασιζεις,κανενας αλλος..Κι οι γονεις σου μετα το σοκ αν αποφασισεις να το κρατησεις,δεν πιστευω οτι δεν θα ειναι διπλα σου..

[marinamanoulitsa]

στις On 1/12/2022 at 8:58 ΜΜ, ο/η Stitch είπε:

Καλησπερα σας!
Απο που να ξεκινησω😅…Ειμαι 19 χρονων στα 20 και σπουδαζω.Εχω ακομα μεχρι τον Ιουλιο να τελειωσω την σχολη και μετα εχω την πρακτικη μου(παω σε δημοσιο ΙΕΚ).Ειναι αρκετες μερες που δεν αισθανομουν πολυ καλα και ειχα 9 μερες καθυστερηση.Ετσι πηγα και πηρα τεστ εγκυμοσυνης.Εκανα 2 τεστ θετικα.Μιλησα με τον συντροφο μου ειμαστε 2 χρονια μαζι και το θελει το παιδι ειναι θετικος αλλα εγω δεν ειμαι πολυ σιγουρη.Μου ειπε πως οτι και να γινει θα με στηριξει.Η μητερα μου ειναι καθετη απο την πρωτη στιγμη να παω να το ριξω.Οι δικοι μου δεν με ρωτανε πως νιωθω εγω με αποτελεσμα να ερχομαι σε ριξη μαζι τους συνεχεια.Απο την μια θελω να το κρατησω γιατι πιστευω οτι ειναι χαρα και μπορω να ανταπεξελθω στις υποχρεωσεις που εχει και απο την αλλη δεν θελωω να το κρατησω γιατι εχω τις σπουδες μου και θελω να τις τελειωσω.Θα ηθελα την συμβουλη σας.Οχι για το τι θα κανω αλλα ισως καποιες να εχετε παρομοια εμπειρια και να μπορειτε να μου πειτε την δικη σας εμπειρια πως το αντιμετωπησατε.

Έμεινα έγκυος στο πρώτο μου μωράκι στα 23 είχα τελειώσει την σχολή μου όμως... Και η μάνα μου σαν εσένα ήθελε να το ρίξω... Φυσικά δεν την άκουσα γιατί το ήθελα πολύ το μωρό και πάντα ήθελα να γίνω μικρή μαμά και τώρα που ο γιος μου είναι 10 είμαστε σαν φιλαράκια... Δεν θα το άλλαζα με τίποτα. Να σου πω όμως την άλλη όψη του νομίσματος;;; καριέρα δεν έκανα γιατί έκανα τα παιδάκια μου μικρή και έτσι δεν έχω σταθερή δουλειά.. Μόνο με συμβάσεις γιατί δεν έχω βοήθεια για τα μικρά...οταν κάνεις μωρό ή μάλλον από την στιγμη που θα μείνεις έγκυος βάζεις Τον εαυτό σου σε δεύτερη μοίρα και έτσι πρέπει.. Αν δεν είσαι έτοιμη γι αυτό καλύτερα να μην το κάνεις. Σου εύχομαι ότι επιθυμείς να γίνει ❤️

[Zeta.]

στις On 1/12/2022 at 8:58 ΜΜ, ο/η Stitch είπε:

Καλησπερα σας!
Απο που να ξεκινησω😅…Ειμαι 19 χρονων στα 20 και σπουδαζω.Εχω ακομα μεχρι τον Ιουλιο να τελειωσω την σχολη και μετα εχω την πρακτικη μου(παω σε δημοσιο ΙΕΚ).Ειναι αρκετες μερες που δεν αισθανομουν πολυ καλα και ειχα 9 μερες καθυστερηση.Ετσι πηγα και πηρα τεστ εγκυμοσυνης.Εκανα 2 τεστ θετικα.Μιλησα με τον συντροφο μου ειμαστε 2 χρονια μαζι και το θελει το παιδι ειναι θετικος αλλα εγω δεν ειμαι πολυ σιγουρη.Μου ειπε πως οτι και να γινει θα με στηριξει.Η μητερα μου ειναι καθετη απο την πρωτη στιγμη να παω να το ριξω.Οι δικοι μου δεν με ρωτανε πως νιωθω εγω με αποτελεσμα να ερχομαι σε ριξη μαζι τους συνεχεια.Απο την μια θελω να το κρατησω γιατι πιστευω οτι ειναι χαρα και μπορω να ανταπεξελθω στις υποχρεωσεις που εχει και απο την αλλη δεν θελωω να το κρατησω γιατι εχω τις σπουδες μου και θελω να τις τελειωσω.Θα ηθελα την συμβουλη σας.Οχι για το τι θα κανω αλλα ισως καποιες να εχετε παρομοια εμπειρια και να μπορειτε να μου πειτε την δικη σας εμπειρια πως το αντιμετωπησατε.

Κορίτσι μου το ΙΕΚ μπορείς να το παρακολουθείς ταυτόχρονα με την εγκυμοσύνη. Με το καλό αν το κρατήσεις θα γεννάς λογικά τέλη Ιούλη με αρχές Αύγουστου. Επίσης δεν αναφέρεις την ηλικία του συντρόφου κ αν εργάζεται, γιατί προφανώς θα χρειάζεστε εισοδήματα για να ανταπεξέλθετε. Οι γονείς του είναι κ αυτοί αρνητικοί όπως οι δικοί σου; 

[ΙΩΑΝΝΑ1972]

στις On 1/12/2022 at 8:58 ΜΜ, ο/η Stitch είπε:

Καλησπερα σας!
Απο που να ξεκινησω😅…Ειμαι 19 χρονων στα 20 και σπουδαζω.Εχω ακομα μεχρι τον Ιουλιο να τελειωσω την σχολη και μετα εχω την πρακτικη μου(παω σε δημοσιο ΙΕΚ).Ειναι αρκετες μερες που δεν αισθανομουν πολυ καλα και ειχα 9 μερες καθυστερηση.Ετσι πηγα και πηρα τεστ εγκυμοσυνης.Εκανα 2 τεστ θετικα.Μιλησα με τον συντροφο μου ειμαστε 2 χρονια μαζι και το θελει το παιδι ειναι θετικος αλλα εγω δεν ειμαι πολυ σιγουρη.Μου ειπε πως οτι και να γινει θα με στηριξει.Η μητερα μου ειναι καθετη απο την πρωτη στιγμη να παω να το ριξω.Οι δικοι μου δεν με ρωτανε πως νιωθω εγω με αποτελεσμα να ερχομαι σε ριξη μαζι τους συνεχεια.Απο την μια θελω να το κρατησω γιατι πιστευω οτι ειναι χαρα και μπορω να ανταπεξελθω στις υποχρεωσεις που εχει και απο την αλλη δεν θελωω να το κρατησω γιατι εχω τις σπουδες μου και θελω να τις τελειωσω.Θα ηθελα την συμβουλη σας.Οχι για το τι θα κανω αλλα ισως καποιες να εχετε παρομοια εμπειρια και να μπορειτε να μου πειτε την δικη σας εμπειρια πως το αντιμετωπησατε.

Εγω θα σου πω την δική μου εμπειρία ,που καθυστερούσα την μητρότητα ενώ ειχα συντροφο , γιατι ήθελα να τελειώσω σπουδές και να ασχοληθώ με την δουλειά μου.Στο τέλος το αποτέλεσμα ήταν να έχω προσπαθήσει πολλές φορές να μείνω έγκυος και να μην μπορώ, με  όποιο ψυχικό και οικονομικό κόστος αυτό περιλαμβάνει, με συνέπεια και την σχέση μου  και την εργασία .Δεν έρχεται όποτε το θέλουμε. Είμαι 50 ετων και σπουδάζω ακόμα, κάνω Master και μετά από 7 εξωσωματικές τώρα  έχω θετικές χοριακές με δότρια ωαρίου και δότη σπέρματος  Μην σε τρομάζουν οι σπουδές .Η σημερινή και η μελλοντική γενιά  θα έχει  δια βίου μάθηση αφού ζούμε στην εποχή των τεχνολογικών εξελίξεων.Έχω μια βαφτιστήρα και απο εμπειρία και από αγάπη της λέω να μην καθυστερεί.Ναι το παιδί είναι ευθύνη,( και τι δεν είναι ευθύνη σήμερα ) αλλά μέσα από αυτό θα γίνεις ακόμα πιο δυνατή και πιο υπεύθυνη, και  πιο χαρούμενη .'Ακου την καρδιά σου , σκέψου με την λογική ,( είναι καλές οι συνθήκες ; πάρε και την γνώμη ενός γιατρού γυναικολόγου που εμπιστεύεσαι μην ρισκάρεις με την  την υγεία σου, και ενός ψυχολόγου. Οραματίσου και τα 2 σενάρια και κάνε προβολή της ζωής σου όχι ένα χρόνο αλλά 5 χρόνια μπροστά  και δες πως νιώθεις.Είσαι αρκετά ώριμη για να πάρεις τις αποφάσεις για την ζωή σου ως ενήλικας .Οποια επιλογή και αν κάνεις να την υποστηρίξεις θερμά με σιγουριά γιατί θα είναι η δική σου. (Προσωπικά από επιλογή δεν θα έκανα ποτέ έκτρωση στην ζωή μου , εκτός αν είχε πρόβλημα το έμβρυο και έπρεπε αναγκαστικά  .)Εσύ όμως άκουσε τον εσωτερικό εαυτό σου  και τις δυνάμεις σου και όχι τα κοινωνικά πρότυπα, αυτά αλλάζουν και διαμορφώνονται συνεχώς.

 

Με πολλή αγάπη , θα μπορούσες να είσαι κόρη μου .

[ΙΩΑΝΝΑ1972]

στις On 1/12/2022 at 8:58 ΜΜ, ο/η Stitch είπε:

Καλησπερα σας!
Απο που να ξεκινησω😅…Ειμαι 19 χρονων στα 20 και σπουδαζω.Εχω ακομα μεχρι τον Ιουλιο να τελειωσω την σχολη και μετα εχω την πρακτικη μου(παω σε δημοσιο ΙΕΚ).Ειναι αρκετες μερες που δεν αισθανομουν πολυ καλα και ειχα 9 μερες καθυστερηση.Ετσι πηγα και πηρα τεστ εγκυμοσυνης.Εκανα 2 τεστ θετικα.Μιλησα με τον συντροφο μου ειμαστε 2 χρονια μαζι και το θελει το παιδι ειναι θετικος αλλα εγω δεν ειμαι πολυ σιγουρη.Μου ειπε πως οτι και να γινει θα με στηριξει.Η μητερα μου ειναι καθετη απο την πρωτη στιγμη να παω να το ριξω.Οι δικοι μου δεν με ρωτανε πως νιωθω εγω με αποτελεσμα να ερχομαι σε ριξη μαζι τους συνεχεια.Απο την μια θελω να το κρατησω γιατι πιστευω οτι ειναι χαρα και μπορω να ανταπεξελθω στις υποχρεωσεις που εχει και απο την αλλη δεν θελωω να το κρατησω γιατι εχω τις σπουδες μου και θελω να τις τελειωσω.Θα ηθελα την συμβουλη σας.Οχι για το τι θα κανω αλλα ισως καποιες να εχετε παρομοια εμπειρια και να μπορειτε να μου πειτε την δικη σας εμπειρια πως το αντιμετωπησατε.

Εγω θα σου πω την δική μου εμπειρία ,που καθυστερούσα την μητρότητα ενώ ειχα συντροφο , γιατι ήθελα να τελειώσω σπουδές και να ασχοληθώ με την δουλειά μου.Στο τέλος το αποτέλεσμα ήταν να έχω προσπαθήσει πολλές φορές να μείνω έγκυος και να μην μπορώ, με  όποιο ψυχικό και οικονομικό κόστος αυτό περιλαμβάνει, με συνέπεια και την σχέση μου  και την εργασία .Δεν έρχεται όποτε το θέλουμε. Είμαι 50 ετων και σπουδάζω ακόμα, κάνω Master και μετά από 7 εξωσωματικές τώρα  έχω θετικές χοριακές με δότρια ωαρίου και δότη σπέρματος  Μην σε τρομάζουν οι σπουδές .Η σημερινή και η μελλοντική γενιά  θα έχει  δια βίου μάθηση αφού ζούμε στην εποχή των τεχνολογικών εξελίξεων.Έχω μια βαφτιστήρα και απο εμπειρία και από αγάπη της λέω να μην καθυστερεί.Ναι το παιδί είναι ευθύνη,( και τι δεν είναι ευθύνη σήμερα ) αλλά μέσα από αυτό θα γίνεις ακόμα πιο δυνατή και πιο υπεύθυνη, και  πιο χαρούμενη .'Ακου την καρδιά σου , σκέψου με την λογική ,( είναι καλές οι συνθήκες ; πάρε και την γνώμη ενός γιατρού γυναικολόγου που εμπιστεύεσαι μην ρισκάρεις με την  την υγεία σου, και ενός ψυχολόγου. Οραματίσου και τα 2 σενάρια και κάνε προβολή της ζωής σου όχι ένα χρόνο αλλά 5 χρόνια μπροστά  και δες πως νιώθεις.Είσαι αρκετά ώριμη για να πάρεις τις αποφάσεις για την ζωή σου ως ενήλικας .Οποια επιλογή και αν κάνεις να την υποστηρίξεις θερμά με σιγουριά γιατί θα είναι η δική σου. (Προσωπικά από επιλογή δεν θα έκανα ποτέ έκτρωση στην ζωή μου , εκτός αν είχε πρόβλημα το έμβρυο και έπρεπε αναγκαστικά  .)Εσύ όμως άκουσε τον εσωτερικό εαυτό σου  και τις δυνάμεις σου και όχι τα κοινωνικά πρότυπα, αυτά αλλάζουν και διαμορφώνονται συνεχώς.

 

Με πολλή αγάπη , θα μπορούσες να είσαι κόρη μου .

[MyNa]

στις On 1/12/2022 at 8:58 ΜΜ, ο/η Stitch είπε:

Καλησπερα σας!
Απο που να ξεκινησω😅…Ειμαι 19 χρονων στα 20 και σπουδαζω.Εχω ακομα μεχρι τον Ιουλιο να τελειωσω την σχολη και μετα εχω την πρακτικη μου(παω σε δημοσιο ΙΕΚ).Ειναι αρκετες μερες που δεν αισθανομουν πολυ καλα και ειχα 9 μερες καθυστερηση.Ετσι πηγα και πηρα τεστ εγκυμοσυνης.Εκανα 2 τεστ θετικα.Μιλησα με τον συντροφο μου ειμαστε 2 χρονια μαζι και το θελει το παιδι ειναι θετικος αλλα εγω δεν ειμαι πολυ σιγουρη.Μου ειπε πως οτι και να γινει θα με στηριξει.Η μητερα μου ειναι καθετη απο την πρωτη στιγμη να παω να το ριξω.Οι δικοι μου δεν με ρωτανε πως νιωθω εγω με αποτελεσμα να ερχομαι σε ριξη μαζι τους συνεχεια.Απο την μια θελω να το κρατησω γιατι πιστευω οτι ειναι χαρα και μπορω να ανταπεξελθω στις υποχρεωσεις που εχει και απο την αλλη δεν θελωω να το κρατησω γιατι εχω τις σπουδες μου και θελω να τις τελειωσω.Θα ηθελα την συμβουλη σας.Οχι για το τι θα κανω αλλα ισως καποιες να εχετε παρομοια εμπειρια και να μπορειτε να μου πειτε την δικη σας εμπειρια πως το αντιμετωπησατε.

Κοπέλα μου εγω δεν έμεινα ποτέ έγκυος καταλάθος, αλλά ήμουν πάντα σίγουρη για το ότι δε θα κρατούσα ένα παιδί μέχρι τα 26-27 μου που άρχισα να το σκέφτομαι αλλιώς (τότε δεν το είχα αποφασίσει ακόμα αλλά θεωρώ ότι αν προέκυπτε ήταν πιθανό να θέλω να το κρατήσω από το πώς σκεφτόμουν). Δεν υπήρχε καν μέσα μου σα διαπραγμάτευση όμως. Κάποια τεστ εγκυμοσύνης που είχα κάνει λόγω τεράστιας καθυστέρησης και άστατου κύκλου, την ώρα που τα έκανα πάλι ήμουν σίγουρη για την επιλογή μου και ότι δεν επιθυμούσα την κύηση. Με τον άντρα μου είμαστε μαζί από τα 21 μου, οπότε δεν είναι ότι δεν είχα σχέση. Τα χρόνια που περάσαμε φοιτητές, όμως, μας έφεραν πολύ κοντά και μεγαλώσαμε μαζί χωρίς βιασύνη. Σκέφτομαι ότι πριν είχα άλλη μια σχέση 3 χρόνια (18-21) που ένιωθα τρελή και παλαβή μαζί του, ήμουν σίγουρη ότι είναι για πάντα αλλά ευτυχώς δεν ήταν (παθιασμένη αλλά καταπιεστικη σχέση). Αν είχα μείνει έγκυος τότε καταλαθος και το είχα κρατήσει αναρωτιέμαι πώς θα ήταν η ζωή μου. Θα είχα χωρίσει τότε ή θα μας κρατούσε μαζί ένα παιδί; Τώρα έχω το μωράκι μου στα 32 μετα από συντομη στοχευμενη προσπάθεια και η τύχη ήταν με το μέρος μου και είναι ακριβώς στην κατάλληλη φάση της ζωής μου. Πάλι νιώθω νεότατη, έχω όρεξη και αντοχές, κάποια ωριμότητα παραπάνω, σπουδάζω ακόμα, βγαίνω κλπ και είμαι με έναν άνθρωπο που εμπιστεύομαι, αγαπώ με αλληλοσεβασμο. Σίγουρα δε θα ανταλλαζα τα ξέγνοιαστα χρόνια που πέρασα στη δεκαετία 18-28 και τα θυμάμαι με μεγάλη αγάπη και νοσταλγία. Μου λείπουν χωρίς να σημαίνει ότι δεν ευχαριστιεμαι και τώρα με το μωρό μου και τη νέα πραγματικότητα. Όμως το μωρό εκτός από χαρά και αγάπη, έχει κούραση, ευθύνη, δυσκολεύει τη σχέση του ζευγαριού. Επίσης, ακόμα και στα 32, μόνο 2 φίλες μου έχουν παιδιά και του άντρα μου κανείς, οπότε είναι και μοναχικά να κάνεις μικρότερος από τους φίλους σου παιδί. Για να μη μακρηγορω εσύ ξέρεις πότε είναι η κατάλληλη στιγμη για εσένα, πώς είναι το περιβάλλον σου, τι όνειρα έχεις για τη ζωή σου. Οι γονείς σου δεν έχουν λόγο σε αυτό αν εσύ το επιθυμείς. Θεωρώ ειλικρινά ότι δύσκολα κάποιος θα επιλέξει να κάνει ένα παιδί και μετά θα το μετανιωσει αφού το έχει κάνει, γιατί το μωρό σου, όποτε και να έρθει, θα το αγαπήσεις πάρα πολύ και μετά είναι δύσκολο να φανταστείς τη ζωή σου χωρίς αυτό.  Αυτό δε σημαίνει, όμως, ότι δε μπορεί να υπάρχει κάποιο καλύτερο timing για σένα.  Δεν πιστεύω ότι υπάρχει κάποια απόφαση που θα σε κάνει δυστυχισμένη ή ευτυχισμένη καθαρά.Πρέπει να το σκεφτείς με όσο πιο καθαρό και ψύχραιμο τρόπο γίνεται. Το ότι ήρθε τώρα δε σημαίνει ότι δε θα ξανάρθει σε άλλη φάση και θα χάσεις την ευκαιρία σου στη μητρότητα. Το θέμα είναι αν το επιθυμείς εδώ και τώρα. Πιστεύω ότι ένα παιδί πρέπει να γεννιέται επειδή επιθυμεί η μητέρα πολύ να το γεννήσει, είτε είναι καταλάθος η σύλληψη, είτε επίτηδες. 

[Stitch]

στις On 4/12/2022 at 1:24 ΠΜ, ο/η ΙΩΑΝΝΑ1972 είπε:

Εγω θα σου πω την δική μου εμπειρία ,που καθυστερούσα την μητρότητα ενώ ειχα συντροφο , γιατι ήθελα να τελειώσω σπουδές και να ασχοληθώ με την δουλειά μου.Στο τέλος το αποτέλεσμα ήταν να έχω προσπαθήσει πολλές φορές να μείνω έγκυος και να μην μπορώ, με  όποιο ψυχικό και οικονομικό κόστος αυτό περιλαμβάνει, με συνέπεια και την σχέση μου  και την εργασία .Δεν έρχεται όποτε το θέλουμε. Είμαι 50 ετων και σπουδάζω ακόμα, κάνω Master και μετά από 7 εξωσωματικές τώρα  έχω θετικές χοριακές με δότρια ωαρίου και δότη σπέρματος  Μην σε τρομάζουν οι σπουδές .Η σημερινή και η μελλοντική γενιά  θα έχει  δια βίου μάθηση αφού ζούμε στην εποχή των τεχνολογικών εξελίξεων.Έχω μια βαφτιστήρα και απο εμπειρία και από αγάπη της λέω να μην καθυστερεί.Ναι το παιδί είναι ευθύνη,( και τι δεν είναι ευθύνη σήμερα ) αλλά μέσα από αυτό θα γίνεις ακόμα πιο δυνατή και πιο υπεύθυνη, και  πιο χαρούμενη .'Ακου την καρδιά σου , σκέψου με την λογική ,( είναι καλές οι συνθήκες ; πάρε και την γνώμη ενός γιατρού γυναικολόγου που εμπιστεύεσαι μην ρισκάρεις με την  την υγεία σου, και ενός ψυχολόγου. Οραματίσου και τα 2 σενάρια και κάνε προβολή της ζωής σου όχι ένα χρόνο αλλά 5 χρόνια μπροστά  και δες πως νιώθεις.Είσαι αρκετά ώριμη για να πάρεις τις αποφάσεις για την ζωή σου ως ενήλικας .Οποια επιλογή και αν κάνεις να την υποστηρίξεις θερμά με σιγουριά γιατί θα είναι η δική σου. (Προσωπικά από επιλογή δεν θα έκανα ποτέ έκτρωση στην ζωή μου , εκτός αν είχε πρόβλημα το έμβρυο και έπρεπε αναγκαστικά  .)Εσύ όμως άκουσε τον εσωτερικό εαυτό σου  και τις δυνάμεις σου και όχι τα κοινωνικά πρότυπα, αυτά αλλάζουν και διαμορφώνονται συνεχώς.

 

Με πολλή αγάπη , θα μπορούσες να είσαι κόρη μου .

Και γω σκεφτομαι πως δεν ειναι προβλημα για τις σπουδες μου.Μπορω να τις συνεχισω μεχρι τελη Ιουνιου που ειναι η εξεταστικη και μετα την τελειωνω.Το Ιεκ που παω ειναι 4 εξαμηνα οι σπουδες και εχω συμπληρωσει τα 2 με μιση πρακτικη και τωρα κανω το 3ο.Δεν τρομαζω με τις σπουδες ισα ισα.Σας ευχαριστω πολυ για τα καλα σας λογια!

[Stitch]

στις On 3/12/2022 at 10:03 ΜΜ, ο/η Sofia86 είπε:

Γλυκουλα μου κανεις δεν μπορει να σου πει τι να κανεις και τι οχι!

Αυτο που θα σου πω εγω απο την εμπειρια μου ειναι πως πρεπει να σκεφτεις στη ζυγαρια τι γερνει περισσοτερο για σενα..Δεν το συζητω,εισαι πολυ νεα ΟΜΩΣ αυτο δεν σε αποκλειει απο το να κανεις μια ευτυχισμενη οικογενεια,αν αυτο νιωθεις πως σε γεμιζει..Πρεπει να το σκεφτεις πολυ καλα γιατι οτι κι αν αποφασισεις θα αφησει ενα σημαδακι πανω σου..Ποιο τιμημα πιστευεις οτι ειναι το μικροτερο? Δεν θα σου πω ψεματα,παιδι και σπουδες ειναι δυσκολο,αλλα οχι ακατορθωτο..

Εσυ αποφασιζεις,κανενας αλλος..Κι οι γονεις σου μετα το σοκ αν αποφασισεις να το κρατησεις,δεν πιστευω οτι δεν θα ειναι διπλα σου..

Ευχαριστω πολυ για την απαντηση.Αυτο νιωθω οτι με γεμιζει παρολο που ειμαι πολυ νεα μου αρεσει η οικογενεια και θελω να κανω δικη μου.Τωρα για τους γονεις μου δεν ξερω παντως και μονη μου πιστευω οτι θα τα καταφερω εχω βοηθεια απο την οικογενεια του συντροφου μου και απο κεινον πολυ στηριξη.

[Stitch]

στις On 3/12/2022 at 9:22 ΜΜ, ο/η Christine_ είπε:

Ένα παιδί σου αλλάζει την ζωή , τη δική σου ζωή κατά κύριο λόγο από τη στιγμή της σύλληψης και μετά . 

Είναι τεράστια ευθύνη και τεράστια ευτυχία παράλληλα. Το πρώτο μου παιδάκι ήρθε απρόσμενα στα 23 μου , ούτε το επιδίωξα ούτε το προσπάθησα. Δεν μετανιώνω ούτε στιγμή που είμαι μαμά 2 πλέον παιδιών και κάθε μέρα αισθάνομαι υπέροχα με αυτή την επιλογή. Τότε έμενα με τους γονείς μου , μόλις είχα τελειώσει τις σπουδές μου και ήμουν 1,5 χρόνο περίπου με τον τώρα σύζυγό μου. Ήταν η αρχή για διαδοχικές αλλαγές στη ζωή μου αλλά ενώ με φόβιζε η αλλαγή δεν είχα δεύτερες σκέψεις. Ήξερα ότι ο λαθρεπιβάτης μου ήρθε για να μείνει. 

Αν πάρεις την απόφαση να γίνεις μαμά να την πάρεις καθαρά για σένα , επειδή εσύ επιλέγεις να μπεις σε αυτή τη διαδικασία, χωρίς να περιμένεις τίποτα από κανέναν. Και χωρίς τη βοήθεια κανενός αν δεν είναι με τους δικούς σου όρους. Από παιδί μεταμορφώνεσαι σε γονιός. Δεν είναι εύκολο αλλά δεν είναι και δύσκολο εδώ που τα λέμε, είναι κάτι που κάποια στιγμή θα γινόταν. 

Έχω μια πολύ καλή μου φίλη η οποία το πρώτο της παιδάκι το έκανε στα 19 και τώρα στα 25 έχει κάνει το 3ο της. Αν με ρωτάς , μια χαρά τα καταφέρνει και αυτό που λέμε εμείς οι μικρομανες είναι ότι θα καταφέρουμε να μεγαλώσουμε τα παιδιά μας με περισσότερες αντοχές και όταν με το καλό θα είναι 20 χρονών, στην ηλικία σου , εσύ θα είσαι 40 νεότατη! 

Εν κατακλείδι, ότι αποφασίσεις εσύ , είναι καθαρά για εσένα επειδή εσύ νιώθεις ότι θέλεις ή δε θέλεις να μπεις σε αυτή τη διαδικασία. Κανένας άλλος . Σου εύχομαι τα καλύτερα! Να μας γράφεις σίγουρα νεότερα! 

Σε ευχαριστω πολυ!!Και γω ετσι πιστευω θα τα καταφερω εχω αντοχες.Και εσυ νεα εισαι θα εισαι στα 43 και το πρωτο σου παιδακι θα ειναι 20 χρονων.Να σου ζησουνε!!❤️❤️

[Stitch]

στις On 3/12/2022 at 5:03 ΜΜ, ο/η misofeggaro είπε:

Γειά σου. 

Θα σταθώ μόνο στο ότι εσύ δεν είσαι και πολύ σιγουρη

Όλοι οι άλλοι δεν έχουν καμία δουλειά στην δική σου απόφαση. 

Μην περιμένεις τίποτα από τους άλλους ούτε να θεωρείς αυτονόητο ότι θα σε στηρίξουν. και φυσικά κάνεις δεν μπορεί να μπει στη θέση σου αλλά ούτε εσύ στη δική τους. Ένα παιδί είναι ταυτόχρονα τεράστια ευθύνη και τεράστια ευτυχία. 

Σκέψου επίσης το ενδεχόμενο να το δώσεις για υιοθεσία αν δεν συμφωνείς με την διακοπή κύησης. Να δεις και έναν γιατρό για να σου πει ακριβώς πόσο εβδομάδων είσαι κ τι περιθώρια έχεις ώστε να αποφασίσεις. 

Εύχομαι να πάρεις μια απόφαση που θα είναι σωστή για τη ζωή σου. Να μας γράψεις πάλι. 

Καλησπερα σου!!

Συμβουλευτηκα τον γυναικολογο και ειμαι κοντα στον 1 μηνα.Αποφασισα πως το καλυτερο για μενα θα ειναι να το κρατησω.Δεν εχουνε οχι αλλα με στεναχωρει το γεγονος οτι κρινουν και ειναι απολυτοι σε μια αποφαση που δεν ξερουν τελικα αν ειναι σωστη για μενα η οχι.Θα κλεισω τα αυτια μου και θα περιμενω με ανυπομονησια το μωρακι μου.Σας ευχαριστω ολες❤️❤️

[Mydream]

Χαίρομαι που αποφάσισες να κρατήσεις το παιδί σου. Αυτό θα σου έλεγα και εγώ να κάνεις. Το παιδί σου είναι μέρος του εαυτού σου. Θα τα καταφέρεις περίφημα. 

[Christine_]

στις On 5/12/2022 at 2:05 ΜΜ, ο/η Stitch είπε:

Καλησπερα σου!!

Συμβουλευτηκα τον γυναικολογο και ειμαι κοντα στον 1 μηνα.Αποφασισα πως το καλυτερο για μενα θα ειναι να το κρατησω.Δεν εχουνε οχι αλλα με στεναχωρει το γεγονος οτι κρινουν και ειναι απολυτοι σε μια αποφαση που δεν ξερουν τελικα αν ειναι σωστη για μενα η οχι.Θα κλεισω τα αυτια μου και θα περιμενω με ανυπομονησια το μωρακι μου.Σας ευχαριστω ολες❤️❤️

Συγχαρητήρια λοιπόν για την εγκυμοσύνη σου και με το καλό το μωράκι σου να έρθει ❤️❤️❤️ με το καλό όλα !!! Να μας λες νέα σου , απορίες ή οτιδήποτε άλλο χρειαστείς!